από ένα εικοσιτετράχρονο (24 χρονών) ΑΓΙΟ,
τον Πέτρο – Γεώργιο Φρασάτι
O Πέτρος–Γεώργιος Φρασάτι (1901–1925) καταγόταν από μια πλούσια οικογένεια του Τορίνο. Ο πατέρας του ίδρυσε την εφημερίδα La Stampa και ήταν γερουσιαστής. Μετά τις σπουδές του δέχτηκε το επαχθές φορτίο να εργαστεί κοντά στον πατέρα του για να αποτρέψει τον χωρισμό των γονιών του, πράγμα που πέτυχε!
Είχε δυναμισμό και αφοβία αλπινιστή και ορειβάτη μια πίστη δυναμική και δημόσια. Ασχολήθηκε με την πολιτική και ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός για τους φτωχούς, που νοιαζόταν και φρόντιζε προσωπικά. Η ισχυρή του θέληση και η αφοπλιστική ταπείνωση συνδυαζόταν με απαράμιλλη ευθυκρισία και ανεξάντλητη ενέργεια. Πέθανε ξαφνικά στις 4 Ιουλίου 1925 σε ηλικία 24 ετών, από πολιομυελίτιδα.
Έδειξε στον τότε κόσμο αλλά και στον τωρινό ότι είναι ποιοτικό και δυνατόν να είναι κανείς σύγχρονος και χριστιανός! Το δεύτερο δεν παραπέμπει στο παρελθόν, ούτε με κακή, ούτε με καλή έννοια! Η Χριστιανική ζωή είναι σαρκωμένη στην καθημερινότητα σου σαν μια «υπέροχη περιπέτεια».
Αλπινισμός-πολιτική-εργασιακός χώρος με δημόσια έκθεση-φιλίες πολλές ελεύθερες και άνετες. Η προσευχή ήταν στην ζωή του, το θησαυροφυλάκιο απ’ όπου αντλούσε τον πλούτο όλης του της ενέργειας. Η Λειτουργία ήταν χώρος αναπνοής και σχέσεως με τον Χριστό, σχεδόν καθημερινά.
«Θα ήθελα, έγραφε, στο βαθμό που ο Θεός θα μου το επιτρέψει, να μεταδώσω φανερώνοντας Τον, την μόνη αλήθεια που υπάρχει και είναι ο Χριστός». Εμείς τον ευχαριστούμε, γιατί πίσω από τις ενέργειες και τα λόγια του, βλέπουμε καθαρά, Αυτόν που ήταν η αγκαλιά, μέσα στην οποία ο Pier Giorgio έζησε, και την οποία μας προτείνει.
……………………………………………………………………………………………………….
– Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι…
Η πίστη που μου δόθηκε κατά την βάπτιση, με σίγουρη φωνή μου υποδεικνύει ότι: μόνος σου δεν θα κάνεις τίποτε, αλλά αν πάρεις τον Θεό ως κέντρο όλων των πράξεων σου, τότε θα φτάσεις στον στόχο!
– Μακάριοι οι πραείς, γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν την γη.
Η βία σπέρνει μίσος και από τους καρπούς της προκύπτουν μόνο αρνητικά αποτελέσματα. Η φιλανθρωπία φέρνει ειρήνη στην ανθρωπότητα, όχι την ειρήνη αυτού του κόσμου την τεχνική και επίπλαστη, αλλά την αληθινή ειρήνη, που μόνο η πίστη στον Ιησού Χριστό μπορεί να μας φέρει, ενώνοντας μας μεταξύ μας, αφού Αυτός θα είναι ο κοινός παρονομαστής που θα μας κρατά στις πλάτες Του.
– Μακάριοι οι πενθούντες….
Με ρωτάτε αν είμαι χαρούμενος. Πώς θα μπορούσα να μην είμαι; Όσο η πίστη μου δίνει την δύναμη, θα είμαι χαρούμενος. Η θλίψη πρέπει να εξοριστεί από τις χριστιανικές καρδιές. Η θλίψη είναι η χειρότερη ασθένεια απ’ όλες γιατί σχεδόν πάντα είναι καρπός γεννημένος από το σαράκι της αθεΐας – απιστίας. Αλλά ο σκοπός για τον οποίο δημιουργηθήκαμε μας δείχνει ότι, ακόμα και αν ο δρόμος είναι στρωμένος με πολλά αγκάθια, δεν υπάρχει τίποτε θλιβερό σ’ αυτόν.
– Μακάριοι όσοι πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη…
Σ’ αυτή την οδυνηρά τραγική στιγμή, που το χώμα της πατρίδας σας καταπατείται από ξένους στρατιώτες εμείς οι χριστιανοί φοιτητές στέλνουμε σε όλους σας την έκφραση της αδελφικής μας αγάπης.
– Μακάριοι οι ελεήμονες γιατί αυτοί θα βρουν έλεος.
Ο απ. Παύλος λέει ότι «η φιλανθρωπία του Χριστού μας ωθεί» και χωρίς αυτή την φωτιά, η οποία σιγά – σιγά πρέπει να καταστρέφει το εγώ μας, για να μας κάνει να δονηθούμε μόνο για τις θλίψεις των άλλων, δεν θα είμασταν Χριστιανοί και μάλιστα συνειδητοποιημένοι.
– Μακάριοι οι καθαροί στην καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν τον Θεό.
Η αληθινή ευτυχία, αγαπητοί μου φίλοι, δεν συνίσταται σε κοσμικές απολαύσεις ή σε γήινα πράγματα, αλλά στην ειρήνη της συνείδησης, την οποία μπορούμε να αποχτήσουμε μόνο αν είμαστε καθαροί στον νου και στην καρδιά.
– Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, γιατί αυτοί θα ονομαστούν υιοί του Θεού.
Τις καλλίτερες ευχές μου, ή έστω μόνο μια, αλλά πιστεύω ότι είναι η μόνη που μπορεί να δώσει ένας αληθινός φίλος σε κάποιον που νοιάζεται: Είθε η Ειρήνη του Χριστού να είναι πάντα μαζί σου, γιατί αν έχεις Ειρήνη κάθε μέρα, θα είσαι όντως και πραγματικά πλούσιος.
– Μακάριοι όσοι διώκονται χάριν της δικαιοσύνης…
Το να ζει κανείς χωρίς πίστη, χωρίς κληρονομιά που να υπερασπίζεται, χωρίς να υποστηρίζει την αλήθεια με ένα συνεχή αγώνα, δεν σημαίνει να ζει αλλά να φυτοζωεί. Δεν πρέπει να φυτοζωούμε, αλλά να ζούμε.