Ο θάνατος είναι μυστήριο.
Τι να εξηγήσεις;
Το «εξηγημένο» μυστήριο, δεν είναι ούτε μυστήριο, ούτε εξήγηση! Στο μυστήριο αυτό, μας έχει παραδοθεί νόημα εικονολογικό – συμβολικό ανεξάντλητο, ώστε οικοδομείται πάνω του βίος και πολιτισμός, δηλαδή βάση για την λογική και τις μεταξύ μας εξηγήσεις. Η διαφορετική ερμηνεία του θανάτου κάνει διαφορετικό πολιτισμό. Η αλήθεια του μυστηρίου προσεγγίζεται μέσω της μέθεξης μας στην «τέλεση» του.
Το μόνο που στέκει σαν πειστικό αντίδοτο στον φόβο του θανάτου είναι: Όταν μιμούμενοι τον Κύριο μας, αυτοεκμηδενιστούν οι αξιώσεις του εγώ. Μόνο τότε μηδενίζεται και ο φόβος του θανάτου. Και το μόνο εμπειρικώς καταξιωμένο αντίδοτο είναι η αγάπη που έξω βάλλει τον φόβο. Ο φόβος του θανάτου μόνος του, δεν κατορθώνει να μας συνετίσει.
Ο κ. Χρήστος Παπάς χωρίς να μπορεί να περιγράψει όλα τα παραπάνω, τα περπατούσε.
Γεννήθηκε σε μια πολύτεκνη αγαπημένη οικογένεια (μέχρι λίγο προ του θανάτου του, όντας ο ίδιος ανήμπορος, είχε αγωνία τον άρρωστο αδερφό του), οικογένεια «καμίνι» μέσα στο οποίο οι άνθρωποι σφυρηλατούνταν και μάθαιναν να αγαπούν, γιατί έτσι μ’ αυτόν τον τρόπο ζωής, με την αγάπη στην συνύπαρξη, υπήρχαν. Τώρα πλέον τέτοια… καμίνια δυστυχώς έσβησαν. Έσβησε και η αγάπη που παρήγαν και έγινε η κοινωνία igloo.
Η πίεση των πολιτικών συνθηκών οδήγησε – συγκατέμειξε και αυτόν στα παρεπόμενα του εμφυλίου της χώρας. Ήταν ο εμφύλιος προσπάθεια αλλαγής πολιτισμικού – πολιτικού προτύπου. Η Διοίκηση είχε αντίρρηση φυσικά, και οι στρατιώτες μέτοχοι, καλή τη πίστει, συνέχεαν την πολιτική με τον πολιτισμό. Ο Τρίβολος: μίσος – πόνος – αίμα, πλημμύρισε τότε τον τόπο.
Ο κυρ Χρήστος στην ειλικρινή του απλοϊκότητα μέχρι τέλους της ζωής διηγιόνταν για όλα αυτά και έγραφε σε σημειώματα, εμπειρίες – βιώματα ζωής. Και λόγω της μακράς ζωής του ήταν ζωντανό κομμάτι της ιστορίας μας. Όταν τότε εκείνα τελείωσαν και εντάχθηκε στην αστυνομία, και βρέθηκε υπηρεσιακά από τα βουνά της Άρτας που γεννήθηκε στην Πρέβεζα. Παντρεύτηκε την Βιργινία Ντόμαρη και απόχτησαν τον Αντώνη. Ο Χρήστος τοποθετήθηκε κατόπιν, κατά πρόγνωση Θεού, υπηρεσιακά στην διακονία της Μητροπόλεως Πρεβέζης ως οδηγός. Υπάλληλος και φρουρός της Εκκλησιαστικής υπολήψεως. Άνθρωπος του καθήκοντος, δηλαδή, της αγάπης, αφού αγάπη χωρίς καθήκον σωστά εκπληρούμενο, είναι αγαπολογία ανέξοδη. Χωρίς να ξέρει ο Χρήστος το χωρίο της Π. Διαθήκης: «μυστήριον Βασιλέως κρύπτειν, καλόν!» το τήρησε ΑΠΟΛΥΤΑ. Από την ποιότητα του Χρήστου τα θέματα – προβλήματα της τοπικής Εκκλησίας μίκραιναν… Δώη αυτώ Κύριος αμοιβή εκατονταπλασσίονα.
Η ενορία μας του χρωστάει πολλά.
Κομβικό μέλος της επιτροπής ανέγερσης του τωρινού ναού. Επί χρόνια εκκλησιαστικός επίτροπος. Διακόνησε τους αδερφούς του από το παγκάρι στο οποίο καθόταν μέχρι προ τριμήνου, που μπορούσε να ̉ρθει στον Ναό!
Απλός – ίσιος – αληθινός. Αληθινός χριστιανός – Ισραηλίτης (που λέει ο Χριστός) στον οποίο «δόλος οὐκ ἦν»
Λάθη έκανε; Φυσικά!, Ποιος δεν κάνει. Σήμερα δεν κάνουμε δικαστική αποτίμηση της ζωής του, αλλά προσευχητική συνοδεία του στην συνάντηση του με τον Χριστό. Ήρθαμε να πούμε στον Μεγάλο μας αδερφό Κύριο Ιησού Χριστό, για τον αδερφό μας Χρήστο, που μας βοήθησε με τον κόπο του (κτίτωρ του Ναού) και με τον τρόπο του: Άφες, Κύριε, τα αστοχήματα του αδερφού μας, πρεσβείαις του αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου και εξ αιτίας της αναίδειας ημών, (Λουκ. 11, 5-8) και δέξου αυτόν στην Βασιλεία Σου, συμπολίτη της συζύγου του Βιργινίας, του προαπελθόντος πατρός μας Μελετίου, τον οποίο ο δούλος Σου Χρήστος ιδιαίτερα αγαπούσε και σεβόταν, και ανάπαυσε τον από τους κόπους της μακράς ζωής του.
Καλή Ανάπαυση και
Καλή Ανάσταση Χρήστο.
Ο παπάς και αδελφοί σου
της ενορίας του αγίου Ιωάννου.
Θεματολογικές ετικέτες