Κατήχηση, Ομιλία, Πατέρων Κείμενα

Λόγος εις τα Γενέθλια του Σωτήρος Χριστού

Λόγος του αγίου πατέρα μας Ιωάννου του Χρυσοστόμου εις τα Γενέθλια του Σωτήρος Χριστού

 

Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον.

Οι βοσκοί μού πλημμυρίζουν την ακοή όχι με άγνωστα τραγούδια αλλά με ουράνιους ύμνους. Οι άγγελοι ψάλλουν, οι αρχάγγελοι μέλπουν, υμνούν τα Χερουβείμ, δοξολογούν τα Σεραφείμ, όλοι γιορτάζουν βλέποντας τον Θεό στην γη και τον άνθρωπο στον ουρανό. Βλέποντας τα ουράνια στα επίγεια για θεραπεία των γηίνων και τα γήινα στον ουρανό από φιλανθρωπία του Δεσπότου.

Σήμερα η Βηθλεέμ εμιμήθη τον ουρανό αφού δέχθηκε, αντί για αστέρια τους αγγέλους και αντί του φυσικού ηλίου, τον Ήλιο της Δικαιοσύνης και αυτό συνέβη, με τρόπο απερίγραπτο!

Μη ψάχνεις για το πώς συνέβη!

Όπου θέλει ο Θεός σταματά η φυσική τάξις.

Θέλησε. Μπόρεσε.

Κατέβηκε. Έσωσε. Για τον Θεό όλα είναι δυνατά.

Σήμερα, Αυτός που είναι η μόνη πραγματικότης γίνεται άνθρωπος, γίνεται αυτό που δεν ήταν, δηλαδή πλάσμα. Ήταν Θεός και έγινε άνθρωπος, χωρίς να πάψει να είναι Θεός. Χωρίς εγκατάλειψη της θεότητος, έγινε άνθρωπος· αλλά ούτε προκόπτοντας, έγινε από άνθρωπος Θεός! Ήταν Λόγος Παντοκράτωρ και χωρίς να υποστεί φθορά, έγινε σάρκα, κρατώντας αμετάβλητη την θεϊκή Του φύση.

Τότε, όταν γεννήθηκε, οι Ιουδαίοι απέρριπταν τον  “αφύσικο” τοκετό και οι Φαρισαίοι παρερμήνευαν τις Άγιες Γραφές και οι Γραμματείς δίδασκαν αντίθετα στον νόμο του Θεού. Ο Ηρώδης έψαχνε Τον γεννηθέντα όχι για να Τον τιμήσει αλλά για να Τον σκοτώσει.

Στην εποχή μας συμβαίνουν τα αντίστροφα·

Δεν κρύφτηκε ο Χριστός, όπως τότε, περιμένοντας μια άλλη γενεά καθώς λέει ο ψαλμωδός! Σήμερα ήλθαν Βασιλείς να θαυμάσουν τον επουράνιο Βασιλέα που ήλθε στην γη χωρίς αγγελική συνοδεία αλλά με περίεργο και χωρίς προηγούμενο τρόπο (ξένην και ατριβήν βαδίσας οδόν) από άσπορη κυοφορία (εξ αγεωργήτου προήλθε γαστρός) χωρίς να αφίσει τους αγγέλους μόνους και χωρίς να εγκαταλείψει την θεότητά του στον ουρανό.

Οι βασιλείς ήλθαν να προσκυνήσουν τον επουράνιο Βασιλέα της δόξης. Οι στρατιώτες ήλθαν να υπηρετήσουν τον Αρχιστράτηγο της παρατάξεως Κυρίου. Οι γυναίκες ήλθαν να προσκυνήσουν Αυτόν που γεννήθηκε από γυναίκα για να μεταβάλει σε χαρά τις λύπες των γυναικών. Τα νήπια ήλθαν να προσκυνήσουν Αυτόν που ανέδειξε μάρτυρες τους συνομηλίκους τους, από την μανία του Ηρώδη. Οι άντρες ήλθαν να προσκυνήσουν Αυτόν που έγινε άνθρωπος για να ελευθερώσει τους ανθρώπους από την δουλεία. Οι ποιμένες ήλθαν να προσκυνήσουν τον καλόν Ποιμένα που θυσιάζει την ψυχή του υπέρ των προβάτων. Οι ιερείς ήλθαν να προσκυνήσουν Αυτόν που έγινε ιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. Οι αλιείς Αυτόν, που έκανε τους ψαράδες αλιείς ανθρώπων. Οι τελώνες Αυτόν, που έκανε Ευαγγελιστή ένα εξ’ αυτών. Οι πόρνες Αυτόν, που δέχθηκε να του αλείψουν τα πόδια πορνικά δάκρυα. Γενικώς όλοι οι αμαρτωλοί ήλθαν να προσκυνήσουν τον Αμνόν του Θεού τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου…   

Σήμερα λοιπόν που όλοι γιορτάζουν, θέλω να γιορτάσω κι εγώ, να ευφρανθώ, και να πανηγυρίσω! Ευφραίνομαι όχι με  κι­θάρες, ούτε χρησιμοποιώντας αυλούς ή με τα πολλά φώτα! Ευ­φραίνομαι έχοντας αντί μουσικών οργάνων, τα σπάργα­να του Χριστού! Αυτά είναι η ελπίδα μου. Αυτά είναι η ζωή μου. Αυτά είναι για μένα τα μουσικά μου όργανα. Αυτά έχω πάντα μαζί μου, και παίρνοντας ενίσχυση από αυτά, τραγουδώ μαζί με τους αγγέλους: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ·» και μαζί με τους ποιμένες: «Και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».

Σήμερα, αυτός που γεννήθηκε προ αιώνων απ’ τον Πατέ­ρα, γεννιέται για χάρη μου πάλι, με τρόπο απερίγραπτο, από παρθένο μητέρα. Τότε, γεννήθηκε από τον Πατέρα με τρόπο αρμόζοντα στην θεία φύση Του· σήμερα ξαναγεννήθηκε, με τρόπο άγνωστο στη φύση μας. Τρόπο, που μόνο η χάρη του Αγίου Πνεύ­ματος γνωρίζει.

Αληθινή είναι και η ουράνια και η επίγεια γέννησή Του. Πραγματικός Θεός γεννήθηκε εκ Θεού, προ αιώνων· ο ίδιος όντως ετέχθη από την παρθένο εν χρόνω. Στον ουρανό μόνος Μονογενής από μόνο τον Θεό-Πατέρα. Στην γη Μονογενής ο ίδιος μό­νον από Παρθένο-μητέρα. Είναι ασέβεια να φαντάζεσαι στην ου­ράνια γέννησή του μητέρα και είναι βλάσφημο να υπονοιάζεσαι στην επίγεια γέννηση πατέρα. Ο Ουράνιος Πατέρας τον εγέννησε χωρίς αλλοίωσή Του και η επίγεια μητέρα του, τον έτεκε χωρίς φθορά της. Ούτε ο Ουράνιος Πατέρας υπέστη αλλαγή – θεοπρεπώς τον εγέννησε· ούτε η επίγεια μητέρα υπέμεινε σωματική φθορά – αφού διά του αγίου Πνεύματος τον έτεκε. Λοιπόν, ούτε η προαιώνι­α γέννησή Του μπορεί εξηγηθεί, ούτε η εν χρόνω ύπαρξή Του μπορεί να κατανοηθεί.

Το ότι τον εγέννησε επί Κάισαρος Αυγούστου η παρθένος, το ξέρω· και το ότι τον εγέννησε αχρόνως ο Πατέρας, το πιστεύω. Έχω μάθει να τιμώ “εν σιγή” τον τρόπο της γεννήσεως και να μην ερευνώ με συλλογισμούς και περιέργεια.

Όταν πρόκειται για τον Θεό, δεν επιτρέπεται να μένουμε στην φύση των δε­δομένων, αλλά στην δύναμη Αυτού που τα ενεργεί. Η φυσική τάξη είναι, μια γυναίκα να γεννάει μετά από γαμική σχέση, όταν όμως γεννάει ούσα παρθένος «απειρόγαμος», και μένει και μετά τον τοκετό παρθένος, τότε η υπόθεση είναι υπερφυσική. Τα φυσικά δεδομένα ας ερευνηθούν, τα υπερφυσικά όμως ας τιμηθούν “εν σιγή”, όχι ως ύποπτα, αλλά ως ανθρωπίνως ανέκφρα­στα.

Θέλω εδώ να τερματίσω τον λόγο. Είμαι δειλός προς έρευ­να όσων με ξεπερνούν και δεν ξέρω πώς να τα εκφράσω.

Τι να σχολιάσω και τι να πω;

Βλέπω την μητέρα, βλέπω το παιδί, δεν κατανοώ όμως καθόλου τον τρόπο της γεννήσεως. Όπου θέλει ο Θεός υπερ­βαίνεται και η φύση, υπερβαίνονται και οι όροι της αλληλου­χίας της φύσεως. Η γέννηση δεν ήταν φυσική αλλά υπερφυσικό θαύμα· παρεκάμφθη η φυσική τάξη επειδή το θέλησε ο Παντο­κράτωρ, Θεός.

Τι μεγαλύτερη ανέκφραστη χάρη! Ο προαιωνίως, μονογενής, Υιός του Θεού, ο άϋλος και ασώματος και αψηλάφητος, έλαβε το ορατό και φθαρτό μου σώμα. Γιατί; Για να διδάξει βλεπόμενος. Και με την διδασκαλία να αναβιβάσει τους ανθρώπους σε πράγματα μη βλεπόμενα. Επειδή οι άνθρωποι εμπιστεύονται περισσότερο τα μάτια από την ακοή και αμφιβάλλουν για όσα δεν βλέπουν, γι’ αυτό “παρέδωσε” ένσαρκο τον εαυτό του στα μάτια των ανθρώπων, για να διαλύσει κάθε αμφιβολία.

Γεννιέται από παρθένο μητέρα η οποία δεν έλαβε πείρα της συλλήψεως, ούτε συνήργησε σ’ αυτό, αλλά δέχθηκετην άφραστη δύναμη του Θεού. Έμαθε, [ρωτώντας τον Γαβριήλ: «πώς θα μου συμβεί κάτι τέτοιο αφού δεν έχω άνδρα;»], μονάχα, ότι θα την επισκεφθεί το Πνεύμα το Άγιο και θα την ενδυναμώσει η δύναμη του Υψίστου!

Και να. Ήταν με εκείνη και μετά από λίγο προήλθε από ε­κείνη! Όπως, όταν ο τεχνίτης βρει κατάλληλο υλικό φτιάχνει πανέμορφο σκεύος, έτσι και ο Χριστός βρίσκοντας άγια και το σώμα και την ψυχή της παρθένου, έφτιαξε έμψυχο για τον εαυτό του ναό, δημιουργώντας τον με τον τρόπο που ήθελε, μέσα στο σώμα της παρθένου. Και αφού φόρεσε ο ίδιος αυτό το σώμα, σήμερα γεννήθηκε χωρίς να ντρέπεται για την ταπεινότητα της ανθρωπίνης φύσεως. Ούτε θεωρούσε καταισχύνη του να “ενδυθεί” το δικό του έργο· ενώ εκ παραλλήλου ο άνθρωπος απόκτησε μεγίστη δόξα, γε­νόμενος ένδυμα του δημιουργού του!

Όπως στην αρχική δημιουργία δεν ήταν δυνατόν να υπάρ­ξει ο άνθρωπος πριν πάρει ο Χριστός τον πηλό στα χέρια του, έτσι και μετά την πτώση, ήταν αδύνατη η ανάπλαση, χωρίς ο άνθρωπος να γίνει “ένδυμα”, Αυτού που τον δημιούργησε.

Αλλά τί να σχολιάσω και τι να πώ;

Με γεμίζει έκπληξη το θαύμα.

Ο παλαιός των ημερών έγινε νήπιο! Αυτός που κάθεται σε θρόνο υψηλό, βρίσκεται τώρα, μέσα σε φάτνη! Αυτός που είναι άπιαστος και απλούς και ασώματος, αγκαλιάζεται από ανθρώ­πινα χέρια! Αυτός που συντρίβει τα δεσμά της αμαρτίας “δεσμεύεται” με σπάργανα επειδή έτσι αυτός επιθυμεί.

Θέλει να κάνει το τιποτένιο, ένδοξο· την αδοξία, δόξα· την συνθήκη της αμαρτίας, τρόπο αποκτήσεως αρετής. Γι’ αυτό ντύνεται το δικό μου σώμα, για να δεχθώ εγώ τον δικό του Λόγο. Παίρνοντας την σάρκα μου, μου δίνει το Πνεύμα του, ώστε δίνοντας (το Πνεύμα του) και παίρνοντας (την σάρκα μου) να μου μεταβιβάσει τον θησαυρό της ζωής. Παίρνει την σάρκα μου, για να με αγιάσει. Μου δίνει το Πνεύμα του για να με σώσει.

Αλλά τί να σχολιάσω και τί να πώ;

Ιδού η παρθένος θα κυοφορήσει…

Ποιόν λοιπόν εγέννησε; Ποιόν;

Τον Δημιουργό της κτίσεως!

Η φύση κραυγάζει· εγέννησε η παρθένος με τρόπο ασυνήθη, αφού έτσι ο Δημιουργός θέλησε να γεννηθεί! Ο τρόπος δεν ήταν νοητός για την φύση. Ο Δημιουργός της φύσεως, εφεύρε νέο τρόπο γεννήσεως για να φανερώσει ότι και άνθρωπος γενόμενος, δεν γεννιέται ως άνθρωπος, αλλά ως Θεός.

Γεννιέται σήμερα από παρθένο υπερβαίνοντας τους όρους της φύσεως και του γάμου. Έτσι άρμοζε στον Άγιο Θεό να γεν­νηθεί, με καθαρή και αγία γέννηση.

Αυτός είναι Εκείνος, που κατ’ αρχάς από παρθένο γη έπλα­σε τον Αδάμ και από τον Αδάμ άνευ γυναικός δημιούργησε γυ­ναίκα. Όπως ο Αδάμ χωρίς γυναίκα, απόκτησε γυναίκα, έτσι και τώρα η παρθένος χωρίς άνδρα, εγέννησε άνδρα. Όπως αφαιρόντας από την ύλη του Αδάμ δεν τον εμείωσε, έτσι και στην παρθένο και γεννήθηκε εξ αυτής άνθρωπος και την παρθενία της δεν την έφθειρε. Σώος έμεινε ο Αδάμ και μετά την αφαίρεση της πλευράς, άφθορος έμεινε η παρθένος και μετά την γέννησητου βρέφους. Άλλωστε γι’ αυτό δεν έγινε με άλλο υλικό και με άλλον τρόπο άνθρωπος, για να μη νομισθεί ότι απαξιώνει την φύση του Αδάμ. Επειδή ο άνθρωπος απατηθείς, έγινε ενεργούμενο του διαβόλου, γι’ αυτό ανέλαβε την απατηθείσα ανθρώπινη φύση, ώστε από την σχέση με τον Δημιουργό, να την ελευθερώσει από την εξοικείωση με τον διάβολο.

Βέβαια και άνθρωπος γενόμενος δεν γεννιέται με τον συνη­θισμένο τρόπο, αλλά θεϊκά. Γιατί αν γεννιόταν με τον τρόπο ενός συνήθους γάμου όπως ο καθένας από εμάς, θα νόμιζαν πλαστό το γεγονός της Θεότητος οι περισσότεροι. Τώρα γεννιέται από παρθένο και παρά την γέννηση δεν αλλάζει τα βιολογικά δεδομένα της και διατηρεί και μετά την γέννηση την παρθενία της μητρός Του, ώστε ο πρωτοφανής τρόπος της κύησης και της γεννήσεως, να γίνει για τους ανθρώπους πρόξενος ασφαλούς πίστεως.

Ο Χριστός είναι Θεός και φυσικά υπεράνω της φυσικής τάξεως. Είναι πλαστουργός (κεραμεύς) της ανθρώπινης μήτρας και δημιουργός της παρθενίας, αφού γεννήθηκε μεν, όχι με την ανθρώπινη συνθήκη, αλλά χωρίς την φυσική διαδικασία “κατεσκεύασε” ναόν-σώματος για τον εαυτό Του με τον τρόπο που θέλησε.

Πες μας λοιπόν Ιουδαίε, γέννησε η παρθένος ή όχι;

Αν γέννησε, ομολόγησε τον υπερφυσικό τρόπο, αν δεν γέννησε, γιατί εξαπάτησες τον Ηρώδη; Όταν σε ρώτησε πού γεννιέται ο Χριστός, του είπες στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας! Μήπως ξέραμε εμείς αυτό το χωριό; ή αυτήν την περιοχή; Μήπως ξέραμε την αξία αυτού που γεννήθηκε; Δεν έλεγε γι᾿ Αυτόν ο Ησαΐας ότι είναι Θεός; Έγραφε: Θα γεννήσει υιό και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ! (Ο Θεός μαζί μας). Εσείς δεν μας εισηγηθήκατε την αλήθεια; Σεις, οι Φαρισαίοι και Γραμματείς, οι ακριβείς τηρητές του νόμου, δεν μας διδάξατε όλα τα σχετικά με Αυτόν; Μήπως εμείς γνωρίζαμε την εβραΙκή γλώσσα; Σεις δεν μας ερμηνεύσατε τις Γραφές; Σεις ερωτώμενοι από τον Ηρώδη δεν παρουσιάσατε ως μάρτυρα τον προφήτη Μιχαία για να επικυρώσει τον λόγο Σας; Έγραφε ο προφήτης: Και συ Βηθλεέμ πατρίδα δεν θα είσαι “δεύτερη” στις ηγεμονίες του Ιούδα· από σένα θα βγει άρχοντας που θα ποιμάνει τον λαό μου τον Ισραήλ (εκλεκτό). Καλά είπε ο προφήτης: από εσένα. Από σας προέκυψε και ήλθε στην οικουμένη. Αυτός, που είναι η μόνη πραγματικότητα: προκύπτει! Εκείνος, που ανθρωπίνως δεν υπάρχει: κτίζεται ή γίνεται.

Ο Χριστός υπήρχε και προϋπήρχε και πάντοτε υπήρχε και ήταν πάντοτε ο Θεός που διέπει τον κόσμο. Σήμερα προέκυψε, ως άνθρωπος ποιμαίνων τον λαό και συγχρόνως, ως Θεός σώζων την οικουμένην!

Τι καλοί εχθροί!! Τι φιλάνθρωποι κατήγοροι!! Αυτοί που αγνοούσαν τον γεννηθέντα εν Βηθλεέμ, τον ανεγνώρισαν Θεό, αποδέχθηκαν αρχηγό αυτόν, που κρυβόταν στην φάτνη, και χωρίς να το θέλουν ανήγγειλαν αυτόν, που κατοικούσε σε σπήλαιο. Μας ευεργέτησαν χωρίς να θέλουν και Τον απεκάλυψαν ενώ επιθυμούσαν να σκεπάσουν το θέμα. Είδες αγράμματους δασκάλους; Δεν ξέρουν αυτά που διδάσκουν! Οι ίδιοι πεινούν και τρέφουν άλλους! Διψούν και ποτίζουν άλλους! Είναι φτωχοί και μας κάνουν πλούσιους!

“Δεῦτε οὖν ἑορτάσωμεν, δεῦτε πανηγυρίσωμεν”.

Καινούργιος ο τρόπος της γιορτής, αφού είναι νέος και παράδοξος ο λόγος της γεννήσεως.

Σήμερα τα χρόνια στην αμαρτία δεσμά μας λύθηκαν. Ο σατανάς ατιμάσθηκε. Οι διάβολοι δραπέτευσαν. Ο θάνατος καταργήθηκε. Ο Παράδεισος άνοιξε. Η κατάρα αφανίσθηκε. Η αμαρτία πετάχθηκε έξω. Διώχθηκε η πλάνη. Επανήλθε η αλήθεια. Η διδασκαλία για τον Χριστό απλώθηκε και έφτασε παντού. Η πολιτεία του Θεού “φυτεύθηκε” στην γη. Οι άγγελοι επικοινωνούν με τους ανθρώπους και οι άνθρωποι άφοβα συζητούν με τους αγγέλους.

Πώς όλα αυτά;

Αφού ο Θεός ήλθε στην γη και ανέβασε τον ἀνθρωπο στον ουρανό, “αναμίχθηκαν” τα πάντα. Ήλθε επί της γης όντας όλος στον ουρανό· και ολόκληρος υπάρχων στον ουρανό ήταν επίσης ολόκληρος και επί γης. Όντας Θεός έγινε άνθρωπος χωρίς να αρνηθεί την θεότητα. Όντας Λόγος απαθής έγινε σάρκα· επειδή κατοίκησε μέσα μας έγινε σάρκα! Θεός δεν έγινε προοδευτικά· ήταν! Γι᾿ αυτό έγινε σάρκα, ώστε Αυτόν που δεν χωρούσε ο ουρανός να Τον δεχθεί μια φάτνη. Γι᾿ αυτό τον ανέκλιναν στην φάτνη, ώστε Αυτός που τρέφει τα σύμπαντα να δεχθεί παιδική τροφή από μητέρα παρθένο. Γι᾿ αυτό, ο Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, ανέχεται παρθενική αγκαλιά, όντας βρέφος υπομάζιο, για να γίνει αποδεκτός και στους μάγους. Σήμερα ήλθαν να προσκυνήσουν και οι μάγοι βάζοντας αρχή ελευθερίας από τον διάβολο. Ο ουρανός καυχάται δεικνύοντας με το αστέρι τον Κύριό του. Ο Κύριος με το σώμα, σαν “ἐπί νεφέλης κούφης”, τρέχει στην Αίγυπτο, κατά το φαινόμενο αποφεύγοντας την επιβουλή του Ηρώδη, αλλά κατ᾿αλήθειαν εκπληρόνοντας τον λόγο του προφήτη Ησαΐα: “Θα είναι εκείνη την ημέρα ο Ισραήλ, τρίτος μετά τους Ασσυρίους και τους Αιγυπτίους, θα είναι ο λαός μου ευλογημένος στην γη, που ευλόγησε ο Κύριος Σαβαώθ λέγοντας: ευλογημένος θα είναι ο λαός μου, που βρίσκεται στην Αίγυπτο και στην Ασσυρία και στο Ισραήλ».

Τι λες Ιουδαίε; Συ ο πρώτος έγινες τρίτος;

Οι Αιγύπτιοι και οι Ασσύριοι μπήκαν μπροστά και συ ο πρωτότοκος Ισραήλ αριθμείσαι μετά από αυτούς;

Φυσικά και ευλόγως πρώτοι θα είναι οι Ασσύριοι, γιατί πρώτοι αυτοί δια των μάγων Τον προσκύνησαν. Οι Αιγύπτιοι μετά τους Ασσύριους, γιατί αυτοί Τον δέχθηκαν μετά από εκείνους, όταν Τον κατεδίωκε ο Ηρώδης. Τελευταίος αριθμείται ο Ισραήλ αφού μετά το βάπτισμα στον Ιορδάνη Τον γνώρισαν από το κήρυγμα των Αποστόλων.

Επειδή πέρασε η ώρα εδώ θέλω να τελειώσω την διδασκαλία, αφού συμπληρώσω: πώς ο Λόγος-Χριστός, όντας απαθής ως Θεός, έγινε σάρκα, ενώ έμενε αμετάβλητη η φύση Του.

Αλλά τι να σχολιάσω και τι να πω;

Βλέπω ένα ξυλουργό και μια φάτνη και ένα βρέφος και σπάργανα νηπιακά και μια λεχώνα πάμπτωχη! Όλα γεμάτα απλότητα και φτώχεια.

Βλέπεις πλούτο με σε μια μεγάλη πτωχεία; Πώς, όντας πλούσιος, επτώχευσε για μας; Πώς δεν είχε ούτε κρεβάτι, ούτε στρώμα, αλλά ήταν ριγμένος σε μια παγωμένη φάτνη; Ω Φτώχεια που είσαι πηγή πλούτου! Ω αμέτρητε Πλούτε, που έχεις σχήμα φτώχειας!

Στην φάτνη κείτεται και κάνει να τρέμει η οικουμένη!

Είναι τυλιγμένος σε σπάργανα και σπάει τα δεσμά της αμαρτίας! Ενώ ακόμα δεν μιλάει, δίδαξε τους Μάγους και τους προέτρεψε να επιστρέψουν στον Θεό!

Αλλά τι να σχολιάσω και τι να πω;

Ιδού κείτεται ως βρέφος σπαργανωμένο σε φάτνη. Παρευρίσκεται και η Μαρία ούσα παρθένος και μητέρα. Παρευρισκόταν και ο Ιωσήφ ο νομιζόμενος πατέρας. Αυτός ονομάζεται άνδρας, εκείνη προσφωνείται γυναίκα, “ὀνόματα ἔννομα συζυγίας ἔρημα”. Το άνδρας και το γυναίκα, σαν λέξεις μόνον άκουσέ τα, όχι σαν πράξεις. Ο Ιωσήφ μόνον την εμνηστεύθη και πριν παντρευτούν την επεσκίασε το Πνεύμα το άγιον. Γεμάτος απορία ο Ιωσήφ δεν γνώριζε πώς να αποκαλέσει το βρέφος. Δεν τολμούσε να το πει καρπόν μοιχείας. Δεν μπορούσε να συκοφαντήσει την παρθένο. Δεν μπορούσε όμως και να το αποκαλέσει παιδί του, αφού ήξερε με σαφήνεια ότι αγνοούσε, πώς ή από πού, γεννήθηκε το βρέφος! Επειδή λοιπόν ήταν γεμάτος απορίες του απεκαλύφθη από τον ουρανό με την φωνή αγγέλου: “Μη φοβάσαι Ιωσήφ. Το παιδί που θα γεννηθεί είναι εκ Πνεύματος Αγίου, το οποίο επεσκίασε την Παρθένο”.

Γιατί όμως γεννιέται εκ παρθένου και δεν λύει την παρθενία της μητρός; Γιατί στο παρελθόν την Εύα, ενώ ήταν ακόμα παρθένος, την απάτησε ο διάβολος· γι’αυτό ο Γαβριήλ ευαγγελίσθηκε το γεγονός στην Μαρία όταν αυτή ήταν παρθένος.

Η Εύα όταν απατήθηκε από τον διάβολο, έδωσε μία απάντηση που “γέννησε” θάνατο.

Η Μαρία με τον τρόπο που απάντησε στον ευαγγελισμό του Γαβριήλ, εγέννησε Τον ένσαρκο Λόγο, που μας προσέφερε την αιώνια ζωή.

Η απάντηση της Εύας έφερε το ξύλο της γνώσεως το οποίο εξόρισε τον Αδάμ από τον Παράδεισο.

Η απόκριση όμως της Μαρίας έφερε τον Λόγο που έδειξε τον Σταυρό, δια του οποίου ο ληστής, χάριν όλων των ανθρώπων, πρώτος εισήλθε στον Παράδεισο.

Δεν πίστευαν οι ειδωλολάτρες και οι Ιουδαίοι και οι αιρετικοί, ότι ο Θεός ως μυστήριο προαιωνίας υπάρξεως, χωρίς αλλοίωση και απαθώς, εγέννησε Υιό, γι᾿ αυτό και σήμερα προελθών από παθητό σώμα, το διατήρησε απαθές, για να φανερώσει ότι, όπως γεννόμενος εκ της παρθένου δεν έλυσε την παρθενία της, με τον ανάλογο τρόπο και ως Θεός, εγέννησε Θεόν μένοντας χωρίς φθορά και αναλλοίωτη, η αγία ουσία Του. Και επειδή οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τον Θεό και προσκυνούσαν ανθρωπόμορφα ξόανα που έφτιαχναν και τα ελάτρευαν υβρίζοντας τον Κτίστη τους, γι᾿ αυτό σήμερα ο του Θεού Λόγος, Θεός όντας, εμφανίσθηκε με μορφή ανθρώπου, ώστε και το ψέμα να συντρίψει και σιγά-σιγά να επιστρέψει την λατρεία του ανθρώπου προς Αυτόν.

Σ᾿ Αυτόν, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό που εφεύρε διέξοδο στο ανθρώπινο αδιέξοδο, ας αναπέμψουμε δόξα, καθώς και στον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων.

Αφήστε μια απάντηση