Ἡ ἱστορία τῆς δημιουργίας προβάλλει στά μάτια μας μιά πανοραμική θέα τοῦ κόσμου. Ἡ Γραφή μᾶς διδάσκει ὅτι ἀρχικό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἦταν, ὁ ἄνθρωπος νά ἐργάζεται γιά τήν συντήρηση καί τήν προστασία τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος. Ἐντελῶς κατ’ ἀρχάς, ὅπως ἀναφέρει τό βιβλίο τῆς Γενέσεως, «ὑπῆρξε ἐποχή κατά τήν ὁποία δέν εἶχε ἀκόμη φυτρώσει κανένα εἶδος καλλιεργήσιμου φυτοῦ πάνω σ’ ὁλόκληρη τήν γῆ, γιατί οὔτε ὁ Θεός εἶχε βρέξει ἀκόμη, οὔτε ἄνθρωπος ὑπῆρχε, ὥστε νά καλλιεργήσει τήν γῆ» (Γεν. 2, 5). Ἡ γῆ μᾶς δόθηκε σάν ἱερό δῶρο καί κληρονομιά, γιά τά ὁποῖα ὅλοι εἴμαστε συνυπεύθυνοι, μέχρις ὅτου στήν τελική ἡμέρα τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ Χριστοῦ, τά πάντα στόν οὐρανό καί στήν γῆ ἀνακαινισθοῦν (Ἐφεσ. 1, 10).
Ἡ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια καί ἡ εὐημερία μας σχετίζονται καί συνδέονται ἄρρηκτα μέ τήν φροντίδα γιά ὅλη τήν δημιουργία. Παρά ταῦτα, ἀνάμεσα στήν ἀρχική δημιουργία καί στήν ἀποκατάστασή της, ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου παρουσιάζει μιά πολύ διαφορετική συνολική ὄψη, μιά εἰκόνα ἠθικῆς παρακμῆς, ἀφοῦ ἡ στάση καί ἡ συμπεριφορά μας ἀπέναντι στήν κτίση, μᾶς κάνει, κάθε ἄλλο παρά συνεργούς τοῦ Θεοῦ.
Διαταράσσουμε τά εὐαίσθητα καί ἰσορροπημένα οἰκοσυστήματα τῆς γῆς, χειραγωγοῦμε καί ἐλέγχουμε ἄπληστα τούς περιορισμένους πόρους τοῦ πλανήτη μας καί ἡ ἁρπακτικότητα μεγιστοποίησης τοῦ κέρδους μᾶς ἀπομακρύνει ἔτη φωτός ἀπό τόν ἀρχικό θεϊκό σκοπό τῆς δημιουργίας.
Δέν σεβόμαστε τήν φύση σάν κοινό ὅλων δῶρο, ἀλλά τήν θεωροῦμε προσωπική μας ἰδιοκτησία. Δέν σχετιζόμαστε μαζί της μέ σκοπό νά τήν συντηρήσουμε ἀλλά τήν κατεξουσιάζουμε γιά νά «στηρίξουμε» τά ἔργα τῶν χειρῶν μας.
Οἱ συνέπειες μιᾶς τέτοιας ἀξιολογικῆς θεώρησης τοῦ κόσμου εἶναι τραγικές καί ἀτυχῶς μόνιμες. Ἀνθρώπινο καί φυσικό περιβάλλον ὑποβαθμίζονται παραλλήλως.
Στά πράγματα ἡ ἐπιδείνωση τῆς κατάστασης τοῦ πλανήτη ταλαιπωρεῖ περισσότερο τούς εὐάλωτους κατοίκους. Οἱ ἀλλοιώσεις οἱ κλιματικές βασανίζουν πρίν ἀπό ὅλους τούς φτωχούς ὅλης τῆς γῆς. Ἡ ὑποχρέωση ὑπεύθυνης χρήσης τῶν ἀγαθῶν τῆς γῆς ἐξυπονοεῖ τήν ἀναγνώριση καί τόν σεβασμό ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί ὅλων τῶν ἐμβίων ὄντων.
Ἡ πιεστικῆς ἀνάγκης ἔκκληση καί πρόταση νά φροντίζουμε γιά τήν κτίση ἀποτελεῖ πρόσκληση σ’ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα νά ἐργάζεται πρός τήν κατεύθυνση μιᾶς βιώσιμης συνολικῆς ἀνάπτυξης.
Γιά ὅλα αὐτά ἔχοντας κοινή φροντίδα τήν προστασία τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ καί ἀναγνωρίζοντας τήν γῆ σάν κοινό μας ἀγαθό, καλοῦμε ὅλους τούς ἀνθρώπους καλῆς θέλησης νά προσευχηθοῦν γιά τό περιβάλλον τήν πρώτη Σεπτεμβρίου, εὐχαριστώντας τόν Δημιουργό, ὁ ὁποῖος εἶναι γεμάτος ἀγάπη, γιά τήν γῆ, τό ἱερό δῶρο πού μᾶς ἔκανε, καί ἀναλαμβάνοντας δέσμευση γιά φροντίδα καί διατήρησή της πρός ὄφελος καί τῶν γενεῶν πού θά ἀκολουθήσουν. Ἄν ἡ προσευχή δέν εἶναι κέντρο τῆς ζωῆς μας καί τῆς σκέψης μας, θά ματαιοπονοῦμε. Καί ὁ στόχος τῆς προσευχῆς μας εἶναι νά ἀλλάξουμε τόν τρόπο πού κατανοοῦμε τόν κόσμο, ὥστε νά ἀλλάξει καί ἡ ποιότητα τῆς σχέσης μας μ’ αὐτόν.
Ἄς ἔχουμε τελικό σκοπό νά ἐφαρμόσουμε περισσότερη ἁπλότητα καί ἀλληλεγγύη στήν ζωή μας.
Ἀπευθυνόμαστε κατεπειγόντως στούς ὑπεύθυνους τῆς κοινωνίας, τῆς οἰκονομίας, τῆς πολιτικῆς, τοῦ πολιτισμοῦ, παρακαλώντας νά ἀκούσουν τήν κραυγή τῆς γῆς καί νά ἀσχοληθοῦν μέ τίς ἀνάγκες τῶν φτωχῶν καί περιθωριοποιημένων. Πρωτίστως νά προωθήσουν τό αἴτημα ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων στό νά ὑπάρξει παγκόσμια συναίνεση γιά ἀποκατάσταση τῆς πληγωμένης δημιουργίας.
Εἴμαστε πεπεισμένοι, ὅτι εἶναι ἀδύνατο νά ὑπάρξει πραγματική καί μόνιμη λύση στήν κατάσταση τῆς κλιματικῆς κρίσης καί ἀλλαγῆς, ἄν ἡ ἀντιμετώπιση δέν εἶναι συντονισμένη ἀπό κοινοῦ, ἄν ἡ εὐθύνη δέν εἶναι κοινά ἀποδεκτή, ἄν δέν δώσουμε προτεραιότητα στήν ἀλληλεγγύη καί στήν διακονία.
Βατικανό – Κωνσταντινούπολη
1 Σεπτεμβρίου 2017
πάπας Φραγκίσκος – Πατριάρχης Βαρθολομαῖος
Θεματολογικές ετικέτες