Δεκαπενταύγουστος 2010
“…ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ…”
Ερώτηση: Κάθε άνθρωπος συνδυάζει μέσα του το καλό και το κακό, το σκοτάδι και το φως, την ελπίδα και την απελπισία, τη ζωή και το θάνατο, την αμφιβολία και την πίστη, την αλήθεια και το ψέμα, την αγάπη και το μίσος. Εσείς πιστεύετε ότι οι άνθρωποι σήμερα είναι σε θέση να δεχτούν αυτή την πολυπλοκότητα στην ψυχή τους;
Απάντηση: Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν σκλαβωμένοι στο αλκοόλ, στα ναρκωτικά, στο σεξ ή και στην εργασία. Αλλά, αν και πολλοί γνωρίζουν την εξάρτηση τους, δε γνωρίζουν πώς να βγουν, αισθάνονται την αδυναμία τους να αλλάξουν, αλλά δεν ξέρουν πώς να προχωρήσουν. Είμαστε παγιδευμένοι στην αγωνία και στο φόβο και, ακόμα και αν θέλουμε να βγούμε, δεν ξέρουμε πώς. Η εξάρτηση δεν έρχεται μόνο όταν κάποιος πίνει πολύ. Πίσω από αυτό υπάρχει η κατάθλιψη, το βαθύ άγχος, η αίσθηση ότι δεν αξίζω τίποτα. Έτσι, παρότι πολλοί δε χρησιμοποιούν αυτή την έκφραση, η αληθινή ερώτηση είναι: ποιός θα μας σώσει;…
(συνέντευξη στο περιοδικό ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ)
Η διάγνωση είναι πάντα απαραίτητη. Χωρίς αυτήν δεν μπορείς να ενεργήσεις. Όμως… Με μόνη την διάγνωση ή μάλλον μένοντας μόνον στην διάγνωση, δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει θεραπεία! Λοιπόν;
Ποιός θα μας σώσει;
Το ερώτημα είναι ενοχλητικό κατ’ αρχάς για τους περισσότερους και για κάποιους, που δεν μένουν μόνον στις εντυπώσεις, οδυνηρό.
Είναι ενοχλητικό γιατί πλέον οι περισσότεροι άνθρωποι βυθισμένοι στην αυταπάτη της υποκειμενικής παντοδυναμίας ενοχλούνται στην, αναφορά και μόνον, για ανάγκη σωτήρος.
Όταν από μικρός βομβαρδίζεσαι με την αντίληψη ότι είσαι μοναδικός και εξαίσιος, ικανός για όλα ( αρκεί να το θέλεις, λέμε θυμόσοφα!) που δεν σου μένει παρά μόνο, να εργαστείς μεθοδικά και αποδοτικά, και τότε όλα θα τα καταφέρεις και όλα θα ρθούν στα πόδια σου· πώς να ανεχτείς να ακούσεις ότι χρειάζεσαι σωτήρα; Νομίζεις ότι κάτι τέτοιο σε προσβάλει! Σε αμφισβητεί! Σε κάνει εξαρτημένο! Το θεωρείς παρωχημένο και οπισθοδρομικό.
Αυτά λες και αντιδράς θυμωμένα!
Όμως όταν μένεις μόνος, σε πλημμυρίζουν σκέψεις που επιβεβαιώνουν την απάντηση:”…..σκλαβωμένος στο αλκοόλ, στα ναρκωτικά, στο σεξ ή και στην εργασία…..”. Τσακισμένος σε χίλια δυο κομμάτια. Θρυμματισμένος ανάμεσα στις επιθυμίες και στην πραγματικότητα. Λιώνοντας από χίλιους-δυό πόθους και συγχρόνως προσκρούοντας πάνω στον τοίχο μιας απαίσιας και οδυνηρής καθημερινότητας, αισθάνεσαι ανικανοποίητος και θυμωμένος. Βλέπεις την κατάσταση και την ανάγκη αλλά δεν “αντέχεις” να ζητήσεις βοήθεια.
Είσαι αξιοπρεπής! Πάνω από όλα το image! Είμαστε άλλωστε στην εποχή των “δήθεν”. Σήμερα σημασία έχει το πώς φαίνεσαι!! Ναι. Και φαίνεσαι σπουδαίος! Στο δικό σου φυσικά πάντα περιβάλλον.
Η πραγματικότητα όμως αρχίζει όταν κλείσει η πόρτα σου. Τότε που για να αντέξεις χρειάζεσαι αλκοόλ, ναρκωτικά, σεξ αναλώσιμο, εργασία. Εκεί λιώνεις αδιέξοδα. Τότε συμφωνείς και με κείνους που θεωρούν το ερώτημα οδυνηρό. Είναι αυτοί που τολμούν, μετά την διάγνωση να ακουμπήσουν τις πληγές και από τον πόνο….φωνάζουν.
Ο κόσμος μας σήμερα είναι ανάμικτος και από τις δύο κατηγορίες ανθρώπων. Από αυτούς που ενοχλούνται από το ερώτημα Ποιός θα μας σώσει; και από όσους θεωρούν οδυνηρό το ερώτημα.
Η Ελπίδα δόθηκε γι’ αυτούς που είναι χωρίς ελπίδα.
Ατυχώς είμαστε χωρίς ελπίδα. Έρχεται λοιπόν με την γιορτή της Μεταμορφώσεως Αυτός που διδάσκει ότι είναι Σωτήρας και Ελπίδα. Αυτός που φανερώνει ότι μπορεί να μας κάνει ξανά σώους. Δηλαδή ολόκληρους. Όχι σπασμένους στα κομμάτια των επιθυμιών μας. Όχι διχασμένους ανάμεσα στην σκέψη και στα πάθη. Που τρέμουμε από στερητικά πολλών μορφών και αγωνιούμε για το σωστό και υγιές. Που, καταλαβαίνουμε τελικά, αλλά δεν μπορούμε.
Έρχεται ο Χριστός και σαρκώνει την ελπίδα “Του Σωτήρος”.
Σωτήρας είναι ο Χριστός. Αυτός είναι που πρέπει να δεχθούμε.
Υπάρχει αρκετό φως για εκείνον που θέλει να πιστέψει και να Τον εμπιστευθεί και αρκετό σκοτάδι γι’ αυτόν που αρνείται την πίστη στον Χριστό. Κανένας από τους λόγους του Χριστού δεν έχασε την σημασία του για τον σημερινό άνθρωπο. Ενώ η ιστορία των δύο τελευταίων χιλιετηρίδων ανέτρεψε ένα πλήθος από “αλήθειες”, ο λόγος του Χριστού παραμένει σταθερός, Παρών σε κάθε εποχή, νικητής του χρόνου. Μετά τον Χριστό οι άνθρωποι δεν είπαν τίποτε το καινούργιο, τίποτε το συγκεκριμένο ή απλώς ωφέλιμο, που να έρχεται σε αντίθεση με την διδασκαλία Του.
Έρχεται λοιπόν τώρα με την γιορτή της Μεταμορφώσεως (Ματθ.Κεφ.17 Μάρκ.Κεφ.9) ο Χριστός να πει σε όλους μας ότι δεν είναι υγιές να σκεπάσουμε το πρόβλημά μας. Δεν έχει σημασία αν φαίνεται ή όχι. Δεν είναι το ουσιαστικό η ευπρέπεια στα μάτια των άλλων ούτε η απόρριψη από τους άλλους. Δεν πρέπει να κρυφτούμε. Ούτε να “στρουθοκαμηλίζουμε”.
Αξία και σημασία έχει η ζωή μας να μεταμορφωθεί.
Αυτός (ο Χριστός) “ξεσκεπάζει” τον εαυτό Του και φανερώνεται η δόξα της Θεϊκής Του μορφής. Άραγε τί θα φανεί στο δικό μας πρόσωπο, αν κάποιος μας ξεσκεπάσει; Μήπως όλα τα της ερωτήσεως; Σκοτάδι, απελπισία, θάνατος, αμφιβολία, ψέμα, μίσος; Είναι λογικό με αυτά τα δεδομένα να φοβόμαστε το ξεσκέπασμα. Ο Χριστός μας προτείνει την αλλαγή της Μεταμόρφωσης. Να Του δώσουμε όλα αυτά, να αφεθούμε στα χέρια Του και Εκείνος θα μας μεταμορφώσει.
Έτσι έκανε η Παναγία. Αυτό έκαναν οι Άγιοι. Είναι ο μόνος δρόμος να αποχτήσουμε ολοκληρία.
Ο Χριστός είναι ο ΜΟΝΟΣ ΣΩΤΗΡΑΣ.
Αν Τον αγαπήσουμε και Τον ακούσουμε και αποφασίσουμε να ζήσουμε κατά το θέλημά Του, τότε σιγά-σιγά η ζωή μας θα μεταμορφωθεί. Θα αποχτήσει προοπτική. Θα έχει ορίζοντες.
Τότε δεν θα χρειάζεται να σκεπάζουμε τον πραγματικό εαυτό μας. Τότε και αυτοί που θα μας βλέπουν “γυμνούς” δεν θα αποστρέφουν το πρόσωπό τους. Και ο Χριστός επίσης την ημέρα της Δεύτερης Παρουσίας Του, θα “μπορεί” να μας δει και να μας “φωνάξει” κοντά Του.
Εμείς τώρα ας παραδοθούμε στα “χέρια Του”. Ας αφεθούμε στην θεραπευτική Του αγωγή. Ας τηρήσουμε με τρόπο όσο γίνεται πιο απόλυτο τις εντολές και το θέλημά Του που είναι οδός και τρόπος θεραπείας μας. Μοναδική διέξοδος σωτηρίας του θρυμματισμένου εαυτού μας.
Με αγάπη και ευχές για μια ουσιαστική συμμετοχή μας στο “Πανηγύρι” της χαράς της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
ο εφημέριός Σας
π. Θεοδόσιος
Θεματολογικές ετικέτες