Καθώς περνούν οι μέρες ξεφυτρώνουν και κάποιοι που δημοσιοποιούν την διαφωνία τους τουλάχιστον όσον αφορά το πώς χαρακτηρίζονται οι άλλες Εκκλησίες.
Προφανέστατα, η υφέρπουσα τρομοκρατία των… υπερλίαν ορθοδόξων, τους ανάγκασε στη Σύνοδο και τους αναγκάζει και τώρα να γίνουν «δηλωσίες» αποδοχής και πιστότητας των μονομανιών των «ορθοδόξων» τζιχαντιστών.
Όλα αυτά είναι εκδηλώματα του μεγέθους της ασθενείας μας. Ας το ομολογήσουμε ήρεμα και ταπεινά και όσοι λατρεύουμε τον Θεό που ψάχνει αφορμές να σώσει τα τέκνα του (αγ. Παχώμιος) και όχι να τα… εξαποστείλει στην κόλαση ας ξεκινήσουμε μια εις βάθος μελέτη των έργων του π. Γεώργιου Φλωρόφσκυ προκειμένου να αποφύγουμε και την Σκύλλα του συγκρητισμού και την Χάρυβδη της θεολογικής βλακείας.
Ας ξεκινήσουμε φυσικά (αφού για την Εκκλησία συζητάμε) από το βιβλίο του «Το Σώμα του Ζώντος Χριστού» με την όμορφη μετάφραση του Ι. Παπαδοπούλου, από το οποίο παραθέτουμε δυο ενδεικτικές υποσημειώσεις, από το επίμετρο στο βιβλίο, του μαθητή του Φλωρόφσκυ Σεβ. Περγάμου Ιωάννη.
- Ο Φλωρόφσκυ αντιτίθεται έντονα στην ιδέα ότι ο δυτικός Χριστιανισμός και η Ορθοδοξία αποτελούν αυτόνομες και αυτάρκεις ιστορικές πραγματικότητες. Την ιδέα αυτή την ονομάζει «ιστορικό μύθο, ένα αμαρτωλό και επικίνδυνο μύθο». «Ο Χριστιανισμός, γράφει, είναι πράγματι διηρημένος. Εν τούτοις, τα διηρημένα κομμάτια πάντα ανήκουν από κοινού (belong together), αφού είναι απλώς (just) “μέρη” και “τμήματα” (parts and fragments). Κατά συνέπειαν, είναι νοητά μόνον όταν λαμβάνονται από κοινού, στο πλαίσιο και το φόντο (background) της αρχικής χριστιανικής ενότητας, η οποία διασπάστηκε… Η εδραιωμένη αυταπάτη (illusion) της αυτάρκειας πρέπει να καταρρεύσει». “Some Contributors to 25th century Ecumenical Thought”, Collected works, vol. XIV, σ. 210. — Με τη θέση του αυτή ο Φ. δεν υπονοεί ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι η Una Sancta. Απορρίπτει κατηγορηματικά τη «θεωρία των κλάδων» και κάθε παρεμφερή ιδέα, που θα έκανε την Ορθόδοξη Εκκλησία μια «εκκλησία» μεταξύ πολλών. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι πιστή συνέχεια της μιας, καθολικής Εκκλησίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να νοείται και να υπάρχει χωρίς να βιώνει την «τραγωδία του σχίσματος», όπως την ονομάζει, δηλαδή χωρίς να αισθάνεται διαρκώς την ανάγκη και την έλλειψη εκείνων, με τους οποίους αποτελούσε κάποτε ένα «όλον». Αυτό σημαίνει η επίμονη απόρριψη από τον Φλωρόφσκυ. κάθε έννοιας αυτάρκειας, τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή.
- «Επιστροφή στους Πατέρες σημαίνει να προχωρήσουμε, όχι να οπισθοδρομήσουμε. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να είμαστε πιστοί στο πνεύμα όχι στο γράμμα των Πατέρων, να αφήσουμε τους εαυτούς μας να πυρακτωθούν από τη φλόγα της αναμμένης εμπνεύσεώς τους, όχι να συγκεντρώνουμε δείγματα για βοτανική συλλογή». “The ways of Russian Theology”, Collected Works, vol. IV, σ. 191 εξ.
Θεματολογικές ετικέτες