Αγαπητοί ενορίτες
Μια παλιά ιστορία της Ανατολής διηγείται ότι ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο, σαν ένα όμορφο κήπο γεμάτο λουλούδια και ευωδία, τον έδωσε στον άνθρωπο και του είπε: Αν τηρείς αυτά που σου λέω και ζεις με τον τρόπο που σου υποδεικνύω τότε αυτή η ομορφιά θα αυξάνει και συ θα είσαι γεμάτος ευτυχία κοντά μου και μέσα σ αυτή την «παραδεισένια κατάσταση». Αν όμως δεν μ᾿ ακούς και νομίζεις ότι μπορείς και ξέρεις και «τούς λόγους τῶν ὄντων» και τον τρόπο και δρόμο της ευτυχίας και μέσα σ᾿ αυτή την αυταπάτη αρχίσεις να αμαρτάνεις, τότε κάθε αμαρτία σου θα είναι ένας κόκκος άμμου που θα πέφτει σ᾿ αυτόν τον κήπο μέσα στον οποίον ζεις.
Ο ταλαίπωρος άνθρωπος, λέει η ιστορία, νόμισε πρώτον ότι μπορεί να ευτυχήσει μακρυά από τον Θεό και δεύτερον ότι είναι πολύ μικρή υπόθεση ένας κόκκος άμμου για να του κάνει ζημιά και άρχισε να ζει, όπως αυτός ήθελε αγνοώντας Εκείνον που τον δημιούργησε, κάνοντας αμαρτίες, που τις αξιολογούσε ότι δεν είναι, βρε αδελφέ, και τίποτε και δεν πειράζει…!
Έτσι σιγά-σιγά οι «κόκκοι της άμμου» αυξήθηκαν και γίναν τρισεκκατομμύρια και σκέπασαν και κατέστρεψαν τα πάντα. Και έτσι «φτιάχτηκαν» από τις αμαρτίες των ανθρώπων… οι έρημοι!
Πόσο τραγική και πόσο σύγχρονη ιστορία!
Ας αφήσουμε το περιβάλλον και την επιβάρυνσή του από την εγωϊστική παράχρηση και κατάχρηση του ανθρώπου.
Σήμερα η Παναγία μητέρα μας μάς θυμίζει το δικό μας «εσωτερικό περιβάλλον» που έχει γίνει έρημος νεκρή και καυτερή. (Αν δεν κατανοήσουμε άλλωστε αυτή την ανθρώπινη εσωτερική οικολογία είναι αφελής ακτιβισμός η ασχολία με την περιβαλλοντική οικολογία). Σήμερα λοιπόν γιορτάζουμε τον θάνατο της Παναγίας η οποία ήταν ένας «κήπος χαρίτων». Μια υπόθεση γεμάτη αρετές χαρά και ευτυχία. Γι᾿ αυτό την λέμε «η πάντων χαρά » και την προσδιορίζουμε με επίθετα αρετών «Παναγία Ελεούσα» και ξέρουμε ότι ζει «Ἡ Μήτηρ τῆς Ζωής» και την αγαπάμε και την τιμούμε αφού σ᾿ αυτήν «ἐσκήνωσε τῆς μελλούσης ζωῆς ἡ ἀπόλαυσις».
Πώς έγινε η Παναγία «κήπος χαρίτων»;
Γιατί δεν γίνεται και η δική μας καρδιά;
Καταλαβαίνουμε όλοι ότι ο κήπος για τον οποίον μιλάει η παραπάνω ιστορία είναι η καρδιά του καθενός μας. Όλα εκεί παίζονται. Η καρδιά είναι πολύ βαθειά υπόθεση· η Εκκλησία το γνώριζε πάντοτε (προσελεύσεται ἄνθρωπος καί καρδία βαθεῖα… με πλησιάζει ένας άνθρωπος αλλά η καρδιά του είναι πολύ βαθειά για να την δω όπως βλέπω αυτόν). Ο σημερινός κόσμος το έμαθε από την Ψυχολογία του Βάθους. Η διανοητική όμως γνώση δεν μας έμαθε την αγάπη και την εμπιστοσύνη προς Αυτόν που έφτιαξε τον κήπο της καρδιάς μας και νομίσαμε αφελως ότι… όλα είναι δικά μας και στην διάθεσή μας και άρχισε η … παραγωγή άμμου με τις αμαρτίες!
Η Παναγία είχε την υγιειά στάση και τον σωστό τρόπο. Ξεκαθάρισε ότι είναι «δούλη Κυρίου» και το μόνο που την απασχολεί είναι το «ρήμα Κυρίου». Δηλαδή κατάλαβε ότι δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς τον Χριστό και ότι η τήρηση του θελήματός του είναι εξασφάλιση της ανθρώπινης καρδιάς. Με τέτοια κατεύθυνση και τοποθέτηση όχι απλώς συντήρησε την ομορφιά και την ευωδία του κήπου της καρδιάς της αλλά τα αύξησε και τα πολλαπλασίασε και τα έκανε τιμιώτερα, ενδοξότερα και μεγαλύτερα απ᾿ όσα είχαν ακόμα και οι άγγελοι.
Αυτά γιορτάζουμε σήμερα. Τις αρετές της Παναγίας.
Την πίστη, εμπιστοσύνη και αυτοπαράδοση της Παναγίας, στο θέλημα του Θεού, και την «συντήρηση και αύξηση» των αρετών της καρδιάς της.
Πρώτα εμπιστεύεσαι τον Χριστό, μετά τον αγαπάς, και τότε τηρείς το θέλημά του και ομορφαίνει η καρδιά σου. Ο Χριστός την καρδιά μας γυρεύει. Δεν θέλει τα δικά μας αλλά εμάς τους ίδιους. «Υἱέ μου, δός μοι σήν καρδίαν».
Η Παναγία αυτά. Για μας μένει ακολουθώντας το παράδειγμά της: 1ον να μη ρίχνουμε κόκκους άμμου στο κήπο της καρδιάς μας με την αφελή αυταπάτη… μικρό είναι και δεν ζημιώνει. Η αδιαφορία θα αυξήσει τα μικρά και θα γίνουμε έρημος· 2ον Συνειδητοποιώντας την ομορφιά του «κήπου των χαρίτων» που έγινε η Παναγία, να επιθυμήσουμε να της μοιάσουμε σε πίστη προς τον Χριστό και σε τήρηση του θελήματός Του. Το άμεσο περιβάλλον μας (συγγενικό και αγαπημένο) θα είναι ο πρώτος αποδέκτης της ομορφιάς και ευωδίας αυτού του… «κήπου των χαρίτων», ακριβώς όπως γινόμαστε όλοι μας αποδέκτες των αρετών της Παναγίας μητέρας μας, στην οποία μας ανέθεσε ο Χριστός και την οποία «άφησε σε μας» να την «λάβομεν εἰς τά ἴδια» (Ιωαν. 19,27).
Καλή εορτή γεμάτη με ομορφιά και ευωδία από τις αρετές της Μητέρας μας Παναγίας Θεοτόκου Μαρίας και με απόφαση δυναμισμού να την μιμηθούμε στην τοποθέτηση και στον τρόπο της και να της μοιάσουμε.
Με αγάπη και ευχές
ο εφημέριος σας
π. Θεοδόσιος
Δεκαπενταύγουστος 2013
Θεματολογικές ετικέτες