Κατήχηση

Διδαχή στο γάμο του Θ. και της Β.

Στο Μυστήριο και του δικού σας γάμου, μόλις τώρα διαβάσαμε ένα απόσπασμα από αυτά που γράφει στους χριστιανούς της Εφέσου ο απόστολος Παύλος, ο οποίος λέει σε όλους εμάς, και ειδικότερα σήμερα στον Θ. και στην Β., ότι πρέπει να αγαπούν ο ένας τον άλλον, με τον τρόπο που ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία και πρόσφερε γι’ Αυτήν τον εαυτό του! Να αγαπούν ο ένας τον άλλον με την αυτονόητη αγάπη, που τρέφουν για τον εαυτό τους. «Όπως αγαπούν το δικό τους σώμα» λέει επακριβώς ο απόστολος.

Στη συνέχεια το κομμάτι από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη περιέγραφε ένα θαύμα αλλαγής. Ένα νερό που γίνεται κρασί. Το νερό είναι φυσικό και αυτονόητο. Δεν κατασκευάζεται· αντλείται. Το κρασί κατασκευάζεται. Εμπεριέχει το νερό, όντας περιεκτικότερο, γοητευτικότερο, ενισχυτικότερο, αλλά κοπιώδες στο να αποκτηθεί.

Η αγάπη για την οποία μιλάει ο Παύλος είναι δύο ειδών: Φίλαυτη και Ανιδιοτελής. Φίλαυτη υπάρχει αυτονόητα σε όλους μας, όπως υπάρχει αυτονόητα το νερό! Ανιδιοτελής γίνεται και αποκτιέται από απόφαση και με κόπο, όπως το κρασί! Από “θαύμα”. Γι’ αυτό ήρθαν στο Ναό ο Θ. και η Β. Να ζητήσουν μαζί με όλους μας (γονείς και φίλους, που παρευρισκόμαστε) από τον Χριστό να… ξανακάνει το θαύμα! Δηλαδή; Το Μυστήριο η φυσική δική τους αγάπη, όταν θα κουραστεί και ίσως -Θεός φυλάξοι- θα εξαντληθεί, να μεταβληθεί από τον Χριστό σε ανιδιοτελή – σαν την δική Του- αγάπη, για να συνεχίσει ο γάμος τους.

Να τους μάθει, ότι όποιος, σε μια συζυγική σχέση, αναζητάει και ψάχνει μόνον ευχαρίστηση και ασφάλεια, δεν στοχεύει στην αγάπη.

Ότι το δαχτυλίδι στο χέρι σημαίνει μόνιμη υπενθύμιση της απόφασης για αυτοεγκλωβισμό στον ηρωισμό του καθήκοντος της καθημερινότητας.

Ότι, πλέον, μετά το δέσιμο (συμβολικά και ουσιαστικά) των δεξιών χεριών τους, ο καθένας πρέπει να πιστεύει και να λέει: Δεν θέλω να κάνω ό,τι είναι καλύτερο για μένα, αλλά ό,τι είναι καλύτερο για μας.

Ότι πλέον δεν είμαι, «ο μόνος και η μόνη» όπως λέει το τραγούδι, αλλά είμαστε μαζί και ταυτισμένοι! Ότι πλέον δεν έχω, αλλά έχουμε! Ότι πλέον δεν θέλω, αλλά θέλουμε!

Ότι υπόσχομαι (καθένας σας προς τον άλλο) να γίνομαι σε ό,τι θα έχει καθένας ανάγκη: υποστηρικτικός, πιστός, εραστής, δικηγόρος του διαβόλου, γελωτοποιός, φροντιστής, φιλαράκι, σύντροφος ΙΣΟΒΙΟΣ.

Τα χρόνια θα περνάνε και θα φέρνουν μαζί τους εμπειρίες, που θα αφήνουν αποτυπώματα. Εμείς ευχόμαστε στη διαδρομή της δικής σας συζυγικής ζωής, να ψάχνετε:

την χαρά πέραν της απόλαυσης·

την αξία πέραν της ομορφιάς·

το περιεχόμενο πέραν της γοητείας.

Οι χριστιανοί ξέρουν ότι όλα αυτά τα φέρνει το κρασί του Χριστού!!

Θα τελειώσω με μία διάγνωση που κάνει ένα σοφότατος άνθρωπος και η οποία έχει για όλους μας, και για σας, καταλυτική σημασία. Γράφει:

«Όσο καλύτερος γίνεται ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερο συνειδητοποιεί πόσο κακό απομένει μέσα του.

Όσο χειροτερεύει ένας άνθρωπος, τόσο λιγότερο αισθάνεται την κακία του».

Εμείς ευχόμαστε να εξαφανιστεί και η τελευταία ακίδα κακίας από τις καρδιές και τις υπάρξεις σας, και να έχετε μια ζωή μακρά και γεμάτη γαλήνη και χαρά, για σας, τα παιδιά σας, τους γονείς σας, και γενικά τους αγαπημένους σας. Ευχόμαστε να δείτε και δισέγγονα!!!

Αφήστε μια απάντηση