Νοέμβριος 2008
Αγαπητοί ενορίτες
Ο Νοέμβριος είναι ο μήνας που συνδυάζεται με τον Ναό μας αφού στις 13 του μήνα γιορτάζει ο άγιός μας και φυσικά και μείς μαζί του. Σ’ αυτόν τον μήνα επίσης έχουμε την γιορτή των Εισοδίων της Παναγίας και στην πόλη μας αυτή την ημέρα γιορτάζουμε όλοι μαζί την Παναγία την Πρεβεζάνα (εικόνα της Παναγίας μ’ αυτή την προσωνυμία από την εποχή της Τουρκοκρατίας).
Ας δούμε λοιπόν κάποια θέματα με αφορμή αυτές τις δύο γιορτές, ξεκινώντας βεβαίως από την γιορτή της Παναγίας.
Τα Εισόδια της Θεοτόκου είναι γιορτή που η Εκκλησία παρέλαβε από προφορική, απόκρυφη παράδοση. Αυτό δεν κάνει την γιορτή λιγότερο σημαντική. Η μαρτυρία και η συνήθεια των προγενεστέρων Χριστιανών είναι οδηγητική σ’ αυτό που λέμε παράδοση και ρυθμίζει τις συνήθειες της Εκκλησίας. Αξία και σημασία έχει να αγαπήσουμε το πρόσωπο της Παναγίας για την στάση της (ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ῥῆμα Σου) και για την μετοχή της στην σωτηρία μας (έγινε «όργανο» της ενανθρωπήσεως του Χριστού).
Εισόδια είναι η αφιέρωσή της από τους γονείς της στον Ναό. Είναι επισήμανση ότι ο Ναός του Θεού είναι επιλογή αγάπης, αφού επιθυμώ να βρίσκομαι και σωματοψυχικά στον χώρο που όλα υπενθυμίζουν την παρουσία του Θεού (που πολλές φορές εμείς εξορίζουμε από το περιβάλλον μας…). Τα Εισόδια μας προτρέπουν σε μια σχέση μ’ Αυτόν που είναι η «κατοικία» μας. Μ’ Αυτόν που «ἐντός ἡμῶν ἐστί».
Η εγωκεντρική εποχή μας δεν βοηθά στο να βγαίνουμε από «το κλουβί του εγωισμού μας» προκειμένου να συναντήσουμε τους άλλους, τον Θεό και τους αδερφούς μας. Πηγαίνοντας στον Ναό κάνουμε και τα δύο. Συναντάμε τον Χριστό και τους αδελφούς μας. Όσο συχνότερα τόσο καλύτερα. Η Γιορτή λοιπόν των Εισοδίων της Θεοτόκου μας βοηθά και σ’ αυτό, να συναντήσουμε δηλ. έναν αδελφό μας που ο Χριστός δόξασε και έκανε οδηγό των αδελφών του. Τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.
Ένα πρόσωπο-έκφραση της αγάπης για τον Χριστό και τους αδελφούς. Ένα καλό ποιμένα που θυσίασε τον εαυτό του χάριν των «προβάτων» αδελφών του. Ένα ποιμένα με ελεύθερη σκέψη και ζωή που δεν δίστασε να κοντραριστεί με αρχές και εξουσίες της εποχής του χάριν του θελήματος του Θεού και των καλώς νοουμένων συμφερόντων των αδελφών του.
Ένα πρόσωπο ελεύθερο από αγωνίες φιλοδοξίας και ανάγκες αποδοχής. Έναν ασκητή αποδεσμευμένο από το φορτίο της φιλαυτίας και ως εκ τούτου γρήγορο και ταχύ στους «βηματισμούς» σ’ αντίθεση με μας που καταντάμε θλιβερά υποζύγια που κουβαλάνε το βάρος της ιδιοτελούς αυταπάτης τους. Έναν ιερέα που κατέβαζε την «φωτιά του ουρανού» όχι μόνο στα δώρα της Ευχαριστίας και στα Μυστήρια, αλλά και στις καρδιές των Χριστιανών που πυρπολούμενοι από αυτό το θεϊκό πυρ ακολουθούσαν τον Χριστό «ὅπου ἄν ἀπήρχετο»! Ένα πρόσωπο-εικόνα στο οποίο βλέπουμε ακόμα και τώρα αποτυπωμένους τους λόγους για τους οποίους αξίζει να είναι κάποιος Χριστιανός.
Τέτοιον προστάτη έχει η ενορία μας. Μιας μορφής με τέτοια μεγαλωσύνη, είμαστε υπόχρεοι να μιμηθούμε την ζωή! Να ακούσουμε τον λόγο. Να θαυμάσουμε τον τρόπο. Να ζητήσουμε ενίσχυση και δύναμη ώστε να αγαπήσουμε κι εμείς τον Χριστό και να Τον μιμηθούμε στο μέτρο των ειλικρινών αντοχών μας.
Πρέπει, αδελφοί μου, να προσπαθήσουμε λίγο περισσότερο στον κόπο υπακοής στο θέλημα του Χριστού, εισοδεύοντας στον Ναό με διάθεση παραμονής κοντά στον Χριστό και βλέποντας εκεί (στον Ναό), μαζί με των άλλων, και το πρόσωπο του αγίου πατέρα μας Ιωάννη του Χρυσοστόμου να μας «νεύει» λέγοντας: «Καλύτερα μια μέρα στον Ναό Σου Κύριε σαν παραπεταμένος, παρά χιλιάδες σ’ αμαρτωλών λημέρια». «Γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος».
Χρόνια πολλά! Η Παναγία και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος να δέονται για την αναταξινόμηση της ζωής μας σε υγιέστερη βάση και σωστότερο τρόπο.
Με αγάπη και ευχές
ο εφημέριος σας
π. Θεοδόσιος
Θεματολογικές ετικέτες