«Είναι ο άγιος Λουκάς Αντιοχεύς (από την Αντιόχεια) το γένος Σύρος, την τέχνη γιατρός, έγινε μαθητής των Αποστόλων και στη συνέχεια του Παύλου τον οποίο ακολούθησε μέχρι τον θάνατο του (του Παύλου). Υπηρέτησε τον Κύριο με όλη του την ύπαρξη δεν είχε οικογένεια και παιδιά, σε ηλικία δε ογδόντα τεσσάρων ετών μαρτύρησε στην Θήβα της Βοιωτίας». (μαρτυρία αγ. Γρηγορίου Θεολόγου)
Το όνομα του έχει προέλθει από σύντμηση του λατινικού ονόματος Λουκανός (Lucanus) που ήταν συνηθισμένο (και συναντιέται σε πολλές επιγραφές) αλλά και αναφέρεται στην λατινική μετάφραση της Αγ. Γραφής την Βουλγάτα όταν το τρίτο Ευαγγέλιο τιτλοφορείται secundum Lucanum – κατά τον Λουκανόν! Όνομα Λουκάς δεν υπάρχει στην Ελληνική κλασσική γραμματεία όπως και πολλά ανάλογα. Απολλώς (Απόλλωνος) Αρτεμάς (Αρτεμίδωρος) Κλεόπας (Κλεόπατρος) Νυμφάς (Νυμφόδωρος) κ.λ.π.
Πανάρχαια παράδοση (530 μ.Χ) τον θεωρεί ζωγράφο και γιατρό απελεύθερο (διετέλεσε δούλος και απελευθερώθηκε) και προσήλυτο (έγινε Ισραηλίτης). Το 1204 εικόνα της Παναγίας ζωγραφισμένη από αυτόν κατά την παράδοση μεταφέρθηκε στην Βενετία. Στην Ρώμη, στον ναό S. Maria Maggiore, εικόνα επίσης της Θεοτόκου αποδίδεται στον Ευαγγελιστή Λουκά. Τέτοιες παραδόσεις έστω και μέσω υπερβολών (πόσες εικόνες;) εμφανίζουν την αγάπη του Λουκά για το πρόσωπο της Παναγίας. Είναι ο μόνος από τους Ευαγγελιστές που διηγείται τον Ευαγγελισμό, την επίσκεψη στην Ελισάβετ, τα γεγονότα (συνθήκες) της Γέννησης, τους Ποιμένες, τους Μάγους, την Υπαπαντή, την επίσκεψη στον Ναό στα δώδεκα.
Ο αγ. Ειρηναίος επίσκοπος Λυώνος (130-202 μ.Χ). μαθητής του αγ. Πολυκάρπου γράφει ότι: «Λουκάς ο ακόλουθος Παύλου, το υπ’ αυτού κηρυσσόμενον Ευαγγέλιον, εν βίβλω κατέθετο», πράγμα που ήταν λόγος γραφής του Ευαγγελίου για συνέχιση του κηρύγματος μετά τον θάνατο των αρχικών κηρύκων, αποστόλων και μη.
Ο Λουκάς αυτοπροσδιορίζεται ως δεύτερης γενιάς απόστολος ομολογώντας ότι γράφει: «Επειδή πολλοί προσπάθησαν να γράψουν μια διήγηση για τα γεγονότα, που είναι γνωστά σε μας, καθώς μας τα παρέδωσαν εκείνοι που από την αρχή ήταν αυτόπτες μάρτυρες και έγιναν κήρυκες του Λόγου, φάνηκε και σε μένα καλό, εξοχότατε Θεόφιλε, αφού ερεύνησα τα πάντα από την αρχή και με ακρίβεια, να σου τα γράψω με την σειρά για να βεβαιωθείς για την αλήθεια όσων διδάχθηκες».
Ο Ωριγένης (185-251 μ.Χ.) αριθμεί το Ευαγγέλιο του Λουκά ως τρίτον και ως «το υπό του Παύλου επαινούμενον Ευαγγέλιον».
Ο χριστιανικός ισχυρισμός είναι ότι Εκείνος που είναι έξω από τον χρόνο και τον χώρο, ο αδημιούργητος, ο αιώνιος, ήρθε μες στα δεδομένα της φύσης, μέσα στην ανθρώπινη φύση, κατήλθε μέσα στην ίδια Του την δημιουργία, και ανελήφθη πάλι ανεβάζοντας και την φύση μαζί Του. Αν το απορρίψουμε αυτό δεν μένει τίποτα το χριστιανικό. Μπορεί να υπάρχουν πολλά θαυμαστά ανθρώπινα πράγματα που ο Χριστιανισμός μοιράζεται με τα άλλα συστήματα όμως τίποτα από αυτά δεν είναι χριστιανικό…
Ο χριστιανισμός δεν αποδέχεται απλά ή αρνείται την φρίκη του θανάτου, αλλά μου μαθαίνει κάτι καινούριο για αυτόν. Δεν θα μου επιτρέψει με κανέναν τρόπο να γίνω ένας εκμεταλλευτής για τους γύρω μου, και θα μου γκρεμίσει κάθε ψευδαίσθηση να ζήσω στηριγμένος μόνο στις δικές μου δυνάμεις. Θα με μάθει να αποδέχομαι με μια ευχάριστη ταπείνωση την απέραντη θυσία που κάνουν οι άλλοι για μένα, και να κάνω και εγώ θυσίες για τους άλλους…
Ο Χριστός αναστήθηκε, και με τον ίδιο τρόπο θα αναστηθούμε και εμείς. Ο απ. Πέτρος περπάτησε για λίγα δευτερόλεπτα στο νερό, και θα έρθει η μέρα όπου θα υπάρξει ένα ανακαινισμένο σύμπαν, ατελείωτα υπάκουο στην θέληση των δοξασμένων και υπάκουων στο θέλημα του Χριστού ανθρώπων, όπου θα μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, όπου θα είμαστε εκείνοι οι θεοί που περιγράφει το Ευαγγέλιο…
Σίγουρα, έχει αρκετή ψύχρα ακόμα. Όμως έτσι συμβαίνει συνήθως στις αρχές της άνοιξης. Δύο χιλιάδες χρόνια είναι μόνο μια ή δύο μέρες με βάση την κλίμακα της βασιλείας του Θεού. Θα έπρεπε να λέμε ότι “η Ανάσταση έγινε δυο χιλιάδες χρόνια πριν” όπως όταν λέμε “είδα ένα άνθος χθες”. Γιατί ξέρουμε τι έρχεται μαζί με το άνθος. Η άνοιξη. Υπάρχει βέβαια η διαφορά, ότι στην φυσική άνοιξη το άνθος δεν μπορεί να επιλέξει αν θα ανταποκριθεί ή όχι στο κάλεσμά της. Εμείς μπορούμε. Έχουμε την δύναμη είτε να αντισταθούμε στην άνοιξη, και να βυθιστούμε πάλι στον κοσμικό χειμώνα, είτε να προχωρήσουμε στην θέρμη του κατακαλόκαιρου στην οποία ο Αρχηγός μας, ο Υιός του Ανθρώπου, κατοικεί ήδη, και στην οποία μας καλεί.
Το Ευαγγέλιο, και του Λουκά, είναι ακριβώς η εξιστόρηση ενός μεγάλου θαύματος. Η εικόνα του αγίου Λουκά που πλέον έχουμε στον Ναό μας θα είναι συνεχής αφορμή κατανόησης αποδοχής και υλοποίησης αυτού του μεγάλου θαύματος. Με τις παρακλήσεις γι’ αυτό του Ευαγγελιστή Λουκά.
Θεματολογικές ετικέτες