ΑΝΟΣΙΑ ΑΓΕΛΗΣ
Σε μοναχικούς περιπάτους, βλέπεις ανθρώπους ανήμπορους να συμφιλιωθούν με τη στιγμιαία μοναξιά τους. Αντί λόγου χάρη να σταθούν να ατενίσουν τη θάλασσα στήνοντας αυτί στο μέσα κυματισμό τους, τρέχουν να πάρουν κάποιο τηλέφωνο ή να σερφάρουν στα ρηχά του διαδικτύου.
Σπάνε με κάθε τρόπο τη σιωπή που αφήνει να ακουστεί ο ψίθυρος του εαυτού τους. Σε καιρούς κοινωνικής αποστασιοποίησης, η μεγαλύτερη απόσταση που έχει κανείς να διανύσει είναι η συνάντηση με τον ίδιο του τον εαυτό και αυτό απαιτεί κότσια. Όσο επικρατεί η τρέχουσα κοινωνική ζωή, ο οφθαλμός επιπολάζει στους άλλους, και αποστρέφει το βλέμμα από εμάς τους ίδιους, οπότε αποφεύγεται μία κατ’ αντιμωλίαν εξέταση με τη συνείδησή μας. Η καραντίνα προκαλεί υποτροπή μίας καραμπινάτης δυσανεξίας στον εαυτό, για αυτό και όλοι εκφράζουν εναγωνίως το πόσο στερούνται αγαπημένα πρόσωπα ή κοινωνικές τους συναναστροφές. Ο έγκλειστος εαυτός, έχοντας στερηθεί βαθμούς ελευθερίας, υπάρχει φόβος πως δε θα χαριστεί τώρα που μας βρίσκει αφύλακτους. Για αυτό φαίνεται πως μας χρειάζεται μία ανοσία τύπου αγέλης μέσω κοινωνικού συγχρωτισμού, ώστε να περάσουμε στο πόδι τη ζωή και τις ιοβόλες σκέψεις μας.
ΤΟ ΕΡΥΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΔΟΥΣ
Ο κύριος Σωτήρης Τσιόδρας ανέλαβε ένα κρίσιμο ρόλο, χωρίς να επιδιώξει καμία αυτοπροβολή. Δεν ανήκει στους μεγαλόσχημους ιατρούς που περιφέρουν την popular medicine με ύφος pop star στα πρωινάδικα και τατιανάδικα. Ο τέως υπουργός Υγείας κος Ξανθός δήλωσε πως και αυτός αν ήταν υπουργός ΠΑΛΙ τον κύριο Τσιόδρα θα εμπιστευόταν.
Ο κύριος Τσιόδρας έχει την ευχή και την κατάρα του κλινικού γιατρού. Δε βλέπει απέναντί του μόνο απρόσωπα νούμερα, αλλά το πρόσωπο του κάθε πάσχοντος. Όταν ανακοινώνεις έναν θάνατο, ξέρει πώς είναι να λες το κακό μαντάτο κοιτώντας στα μάτια τον άλλο. Όσοι -εξαιρετικοί μεν στον τομέα τους- επιστήμονες τον αμφισβητούν, συνήθως ΔΕΝ είναι κλινικοί γιατροί, αλλά ειδήμονες της βιοστατιστικής που βλέπουν ενδεχομένως τη μεγάλη εικόνα με στατιστικά μοντέλα, αλλά τους διαφεύγει το πρόσωπο, το “Ιπποκράτειο προσωπείο” του ασθενούς. Οι κλινικοί γιατροί, προσπαθούν πάντα να συνδυάσουν τη μεγάλη εικόνα των αριθμών, με την εξατομικευμένη προσέγγιση του ασθενούς. Οι κλινικοί γιατροί, χρειάζονται τη συνεργασία άλλων ειδικοτήτων, αλλά οι αποφάσεις ζωής ή θανάτου, πέφτουν στους ώμους των κλινικών γιατρών, σε συνθήκες πραγματικής μάχης και όχι από απόσταση ασφαλείας.
Δεν υποστηρίζω πως ο κύριος Τσιόδρας είναι υπεράνω κριτικής. Λίγος σεβασμός όμως σε κάποιον που προσπαθεί να μαζέψει τ’ ασυμμάζευτα δε θα έβλαπτε, γιατί έτσι πυροβολούμε τα πόδια μας. Οι διαμαρτυρίες των μάχιμων γιατρών για ελλείψεις εξοπλισμου οφείλουν να ληφθούν σοβαρά υπόψη.
Ο κύριος Τσιόδρας σε ερώτηση δημοσιογράφου γιατί είναι κόκκινος, είπε πως είναι πάντα κόκκινος, γιατί είναι Ολυμπιακός. Όμως, είναι και αυτό το ρημάδι το ερύθημα της αιδούς που πια έχει χαθεί και ο κύριος Τσιόδρας που τιμά τον όρκο του το εμφανίζει ως εναργή αντίστιξη στην περιρρέουσα οίηση. Για αυτό και μιλά τη γλώσσα της έμπρακτης ποίησης. Αυτό το π, το άρρητο, μη μετρήσιμο ή αόρατο, που μας κάνει ανθρώπους,και μας αφαιρεί την οίηση.
Θεματολογικές ετικέτες