Επικήδειος / Μνημόσυνο, Ομιλία

Επικήδειος στον φίλο συμπολίτη Βαγγέλη Σταμουλάκη

Είμαστε επιβάτες ενός αεροπλάνου που κάποια μέρα θα πέσει… όχι απαραιτήτως εξαιτίας λανθασμένων χειρισμών του πιλότου αλλά σίγουρα από το ξεπέρασμα των αντοχών του, οπότε και θα συντριβεί πάνω σ’ ένα βουνό. Οι περισσότεροι γοητευμένοι από το ταξίδι, αυτό το ξεχνάμε! Όταν αρρωστήσουμε όμως σοβαρά τότε βλέπουμε από το φινιστρίνι το βουνό να πλησιάζει…

Ο Βαγγέλης σήμερα μας έκανε να τα θυμηθούμε όλα αυτά, επώδυνα!

Κι εμείς οι κληρικοί αλλά κι εσείς, σε τέτοια θέματα, νομίζουμε ότι πρόκειται να μιλήσουμε για κάτι που ισχύει για τους άλλους· όχι για μας. Ζούμε όλοι μας σ’ έναν κόσμο που το ερωτηματικό του θανάτου τρομάζει. Και προτιμάμε να το παραβλέπουμε…

Όμως έρχεται μια “Βλάβη”, που λέει και ο Φρίντριχ Ντύρενματ, και η καλορρυθμισμένη καθημερινότητά μας συντρίβεται και αποδεικνύεται… ιστός αράχνης. Οι αυταπάτες μας αποδεικνύονται όνειρα… οι σιγουριές μας ψέματα.

Και μέσα σε όλα αυτά τα οδυνηρά ερωτηματικά που γεννάει ο θάνατος και τα οποία είναι κενά της ύπαρξης έρχεται και η σιωπή του Θεού και γίνεται ένα σκάνδαλο, που ξεκινώντας από τον Χριστό στην Γεσθημανή φτάνει οδυνηρά μέχρις εμάς. Δεν απαντάει ο Θεός στην απορία μας: Γιατί; Δεν συναινεί στην παράκλησή μας να «παρέλθει τό ποτήριον». Σιωπά εκκωφαντικά. Γεσθημανή βέβαια σημαίνει ελαιοτριβείο…! Σύνθλιψη για να βγει ό,τι καλό υπάρχει!

Ο Χριστός υπέφερε μέχρι θανάτου, όχι για να μη υποφέρουν οι άνθρωποι, αλλά για να γίνουν τα παθήματα τους όμοια με τα δικά του!

Και ο Βαγγέλης υπέφερε σταυρικά παθήματα καθηλωμένος, “σταυρωμένος” δηλαδή, σε μια καρέκλα και ένα κρεβάτι. Σήμερα ήρθαμε να προσευχηθούμε αυτά τα παθήματα να καρποφορήσουν για τον Βαγγέλη πίστη ελπίδα και αγάπη. Να του δώσουν τη δυνατότητα στην συνάντηση που θα έχει με τον Χριστό να αναγνωρίσει τα ίδια σημάδια και να περάσει στο… παρασύνθημα της αγάπης, που θα τον βάλει στην Βασιλεία του Θεού.

Αιωνιότητα δεν είναι κάτι, αλλά Κάποιος – ο Χριστός. Πεθαίνοντας δεν πάμε κάπου· συναντάμε, έξω απ΄ τις δικές μας συνθήκες και τα δεδομένα του χρόνου και του χώρου, τον Χριστό.

Όλοι εμείς εδώ σήμερα ήρθαμε για να προσευχηθούμε γι’ αυτήν την συνάντηση του Βαγγέλη με τον Χριστό. Όχι από απλό ψυχολογικό-κοινωνικό καθήκον αλλά για να παρακαλέσουμε

για τον Βαγγέλη για τον οποίο έσβησαν «τα φώτα του θεάτρου αυτού του κόσμου», για να αλλάξει το σκηνικό·

για την μάνα του (που θα υποστεί τον σκληρότερο ανθρώπινο πόνο) και για την γυναίκα του και τις κόρες του, να γαληνέψουν στην σκέψη του ανθρώπου τους, ο οποίος ήταν ένας καλόκαρδος τίμιος άνθρωπος, γιος σύζυγος και πατέρας, και τώρα βρίσκεται «στα χέρια του Θεού», δηλαδή στην «απέραντη ηδονή της θέας του προσώπου του Χριστού», ελπίδα που θα γεμίζει τις καρδιές τους γαλήνη και ανακούφιση.

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχο

Θεματολογικές ετικέτες

Αφήστε μια απάντηση