Κατήχηση

Μεγάλη Παρασκευή – Το αίμα ενός Ξένου

Μ. Παρασκευή 2013

Αγαπητοί ενορίτες,

Κόντεψε να συμβεί, κυριολεκτικώς μεγαλοβδομαδιάτικα, αυτό το τραγικό και απαράδεκτο περιστατικό στην Μανωλάδα του Πύργου Ηλείας. Και αν έφτανε στην Μεγ. Παρασκευή τότε θα είχαμε μια σύγχυση ανάμεσα στα αίματα των ξένων και στο Αίμα του Ξένου, που θεωρητικά αγαπάμε και λατρεύουμε ως Χριστιανοί.

 

Ο Ξένος μας, μάς είπε την Μεγ. Τρίτη το πρωί στο κομμάτι του Ευαγγελίου που διαβάσαμε, ότι ταυτίζει τον εαυτό του με κάθε ξένο (γυμνό, φυλακισμένο, ναρκομανή, άρρωστο, πεινασμένο) και έτσι για μας το θέμα δεν έχει δεύτερη ερμηνεία. Δεν χωράει δικαιολογίες. Δεν επιδέχεται αμφισβήτηση… αν και εφόσον φυσικά θέλουμε να είμαστε δικοί Του, εξαγορασμένοι με το Αίμα Του, αφού το αίμα του Χριστού μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία.

Τέτοιες μέρες είναι χρήσιμο και ουσιαστικό να κάνουμε ακόμα πιο σαφές ότι στα δώρα του Χριστού δεν μπορούμε να συμμετάσχουμε αν δεν αγαπάμε του ήθος του Χριστού. Ο Λόγος Του είναι φως για τον τρόπο ζωής μας. Ρυθμιστικό πλαίσιο για την κοινωνία της Εκκλησίας μας. Απαραίτητος και απαράβατος όρος κοινωνίας μαζί Του. Ο αγαπημένος Του μαθητής Ιωάννης ο Θεολόγος, που θα γιορτάσουμε μέσα στην Διακαινήσιμο στις 8 Μάη, μας γράφει στην πρώτη του επιστολή «αν ζούμε μέσα στο φως, όπως ο Θεός είναι στο φως, τότε έχουμε κοινωνία μεταξύ μας (και με τους ανθρώπους και με τον Θεό δηλαδή) και το Αίμα του Ιησού Χριστού μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία» (Α΄Ιωαν.1,7).

Δεν μπορείς να λες πως είσαι Χριστιανός και συγχρόνως να στερείς τον μισθό του εργάτη! Όχι μόνον και αποκλειστικά αυτού, που δουλεύει στα χωράφια, αλλά καθενός που δουλεύει για σένα! Δεν χωράει πιθανότητα να μη θες να δεις την ανάγκη του διπλανού, ενώ επιμένεις ότι θες να γιορτάσεις το Πάσχα του Χριστού! Δεν γίνεται να μη σε νοιάζει ο άλλος και να… σταυροκοπιέσαι θεωρώντας τον Σταυρό του Χριστού αλεξικέραυνο για σένα μήπως σε βρουν προβλήματα σαν και αυτά των άλλων.

Οι μετανάστες, αντανακλαστικά και από αυτοσυντήρηση αλλά και έχοντες άλλο εσωτερικό περιεχόμενο δεν άφησαν ή έστω δεν ήθελαν να αφήσουν να τους πάρουν τη ζωή! Ο Χριστός επίσης δεν αφήνει να του πάρουν τη ζωή, όχι εξ ενστίκτου αλλά γιατί… την δίνει ο Ίδιος!!

Την δίνει από αγάπη για τους δικούς Του. Όλοι είναι δικοί Του, εκτός και μόνον αν κάποιοι από τους δικούς Του επιλέγουν να μη θέλουν σχέση μαζί Του. Αυτός αγαπώντας υπομένει και ανέχεται. Δεν ανέχεται, όχι την απόρριψη, αλλά την αλλοίωση των λόγων Του. Το κρύψιμο του ταλάντου στη γη. Το να θεωρούμε ότι μπορούμε να είμαστε Χριστιανοί με έθιμα και ευλάβειες και εποχιακές συνήθειες και κόκκινα αυγά και επιταφίους και… όταν προβάλει στην καθημερινή ζωή μας, το όποιο συμφέρον μας, τότε να αντιδρούμε και να συμπεριφερόμαστε σαν να μην έχουμε γνωρίσει τίποτε απ΄το Χριστό, και να «πρέπει να υπάρχουν» …όλα για μας, δικά μας, σε χρήση μας! Πράγματα, χρήματα, άνθρωποι, γεγονός, που κάνει καταφάνερη την βρωμιά της πνευματικής μας γύμνιας, που γεμίζει τους ανθρώπους μας αναθυμιάσεις δυσάρεστες και μολυσματικές και φυσικά φανερώνει την αποξένωση μας από τον …Ξένο.

Ο Χριστός μας αγαπά όπως και να είμαστε. Και με τα… πιστόλια μας. Αρκεί να Τον εμπιστευθούμε και να τα αφήσουμε (…τα πιστόλια μας!) ακολουθώντας Τον. Δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να βρει ο άνθρωπος γαλήνη πρώτα και σωτηρία εν συνεχεία μακρυά από τον Σταυρωμένο Χριστό.

Για να νικήσουμε τον κακό μας εαυτό, που όλα τα παραπάνω τα ακούει… νευριασμένος (!) πρέπει να καταλάβουμε τον λόγο της Αποκαλύψεως «ενίκησαν δια του αίματος του αρνίου»(Αποκ.12,11), αφού αφέθηκαν στα χέρια Του και «έπλυναν τας στολάς αυτών εν τω αίματι του αρνίου» »(Αποκ.7,14).

Το Αίμα Του προσφέρεται σε κάθε «τραπέζι» που μας κάνει. Σε κάθε Θεία λειτουργία. Aν μετάσχουμε θα νικήσουμε. Aν Τον εμπιστευτούμε θα μας πλύνει με το Αίμα Του.

Ας αφεθούμε λοιπόν στα φιλάνθρωπα «χέρια» του Χριστού.

Ας προσπαθήσουμε να Του παραδοθούμε περισσότερο.

Ας μάθουμε να αγαπάμε λίγο περισσότερο.

Με αγάπη και ευχές.

Ο εφημέριος σας

π. Θεοδόσιος

 

Αφήστε μια απάντηση