Κατήχηση

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΛΙΣΣΑΒΩΝΑ 4-6/Αυγ. 2023

Κύριε, ελέησον!
Κύριε, Κύριε ελέησον!
Χριστέ, ελέησον!

Η εναρκτήρια ψαλμώδηση, της πρώτης θείας Ευχαριστίας, στην Παγκόσμια Συγκέντρωση Νεολαίας στην Λισσαβώνα της Πορτογαλίας, (θεσμός που επαναλαμβάνεται ανά τριετία κάθε φορά σε άλλο σημείο της γης) όπου συγκεντρώθηκαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο νεαροί καθολικοί, έγινε στα ελληνικά!

Στην Ελλάδα το θέμα αγνοείται παντελώς όχι από τους δημοσιογράφους, αλλά και από τους χριστιανούς (Εμείς είμαστε ορθόδοξοι!! Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ…!! Ναι, όμως μας λέει ο… Πατέρας του Αβραάμ, ότι μπορεί να αποχτήσει παιδιά και από τις πέτρες…!!).

«Ένα εκατομμύριο χριστιανοί συγκεντρώθηκαν για να γιορτάσουν την πίστη τους» (π. Erik Varden).

Πώς γιορτάζεται λοιπόν η πίστη;

«Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς αυτό που συνέβη στη Λισσαβώνα αυτή την εβδομάδα. Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Παντού υπήρχαν άνθρωποι, σχεδόν όλοι νέοι, που είχαν την τάση να συγκεντρώνονται σε μεγάλες ομάδες, ενώ ανεμίζουν εθνικές σημαίες και τραγουδούν δυνατά. Τα πλήθη ήταν μερικές φορές συντριπτικά, γεμίζοντας τα τρένα του μετρό και τους στενούς δρόμους. Σε ένα διαφορετικό περιβάλλον θα μπορούσε κανείς να αισθανθεί άγχος, έχοντας συνείδηση του κινδύνου αντιπαράθεσης. Αξιοσημείωτη εδώ ήταν η παντελής έλλειψη επιθετικότητας. Αντί να κλειστούν στον εαυτό τους, οι ομάδες προσέγγισαν άλλες ομάδες, προσκαλώντας σε συνάντηση, ανταλλάσσοντας μικρά δώρα. Είχα την αίσθηση ότι η Λισσαβώνα είχε μετατραπεί σε ένα μυστήριο φιλίας, παρασύροντας και τους ντόπιους σε έναν ειρηνικό αναβρασμό. Η εμπειρία, βέβαια, ήταν σύντομη και έντονη, δεν πρόκειται να διαρκέσει. Δεν προσποιείται ότι εκδηλώνει ένα πολιτικό μοντέλο κοινωνίας. Ωστόσο, αυτό που προσφέρει είναι έντονα πραγματικό, αυθεντικό, οδηγώντας σε μια διαπίστωση ότι ένας κόσμος που εγκαθιδρύεται με όρους αδελφοσύνης είναι εφικτός. Το να το έχει δει κανείς αυτό έστω και με το παραμικρό, είναι μια ευλογία, μια ευλογία που μπορεί να αλλάξει ζωές. Το γεγονός ότι ενάμισι εκατομμύριο νέοι άνθρωποι επιλέγουν να συγκεντρωθούν έτσι, για έναν καθαρά ιδεαλιστικό σκοπό, χωρίς βραβεία για να κερδίσουν, απλά και μόνο για να μοιραστούν αυτό που είναι ουσιαστικό γι’ αυτούς, είναι τεράστιο. Είναι μια είδηση που θα έπρεπε να βρίσκεται στην πρώτη σελίδα κάθε εφημερίδας». (Erik Varden – Coram Fratribus)

ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ΑΝΑΒΡΑΣΜΟΣ
6 Αυγούστου 2023

Unus Christianus, nullus Christianus

Αρχαία επισήμανση που εξυπονοεί ότι Εκκλησία δεν γίνεται να είναι κάποιος μόνος του! «Ένας χριστιανός, κανένας χριστιανός»!! Δεν γίνεται να έχω ένα θησαυρό, όπως η πίστη-εμπιστοσύνη στον Χριστό και να θεωρώ ότι θα τον έχω μόνος μου, και δεν θα τον μοιράζομαι… Ατυχώς, βέβαια, τέτοιες αντιλήψεις «φυτρώνουν» σαν βρωμοχόρταρα σε χώρες και χώρους με παλαιά χριστιανική παράδοση που τώρα πλέον χαρακτηρίζονται από αδιαφορία για τον Θεό και αυξανόμενη υποχώρηση της συνειδητής και ζώσας πίστης. Οι χριστιανοί περιθωριοποιούνται και αυτοαπομονώνονται για… προστασία στην λογική «όλοι μαζί στο κουκούλι μας» προσκολλημένοι στο παρελθόν, κρατώντας μια στάση που βασίζεται στη νοσταλγία και την λύπη.

Πώς γιορτάζεται λοιπόν η πίστη;

Με μια συνάντηση με τον Χριστό πρώτα και στη συνέχεια μια συνάντηση με τους άλλους ανθρώπους – αδελφούς. Στην Εκκλησία γίνεται κοπιώδης προσπάθεια να ελευθερωθούμε από τον εγκλωβισμό στον εαυτό μας. Να φύγουμε από το εγώ και να είμαστε στο εμείς. Να λευτερωθούμε από την αυταπάτη της προσωπικής σωτηρίας και να καταλάβουμε ότι από τους αδελφούς και με τους αδελφούς έρχεται η εκ Θεού σωτηρία. Συναντήσεις όπως αυτή της Λισσαβώνας σ’ αυτά στοχεύουν. Να μαζέψουν όσους έχουν «πέσει στο έδαφος». Να θερμάνουν την πίστη όσων βάσιμα ή αυθαίρετα «κρύωσαν»! Να κάνουν συνείδηση το ότι δεν υπάρχει νομικίστικη τεχνική «εχθρική» πίστη, αλλά Πίστη-συνάντηση με τον Χριστό, που δεν είναι «εύκολη»! Όπως είπε και στο βιντεοσκοπημένο μήνυμα ο ποδοσφαιριστής Olivier Giroud:

«Χρειάζεται να γίνουμε αθλητές του Θεού. Να αναλάβουμε την πίστη μας στον Χριστό με γαλήνη. Να βαδίσουμε στα βήματα του αναστημένου Χριστού. Να σκεφτούμε τι θα θέλαμε να πούμε και να ζητήσουμε από τον Χριστό αν στεκόταν μπροστά μας»;

Η συγκέντρωση είχε στόχευση να γίνει μια «πνευματική άγκυρα» και όχι απλώς ένα φεστιβάλ νεολαίας. Να συνδυάσει μια υγιά ελεύθερη διασκέδαση με την Λατρεία στην προσευχή και στην Ευχαριστία. Να δώσει κριτήρια ελευθερίας από τον υποκειμενισμό και την προσωρινότητα που τυραννούν τον κόσμο σήμερα «πουλώντας» ψεύτικη ελευθερία. Ο Πάπας Φραγκίσκος επισήμανε έντονα την ανάγκη καταπολέμησης της «κόπωσης των πτώσεων» και τόνισε ότι: «Στην τέχνη της αναρρίχησης αυτό που μετράει δεν είναι να μην πέφτεις, αλλά να μη μένεις κάτω».

Θα τελειώσω αυτές τις ατελείς σκέψεις με ένα κείμενο-σχόλιο και πάλι του «δικού μας» Erik Varden που συμμετείχε στην Παγκόσμια Συγκέντρωση της Λισσαβώνας και φυσικά «οι οφθαλμοί είναι αξιοπιστότεροι των ώτων».

«Οι προσευχές στον Σταυρό (Δρόμος-στάσεις του Σταυρού) στο πάρκο Eduardo VII, υπό την ηγεσία του Πάπα Φραγκίσκου, ήταν ένα τολμηρό θέαμα. Είναι ριψοκίνδυνο να σχεδιάζεις τολμηρές λειτουργίες. Μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε απλή επίδειξη. Αυτός ο κίνδυνος αποφεύχθηκε. Το σύνολο ήταν εμποτισμένο με δημιουργική ευφυΐα, ριζωμένο στο μυστήριο του Γολγοθά και απευθυνόμενο στο τεράστιο πλήθος των νέων από (κυριολεκτικά) κάθε έθνος. Οι χορευτές έκαναν προσευχή σε κάθε στάση του Δρόμου του Σταυρού. Ήταν αξιοσημείωτοι, μεταφερόμενοι από ισχυρή χορογραφία και όμορφη μουσική. Μας έδειξαν ότι είναι δυνατόν, χωρίς κοινότοπους συμβιβασμούς, να αναπαραστήσουμε και να υπομείνουμε τον πόνο με αξιοπρέπεια, όμορφα. Πρόκειται για ένα κρίσιμο μάθημα. Για αιώνες οι Χριστιανοί το μεταδίδουν μέσω της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της μουσικής. Πολλά από αυτά τα έργα είναι αθάνατα. Ωστόσο, είναι υπέροχο να βλέπεις το ίδιο μήνυμα να μεταδίδεται σε ένα ριζικά σύγχρονο καλλιτεχνικό ιδίωμα. Ο κόσμος μας έχει ανάγκη να το ακούσει». (Erik Varden – Coram Fratribus)

Ας αφουγκραστούμε τα αληθινά σημάδια των καιρών με σύνεση και απροκατάληπτα.

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Αφήστε μια απάντηση