Η Φλάννερυ Ο’ Κόννορ δεν κατάφερε στη διάρκεια της σύντομης ζωής της να κατακτήσει το αναγνωστικό κοινό που αποτελούσε το στόχο της συγγραφικής στρατηγικής της. Όσοι τη διάβαζαν γνωρίζοντας τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις, ένοιωθαν αμηχανία, όταν δεν σκανδαλίζονταν, από το βίαιο και ίσως νοσηρό, γι’ αυτούς, χαρακτήρα των ιστοριών της. Οι πιο κοντινοί και αδιάκριτοι την προέτρεπαν, συχνά μέσω της μητέρας της, να μη σπαταλά το ταλέντο της, αλλά να επιδοθεί στη συγγραφή ιστοριών με ευτυχέστερη κατάληξη και εμφανέστερα εποικοδομητικό χαρακτήρα. Όσοι πάλι αγνοούσαν τη θρησκευτική ταυτότητα της δημιουργού αυτών των ιστοριών, θαύμαζαν σ’ αυτές το συνδυασμό ειρωνείας και ρεαλισμού, αγριότητας και συμπόνιας, και χωρίς να υποψιάζονται την πνευματική πρόθεση της δημιουργού, την τοποθετούσαν στο κυρίαρχο τότε ρεύμα του λογοτεχνικού μοντερνισμού.

Συγγραφέας: π. Erik Varden

Μιλάμε ίσως πολύ εύκολα για εμπειρίες που «αλλάζουν τη ζωή». Το να αλλάξεις πραγματικά μια ζωή είναι πιο δύσκολο απ' ό,τι θέλουμε να παραδεχτούμε. Απαιτείται ένας ισχυρός καταλύτης. Ακόμη και με αυτή την επιφύλαξη, υπάρχει ένα περιστατικό χωρίς το οποίο δεν θα ήμουν ο ίδιος. Με αφύπνισε όταν χρειαζόμουν αφύπνιση. Μου έδωσε την τελική ώθηση που χρειαζόμουν για να εγκαταλείψω την πεπατημένη και να ξεκινήσω προς το άγνωστο, για να αρχίσω να γίνομαι μοναχός.

Συνέβη ένα βράδυ τον Δεκέμβριο του 2001. Ζούσα στο Παρίσι, κάνοντας μεταδιδακτορική έρευνα. Με περίμενε μια δουλειά στο Κέιμπριτζ. Ήμουν άνετα, απασχολημένος με μια μη απορροφητική δουλειά, ελεύθερη να την κατευθύνω όπως ήθελα, σε μια πόλη που αγαπούσα, περιτριγυρισμένη από ευγενικούς, ενδιαφέροντες ανθρώπους. Ωστόσο, με κατέτρωγε ένα κενό μέσα μου. Χωρίς να μπορώ να πω το γιατί, ένιωθα ότι η ζωή που ζούσα δεν ανταποκρινόταν σε αυτό που "έπρεπε" να ζήσω. Είχα μια άβολη αίσθηση ότι έπαιζα θέατρο, ότι ήμουν απατεώνας, απλώς και μόνο επειδή συνέχιζα τη ζωή μου όπως ήταν.

Εκείνο το βράδυ, είχα βγει για φαγητό με φίλους. Είχαμε πάει στον κινηματογράφο, νομίζω, και μετά είχαμε πάει για φαγητό. Επιστρέφαμε σε μια λεωφόρο τα μεσάνυχτα, αρκετά "ανεβασμένοι" ώστε να μην αισθανόμαστε το κρύο. Υπήρχε χιόνι στον αέρα. Δεν θυμάμαι τι συζητούσαμε, αλλά ήμασταν χαρούμενοι, ανέμελοι. Επέστρεψα στο κατάλυμά μου ικανοποιημένος.

Έμενα σε ένα δωμάτιο που μου παραχωρούσαν οι Δομινικανοί του ιεροδιδασκαλείου του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Rue du Faubourg Saint- Honoré, πλούσια σε Προυστιανούς συνειρμούς. Ο δρόμος είναι ένας από τους πιο ακριβούς στο Παρίσι, πέντε λεπτά με τα πόδια από την Αψίδα του Θριάμβου. Ο διπλανός γείτονας των μοναχών ήταν -και εξακολουθεί να είναι- ένας έμπορος σαμπάνιας. Απέναντι βρισκόταν ένα εστιατόριο με λαμπερές βιτρίνες, το οποίο πατρονάρουν λαμπεροί πολιτικοί. Έψαχνα νυσταγμένα τα κλειδιά μου, όταν συνειδητοποίησα ότι υπήρχε ένα εμπόδιο μπροστά από την κεντρική πόρτα.

Ένας αλήτης ήταν ξαπλωμένος σε έναν υπνόσακο ακριβώς κατά μήκος του κατωφλιού. Ένιωσα ένα κύμα πανικού και μετά κάτι που έμοιαζε με θυμό. Τι έπρεπε να κάνω; Δεν είμαι περήφανος, αλλά πρέπει να πω ότι χρειάστηκε να κάνω μια στροφή γύρω από το τετράγωνο για να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα. Η επιθυμία μου ήταν να είμαι ανενόχλητος. Γιατί θα έπρεπε αυτός ο κοινός αλήτης να παρεμβαίνει στην άνετη και (στα δικά μου μάτια) αόριστα διακεκριμένη ύπαρξή μου; Γιατί δεν μπορούσε να εγκατασταθεί μπροστά στην εξώπορτα κάποιου άλλου;

(Άγνωστος αδελφός μάρτυρας)

Το όνομά του είναι... ΑΝΩΝΥΜΟΣ! Το μυστηριώδες μαρτύριο του Αγίου Adauctus γιορτάζεται στις 30 Αυγούστου! Ο Άγιος Adauctus ήταν ένας από εκείνους τους ανώνυμους ανθρώπους που προσφέρθηκαν εθελοντικά ως συμμετοχική θυσία στο μαρτύριο των πρώτων χριστιανών.

Στις ρωμαϊκές κατακόμβες, συναντάμε μερικές φορές αυτή την επιγραφή: «"Αυτός" ή "εκείνος" ανώνυμος που ο Θεός ξέρει το όνομά του». Πρόκειται για τον τόπο ταφής ενός χριστιανού που σκοτώθηκε για την πίστη από μίσος των ειδωλολατρών κατά τη διάρκεια ενός κύματος διωγμών και του οποίου τα λείψανα η κοινότητα κατάφερε να τα εξαγοράσει και να θάψει κανονικά.

Κατ' αρχήν, ο ρωμαϊκός νόμος το απαγόρευε αυτό για τα βασανισμένα θύματα που δεν μπορούσαν να αναγνωριστούν. Και είναι αλήθεια πως αυτοί οι χριστιανοί, οι βασανισμένοι, οι συνθλιμμένοι από τους κυνόδοντες των ζώων ή οι καμένοι από τις φλόγες, ήταν πέραν πάσης αναγνωρίσεως της ταυτότητάς τους! Εκτός από αυτούς τους ανώνυμους μάρτυρες, υπάρχει ένας, ο περί ου ο λόγος, του οποίου η μοίρα είναι ακόμη πιο περίεργη, επειδή εμφανίζεται στο ημερολόγιο των αγίων. Εμφανίζεται εκεί, αλλά με ένα ευφάνταστο όνομα, Adauctus, δηλαδή "ο προστιθέμενος".

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

«Οἱ μαρτυρήσαντες διά Χριστόν» αποτελούσαν για την Εκκλησία του Χριστού την δόξα Της και την «ανάπαυση των κροτάφων της». Ήταν η επιβεβαίωση της αλήθειας Της, που γέννησε μάρτυρες οι οποίοι φώναζαν στους αδερφούς τους: «Στο τέλος μου είναι η αρχή μου»... [T. S. Eliot, Τέσσερα κουαρτέτα, V. (τέλος)].

Οι διηγήσεις των μαρτυρίων των Χριστιανών των τριακοσίων πρώτων χρόνων είναι στις περισσότερες φορές τα πρακτικά των δικαστηρίων του Ρωμαϊκού κατεστημένου, που τους θεωρούσε υπαίτιους για «έγκλημα καθοσιώσεως» και με υπηρεσιακή απλότητα και αμεσότητα κατέγραφε τα διαμειβόμενα στις δίκες.

Αυτά τα κείμενα έχουν σαφήνεια, ενάργεια και αφοπλιστική αμεσότητα ακόμα και για τα λάθη των Χριστιανών (αφελείς εισπηδώντες μάρτυρες: βρόγχους και βράχους έχετε...!!). Ονομάζονται Πράξεις των Ανθυπάτων (Acta Proconsularia). Αργότερα υπήρξαν βιογραφίες ασκητών και κληρικών συνήθως και λιγότερο καθημερινών Χριστιανών (ίσως επειδή οι πρώτοι αποτελούσαν τους οδηγούς... χωρίς αυτό να είναι δικαιολογημένο και σωστό), που γινόντουσαν ανάγνωσμα στις λειτουργικές συνάξεις και ονομάστηκαν αυτού του είδους τα βιβλία Συναξάρια (Αναγνώσματα ακολουθιών δηλαδή). Εδώ παρεισέφρησαν τα προβλήματα. Χωρίς απαραιτήτως να δέχονται όλοι την αντίληψη της fraus pia, της ευσεβούς απάτης, πάντως άρχισαν προσθήκες, "επεξηγήσεις", "αναλύσεις" διδακτικές που ατυχώς ιεροποίησαν αυτά τα κείμενα, συγχρόνως τα "γέμισαν" μυθεύματα, και τους έδωσαν κύρος που δεν είχαν. Η διαδρομή των ετών και οι ευσεβείς παρεμβάσεις ανάγκασαν τον αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης Συμεών (1381-1429) να γίνει... μεταφραστής, δηλαδή επεξηγητής και καθαιρέτης της «ἐπιπολαζούσης κόνεως» από των μνημείων της αληθείας. Αργότερα (μόλις σε λιγότερα από τετρακόσια χρόνια) ο Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει στην εισαγωγή του δικού του Συναξαριστή ότι: Παρ’ ότι «περιττόν δίς τίκτειν, τό τεχθέν ἅπαξ καλῶς...», όμως «ἐπεμελήθημεν ἵνα καθαρίσωμεν... ἀπό τά ἐν τῷ Συναξαριστῇ περιεχόμενα ἐναντία τῇ Θείᾳ Γραφῇ καί ἀντίθετα παρά τῷ ὀρθῷ λόγῳ καί τοῖς κριτικοῖς... (και)... Πρός τούτοις τά ἀσυμβίβαστα, ὅσον δυνατόν ἡμῖν, συνεβιβάσαμεν, τά ἄτακτα ἐρρυθμίσαμεν, τά ἀσαφή ἐσαφηνίσαμεν, τά ἀντιφατικά καί ἀνάρμοστα συνηρμόσαμεν... δέν ἦτον πλέον ἄτακτον καί ἀνεπιμέλητον, ὡσάν ὁ Συναξαριστής...» (Πρόλογος: Ἁπάσι τοῖς ἐντευξομένοις, επιλογή από σελ. κθ΄- λγ΄).

Απορίες, σκέψεις, ερωτηματικά από την συζήτηση δύο κληρικών για την διδαχή της Εκκλησίας στους σημερινούς ανθρώπους περί του Θεού ως Πατρός ή ως επουρανίου χωροφύλακα!

......................................................................................................................

Πρέβεζα, 21 Αυγούστου 2023

Αδελφέ μου, ...

Ξέρω τις στρεβλώσεις της εποχής με τα έμφυλα και τα complex με την πατρότητα και τον Θεό... μητέρα...(!), που και εσύ αναφέρεις. Βγαίνοντας από αυτήν την αυθαίρετη και σκόπιμη θεολογική "αφέλεια" πρέπει να δούμε τα του οίκου μας. Όσοι προσπαθούμε να σκιαγραφήσουμε «το χριστιανικό μας αίνιγμα», πώς θα διαβάσουμε το βιβλίο της Εξόδου; Πώς είναι πολέμαρχος(!) που κάνει σφαγές και ρημάζει λαούς ο Γιαχβέ; Και συγχρόνως στο Κεφάλαιο 33 του ίδιου βιβλίου (στιχ. 11) «ἐνώπιος ἐνωπίῳ ὥς εἴ τις λαλήσει πρός τόν ἑαυτοῦ φίλον» συζητάνε ο Θεός και ο Μωυσής, ενώ πριν... "νεφέλη" κατέβαινε στην σκηνή «καί ἐλάλει Μωςῆ»!! Και ο Μωυσής "απαιτεί": «Ἐμφάνισόν μοι σεαυτόν»!! για να καταλήξουμε στον ακροτελεύταιο 23^ο στίχο, όπου «... ἀφελῶ τήν χεῖρα καί τότε ὄψει τά ὀπίσω μου, τό δέ πρόσωπόν μου, οὐκ ὀφθήσεταί σοι».

Πώς απαντιέται η απορία γιατί ένας ζοχαδιακός προφήτης παραδίδει στο στόμα της αρκούδας πιτσιρίκια που τον ενέπαιξαν ως φαλακρό; Και οι ψευδοπροφήτες είναι αδιάφορο αναλώσιμο είδος, που ναι μεν συγχέουν τον λαό, όμως αυτοί δεν χρειάζονται σωτηρία; Ο θάνατος τους, του Δαθάν και του Αβηρών, και άλλων είναι καταδίκη κολαστική ή διαδρομή αλλοιότροπης σωτηρίας; Και συγχρόνως, όπως γράφει ο Ρωμανός ο Μελωδός, στο Κοντάκιο στον Ηλία, που σου έστειλα: «...συνείχετο δέ τούτοις ὁ δεσπότης ἑκατέρωθεν, τά σπλάγχνα μέν ἀνοίγων τοῖς αὐτόν καθικετεύουσι καί σπεύδων πρός τόν ἔλεον, τόν δέ προφήτην ἐρυθριῶν...» (στροφ. στ’).

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Τις τελευταίες ημέρες, πήγα στην Πορτογαλία για την 37η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας.

Αυτή η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας στη Λισαβόνα, μετά την πανδημία, θεωρήθηκε από όλους ως δώρο του Θεού, ο οποίος έθεσε και πάλι σε κίνηση τις καρδιές και τα βήματα των νέων του κόσμου στο δρόμο του Ευαγγελίου: πολλοί νέοι από όλο τον κόσμο, πήγαν στη Λισαβόνα για να συναντηθούν μεταξύ τους και να συναντήσουν τον Ιησού.

Η πανδημία, όπως γνωρίζουμε καλά, είχε σοβαρές επιπτώσεις στην κοινωνική συμπεριφορά: η απομόνωση συχνά εκφυλίστηκε σε κλείσιμο, και οι νέοι επηρεάστηκαν ιδιαίτερα. Με αυτή την Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας, ο Θεός έδωσε μια "ώθηση" προς την άλλη κατεύθυνση. Σηματοδότησε μια νέα αρχή του μεγάλου προσκυνήματος των νέων ανθρώπων σε όλες τις Ηπείρους, στο όνομα του Ιησού Χριστού. Και δεν ήταν τυχαίο ότι αυτό συνέβη στη Λισαβόνα, μια πόλη με θέα τον ωκεανό, μια πόλη που αποτελεί σύμβολο των μεγάλων εξερευνήσεων μέσω της θάλασσας.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

                                                                                                      Πλατεία Αγίου Πέτρου

                                                                                                      Κυριακή, 13 Αυγούστου 2023

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Το σημερινό Ευαγγέλιο αφηγείται μια ιδιαίτερη, εντυπωσιακή και θαυμαστή πράξη του Ιησού: Περπατάει τη νύχτα στα νερά της λίμνης της Γαλιλαίας προς τους μαθητές του που διασχίζουν τη λίμνη με μια βάρκα (βλ. Ματθ. 14:22-33). Το ερώτημα είναι: Γιατί το έκανε αυτό ο Ιησούς; Για λόγους επίδειξης; Όχι, φυσικά! Αλλά γιατί; Ίσως εξαιτίας μιας επείγουσας, απρόβλεπτης ανάγκης να βοηθήσει τους μαθητές του που εμποδίζονταν από τον αντίθετο άνεμο; Όχι, επειδή ο ίδιος είχε «σχεδιάσει τα πάντα», τους είχε βάλει να αναχωρήσουν εκείνο το βράδυ. Το κείμενο λέει μάλιστα ότι "τους ανάγκασε" (πρβλ. εδ. 22). Ίσως να το έκανε για να τους δώσει μια επίδειξη του μεγαλείου και της δύναμής του; Όμως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα μαζί Του. Επομένως, γιατί το έκανε; Γιατί ήθελε να περπατήσει πάνω στα νερά;

Δεκαπενταύγουστος 2023

Η μεγάλη γιορτή της κατάληξης της επίγειας ζωής της Παναγίας, της Κοίμησής της όπως λέμε στην θεολογική γλώσσα (λες και πρέπει να υπάρχει και τέτοια διαφορετική γλώσσα!!;;), βάζει μπροστά μας, με την περιοδικότητα του ετήσιου εορτασμού της, θέματα σπουδαία και μεγάλα. Καίρια!

Τα μεγαλύτερα της ανθρώπινης ζωής.

«Τυραννιόμαστε» οι σημερινοί "χριστιανοί" στις συμπληγάδες του δίπολου της άγνοιας και της αδιαφορίας. Για πολλούς, και ιδιαίτερα νέους ανθρώπους, η πίστη και η θρησκεία είναι άσχετες και μεταξύ τους και με την ζωή τους. Πολλοί νέοι δεν σκέφτονται (και δεν θέλουν κάτι τέτοιο) τον Θεό και δεν δίνουν σημασία στη θρησκεία. Όταν ασχοληθούν, σε κάποια συζήτηση παρέας, έχουν να πουν πόσο απαίσιοι είναι οι θρησκευόμενοι άνθρωποι: στενόμυαλοι, μισογύνηδες, ομοφοβικοί, κλπ-κλπ.

Λισσαβώνα 2023

Ενώπιον του Πάπα και χιλιάδων νέων ανθρώπων

Το όνομά του είναι Caleb και είναι 29 ετών.

Υπάρχουν στιγμές που αναπολώ τα νεανικά μου χρόνια και νιώθω έναν βαθύ πόνο, αλλά παραδόξως ταυτόχρονα και μια μεγάλη χαρά! Η πραγματικότητα της ζωής μου είναι ότι είμαι ένα από τα χαμένα πρόβατα που ο Ιησούς ήρθε εσπευσμένα να αναζητήσει!

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Κύριε, ελέησον!
Κύριε, Κύριε ελέησον!
Χριστέ, ελέησον!

Η εναρκτήρια ψαλμώδηση, της πρώτης θείας Ευχαριστίας, στην Παγκόσμια Συγκέντρωση Νεολαίας στην Λισσαβώνα της Πορτογαλίας, (θεσμός που επαναλαμβάνεται ανά τριετία κάθε φορά σε άλλο σημείο της γης) όπου συγκεντρώθηκαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο νεαροί καθολικοί, έγινε στα ελληνικά!

Στην Ελλάδα το θέμα αγνοείται παντελώς όχι από τους δημοσιογράφους, αλλά και από τους χριστιανούς (Εμείς είμαστε ορθόδοξοι!! Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ…!! Ναι, όμως μας λέει ο… Πατέρας του Αβραάμ, ότι μπορεί να αποχτήσει παιδιά και από τις πέτρες…!!).

«Ένα εκατομμύριο χριστιανοί συγκεντρώθηκαν για να γιορτάσουν την πίστη τους» (π. Erik Varden).

Πώς γιορτάζεται λοιπόν η πίστη;

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Τρεις προσευχές με τρεις λέξεις(!)

για να μεταμορφωθεί η μέρα μας!

Ο Θεός είναι πάντα κοντά μας και δεν παύει ποτέ να μιλάει στις καρδιές μας. Αλλά παγιδευμένοι στη φασαρία της καθημερινότητάς μας, δεν τον ακούμε και συχνά ξεχνάμε την παρουσία του. Κι όμως, ο Θεός είναι ο Δημιουργός μας και ο Πατέρας μας. Το να προσευχόμαστε σ' Αυτόν σημαίνει να συνομιλούμε μαζί Του, να έχουμε προσωπική σχέση μαζί Του και να μεγαλώνουμε στην πίστη καθώς η σχέση αυτή αναπτύσσεται.

Ενώ η Εκκλησία είναι γεμάτη από υπέροχες προσευχές δοξολογίας και ευχαριστίας, είναι επίσης δυνατό να χρησιμοποιούμε απλές λέξεις για να απευθυνθούμε στον Κύριο: «Κύριε Ιησού Χριστέ, θέλω να προσφέρω σε Σένα την ημέρα μου», «Κύριε Ιησού Χριστέ, θέλω να είσαι παρών στη ζωή μου» ή «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησέ με» ή ακόμα και απλά... "Αββά".!!

Ακολουθούν τρεις γρήγορες προσευχές τριών μόνο λέξεων που μπορούν να μεταμορφώσουν την ημέρα μας όταν τα πράγματα της μέρας μας γίνονται αγχωτικά ή δύσκολα.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Στο Μυστήριο του Γάμου διαβάζουμε το θαύμα που έκανε ο Χριστός στον γάμο της Κανά που ήταν καλεσμένος, δημιουργώντας θαυμαστά κρασί από νερό, όταν το κρασί τους τελείωσε! ΓΙΑΤΙ; Για να μάθουμε ότι υπάρχουν δύο κρασιά: Το ανθρώπινο και το θεϊκό. Το ένα το φτιάχνουμε, το άλλο μάς το δίνει ο Χριστός! Τι μας δίνει; Το κρασί που μας μεθάει με νηφαλιότητα, όταν το ανθρώπινο κρασί μάς «χτυπάει» στο κεφάλι, όταν τελειώνει…

Ελπίζω, εύχομαι κα πιστεύω, αγαπητοί φίλοι, Σ και Μ, ότι μέσα στους συγγενείς και φίλους καλεσμένους σας, έχετε επίσης καλεσμένους και «δυο μυστηριώδεις ξένους»…!! Τον Χριστό και την Μητέρα Του… Αυτούς φυσικά τους καλέσατε ως συγκατοίκους σας και όχι ευκαιριακά συμμετέχοντας…

Συγγραφέας: π. Erik Varden

(Κατά τη διάρκεια αυτής της λειτουργίας

ο Florian Pletscher χειροτονήθηκε διάκονος)

Ιησούς του Ναυή 3:14-4:8: Τι πέτρες είναι αυτές;

Κολ 1:9-17: Κολ. 1: Είναι η εικόνα του αόρατου Θεού.

Ματθαίος 5:13-20: Όταν το αλάτι έχει χάσει τη δύναμή του, είναι άχρηστο.

Στην Heimskringla ο χρονογράφος Snorre Sturlason αφηγείται την τελευταία συζήτηση που είχε ο Άγιος Όλαφ πριν από τη μάχη της 29ης Ιουλίου 1030, τη μάχη που θα οδηγούσε στο θάνατό του. Η συζήτηση έλαβε χώρα ακριβώς εδώ, στο Stiklestad. Πολλοί ήταν οι άνδρες, λέει ο Snorre, που επιθυμούσαν να συμπεριληφθούν στη συνοδεία του Olav. Τα κίνητρά τους ήταν ποικίλα. Η εκστρατεία του βασιλιά παρείχε την ευκαιρία να επαναστατήσουν κατά της ξένης κυριαρχίας, αλλά και να πάρουν εκδίκηση από τους ντόπιους μεγιστάνες. Μια επανάσταση ήταν στα σκαριά. Οι επαναστάσεις, ανεξάρτητα από το πόσο ιδεαλιστική είναι η πηγή τους, μπορούν να προκαλέσουν πόθο για εξουσία, φιλοδοξία, μίσος!

Συγγραφέας: π. Erik Varden

Σοφία 12, 13, 16-19: Μας κυβερνάς με μεγάλη επιείκεια.

Ρωμ. 8,26-27: Ο Θεός γνωρίζει τα πάντα στις καρδιές μας.

Ματθ. 13,24-43: Ο εχθρός του ήρθε και έσπειρε γαρύφαλλο.

Το σημερινό Ευαγγέλιο δίνει μια εικόνα της Εκκλησίας. Ακούγοντάς το, υποθέτω ότι οι περισσότεροι από εμάς μοιραζόμαστε την ίδια άποψη. Θεωρούμε δεδομένο ότι το σιτάρι είμαστε εμείς, ενώ τα ζιζάνια είναι οι άλλοι. Οι άλλοι που είμαστε αρκετά διατεθειμένοι να κατονομάσουμε: Ανθρώπους που μας ενοχλούν, που θεωρούμε ότι δεν είναι ακριβώς στο επίπεδό μας, που υποψιαζόμαστε για υποκρισία κ.λπ. Με έναν αναστεναγμό συγκαταβαίνουμε: «Ωραία, ας μείνουν μέχρι την ώρα του θερισμού, αλλά μετά...».

Αν σκεφτόμαστε έτσι, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Δεν έχουμε καν αρχίσει να ζούμε ως μαθητές του Χριστού. Ήρθε λοιπόν η ώρα να ξεκινήσουμε.

Είμαστε όλοι μέλη της Εκκλησίας, του Μυστικού Σώματος του Χριστού, κατά χάρη. Είμαστε όλοι αμαρτωλοί που μας έχουν συγχωρεθεί πολλά. Αν αρχίσουμε να υπολογίζουμε τα χρέη των άλλων, είναι επειδή έχουμε ξεχάσει τα δικά μας. Είναι ανώφελο, και μπορεί να είναι ανθυγιεινό, να συνεχίσουμε να αναπολούμε αμαρτίες που μας έχουν συγχωρεθεί. Ό,τι έχει συγχωρεθεί, έχει συγχωρεθεί· δεν υπάρχει πλέον. Η αμαρτία μπορεί να αφήσει πληγές μέσα μας· και με την αμαρτία μας μπορεί να πληγώσουμε βαθιά τους άλλους. Αυτό είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Η επούλωση και η επανόρθωση μπορεί να διαρκέσει πολύ καιρό, μπορεί ακόμη και να γίνει καθήκον της ζωής μας. Ωστόσο, το κεντρί της αμαρτίας απομακρύνεται όταν αυτή συγχωρείται από τον Κύριό μας μέσω της Εκκλησίας. Ο μόνος καλός λόγος για να επιστρέψουμε για να αναλογιστούμε τη δική μας αμαρτία είναι ο κίνδυνος να υποκύψουμε στην επίκριση. Αν είμαι αρκετά τρελός ώστε να αρχίσω να θεωρώ τους άλλους χαμένους, να βάζω όρια στο έλεος του Θεού, τότε θα πρέπει να ανοίξω το μητρώο των αμαρτιών μου και να θυμηθώ συνειδητά πού ήμουν και πού θα μπορούσα να είχα μείνει, αν δεν με είχε λυτρώσει το ισχυρό χέρι του Κυρίου.

Συγγραφέας: Aupetit Michel

Επιλογικό κεφάλαιο του πρόσφατου βιβλίου του Μισέλ Ωπτί

Όταν ένας κληρικός επιλέγεται από τον Επίσκοπο ή τη Σύνοδο για μία συγκεκριμένη διακονία, πρέπει να έχει πάντοτε την αίσθηση πως αυτό αφορά σε μία αποστολή που του ανατίθεται και πως δεν είναι αυτός ο ίδιος που επιλέγει το υπούργημά του μέσα στην Εκκλησία, ούτε τους ανθρώπους στους οποίους αποστέλλεται ως ποιμένας. Εξάλλου, στις ημέρες μας η πρακτική είναι πως, καλώς ή κακώς, δεν επιλέγουν οι ίδιοι οι πιστοί τους ποιμένες τους. Αλλά, ακόμη και στις εποχές που το έκαναν, υπήρχε ανέκαθεν η αντίληψη πως είναι η Εκκλησία που προσφέρει σε κάθε κοινότητα τον ποιμένα της.

Αυτό ίσως φαντάζει κάπως παράταιρο για τις μοντέρνες, δημοκρατικές μας συνειδήσεις, όπου έχουμε την απαίτηση (που είναι μάλλον ψευδαίσθηση) πως οι κυβερνώμενοι επιλέγουμε με δημοκρατικό τρόπο τους κυβερνώντες. Ωστόσο, η βαθύτερη σημασία αυτής της εκκλησιαστικής πρακτικής είναι πως δεν αποτελεί προσωπική επιλογή και φιλοδοξία του ποιμένα να καταστεί ποιμένας. Αντίθετα, ο μελλοντικός ποιμένας πρέπει να είναι ικανός να δεχθεί αυτή την κλήση ως μία δωρεά του Θεού (πέρα από την ανθρώπινη αδυναμία και τις ατέλειες εκείνων που έχουν την ευθύνη να του αναθέσουν αυτή την αποστολή) και πρέπει να μάθει να αγαπά κάθε μέλος του ποιμνίου που τού ανατίθεται. Να μάθει να βλέπει, σε κάθε ποιμαινόμενο, το πρόσωπο του Χριστού.

Συγγραφέας: Guillaume Bignon

Νόμιζα ότι μόνον οι ηλίθιοι πίστευαν στον Θεό

Μεγάλωσα στη Γαλλία στην Καθολική Εκκλησία, αλλά η σχέση μου με την Εκκλησία ήταν συμβατική και δεν ήταν ειλικρινής. Μόλις ενηλικιώθηκα αρκετά, απλώς σταμάτησα να πηγαίνω στην Εκκλησία, και η ζωή μου δεν άλλαξε πολύ. Από εκείνο το σημείο και μετά ήμουν άθεος.

Καθώς έγινα νεαρός ενήλικας, ήμουν απασχολημένος με την αναζήτηση της δικής μου ευτυχίας. Έπαιζα βόλεϊ στο εθνικό πρωτάθλημα και κατευθυνόμουν προς την απόκτηση πτυχίου για να γίνω μηχανικός λογισμικού, το οποίο πίστευα ότι θα μου εξασφάλιζε πλούτο.

Ένα από τα ενδιαφέροντά μου ήταν οι γυναίκες - στη γαλλική κουλτούρα, αυτό είναι σημαντικό μέρος της ζωής! Είχα αρχίσει να κυνηγάω γυναίκες και να κάνω σχέσεις. Σε αυτό το πολύ εγωιστικό πλαίσιο στη Γαλλία, η πιθανότητα να ακούσω το Ευαγγέλιο δεν ήταν εξαιρετικά υψηλή. Όμως, μέσω μιας σειράς πολύ απίθανων γεγονότων, συνέβη.

Συγγραφέας: π. Erik Varden

Σοφία 10:10-14: 10:10: Η Σοφία ήρθε σε βοήθεια.

Ιάκωβος Α΄ Επιστολή 2-4, 12: Μακάριος αυτός που υπομένει τον πειρασμό!

Ματθαίος 16:24-28: 16:16: Κάποιοι που στέκονται εδώ δεν θα γευτούν τον θάνατο. 

Επτά χρόνια απομένουν μέχρι να συμπληρώσουμε τη χιλιετία από τη μάχη του Stiklestad στην οποία πέθανε ο Άγιος Όλαφ. Η δημόσια συζήτηση στη Νορβηγία είναι ήδη έντονη. Αναμφίβολα θα ενταθεί. Οι άνθρωποι ρωτούν: Τι ακριβώς θα γιορτάσουμε;

Δεν λείπουν οι ειδήμονες. Ο αποφασιστικός πλουραλισμός της εποχής μας, που βασίζεται στην εικόνα μιας πλατφόρμας αρκετά ευρείας ώστε να έχει χώρο για όλους, βρίσκει δημιουργική έκφραση. Μοντέρνες εκφράσεις... ομογενοποίησης! Μας λένε ότι υπάρχουν πολλαπλές μαρτυρίες για τον Όλαφ, μαρτυρίες που μπορούν να διαβαστούν με πολλαπλούς τρόπους, και μάλιστα ότι η κληρονομιά του Όλαφ ορίζεται από τον πλουραλισμό. Ο Όλαφ, λέγεται, "έγινε" άγιος, στη συνέχεια "μεταμορφώθηκε" σε εθνικό σύμβολο, αλλά ποιος και τι ήταν; Η πόλη του Trondheim φαίνεται να υποθέτει ότι ακόμη και ο θάνατός του στο Stiklestad είναι ένας θρύλος· αυτό, εν πάση περιπτώσει, αναφέρεται σε μια επίσημη πινακίδα δίπλα στο πηγάδι του Αγίου Όλαφ.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

[Όλαφ Χάραλντσσον (995-1030 μ.Χ.)]

Ένας άγνωστος άνθρωπος με περίεργο όνομα για τα ελληνικά δεδομένα, υπομνηματίζει με την ύπαρξη και τη ζωή του την παγκοσμιότητα της Εκκλησίας του Χριστού. Φανερώνει ότι ο Χριστός έστειλε τους Αποστόλους εἰς πάντα τά ἔθνη. Ότι ο Θεός «ἐποίησε ἐξ ἑνός αἵματος» όλα τα έθνη.

Η εθνικιστική αυθαίρετη εμμονή των Εβραίων ότι είναι το αγαπημένο έθνος του Θεού, ο περιούσιος λαός, αφού πρώτα έσπασε με την διαίρεση του λαού σε δύο βασίλεια, το Βασίλειο του Ισραήλ (Βόρειο) με τις δέκα φυλές και το Βασίλειο του Ιούδα με τις υπόλοιπες δύο φυλές, και αφού ουσιαστικά το Βόρειο Βασίλειο του Ισραήλ περιέπεσε στην ειδωλολατρεία, για ποιο περιούσιο λαό του Θεού να συζητήσουμε;

Ο Florian με συναντά, όπως πάντα, με ένα χαμογελαστό και ανοιχτό πρόσωπο. Έχεις πάντα την αίσθηση ότι ενδιαφέρεται για αυτά που έχεις να πεις, πράγμα που είναι ένα καλό προσόν όταν πρόκειται να γίνεις ιερέας. Αλλά πρώτα θα χειροτονηθεί διάκονος.

«Συμβαίνουν πολλά συναρπαστικά πράγματα τώρα. Ανυπομονώ ιδιαίτερα να χειροτονηθώ διάκονος στην εκκλησία του Stiklestad στις 28 Ιουλίου. Αυτή είναι η δεύτερη φορά που γιορτάζω το Olsok, και ο περσινός εορτασμός ήταν καθοριστικός για μένα επειδή γνώρισα την εκκλησία εδώ. Με υποδέχθηκε μια μεγάλη χαρά πίστης και θέλησα να μείνω εδώ».

- Πολλοί από εμάς θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε καλύτερα. Μπορείτε να μας πείτε: ποιος είναι ο Florian;

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Ο Νορβηγός επίσκοπος Trondheim Erik Varden επισκέπτεται

τον τάφο του π. Μελετίου στην Πρέβεζα! (30.6/7.7)

Όταν δεν έχεις γνωριστεί εκ του σύνεγγυς με κάποιον, αλλά μακρόθεν και «δια γραμμάτων», που λέγανε οι παλαιοί και σήμερα μέσω e-mail και internet, είναι μοιραίο η συνάντηση από κοντά και διά ζώσης να σε... "εξιτάρει", όπως λένε τώρα οι σύγχρονοι στην επικρατούσα στην... αποικία μας γλώσσα! Συνειδητοποιείς σ’ αυτή την περίπτωση, με τα, πολλά ότι είσαι σε μια αμφιρρέπουσα ψυχική διάθεση. Να αγωνιάς να δεις αν αυτός που έρχεται είναι αυτό που περιμένεις! Αν οι προσδοκίες που έστησες μέσα σου θα επιβεβαιωθούν! Αν αυτό που η επιθυμία και η φαντασία γέννησε στον ψυχικό σου κόσμο ως προσδοκία θα είναι και πραγματικότητα!

Αυτό έπαθα και εγώ, όταν μετά από οχτώ μήνες, αφότου έμαθα την ύπαρξη του επισκόπου Trondheim Erik Varden, συμφωνήσαμε να έρθει προσκυνητής στον τάφο του μακαριστού Μητροπολίτη μας Μελετίου, τoν οποίoν αγαπά και θαυμάζει, και για να συναντηθούμε και να μας γνωρίσει από κοντά. Τον επίσκοπο Erik "γνώρισα" από μία εκ Θεού σύμπτωση, όταν "έπεσα" πάνω σε μία επιστολή του προς το μοναχικό τάγμα των Σιστερσιανών μοναχών στην οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, τους συνιστούσε τα κριτήρια και τον τρόπο ζωής και πίστης, του μακαρίου πατέρα μας Μελετίου! Όπως φυσικά φαντάζεστε η έκπληξη μου ήταν "οὐρανομήκης»!! Κάποιος άγνωστος στην Βόρεια Νορβηγία μελετά, θαυμάζει και προτείνει την ζωή και την σκέψη του π. Μελετίου!

Θεέ μου, τι μυστήριο είσαι;

Συγγραφέας: Erik Varden

Corpus Christi

Λέξεις για τον Λόγο

19 Ιουνίου 2022 Tautra Mariakloster

Γένεση 14:18-20

¹⁸ Ο Μελχισεδέκ, ο βασιλιάς της Σαλήμ, που ήταν και ιερέας του ύψιστου Θεού, ήρθε και έφερε στον Άβραμ ψωμί και κρασί.

Α΄ Κορινθίους 11:23-26

²³ Εγώ αυτό παρέλαβα από τον ίδιο τον Κύριο.

Λουκάς 9:11β-17

¹³ «Δώστε τους εσείς να φάνε».

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

(Λειτουργική ζωή και Διακονία του Λόγου στις ενορίες)

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,

Έχω την ιδιαίτερη χαρά και τιμή να βρίσκομαι ανάμεσά σας, ως μέλος της εξαμελούς επιτροπής που είχε την ευθύνη να μελετήσει την ενοριακή πραγματικότητα και να ρυθμίσει τα τεχνικά του Συνεδρίου, το οποίο θα καταλήξει σε προτάσεις-μελέτες, για την ζωτική βάση-θεμέλιο της Εκκλησίας μας, που είναι η Ενορία. Μετά το τόσο μελάνι που έχει χυθεί για την Εκκλησιολογία, άραγε όλοι πλέον βλέπουν και διαβάζουν σωστά το θέμα του "κυττάρου" Ενορία, που συγχρόνως είναι «βραχύ τι» έκφραση της Καθολικής Εκκλησίας; Ίσως! Όπως όμως σε όλα τα θέματα έτσι και στην Θεολογία, η υπόθεση έχει και απαιτεί τον θεωρητικό της προσδιορισμό (ως πυξίδα), αλλά περισσότερο έχει ανάγκη την εμπράγματη σάρκωση. Ο Φίλιππος είπε στον Ναθαναήλ: «Έλα και δες»· όχι «Έλα και άκου». Φυσικά βεβαίως το "δες" εξυπονοεί πρόσληψη και ακουστική και οπτική και ποιότητα ατμόσφαιρας. Η πρωτοβουλία πρέπει να μπορεί να αρχίσει «από πάνω», και να πει στον καθένα «ἔρχου καί ἴδε». Τι να δει; Ότι το πάνω έρχεται κάτω, για να γίνουν ένα συγκεκριμένο ζωντανό Εμείς. Εκκλησία στην κυριολεξία. Ένα Εμείς μικρό -μικρούτσικο στην αρχή- ανάλογο της πίστης εκάστου των μετόχων, που καθ’ οδόν στην πορεία θα αυξάνει μέσα στη διαλεκτική Μυστηρίου και συνεργατικού-αδελφικού πνεύματος. Δηλαδή στοιχειώδης συστράτευση με καθαρούς στόχους και μέσα, και συλλογικό καταμερισμό ευθυνών και αρμοδιοτήτων, που οι ίδιοι οι μετέχοντες χριστιανοί θα καθορίσουν αυτοδεσμευόμενοι. Με τον προεστώτα υπηρετούντα και όχι υπηρετούμενο. Μόνο στη συλλογικότητα βρίσκουν το αυθεντικό τους νόημα τέτοιες προσκλήσεις. Ο Χριστός δεν ενσαρκώθηκε για να κάνουν οι χριστιανοί συνέδρια, αλλά για να υλοποιούν την προτροπή Του... Μετανοείτε! Δηλαδή μη μένετε προσκολλημένοι στο λάθος-αστοχία-αμαρτία, αλλά να αλλάζετε βάση τοποθετούμενοι σωστά στα ουσιαστικά της ζωής.

ΕΠΑΝΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ

(Fête de la musique: όταν ο έπαινος είναι καλός)

Ελάτε μαζί με τον Antoine Auclair, έναν από τους μουσικούς του ποπ λατρευτικού συγκροτήματος Hopen, στη Γιορτή Μουσικής. Αυτό το καλοκαίρι, το χαρούμενο συγκρότημα θα διασχίσει τη Γαλλία, μεταφέροντας λατρεία στο ρυθμό της εμπνευσμένης ποπ μουσικής. Τα τέσσερα αδέρφια θα δώσουν επίσης συναυλία στο La Cigale στο Παρίσι στις 8 Νοεμβρίου 2023.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

(Επτά καλοί λόγοι για να εισαγάγετε τα παιδιά σας στον χριστιανικό διαλογισμό)

Γιατί να μην χρησιμοποιήσετε και τα εργαλεία του διαλογισμού, για να εισαγάγετε τα μικρότερα παιδιά σας σε μια γνήσια ώρα προσευχής;

Ακολουθούν επτά καλοί λόγοι για τους οποίους, πέρα από τον διαλογισμό ως εργαλείο χαλάρωσης, η χριστιανική παράδοση μας δείχνει πώς μια πρακτική μπορεί να είναι πάνω απ' όλα μια ώρα συνάντησης με τον Θεό. Τόσο για τους ενήλικες όσο και για τα παιδιά.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Πώς μπορείτε να προστατεύσετε το παιδί σας από την πορνογραφία;

Μια έκθεση της Γερουσίας για τη βιομηχανία πορνογραφίας, που παρουσιάστηκε την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου από την Αντιπροσωπεία για τα Δικαιώματα των Γυναικών, καταδικάζει την εύκολη πρόσβαση στην πορνογραφία και υπογραμμίζει τις καταστροφές που προκαλεί στους εφήβους. Μπροστά σε αυτό το φαινόμενο, πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας;

Αυτή η συγκλονιστική έκθεση αναδεικνύει μια ανατριχιαστική πραγματικότητα: όλο και περισσότεροι ανήλικοι εκτίθενται σε όλο και πιο βίαιη πορνογραφία σε όλο και πιο μικρή ηλικία. Τα δύο τρίτα των παιδιών κάτω των 15 ετών και το ένα τρίτο των παιδιών κάτω των 12 ετών έχουν ήδη εκτεθεί σε πορνογραφικές εικόνες, είτε εκούσια είτε ακούσια. Το 2021, 2,3 εκατομμύρια ανήλικοι επισκέφθηκαν πορνογραφικές ιστοσελίδες στη Γαλλία και η μέση ηλικία πρώτης προβολής πορνογραφικής ταινίας είναι τα 14 έτη. Τα στοιχεία αυτά είναι τρομακτικά αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος της ζημίας που μπορεί να προκαλέσει η πορνογραφία στον ψυχισμό των παιδιών και των εφήβων, τα οποία έχουν ελάχιστη ή καθόλου δυνατότητα να αποστασιοποιηθούν από τις εικόνες που δέχονται.

Συγγραφέας: π. Erik Varden

Tο σημερινό Ευαγγέλιο που διαβάστηκε είναι ένα από τα σπάνια, πολύτιμα αποσπάσματα στα οποία ο Ιησούς μιλάει ανοιχτά για τον εαυτό του. «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή». Είμαστε τόσο συνηθισμένοι σε αυτή τη φράση που μπορεί να μας διαφεύγει η τεράστια σημασία της. Ένας συνηθισμένος άνθρωπος που θα έκανε έναν τέτοιο ισχυρισμό θα ήταν μια δημόσια απειλή. Θα έπρεπε να περιοριστεί για την ασφάλειά του και την ασφάλεια των άλλων. Το να ισχυρίζεται ένα άτομο ότι ενσαρκώνει και περιέχει την αλήθεια είναι διαστροφικό. Γνωρίζουμε παραδείγματα τέτοιων ισχυρισμών από ολοκληρωτικά πειράματα, μερικά από τα οποία βρίσκονται πολύ κοντά. Γνωρίζουμε για το κόστος. Αν ο Ιησούς μπορεί να πει κάτι τέτοιο για τον εαυτό του και μπορούμε να το δεχτούμε, αυτό συμβαίνει επειδή δεν είναι απλώς ένα ιδιοφυές άτομο· είναι επειδή είναι κάτι απείρως ανώτερο.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Ὑμῖν γάρ ἐστίν ἡ ἐπαγγελία

καί τοῖς τέκνοις ὑμῶν

καί πᾶσι τοῖς εἰς μακράν

(Πραξ. 2, 39)

Για σας και τα παιδιά σας είναι όλα αυτά που γίνονται, και η αλλαγή, που υπόσχεται ο Θεός, καθώς επίσης και για τους αυριανούς και ξένους, όπως επεξηγεί ο απόστολος Πέτρος στους ακροατές και θεατές του γεγονότος της Πεντηκοστής που γιορτάζουμε!

Ήδη ο προφήτης Ιωήλ είχε εξαγγείλει, σχεδόν οχτακόσια χρόνια προ Χριστού και πριν τον προφήτη Ησαΐα, την χορηγία του Πνεύματος του Θεού σε όλους τους ανθρώπους, Εβραίους και μη, αδιακρίτως γένους (άνδρες και γυναίκες) και τάξεως (ελεύθεροι και δούλοι). Στην αρχή του τρίτου κεφαλαίου του βιβλίου της προφητείας του Ιωήλ γράφεται ότι: «Μετά ταύτα θα συμβεί το εξής: Θα χορηγήσω-εκχύσω αφθόνως το Πνεύμα μου σε όλους τους ανθρώπους και θα προφητεύσουν οι υιοί και οι θυγατέρες σας, οι μεγαλύτεροι θα έχουν αποκαλύψεις, και οι μεσήλικες θα βλέπουν εν εγρηγόρσει το μέλλον».

Πότε θα γίνουν αυτά;

Συγγραφέας: π. Erik Varden

Πράξεις 2:1-11: Ο καθένας σαστισμένος ακούει τη γλώσσα του.

Α΄ Κορινθίους 12:3-13: Όλοι βαπτίστηκαν σε ένα Πνεύμα.

Ιωάννης 20:19-23: Ειρήνη μαζί σας.

Έχουμε την τάση να λέμε ότι η Πεντηκοστή είναι τα γενέθλια της Εκκλησίας. Γιατί, αλήθεια; Δεν θα μπορούσαμε εξίσου καλά να πούμε ότι η Εκκλησία δημιουργήθηκε όταν ο Χριστός τέλεσε το Μυστικό Δείπνο, ή όταν κάλεσε τους μαθητές, ή ακόμη και όταν έλαβε σάρκα στη μήτρα της Παρθένου; Αυτές οι προσεγγίσεις δεν είναι ανυπόστατες· ωστόσο, η εστίαση στην Πεντηκοστή είναι δικαιολογημένη.

Βασιλική του Αγίου Πέτρου

Κυριακή, 28 Μαΐου 2023

Σήμερα ο λόγος του Θεού μας δείχνει το Άγιο Πνεύμα σε δράση. Το βλέπουμε να δρα με τρεις τρόπους: α. στον κόσμο που δημιούργησε· β. στην Εκκλησία· και γ. στις καρδιές μας.

Οι Χριστιανοί γίνονται όλο και λιγότεροι και οι άνθρωποι είναι όλο και λιγότερο θρησκευόμενοι. Πρέπει να ανησυχούμε υπερβολικά; Ο μειονοτικός χριστιανισμός δεν κινδυνεύει περισσότερο (ή λιγότερο) από τον μεσαιωνικό χριστιανισμό!

Οι δημοσκοπήσεις για τη θρησκεία πέφτουν «βροχή»! Όλες δείχνουν μια σταθερή διάβρωση της πίστης και ακόμη περισσότερο της πρακτικής. Ένα από τα συμπεράσματα στα οποία επανειλημμένα καταλήγουν κοινωνιολόγοι και σχολιαστές είναι ότι ο χριστιανισμός βρίσκεται σε μειοψηφία. Πρέπει να λυπούμαστε, να ανησυχούμε ή να μην ανησυχούμε;

Αν έχουν απομείνει μόνο μειονότητες...

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 28 Μαΐου 2023

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Σήμερα, εορτή της Πεντηκοστής, το Ευαγγέλιο μας μεταφέρει στο υπερώο, όπου οι απόστολοι είχαν καταφύγει μετά το θάνατο του Ιησού (Ιωάν. 20:19-23). Ο Αναστημένος Χριστός, το βράδυ του Πάσχα, εμφανίζεται σε εκείνη ακριβώς την κατάσταση φόβου και αγωνίας και, φυσώντας πάνω τους, τους λέει: «Λάβετε το Άγιο Πνεύμα» (εδ. 22). Έτσι, με τη δωρεά του Πνεύματος, ο Ιησούς επιθυμεί να ελευθερώσει τους μαθητές από το φόβο, αυτόν το φόβο που τους κρατά κλεισμένους στο σπίτι, και τους ελευθερώνει ώστε να είναι σε θέση να βγουν έξω και να γίνουν μάρτυρες και κήρυκες του Ευαγγελίου. Ας σταθούμε λίγο σε αυτό που κάνει το Πνεύμα: απελευθερώνει από τον φόβο.

Τι είναι η αλήθεια; Αυτό το ερώτημα, που έθεσε ο Πιλάτος στον Χριστό, θα μπορούσε να συνοψίσει τόσο τη γνήσια αναζήτηση του θείου φωτός από πολλές ειλικρινείς ψυχές όσο και την αδυναμία των ειδωλολατρικών φιλοσοφιών να δώσουν μια αληθινή απάντηση. Αυτή η ερώτηση-αναζήτηση στοίχειωσε έναν Παλαιστίνιο φοιτητή που ονομαζόταν Ιουστίνος τη δεκαετία του 130 μ.Χ. Δεν σταμάτησε ποτέ να προσπαθεί να βρει την απάντηση στα ερωτήματά του, και μόλις την βρήκε, δεν σταμάτησε ποτέ να προσπαθεί να τη μεταδώσει σε όλους τους γύρω του. Μέχρι το σημείο του μαρτυρίου.

Κολοσσαείς 1:9-17, Λουκάς 4:16-21

Έλα, Άγιο Πνεύμα, και γέμισε τις καρδιές μας με τη φλόγα της αγάπης σου. Αμήν.

Βρισκόμαστε εδώ για να στεφανώσουμε έναν Βασιλιά, και στεφανώνουμε έναν Βασιλιά προκειμένου να τον υπηρετήσουμε.

Αυτό που δίνεται σήμερα είναι για το κέρδος όλων. Διότι ο Ιησούς Χριστός ανήγγειλε μια Βασιλεία στην οποία οι φτωχοί και οι καταπιεσμένοι απελευθερώνονται από τα δεσμά της αδικίας. Οι τυφλοί βλέπουν. Οι ασθενείς και οι συντετριμμένοι θεραπεύονται.

Αυτή η Βασιλεία θέτει τους στόχους κάθε δίκαιης διακυβέρνησης, κάθε εξουσίας. Και η Βασιλεία ορίζει επίσης τα μέσα κάθε κυβέρνησης και εξουσίας. Γιατί ο Ιησούς δεν αρπάζει την εξουσία ούτε επιβάλλει το καθεστώς.

Ο Βασιλιάς των Βασιλέων, ο Ιησούς Χριστός, χρίστηκε όχι για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει. Δημιουργεί έτσι τον αναλλοίωτο νόμο της καλής εξουσίας, σύμφωνα με τον οποίο στο προνόμιο της εξουσίας έρχεται το καθήκον να υπηρετείς!

Κύριε, Πνεύμα Άγιο, Σε ευχαριστώ που δέχεσαι να κατοικείς μέσα μου!
Σε ευχαριστώ που θέλεις να εμπνέεις τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις μου.
Ξέρω ότι η επιθυμία Σου είναι να κάνεις γνωστό τον Ιησού σε όλους τους ανθρώπους.
Σήμερα, ημέρα της Αγίας Πεντηκοστής, Πνεύμα Άγιο,
βοήθησέ με
να κάνω γνωστό τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, στους αδελφούς μου.

Ξέρεις ότι συχνά είμαι λίγο κουφός για να Σε ακούσω, λίγο αργός για να Σε καταλάβω.
Γι’ αυτό, Σε παρακαλώ, «μίλα δυνατά» για να μπορώ να Σε ακούσω,
Μίλησε «καθαρά» για να Σε καταλάβω.
Βοήθησέ με να είμαι προσεκτικός στις κινήσεις Σου,
να ακολουθώ τις εμπνεύσεις Σου, να είμαι υπάκουος όταν μιλάς.

Σου εμπιστεύομαι τους φόβους μου, ιδιαίτερα τον φόβο για το τι θα πουν οι άνθρωποι.
Δώσε μου το θάρρος να δείξω ότι είμαι χριστιανός στους φίλους μου, τους γνωστούς μου
και επίσης στους ανθρώπους που συναντώ στο δρόμο μου.

Μάθε με να ακούω πριν μιλήσω.
Δώσε μου ευαισθησία στον διάλογο
και συμπόνια μπροστά στον πόνο των αδελφών μου.
Κάνε με μάρτυρα της χαράς Σου.
Αμήν.

Συγγραφέας: Justin Welby

Η ανάσταση του Ιησού Χριστού είναι ένα γεγονός της ιστορίας. Συνέβη μια συγκεκριμένη ημέρα, όπως ακριβώς μπορεί κανείς να θυμάται ότι κάθε ιστορικό γεγονός έγινε μια συγκεκριμένη ημέρα. Είχε μνημειώδεις συνέπειες σε όλα όσα συνέβησαν έκτοτε. Άλλαξε τις ζωές εκείνων που ήταν μάρτυρες της, τις ζωές εκείνων στους οποίους μεταφέρθηκε η μαρτυρία τους, την ιστορία των αυτοκρατοριών, το ημερολόγιο (προ Χριστού, μετά Χριστόν), την ηθική, τη φιλοσοφία και όλη την ανθρώπινη ιστορία έκτοτε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Μέσα σε λίγες εβδομάδες είχε οδηγήσει στην θεμελίωση και δημιουργία της Εκκλησίας, η οποία σήμερα βρίσκεται σήμερα σε κάθε χώρα, με πάνω από δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους ως πιστούς. Και η Εκκλησία είχε εξαπλωθεί ειρηνικά μέσα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πολύ πριν από την τραγωδία των στρατών που εκστράτευαν, νομίζοντας ότι το έκαναν στο όνομα του Χριστού. Και όμως, πολλοί άνθρωποι την αντιμετωπίζουν ως έναν σημαντικό μύθο, όχι ως γεγονός. Γιατί λοιπόν να το πιστέψουμε; Γιατί πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτό συνέβη;

Συγγραφέας: Gustav Mahler

Gustav Mahler

Symphony 2 – Resurrection

Αρχέγονο φως
Ω μικρό κόκκινο τριαντάφυλλο!
Ο άνθρωπος βρίσκεται στη μεγαλύτερη ανάγκη!
Ο άνθρωπος βρίσκεται στο μεγαλύτερο πόνο!
Πόσο θα προτιμούσα να ήμουν στον ουρανό.

Ήρθα σε ένα φαρδύ μονοπάτι
όταν ήρθε ένας μικρός άγγελος και ήθελε να με διώξει.
Αχ όχι! Δεν θα άφηνα να με διώξουν!
Είμαι από τον Θεό και θα επιστρέψω στον Θεό!
Ο στοργικός Θεός θα μου χαρίσει λίγο φως,
το οποίο θα με φωτίσει στην αιώνια μακάρια ζωή!

Σκόνη μου, μετά από μια σύντομη ανάπαυση!
Αθάνατη ζωή! Αθάνατη ζωή.
Αυτός που σε κάλεσε θα σου δώσει!

Σπέρνεσαι για να ανθίσεις ξανά!
Ο Κύριος του θερισμού πηγαίνει
Και μαζεύει τα θεριά
εμάς που έχουμε πεθάνει!
(-Friedrich Klopstock)

Ω πίστεψε, καρδιά μου, ω πίστεψε
τίποτα δεν έχει χαθεί για σένα!
Δικό σου είναι, ναι δικό σου, αυτό που λαχταρούσες,
Δικό σου, αυτό που αγάπησες,
αυτό για το οποίο αγωνίστηκες!

Ω πίστεψε,
Δεν γεννήθηκες μάταια
Δεν έζησες μάταια
Υποφέρατε!

Αυτό που δημιουργήθηκε
Αυτό πρέπει να περάσει!
Ό,τι είναι παρελθόν, αναστήσου!
Σταματήστε να τρέμετε!
Ετοιμαστείτε να ζήσετε!

Ω πόνος! Παντοδύναμε!
Από σένα ξέφυγα!
Ω θάνατε! Παντοδύναμε κατακτητή!
Τώρα κατακτήθηκες!

Με φτερά που έχω κερδίσει..,
Στο φλογερό κυνήγι του έρωτα
θα πετάξω ψηλά
Στο φως όπου κανένα μάτι δεν έχει φτάσει!

Θα πεθάνω για να ζήσω!

Ανάσταση, ναι, ανάσταση θα έχεις
την καρδιά μου, σε μια στιγμή!
Αυτό που έχεις νικήσει
Στον Θεό θα σε μεταφέρει!

-Gustav Mahler

Σημείωση: Το κείμενο της Συμφωνίας 2. Οι οκτώ πρώτοι στίχοι προέρχονται από το ποίημα "Die Auferstehung" του Friedrich Gottlieb Klopstock. Ο Μάλερ παρέλειψε τους τέσσερις τελευταίους στίχους αυτού του ποιήματος και έγραψε ο ίδιος τους υπόλοιπους (ξεκινώντας από το "O glaube" – Πίστεψε).

Συγγραφέας: Erik Varden

Η κοινωνία μας "στοιχειώνεται" από το όνειρο του ωραίου σώματος. Όπου κι αν κοιτάξουμε, γύρω μας ή στα τηλέφωνά μας, αυτές τις ψηφιακές προεκτάσεις της συνείδησης, βλέπουμε διαφημίσεις με κομψά σώματα. Γυμναστήρια, που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, μας προσελκύουν με δελεαστικές υποσχέσεις ότι και το δικό μας σώμα θα μπορούσε να είναι σαν κι αυτά τα ωραία σώματα! Αν η υπόλοιπη ζωή μας είναι άμορφη και φθίνουσα, τουλάχιστον θα μπορούσαμε να πιέσουμε το σώμα μας για να το φέρουμε σε φόρμα και να αποκτήσει μία όμορφη μορφή.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

«Σήκωσε με παραπάνω.

Τον κροκόδειαλο θα φιλήσω;»

(Βίος Αγίου Γεωργίου)

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Είναι άσχημο και οδυνηρό να… περιπλακείς στα δίχτυα μιας ευσεβούς απάτης (fraus pia). Να ξέρεις και να φοβάσαι. Να μασάς τα λόγια σου και να απεραντολογείς… αοριστολογώντας! Να αγχώνεσαι από την παροιμία «τα σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη» και ακόμα «χειρότερα» να σε συντρίβει ο λόγος του Χριστού «το ναι ναι και το ου ου» και η τρομερή Του διάγνωση: «Γνωρίστε την Αλήθεια και η Αλήθεια θα σας ελευθερώσει».

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Πάσχα 2023

Σε προαισθήματα δεν πιστεύω

και προλήψεις δεν φοβάμαι.

Στα δηλητήρια και τις συκοφαντίες δεν υποχωρώ.

Θάνατος δεν υπάρχει.

Αθάνατοι όλοι. Αθάνατα όλα.

Μην τον φοβάσαι το θάνατο στα δεκαεφτά

Μήτε στα εβδομήντα.

Θάνατος δεν υπάρχει. Ούτε σκοτάδι.

Υπάρχει μόνο φως και αλήθεια.

Είμαστε όλοι στην ακροθαλασσιά κι εγώ

Ένας απ’ αυτούς που τραβούν τα δίχτυα

Όταν μέσα τους πιάνεται η Αθανασία.

Αρσένι Ταρκόφσκι

«Πουλιά ταξίδευαν στο δρόμο μας»

Εκδ. Ελεγεία, Άρτα 2007, σελ. 48

Κυριακή των Βαΐων 2023

Στην βουή και στην τρέλα της καθημερινότητας της εποχής μας αλλά και της τότε εποχής, αφού οι άνθρωποι είμαστε πάντοτε ίδιοι, τα εξωτερικά και τεχνικά αλλάζουν, κάθε τι έκτακτο γεννάει ασχολία μαζί του από περιέργεια και αγωνία να είμαστε ενήμεροι!

Το ασύνηθες είναι πρόκληση.

Το πρωτοφανές πρόταση-σκέψης.

Το απρόοπτο ψυχολογική ενόχληση απαίτησης να είμαστε σε ετοιμότητα!

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Μ. Παρασκευή 2023

Έχουμε ομολογουμένως έναν όμορφο Επιτάφιο. Δεν το λέω για να κολακευτούμε ούτε εγώ, ούτε εσείς, ούτε οι κυρίες που τον περιποιήθηκαν, αλλά για να σκεφτούμε μερικά πράγματα.

Είναι ψυχική ποιότητα να αναπαύεται κανείς πάνω σε κάτι ωραίο. Έχει ένα ενδιαφέρον να τον "ακουμπάει" η ομορφιά. Η αγάπη της ομορφιάς σημαίνει ότι ο άνθρωπος έχει μια ποιότητα. Όμως, Αυτός που είναι μέσα στο κουβούκλιο του Επιταφίου δεν έχει καμμιά ομορφιά! Λέει οχτακόσια χρόνια πριν από την βιολογική ύπαρξη του Χριστού ο προφήτης Ησαΐας: «Οὔτε εἶδος, οὔτε κάλλος εἶχεν». Ούτε σχήμα, ούτε ομορφιά είχε. «Ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἦταν ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον». Ήταν κακομούτσουνος και γεμάτος πληγές.

Τα λουλούδια είναι πάντοτε κάτι που ακουμπάει όλους τους ανθρώπους. Και ένα παρτέρι με λουλούδια σχηματισμένο καλά είναι πάντοτε μια ομορφιά. Χρειάζεται βεβαίως πάντοτε να προσέχει κανείς τον κίνδυνο, μέσα εκεί στο παρτέρι με τα όμορφα λουλούδια, μήπως φωλιάζει και κάποιο φίδι. Και το άπλωμα προς τα λουλούδια, να είναι ένας κίνδυνος γι’ αυτόν που τον γοήτευσε η υπόθεση της ομορφιάς. Η ομορφιά, δηλαδή, είναι μια υπόθεση που έχει πολλές πτυχές και θέλει προσοχή.

Κύριε, ακόμα μια γυναίκα αμαρτωλή πολύ,

σαν η θεότητά Σου μες στην καρδιά της μίλησε, ανάλαβε να γίνει μυροφόρος,

και κλαίγοντας να φέρει μύρα για Εσένανε, προετοιμάζοντας κατάλληλα τον ενταφιασμό Σου.

Αλλοίμονο μου, ολόλυζε,

σκοτάδι μέσα μου παχύ, οίστρος ακολασίας,

της αμαρτίας έρωτας, γεμάτος ζόφο κατασκότεινο υπάρχει.

Δέξου από μένα, Κύριε, τους ποταμούς μου των δακρύων,

Εσύ που της Θαλάσσης το νερό, σε σύννεφα το μεταβάλλεις.

Σκύψε με καλοσύνη στους στεναγμούς μου τους καρδιακούς,

Εσύ που έκαμψες τους ουρανούς,

με την ασύλληπτη ενσάρκωση Σου.

Θέλω τα άχραντα πόδια Σου να τα καταφιλήσω,

θέλω να τα σπογγίσω με της κεφαλής μου τα μαλλιά. Αυτά τα πόδια, που όταν το περπάτημά τους μες τον Παράδεισο

η Εύα αφουγκράσθηκε, κρύφτηκε από φόβο.

Σωτήρ μου, ψυχοσώστα, σαν ποιος και τάχα

να μπορεί να εξιχνιάσει πράγματι

τα πλήθη των αμαρτιών μου,

αλλά και της αγάπης Σου την άβυσσο;

Μη με παραβλέψεις εμένανε τη δούλη Σου,

Συ, Κύριε, που έχεις αμέτρητο το έλεος.

Ο Lucas Tierny είναι σύμβουλος στρατηγικής στο Παρίσι. Πρώην άθεος και αντικληρικαλιστής, ζήτησε το βάπτισμα μετά από έξι χρόνια πνευματικής διαδρομής. “Μόνο με κόπο κατάλαβα ότι μπορούσα να εμπιστευτώ τον Θεό και να του ανοίξω πραγματικά την πόρτα μου”.

“Ο Θεός είναι το αόρατο προφανές”. Ο Λουκάς Τίρνι μπορεί πιθανώς να ταυτιστεί με αυτή τη δήλωση του Βίκτωρος Ουγκώ, που προέρχεται από το έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Αυτός ο τριαντάχρονος απόφοιτος της σχολής διοίκησης επιχειρήσεων EMLyon και σύμβουλος στρατηγικής στο Παρίσι έχει ήδη μια γεμάτη ζωή. Ή μάλλον δύο ζωές: η πρώτη πριν γνωρίσει τον Θεό, η δεύτερη μετά την γνωριμία με Αυτόν. “Ακόμη και οι φίλοι μου αναφέρονται στον παλιό Λουκά όταν μιλούν για την εποχή πριν από τη μεταστροφή μου”, παραδέχεται. Ωστόσο, ο δρόμος μέχρι το βάπτισμα ήταν μακρύς και μερικές φορές επώδυνος. Δεν ήταν αστραπιαία μεταστροφή για αυτόν τον βαθιά άθεο και δηλωμένα αντιεκκλησιαστικό νεαρό. “Μεγάλωσα αντιτιθέμενος στην Εκκλησία ως θεσμό: Για τους γονείς μου, όπως και για μένα, ήταν ταυτόχρονα ένας ζουρλομανδύας, μια ξεπερασμένη οντότητα και μια επιβλαβής επιρροή. Το αρχικό μου σχέδιο ήταν να “απελευθερώσω” τους καθολικούς που έβρισκα στο δρόμο μου από αυτό που θεωρούσα ασφυκτικό κλοιό”.

Συγγραφέας: Erik Varden

(Μπορείτε να βρείτε το πλήρες κείμενο στον ιστότοπο “The Pillar”)

Μετά τη νηνεμία της Σαρακοστής, η Εκκλησία αποπλέει προς τη δράση της Μεγάλης Εβδομάδας! Σημαντικά γεγονότα περνούν γρήγορα: Κυριακή των Βαΐων, η Λειτουργία του Δείπνου του Κυρίου, η Μεγάλη Παρασκευή - και ξαφνικά βρισκόμαστε σε μια φωτισμένη εκκλησία κατά την πασχαλινή αγρυπνία. Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε αυτή τη μεγάλη λειτουργική έξαρση; Πώς μπορούμε να προετοιμαστούμε και τι πρέπει να προσέξουμε; Ο ιστότοπος “The Pillar” ρώτησε τον επίσκοπο Erik Varden, τον μοναχό Τραππιστή που υπηρετεί ως Ιεράρχης του Τρόντχαϊμ στη Νορβηγία. Σε μια συνέντευξη που μας έστειλε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αναλογίζεται το φοβερό ταξίδι από την Κυριακή των Βαΐων έως την Κυριακή του Πάσχα.

Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ

Στις πέντε Κυριακές της Μ. Σαρακοστής η Λειτουργία είναι μεγαλύτερη, γιατί είναι η Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου. Είναι καλό να κρατάτε και να παρακολουθείτε τα βιβλιαράκια, που σας δόθηκαν μπαίνοντας, τουλάχιστον να έχει κανείς μια σύνδεση με τα λεγόμενα και τελούμενα, γιατί η γλώσσα είναι δύσκολη.

Η Ανθρώπινη σεξουαλικότητα σήμερα

Εποικοδομητική συμβολή σε μια συζήτηση

στην οποία υπάρχει πολλή σύγχυση και πολλή αγωνία

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Κυριακὴ ΙΖ´ Λουκᾶ (Ἀσώτου), Μελετίου Ἀντιοχείας, 12 Φεβ 2023

«Λαχταρώ κάποιον που να μην νοιώθει άβολα με την συντριβή μου. Να μην αποθαρρύνεται από τις αποτυχίες μου. Και να μην ντρέπεται για την θλίψη μου. Κάποιον που να εκτιμά τις βαθύτερες πεποιθήσεις μου, που όμως είναι σίγουρος για το νόημα της ζωής και βαδίζει μαζί μου για να το συναντήσει. Κάποιον που με γνωρίζει και παρά ταύτα ανεξήγητα νοιάζεται πραγματικά για μένα».

Αυτό είναι ένα σχόλιο ενός σοφού ανθρώπου στο σημερινό Ευαγγέλιο που διαβάσαμε. Το κομμάτι αυτό είναι, θεμελιακά, (εκτός από τη διδασκαλία των ενεργειών του Χριστού και από τον τρόπο της ζωής Του), το ουσιαστικότερο κομμάτι ολόκληρου του Ευαγγελίου. Είναι θα λέγαμε ένα χρυσωρυχείο. Έχει τη δυνατότητα κανείς μέσα σ’ αυτό το μισό 15ο κεφάλαιο από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, να σκάβει και να βρίσκει και άλλες οπτικές, και μια άλλη ερμηνεία, και ένα άλλο βάθος, και μια συνθήκη πραγμάτων, η οποία κάθε φορά έχει να του πει κάτι! Έχει να του πει γι’ αυτό το τρίκλωνο κεφάλαιο της ανθρώπινης ζωής, που είναι η σχέση εμού με τον Πατέρα μου και η ποιότητα η δική μου και η σχέση μου με την ποιότητα και των αδελφών μου. Ουσιαστικά το κομμάτι του Ευαγγελίου του σημερινού, έστω και αν εμείς του βάλαμε το παρατσούκλι «του Ασώτου», αφορά και τους τρεις. Και πριν απ’ όλα το κομμάτι ερμηνεύει την ποιότητα του Πατέρα στην όλη αυτή τρίπλευρη σχέση, η οποία ποιότητα γεννάει ποιότητα και στους ανθρώπους ή διαστρέφει τα ανθρώπινα δεδομένα και τον ψυχικό κόσμο.

Η δυστροπία μας δεν μας "επιτρέπει" να απολαμβάνουμε τη ζωή και μας εμποδίζει να βιώσουμε την εσωτερική γαλήνη! Παρ' όλα αυτά, ατυχώς η συγχώρεση είναι δύσκολο να κατανοηθεί περισσότερο απ' ό,τι νομίζουμε!

Ακολουθούν μερικές αλήθειες που πρέπει να σκεφτούμε και λάθη που πρέπει να αποφύγουμε όταν σκεφτόμαστε να συμφιλιωθούμε με κάποιον.

Θέλετε να σταματήσετε να ζείτε μια ζωή γεμάτη μνησικακία; Συγχωρέστε! Είναι εύκολο, έτσι δεν είναι; Λοιπόν, δεν είναι στην πραγματικότητα. Ωστόσο, είναι ευκολότερο να προσπαθήσουμε να συγχωρήσουμε παρά να συνεχίσουμε να κουβαλάμε τα βαριά και οδυνηρά βάρη του μίσους και της αντιπάθειας, επειδή κάποτε... αυτό ή εκείνο μας πλήγωσε. Στη ζωή δεν είναι γραφτό να ζει κανείς με αυτόν τον τρόπο, γιατί τότε δεν ζει πλήρως, δεν γνωρίζει την εσωτερική ειρήνη και δύσκολα μπορεί να είναι σε αρμονία με τον εαυτό του και με τους άλλους. Όταν όμως συγχωρείτε με όλη σας την καρδιά, γίνεστε ελεύθεροι να αγαπάτε πλήρως.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ανακτήσει κανείς την ειρήνη που είχε χάσει.

Επειδή στη ζωή ενός ζευγαριού, η αγάπη χωρίς συγκρούσεις είναι μια γλυκιά ψευδαίσθηση, ο χρυσός κανόνας σε περίπτωση κρίσης είναι η συγχώρεση, ώστε οι απογοητεύσεις να μην μετατραπούν σε ωρολογιακές βόμβες...! Προσοχή όμως στην ψεύτικη συγχώρεση που δεν έχει καμία σχέση με την αληθινή και ειλικρινή συγχώρεση.