Επικήδειος / Μνημόσυνο, Ομιλία

«Το βράδυ πάντα επιστρέφουμε στο σπίτι»

(Ένας επικήδειος ανεκφώνητος

για τον όντως δάσκαλο Γιώργο Παπαγιάννη)

 

Όλο το μήκος της ζωής μας συναπαρτίζεται από ημέρες. Όλη η ζωή μας είναι μια μέρα-μονάδα επαναλαμβανόμενη. Όλη η ζωή είναι σαν «τήν ἡμέρα τήν ἐχθές ἥτις διῆλθε». Τα τμήματα της ημέρας, στην αρχαία τραγωδία, έγιναν περιγραφή όλης της ζωή και η άγνοιά τους έδινε άνεση στην Σφίγγα να σκοτώνει όποιον δεν τόξερε. Όσο μεγάλες αυταπάτες και αν δημιουργεί το μεσημέρι της ζωής με την δίποδη άνεση του, σίγουρα έρχεται και το… τρίποδο βράδυ, κλείνει τον ημερήσιο, και γίνεται επισφράγισμα του ισόβιου κύκλου!!

Τότε που είμασταν μικρά παιδιά και όλη μέρα γυροφέρναμε στους δρόμους και στα σοκάκια και “αλωνίζαμε» στις πλατείες, όταν βράδιαζε-νύχτωνε, επιστρέφαμε στο σπίτι! Γυρνούσαμε εκεί που ξέραμε ότι υπάρχει φως και πρόσωπα αγαπημένα που μας περιμένουν. Τουλάχιστον έτσι γινόταν στις κοινωνίες τις μικρές και σε εποχές παλαιότερες.

Το ίδιο γίνεται και με τον θάνατο.

Όταν η ημέρα της ζωής τελειώσει θα ξαναεπιστρέψουμε στο σπίτι του Πατέρα μας. Αν βέβαια δεν καταλάβαμε πραγματικά και δεν μπορέσαμε να βρούμε νόημα σε όλα όσα γινόντουσαν κατά τη διάρκεια της ημέρας ούτε στο πώς τελειώνει η ημέρα, τότε θα διατρέχουμε τον κίνδυνο η Σφίγγα, όπως είπαμε, να μας πετάξει στον… γκρεμό!

Επέστρεψε πριν λίγες ημέρες στο σπίτι του Πατέρα μας ο αδερφός μας Γιώργος Παπαγιάννης ο δάσκαλος. Επέστρεψε ενσυνείδητα ζητώντας, από την Λίντα τη γυναίκα του, τις τελευταίες του στιγμές στον εδώ κόσμο να του διαβάζουν φωναχτά το «Πάτερ ἡμῶν…» μετά το οποίο έκλεισε τα σωματικά του μάτια, ώστε ξανανοίγοντάς τα να δει μπροστά του Αυτόν που στην προσευχή αποκαλούσε Πατέρα!

Γεννήθηκε στο σπίτι ενός παπά ανάμεσα και σε κάμποσα αλλά αδέρφια. Το δίπολο, της ιδιότητας του φυσικού πατέρα και του περιβάλλοντος των πολλών αδελφών μαζί με την ανάγκη των συνθηκών, σφυρηλάτησαν έναν χαρακτήρα σταθερό και τίμιο. Η πίστη και η αγάπη του στον Χριστό και οι σπουδές του εκπαιδευτικού καθώς και ο γάμος με την επίσης εκπαιδευτικό σύζυγό του, τον έκαναν άνθρωπο αλτρουιστή και θυσιαστικό για το καλό των άλλων. Άνθρωπος της μεταπολεμικής γενιάς γεμάτος οράματα, για μια κοινωνία χωρίς πόνο, αίμα, και ανάγκες, όντας γιος παπά, έγινε επίσης γιος του Θεού, γιατί ο Θεός μάς έχει όλους παιδιά· δεν έχει εγγόνια…!

Όπως ήταν το κοινωνικό status της εποχής έζησε την αποδοχή και την παραδοχή των δασκάλων από τις μικρές κοινωνίες τις οποίες υπηρέτησε, όμως πρόλαβε και την διάλυση του κοινωνικού ιστού, που έφεραν οι ιδέες του ατομικισμού ο οποίος απλώθηκε, στο σύγχρονο κόσμο, σαν πανούκλα. Στο τέλος της εκπαιδευτικής σταδιοδρομίας του, σε αστικό πλέον περιβάλλον, αποκλαιόταν τις γενιές που θα ακολουθήσουν λέγοντας μου στην εξομολόγηση: «Αλίμονο σε όσους θα πάρουν το λάθος για πυξίδα!».

Τίμιος και μάλλον αυστηρός οικογενειάρχης ευτύχησε να “ευμοιρήσει” της συμβίωσης με την Ροζαλίντα (που σημαίνει Ανάγνωση-σπουδή της ομορφιάς. Rosa τριαντάφυλλο, λουλούδι, ομορφιά· Lida ανάγνωση-σπουδή) για την οποία ισχύει ad hoc ο Γραφικός λόγος «Γυναῖκα ἀνδρεία» (Παροιμ. 29, 10) καθώς και δύο εκλεκτών υιών, του Γιάννη και του Χρήστου, που τους θεωρούσε ευλογία του Θεού, καταξίωση των κόπων του, και στήριγμα ψυχοσωματικό της ζωής του.

Δεν είχε λάθη ο Γιώργος στην ζωή του; Οπωσδήποτε είχε. Όπως κάθε άνθρωπος. Ο ψυχικός κόσμος είναι βαθύ πηγάδι και πολλές φορές ξεμυτίζουν από εκεί μέσα απίθανα περίεργα. Ο Γιώργος όμως ήταν κατά πρόθεσιν (γνώμη) και εν τῇ πράξει (εξομολόγηση) χριστιανός, που αναζητούσε το θέλημα του Χριστού στη ζωή Του και τα λάθη τα εξομολογιόταν δεν τα εγκολπωνόταν.

Εμείς όλοι και με αυτό το κείμενο θέλουμε να παρακαλέσουμε τον Χριστό

i. να συγχωρήσει τα λάθη του Γιώργου και να τον καθαρίσει απ’ ό,τι αμαρτωλό “μάζεψε” στο πέρασμα της… “ημέρας”·

ii. να γεμίσει γαλήνη, ειρήνη, και χαρά πνευματική, τις καρδιές της Λίντας των παιδιών και όλων των συγγενών·

iii. να “εγείρει” και άλλους της ίδιας ποιότητας χριστιανούς δασκάλους, που να διδάσκουν την πυξίδα Του στους νέους ανθρώπους. Αμήν

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Θεματολογικές ετικέτες

Αφήστε μια απάντηση