Ανάληψη
Μια ερώτηση γεννιέται στην συνείδηση των χριστιανών από την Ανάληψη του Χριστού:
Γιατί μας άφησε και έφυγε;
Δεν ήταν καλύτερο και ευκολότερο για τον Χριστό να μείνει και να ξεπεράσει κάθε αντίρρηση, στα δεδομένα αυτού του κόσμου; Να επεξηγήσει ο ίδιος και να αποσαφηνίσει όλα αυτά που τώρα είναι… εκκρεμούντα και αντιλεγόμενα; Μια τέτοια όμως προοπτική και πιθανότητα την είχε ήδη απορρίψει στον Θωμά. Αλλά και πριν, την Ανάστασή Του, την είχε κάνει θέμα εμπιστοσύνης και αυτοπαράδοσης, και όχι κατοχυρωμένο copyright για τον ίδιο! Εμφανιζόταν… ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ και έκανε… τον κηπουρό και περνούσε για… φάντασμα και δεν ήθελε με τίποτα να είναι η Ανάστασή Του αποδεδειγμένο και λυμένο θεώρημα, υποχρεωτικό για όλους! Σε όσους… δίσταζαν στην παρουσία Του, δεν καταλογίζει απιστία! Αντιθέτως τους έκανε αποστόλους του μηνύματός Του, σε εμάς που δεν Τον γνωρίσαμε… βλεφάροις, αλλά προσπαθούμε… καρδίας πόθῳ να Τον εμπιστευόμαστε. Δεν ήθελε (και δεν θέλει) μια εξωτερική υπακοή, αλλά μία εσωτερική αλλαγή, η οποία για να επιτελεστεί χρειάζεται την πρόθεσή μας να παραδώσουμε την ζωή μας, στο θέλημα του Θεού.
Απάντηση στο ερώτημά μας, γιατί έφυγε, δίνει ο ίδιος ο Ιησούς: Γιατί πρέπει να πάει στον Πατέρα. Όπως λέει στους Αποστόλους στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο… Πηγαίνει να ετοιμάσει τόπο για μας! Και έρχεται η απορία, τι υπάρχει λοιπόν για προετοιμασία; Ο Θεός έφτιαξε τον ουρανό και την γη για μας, δεν είναι όλα προετοιμασμένα; Μάλλον όχι!
Με το βάπτισμα γίναμε μέλη του σώματος του Χριστού. Ο Χριστός με την Ανάληψη έκανε το σώμα του συγκατάθεδρον της θεότητος. Η θέση μας είναι πλέον στον ουρανό, ως μέλη του σώματος του Χριστού! Ο ίδιος ο Χριστός είναι για μας… «ο τόπος» στην Βασιλεία των Ουρανών! «Ἰδού ἔρχομαι ταχύ, και ο μισθός μου μετ’ ἐμοῦ ἐστίν…» (Ἀποκ. 22, 12) «… τί ἐστιν ἡ Βασιλεία, εἰ μή αὐτός ὁ Χριστός;…» (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος).
Ο Χριστός φεύγει ανερχόμενος στον ουρανό (όχι σε κάποιο τόπο· ουρανός δεν είναι το διάστημα, αλλά η κατάσταση της θεϊκής ποιότητας) προκειμένου να μας στείλει, Αυτόν που παρηγορεί και γεμίζει αρετές τις ανθρώπινες καρδιές. Αυτόν που είναι ο ενεργών τα Μυστήρια. Αυτόν που είναι Παράκλητος, δηλαδή η παρηγοριά μας, το Άγιο Πνεύμα του Θεού. Αυτόν που μας βαπτίζει και μας κάνει σύσσωμους του Χριστού. «Θα λάβετε δύναμη όταν το Άγιο Πνεύμα κατοικήσει μέσα σας».
Η έλευση και παρουσία μαζί μας του Αγίου Πνεύματος, είναι ο κύριος λόγος που πρέπει να θέλει να φύγει ο Χριστός. Ερχόμενο το πνεύμα και κατοικώντας στις καρδιές υλοποιεί αυτό που ο Χριστός έδωσε εντολή στους μαθητές και σε όλους μας… «να πάμε σ’ όλον τον κόσμο και να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο σε κάθε πλάσμα…».
Το Πνεύμα το Άγιο φέρνει και δίνει Δώρα που μπορούν να ολοκληρώσουν την αποστολή της εξάπλωσης του Ευαγγελίου. Αν δούμε τα δώρα του Αγίου Πνεύματος το καθένα έχει κάτι που μπορεί να μας βοηθήσει, ώστε με τη σειρά μας να βοηθήσουμε τους άλλους να είναι ανοιχτοί στο λόγο του Ιησού Χριστού στα Ευαγγέλια.
Η Σοφία, ανοίγει το μυαλό.
Η κατανόηση, ανοίγει την καρδιά.
Η ειρήνη, βοηθά σε δύσκολες καταστάσεις να γνωρίζει κανείς τι είναι το σωστό.
Η υπομονή, μας δίνει αντοχή σαν μάρτυρες και μας δίνει έμπνευση. Ο Άγιος Ειρηναίος είπε: «…Το αίμα των μαρτύρων είναι ο σπόρος της πίστης».
Η γνώση, μας επιτρέπει να βλέπουμε τα πράγματα από την οπτική γωνία του θεού, ώστε να βοηθήσουμε τους άλλους να δουν τον κόσμο και τον εαυτό τους, με καινούργιο τρόπο.
Η ευσέβεια μας διδάσκει την “στάση” και τον τρόπο να κατανοήσουμε την εξάρτησή μας από τον Θεό. Τότε γίνεται αυτονόητη η λατρεία και οι ευχαριστίες που προσφέρονται στον Θεό.
Ο “φόβος” ή το δέος του Κυρίου, μας δίνει εκπληκτική συνειδητοποίηση της δόξας και του μεγαλείου του Θεού. Κάτι τέτοιο δεν μας αναταξινομεί την εξυπνάδα, αλλά μας βάζει σε μια χαρούμενη και ευγνώμονα συνειδητοποίηση της μεγαλοσύνης του Θεού. Καταλαβαίνουμε δηλαδή ότι μόνον σ’ Αυτόν θα βρούμε αληθινή ειρήνη.
Έτσι γίνεται κανείς μάρτυρας του Χριστού στον κόσμο. Μόνον όταν γίνει κατοικητήριο των Δώρων που το Άγιο Πνεύμα φέρνει. Σαν Εκκλησία, σαν Σώμα Χριστού δηλαδή, έχουμε την εντολή και αποκτούμε με το Άγιο Πνεύμα την εξουσία, να μαρτυρήσουμε για την Ανάσταση και την Λύτρωση που κέρδισε ο Χριστός για μας.
Έφυγε λοιπόν ο Χριστός, για να έρθει το Άγιο Πνεύμα, που όταν του πούμε «… ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν…» θα αλλάξει την καρδιά μας με μια πραγματική μετατροπή και θα φανερώσει με κάποιους (τους Αγίους) το τί ζωή έφερε ο Χριστός στον κόσμο!
Γι’ αυτό και η Ανάληψη δεν γέμισε στενόχωρη διάθεση και πικρία τους μαθητές και την Παναγία αλλά χαρά άπειρη όπως λέμε στο τροπάριο της εορτής «…ὁ τούς μαθητάς καί τήν τεκοῦσαν Σε Θεοτόκον, χαρᾶς ἀπείρου πλήσας ἐν τῇ σῇ Ἀναλήψει, καί ἡμᾶς ἀξίωσον τῶν ἐκλεκτῶν Σου τῆς χαρᾶς εὐχαῖς αὐτῶν διά τό μέγα Σου ἔλεος».
Με αγάπη και ευχές
Ο εφημέριος σας
π. Θεοδόσιος