Ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ
Το κήρυγμα του Αρχιεπισκόπου του Canterbury στην εορτή του Σταυρού,
καθεδρικός ναός Truro, Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013
Αναγνώσματα: Ησαΐας 63.1-3a, 7-9. 2 Κορινθίους 5.16 – 21
Πριν από λίγες εβδομάδες έκανα μια βάπτιση. Ήταν μια ωραία ευκαιρία. Το νήπιο ήταν ήσυχο, η οικογένεια περιχαρής. Ήταν μια βάπτιση ίσως λίγο υψηλότερου επιπέδου από το κανονικό, αλλά ήταν μια μοναδική και ειδική περίσταση όπως είναι κάθε βάπτιση.
Στη διάρκεια της ακολουθίας, έκανα ένα πολύ αξιοσημείωτο πράγμα, όπως σε κάθε βάπτιση. «Σφράγισα» το νήπιο με το σημείο του σταυρού. Είναι μια στιγμή ιδιαίτερης σημασίας, διότι σε κάθε ακολουθία, ο σταυρός πάνω στο πρόσωπό μας μάς θυμίζει το πρόσωπο πάνω στον σταυρό.
Δεν πρόκειται απλώς για μια χειρονομία χαράς ή μικρής σημασίας, αλλά σε κάθε περίπτωση, εκείνο που εκφράζει είναι η ευχή το πρόσωπο αυτό, όποιο κι αν είναι, να γίνει ένας πιστός Χριστιανός, που θα σηκώσει τον σταυρό του και θα ακολουθήσει τον Ιησού.
Αυτό το απόγευμα θα διερευνήσουμε τι σημαίνει αυτό, αλλά θα κάνουμε και κάτι περισσότερο. Καθώς θα τελούμε την ακολουθία, θα σας παρακαλέσω όλους να κάνουμε εκείνη τη στιγμή το σημείο του σταυρού δικό μας, ίσως για πρώτη φορά, ίσως για πολλάκις εκατοστή φορά.
Καλούμαστε όλοι, συμπεριλαμβανομένου και εμού, να γονατίσουμε μπροστά στον σταυρό, να τον προσκυνήσουμε με τόση λατρεία ώστε να σαγηνευτούμε και να συγκλονιστούμε από την αγάπη του Ιησού Χριστού, και πάνω απ’ όλα να ανταποκριθούμε στην αγάπη του δεσμεύοντας τον εαυτό μας να τον ακολουθήσουμε.
Γιατί πρέπει να το κάνουμε αυτό;
Γιατί η αγάπη είναι εκείνη που οδηγεί στον σταυρό. Στο πρώτο ανάγνωσμα, ο Ησαΐας περιγράφει στον λαό του Ισραήλ μια μορφή που προοριζόταν να τους σώσει. Η φορεσιά του είναι βαμμένη κόκκινη, σημείο κρίσης και αίματος.
Κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να είχε κάνει ό, τι Εκείνος έκανε, και αυτός ενήργησε μόνος . Είναι υπηρέτης του Θεού, και έγινε ο Σωτήρας των ανθρώπων. Για τους πρώτους χριστιανούς αυτό ήταν μια έντονη απεικόνιση του Ιησού, πάσχοντος και μαχόμενου να μας φέρει τη σωτηρία. Ο λόγος για τον αγώνα του ήταν η αγάπη, η υπερχείλιση της αναλλοίωτης αγάπης του.
Τι σπουδαίο πράγμα να το σκεφτούμε, ότι ο Θεός τον καθένα μας και όλους μαζί μάς αγάπησε τόσο πολύ, ώστε να αγωνιστεί και να πάθει για να μας σώσει από την περιπλάνησή μας μακριά από τον Θεό. Αυτό ήταν ανάγκη του Ισραήλ, ως έθνους που είχε απομακρυνθεί από τον Θεό.
Αλλά είναι και δική μας ανάγκη. Κανένας από εμάς δεν ζει όπως θα έπρεπε, όλοι αμαρτάνουμε, όπως το λέει η Βίβλος, και αυτό έχει μεγάλη σημασία, γιατί το αποτέλεσμα είναι να είμαστε αποκομμένοι από τον Θεό. Κάποιος πρέπει να μας σώσει, παρά το γεγονός ότι, πολύ συχνά, δεν γνωρίζουμε καν αυτή την ανάγκη μας.
Σήμερα το απόγευμα, είχα το εξαιρετικό προνόμιο να με καλέσουν πάνω στην σωσίβια λέμβο Penlee. Στο σκάφος ήταν η χήρα ενός από τους άνδρες που έχασαν τη ζωή τους στο δυστύχημα εδώ και πολλά χρόνια. Βγήκαμε στα ανοιχτά και ρίξαμε ένα στεφάνι στο νερό, ακριβώς κοντά στο σημείο όπου τότε η σωσίβια λέμβος, η λέμβος RNLI,είχε συντριβεί στα βράχια σε μια επιχείρηση διάσωσης κάτω από συνθήκες καταιγίδας απερίγραπτης αγριότητας.
Μιλούσα με τον λέμβαρχο στον δρόμο της επιστροφής και άκουγα την ιστορία για το πώς συνέβη το δυστύχημα, και στη συνέχεια, μίλησα και άκουσα και τους υπόλοιπους. Είδαν τον κίνδυνο, και βγήκαν στα ανοιχτά και έθεσαν τον εαυτό τους σε κίνδυνο προσπαθώντας να σώσουν άλλους. Και αυτό τους στοίχησε τη ζωή τους. Δικαίως, λοιπόν, τιμούμε τη μνήμη τους.
Η αιτία του σταυρού είναι η αγάπη του Θεού. Αυτή έστειλε τον Υιό του να έρθει να μας βρει και να μας σώσει, έστω και αν δεν ξέρουμε ότι είμαστε χαμένοι. Όταν θα αναβλέψουμε στον Σταυρό αργότερα, στη διάρκεια της ακολουθίας, αφήστε τον εαυτό σας να θυμηθεί την αγάπη που διαπίστωσε την ανάγκη σας, και τη δική μου, πριν την καταλάβουμε εμείς.
Το τίμημα του σταυρού είναι ότι ο Θεός εκἐνωσε, άδειασε τον εαυτό του, ώστε να μπορούμε να τον προσεγγίσουμε. Κοιτάξτε πάλι την αφήγηση της σταύρωσης. Ανάμεσα σε όλα τα πρόσωπα, με ποιο ταυτίζεστε; Θα μπορούσατε να είστε ένας περαστικός, που παρακολουθεί απλώς ένα κοινό συμβάν, μη γνωρίζοντας τίποτα από την βαθιά σημασία του. Πολλοί, ακόμη και μεταξύ αυτών που εκκλησιάζονται, είναι σαν αυτόν. Περνούν από τη ζωή βλέποντας και γνωρίζοντας την εξιστόρηση, αλλά ποτέ δεν επιτρέπουν στην αγάπη που προκάλεσε το γεγονός να τους συναρπάσσει και να τους σαγηνέψει.
Θα μπορούσατε να είστε ένας από τους στρατιώτες ή τους ηγέτες του λαού, που χλευάζουν. Μπορεί να είστε εδώ,επειδή κάποιος σας το ζήτησε, αλλά στο βάθος θα προτιμούσατε να είσαστε στην παμπ.
Ή θα μπορούσε η σκληρότητα της ζωής – και η ζωή εδώ είναι πράγματι συχνά πολύ δύσκολη , το ξέρω – να σας έχει οδηγήσει από την ενεργή και θερμή πίστη στην ψυχρότητα ή ακόμη και στην εχθρότητα. Μπορεί να αναρωτιέστε: «Αν ο Θεός μας αγαπάει τόσο πολύ, γιατί πέθανε ο γιος μου; Ή ο σύζυγός μου, η αδελφή μου, με τα μικρά παιδιά της, ή ο φίλος μου; Ή γιατί είναι η ζωή τόσο σκληρή, και είμαστε τόσο χρεωμένοι; Ή γιατί ο τυφώνας έπληξε τις Φιλιππίνες;»
Και εμείς αποκρινόμαστε στον Θεό με κοροϊδίες, με περιφρόνηση. «Κοιμάσαι ή είσαι ανήμπορος; Κάνε κάτι, αν είσαι τόσο μεγάλος! “
Το τίμημα του σταυρού είναι η αδυναμία και η κένωση του Θεού. Για να μας σώσει πρέπει να γίνει σαν κι εμάς. Και στην αρχή και στο τέλος της ζωής είμαστε όλοι κενοί και αδύναμοι, και για τους περισσότερους από εμάς πολλές φορές στο ενδιάμεσο.
Έτσι, όταν προσέρχεστε στον σταυρό, δοκιμάστε αυτά τα λόγια: «Όλο αυτό για μένα». Και όταν γυρίσετε στο σπίτι, ρίξτε μια ματιά στην εξιστόρηση των γεγονότων,διαθέσετε λίγο χρόνο να μεταφερθείτε εκεί, και πείτε «όλο αυτό για μένα».
Ο Ιησούς λέει, ακριβώς και για μας σήμερα, καθώς και για εκείνους εκεί τότε, «Πατέρα, συγχώρησέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν». Ούτε εμείς ξέρουμε, μέχρι να έρθουμε μπροστά στον σταυρό και, όπως ο άλλος ληστής, να δούμε τον εαυτό μας και την αμαρτία μας και να μπορέσουμε να στραφούμε σε έναν άνθρωπο πάνω σε ένα σταυρό και να βρούμε τη ζωή και την ελπίδα. Μετατρέπουμε το «όλο αυτό για μένα », σε «όλο το είναι μου ».
Η δημιουργία του σταυρού είναι καινούργια ζωή για μας. Ο σταυρός γεννάει μια νέα δημιουργία. Ο Παύλος μιλάει για αυτό στο δεύτερο ανάγνωσμα. «Αν κάποιος είναι εν Χριστώ …. τα πάντα )έχουν γίνει νέα. “
Έχουμε συμφιλιωθεί με τον Θεό, δηλαδή μπορούμε να τον γνωρίζουμε ως φίλο, ως εραστή. Η ζωή μας μπορεί να ξεκινήσει με το χρεωστικό υπόλοιπο ὀλης της αμαρτίας μας στο μηδέν, όσον αφορά τον Θεό. Η Αγάπη αποκαθαίρει την αμαρτία μας.
Η επανεκκίνηση είναι πάντα ένα όνειρο, και μάλιστα εξαίσιο. Φανταστείτε να μπορείτε να διαγράψετε όλα τα κακά κομμάτια της ζωής, τις διενέξεις, τις απιστίες στη σκέψη ή στην πράξη, τις αποτυχίες. Όλα αυτά είναι εκεί με τον Θεό πάνω στον Σταυρό και αυτός μας δίνει νέα ζωή, αν δεχθούμε την προσφορά του και, σε αντάλλαγμα γι’ αυτό, εκείνος αναλαμβάνει όλη τη ζωή μας. Ανήκουμε σε αυτόν και τα πάντα αλλάζουν.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο πεποικιλμένος σταυρός που φέρει ο εφημέριος μου Jo Wells, ο αρχιερατικός Σταυρός – που ήταν μια γενναιόδωρη δωρεά από αυτή την επισκοπή όταν ο Επίσκοπος Benson έγινε Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ τότε το 1883 – είναι τόσο στολισμένος με πολύτιμα μέταλλα και κοσμήματα. Στους λίγους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες, οι άνθρωποι καταδίκαζαν τους Χριστιανούς επειδή ακολουθούσαν κάποιον που είχε σταυρωθεί. Στο κάτω-κάτω οι σταυροί ήταν για κακούς εγκληματίες.
Αλλά οι Χριστιανοί – και το ευαγγέλιο του Ιωάννη μιλάει πολύ καθαρά για αυτό – είδαν τον σταυρό ως τη στιγμή της μεγαλύτερης δόξας, διότι εκεί ακριβώς άρχισε η νέα δημιουργία και ο δρόμος προς τη ζωή άνοιξε για όλους μας, καθώς έχουμε συναρπαγεί με τον Ιησού πάνω στον σταυρό και ανασταινόμαστε μαζί με αυτόν μέσω της ανάστασης.
Ξεκινήστε και πάλι, μέσω ενός ένδοξου σταυρού, και γίνετε πρεσβευτές για τον Χριστό με τις αλλαγμένες ζωές, τη νέα δημιουργία, τόσο μεμονωμένα όσο και συλλογικά. Μια εκκλησία που πραγματικά και όχι απλώς τυπικά λατρεύει τον σταυρό αφήνει τον σταυρό να ορίσει το πρότυπο της ζωής μας )ώστε να είμαστε σαν τον Ιησού.
Μέσα από τον Σταυρό καθένας μας βρίσκει νέα ζωή, και την συγκλονιστική αγάπη του Θεού. Και όταν η εκκλησία συσχηματίζεται με το σταυρό και οδηγείται από αυτόν στη ζωή της , τότε ο κόσμος αναδεικνύεται ως η ελπίδα της ανάστασης, η νέα ζωή, που είναι το τελευταίο μέρος της ακολουθίας του βαπτίσματος.
Έτσι, όταν πλησιάσετε τον σταυρό, πείτε «όλο αυτό για μένα», «όλο το είναι μου γι’ αυτό»,μαζί με όλους τους άλλους εδώ, έτσι ώστε αυτή η αγάπη να κατακυριεύσει όχι μόνο εμένα και εμάς, αλλά ολόκληρο τον κόσμο.
Έχουμε ένα σταυρό που προκλήθηκε από την αγάπη. Ας συγκλονιστούμε. Έχουμε ένα σταυρό, το τίμημα του οποίου είναι η κένωση του Θεού. « Όλο αυτό για μένα, όλο αυτό για εμάς, όλο το είναι μου για αυτό». Έχουμε ένα σταυρό που ξεκίνησε μια νέα δημιουργία, έναν λαμπρό σταυρό ωραιότητας και θριάμβου.
Μέσα από εμάς που είμαστε λαός του Σταυρού, αυτή η νέα δημιουργία απλώνεται μέσα στον κόσμο. Καταστροφές θα εξακολουθούν να συμβαίνουν, αλλά μέσα από μας η αγάπη του Θεού ενεργεί δυναμικά για τους πενθούντες, τους μοναχικούς, τους απελπισμένους.
Ας λατρεύουμε τον σταυρό, και ας τον κάνουμε δικό μας.
Θεματολογικές ετικέτες