«Η οριζόντια αγάπη προς τον συνάνθρωπό μας είναι η συμπλήρωση και η επαλήθευση της κατακόρυφης αγάπης προς τον Θεό».
«Στην Παλαιστίνη υπάρχουν δύο λίμνες, η λίμνη της Γαλιλαίας και η Νεκρά θάλασσα. Το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι, ότι δέχονται και οι δύο τα νερά του ποταμού Ιορδάνη. Αλλά η Γαλιλαία δέχεται τα νερά και τα αφήνει να φύγουν προς τον Νότο. Η Νεκρά Θάλασσα δέχεται τα νερά του Ιορδάνη και τα κρατάει για τον εαυτό της. Στη Γαλιλαία υπάρχει υπέροχη ζωή μέσα στην λίμνη και γύρω από αυτήν. Στη Νεκρά δεν υπάρχει ίχνος ζωής. Η Νεκρά Θάλασσα δείχνει συμβολικά τί συμβαίνει, όταν κάποιος κρατάει πράγματα για τον εαυτό του. Να δέχεσαι και να προσφέρεις. Αυτό είναι το μυστικό για να έχεις πληρότητα ζωής…».
«Τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ λάμπει μέσα στήν κτιστή δημιουργία, σέ ὅλη τήν οἰκουμένη. Ὁ κάθε, λοιπόν, πιστός καλεῖται νά προσλάβει καί νά μεταλαμπαδεύσει τό πασχαλινό φῶς στό περιβάλλον του καί νά βοηθήσει τόν διπλανό του νά ἀνάψει καί αὐτός τή λαμπάδα του Πάσχα».
«Η Ανάσταση του Χριστού κρύβεται μέσα στον Σταυρό. Να αντιληφθούμε ότι μόνον βιώνοντας τον Σταυρό μπορούμε να γίνουμε άνθρωποι της Αναστάσεως».
«Ο θάνατος συντροφιά με τον Χριστό δεν είναι πια ζοφερό μυστήριο. Είναι ξύπνημα σε έναν καινούριο κόσμο φωτός. Μετάβαση σε άλλη ποιότητα ζωής».
«Φέτος δέν θά μπορέσουμε νά μεταδώσουμε τό ἀναστάσιμο φῶς ὁ ἕνας ἀπό τή λαμπάδα τοῦ ἄλλου. Ἄς μεταλαμπαδεύσουμε ἀπό τή μιά καρδιά στήν ἄλλη τό φῶς τῆς ἐλπίδας καί τῆς ἐν Χριστῷ ἀφοβίας».
«Στην ανησυχία που δημιουργεί ο ιός της ανασφάλειας ο Χριστός προσφέρει το αποτελεσματικό αντίδοτο».
«Ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, στήν ὁποία ἀνήκουμε, δέν ζεῖ ἀποκλειστικά γιά τόν ἑαυτό της. Ὅ,τι εἶναι, ὅ,τι κατέχει, ὅ,τι προσφέρει προορίζεται γιά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα, γιά τήν ἀνύψωση καί τήν ἀνακαίνιση τοῦ κόσμου. Ἡ Ἐκκλησία δέν δικαιοῦται νά γίνει μία κλειστή θρησκευτική κοινότητα «εὐλαβῶν», πού ἀπολαμβάνουν ἀποκλειστικά τά δῶρα τοῦ Θεοῦ. Παραμένει διαχρονικά ἡ εὐχαριστιακή κοινότητα τῶν πιστῶν στόν Χριστό, ἡ ὁποία, ἀκτινοβολῶντας τό δικό Του φῶς, ἑορτάζει τήν ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως, τῆς νίκης πάνω στόν θάνατο. Μέ αὐτή τήν ἀλήθεια νοηματοδοτεῖ, ζωογονεῖ καί μεταμορφώνει τή ζωή τῆς ἀνθρωπότητος μέ ἐλευθερία καί ἀγάπη».
«Η Λειτουργία είναι υπόθεση που εκδιπλώνεται μετά τη Λειτουργία στη σχέση μας με το περιβάλλον μας, το στενό οικογενειακό αλλά και το ευρύτερο».
«Η χριστιανική Εκκλησία υποχρεούται να προσφέρει ό,τι έχει και ό,τι είναι […] για να προσανατολίσει (ενν. την ανθρωπότητα) προς ένα υψηλότερο επίπεδο: την παγκόσμια Κοινωνία Αγάπης».
«Δεν πρέπει να χαθεί το γεγονός αυτό (της Θείας Λειτουργίας) σαν μια στιγμιαία συγκίνηση, αλλά να προεκταθεί η Λειτουργία μέσα στην καθημερινή ζωή. Και να μεταμορφωθεί ολόκληρη η ζωή σε μια λειτουργία. Για να γίνει το γραφείο μας, το θυσιαστήριο μας, το εργοστάσιο ή το σπίτι μας, ο ναός μας, η εργασία μας λειτουργία μας, όπου θα προσφέρονται η ψυχή και το σώμα μας “θυσία ζώσα, αγία, ευάρεστος τω Θεώ”».
«Κάθε έγκλημα στο όνομα της θρησκείας είναι έγκλημα κατά της ίδιας της θρησκείας. Κάθε μορφή βίας στο όνομα της θρησκείας βιάζει, με όλες τις έννοιες, την ίδια τη θρησκεία. Κανείς πόλεμος δεν είναι ιερός. Μόνο η ειρήνη είναι ιερή».
«Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το λάδι της θρησκείας για να δυναμώνει τη φωτιά των συγκρούσεων. Η θρησκεία είναι θείο δώρο, δοσμένο για να γαληνεύει τις καρδιές, να θεραπεύει τις πληγές και να φέρνει πλησιέστερα άτομα και λαούς».
«Μη ρίχνετε το λάδι της καντήλας στη φωτιά του πολέμου».
«Η αγάπη είναι το αντίδοτο κατά του εγωκεντρισμού, εθνικού, φυλετικού, θρησκευτικού, που δηλητηριάζει την ειρηνική συνύπαρξη ανθρώπων και λαών».
«Ο διάβολος δεν σταματά να εργάζεται και η ειδικότητά του είναι να προκαλεί διχασμούς».
«Ο άλλος δεν είναι αναγκαστικά ο εχθρός ή ο κίνδυνος. Μπορεί να είναι για μας εμπλουτισμός».
«Εμείς μαζεύουμε τις πέτρες που μας πετάνε όσοι πολεμούν το έργο της Εκκλησίας μας και κτίζουμε με αυτές Εκκλησίες και σχολεία».
«Οι νέοι δεν είναι μόνο το μέλλον, αλλά το παρόν της Εκκλησίας μας».
«Ο Κύριος μας τονίζει: ‘μη φοβού’. Και τελικά μας αναθέτει μια μεγάλη αποστολή: Να συμμετέχουμε στο έργο της σωτηρίας του κόσμου! Όταν αισθάνεσαι τον πλησίον, μόνο μέσα στα εθνικά όρια, σημαίνει ότι αρνείσαι και χάνεις την παγκοσμιότητα και καθολικότητα της Εκκλησίας».
Ευχαριστίες εκ μέρους όλων
π. Θεοδόσιος Μαρζούχος