Επειδή στη ζωή ενός ζευγαριού, η αγάπη χωρίς συγκρούσεις είναι μια γλυκιά ψευδαίσθηση, ο χρυσός κανόνας σε περίπτωση κρίσης είναι η συγχώρεση, ώστε οι απογοητεύσεις να μην μετατραπούν σε ωρολογιακές βόμβες...! Προσοχή όμως στην ψεύτικη συγχώρεση που δεν έχει καμία σχέση με την αληθινή και ειλικρινή συγχώρεση.

Μπορεί να φαίνεται... κάπως ή και... αντιαισθητικό, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν μεγάλα οφέλη από το να παραδεχτείτε τα λάθη στα παιδιά σας!

Η εκπαίδευση είναι η τέχνη της επανάληψης. Πιθανότατα δεν μπορείτε να μετρήσετε τον αριθμό από τις φορές, που έχετε ζητήσει από τα παιδιά σας να σας ζητήσουν συγγνώμη ή τον αριθμό από τις φορές, που ελπίζατε ότι το παιδί σας θα το σκεφτεί μόνο του! Πόσες φορές όμως τους έχετε ζητήσει εσείς συγγνώμη;

Το να ζητάτε από τα παιδιά σας να σας συγχωρέσουν μπορεί να μην σας φαίνεται φυσικό στην αρχή. Ωστόσο, είναι απολύτως σωστό και απαραίτητο, επειδή επιτρέπει τη δημιουργία υγιών και αρμονικών σχέσεων μέσα στην οικογένεια.

 

Με αγάπη να υπηρετείτε ο ένας τον άλλο.

(Γαλάτας 5:13)

Στην εκκλησία μας αφιερώνουμε μια εβδομάδα στους «λαϊκούς» πιστούς κατά την οποία όλο τα μέλη της εκκλησίας επισκέπτονται τους αρρώστους και τους ταλαιπωρημένους. Πηγαίνουμε ομαδικά και προσφέρουμε από το χρόνο μας σε νοσοκομεία, γηροκομεία, ξενώνες, φυλακές ορφανοτροφεία και φιλανθρωπικούς οργανισμούς. Βλέπουμε πολλούς ανθρώπους που υπο­φέρουν. Τους στηρίζουμε προσφέροντας από το χρόνο και τα υπάρχοντά μας για να βοηθήσουμε όλους όσοι πάσχουν. Πόση παρηγοριά είναι για κάποιο άτομο απομονωμένο να έχει τη χαρούμενη συντροφιά πιστών που μεταδίδουν το μήνυμα της αγάπης του Χριστού με λόγια και με έργα!

Η περίοδος πριν από το Πάσχα είναι καιρός να εντείνουμε τις προσπάθειες μας να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο. Αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο και ενέργεια στις οικογένειές μας. Καλωσορίζουμε τους καινούριους γείτονες. Πα­ρηγορούμε τους ανήσυχους. Με περισσότερη αγάπη στην εργασία μας, προσπαθούμε να έχουμε περισσότερη κατανόηση προς τους συναδέλφους μας.

Την περίοδο αυτή προβάλλουμε το πρόσωπο του Χριστού σε κάθε πρό­σωπο που βλέπουμε. Βλέπουμε τον Χριστό στους πονεμένους, στους περιθωριακούς, τους λυπημένους ή τους μη αποδεκτούς. Προσφέρουμε στήριξη και αφήνουμε τον Κύριο να εργαστεί μέσα από εμάς. Καθώς ανοίγουμε την καρδιά μας παίρνουμε χάρη για να σταθούμε δίπλα στα αδέρφια μας και να μοιρα­στούμε το βάρος τους –όχι βέβαια μόνο τώρα, πριν από το Πάσχα, αλλά κάθε μέρα της ζωής μας.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Ελεήμον Πατέρα μας, γέμισε την καρδιά μας με την αγάπη Σου για να τη μοιραζόμαστε με όλους όσοι υποφέρουν. Αμήν.

ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΖΩΗ. Θα αναζητώ το πρόσωπο του Χριστού σε κάθε άνθρωπο που θα συναντώ.

[Ο Θεός] προόρισε να μας κάνει παιδιά του

υιοθετώντας μας διά του Ιησού Χριστού,

σύμφωνα με την εύνοια που θέλησε να μας δείξει.

(Εφεσίους 1:5)

Στην οικογένειά μας αποδεχθήκαμε την υιοθεσία εδώ και χρόνια όχι ως μια δεύ­τερη λύση, αλλά ως μέρος του σχεδίου του Θεού για τον σχηματισμό της οικογένειάς μας! Δεν έχει σημασία αν τα παιδιά που ζουν στο σπίτι μας είναι βιολο­γικά ή εξ υιοθεσίας, η αγάπη είναι που μας ενώνει σε οικογένεια.

Βράδυ της 28-2-2023 . Λίγο πριν να λαλήσει το ορνίθι λέγανε   « οι παλιοί » , λίγο πριν το ρολόι  του τοίχου να σημάνει την δωδεκάτην λέμε « οι σημερινοί » .΄Ωρα  χαλάρωσης. Στη βολή λοιπόν  του καναπέ . ΄Αντε να ακούσομε τις  ειδήσεις από την τηλεόραση  και να  παραδοθούμε  στον ύπνο . Η αύριον μεριμνήσει τα εαυτής ..

Συγγραφέας: Erik Varden

Σε μεγάλο μέρος της σημερινής συζήτησης για την Εκκλησία, είναι φανερό ότι η υποτιθέμενη εικόνα του Χριστού είναι σχεδόν αποκλειστικά εγκόσμια! Ακούμε για τον Χριστό τον ενθαρρυντή, τον θεραπευτή, τον παρηγορητή και τον ευγενικό φίλο. Σε αυτή τη βάση επιθυμούμε μια Εκκλησία που να είναι περιεκτική, επιβεβαιωτική και παρηγορητική. Οι εικόνες δεν είναι ψεύτικες. Η προσδοκία δεν είναι ψεύτικη. Αλλά η προοπτική είναι ανεπαρκής.

Συγγραφέας: Raniero Cantalamessa

Ακολουθώντας το Πνεύμα,

σημαίνει να είσαι ανοιχτός στην έκπληξη

π. Raniero Cantalamessa

Η ιστορία της Εκκλησίας στα τέλη του δέκατου ένατου και στις αρχές του εικοστού αιώνα μας άφησε ένα πικρό μάθημα που δεν πρέπει να ξεχάσουμε για να μην επαναλάβουμε το λάθος που το προκάλεσε. Μιλώ για την καθυστέρηση (στην πραγματικότητα για την άρνηση) να λάβουμε υπόψη μας τις αλλαγές που είχαν συντελεστεί στην κοινωνία και για την κρίση του μοντερνισμού που ήταν η συνέπειά της.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Αξιότιμε, κ. Διευθυντά

Ένα κείμενο με αφορμή τον θάνατο του Μητροπολίτου Μελετίου από τον ψυχίατρο παπά Βασίλη Θερμό (δημοσιευμένο στις 7.1.2023 στην εφημερίδα σας «Δημοκρατική Φωνή»), γραμμένο βεβαίως το 2012, με αγάπη και αποδοχή του προσώπου του «βιογραφουμένου» π. Μελετίου με αναφορά στις τοποθετήσεις του στα καίρια θέματα της πίστεως και της λατρείας και της ανθρωπαρέσκειας (που έχει πάντα δύο όψεις, τρόμου για τη γνώμη των άλλων ή λατρείας για τη γνώμη των ανθρώπων και που σκοτώνει την πίστη και διαλύει την Eκκλησία), και τη στάση του για το θέμα της γλωσσικής μορφής της λατρείας, έγινε αιτία να υπάρξει δημοσίευμα-«απάντηση» την 14^η Ιανουαρίου 2023 (ουσιαστικά βεβαίως μετά από δέκα χρόνια από την αρχική δημοσίευση του κειμένου του π. Βασιλείου) αντιρρητικό στην αναδημοσίευση της 7^ης Ιανουαρίου 2023 του προαναφερθέντος κειμένου του π. Βασιλείου.

10 Φεβρουαρίου 2023

Αγίου Χαραλάμπους

«Κάνε κάτι περισσότερο από το να υπάρχεις: ΖΗΣΕ»

Μια πρόταση ζωής που διαρκεί σχεδόν δύο χιλιετίες...

Ό,τι κάνουμε εμείς οι άνθρωποι είναι θνησιγενές. Δηλαδή, γεννιέται και πεθαίνει μαζί μας. Είναι σαν μια φωτοβολίδα που αφού εντυπωσιάσει σκάει και σβήνεται. Οι άνθρωποι είμαστε χθιζοί και ολιγοήμεροι. Οι ενέργειές μας έχουν μια μικρή ζωή και τα λόγια μας ακόμα μικρότερη. Όλα αυτά, έργα και λόγια, πεθαίνουν μαζί μας. Κάποιων, πιο διάσημων και σοφών, διατηρούνται περισσότερο.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Λειτουργία είναι το Τραπέζι που μας παραθέτει ο κοινός μας Πατέρας, με "έδεσμα" το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, του Υιού Του και Αδελφού μας. Σε Σώμα και Αίμα Του μεταβλήθηκαν το ψωμί και το κρασί που προσφέραμε, χωρίς ωστόσο να αλλάζουν εξωτερικά! Άλλωστε και στο πρόσωπο του Χριστού οι άνθρωποι έβλεπαν μια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη και όχι βεβαίως την θεότητα!!

«Πάνω στον Σταυρό ήταν κρυμμένη η θεότητα, εδώ είναι κρυμμένη και η ανθρώπινη ιδιότητα». Η καρδιά μας αστοχεί πλήρως να θεωρήσει τον Χριστό. Όραση αφή και γεύση αποτυγχάνουν. Πιστεύουμε ό,τι είπε ο Υιός του Θεού:

Λάβετε φάγετε τούτο εστί το Σώμα μου...

Πίετε εξ αυτού πάντες τούτο εστί το Αίμα μου...

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Ο τοπικός-πολεοδομικός προσδιορισμός μιας ομάδας χριστιανών, που τελούν μαζί την Ευχαριστία και σαρκώνουν το Μυστήριο της Εκκλησίας εν τόπω και χρόνω, ονομάζεται ενορία. Μπορεί να είναι τμήμα οικιστικό σε μια μεγάλη ή πελώρια πόλη, αλλά και αυτοτελές οικιστικό σύνολο μικρό ή και ελάχιστο αριθμητικά.

Αυτά κατά τα έξω και τις συνθήκες.

Συγγραφέας: Thomas Merton

“Tο να είμαι άγιος σημαίνει να είμαι ο εαυτός μου! Tο πρόβλημα της ιερότητας και της σωτηρίας είναι στην πραγματικότητα το πρόβλημα της ανακάλυψης, ποιος είμαι, και της ανακάλυψης του όντως πραγματικού μου εαυτού...

Ο Θεός μάς αφήνει να είμαστε ό,τι θέλουμε! Μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας ή όχι! Ό,τι και όπως θέλουμε! Έχουμε την ελευθερία να είμαστε πραγματικοί και αληθινοί ή να είμαστε εξωπραγματικοί. Μπορεί να είμαστε αληθινοί ή ψεύτικοι. Η επιλογή είναι δική μας. Μπορεί να φοράμε σήμερα μια μάσκα και αύριο μια άλλη, και ποτέ, αν το επιθυμούμε, να μην εμφανιστούμε με το δικό μας αληθινό πρόσωπο. Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε αυτές τις επιλογές ατιμώρητα!

Οι αποφάσεις και οι ενέργειές μας έχουν επιπτώσεις, και αν λέμε ψέματα στον εαυτό μας και στους άλλους, τότε δεν μπορούμε να περιμένουμε να βρούμε την αλήθεια και την πραγματικότητα, όποτε τυχαίνει να τις θέλουμε. Εάν έχουμε επιλέξει τον τρόπο του ψεύδους δεν πρέπει να εκπλαγούμε που η αλήθεια μάς διαφεύγει όταν τελικά την χρειαζόμαστε!”

Thomas Merton από τους Νέους Σπόρους του Στοχασμού

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Το 2006 η Άννα Αμηρά έγραψε λίγα «Χαϊκού» και τα έδεσε σε σπιράλ με τίτλο «…σκόρπιες σκέψεις». Σ’ ένα απ’ αυτά είναι γραμμένο αυτό, που κατ’ ιδίαν με το δικό της στόμα μού έλεγε: «Δεν με τρομάζει ο θάνατος | ούτε το πότε θάρθει | μόνο το πώς φοβάμαι»! Και ο Χριστός συγκατέβη στους φόβους της και η ήρθε ο θάνατος μονάχα με λίγες μέρες πόνο. Θα πείτε «σεις που την ξέρατε: Μα ήταν κατάκοιτη και ταλαιπωριόταν»! Έχετε εν μέρει δίκιο. Η Άννα όμως στην τελική φάση της ζωής ήταν χαρούμενη! Όταν την ρώταγες τι κάνει, σου απαντούσε: Μια χαρά! Και σε μένα έναν όψιμο φίλο της, που γνωριστήκαμε με την παρέα της Ν. Σμύρνης (Καίτη – Γιάννης – Όλγα – Πέλλυ – Δάφνη – Άννα) δια της Καίτης Χιωτέλλη, που έγινε γέφυρα και σύνδεσμος ενοποιός, σε μένα λοιπόν λόγω της ιδιότητάς μου νάμαι κληρικός, η Άννα αφού μου παρουσίασε το όποιο και όλο παρελθόν της με δυναμισμό κα ελευθερία θαυμαστή, κάνοντάς με να σκέφτομαι τον Σολομώντα που γράφει «Γυναῖκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει;», μου έλεγε: Ασχολήθηκα σ’ όλη μου την ζωή με την προσφυγιά, την μετανάστευση και τα γεράματα, τώρα γέρασα, πρέπει λοιπόν να χρησιμοποιήσω τη σοφία που υποτίθεται μαζεύτηκε σ’ αυτά τα χρόνια! Κόπος, λάθη, επιλογές οδύνης, ΟΛΑ σε μαθαίνουν! Τι; Την έννοια του “αγαπώ”»! Πάλι απ’ τα… χαϊκού της: «Αν αγαπάς αληθινά τίποτα δεν προσμένεις».

Η Άννα έφυγε ακροβατώντας ήσυχα, παρά το βάρος, ακολουθώντας την Όλγα και την Καίτη, που είχαν προηγηθεί.

Ο θάνατος είναι ένα πλοίο που απομακρύνεται στον ορίζοντα. Σε κάποια στιγμή χάνεται. Αλλά, όλοι το ξέρουμε ότι αυτό δεν σημαίνει πως επειδή δεν το βλέπουμε δεν υπάρχει πια.

Ο Χριστός είναι το λιμάνι που καταλήγει το πλοίο που έφυγε. Είναι η Χώρα των Ζώντων. Το ότι δεν βλέπουμε το Λιμάνι αυτής της Χώρας, είναι θέμα των συνθηκών μας και των ματιών μας.

Άννα, έστω και από μακρυά θέλω να σε ευχαριστήσω. Πλούτισες την ζωή μου και το μυαλό μου. Αισθάνομαι χρέος να σου «διαβάσω» σαν παπάς την ευχή της συγχωρήσεως που καταλήγει λέγοντας στον Χριστό… «δέξου την πάλι στην Αγία Σου Εκκλησία»! Η όντως Εκκλησία είναι εκεί. Άννα θα σε θυμώμαστε με γαλήνια και χαρούμενη ανάμνηση και θα σου λέμε πλέον ως φίλοι και αδελφοί: Εις το επανιδείν. ΑΜΗΝ.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Το Ευαγγέλιο της σημερινής λειτουργίας (βλ. Ιωάννης 1:29-34) αφηγείται τη μαρτυρία του Ιωάννη του Βαπτιστή για τον Ιησού, αφού τον βάπτισε στον Ιορδάνη ποταμό. Λέει: "Μετά από μένα έρχεται ένας άνθρωπος που κατατάσσεται μπροστά από μένα, γιατί ήταν πριν από μένα" (στ. 29-30).

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

“ΑΝ Ο ΣΠΟΡΟΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕΙ”[1]

«Ο Λόγος του Θεού είναι “ζωντανός και ενεργός” λέει η Επιστολή προς Εβραίους.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ζει μια κρυφή οργανική ζωή που μπορούμε να εντοπίσουμε με μικροσκόπιο, σαν να ήταν ιός,
αλλά ότι είναι εμπνευσμένος, φορέας του αιώνιου Πνεύματος του Θεού.
Γι’ αυτό και ηχεί μέχρι σήμερα με την ίδια δύναμη που είχε όταν πρωτοειπώθηκε.
Έχει πάντα κάτι καινούργιο να πει.
Το πρώτο καθήκον του ιεροκήρυκα είναι να ακούσει με προσοχή αυτόν τον Λόγο
που είναι ταυτόχρονα αρχαίος και καινούργιος,
και στη συνέχεια να κάνει τα δικά του, αναγκαστικώς περιορισμένα λόγια,
φορείς του».
                                                                        Erik Varden, Επίσκοπος Trodheim

Ακριβώς αυτό που λέει, καταλήγοντας τις σκέψεις του, ο σοφός επίσκοπος Trodheim Erik Varden, «…να κάνει τα δικά του, αναγκαστικώς περιορισμένα λόγια, φορείς του». Ακριβώς γι’ αυτό μαζευτήκαμε σήμερα να μιλήσουμε.

Συγγραφέας: Paul-Antoine Drouin

(Λουκ. 12,32)

Λόγω του αριθμού των επαναλήψεων που το κείμενο με τίτλο «Η προφητεία του Βενέδικτου ΙΣΤ'» εμφανίζεται και πάλι στις αρχές Ιανουαρίου στα δίκτυα, παίρνω το θάρρος να δημοσιεύσω αυτή την ανάρτηση, η οποία αποκαθιστά την ακρίβεια των αποσπασμάτων που πρέπει πάντα να ελέγχουμε.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Ομιλία του πάπα Φραγκίσκου

Βασιλική του Αγίου Πέτρου

Παρασκευή, 6 Ιανουαρίου 2023

Σαν ανατέλλον άστρο (βλ. ΝΜ 24:17), ο Ιησούς έρχεται να φωτίσει όλους τους λαούς και να φωτίσει τις νύχτες της ανθρωπότητας. Μαζί με τους Μάγους, υψώνοντας τα μάτια μας στον ουρανό, αναρωτιόμαστε κι εμείς σήμερα: "Πού είναι ο γεννηθείς;" (Ματθ. 2:2). Πού, δηλαδή, είναι ο τόπος όπου μπορούμε να βρούμε και να συναντήσουμε τον Κύριό μας;

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

«Ἔδωκεν ἡμῖν, μητέρα τήν κολυμβήθραν,

πατέρα τόν ὕψιστον, ἀδελφόν

τόν δι’ ἡμᾶς βαπτισθέντα Σωτῆρα»

Δί­δυμος ο Τυφλός (318-398 μ.Χ.)

Θεοφάνεια είναι η φανέρωση στους ανθρώπους του Μυστηρίου του Θεού (της Αγίας Τριάδος) δια του προσώπου του Χριστού (του Ενός της Τριάδος), που ενσαρκώθηκε, έγινε άνθρωπος, και έδειξε τρόπο και δρόμο σωτηρίας (=ολοκλήρωσης) σε μας. Πρώτη κίνηση του Χριστού μετά την κοινωνική του ενηλικίωση [πριν τα τριάντα ένας εβραίος (όπως ο Χριστός κατά σάρκα) μπορούσε να έχει δουλειά και οικογένεια δική του, αλλά δεν μπορούσε να έχει δημόσιο λόγο και παρουσία στα κοινωνικά πράγ­ματα] ήταν να πάει και να βαπτιστεί από τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Δη­λαδή ο Χριστός βαπτίζεται για να μας δείξει ότι αλλάζουν τα «φυσικά» δεδο­μένα, και γίνεται άνθρωπος ο Θεός και αυτός που είναι αόρατος και ακατάλη­πτος μιλάει μαζί μας! Στα Θεοφάνεια ο Χριστός φωτίζεται και πρέπει να συναστράψουμε! Ο Χριστός βαπτίζεται και πρέπει κι εμείς «να κατεβούμε μαζί του στα νερά», ώστε να ανεβούμε ου­σιαστικά.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2023

Για τους φιλοσοφούντες ο χρόνος εννοείται «ως η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, ως σύνολο». Παλαιότερα φιλοσοφικές θεωρίες (Αριστοτέλης: Φυσικά, Στωϊκοί ενάντια στους Επικούριους, Αυγουστίνος, Λάϊμνιτς, Κάντ, Μπεργκσόν, κλπ) και πλησιέστερα... χρονικώς σε μας, φυσικοεπιστημονικές αντιλήψεις και ερμηνείες για τον χρόνο, προσπαθούσαν και μάλιστα επέμεναν ότι θα δώσουν απάντηση! Οι παλαιότερες διανοητικές και οι νεώτερες επιστημονικές πολλές φορές τοποθετήσεις το μόνο που κάνουν είναι να μεταθέτουν το βάρος του θέματος από το... Τι κάνω, μέσα στο πλαίσιο που βρίσκομαι, στο... Τι είναι, το πλαίσιο που βρίσκομαι! Είχε δίκιο ο Αυγουστίνος που ψιλοειρωνεύεται γράφοντας: «Τι είναι λοιπόν ο χρόνος; Αν δεν με ρωτά κανείς... γνωρίζω! Αν όμως πρέπει να εξηγήσω σε κάποιον που με ρωτά... δεν γνωρίζω»!! Τελικώς το βίωμα στην περίπτωση του χρόνου, με την άλφα ή βήτα ερμηνευτική του εκδοχή, παραμένει στη βάση: ...Τι επενδύω και τι «φτιάχνω» στο χρόνο που μου δόθηκε;;

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΝΥΧΤΑΣ

ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ομιλία του Πάπα Φραγκίσκου

Βασιλική του Βατικανού

Σάββατο, 24 Δεκεμβρίου 2022

Τι λέει ακόμα αυτή η νύχτα στις ζωές μας; Μετά από δύο χιλιετίες από τη γέννηση του Ιησού, μετά από πολλά Χριστούγεννα που γιορτάστηκαν μέσα σε στολίδια και δώρα, μετά από τόσο καταναλωτισμό που έχει τυλίξει το μυστήριο που γιορτάζουμε, υπάρχει ένας κίνδυνος: Γνωρίζουμε τόσα πολλά για τα Χριστούγεννα, αλλά ξεχνάμε το νόημά τους. Πώς λοιπόν βρίσκουμε το νόημα των Χριστουγέννων; Και κυρίως, πού να πάτε για να το αναζητήσετε; Το Ευαγγέλιο της γέννησης του Ιησού φαίνεται να γράφτηκε ακριβώς γι' αυτό: Για να μας πάρει από το χέρι και να μας οδηγήσει πίσω εκεί που ο Θεός θέλει να είμαστε. Ας ακολουθήσουμε το Ευαγγέλιο.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Μήνυμα URBI ET ORBI

του Πάπα Φραγκίσκου

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2022

Κεντρική Λότζια της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου

Κυριακή, 25 Δεκεμβρίου 2022

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές στη Ρώμη και σε όλο τον κόσμο, Καλά Χριστούγεννα!

Είθε ο Κύριος Ιησούς, που γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία, να φέρει σε όλους σας την αγάπη του Θεού, την πηγή της εμπιστοσύνης και της ελπίδας· και είθε να φέρει μαζί το δώρο της ειρήνης, το οποίο οι άγγελοι ανήγγειλαν στους βοσκούς της Βηθλεέμ: "Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη εις τους ανθρώπους, τους οποίους αγαπά" (Λουκ. 2:14).

Αυτή την ημέρα της γιορτής στρέφουμε το βλέμμα μας στη Βηθλεέμ. Ο Κύριος έρχεται στον κόσμο σε μια σπηλιά και τοποθετείται σε μια φάτνη που χρησιμοποιούνταν για τα ζώα, επειδή οι γονείς του δεν μπορούσαν να βρουν σπίτι, παρόλο που είχε έρθει η ώρα της γέννησης για τη Μαρία. Έρχεται ανάμεσά μας μέσα στη σιωπή και το σκοτάδι της νύχτας, επειδή ο Λόγος του Θεού δεν έχει ανάγκη από προβολείς ή από την οχλαγωγία των ανθρώπινων φωνών. Ο ίδιος είναι ο Λόγος που δίνει νόημα στην ύπαρξη, είναι το φως που φωτίζει τον δρόμο. "Το αληθινό φως ήρθε στον κόσμο", λέει το Ευαγγέλιο, "το φως που φωτίζει κάθε άνθρωπο" (Ιωάννης 1:9).

Συγγραφέας: Erik Varden

Χριστουγεννιάτικη λειτουργία τα μεσάνυχτα

24 Δεκεμβρίου 2022 Trondheim

Ησαΐας 9:1-7: Ο λαός που περπατούσε στο σκοτάδι είδε ένα μεγάλο φως.

Τίτος 2:11-14: Ένας λαός που δεν θα είχε άλλη φιλοδοξία εκτός από το να κάνει το καλό.

Λουκάς 2:1-14: Και έλαμψε η δόξα του Κυρίου.

Ο φόβος της νύχτας και του σκοταδιού είναι μια εμπειρία που συνδέει άνδρες και γυναίκες όλων των εποχών και όλων των τόπων μεταξύ τους. Δημιουργεί μια συνενοχή μεταξύ μας, την οποία δεν θέλουμε να παραδεχτούμε, καθώς είμαστε εξαρτημένοι να τη θεωρούμε παιδαριώδη. Ωστόσο, δεν μπορούμε να της ξεφύγουμε. Το αρχέγονο άγχος παραμονεύει κάτω από μια λεπτή επιφάνεια ορθολογικής επιτήδευσης, έτοιμο να μας υποδεχτεί με περιπαικτικό γέλιο όταν προκύπτουν ευκαιρίες- όταν, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, βυθιζόμαστε στο σκοτάδι και διαπιστώνουμε ότι τρέμουμε.

Συγγραφέας: Erik Varden

Ημέρα των Χριστουγέννων

25 Δεκεμβρίου 2022 Trondheim

Ησαΐας 52:7-10: Ο Κύριος επιστρέφει στη Σιών και βλέπουν τον Κύριο πρόσωπο με πρόσωπο.

Εβραίους 1:1-6: Είναι το λαμπρό φως της δόξας του Θεού.

Ιωάννης 1:1-18: Κανείς δεν είδε ποτέ τον Θεό, ο μοναδικός Υιός του Θεού τον έκανε γνωστό.

Κάποια στιγμή προς το τέλος του έκτου αιώνα π.Χ. ο προφήτης Ιεζεκιήλ είχε ένα όραμα στον ποταμό Τσεμπάρ, δηλαδή στους ποταμούς της Βαβυλώνας. Είδε τη δόξα του Κυρίου. Αυτό που είδε ήταν τόσο θαυμάσιο, τόσο διαφορετικό από ο,τιδήποτε είχε δει στο παρελθόν, που η διήγησή του γι' αυτό παραμένει μυστηριώδης. Αντλεί από ένα ευρύ φάσμα φυσικών και πνευματικών παρομοιώσεων για να μεταδώσει τη χάρη που του δόθηκε, αλλά παραμένει αδέσμευτος. Μη νομίζετε, μας λέει, ότι ακόμη και η μεγαλοπρέπεια που ζωγράφισα αντιστοιχεί στη φύση αυτού που πραγματικά είδα. Οι λέξεις απλώς δεν μπορούν να περιγράψουν "την εμφάνιση της ομορφιάς της δόξας του Θεού".

Συγγραφέας: Μαριαλένα Σπυροπούλου

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

«Πηγαίνω στο παρελθόν μας

για να διακρίνω το μέλλον»

(Ζήνων ο Κιτιεύς)

Πριν αρχίσει το καλοκαίρι του 1982, μια βδομάδα μετά την χειροτονία μου σε ιερέα (23.5.1982), ο μακαρίτης ο Δεσπότης μας Μελέτιος με φώναξε στο γραφείο του και μου είπε ότι θα εξυπηρετώ ιερατικά την ενορία του αγίου Ιωάννου, προσωρινά, μέχρι να βρεθεί ιερέας να αναπληρώσει τον π. Π. Σκανδάλη, που για λόγους υγιείας έφευγε στην Αθήνα. Όμως, επειδή κατά την παροιμία «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού», να τώρα εγώ να είμαι ήδη σαράντα χρόνια εφημέριος στον Άγιο Γιάννη!!

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Τι εννοεί άραγε ο Πάπας Φραγκίσκος με τον όρο "κοσμικότητα";

Ο Πάπας Φραγκίσκος σαφώς βλέπει την κοσμικότητα ως διαστροφή της πνευματικής ζωής! Δεν βλέπει σ' αυτήν τόσο μια προσκόλληση στον κόσμο όσο έναν εφησυχασμό στην αυτάρκεια, ακόμη και σε σχέση με τον Θεό.

Κοσμικότητα: Αυτή είναι μια λέξη που δεν έχει περάσει απαρατήρητη από την αρχή της αρχιερατείας του Πάπα Φραγκίσκου! Καρδινάλιοι ή ιερείς, νέοι ή ηλικιωμένοι, κληρικοί ή λαϊκοί, όλοι είναι πιθανόν να "συμμετέχουν". Στα γαλλικά, ο όρος αναφέρεται στη σύνδεση με ανθρώπους της εξουσίας ή του πλούτου και στη λατρεία της εμφάνισης. Η ιταλική γλώσσα έχει διατηρήσει την αρχική σημασία: προσκόλληση στα αγαθά αυτού του κόσμου. Ο Φραγκίσκος πηγαίνει ακόμη παραπέρα. Αφού διαβάσετε κείμενά του που μιλάει γι' αυτό, θα μπορούσατε να απαντήσετε σε μερικές πολύ αιχμηρές ερωτήσεις για να διαπιστώσετε αν είστε κοσμικός σύμφωνα με αυτόν και πού βρίσκεστε! Λίγο πολύ "του κόσμου" ή όχι αρκετά "μέσα στον κόσμο";

Σήμερα, κατά την ώρα της αναγνώσεως του Ευαγγελίου, ακούσαμε έναν μακρύ κατάλογο με άγνωστα και ακατανόητα εβραϊκά ονόματα. Τα μόνα γνωστά που μπορούσε να ακούσει κανείς, ήταν ο Αβραάμ, ο Δαυίδ, άντε και ο Σολομώντας, το πολύ-πολύ. Όλα τα υπόλοιπα ήταν ονομασίες περίεργες, εβραϊκές, ακατανόητες, άγνωστες.

Χριστούγεννα 2022

Αγαπητοί αδελφοί

Ο Χριστός προσφέρει -κατά πρώτον- το Ευαγγέλιό Του στους φτωχούς, γιατί αυτοί είναι οι πρώτοι που δέχονται Μακαρισμό για την ύπαρξή τους, και αποχτούν μια σχεδόν άμεση πρόσβαση στη Βασιλεία του Θεού και αυτό ανεξάρτητα από το είδος της φτώχειας: είτε είναι στο σώμα, είτε είναι πληγή της ψυχής, είτε αποστέρηση της ελευθερίας, είτε πένθος για την απώλεια αγαπημένου προσώπου, είτε απώλεια της πατρίδας τους.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που βιώνουν μέσα στην καρδιά τους την «πτωχεία», έχουν μια επίλεκτη θέση στην Αγάπη του Χριστού. Φυσικά και μια επίλεκτη θέση στην Εκκλησία του Χριστού, αφού ο Χριστός ΤΑΥΤΙΣΕ τον εαυτό Του με τους φτωχούς, τους γυμνούς, τους αρρώστους, τους πεινασμένους, τους φυλακισμένους, με ΟΛΟΥΣ.

Η αγάπη δεν γίνεται να είναι απλώς το συναίσθημα που γεννάει μια εικόνα ή μια εμπειρία. Το συναίσθημα από μόνο του δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται «κοινή λογική», δηλαδή λόγο ύπαρξης. Η αγάπη είναι περιεχόμενο για τους χριστιανούς, που γεννάει στάση ζωής. Δεν αγαπάμε επειδή καλυπτόμαστε συναισθηματικά, αλλά γιατί η Αγάπη είναι το κυρίαρχο στοιχείο υγείας της ψυχής, το οποίο το φύτεψε στην ψυχή μας ο Δημιουργός και το οποίο ατυχώς πολλές φορές δεν το αφήνουμε να ανθίσει, «πνίγοντάς» το στην ιδιοτέλεια της προσωπικής γνώμης που πνίγει τα πάντα: Ή θα γίνουν όπως νομίζω και θέλω, ή δεν θα γίνουν (ή να μη γίνουν) καθόλου!!

Πάντα υπάρχουν ΔΥΟ τρόποι αγάπης. Ο ιδιοτελής και φίλαυτος και ο ανιδιοτελής και θυσιαστής. Αυτά λειτουργούν σ’ όλα τα επίπεδα αγάπης. Από τους ανθρώπους μέχρι τα ζώα και τα πράγματα. Η αγάπη είναι ευγνώμων και ευάλωτη συγχρόνως. Όταν έχουμε βέβαια γνωρίσει μια μονόπλευρη άρρωστη αγάπη, τα θέματα μπερδεύονται.

Εμείς λοιπόν σαν ενορία, αλλά και οι άλλοι χριστιανοί των ενοριών της πόλεως, εν όψει της γιορτής των Χριστουγέννων θα σας «ενοχλήσουμε», ελπίζουμε όχι άκαιρα, για τους ανθρώπους που δυσκολεύονται στην καθημερινότητά τους. Θα ζητήσουμε την οικονομική σας συμπαράσταση. Την οποία ο Θεός δεν αγαπάει κατά το μέγεθος, αλλά κατά την διάθεση. «Τον ευχάριστο δωρητή αγαπάει ο Κύριος» λέει η αγ. Γραφή.

Εμείς σαν ενορία αγ. Ιωάννου θα περάσουμε από την πόρτα σας το προσεχές Σάββατο 10 Δεκεμβρίου κατά τις ώρες 10:30 – 12:30. Ελπίζουμε να σας βρούμε και να έχουμε μια καλημέρα του Θεού.

Καλές Γιορτές. Καλά Χριστούγεννα. Νάστε γεροί, χαρούμενοι και αγαπημένοι με τους δικούς σας.

Ο εφημέριος

π. Θεοδόσιος

Καλησπέρα σε όλους.

Το βιβλίο που παρουσιάζουμε σήμερα είναι ένα εξειδικευμένο βιβλίο. Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, ένα βιβλίο με κηρύγματα λογικό είναι να σκεφτεί κανείς ότι απευθύνεται κυρίως σε ιερείς, αφού μόνο ιερείς κηρύττουν στις μέρες μας.

Και είναι αλήθεια, ότι οι πρώτοι που θα ωφεληθούμε από αυτό το βιβλίο είμαστε εμείς οι ιερείς (και ευχαριστούμε τον π. Θεοδόσιο γι’ αυτό) αφού μας δίνει την δυνατότητα να εμπλουτιστούμε από την δική του σκέψη και να διευρύνουμε την ματιά μας πάνω στις ευαγγελικές περικοπές που καλούμαστε κάθε φορά να ερμηνεύσουμε στην θεία λειτουργία.

Θεωρώ όμως ότι είναι και ένα βιβλίο που κάθε χριστιανός θα πρέπει να διαβάσει, είτε βρίσκεται στα αρχικά στάδια της ζωής του μέσα στην εκκλησία είτε βρίσκεται εδώ για πολλά χρόνια,  γιατί μέσα από τους λόγους αυτούς δίνεται η  ευκαιρία για «ευαγγελισμό» ή «επανευαγγελισμό» του κάθε πιστού.  Είναι κηρύγματα που αποτελούν  μια πρόσκληση σε κάθε έναν από μας, που θέλει να φέρει το όνομα του Χριστού, να ανανεώσει τις υποσχέσεις που έδωσε την ημέρα του βαπτίσματος. Την απόφαση δηλαδή να αποταχθεί τα έργα του διαβόλου και να συνταχθεί με τον Χριστό.  

Συγγραφέας: Erik Varden

22 Νοεμβρίου 2022

«Πρέπει να ακούς μόνο την καρδιά σου!» Αυτό είναι το μήνυμα της Cristina Scuccia, μέχρι πρόσφατα της πιο γνωστής μοναχής στον κόσμο και τώρα σερβιτόρας στην Ισπανία, όπως μπορεί κανείς να διαβάσει στο ρεπορτάζ.

Η τραγουδίστρια πρώην καλόγρια της Ιταλίας πέταξε το ράσο της. «Πρέπει να ακούς μόνο την καρδιά σου!» Ακούγεται σπουδαίο- αλλά στην πραγματικότητα είναι μια διφορούμενη συμβουλή. Τι γίνεται αν η καρδιά μου λέει άλλα σήμερα και άλλα αύριο; Όποιος έχει ζήσει κάπως μια μισοσυνειδητή ζωή, γνωρίζει από προσωπική εμπειρία ότι ο προφήτης Ιερεμίας, όταν έγραφε πως «η καρδιά πάνω απ' όλα είναι απατηλή» (17:9), δεν επιδιδόταν απλώς σε προφητικές υπερβολές. Η καρδιά δεν είναι αυθόρμητα και από φυσικού πιστή. Μας τραβάει προς διαφορετικές κατευθύνσεις, είναι πολύ επιρρεπής σε εφήμερες γοητείες.

Η Αγία Καικιλία, της οποίας η γιορτή είναι σήμερα, προσευχόταν: «Ας είναι η καρδιά μου αμόλυντη, για να μη μπερδευτώ». Αυτή είναι μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Περιλαμβάνει την άσκηση του να προσπαθήσω η καρδιά μου να καθαριστεί πριν εμπιστευτώ τις εμπνεύσεις της. Η ζωή με αυτόν τον τρόπο, δίδαξε στην Καικιλία σταθερότητα μέχρι μαρτυρίου. Την έκανε αγία.

Erik Varden

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

(23 Νοεμβρίου 2022)

«Την καλωσύνη πρώτα να την καλωσορίζεις και μετά να την προσφέρεις» γράφει ένας μεγάλος άνθρωπος του Θεού, σοφός και άγιος. Στο πρόσωπο του Κώστα Κίτσου ο λόγος αυτός εύρισκε πλήρη αντιστοιχία. Ήταν έκφραση και σάρκωση της καλωσύνης ο Κώστας. Η καλωσύνη του δεν ήταν συμπεριφορικό τρικ, αλλά ξεχείλισμα του περιεχομένου της καρδιάς του. Κοντά του αισθανόσουν ευρύχωρα από την επικοινωνιακή του άνεση και την διηγηματική παρηγοριά, που πρόσφερε αφηγούμενος, και από μια καλωσύνη σχεδόν αυτοφυή, που σε έκανε να έχεις ένα βίωμα άνεσης σαν να επρόκειτο για συγγενή σου. Πάντα θα εύρισκε δυο λόγια ανακουφιστικής γαλήνης να σου πει, ό,τι και αν σε βασάνιζε.

Συγγραφέας: Erik Varden

Κουβεντιάζοντας με τον επίσκοπο Erik Varden

Υπάρχει πόλεμος στην Ευρώπη, ζούμε με πυρηνικές απειλές και ήρθαν σε... παράταξη και οι κρίσεις: Κλιματική κρίση, φυσική κρίση, ενεργειακή κρίση και οικονομική κρίση. Τα κακά νέα είναι πολλά, και τώρα να και ο ερχομός του Χριστού!

Μπαίνουμε σε μια εποχή που πρέπει να είναι γεμάτη χαρά, προσμονή και ελπίδα. Πώς μπορούμε όμως να έχουμε καλή διάθεση, όταν ζούμε σε μια τόσο ζοφερή εποχή;

Η διάθεση μπορεί εύκολα να γίνει ένα είδος ειδώλου, λέει ο επίσκοπος της Καθολικής Επισκοπής του Τρόντχαϊμ, Έρικ Βάρντεν.

Καθόμαστε στο άνετο γραφείο του στον καθεδρικό ναό του St. Olav στο Τρόντχαϊμ και μιλάμε για τον εορτασμό της Έλευσης και των Χριστουγέννων σε μια εποχή που για πολλούς είναι πολύ βαριά και ζοφερή. Ο επίσκοπος σερβίρει καφέ και μπισκότα, κι έξω ο ήλιος δύει νωρίς μέσα στο μπλε-μοβ φως του Νοεμβρίου. Ο επίσκοπος είναι ευδιάθετος και φιλικός. Η ατμόσφαιρα είναι καλή, πρέπει να πει κανείς.

- Εστιάζουμε πολύ εύκολα στο πώς βιώνουμε καταστάσεις ή στο πώς ζούμε ανθρώπους, αντί να εστιάζουμε στην ουσία των καταστάσεων και των ανθρώπων, που έχουν αφ’ εαυτού. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια ατμόσφαιρα που έχουμε ορίσει εκ των προτέρων! Το κριτήριο για την εμπειρία, γίνεται η εμπειρία μας από αυτήν! Ο κόσμος περιορίζεται στην αντίληψή μου για τον κόσμο! Έτσι, ανάβουμε λιβάνι για να φτιάξουμε... ατμόσφαιρα, ενώ η ζωή, όπως είναι στην πραγματικότητα σε όλο της το απρόβλεπτο, μπορεί να μας προσπεράσει. Η χαρά και η ελπίδα που συνδέονται με την εποχή της Έλευσης του Χριστού (Advent) είναι αποτελέσματα μιας προσδοκίας για παρουσία, μέσω της ενσάρκωσης, του Θεού στη γη. Μπορεί να γίνει παράλογο, σε μια κοσμική πραγματικότητα, όταν δημιουργείς μια ατμόσφαιρα ελπίδας και χαράς, χωρίς να είναι προφανές ποια είναι η πηγή της χαράς. Όλοι θέλουμε τη θαλπωρή και τη χαρά· κι εγώ. Αλλά πρέπει να αναρωτηθούμε: Περί τίνος πρόκειται;

Συγγραφέας: Χωμενίδης Χρήστος

Του Χρήστου Χωμενίδη 

Μέσα από την καρδιά μου εύχομαι οι καταγγελίες εναντίον της "Κιβωτού του Κόσμου" να αποδειχθούν ψευδείς. Αφού η αστυνομία και η δικαιοσύνη ερευνήσει εξονυχιστικά, να αποδώσει την ηγεσία και τα στελέχη της στην κοινωνία άσπιλα, χωρίς ίχνος σκιάς, ώστε να εξακολουθήσουν το έργο τους.

Γιατί;

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

....

Όταν έγινε το κοριτσάκι τριών χρονών το ανέβασαν οι γονείς του στην Ιερουσαλήμ  και το «παρουσίασαν» στον Κύριο, προσφέροντας και δώρα. Την δέχθηκε με τα δώρα της ο ιερέας Οδαέ που ονομαζόταν και Βαραχίας και ήταν πατέρας του Ζαχαρία. Όλοι οι ιερείς του ναού χαίρονταν και εύχονταν στην Μαριάμ και ευλογούσαν τους γονείς της Ιωακείμ και Άννα. Μετά από αυτά επέστρεψαν στην Ναζαρέτ....

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Κατήχηση για τη διάκριση του Πάπα Φραγκίσκου

Πλατεία Αγίου Πέτρου
Τετάρτη, 16 Νοεμβρίου 2022

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,

Σήμερα συνεχίζουμε την κατήχησή μας για το θέμα της διάκρισης. Είδαμε πόσο σημαντικό είναι να "διαβάζουμε" τι κινείται μέσα μας, ώστε να μην παίρνουμε βιαστικές αποφάσεις, υπό το κύμα του συναισθήματος της στιγμής, για να τις μετανιώσουμε όταν, ατυχώς κάποιες φορές, είναι πολύ αργά! Δηλαδή, πρέπει να "διαβάζετε" τι σας συμβαίνει και στη συνέχεια να λαμβάνετε αποφάσεις.

Ο Eminem ανεβαίνει στην κορυφή του χριστιανικού πίνακα επιτυχιών

Η πορεία του Αμερικανού ράπερ Eminem συνεχίζει να εκπλήσσει εδώ και σχεδόν 25 χρόνια, καθώς έχει γίνει μια όλο και πιο εξέχουσα φιγούρα στη ραπ σκηνή. Τώρα βρίσκεται στην κορυφή του Billboard Hot Christian Songs chart με ένα τραγούδι που μοιάζει με προσευχή και έχει γραφτεί από τον Kanye West.

Από την αρχή της καριέρας του, ο Eminem έγινε γνωστός διεθνώς με τα τραγούδια του My name is (1999) (το όνομά μου είναι...), Without me (2002) (Χωρίς εμένα...), Lose yourself (2002) (χάσε τον εαυτό σου...) και, αργότερα, Not Afraid (2010) (δεν φοβάμαι...). Η τραμπούκικη εμφάνισή του έρχεται σε αντίθεση με την ενίοτε ευάλωτη ευαισθησία ορισμένων συνθέσεών του. Ωστόσο, η ραπ είναι μια βιομηχανία σκληρών τύπων, με τις μάχες μεταξύ των τραγουδιστών να είναι το προνόμιο αυτής της μουσικής βιομηχανίας. Αλλά η αμίμητη ροή του τον κάνει αναγνωρίσιμο και για πάντα μοναδικό.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ[1]

Ο Χρυσόστομος υπήρξε πολύ δυνατός ιεροκήρυκας. Υπεραγαπούσε το κήρυγμα και το θεωρούσε ως το κατ’ εξο­χήν καθήκον ενός χριστιανού κληρικού. Η ιεροσύνη είναι εξουσία, αλλ’ είναι εξουσία λόγου και πειθούς. Αυτό είναι το διακριτικό γνώρισμα της χριστιανικής αρχής. Οι βασιλείς εξαναγκάζουν, οι κληρικοί πείθουν. Οι πρώτοι ενεργούν με διαταγές, οι δεύτεροι με προτροπές. Οι κληρικοί απευθύνονται στην ανθρώπινη ελευθερία, στην ανθρώπινη θέληση και ζητούν αποφάσεις. Όπως ο ίδιος ο Χρυσόστομος συνήθιζε να λέει, «είμαστε υποχρεωμένοι να επιτύχου­με τη σωτηρία των ανθρώπων με τον λόγο, την πραότητα και την προτροπή». Η όλη αξία της ανθρώπινης ζωής για τον Χρυσόστομο βρισκόταν στο ότι αυτή ήταν, και έπρεπε να είναι, μια ζωή εν ελευθερία, και γι’ αυτό μια ζωή χρήσιμη. Στα κηρύγματά του μιλούσε συνεχώς για την ελευθερία και την απόφαση. Η ελευθερία ήταν γι’ αυτόν μια εικόνα του Θεού στον άνθρωπο. Ο Χριστός ήλθε, όπως ο Χρυσόστομος συνήθιζε να υπενθυμίζει, ακριβώς για να θεραπεύσει τη βούληση του ανθρώπου. Ο Θεός πάντοτε ενεργεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μη καταστρέφει την ελευθερία μας. Ο ίδιος ο Θεός ενεργεί διά κλήσεων και προτροπών, όχι καταπιεστικώς. Δείχνει την ευθεία οδό, καλεί και προσκαλεί, και προειδοποιεί για τους κινδύνους της κακίας, αλλά δεν εξαναγκάζει. Οι χριστιανοί κληρικοί πρέπει να ενεργούν κατά παρόμοιο τρόπο. Εξ ιδιοσυγκρασίας ο Χρυσόστομος ήταν μάλλον υπέρ των άμεσων και επαναστατικών λύσεων[2], οξύς και αυστηρός, αλλ’ ήταν πάντοτε κατά του εξαναγκασμού, ακόμα και στον αγώνα με τους αιρετικούς. Απαγορεύεται στους Χριστιανούς, συνήθιζε να επαναλαμβάνει, να μετέρχονται βία, ακόμα και για αγαθούς σκοπούς. «Η πολεμική μας δεν κάνει τους ζωντανούς νεκρούς, αλλά μάλλον κάνει τους νεκρούς να ζήσουν, γιατί ασκείται με πνεύμα πραότητας και ταπεινοφροσύνης. Καταδιώκω με λόγια, όχι με έργα. Καταδιώκω την αίρεση, όχι τους αιρετικούς. Είναι δικό μου γνώρισμα το να καταδιώκομαι μάλλον, παρά να καταδιώκω. Έτσι ο Χριστός ήταν νικητής ως εσταυρωμένος και όχι ως σταυρωτής». Η δύναμη του Χριστιανισμού βρισκόταν, γι’ αυτόν, στην ταπείνωση και στην ανεκτικότητα, όχι στη δύναμη. Έπρεπε κανείς να είναι αυστηρός με τον εαυτό του και επιεικής προς τους άλλους.

Συγγραφέας: π. Δανιήλ Ἀεράκης

Μιά παληά ἱστορία λέει, ὅτι ὁ Θεός ἔχει τέσσερις ἀγγέλους - συμβούλους: Τόν  ἄγγελο τῆς ἀγάπης, τόν ἄγγελο τῆς ἀλήθειας, τόν ἄγγελο τῆς δικαιοσύνης καί τόν ἄγγελο τῆς εἰρήνης. Ὅταν, λοιπόν, ἀποφάσισε νά φτειάξη τόν ἄνθρωπο, δέν εἶχαν ὅλοι οἱ ἄγγελοι τήν ἴδια γνώμη.

Συγγραφέας: π. Δανιήλ Ἀεράκης

Γιατί τόν Λουκᾶ δέν τόν γνωρίζουμε ὡς συνεργάτη καί συνέκδημο τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὅπως ἱστορικές μαρτυρίες τόν παρουσιάζουν, καί τόν πιστεύουμε ὡς... ζωγράφο, ἄποψι στηριγμένη σέ ἀνύπαρκτη παράδοσι; Γιατί ἐπιμένουμε νά περιφρονοῦμε τό ἅγιο Εὐαγγέλιό του καί νά μή γνωρίζουμε οὔτε πόσα κεφάλαια ἔχει, καί χάσκουμε μπροστά σέ φανταστικές ἱστορίες; Γιατί δέν ἀσχολούμεθα μέ τά τρία μεγάλα χαρακτηριστικά τοῦ Λουκᾶ, μέ τό ὅτι εἷναι ὁ εὐαγγελιστής πού μᾶς «ζωγραφίζει» ὅλες τίς παραβολές τοῦ Κυρίου; Γιατί δέν μᾶς ἐντυπωσιάζει ὅτι εἷναι ὁ εὐαγγελιστής τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί ὁ ἀποτυπώσας τόν ὑπέροχο ὕμνο τῆς Παναγίας, τό «Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τόνΚύριον...»; Γιατί δέν θαυμάζουμε, ὅτι οὐσιαστικά εἶναι ὁ εὐαγγελιστής τῶν Χριστουγέννων, ἀφοῦ αὐτός ζωγραφίζει τούς ποιμένες καί τούς ἀγγέλους τοῦ «Δόξα ἐν ὑψίστοις»; Γιατί δέν μᾶς συγκινεῖ ἡ ἀγάπη τοῦ Λουκᾶ στόν Ἀπόστολο τῶν ἐθνῶν Παῦλο καί ἡ ἀφοσίωσίς του μέχρι τῆς ἡμέρας τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ του;

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Πάπα Φραγκίσκου

Βασιλική του Αγίου Πέτρου

Τετάρτη, 2 Νοεμβρίου 2022

Τα αναγνώσματα που ακούσαμε προκαλούν μέσα μας, μέσα μου, δύο λέξεις: προσδοκία και έκπληξη.

Συγγραφέας: Παπαθανασίου Αθανάσιος

Εισαγωγή

Δυόμισι χρόνια πανδημίας είναι διαδρομή με πολλές φάσεις:  και με αιφνιδιασμούς, και με επαληθεύσεις, και με διαψεύσεις. Σε μια τέτοια διαδρομή χρειάζονται ιδιότητες ασκητικές: υπομονετικός στοχασμός και υπομονετικός αναστοχασμός. Ο υπομονετικός στοχασμός και ο υπομονετικός αναστοχασμός είναι άσκηση στην τόλμη, διότι φέρνουν τον άνθρωπο αντιμέτωπο με όλες τις αβύσσους, και γύρω του και μέσα του. Αντιθέτως οι αφορισμοί, είτε εκ δεξιών είτε εξ ευωνύμων, δεν εμπεριέχουν την ασκητική του στοχασμού και του αναστοχασμού. Οι αφορισμοί παρουσιάζονται μεν ως γενναιότητα, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν κορυφαία ατολμία: Είναι το σεντόνι με το οποίο κουκουλωνόμαστε όταν δεν τολμάμε να αναμετρηθούμε με όλες τις αβύσσους, και γύρω μας και μέσα μας.

Συγγραφέας: Καραβιδοπουλος Ιωάννης

Ιωάννης Καραβιδόπουλος

Καθηγητής Θεολογικης Α.Π.Θ

π. Θεοδοσίου Μαρτζούχου, Μικρό Ευχολόγιο (στη δημοτική), εκδόσεις Ιωνάς, Πρέβεζα, 2022, σελ.255

Ο πρώτος μεταφραστής ολόκληρης της Καινής Διαθήκης στη δημοτική της εποχής του (μέσα του 17^ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1638), ο μοναχός Μάξιμος Καλλιουπολίτης, ομιλεί στον Πρόλογο της έκδοσής του για την ανάγκη να καταλαβαίνουν οι πιστοί αυτά που ακούν στην Εκκλησία. Γράφει χαρακτηριστικά: «Ο σκοπός όλος εκεινών που αναγινώσκονται στην Εκκλησίαν είναι δια οικοδομήν και η οικοδομή είναι δια της γνώσεως εκεινών οπού λέγονται. Διατί πώς θέλει πιστεύσῃ τινας ή να υπακούσῃ εκείνα που λέγονται, εάν δεν γρικά;». Το ήθος του μεταφραστή φανερώνει και η ακόλουθη φράση από το τέλος του προλόγου του: «Και ηξεύρομεν καλὰ πως ετούτο το πράγμα υπερβαίνει την ημετέραν δύναμιν να το τελειώσωμεν καθὼς πρέπει· αλλὰ βλέποντες την πτωχείαν του γένους μας και οπού κανένας δεν φροντίζει, εκάμαμεν εκείνο που ημπορέσαμεν, διατί το κατὰ δύναμιν και Θεώ φίλον. Και αν είναι τίποτες καλόν, είναι όλον της χάριτος του Θεού· ειδὲ και είναι σφάλμα, τούτο όλον είναι ιδικόν μας».

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Παρουσίασε-εισηγήθηκε ο Μητροπολίτης Σάμου π. Ευσέβιος στην Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, που συνήλθε πριν λίγες μέρες (4-8 Οκτωβρίου 2022), το τραγικό τελικώς θέμα της ανασυγκρότησης της ενορίας και του επανευαγγελισμού των πιστών! Είπε-παρουσίασε ωραία και ενδιαφέροντα θέματα, όμως με τη λογική και τον τρόπο της ιατρικής ενημέρωσης για θέματα ασθενειών! Δηλαδή ένα ακροατήριο με (υποτίθεται) απορίες και ένας ειδήμων με εκλαϊκευτική διάθεση παρουσίασης ιατρικών θεμάτων που αφορούν το ακροατήριο! Ευγενική και light προτροπή με σκεπτικό ενεργοποίησης του θυμικού των ακροατών. Και το ακροατήριο; Αφού, μετά προσοχής ἠκροάσθη (όπως λέγανε και οι λογιότατοι) του εισηγητού, παρέπεμψε το θέμα… ad calendas Graecas! Στην Δ.Ι.Σ.! Δηλαδή σε μικρότερο και... αναρμόδιο σώμα να εξετάσει τα θέματα και να εισηγηθεί πρόταση στην Ιεραρχία! Δηλαδή... δουλειά να έχουμε! «Κρατάμε να σε κρατώ να ανεβούμε στο βουνό»!

Η εκ Θεού γνωριμία (…συμπτώσεις αδιανόητες..!!) με τον επίσκοπο Trodheim Erik Varden (ιστότοπος coram fratribus) που διαβάζει θαυμάζει και παραπέμπει στη σκέψη και στο έργο του μακαρίου πατέρα μας Μελετίου Καλαμαρά συνιστώτας το, όπως είναι φυσικό γέννησε μια αλληλογραφία αποριών μας για το πως τον γνώρισε !!??

Απάντησή του στις απορίες μας είναι η συνημμένη επιστολή του επισκόπου Trodheim Erik.

Aπολαύστε την παρακάτω.

ERIC VARDEN

Ένας Νορβηγός καθολικός επίσκοπος στο Trodheim της Νορβηγιας, πρώην μέλος του Τάγματος των Τραππιστων (Thomas Merton) διδάσκει τους αδελφους του με διήκουσα  έννοια διδαχής την σκέψη του Μακαριου Πατέρα μας Μελετιου Καλαμαρά για τον εκκλησιαστικό πειρασμό του ανθρωποκεντρισμου στις ενέργειες και σκεψεις μας.

Αντιγράφει, αλλά προσγειωμένος.

Μιμείται ,αλλά μένει αυθεντικός εαυτός.

Αγαπάει, και υπογράφει fr.Eric Varden!!

Nα σκεφτούμε αναλογίες…? Ας μη το κάνουμε… Μας περιμένει στη γωνία… η κατάθλιψη….

Διαβάστε…ωφεληθείτε…εύχεσθε…

Ο Χριστός διασταύρωσε τους δρόμους μας με κεινον (fr.Eric) για να καταλάβουμε την απάντηση Του στον Προφήτη, όταν ο Ηλίας από αγωνία και μείς από φαντασμάρα νομίζουμε ότι …είμαστε μονώτατοι….

Σωθειητε.

(Δέκα χρόνια από την αναχώρησή του)

«Οι μεγαλύτερες προκλήσεις

είναι οι αιώνιες...

Δηλαδή, η πιστή και αξιόπιστη

διακήρυξη του Ευαγγελίου

και η "ενσάρκωσή" του.»

«Ένα βιβλίο στο οποίο σταθερά αναφέρομαι τα τελευταία δύο χρόνια είναι το βιβλίο του Stephen Lloyd-Moffett για τη ζωή του Επισκόπου Μελετίου Καλαμαρά με τίτλο Beauty for Ashes [Ομορφιά αντί για στάχτη (Ησαΐας 61,3)]. Ο Μελέτιος γεννήθηκε το 1933. Έγινε μοναχός σε ηλικία 21 ετών και έζησε μια ζωή ασκητική. Στην Αθήνα μετακόμισε το 1968 όταν διορίστηκε γραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Γύρω του συγκεντρώθηκαν νέοι άνθρωποι που λαχταρούσαν την ανακαίνιση της Εκκλησίας και μια αληθινή μοναστική ζωή. Έτσι δημιουργήθηκε μια αδελφότητα. Το 1979 ο π. Μελέτιος μετέβη στο Άγιον Όρος με μια ομάδα δώδεκα ατόμων με σκοπό να εγκατασταθούν εκεί. Ωστόσο, η εκλογή του σε επίσκοπο Πρεβέζης, κοντά στην Αρχαία Νικόπολη, ματαίωσε τα σχέδιά τους. Ανέλαβε τα επισκοπικά του καθήκοντα αλλά στην πραγματικότητα παρέμεινε ένας μοναχός. Όταν έφτασε στην Πρέβεζα, η επισκοπή του ήταν αμαυρωμένη από σκάνδαλα. Σταδιακά συντελέστηκε μια μεταμόρφωση, όπως υποδεικνύει και ο τίτλος του βιβλίου – ένας τίτλος που μιλάει στην καρδιά μας. Γιατί οι περισσότεροι από μας έχουμε δει κάτι που αγαπάμε πολύ να μετατρέπεται σε καμμένη γη και έχουμε νιώσει την ελπίδα ότι με κάποιον τρόπο μια καινούργια ομορφιά θα αναδυθεί, όπως ο Φοίνικας, μέσα από τις στάχτες.

Πώς έδρασε ο Μελέτιος; Για να απαντήσω επαρκώς σ’ αυτή την ερώτηση θα χρειαστεί να μιλήσω επί μακρόν. Αντ’ αυτού, θα επισημάνω μόνο μια έννοια κλειδί που αποτελεί θεμέλιο για όλα τα άλλα. Ο Μελέτιος επέμενε ότι η Εκκλησία είναι ένα θείο μυστήριο και έτσι ακριβώς πρέπει να την αντιλαμβανόμαστε. Όταν το ανθρώπινο στοιχείο υπερισχύει του θείου, τότε η Εκκλησία δεν ευημερεί. Ο "ανθρωποκεντρισμός", έγραφε ο Μελέτιος το 2001, "σκοτώνει την Εκκλησία και τη ζωή της".»

Erik Varden

Επίσκοπος Trondheim Νορβηγίας

1 Σεπτεμβρίου 2022[1]

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Ομιλία του Πάπα Φραγκίσκου

στην 60^η επέτειο από την έναρξη

της Δεύτερης Συνόδου του Βατικανού
Βασιλική του Αγίου Πέτρου
Τρίτη, 11 Οκτωβρίου 2022

"Με αγαπάς;" Αυτά είναι τα πρώτα λόγια που λέει ο Ιησούς στον Πέτρο στο Ευαγγέλιο που μόλις ακούσαμε (Ιωάννης 21:15). Τα τελευταία του λόγια είναι τα εξής: "Φρόντιζε (ποίμαινε) τα πρόβατά μου" (εδ. 17). Στην επέτειο της έναρξης της Β΄ Βατικανής Συνόδου, μπορούμε να αισθανθούμε ότι τα ίδια αυτά λόγια του Κυρίου απευθύνονται και σε εμάς· σε εμάς ως Εκκλησία: Με αγαπάτε; Φροντίζετε τα πρόβατά μου.

Πρώτον: Με αγαπάτε; Είναι μια ερώτηση, γιατί το στυλ του Ιησού δεν είναι τόσο να δίνει απαντήσεις όσο να θέτει ερωτήσεις, ερωτήσεις που προκαλούν τη ζωή μας. Ο Κύριος, ο οποίος "από την πληρότητα της αγάπης του, απευθύνεται σε άνδρες και γυναίκες ως φίλους του και ζει ανάμεσά τους" (Dei Verbum, 2), συνεχίζει να ρωτά την Εκκλησία, τη Νύφη του: "Με αγαπάς;" Η Δεύτερη Βατικανή Σύνοδος ήταν μια μεγάλη απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Για να αναζωπυρώσει την αγάπη της για τον Κύριο, η Εκκλησία, για πρώτη φορά στην ιστορία της, αφιέρωσε μια Σύνοδο για να εξετάσει τον εαυτό της και να προβληματιστεί σχετικά με τη φύση και την αποστολή της. Είδε ξανά τον εαυτό της ως ένα μυστήριο της χάρης που γεννιέται από την αγάπη- είδε ξανά τον εαυτό της ως τον Λαό του Θεού, το Σώμα του Χριστού, τον ζωντανό ναό του Αγίου Πνεύματος!

Σεβασμιώτατοι πατέρες,

Συγγνώμη για την ενόχληση και το θράσος. Θάθελα, εκφράζοντας πολλούς συναδέλφους ιερείς και ακόμα περισσότερους χριστιανούς, ως παπάς που περπατάει στην πέμπτη δεκαετία ιερωσύνης (φυσικά υπάρχουν πολλοί με ακόμα πιο πολλά χρόνια), να θυμίσω στην αγάπη σας, εν όψει της Συνόδου της Ιεραρχίας του Οκτωβρίου, την απελπισία που αισθάνονται/αισθανόμαστε οι χριστιανοί, από την αίσθηση ότι τέτοιες συνάξεις έχουν ΜΟΝΑΔΙΚΟ (ουσιαστικά) θέμα τους τις... εκλογές!!

Τα όποια "θέματα" καταλήγουν να είναι υπεκφυγές-φενάκη για τα μάτια του κόσμου. Απλώς σκεφτείτε ότι όταν δεν σας φτάνει ο χρόνος αναβάλλονται ή ακυρώνονται οι θεματικές εισηγήσεις, αλλά ποτέ δεν μετατίθενται οι εκλογές. Εν τῇ πράξει τίποτε δεν ακουμπιέται και για τίποτε δεν υπάρχει απόφαση, πλην αστείων υποχωρήσεων σε φανατικούς (απαγορεύεται ανάδοχος σε βάπτισμα που έχει κάνει πολιτικό γάμο...!! Ενώ εθελοτυφλούμε στη γελοιοποίηση του βαπτίσματος στη θάλασσα).

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Όταν οι σύζυγοι βοηθούν ο ένας τον άλλον να αναπτυχθεί

Τα ζευγάρια συχνά αναπτύσσουν αρετή και ωριμότητα μέσα στη σχέση τους. Ένας όμορφος κύκλος που κάνει τους συζύγους να γίνονται καλύτεροι άνθρωποι ο ένας μέσω του άλλου.

Μπαίνουμε στον έγγαμο βίο με τα προσωπικά μας ταλέντα και συνήθειες. Αν αυτές είναι καλές, γίνονται μια δύναμη αγάπης που μας ενθαρρύνει να δράσουμε και να αναπτυχθούμε όταν τις μοιραζόμαστε με τον/την σύζυγό μας. Για παράδειγμα, αν ο ένας από εμάς έχει μεγαλύτερη τάση να ασκείται ακολουθώντας μια καθιερωμένη ρουτίνα που εφαρμόζει εδώ και χρόνια, αυτό μπορεί να παρακινήσει τον άλλον να αναπτύξει μια παρόμοια συνήθεια που θα βελτιώσει την υγεία, τη φυσική κατάσταση και την ποιότητα ζωής.

Με τον ίδιο τρόπο, ο ένας σύζυγος μπορεί να αρχίσει να συνδέεται με την Εκκλησία αν ο άλλος έχει μια βαθύτερη ζωή πίστης. Ή μπορεί να αρχίσουν να επικοινωνούν καλύτερα αν ο άλλος σύζυγος συνηθίζει να είναι πιο διπλωματικός και λεπτός με τα λόγια.

Συγγραφέας: Trondheim Erik Varden

ΠΡΟΣΘΕΣ ΗΜΙΝ ΠΙΣΤΙΝ... (Λουκ. 17,5)

Επισκόπου Trondheim Erik Varden

«Οι δίκαιοι θα ζήσουν με την πίστη», διαβάζουμε στον προφήτη Αββακούμ, ο οποίος έζησε τον 7^ο αιώνα π.Χ.. Για εμάς, όμως, η δήλωση αυτή απηχεί στα θεολογικά κονταροχτυπήματα που λαμβάνουν χώρα στην Ευρώπη 2100 χρόνια αργότερα. Το κεντρικό σύνθημα του Λουθήρου ήταν το sola fide. Οι πιστοί έπρεπε να ζουν μόνο με την πίστη. Κινητοποιήθηκε από την επιθυμία του να απαλλάξει τους Χριστιανούς από την αντίληψη ότι έπρεπε να κοπιάσουν για να φτάσουν στον παράδεισο με τις δικές τους δυνάμεις, λες και η ευδαιμονία ήταν συνάρτηση της ανθρώπινης προσπάθειας. Θα έλεγα ότι είναι αμφίβολο πως κάποιος, την εποχή του Λουθήρου ή ακόμα και πριν από αυτήν, πίστευε πραγματικά ότι αυτό ήταν χριστιανικό δόγμα. Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια στάση θα είχε καταδικαστεί από την Εκκλησία ως αιρετική.