Μην ξεχνάς τη Διωκόμενη Εκκλησία

Μην ξεχνάς τη Διωκόμενη Εκκλησία

Α. Καὶ τότε ἠλήθευσε διὰ μυριοστὴν φορὰν ἡ δεσποτικὴ πρόρρησις, καὶ εἷς περιπλέον ἐνώμοτος βάρβαρος ἔδοξε λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ.

Ἀπήχθη μεταξὺ τῶν ἐρεικῶν καὶ σχοίνων, ὅπου δειλὰ ἀνθύλλια ἐποίκιλλον τὸν πράσινον ἐαρινὸν τῆς γῆς τάπητα· ἐκεῖ τὸν ἔσυραν οἱ Ἀγαρηνοὶ ἀλαλάζοντες κ ̓ ἐκεῖ ἔλουσε μὲ τὸ αἷμά του τὰ ἄνθη καὶ τοὺς χλωροὺς κλάδους, καὶ ζέον ρεῖθρον ἐκοκκίνισε τὴν γῆν, ἥτις εὐμενὴς τὸ ἐδέχθη, ἡ δὲ αὔρα πραεῖα ἀνέλαβεν ἐπὶ πτίλων τὴν πνοήν του, κ ̓ ἐκεῖ ἐκοιμήθη τὸν ὕπνον τὸν παραδείσιον, πτωχὸς αἰπόλος! μιμηθεὶς τὸν Ποιμένα τὸν καλόν, τὸν τιθέντα τὴν ψυχὴν ὑπὲρ τῶν προβάτων.

Καὶ ὕστερον, πῶς νὰ μὴ μοσχοβολᾷ τὸ χῶμα;

Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, «Ο φτωχός άγιος»

Β. «…μισθὸν ἐκομίσω, τῆς ἱερουργίας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, τὸ τελειωθῆναι δι ̓ αἵματος…»

Δοξαστικό των Στίχων του Εσπερινού της εορτής της ανακομιδής των ιερών λειψάνων του αγίου ιερομάρτυρος Ιγνατίου του Θεοφόρου

Με αφορμή την… επικαιροποίηση στο Saint-Etienne-du-Rouvray της Γαλλίας. ………………………………………………………………………………………………………………..

Τον Μάιο 2016 έλαβε χώρα στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Βιβλικών Εταιριών. Ήταν μια συνάντηση πάνω από 140 Βιβλικών Εταιριών που δραστηριοποιούνται σε 200 χώρες και περιοχές όλου του κόσμου. Μαζί με τους εκπροσώπους των Βιβλικών Εταιριών κλήθηκαν και περί τους 500 θρησκευτικούς ηγέτες να παρακολουθήσουν τη Συνέλευση, η οποία γίνεται κάθε 6 χρόνια και καθορίζει τις κατευθυντήριες γραμμές και την πολιτική που θα ακολουθήσει το έργο της διάδοσης της Βίβλου στον κόσμο για τα επόμενα 6 χρόνια. Το γενικό θέμα της Συνέλευσης ήταν «Ο Λόγος του Θεού Ζωντανή Ελπίδα για Όλους», παρμένο από την Α ́ Πέτρου (1, 3).

Ένα από τα θέματα των συνεδριάσεων ήταν η διωκόμενη σήμερα Εκκλησία, και πώς είναι δυνατόν οι Βιβλικές Εταιρίες ανά τον κόσμο να διαδώσουν το λόγο του θεού και να συνεργαστούν με εκκλησίες που διώκονται, που αυξάνουν ταχύτατα ως προς τα μέλη τους, και που συνεχώς μεταβάλλονται δεδομένου του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζουν και δίνουν τη μαρτυρία τους.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, ακούστηκε σε βίντεο η μαρτυρία της συζύγου ενός υπαλλήλου της Βιβλικής Εταιρίας της Παλαιστίνης, ο οποίος δολοφονήθηκε από εξτρεμιστές Μουσουλμάνους το 2007 στη Γάζα. Η Pauline Ayyade συνεχίζει σήμερα το έργο του άντρα της μεγαλώνοντας συνάμα και τα τρία κοριτσάκια της. Παραθέτουμε απομαγνητοφωνημένη τη διήγησή της:

Ο άντρας μου κι εγώ ήμασταν στενά συνδεδεμένοι με την εκκλησία. Είχαμε αρκετά ισχυρή πίστη. Έτσι, όταν άνοιξε ένα θρησκευτικό βιβλιοπωλείο (ενν. το Βιβλιοπωλείο της Βιβλικής Εταιρίας), προσκληθήκαμε να εργαστούμε εκεί. Ο Ρομ ξόδεψε πάρα πολλές ημέρες κι αφιερώθηκε στο βιβλιοπωλείο. Το έβλεπε σαν διακονία κι όχι σαν βιοποριστικό επάγγελμα. Ήταν πανευτυχής με τη δουλειά του. Ένα βράδυ γύρω στις 2 μετά τα μεσάνυχτα δεχτήκαμε ένα τηλεφώνημα ότι στο βιβλιοπωλείο είχαν βάλει βόμβα για δεύτερη φορά. Αλλά ο άντρας μου έπρεπε να παλέψει για να κρατήσει το βιβλιοπωλείο ανοιχτό.

Τον τελευταίο μήνα (Απρίλιος 2016) ο Ρομ δέχτηκε έναν σεΐχη στο βιβλιοπωλείο. Ο σεΐχης κάλεσε τον Ρομ να ασπασθεί το Ισλάμ. Ο Ρομ του είπε ότι ίσως μπορώ εγώ να σε βοηθήσω να γίνεις Χριστιανός αλλά εσύ ποτέ δεν θα με κάνεις να ασπασθώ το Ισλάμ. Ο σεΐχης απάντησε «Εγώ ξέρω πώς να σε κάνω να ασπασθείς το Ισλάμ». Αυτό θεωρήθηκε σοβαρή απειλή.

Μολονότι είχαμε φτάσει στα άκρα, ο Ρομ δεν έχασε την πίστη του. Άλλαξε ακόμα και τον ήχο κλήσης στο κινητό του κι έβαλε μια δοξολογία που έλεγε «Σου προσφέρω τη ζωή μου με αγάπη Θεέ…» Ήξερε ότι επρόκειτο να πεθάνει.

Το επόμενο Σάββατο δουλεύαμε ως συνήθως. Όλα φαίνονταν φυ- σιολογικά. Ο Ρομ θα πήγαινε στο βιβλιοπωλείο. Θυμάμαι τα μάτια του έλαμπαν εκείνο το πρωί καθώς με κοίταξε από πάνω ως κάτω, και μου είπε «αντίο». Τον περιμέναμε να γυρίσει σπίτι στις 4 το απόγευμα, αλλά στις 4 και τέταρτο δεν είχε γυρίσει ακόμα. Στις 6 ο Ρομ μού τηλεφώνησε και μου είπε πως θα πήγαινε ένα ταξίδι -ένα μακρινό ταξίδι… Ήμουν πολύ ανήσυχη. Εκείνη τη νύχτα στο σπίτι των γονιών μου πέρασα όλη τη νύχτα προσευχόμενη να γυρίσει ο Ρομ.

Στις 6 το πρωί χτύπησε το τηλέφωνο. Είχε βρεθεί το σώμα του Ρομ. Τον είχαν χτυπήσει, τον είχαν βασανίσει και στο τέλος τον πυροβόλησαν. Εκείνο τον καιρό ένιωθα φοβερό θυμό γι’ αυτόν που τον σκότωσε. Αν είχα μάθει ποιος ήταν θα τον σκότωνα αν μπορούσα. Μισούσα τους Μουσουλμάνους. Οι άλλοι μού έλεγαν «προσευχήσου γι’ αυτούς του φονιάδες». Ήταν όμως τρελό… Δεν ήξεραν τι περνούσα. Δεν δεχόμουν τίποτε και κανέναν. Ήθελα ο δολοφόνος να πεθάνει με τον πιο φρικτό θάνατο. Ήθελα δικαιοσύνη!

Μου πήρε μήνες, πολλούς μήνες, προτού αρχίσω καν να σκέφτομαι για συγχώρηση. Μετά βρήκα ένα εδάφιο που μου έλεγε κάτι. Έλεγε ότι όλα είχαν τον καιρό τους και το νόημά τους. Την ίδια εποχή άρχισα επίσης να συναντώ ανθρώπους κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Όλα είχαν τον καιρό τους, και κατάλαβα ότι κι ο Ρομ είχε τον δικό του καιρό.

Όλα είχαν τον χρόνο τους, κι εγώ είχα λάβει μια νέα ζωή. Ξέρω πως έχω την τιμή να είμαι γυναίκα ενός μάρτυρα. Δεν υπάρχει ελπίδα ή κουράγιο ή μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον.

Αυτή είναι μια από τις χιλιάδες ιστορίες που βιώνει καθημερινά η Εκκλησία του Χριστού σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία εξτρεμιστικών ενεργειών εναντίον των Χριστιανών, που κόβουν την ανάσα. Είναι αδιανόητα για τους Χριστιανούς της Δύσης αυτά που βιώνουν τα αδέλφια μας σε άλλα σημεία του πλανήτη, μόνο και μόνο επειδή συνάζονται για να προσευχηθούν και να λατρεύσουν τον Κύριο, μόνο και μόνο γιατί διαβάζουν τη Βίβλο ή γιατί κηρύττουν τη σωτηρία του Χριστού και τη συμπεριφορά της Αγάπης. Ο διωγμός, ωστόσο, είναι μια πραγματικότητα σήμερα.

Αλλά υπάρχει και μια άλλη Εκκλησία: η Προσευχόμενη Εκκλησία. Σ’ αυτήν απευθύνεται ο συγγραφέας της προς Εβραίους Επιστολής όταν μας λέει «Να θυμάστε τους φυλακισμένους, σαν να είστε κι εσείς φυλακισμένοι μαζί τους· κι όσους υποφέρουν, γιατί κι εσείς μπορείτε να βρεθείτε στη θέση τους».

………………………………………………………………………………………………………………..

Απόσπασμα άρθρου του Χ. Νταγκουνάκη από το περιοδικό Η Φωνή του Ευαγγελίου αρ. 7/Ιούλιος 2016