Κατηχητικη διδασκαλία του Παπα Φραγκίσκου για την Μεγ.Σαρακοστη.
«Ξεσκίστε την καρδιά σας κι όχι τα ρούχα σας» (Ιλ 2, 13)
Μ’ αυτά τα διεισδυτικά λόγια του Προφήτη Ιωήλ, η Λειτουργία μάς εισάγει σήμερα στην Τεσσαρακοστή, δείχνοντας πως το χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου χάριτος είναι η μεταστροφή της καρδιάς. Η προφητική πρόσκληση αποτελεί μια πρόκληση προς όλους μας, χωρίς εξαίρεση κανενός, και μας θυμίζει πως η μεταστροφή δεν περιορίζεται σε εξωτερικά σχήματα ή σε αόριστες προθέσεις, αλλά αγγίζει και μεταμορφώνει ολόκληρη την ύπαρξη ξεκινώντας από το κέντρο του προσώπου, από τη συνείδηση. Καλούμαστε να ξεκινήσουμε μια πορεία στη διάρκεια της οποίας, αψηφώντας τη συνήθεια, προσπαθούμε ν’ ανοίξουμε τα μάτια και τ’ αυτιά μας, αλλά προπάντων την καρδιά μας, για να πάμε πιο πέρα από τον «μικρό μας κήπο».
Ν’ ανοιχτούμε στον Θεό και στους αδελφούς. Ξέρουμε ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο όλο και πιο τεχνητό, που μας υποχρεώνει να ζούμε σ’ έναν πολιτισμό ακτιβιστικό, ωφελιμιστικό όπου, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, αποκλείουμε τον Θεό από τον ορίζοντά μας. Αλλά αποκλείουμε ακόμα και τον ίδιο τον ορίζοντα! Η Τεσσαρακοστή μας καλεί να «ξυπνήσουμε», να θυμηθούμε πως είμαστε δημιουργήματα, ότι απλούστατα δεν είμαστε Θεοί. Όταν, στο μικρό καθημερινό μου περιβάλλον, βλέπω κάποιους αγώνες εξουσίας για την κατάληψη χώρων, σκέφτομαι : αυτοί οι άνθρωποι παίζουν τον ρόλο του Θεού δημιουργού. Δεν έχουν ακόμα καταλάβει πως δεν είναι Θεοί.
Και κινδυνεύουμε το ίδιο ν’ αποκλειστούμε και από τους άλλους, να τους ξεχάσουμε. Αλλά μόνο όταν συγκλονιστούμε από τις δυσκολίες και τα παθήματα των αδελφών μας, μόνο τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε την πορεία μεταστροφής μας που οδηγεί στο Πάσχα. Πρόκειται για μια διαδρομή που εμπεριέχει τον σταυρό και την αυταπάρνηση. Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μας δείχνει τα στοιχεία αυτής της πνευματικής διαδρομής : την προσευχή, τη νηστεία και την ελεημοσύνη (βλ.Μτ 6, 1-6. 16-18). Και τα τρία αυτά εμπεριέχουν την ανάγκη να μην αφήνεται κανείς να κυριαρχείται από τα πράγματα που φαίνονται : εκείνο που έχει σημασία δεν είναι η επιφάνεια· η αξία της ζωής δεν εξαρτάται από την επιδοκιμασία των άλλων ή από την επιτυχία, αλλά από ό,τι έχουμε μέσα μας.
Το πρώτο στοιχείο είναι η προσευχή. Η προσευχή είναι η δύναμη του χριστιανού και κάθε πιστού. Μέσα στην αδυναμία και στο εύθραυστο της ζωής μας, μπορούμε ν’ απευθυνόμαστε στον Θεό με την εμπιστοσύνη παιδιών προς τον πατέρα τους και να ερχόμαστε σε κοινωνία μαζί Του. Μπροστά σε τόσα τραύματα που μας πονούν και που θα μπορούσαν να σκληρύνουν την καρδιά μας, καλούμαστε να βυθιστούμε στο πέλαγος της προσευχής, που είναι το πέλαγος της άπειρης αγάπης του Θεού, για να γευτούμε την τρυφερότητά του. Η Τεσσαρακοστή είναι μια περίοδος προσευχής, εντονότερης, εκτενέστερης, αδιάκοπης, ικανότερης να επιφορτισθεί τις ανάγκες των αδελφών μας, μιας προσευχής για τους άλλους, να προσευχηθούμε στον Θεό για τις πολυάριθμες καταστάσεις φτώχειας και πόνου.
Το δεύτερο στοιχείο που χαρακτηρίζει τη διαδρομή της Τεσσαρακοστής είναι η νηστεία. Πρέπει να προσέχουμε να μην εφαρμόζουμε μια νηστεία τυπική, που στην πραγματικότητα μας «χορταίνει» γιατί μας κάνει να αισθανόμαστε εντάξει. Η νηστεία έχει νόημα αν αγγίζει αληθινά την ασφάλειά μας, και επίσης αν προκύπτει από αυτήν κάποιο όφελος για τους άλλους, αν μας βοηθάει να καλλιεργούμε τον τύπο του Καλού Σαμαρείτη, που σκύβει πάνω από τον πάσχοντα αδελφό του και τον φροντίζει. Η νηστεία εμπεριέχει την επιλογή ενός τύπου λιτής ζωής· μιας ζωής που δεν σπαταλά, μιας ζωής που δεν δημιουργεί απόβλητα. Η νηστεία βοηθά την καρδιά μας να τείνει προς το ουσιώδες και προς το μοίρασμα. Είναι ένδειξη συνειδητοποίησης και υπευθυνότητας μπροστά στις αδικίες, στις καταχρήσεις, ιδίως έναντι των φτωχών και των μικρών, και είναι η ένδειξη της εμπιστοσύνης που εναποθέτουμε στον Θεό και στην Πρόνοιά του.
Το τρίτο στοιχείο είναι η ελεημοσύνη : αυτή δείχνει το δώρημα, γιατί με την ελεημοσύνη δίνει κανείς σε κάποιον από τον οποίον δεν περιμένει ανταπόδοση. Το δώρημα θα έπρεπε να χαρακτηρίζει τον χριστιανό ο οποίος έχοντας συνείδηση ότι έλαβε τα πάντα δωρεάν από τον Θεό, δηλαδή χωρίς καθόλου να τα αξίζει, μαθαίνει να δίνει στους άλλους δωρεάν. Σήμερα η δωρεάν προσφορά συχνά δεν ανήκει στην καθημερινότητα όπου όλα πουλιούνται και αγοράζονται. Όλα είναι υπολογισμός και μέτρηση. Η ελεημοσύνη μας βοηθάει να ζούμε τη δωρεά της προσφοράς, πράγμα που ελευθερώνει από τη μανία της κατοχής, από τον φόβο της απώλειας του κεκτημένου, από τη λύπη εκείνου που δεν θέλει να μοιραστεί με τους άλλους τη δική του ευημερία.
Με τις προσκλήσεις της για μεταστροφή, η Τεσσαρακοστή έρχεται με τρόπο προνοιακό να μας ξυπνήσει, να μας ξεκουνήσει από τον λήθαργό μας, από τον κίνδυνο να προχωρούμε απλώς από αδράνεια. Η προτροπή που μας απευθύνει ο Κύριος μέσω του προφήτη Ιωήλ είναι δυνατή και καθαρή : «Επιστρέψτε σ’ εμένα μ’ όλη σας την καρδιά» (Ιλ 2, 12). Γιατί οφείλουμε να επιστρέψουμε στον Θεό ; Επειδή κάτι δεν πάει καλά μέσα μας, δεν πάει καλά στην κοινωνία, στην Εκκλησία κι έχουμε ανάγκη να αλλάξουμε, να πάρουμε στροφή. Κι αυτό ονομάζεται ανάγκη μεταστροφής μας ! Ακόμα μια φορά, η Τεσσαρακοστή έρχεται να μας απευθύνει ένα προφητικό κάλεσμα, να μας θυμίσει ότι είναι δυνατόν να γίνει κάτι καινούργιο μέσα μας και γύρω μας, απλώς και μόνο επειδή ο Θεός είναι πιστός, είναι πάντα πιστός, επειδή δεν μπορεί να αρνηθεί ο ίδιος τον εαυτό του, συνεχίζει να είναι πλούσιος σε καλοσύνη και ευσπλαχνία, και είναι πάντα έτοιμος να συγχωρήσει και να ξαναρχίσει από την αρχή. Μ’ αυτή την εμπιστοσύνη παιδιών προς τον πατέρα τους, ας ξεκινήσουμε την πορεία μας !
Κατηχητικη διδασκαλία του Παπα Φραγκίσκου για την Μεγ.Σαρακοστη.
Πηγή: www.megalosadelfos.eu
Θεματολογικές ετικέτες