Όλα τα αναγνώσματα που μόλις ακούσαμε ξεδιπλώνουν μπροστά μας σύνολη την ανθρώπινη ιστορία. Ωστόσο, δεν πρόκειται για την ιστορία που μαθαίνουμε στο σχολείο. Γιατί υπάρχει η διαδρομή της ανθρώπινης ιστορίας, που βιώνεται με το Θεό, και είναι ακριβώς αυτή που ακούσαμε.
Κι ακόμη υπάρχει η διαδρομή της ανθρώπινης ιστορίας, που βιώνεται χωρίς Θεό, όταν ο άνθρωπος νομίζει πως γίνεται εκείνος, κύριος της ιστορίας. Η ιστορία που διδασκόμαστε στο σχολείο αφορά κατά βάσιν σε μία διαδοχή κατακτήσεων: κατακτήσεις εδαφών, κατακτήσεις ολόκληρων λαών, κατακτήσεις και άλωση -ιδίως στην πιο πρόσφατη ιστορία- της ίδιας της Φύσης, και ακόμη κατακτήσεις του ανθρώπου πάνω στον ίδιο τον εαυτό του και στην ταυτότητά του.
Όλες αυτές οι κατακτήσεις έχουν ως αποκλειστικό σχεδόν κίνητρο τη διάθεση ενός ή περισσοτέρων ανθρώπων για δύναμη, για περισσότερη ισχύ, και αναμφισβήτητα κάθε μία από αυτές αφήνει πίσω της ένα κύμα δυστυχίας -που προσπαθούμε τεχνηέντως να αποκρύψουμε- αλλά και την αποφορά του θανάτου, γιατί όπως λέει και η λαϊκή σοφία: «ομελέτα, χωρίς να σπάσεις τα αυγά, δε γίνεται». Ακόμη και οι περισσότερο θεμιτές κατακτήσεις, όπως ας πούμε η κατάκτηση της Φύσης, οδηγούν τελικά στην καταστροφή της αρμονίας που διέπει τη ζωή και απειλούν σοβαρά τη Δημιουργία: αυτό σήμερα έχει γίνει πλέον κοινή συνείδηση όλων με την ευαισθητοποίηση σε θέματα οικολογίας.
Από την άλλη, οι κατακτήσεις πάνω στην ταυτότητά μας, στη χειραφέτησή μας, είναι οπωσδήποτε σημεία καίρια στην πρόοδο της ανθρωπότητας. Ωστόσο, ακόμη και εδώ οι στρεβλώσεις είναι εμφανείς: στα της επικαιρότητας, η εμμονή στο δικαίωμα της ενεργητικής ευθανασίας δεν είναι παρά η διαστρέβλωση της επιθυμίας για χειραφέτηση στη ζωή που μετατρέπεται σε χειραφέτηση θανάτου. Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι όντως παράδοξη!
Αυτή τη νύχτα, τα βιβλικά αναγνώσματα μας ξεδίπλωσαν μιαν άλλη εκδοχή της ιστορίας. Και πρόκειται φυσικά για την ίδια ιστορία, την ιστορία της ανθρωπότητας. Η διαφορά είναι πως τώρα πρόκειται για μια ιστορία Αγάπης. Γιατί η ιστορία των ανθρώπων γίνεται ιστορία Αγάπης όταν βιώνεται με το Θεό. Ακούσαμε, εν προκειμένω, την ιστορία της διαθήκης μεταξύ του Θεού και των ανθρώπων.
Η ανθρωπότητα, που γυρνά την πλάτη στο Θεό και που θέλει να ζήσει προσποιούμενη πως Θεός δεν υπάρχει, η ανθρωπότητα που επιθυμεί να αυτονομηθεί βασιζόμενη στη δύναμη και την ισχύ της, ίσως δεν το συνειδητοποιεί, αλλά καταλήγει στο να σκορπά γύρω της θάνατο. Ακόμη και οι πιο ευαγείς διεκδικήσεις είναι σημαδεμένες από το θάνατο. Τρανταχτό παράδειγμα: τα ανθρώπινα δικαιώματα, που διεκδίκησε η Γαλλική Επανάσταση, γεννήθηκαν στην τρομοκρατία και μέσα από ένα λουτρό αίματος.
Ο Θεός είναι πάντα παρών και πιστός στη Διαθήκη, πάντα Αγαπών, γιατί Δημιουργεί εν αγάπη και από αγάπη. Ο Θεός που συνετίζει από αγάπη, που παιδαγωγεί από αγάπη και που προσφέρεται Αυτός ο Ίδιος από αγάπη. Τόσο αλλιώτικος από τις συζυγίες των ανθρώπων, όπου οι άνδρες εγκαταλείπουν τις γυναίκες τους ή γυναίκες τους άνδρες τους, ο Θεός παραμένει ο αληθινός Νυμφίος της ανθρωπότητας γιατί είναι η πηγή της αγάπης και μάλιστα μιας αγάπης που μένει πάντα πιστή.
Το άφραστο γεγονός που εορτάζουμε σήμερα είναι ακριβώς η στιγμή της συνάντησης των δύο εκδοχών της ανθρώπινης ιστορίας που περιγράψαμε. Η ιστορία των ανθρώπων, η σημαδεμένη από τη βία, σταύρωσε την Αγάπη κατά τη Μεγάλη Παρασκευή. Όμως αυτή τη νύχτα της Αναστάσεως, η σταυρωμένη Αγάπη κατάφερε να αναβλύσει τη Ζωή. Έτσι ο Ιησούς συγκεφαλαιώνει πλήρως το μυστήριο της Διαθήκης. Εχθές, από τη σταυρωμένη Αγάπη και από τη λογχευμένη της καρδιά εξήλθαν το Αίμα και το Ύδωρ.
Και το μεν Ύδωρ της Ζωής, το Ύδωρ του Βαπτίσματος, που ανάβλυσε από την καρδιά του Χριστού, μας αναγεννά στη ζωή εν Θεώ. Το Αίμα, σημείο της Ευχαριστίας, είναι η ζωτική παρουσία του Θεού που μας χορηγεί τη αιώνιο ζωή. Το δε Πνεύμα, που ο Ιησούς παρέδωσε πάνω στο Σταυρό με την τελευταία του πνοή, μας καθιστά έμψυχους ναούς της παρουσίας του Θεού.
Αγαπητοί μου κατηχούμενοι, αυτή τη νύχτα θα δεχθείτε τα τρία μυστήρια, που σαν προσδένουν στο Χριστό και που σας καθιστούν μετόχους της Ζωής Του, ώστε να μπορέσετε, με τη σειρά σας, να γίνετε και εσείς απόστολοι και κήρυκες της αγάπης στον κόσμο και εργάτες στο κτίσιμο μίας νέας ιστορίας: αυτής του πολιτισμού της Αγάπης!
Mgr Michel Aupetit, Archevêque de Paris
Vigile Pascale à Notre-Dame de Paris, 31 Mar 2018
(Μετάφραση: Χάρης Χατζηγώγος)
Θεματολογικές ετικέτες