Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Η τελευταία συνεδρίαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος έκανε ένα... replay ετήσιας συνεδρίασης, χωρίς (ούτε τυπικά) να έχει θέμα και λόγο σύναξης, ει μη το... φλέγον της εκλογής αρχιερέων (πλην των τριών Μητροπολιτών) άνευ χαρτοφυλακίου...!!

Παρακάτω ένα δημοσίευμα στην εφημερίδα της Μαδρίτης, El Confidencial Digital., που παρουσιάζει ευφήμως τον πάλαι Μητροπολίτη μας Μελέτιο Καλαμαρά, για την Θεολογία και την ποιότητα του.

«Κατόπιν προτροπής καλού φίλου, τον οποίο επίσης μιμούμαι σε αυτό, εδώ και αρκετό καιρό τον επίσκοπο του Τρόντχαϊμ, μιας νορβηγικής επισκοπής στο Βορρά. Το όνομά του είναι Erik Varden και είναι, ή ήταν, όπως θα μπορούσε να το καταλάβει κανείς, ένας μοναχός με αυστηρή τήρηση, με την έννοια της συνέπειας, Κιστερκιανός.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Ο Ιωάννης με το παρατσούκλι "Χρυσόστομος" λόγω της ικανότητάς του να μιλάει, περιεκτικά και όμορφα, ήταν ένας ακούραστος ευαγγελιστής. Δεν φοβόταν τίποτα και κανέναν, έτοιμος να πει κατάμουτρα σε όσους αψηφούσαν τον νόμο του Θεού, ακόμη και στους πιο ισχυρούς, τι τους αναμένει!

Γεννημένος στην Αντιόχεια της Συρίας γύρω στο 344, ο Ιωάννης ήταν γιος του Σεκούνδου, αρχιστράτηγου των στρατευμάτων της Κωνσταντινούπολης. Ο πατέρας του πέθανε λίγες εβδομάδες μετά τη γέννησή του. Ο Ιωάννης και η μεγαλύτερη αδελφή του ανατράφηκαν από τη μητέρα τους, την Ανθούσα, η οποία έμεινε χήρα σε ηλικία 20 ετών και έπρεπε να αγωνιστεί σκληρά για να διασφαλίσει την περιουσία των παιδιών της. Ευσεβής χριστιανή, η Ανθούσα δεν βάφτισε τον γιο της!

Συγγραφέας: Mattson Stephen

Η χριστιανική πίστη είναι συναρπαστική. Πολλά όμως που διακηρύττουμε και πιστεύουμε δεν είναι αληθινά. Ακολουθούν τα επτά πιο συνήθη στερεότυπα που οι χριστιανοί επαναλαμβάνουμε,  αλλά είναι ψεύδη.

Είσαι πάντα χαρούμενος. Σε πολλές εκκλησιαστικές κοινότητες ευδοκιμεί η νοσηρή νοοτροπία και προσδοκία ότι πρέπει να είμαστε χαρούμενοι πάντοτε και διαρκώς. Αν είμαστε κάτι λιγότερo από εύθυμες και χαρούμενες πνευματικές μαζορέτες, είμαστε κακή εικόνα του χριστιανισμού.

Συχνά  ο τρόπος που παίζουμε τον ‘ρόλο’, συνοψίζεται στο “να είσαι καλή μαρτυρία”. Η ικανοποίηση και η ευτυχία είναι πνευματικά δώρα και αρετές αλλά ποτέ σε βάρος της εντιμότητας, της διαφάνειας και της αλήθειας. Δεν πρέπει ποτέ να προσποιούμαστε ότι είμαστε μονίμως χαρούμενοι και ήρεμοι, φορώντας τη μάσκα της χαράς ως εργαλείο ευαγγελισμού.

Συγγραφέας: Karen Armstrong

Οι τρέχουσες συζητήσεις για την ύπαρξη του Θεού δύσκολα μας βοηθούν ή μας ανεβάζουν στην υπέρβαση. Η Κάρεν Άρμστρονγκ μοιράζεται ένα όραμα για την πίστη που δεν αφορά τόσο τις αποδείξεις όσο την πρακτική.

Η Κάρεν Άρμστρονγκ έχει συναντηθεί αρκετές φορές με τον άθεο Ρίτσαρντ Ντόκινς. "Δεν με συμπαθεί και δεν τον συμπαθώ και πολύ, αλλά είμαστε Βρετανοί, οπότε χαμογελάμε ευγενικά και ανταλλάσσουμε ευγένειες", λέει. "Έχουμε συμμετάσχει σε πάνελ μαζί, αλλά είναι απολύτως άσκοπο".

Πράγματι, είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με τις ιδέες που έχει διατυπώσει στο νέο της βιβλίο, "Η Ιστορία του Θεού". Ενώ οι επικριτές της μπορεί να λένε ότι ποτέ δεν "απέδειξε" την υπόθεσή της, αυτό είναι το θέμα της: ο Θεός δεν είναι μια έννοια που πρέπει να αποδειχθεί.

Έφτασε στην κατανόηση -ή στην αναγνώριση της έλλειψης κατανόησης- του Θεού κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης ζωής θρησκευτικών εμπειριών. Ως νεαρή Καθολική που επιθυμούσε να βιώσει τον Θεό, εντάχθηκε στην Εταιρεία του Αγίου Παιδιού Ιησού και πέρασε επτά χρόνια στο μοναστήρι. Έφυγε απογοητευμένη και άρρωστη και απέρριψε την πίστη. "Δεν πίστευα ποτέ ότι θα επέστρεφα στη θρησκεία, αλλά αυτό που με επανέφερε ήταν η μελέτη άλλων παραδόσεων της πίστης", λέει.

Συγγραφέας περισσότερων από 20 βιβλίων, η Άρμστρονγκ λέει ότι η πνευματική της πρακτική είναι πλέον η μελέτη, την οποία παρομοιάζει με τις πρακτικές των Βενεδικτίνων μοναχών. "Όταν κάθομαι στο γραφείο μου, θα έχω στιγμές δέους και θαυμασμού και υπέρβασης", λέει.

Αλλά αυτή η εμπειρία δεν σταματά στο γραφείο της. Η μελέτη της την οδήγησε στο να εγκαινιάσει τον Νοέμβριο τον Χάρτη για τη Συμπόνια. Στόχος της, λέει, είναι "να επαναφέρει τη συμπόνια στην κεντρική θέση της θρησκευτικής ζωής".

Συγγραφέας: Τrondheim Erik Varden

(Επισκοπή Trondheim – Τρία έτη)

Το πρεσβυτέριο της Επισκοπής του Trondheim συνήλθε στο μοναστήρι των Μπριγκιτίνων του Tiller 22-24 Οκτωβρίου 2023. Η ομιλία αυτή του επισκόπου Erik Varden δόθηκε ως εισαγωγή.

Συγχωρήστε με αν ξεκινήσω από μερικές προσωπικές παρατηρήσεις. Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε που χειροτονήθηκα επίσκοπος. Όταν έφτασα εδώ, είχα περάσει τριάντα χρόνια στο εξωτερικό. Η Νορβηγία είχε γίνει για μένα μια ξένη χώρα. Γνώριζα τη Νορβηγική Καθολική Εκκλησία από φήμες. Δεν είχα προσωπική εμπειρία από την ενοριακή ζωή. Όχι μόνο δεν είχα υπάρξει ποτέ ενοριακός ιερέας- δεν είχα καν συμμετάσχει ποτέ σε μια συνηθισμένη ενορία. Είχα διαμορφωθεί σε πανεπιστημιακές εφημερίες και στη θρησκευτική ζωή.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ

Βασιλική του Αγίου Πέτρου - Κυριακή, 29 Οκτωβρίου 2023

Ένας διδάσκαλος του νόμου έρχεται στον Ιησού για να τον δοκιμάσει με ένα πρόσχημα. Το ερώτημα που θέτει, ωστόσο, είναι ένα σημαντικό και διαρκές ερώτημα που, κατά καιρούς, αναδύεται και στις δικές μας καρδιές και στη ζωή της Εκκλησίας: "Ποια εντολή του νόμου είναι η μεγαλύτερη;" (Ματθ. 22:36). Κι εμείς, βυθισμένοι στο ζωντανό ρεύμα της Παράδοσης, μπορούμε να ρωτήσουμε: "Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα; Ποια είναι η κινητήρια δύναμη;" Τι έχει τόση σημασία ώστε να είναι η κατευθυντήρια αρχή των πάντων; Η απάντηση του Ιησού είναι σαφής: "Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά, με όλη σου την ψυχή και με όλο σου το νου. Αυτή είναι η μεγαλύτερη και πρώτη εντολή. Και: Να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου" (Ματθ. 22:37-39).

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ

στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου
την Πέμπτη, 29 Ιουνίου 2022, γιορτή των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

Πέτρος και Παύλος: δύο απόστολοι ερωτευμένοι με τον Κύριο! Δύο πυλώνες της πίστης της Εκκλησίας. Καθώς αναλογιζόμαστε τη ζωή τους, το σημερινό Ευαγγέλιο επαναλαμβάνει μπροστά μας το ερώτημα που έθεσε ο Ιησούς στους μαθητές του: "Ποιος λέτε ότι είμαι εγώ;" (Ματθ. 16:16). Αυτή είναι η ουσιαστική και πιο σημαντική ερώτηση από όλες: Ποιος είναι ο Ιησούς για μένα; Ποιος είναι ο Ιησούς στη ζωή μου; Ας δούμε πώς απάντησαν οι δύο απόστολοι σε αυτή την ερώτηση.

Η απάντηση του Πέτρου μπορεί να συνοψιστεί σε μια λέξη: Ακολουθήστε. Ο Πέτρος ήξερε τι σημαίνει να ακολουθείς τον Κύριο. Εκείνη την ημέρα στην Καισάρεια του Φιλίππου, ο Πέτρος απάντησε στην ερώτηση του Ιησού με μια ωραία ομολογία πίστης: "Εσύ είσαι ο Μεσσίας, ο Υιός του ζωντανού Θεού" (Ματθ. 16:16). Μια άψογη, ακριβής, ακριβής και, θα μπορούσαμε ακόμη να πούμε, τέλεια "κατηχητική" απάντηση. Ωστόσο, η ίδια αυτή η απάντηση ήταν ο καρπός ενός ταξιδιού. Διότι μόνο μετά τη συναρπαστική εμπειρία του να ακολουθήσει τον Κύριο, να περπατήσει μαζί του και πίσω του για κάποιο χρονικό διάστημα, ο Πέτρος έφτασε στην πνευματική ωριμότητα που τον έφερε, κατά χάρη, από καθαρή Χάρη, σε μια τόσο ξεκάθαρη ομολογία πίστης.

ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ και η πίσω ΑΠ’ ΑΥΤΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

22 Οκτωβρίου 2023 Trondheim

Ησαΐας 45:1-6: Έτσι λέει ο Κύριος στον χρισμένο του, στον Κύρο.
Α΄ Θεσσαλονικείς 1:1-5: Θεσ/νίκης: Έχετε επιμείνει με την ελπίδα.
Ματθαίος 22:15-21: Ο Ιησούς γνώριζε την κακία τους.

Το πρώτο μας ανάγνωσμα σήμερα είναι ένα κείμενο πρωτοφανούς σημασίας. Πρέπει να το εντάξω στο πλαίσιο, για να πω κάτι λογικό γι' αυτό. Συγχωρέστε με αν ξεκινήσω με μερικά «στεγνά» γεγονότα.

Συγγραφέας: Τrondheim Erik Varden

(Επισκοπή Trondheim – Τρία έτη)

Το πρεσβυτέριο της Επισκοπής του Trondheim συνήλθε στο μοναστήρι των Μπριγκιτίνων του Tiller 22-24 Οκτωβρίου 2023. Η ομιλία αυτή του επισκόπου Erik Varden δόθηκε ως εισαγωγή.

Συγχωρήστε με αν ξεκινήσω από μερικές προσωπικές παρατηρήσεις. Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε που χειροτονήθηκα επίσκοπος. Όταν έφτασα εδώ, είχα περάσει τριάντα χρόνια στο εξωτερικό. Η Νορβηγία είχε γίνει για μένα μια ξένη χώρα. Γνώριζα τη Νορβηγική Καθολική Εκκλησία από φήμες. Δεν είχα προσωπική εμπειρία από την ενοριακή ζωή. Όχι μόνο δεν είχα υπάρξει ποτέ ενοριακός ιερέας- δεν είχα καν συμμετάσχει ποτέ σε μια συνηθισμένη ενορία. Είχα διαμορφωθεί σε πανεπιστημιακές εφημερίες και στη θρησκευτική ζωή.

Κύριε, κραυγάζω παρακαλώντας Σε για ειρήνη, που είναι γέννημα της ελεύθερης και υγιούς αγάπης Σου.

Καθάρισε τα μάτια μου για να τη βλέπω, και το μυαλό μου για να την καταλαβαίνω.

Καθάρισε την καρδιά μου, για να μπορώ να την δέχομαι, και τη μνήμη μου για να εργάζομαι για την ειρήνη -που προέρχεται από την αγάπη και τη συμπόνια Σου.

Κύριε, στήριξε το όραμά μου για την ειρήνη, αφού ακολουθεί την έμπνευσή Σου. Και κάνε το αυτό, με τους πολλούς τρόπους Σου, με τους οποίους αποκαλύπτεις την παρουσία Σου και την αγάπη Σου για όλη την ανθρωπότητα, καθώς και με το σταθερό Σου ύφος. Με τον «διάλογο» ελευθερίας που κάνεις μαζί μας και φροντίζεις για όλους μας.

Κάνε με, Κύριε, να ζήσω σε διάλογο μαζί Σου, και αποκάλυψε ξανά το νόημα της ζωής μου σε αρμονία με όλη τη δημιουργία.

Δώσε μου, Κύριε, το θάρρος να ζήσω σε διάλογο εν μέσω διαιρέσεων και συγκρούσεων Και να οικοδομήσω την ειρήνη, στο μέτρο του εφικτού των δυνάμεών μου, με όλους τους ανθρώπους που έχουν ειλικρινή καρδιά, και πιστεύουν στην αγάπη Σου και τη συμπόνια Σου. Αμήν.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Το 1855 ο Αβραάμ Λίνκολν (1809-1865) έγραφε σε μια επιστολή στον φίλο του Τζόσουα Σπίντ: «Δεν ανήκω σ’ αυτούς που λένε ανεύθυνα: Δεν ξέρω τίποτα! Ξέρω ότι ο εκφυλισμός  μας προχωράει γρήγορα! Ξεκινήσαμε διακηρύσσοντας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και τώρα πρακτικά το διαβάζουμε: Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι... εκτός από τους νέγρους και ίσως προχωρήσουμε και στους αλλοδαπούς και τους καθολικούς! Όταν φτάσουμε και σ’ αυτό το σημείο, θα προτιμούσα να μεταναστεύσω σε κάποια χώρα, που δεν θα προσποιείται ότι αγαπά την ελευθερία»!!

Μεταγράφηκε και σε δυναμική όπερα (η πιο πολυπαιγμένη νέα όπερα του 21ου αιώνα) σε σύνθεση από τον Αμερικανό Jake Heggie, το βιβλίο της μοναχής Helen Prejean για τον θανατοποινίτη  Elmo Patrick Sonnier. Ήδη είχε γυριστεί σε ταινία το 1995 με τον Sean Penn (Σον Πεν) και την Susan Sarandon, με τίτλο Dead Man Walking, που πήρε Όσκαρ, και στα ελληνικά έχει τον τίτλο «Θα ζήσω» και έχει ανεβεί και στο θέατρο.

Η όπερα ως μια μουσική σύνθεση είναι σκηνική δράση-διάλογοι σε τραγούδι. Opera είναι λατινική λέξη, ο πληθυντικός της λέξης opus = έργο. Η όπερα είναι έργα συγχρόνως εκφερόμενα! Μουσική, θέατρο, χορός, σκηνογραφία! Έχει δυο κομμάτια, το Libretto, που είναι το κείμενο του θέματος το οποίο παρουσιάζει, και την μουσική.

Συγγραφέας: Ἀεράκης Δανιήλ Γ. ἀρχ/της

Κλαίει ἡ Παναγία; Καί πόσο κλαίει; Καί γιατί κλαίει; Καί μέχρι πότε θα κλαίη; Καί φτάνει τό κλᾶμα της; Μήπως τά δάκρυα πρέπει νά μοσχοβολοῦν; Μήπως πρέπει ν’ ἀναμιχθοῦν μέ ἀρώματα; Μήπως ἀπό δακρυρροοῦσα πρέπει νά τήν κάνουμε καί μυροβλύζουσα; Καί δέν θά σταματήση ἡ ροή τῶν δακρύων; Καί δέν θά στερέψει το μύρο; Καί μήπως πρέπει δίπλα ἀπό τήν εἰκόνα της πού «ἀενάως» (!) τρέχει δάκρυα καί ἀναβλύζει μύρο, νά στήσουμε καί την εἰκόνα τοῦ Μυροβλήτου; Καί μήπως τά «Δημήτρια», πού ξεκινοῦν ἕνα μῆνα πρίν τή γιορτή τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, πρέπει να ἐπεκταθοῦν καί νά ἑορτάζωνται σέ ἐτήσια βάσι; Καί μήπως καί οἱ Κυριακάτικες Λειτουργίες πρέπει νά συντμηθοῦν, ὥστε νά διατίθεται ὅλος ὁ χρὀνος στήν προσκύνησι τῆς εἰκόνας τῆς παρηγορήτριας καί στή διανομή τοῦ ἁγίου Εὐχελαίου; Καί μήπως ὕστερα ἀπό τόσα «καταπληκτικά φαινόμενα» (!) εἶναι καιρός νά πάη στήν ἄκρη ἡ Ἁγία Γραφή; Τί νά τήν κάνουμε ἄλλωστε, ἀφοῦ λύσαμε τό θέμα τῆς σωτηρίας μας μέ δάκρυα, με μύρα, μέ εὐχέλαια, γιατί ὄχι καί μέ… φανουρόπιττες;

Συγγραφέας: Έφη Αλεβίζου

Οι Ισραηλινοί που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των Παλαιστινίων απορροφούν ταυτόχρονα δύο ροές τραυματικών ειδήσεων: Tη βιαιότητα των επιθέσεων της Χαμάς και την πολιορκία της Γάζας.

«Είναι ο άγιος Λουκάς Αντιοχεύς (από την Αντιόχεια) το γένος Σύρος, την τέχνη γιατρός, έγινε μαθητής των Αποστόλων και στη συνέχεια του Παύλου τον οποίο ακολούθησε μέχρι τον θάνατο του (του Παύλου). Υπηρέτησε τον Κύριο με όλη του την ύπαρξη δεν είχε οικογένεια και παιδιά, σε ηλικία δε ογδόντα τεσσάρων ετών μαρτύρησε στην Θήβα της Βοιωτίας». (μαρτυρία αγ. Γρηγορίου Θεολόγου)

Ο Jon Fosse, ο νέος κάτοχος του βραβείου Νόμπελ λογοτεχνίας, ο οποίος ασπάστηκε την Καθολική πίστη, αν και ελάχιστα γνωστός στην Ελλάδα (παρ’ ότι έχουν μεταφραστεί έργα του στα ελληνικά) θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους συγγραφείς και την Πέμπτη 5 Οκτωβρίου έγινε ο τέταρτος Νορβηγός που κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Η λέξη "αγνότητα", με την πρώτη ματιά, μπορεί να φαίνεται εκφοβιστική! Κάτι που πρέπει να απορρίψετε αμέσως! Είναι, ωστόσο, κάτι πολύ διαφορετικό από την αγαμία.

29 Σεπτεμβρίου 2023

Είναι η αγνότητα μια ξεπερασμένη αρετή; Αυτό ήταν το ερώτημα που τέθηκε σε μια συζήτηση σε πάνελ στη Ρώμη το βράδυ, κατά τη διάρκεια της οποίας συνομίλησα με την Sr Anna Mirijam Kaschner, γενική γραμματέα της Διάσκεψης των Σκανδιναβικών Επισκόπων, τον κ. Andreas Thonhauser, επικεφαλής του Γραφείου EWTN του Βατικανού, και τον Dr Vincenzo Bassi, πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Καθολικών Οικογενειών.

Αυτό που πραγματικά απαιτείται είναι μια παιδαγωγική της αγνής ζωής. Έχοντας ξεχάσει τι πραγματικά σημαίνει η λέξη, έχουμε υποβιβάσει την αγνότητα σε ένα ανέφικτο ιδανικό, σχεδόν σε μια καρικατούρα: την εικόνα μιας παρθένας με λευκό φόρεμα σε έναν πύργο· μια πραγματικότητα απρόσιτη! Στη γνήσια παράδοση της Εκκλησίας, εν τω μεταξύ, βρίσκουμε έναν τρόπο να βρούμε την τάξη μέσα από το χάος, την ολότητα μέσα από τον κατακερματισμό, και έχουμε πολλούς έμπειρους οδηγούς.

«Το να είσαι αγνός σημαίνει να είσαι ολόκληρος»

Ο π. Erik Varden μιλάει και γράφει για μια παραμελημένη αρετή

3 Οκτωβρίου 2023

Πηγή: Anne Reisch

Η αγνότητα δεν είναι ένα δημοφιλές θέμα στον ευρύτερο πολιτισμό, αλλά ούτε και στην Καθολική Εκκλησία!

Η αγνότητα είναι το θέμα ενός νέου βιβλίου από μια προσωπικότητα που είναι οικεία στους αναγνώστες του Pillar-Πυλώνα. Ο επίσκοπος Έρικ Βάρντεν, πνευματικός συγγραφέας, λόγιος, μουσικός, λάτρης της μπύρας, μοναχός στο Τάγμα των Τραπιστών και επίσκοπος του Τρόντχαϊμ στη Νορβηγία.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

Κάθε άνθρωπος αντικρίζοντας τον θάνατο γεμίζει θλίψη και πικρία. Όταν όμως συμβεί ο θάνατος να χτυπήσει νέο άνθρωπο και μάλιστα μοναχοπαίδι κάποιου, όπως και το παιδί της χήρας της Ναΐν του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος, τότε εκτός από αυτά γίνεται και πόνος αβάσταχτος.

Γιατί όμως; Ο άνθρωπος αδελφοί μου είναι πλασμένος από τον Θεό για να ζει, γι’ αυτό και αποκρούει κάθε σκέψη θανάτου, του είναι ξένος. Όταν όμως βρεθεί μπροστά του, γεμίζει από άλυτα ερωτήματα: Γιατί να πεθάνει; Γιατί να το επιτρέψει ο Θεός; Πού πάει τώρα; Υπάρχει άραγε; Και άλλα πολλά.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

"Στάδιο Vélodrome" (Μασσαλία)

Σάββατο, 23 Σεπτεμβρίου 2023

Οι Γραφές μάς λένε ότι, έχοντας εγκαθιδρύσει το βασίλειό του, ο βασιλιάς Δαβίδ αποφάσισε να μεταφέρει την Κιβωτό της Διαθήκης στην Ιερουσαλήμ. Αφού κάλεσε το λαό, σηκώθηκε και ξεκίνησε για να φέρει την Κιβωτό· στο δρόμο, αυτός και ο λαός, χόρευαν προηγούμενοι της Κιβωτού, χαίροντας μπροστά στον Κύριο (βλ. 2 Σαμ 6:1-15). Με φόντο αυτή τη σκηνή, ο ευαγγελιστής Λουκάς αφηγείται την επίσκεψη της Μαρίας στην ξαδέλφη της Ελισάβετ. Η Μαρία, επίσης, σηκώνεται και ξεκινάει για την περιοχή της Ιερουσαλήμ, και όταν μπαίνει στο σπίτι της Ελισάβετ, το παιδί που κυοφορεί, αναγνωρίζοντας την άφιξη του Μεσσία, πηδάει από χαρά και αρχίζει να χορεύει όπως ο Δαβίδ μπροστά στην κιβωτό (πρβλ. Λουκ. 1:39-45).

Η προσευχή, και ειδικότερα το «Πάτερ ημών», δίνει στον άνθρωπο την ευκαιρία να βρίσκεται σε κοινωνία με τους άλλους. Αυτή είναι μια από τις σημαντικότερες ανάγκες μας.

Ο Θεός θέλει να αγιάσει τους ανθρώπους και να τους σώσει, αλλά όχι ως άτομα ή «χωριστά, χωρίς κανένα αμοιβαίο δεσμό! Αντίθετα, θέλει να τους κάνει έναν Λαό που θα τον γνωρίζει σύμφωνα με την αλήθεια και θα τον υπηρετεί με αγιότητα».

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Χριστός ρύθμισε έτσι την χριστιανική προσευχή να Τον ονομάζουμε Πατέρα μας και όχι Πατέρα μου. Για τους διδασκάλους της Εκκλησίας αυτό δείχνει ότι «η αγάπη του Θεού προς εμάς δεν είναι μια ιδιωτική υπόθεση, αλλά μια κοινοτική πραγματικότητα».

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Βασιλική της Παναγίας της Γκάρντε (Μασσαλία)
Παρασκευή, 22 Σεπτεμβρίου 2023

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλό απόγευμα!

Χαίρομαι που ξεκινάω την επίσκεψή μου μοιράζοντας μαζί σας αυτή τη στιγμή προσευχής. Ευχαριστώ τον Καρδινάλιο Jean-Marc Aveline για τα λόγια καλωσορίσματός του και χαιρετίζω τον Αρχιεπίσκοπο Eric de Moulins-Beaufort, τους αδελφούς μου Επισκόπους, τους Πρυτάνεις και όλους εσάς - ιερείς, διακόνους, ιεροσπουδαστές και αφιερωμένους άνδρες και γυναίκες - που εργάζεστε σε αυτή την Αρχιεπισκοπή με γενναιοδωρία και αφοσίωση για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας συνάντησης με τον Θεό και τον πλησίον. Σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας, την υπηρεσία σας και τις προσευχές σας!

Μόλις παντρεύτηκες;

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι ο άγιος που πρέπει να προσευχηθείτε!!

Πολλοί νεόνυμφοι είπαν το "δέχομαι" να συμπορευθώ με τον... ή την..., ενώπιον του Θεού αυτό το καλοκαίρι, περιτριγυρισμένοι από την οικογένεια και τους φίλους τους. Με την έναρξη του νέου τρόπου ζωής να είναι προ των πυλών, και πολλά νέα πράγματα να σκέφτεστε, ας ρίξουμε μια ματιά στον άγιο στον οποίο πρέπει να προσεύχονται οι νεόνυμφοι!!

Η καλοκαιρινή περίοδος διανθίζεται συχνά από τους πολλούς γάμους που τελούνται. Το μυστήριο του γάμου «δεν είναι μια κοινωνική σύμβαση, ένα κενό τελετουργικό ή το απλό εξωτερικό σημάδι μιας δέσμευσης». «Είναι ένα δώρο για τον αγιασμό και τη σωτηρία των συζύγων».

Ενώ η ευτυχία αυτής της ημέρας υπόσχεται να μείνει χαραγμένη στη μνήμη της νύφης και του γαμπρού, μπορεί και πρέπει να καλλιεργηθεί καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Και για να διασφαλιστεί ότι η έναρξη του νέου τρόπου ζωής θα βασιστεί και στη δυναμική των γάμων του φετινού καλοκαιριού, ένας άγιος φαίνεται ιδανικός για να παρακολουθεί και να συνοδεύει τους νεόνυμφους: ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Αρχιεπίσκοπος της Κωνσταντινούπολης στα τέλη του τέταρτου αιώνα και πατέρας της Εκκλησίας, δεν είναι λιγότερο καλός σύμβουλος γάμου.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Μασσαλία
Παρασκευή, 22 Σεπτεμβρίου 2023

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,

Σας ευχαριστώ που βρίσκεστε εδώ. Μπροστά μας είναι η θάλασσα, πηγή ζωής, όμως αυτό εδώ το σημείο θυμίζει την τραγωδία των ναυαγίων, που προκαλούν το θάνατο. Συγκεντρωθήκαμε στη μνήμη εκείνων που δεν τα κατάφεραν, που δεν σώθηκαν. Ας μη συνηθίσουμε να θεωρούμε τα ναυάγια ως ειδήσεις και τους θανάτους στη θάλασσα ως αριθμούς: όχι, είναι ονόματα και επώνυμα, είναι πρόσωπα και ιστορίες, είναι διαλυμένες ζωές και διαλυμένα όνειρα. Σκέφτομαι τόσους πολλούς αδελφούς και αδελφές που πνίγηκαν στο φόβο, μαζί με τις ελπίδες που κουβαλούσαν στις καρδιές τους. Μπροστά σε ένα τέτοιο δράμα, χρειαζόμαστε πράξεις, όχι λόγια. Πριν από αυτό, όμως, πρέπει να δείξουμε λίγη ανθρωπιά: χρειαζόμαστε σιωπή, κλάμα, συμπόνια και προσευχή. Σας καλώ τώρα να περάσετε ένα λεπτό σιωπής στη μνήμη αυτών των αδελφών μας: ας συγκινηθούμε από τις τραγωδίες τους. [Στιγμή σιωπής]

14 Σεπτεμβρίου 2023

της Υψώσεως του Σταυρού

Κάθε φορά που σε κάποια ακολουθία μνημονεύεται ο Σταυρός του Χριστού έχει μπροστά επιθετικό προσδιορισμό το Ζωοποιός! Αυτός που φτιάχνει την ζωή! Όμως όλοι οι άνθρωποι ξέρουμε, αφού η ιστορία μάς το γνωρίζει πολύ άμεσα, το ότι ο Σταυρός και η σταύρωση, ήταν και είναι, τρόπος θανάτου όχι τρόπος που φτιάχνει την ζωή! Γιατί λοιπόν οι χριστιανοί λέμε τον Σταυρό Zωοποιό;

Ο σταυρός ήταν ατιμωτικός τρόπος θανατώσεως καθαρμάτων και δούλων. Οι ελεύθεροι πολίτες, ακόμα και καταδικαζόμενοι για παραπτώματα εις θάνατον, δεν επιτρεπόταν να σταυρωθούν. Η σταύρωση πλην του ότι ήταν, όπως λέει ο Κικέρων, «βασανιστικό βασανιστήριο», ήταν δημόσιος εξευτελισμός. Ψυχορραγούσε ο σταυρωμένος μέσα στην αγωνία να στηριχθεί στα καρφωμένα πόδια του για να «τεντώσει» το κορμί προς τα πάνω, ώστε η θωρακική κοιλότητα να πάρει λίγο αέρα και να μη πεθάνει από ασφυξία. Ο θάνατος ερχόταν από ασφυξία, όταν οι δυνάμεις εξαντλούνταν και ο σταυρωμένος δεν άντεχε να κάνει αυτή την «ανορθωτική» κίνηση και έτσι κρεμάμενος πέθαινε από έλλειψη αέρα.

Η κατά παράδοση θαυματουργή εικόνα της Παναγίας "Φοβερά Προστασία" εστάλη από το Άγιο Όρος και έγινε δεκτή από την τοπική εκκλησία στα Τρίκαλα - διαβάζουμε στον τύπο.
Οδυνηρό! Όχι διότι είναι τάχα μια καθαρά θρησκευτική πράξη, την οποία δεν κατανοούν όσοι δεν συμμερίζονται την πίστη, και άρα την κακολογούν. Αλλά διότι είναι μια πράξη που όχι μόνο φαίνεται να υποτιμά την έννοια της υλικής βοήθειας, αλλά (όσο κι αν ακουστεί ίσως περίεργο) φαίνεται ότι πλήττει την ίδια την χριστιανική πίστη.
Εξηγούμαι:
Καθαρά θρησκευτική πράξη είπαμε;
«Θρησκεία καθαρή κι αμόλυντη για το Θεό και Πατέρα είναι αυτή: Να συμπαραστέκεστε στα ορφανά και στις χήρες όταν υποφέρουν, και να διατηρείτε αγνό τον εαυτό σας από την επιρροή του αμαρτωλού κόσμου» (Καινή Διαθήκη, επιστολή Ιακώβου 1:27).
1. Ορφανά και χήρες είναι η έκφραση με την οποία παγίως η Αγία Γραφή δηλώνει τους αδύναμους, τους ευάλωτους, αυτούς που δεν έχουν κοινωνικό στήριγμα.
2. Ποιος είναι λοιπόν ο αμαρτωλός κόσμος από την επιρροή του οποίου οι πιστοί καλούνται να διατηρούν αγνό τον εαυτό τους; Ένας κόσμος ο οποίος δεν συμπαραστέκεται στα ορφανά και στις χήρες όταν υποφέρουν.
Μήπως λέγοντας αυτά σνομπάρω την προσευχή; Το αντίθετο! Η προσευχή είναι σπουδαίο πράγμα, διότι ανοίγει τον ορίζοντα στο άπειρο. Άνθρωπος που δεν προσεύχεται, μου φαίνεται σαν άνθρωπος που θεωρεί σύμπαν το χωριό του και μόνο. Ταυτόχρονα είναι σπουδαία η προσευχή, διότι προϋποθέτει τον Θεό όχι ως αφηρημένο αξίωμα, αλλά ως ολοζώντανο πρόσωπο, που σε καλεί να συνάψεις σχέση μαζί του και να ανταποκριθείς στο κάλεσμά του, το απελευθερωτικό από κάθε λογής θάνατο.
Εδώ λοιπόν ανακύπτει το πρόβλημα με τις περιφορές εικόνων στη χώρα, πρόβλημα χρόνιο. Οι εικόνες είναι πολύτιμες, διότι αποτελούν παραπομπή: σε καλούν να απευθυνθείς στο εικονιζόμενο πρόσωπο. Αν η εικόνα δεν λειτουργεί ως τέτοια παραπομπή, τότε απλώς στρεβλώνεται σε είδωλο, σε αντι-εικόνα! Ποια είναι -ερωτώ- η διαφορά μεταξύ της προσευχής που κάνει ο Τρικαλιώτης μέσα στη λάσπη, και της προσευχής που κάνει ειδικά ενώπιον της επισκέπτριας εικόνας; Αν κάποιος ισχυριστεί ότι υπάρχει διαφορά, και ότι η δεύτερη προσευχή είναι πιο "ενισχυμένη", τότε δεν ολισθαίνει άραγε σε μαγική αντίληψη; Και αν τυχόν η θρησκευτική ζωή προβάλλεται ως συμβόλαιο με ασφαλιστική εταιρία, τότε δεν ολισθαίνει άραγε σε μαγική αντίληψη; Η δε μαγική αντίληψη ΔΕΝ είναι στοιχείο της εκκλησιαστικότητας. Είναι ο απόλυτος αντίποδας της εκκλησιαστικότητας.
Δεν επικρίνω την καρδούλα του κάθε ανθρώπου, που γυρεύει να ακουμπήσει τον πόνο του και να πάρει ελπίδα. Σχολιάζω τους θρησκευτικούς προσανατολισμούς που καλλιεργούνται. Είναι αξίωση της πίστης αυτή η οδύνη - όχι προσπέραση της πίστης.
Και κάτι ακόμα: Το ευαγγελικό απόσπασμα που παρέθεσα, είναι από το ίδιο κείμενο, το οποίο γράφει και τα εξής παρακάτω (πολύ γνωστά σε όσους αγαπούν τη θεολογία, άγνωστα και ακήρυχτα ευρέως):
«Ακούστε με τώρα κι εσείς οι πλούσιοι. Κλάψτε με γοερές κραυγές για τα βάσανά σας, που όπου να ’ναι έρχονται. Ο πλούτος σας σάπισε, και τα ρούχα σας τα 'φαγε ο σκόρος. Το χρυσάφι σας και το ασήμι κατασκούριασαν, και η σκουριά τους θα είναι μαρτυρική κατάθεση εναντίον σας και θα καταφάει τις σάρκες σας σαν τη φωτιά. Κι ενώ πλησιάζει η κρίση, εσείς μαζεύετε θησαυρούς. Να! Ο μισθός των θεριστών έφτασαν ως στ’ αυτιά του παντοδύναμου Κυρίου. Ζήσατε πάνω στη γη με απολαύσεις και σπατάλες. Παχύνατε σαν τα ζώα, που τα πάνε για σφάξιμο. Καταδικάσατε και φονεύσατε τον αθώο· δε σας πρόβαλε αντίσταση» (Ιακ. 5:1-6).

ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ / 13-9-2023.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Στο Μυστήριο και του δικού σας γάμου, μόλις τώρα διαβάσαμε ένα απόσπασμα από αυτά που γράφει στους χριστιανούς της Εφέσου ο απόστολος Παύλος, ο οποίος λέει σε όλους εμάς, και ειδικότερα σήμερα στον Θ. και στην Β., ότι πρέπει να αγαπούν ο ένας τον άλλον, με τον τρόπο που ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία και πρόσφερε γι’ Αυτήν τον εαυτό του! Να αγαπούν ο ένας τον άλλον με την αυτονόητη αγάπη, που τρέφουν για τον εαυτό τους. «Όπως αγαπούν το δικό τους σώμα» λέει επακριβώς ο απόστολος.

    Η Φλάννερυ Ο’ Κόννορ δεν κατάφερε στη διάρκεια της σύντομης ζωής της να κατακτήσει το αναγνωστικό κοινό που αποτελούσε το στόχο της συγγραφικής στρατηγικής της. Όσοι τη διάβαζαν γνωρίζοντας τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις, ένοιωθαν αμηχανία, όταν δεν σκανδαλίζονταν, από το βίαιο και ίσως νοσηρό, γι’ αυτούς, χαρακτήρα των ιστοριών της. Οι πιο κοντινοί και αδιάκριτοι την προέτρεπαν, συχνά μέσω της μητέρας της, να μη σπαταλά το ταλέντο της, αλλά να επιδοθεί στη συγγραφή ιστοριών με ευτυχέστερη κατάληξη και εμφανέστερα εποικοδομητικό χαρακτήρα. Όσοι πάλι αγνοούσαν τη θρησκευτική ταυτότητα της δημιουργού αυτών των ιστοριών, θαύμαζαν σ’ αυτές το συνδυασμό ειρωνείας και ρεαλισμού, αγριότητας και συμπόνιας, και χωρίς να υποψιάζονται την πνευματική πρόθεση της δημιουργού, την τοποθετούσαν στο κυρίαρχο τότε ρεύμα του λογοτεχνικού μοντερνισμού.

Συγγραφέας: π. Erik Varden

Μιλάμε ίσως πολύ εύκολα για εμπειρίες που «αλλάζουν τη ζωή». Το να αλλάξεις πραγματικά μια ζωή είναι πιο δύσκολο απ' ό,τι θέλουμε να παραδεχτούμε. Απαιτείται ένας ισχυρός καταλύτης. Ακόμη και με αυτή την επιφύλαξη, υπάρχει ένα περιστατικό χωρίς το οποίο δεν θα ήμουν ο ίδιος. Με αφύπνισε όταν χρειαζόμουν αφύπνιση. Μου έδωσε την τελική ώθηση που χρειαζόμουν για να εγκαταλείψω την πεπατημένη και να ξεκινήσω προς το άγνωστο, για να αρχίσω να γίνομαι μοναχός.

Συνέβη ένα βράδυ τον Δεκέμβριο του 2001. Ζούσα στο Παρίσι, κάνοντας μεταδιδακτορική έρευνα. Με περίμενε μια δουλειά στο Κέιμπριτζ. Ήμουν άνετα, απασχολημένος με μια μη απορροφητική δουλειά, ελεύθερη να την κατευθύνω όπως ήθελα, σε μια πόλη που αγαπούσα, περιτριγυρισμένη από ευγενικούς, ενδιαφέροντες ανθρώπους. Ωστόσο, με κατέτρωγε ένα κενό μέσα μου. Χωρίς να μπορώ να πω το γιατί, ένιωθα ότι η ζωή που ζούσα δεν ανταποκρινόταν σε αυτό που "έπρεπε" να ζήσω. Είχα μια άβολη αίσθηση ότι έπαιζα θέατρο, ότι ήμουν απατεώνας, απλώς και μόνο επειδή συνέχιζα τη ζωή μου όπως ήταν.

Εκείνο το βράδυ, είχα βγει για φαγητό με φίλους. Είχαμε πάει στον κινηματογράφο, νομίζω, και μετά είχαμε πάει για φαγητό. Επιστρέφαμε σε μια λεωφόρο τα μεσάνυχτα, αρκετά "ανεβασμένοι" ώστε να μην αισθανόμαστε το κρύο. Υπήρχε χιόνι στον αέρα. Δεν θυμάμαι τι συζητούσαμε, αλλά ήμασταν χαρούμενοι, ανέμελοι. Επέστρεψα στο κατάλυμά μου ικανοποιημένος.

Έμενα σε ένα δωμάτιο που μου παραχωρούσαν οι Δομινικανοί του ιεροδιδασκαλείου του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Rue du Faubourg Saint- Honoré, πλούσια σε Προυστιανούς συνειρμούς. Ο δρόμος είναι ένας από τους πιο ακριβούς στο Παρίσι, πέντε λεπτά με τα πόδια από την Αψίδα του Θριάμβου. Ο διπλανός γείτονας των μοναχών ήταν -και εξακολουθεί να είναι- ένας έμπορος σαμπάνιας. Απέναντι βρισκόταν ένα εστιατόριο με λαμπερές βιτρίνες, το οποίο πατρονάρουν λαμπεροί πολιτικοί. Έψαχνα νυσταγμένα τα κλειδιά μου, όταν συνειδητοποίησα ότι υπήρχε ένα εμπόδιο μπροστά από την κεντρική πόρτα.

Ένας αλήτης ήταν ξαπλωμένος σε έναν υπνόσακο ακριβώς κατά μήκος του κατωφλιού. Ένιωσα ένα κύμα πανικού και μετά κάτι που έμοιαζε με θυμό. Τι έπρεπε να κάνω; Δεν είμαι περήφανος, αλλά πρέπει να πω ότι χρειάστηκε να κάνω μια στροφή γύρω από το τετράγωνο για να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα. Η επιθυμία μου ήταν να είμαι ανενόχλητος. Γιατί θα έπρεπε αυτός ο κοινός αλήτης να παρεμβαίνει στην άνετη και (στα δικά μου μάτια) αόριστα διακεκριμένη ύπαρξή μου; Γιατί δεν μπορούσε να εγκατασταθεί μπροστά στην εξώπορτα κάποιου άλλου;

(Άγνωστος αδελφός μάρτυρας)

Το όνομά του είναι... ΑΝΩΝΥΜΟΣ! Το μυστηριώδες μαρτύριο του Αγίου Adauctus γιορτάζεται στις 30 Αυγούστου! Ο Άγιος Adauctus ήταν ένας από εκείνους τους ανώνυμους ανθρώπους που προσφέρθηκαν εθελοντικά ως συμμετοχική θυσία στο μαρτύριο των πρώτων χριστιανών.

Στις ρωμαϊκές κατακόμβες, συναντάμε μερικές φορές αυτή την επιγραφή: «"Αυτός" ή "εκείνος" ανώνυμος που ο Θεός ξέρει το όνομά του». Πρόκειται για τον τόπο ταφής ενός χριστιανού που σκοτώθηκε για την πίστη από μίσος των ειδωλολατρών κατά τη διάρκεια ενός κύματος διωγμών και του οποίου τα λείψανα η κοινότητα κατάφερε να τα εξαγοράσει και να θάψει κανονικά.

Κατ' αρχήν, ο ρωμαϊκός νόμος το απαγόρευε αυτό για τα βασανισμένα θύματα που δεν μπορούσαν να αναγνωριστούν. Και είναι αλήθεια πως αυτοί οι χριστιανοί, οι βασανισμένοι, οι συνθλιμμένοι από τους κυνόδοντες των ζώων ή οι καμένοι από τις φλόγες, ήταν πέραν πάσης αναγνωρίσεως της ταυτότητάς τους! Εκτός από αυτούς τους ανώνυμους μάρτυρες, υπάρχει ένας, ο περί ου ο λόγος, του οποίου η μοίρα είναι ακόμη πιο περίεργη, επειδή εμφανίζεται στο ημερολόγιο των αγίων. Εμφανίζεται εκεί, αλλά με ένα ευφάνταστο όνομα, Adauctus, δηλαδή "ο προστιθέμενος".

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

«Οἱ μαρτυρήσαντες διά Χριστόν» αποτελούσαν για την Εκκλησία του Χριστού την δόξα Της και την «ανάπαυση των κροτάφων της». Ήταν η επιβεβαίωση της αλήθειας Της, που γέννησε μάρτυρες οι οποίοι φώναζαν στους αδερφούς τους: «Στο τέλος μου είναι η αρχή μου»... [T. S. Eliot, Τέσσερα κουαρτέτα, V. (τέλος)].

Οι διηγήσεις των μαρτυρίων των Χριστιανών των τριακοσίων πρώτων χρόνων είναι στις περισσότερες φορές τα πρακτικά των δικαστηρίων του Ρωμαϊκού κατεστημένου, που τους θεωρούσε υπαίτιους για «έγκλημα καθοσιώσεως» και με υπηρεσιακή απλότητα και αμεσότητα κατέγραφε τα διαμειβόμενα στις δίκες.

Αυτά τα κείμενα έχουν σαφήνεια, ενάργεια και αφοπλιστική αμεσότητα ακόμα και για τα λάθη των Χριστιανών (αφελείς εισπηδώντες μάρτυρες: βρόγχους και βράχους έχετε...!!). Ονομάζονται Πράξεις των Ανθυπάτων (Acta Proconsularia). Αργότερα υπήρξαν βιογραφίες ασκητών και κληρικών συνήθως και λιγότερο καθημερινών Χριστιανών (ίσως επειδή οι πρώτοι αποτελούσαν τους οδηγούς... χωρίς αυτό να είναι δικαιολογημένο και σωστό), που γινόντουσαν ανάγνωσμα στις λειτουργικές συνάξεις και ονομάστηκαν αυτού του είδους τα βιβλία Συναξάρια (Αναγνώσματα ακολουθιών δηλαδή). Εδώ παρεισέφρησαν τα προβλήματα. Χωρίς απαραιτήτως να δέχονται όλοι την αντίληψη της fraus pia, της ευσεβούς απάτης, πάντως άρχισαν προσθήκες, "επεξηγήσεις", "αναλύσεις" διδακτικές που ατυχώς ιεροποίησαν αυτά τα κείμενα, συγχρόνως τα "γέμισαν" μυθεύματα, και τους έδωσαν κύρος που δεν είχαν. Η διαδρομή των ετών και οι ευσεβείς παρεμβάσεις ανάγκασαν τον αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης Συμεών (1381-1429) να γίνει... μεταφραστής, δηλαδή επεξηγητής και καθαιρέτης της «ἐπιπολαζούσης κόνεως» από των μνημείων της αληθείας. Αργότερα (μόλις σε λιγότερα από τετρακόσια χρόνια) ο Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει στην εισαγωγή του δικού του Συναξαριστή ότι: Παρ’ ότι «περιττόν δίς τίκτειν, τό τεχθέν ἅπαξ καλῶς...», όμως «ἐπεμελήθημεν ἵνα καθαρίσωμεν... ἀπό τά ἐν τῷ Συναξαριστῇ περιεχόμενα ἐναντία τῇ Θείᾳ Γραφῇ καί ἀντίθετα παρά τῷ ὀρθῷ λόγῳ καί τοῖς κριτικοῖς... (και)... Πρός τούτοις τά ἀσυμβίβαστα, ὅσον δυνατόν ἡμῖν, συνεβιβάσαμεν, τά ἄτακτα ἐρρυθμίσαμεν, τά ἀσαφή ἐσαφηνίσαμεν, τά ἀντιφατικά καί ἀνάρμοστα συνηρμόσαμεν... δέν ἦτον πλέον ἄτακτον καί ἀνεπιμέλητον, ὡσάν ὁ Συναξαριστής...» (Πρόλογος: Ἁπάσι τοῖς ἐντευξομένοις, επιλογή από σελ. κθ΄- λγ΄).

Απορίες, σκέψεις, ερωτηματικά από την συζήτηση δύο κληρικών για την διδαχή της Εκκλησίας στους σημερινούς ανθρώπους περί του Θεού ως Πατρός ή ως επουρανίου χωροφύλακα!

......................................................................................................................

Πρέβεζα, 21 Αυγούστου 2023

Αδελφέ μου, ...

Ξέρω τις στρεβλώσεις της εποχής με τα έμφυλα και τα complex με την πατρότητα και τον Θεό... μητέρα...(!), που και εσύ αναφέρεις. Βγαίνοντας από αυτήν την αυθαίρετη και σκόπιμη θεολογική "αφέλεια" πρέπει να δούμε τα του οίκου μας. Όσοι προσπαθούμε να σκιαγραφήσουμε «το χριστιανικό μας αίνιγμα», πώς θα διαβάσουμε το βιβλίο της Εξόδου; Πώς είναι πολέμαρχος(!) που κάνει σφαγές και ρημάζει λαούς ο Γιαχβέ; Και συγχρόνως στο Κεφάλαιο 33 του ίδιου βιβλίου (στιχ. 11) «ἐνώπιος ἐνωπίῳ ὥς εἴ τις λαλήσει πρός τόν ἑαυτοῦ φίλον» συζητάνε ο Θεός και ο Μωυσής, ενώ πριν... "νεφέλη" κατέβαινε στην σκηνή «καί ἐλάλει Μωςῆ»!! Και ο Μωυσής "απαιτεί": «Ἐμφάνισόν μοι σεαυτόν»!! για να καταλήξουμε στον ακροτελεύταιο 23^ο στίχο, όπου «... ἀφελῶ τήν χεῖρα καί τότε ὄψει τά ὀπίσω μου, τό δέ πρόσωπόν μου, οὐκ ὀφθήσεταί σοι».

Πώς απαντιέται η απορία γιατί ένας ζοχαδιακός προφήτης παραδίδει στο στόμα της αρκούδας πιτσιρίκια που τον ενέπαιξαν ως φαλακρό; Και οι ψευδοπροφήτες είναι αδιάφορο αναλώσιμο είδος, που ναι μεν συγχέουν τον λαό, όμως αυτοί δεν χρειάζονται σωτηρία; Ο θάνατος τους, του Δαθάν και του Αβηρών, και άλλων είναι καταδίκη κολαστική ή διαδρομή αλλοιότροπης σωτηρίας; Και συγχρόνως, όπως γράφει ο Ρωμανός ο Μελωδός, στο Κοντάκιο στον Ηλία, που σου έστειλα: «...συνείχετο δέ τούτοις ὁ δεσπότης ἑκατέρωθεν, τά σπλάγχνα μέν ἀνοίγων τοῖς αὐτόν καθικετεύουσι καί σπεύδων πρός τόν ἔλεον, τόν δέ προφήτην ἐρυθριῶν...» (στροφ. στ’).

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Τις τελευταίες ημέρες, πήγα στην Πορτογαλία για την 37η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας.

Αυτή η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας στη Λισαβόνα, μετά την πανδημία, θεωρήθηκε από όλους ως δώρο του Θεού, ο οποίος έθεσε και πάλι σε κίνηση τις καρδιές και τα βήματα των νέων του κόσμου στο δρόμο του Ευαγγελίου: πολλοί νέοι από όλο τον κόσμο, πήγαν στη Λισαβόνα για να συναντηθούν μεταξύ τους και να συναντήσουν τον Ιησού.

Η πανδημία, όπως γνωρίζουμε καλά, είχε σοβαρές επιπτώσεις στην κοινωνική συμπεριφορά: η απομόνωση συχνά εκφυλίστηκε σε κλείσιμο, και οι νέοι επηρεάστηκαν ιδιαίτερα. Με αυτή την Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας, ο Θεός έδωσε μια "ώθηση" προς την άλλη κατεύθυνση. Σηματοδότησε μια νέα αρχή του μεγάλου προσκυνήματος των νέων ανθρώπων σε όλες τις Ηπείρους, στο όνομα του Ιησού Χριστού. Και δεν ήταν τυχαίο ότι αυτό συνέβη στη Λισαβόνα, μια πόλη με θέα τον ωκεανό, μια πόλη που αποτελεί σύμβολο των μεγάλων εξερευνήσεων μέσω της θάλασσας.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

                                                                                                      Πλατεία Αγίου Πέτρου

                                                                                                      Κυριακή, 13 Αυγούστου 2023

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Το σημερινό Ευαγγέλιο αφηγείται μια ιδιαίτερη, εντυπωσιακή και θαυμαστή πράξη του Ιησού: Περπατάει τη νύχτα στα νερά της λίμνης της Γαλιλαίας προς τους μαθητές του που διασχίζουν τη λίμνη με μια βάρκα (βλ. Ματθ. 14:22-33). Το ερώτημα είναι: Γιατί το έκανε αυτό ο Ιησούς; Για λόγους επίδειξης; Όχι, φυσικά! Αλλά γιατί; Ίσως εξαιτίας μιας επείγουσας, απρόβλεπτης ανάγκης να βοηθήσει τους μαθητές του που εμποδίζονταν από τον αντίθετο άνεμο; Όχι, επειδή ο ίδιος είχε «σχεδιάσει τα πάντα», τους είχε βάλει να αναχωρήσουν εκείνο το βράδυ. Το κείμενο λέει μάλιστα ότι "τους ανάγκασε" (πρβλ. εδ. 22). Ίσως να το έκανε για να τους δώσει μια επίδειξη του μεγαλείου και της δύναμής του; Όμως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα μαζί Του. Επομένως, γιατί το έκανε; Γιατί ήθελε να περπατήσει πάνω στα νερά;

Δεκαπενταύγουστος 2023

Η μεγάλη γιορτή της κατάληξης της επίγειας ζωής της Παναγίας, της Κοίμησής της όπως λέμε στην θεολογική γλώσσα (λες και πρέπει να υπάρχει και τέτοια διαφορετική γλώσσα!!;;), βάζει μπροστά μας, με την περιοδικότητα του ετήσιου εορτασμού της, θέματα σπουδαία και μεγάλα. Καίρια!

Τα μεγαλύτερα της ανθρώπινης ζωής.

«Τυραννιόμαστε» οι σημερινοί "χριστιανοί" στις συμπληγάδες του δίπολου της άγνοιας και της αδιαφορίας. Για πολλούς, και ιδιαίτερα νέους ανθρώπους, η πίστη και η θρησκεία είναι άσχετες και μεταξύ τους και με την ζωή τους. Πολλοί νέοι δεν σκέφτονται (και δεν θέλουν κάτι τέτοιο) τον Θεό και δεν δίνουν σημασία στη θρησκεία. Όταν ασχοληθούν, σε κάποια συζήτηση παρέας, έχουν να πουν πόσο απαίσιοι είναι οι θρησκευόμενοι άνθρωποι: στενόμυαλοι, μισογύνηδες, ομοφοβικοί, κλπ-κλπ.

Λισσαβώνα 2023

Ενώπιον του Πάπα και χιλιάδων νέων ανθρώπων

Το όνομά του είναι Caleb και είναι 29 ετών.

Υπάρχουν στιγμές που αναπολώ τα νεανικά μου χρόνια και νιώθω έναν βαθύ πόνο, αλλά παραδόξως ταυτόχρονα και μια μεγάλη χαρά! Η πραγματικότητα της ζωής μου είναι ότι είμαι ένα από τα χαμένα πρόβατα που ο Ιησούς ήρθε εσπευσμένα να αναζητήσει!

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Κύριε, ελέησον!
Κύριε, Κύριε ελέησον!
Χριστέ, ελέησον!

Η εναρκτήρια ψαλμώδηση, της πρώτης θείας Ευχαριστίας, στην Παγκόσμια Συγκέντρωση Νεολαίας στην Λισσαβώνα της Πορτογαλίας, (θεσμός που επαναλαμβάνεται ανά τριετία κάθε φορά σε άλλο σημείο της γης) όπου συγκεντρώθηκαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο νεαροί καθολικοί, έγινε στα ελληνικά!

Στην Ελλάδα το θέμα αγνοείται παντελώς όχι από τους δημοσιογράφους, αλλά και από τους χριστιανούς (Εμείς είμαστε ορθόδοξοι!! Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ…!! Ναι, όμως μας λέει ο… Πατέρας του Αβραάμ, ότι μπορεί να αποχτήσει παιδιά και από τις πέτρες…!!).

«Ένα εκατομμύριο χριστιανοί συγκεντρώθηκαν για να γιορτάσουν την πίστη τους» (π. Erik Varden).

Πώς γιορτάζεται λοιπόν η πίστη;

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Τρεις προσευχές με τρεις λέξεις(!)

για να μεταμορφωθεί η μέρα μας!

Ο Θεός είναι πάντα κοντά μας και δεν παύει ποτέ να μιλάει στις καρδιές μας. Αλλά παγιδευμένοι στη φασαρία της καθημερινότητάς μας, δεν τον ακούμε και συχνά ξεχνάμε την παρουσία του. Κι όμως, ο Θεός είναι ο Δημιουργός μας και ο Πατέρας μας. Το να προσευχόμαστε σ' Αυτόν σημαίνει να συνομιλούμε μαζί Του, να έχουμε προσωπική σχέση μαζί Του και να μεγαλώνουμε στην πίστη καθώς η σχέση αυτή αναπτύσσεται.

Ενώ η Εκκλησία είναι γεμάτη από υπέροχες προσευχές δοξολογίας και ευχαριστίας, είναι επίσης δυνατό να χρησιμοποιούμε απλές λέξεις για να απευθυνθούμε στον Κύριο: «Κύριε Ιησού Χριστέ, θέλω να προσφέρω σε Σένα την ημέρα μου», «Κύριε Ιησού Χριστέ, θέλω να είσαι παρών στη ζωή μου» ή «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησέ με» ή ακόμα και απλά... "Αββά".!!

Ακολουθούν τρεις γρήγορες προσευχές τριών μόνο λέξεων που μπορούν να μεταμορφώσουν την ημέρα μας όταν τα πράγματα της μέρας μας γίνονται αγχωτικά ή δύσκολα.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Στο Μυστήριο του Γάμου διαβάζουμε το θαύμα που έκανε ο Χριστός στον γάμο της Κανά που ήταν καλεσμένος, δημιουργώντας θαυμαστά κρασί από νερό, όταν το κρασί τους τελείωσε! ΓΙΑΤΙ; Για να μάθουμε ότι υπάρχουν δύο κρασιά: Το ανθρώπινο και το θεϊκό. Το ένα το φτιάχνουμε, το άλλο μάς το δίνει ο Χριστός! Τι μας δίνει; Το κρασί που μας μεθάει με νηφαλιότητα, όταν το ανθρώπινο κρασί μάς «χτυπάει» στο κεφάλι, όταν τελειώνει…

Ελπίζω, εύχομαι κα πιστεύω, αγαπητοί φίλοι, Σ και Μ, ότι μέσα στους συγγενείς και φίλους καλεσμένους σας, έχετε επίσης καλεσμένους και «δυο μυστηριώδεις ξένους»…!! Τον Χριστό και την Μητέρα Του… Αυτούς φυσικά τους καλέσατε ως συγκατοίκους σας και όχι ευκαιριακά συμμετέχοντας…

Συγγραφέας: π. Erik Varden

(Κατά τη διάρκεια αυτής της λειτουργίας

ο Florian Pletscher χειροτονήθηκε διάκονος)

Ιησούς του Ναυή 3:14-4:8: Τι πέτρες είναι αυτές;

Κολ 1:9-17: Κολ. 1: Είναι η εικόνα του αόρατου Θεού.

Ματθαίος 5:13-20: Όταν το αλάτι έχει χάσει τη δύναμή του, είναι άχρηστο.

Στην Heimskringla ο χρονογράφος Snorre Sturlason αφηγείται την τελευταία συζήτηση που είχε ο Άγιος Όλαφ πριν από τη μάχη της 29ης Ιουλίου 1030, τη μάχη που θα οδηγούσε στο θάνατό του. Η συζήτηση έλαβε χώρα ακριβώς εδώ, στο Stiklestad. Πολλοί ήταν οι άνδρες, λέει ο Snorre, που επιθυμούσαν να συμπεριληφθούν στη συνοδεία του Olav. Τα κίνητρά τους ήταν ποικίλα. Η εκστρατεία του βασιλιά παρείχε την ευκαιρία να επαναστατήσουν κατά της ξένης κυριαρχίας, αλλά και να πάρουν εκδίκηση από τους ντόπιους μεγιστάνες. Μια επανάσταση ήταν στα σκαριά. Οι επαναστάσεις, ανεξάρτητα από το πόσο ιδεαλιστική είναι η πηγή τους, μπορούν να προκαλέσουν πόθο για εξουσία, φιλοδοξία, μίσος!

Συγγραφέας: π. Erik Varden

Σοφία 12, 13, 16-19: Μας κυβερνάς με μεγάλη επιείκεια.

Ρωμ. 8,26-27: Ο Θεός γνωρίζει τα πάντα στις καρδιές μας.

Ματθ. 13,24-43: Ο εχθρός του ήρθε και έσπειρε γαρύφαλλο.

Το σημερινό Ευαγγέλιο δίνει μια εικόνα της Εκκλησίας. Ακούγοντάς το, υποθέτω ότι οι περισσότεροι από εμάς μοιραζόμαστε την ίδια άποψη. Θεωρούμε δεδομένο ότι το σιτάρι είμαστε εμείς, ενώ τα ζιζάνια είναι οι άλλοι. Οι άλλοι που είμαστε αρκετά διατεθειμένοι να κατονομάσουμε: Ανθρώπους που μας ενοχλούν, που θεωρούμε ότι δεν είναι ακριβώς στο επίπεδό μας, που υποψιαζόμαστε για υποκρισία κ.λπ. Με έναν αναστεναγμό συγκαταβαίνουμε: «Ωραία, ας μείνουν μέχρι την ώρα του θερισμού, αλλά μετά...».

Αν σκεφτόμαστε έτσι, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Δεν έχουμε καν αρχίσει να ζούμε ως μαθητές του Χριστού. Ήρθε λοιπόν η ώρα να ξεκινήσουμε.

Είμαστε όλοι μέλη της Εκκλησίας, του Μυστικού Σώματος του Χριστού, κατά χάρη. Είμαστε όλοι αμαρτωλοί που μας έχουν συγχωρεθεί πολλά. Αν αρχίσουμε να υπολογίζουμε τα χρέη των άλλων, είναι επειδή έχουμε ξεχάσει τα δικά μας. Είναι ανώφελο, και μπορεί να είναι ανθυγιεινό, να συνεχίσουμε να αναπολούμε αμαρτίες που μας έχουν συγχωρεθεί. Ό,τι έχει συγχωρεθεί, έχει συγχωρεθεί· δεν υπάρχει πλέον. Η αμαρτία μπορεί να αφήσει πληγές μέσα μας· και με την αμαρτία μας μπορεί να πληγώσουμε βαθιά τους άλλους. Αυτό είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Η επούλωση και η επανόρθωση μπορεί να διαρκέσει πολύ καιρό, μπορεί ακόμη και να γίνει καθήκον της ζωής μας. Ωστόσο, το κεντρί της αμαρτίας απομακρύνεται όταν αυτή συγχωρείται από τον Κύριό μας μέσω της Εκκλησίας. Ο μόνος καλός λόγος για να επιστρέψουμε για να αναλογιστούμε τη δική μας αμαρτία είναι ο κίνδυνος να υποκύψουμε στην επίκριση. Αν είμαι αρκετά τρελός ώστε να αρχίσω να θεωρώ τους άλλους χαμένους, να βάζω όρια στο έλεος του Θεού, τότε θα πρέπει να ανοίξω το μητρώο των αμαρτιών μου και να θυμηθώ συνειδητά πού ήμουν και πού θα μπορούσα να είχα μείνει, αν δεν με είχε λυτρώσει το ισχυρό χέρι του Κυρίου.

Συγγραφέας: Aupetit Michel

Επιλογικό κεφάλαιο του πρόσφατου βιβλίου του Μισέλ Ωπτί

Όταν ένας κληρικός επιλέγεται από τον Επίσκοπο ή τη Σύνοδο για μία συγκεκριμένη διακονία, πρέπει να έχει πάντοτε την αίσθηση πως αυτό αφορά σε μία αποστολή που του ανατίθεται και πως δεν είναι αυτός ο ίδιος που επιλέγει το υπούργημά του μέσα στην Εκκλησία, ούτε τους ανθρώπους στους οποίους αποστέλλεται ως ποιμένας. Εξάλλου, στις ημέρες μας η πρακτική είναι πως, καλώς ή κακώς, δεν επιλέγουν οι ίδιοι οι πιστοί τους ποιμένες τους. Αλλά, ακόμη και στις εποχές που το έκαναν, υπήρχε ανέκαθεν η αντίληψη πως είναι η Εκκλησία που προσφέρει σε κάθε κοινότητα τον ποιμένα της.

Αυτό ίσως φαντάζει κάπως παράταιρο για τις μοντέρνες, δημοκρατικές μας συνειδήσεις, όπου έχουμε την απαίτηση (που είναι μάλλον ψευδαίσθηση) πως οι κυβερνώμενοι επιλέγουμε με δημοκρατικό τρόπο τους κυβερνώντες. Ωστόσο, η βαθύτερη σημασία αυτής της εκκλησιαστικής πρακτικής είναι πως δεν αποτελεί προσωπική επιλογή και φιλοδοξία του ποιμένα να καταστεί ποιμένας. Αντίθετα, ο μελλοντικός ποιμένας πρέπει να είναι ικανός να δεχθεί αυτή την κλήση ως μία δωρεά του Θεού (πέρα από την ανθρώπινη αδυναμία και τις ατέλειες εκείνων που έχουν την ευθύνη να του αναθέσουν αυτή την αποστολή) και πρέπει να μάθει να αγαπά κάθε μέλος του ποιμνίου που τού ανατίθεται. Να μάθει να βλέπει, σε κάθε ποιμαινόμενο, το πρόσωπο του Χριστού.

Συγγραφέας: Guillaume Bignon

Νόμιζα ότι μόνον οι ηλίθιοι πίστευαν στον Θεό

Μεγάλωσα στη Γαλλία στην Καθολική Εκκλησία, αλλά η σχέση μου με την Εκκλησία ήταν συμβατική και δεν ήταν ειλικρινής. Μόλις ενηλικιώθηκα αρκετά, απλώς σταμάτησα να πηγαίνω στην Εκκλησία, και η ζωή μου δεν άλλαξε πολύ. Από εκείνο το σημείο και μετά ήμουν άθεος.

Καθώς έγινα νεαρός ενήλικας, ήμουν απασχολημένος με την αναζήτηση της δικής μου ευτυχίας. Έπαιζα βόλεϊ στο εθνικό πρωτάθλημα και κατευθυνόμουν προς την απόκτηση πτυχίου για να γίνω μηχανικός λογισμικού, το οποίο πίστευα ότι θα μου εξασφάλιζε πλούτο.

Ένα από τα ενδιαφέροντά μου ήταν οι γυναίκες - στη γαλλική κουλτούρα, αυτό είναι σημαντικό μέρος της ζωής! Είχα αρχίσει να κυνηγάω γυναίκες και να κάνω σχέσεις. Σε αυτό το πολύ εγωιστικό πλαίσιο στη Γαλλία, η πιθανότητα να ακούσω το Ευαγγέλιο δεν ήταν εξαιρετικά υψηλή. Όμως, μέσω μιας σειράς πολύ απίθανων γεγονότων, συνέβη.

Συγγραφέας: π. Erik Varden

Σοφία 10:10-14: 10:10: Η Σοφία ήρθε σε βοήθεια.

Ιάκωβος Α΄ Επιστολή 2-4, 12: Μακάριος αυτός που υπομένει τον πειρασμό!

Ματθαίος 16:24-28: 16:16: Κάποιοι που στέκονται εδώ δεν θα γευτούν τον θάνατο. 

Επτά χρόνια απομένουν μέχρι να συμπληρώσουμε τη χιλιετία από τη μάχη του Stiklestad στην οποία πέθανε ο Άγιος Όλαφ. Η δημόσια συζήτηση στη Νορβηγία είναι ήδη έντονη. Αναμφίβολα θα ενταθεί. Οι άνθρωποι ρωτούν: Τι ακριβώς θα γιορτάσουμε;

Δεν λείπουν οι ειδήμονες. Ο αποφασιστικός πλουραλισμός της εποχής μας, που βασίζεται στην εικόνα μιας πλατφόρμας αρκετά ευρείας ώστε να έχει χώρο για όλους, βρίσκει δημιουργική έκφραση. Μοντέρνες εκφράσεις... ομογενοποίησης! Μας λένε ότι υπάρχουν πολλαπλές μαρτυρίες για τον Όλαφ, μαρτυρίες που μπορούν να διαβαστούν με πολλαπλούς τρόπους, και μάλιστα ότι η κληρονομιά του Όλαφ ορίζεται από τον πλουραλισμό. Ο Όλαφ, λέγεται, "έγινε" άγιος, στη συνέχεια "μεταμορφώθηκε" σε εθνικό σύμβολο, αλλά ποιος και τι ήταν; Η πόλη του Trondheim φαίνεται να υποθέτει ότι ακόμη και ο θάνατός του στο Stiklestad είναι ένας θρύλος· αυτό, εν πάση περιπτώσει, αναφέρεται σε μια επίσημη πινακίδα δίπλα στο πηγάδι του Αγίου Όλαφ.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

[Όλαφ Χάραλντσσον (995-1030 μ.Χ.)]

Ένας άγνωστος άνθρωπος με περίεργο όνομα για τα ελληνικά δεδομένα, υπομνηματίζει με την ύπαρξη και τη ζωή του την παγκοσμιότητα της Εκκλησίας του Χριστού. Φανερώνει ότι ο Χριστός έστειλε τους Αποστόλους εἰς πάντα τά ἔθνη. Ότι ο Θεός «ἐποίησε ἐξ ἑνός αἵματος» όλα τα έθνη.

Η εθνικιστική αυθαίρετη εμμονή των Εβραίων ότι είναι το αγαπημένο έθνος του Θεού, ο περιούσιος λαός, αφού πρώτα έσπασε με την διαίρεση του λαού σε δύο βασίλεια, το Βασίλειο του Ισραήλ (Βόρειο) με τις δέκα φυλές και το Βασίλειο του Ιούδα με τις υπόλοιπες δύο φυλές, και αφού ουσιαστικά το Βόρειο Βασίλειο του Ισραήλ περιέπεσε στην ειδωλολατρεία, για ποιο περιούσιο λαό του Θεού να συζητήσουμε;

Ο Florian με συναντά, όπως πάντα, με ένα χαμογελαστό και ανοιχτό πρόσωπο. Έχεις πάντα την αίσθηση ότι ενδιαφέρεται για αυτά που έχεις να πεις, πράγμα που είναι ένα καλό προσόν όταν πρόκειται να γίνεις ιερέας. Αλλά πρώτα θα χειροτονηθεί διάκονος.

«Συμβαίνουν πολλά συναρπαστικά πράγματα τώρα. Ανυπομονώ ιδιαίτερα να χειροτονηθώ διάκονος στην εκκλησία του Stiklestad στις 28 Ιουλίου. Αυτή είναι η δεύτερη φορά που γιορτάζω το Olsok, και ο περσινός εορτασμός ήταν καθοριστικός για μένα επειδή γνώρισα την εκκλησία εδώ. Με υποδέχθηκε μια μεγάλη χαρά πίστης και θέλησα να μείνω εδώ».

- Πολλοί από εμάς θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε καλύτερα. Μπορείτε να μας πείτε: ποιος είναι ο Florian;

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Ο Νορβηγός επίσκοπος Trondheim Erik Varden επισκέπτεται

τον τάφο του π. Μελετίου στην Πρέβεζα! (30.6/7.7)

Όταν δεν έχεις γνωριστεί εκ του σύνεγγυς με κάποιον, αλλά μακρόθεν και «δια γραμμάτων», που λέγανε οι παλαιοί και σήμερα μέσω e-mail και internet, είναι μοιραίο η συνάντηση από κοντά και διά ζώσης να σε... "εξιτάρει", όπως λένε τώρα οι σύγχρονοι στην επικρατούσα στην... αποικία μας γλώσσα! Συνειδητοποιείς σ’ αυτή την περίπτωση, με τα, πολλά ότι είσαι σε μια αμφιρρέπουσα ψυχική διάθεση. Να αγωνιάς να δεις αν αυτός που έρχεται είναι αυτό που περιμένεις! Αν οι προσδοκίες που έστησες μέσα σου θα επιβεβαιωθούν! Αν αυτό που η επιθυμία και η φαντασία γέννησε στον ψυχικό σου κόσμο ως προσδοκία θα είναι και πραγματικότητα!

Αυτό έπαθα και εγώ, όταν μετά από οχτώ μήνες, αφότου έμαθα την ύπαρξη του επισκόπου Trondheim Erik Varden, συμφωνήσαμε να έρθει προσκυνητής στον τάφο του μακαριστού Μητροπολίτη μας Μελετίου, τoν οποίoν αγαπά και θαυμάζει, και για να συναντηθούμε και να μας γνωρίσει από κοντά. Τον επίσκοπο Erik "γνώρισα" από μία εκ Θεού σύμπτωση, όταν "έπεσα" πάνω σε μία επιστολή του προς το μοναχικό τάγμα των Σιστερσιανών μοναχών στην οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, τους συνιστούσε τα κριτήρια και τον τρόπο ζωής και πίστης, του μακαρίου πατέρα μας Μελετίου! Όπως φυσικά φαντάζεστε η έκπληξη μου ήταν "οὐρανομήκης»!! Κάποιος άγνωστος στην Βόρεια Νορβηγία μελετά, θαυμάζει και προτείνει την ζωή και την σκέψη του π. Μελετίου!

Θεέ μου, τι μυστήριο είσαι;

Συγγραφέας: Erik Varden

Corpus Christi

Λέξεις για τον Λόγο

19 Ιουνίου 2022 Tautra Mariakloster

Γένεση 14:18-20

¹⁸ Ο Μελχισεδέκ, ο βασιλιάς της Σαλήμ, που ήταν και ιερέας του ύψιστου Θεού, ήρθε και έφερε στον Άβραμ ψωμί και κρασί.

Α΄ Κορινθίους 11:23-26

²³ Εγώ αυτό παρέλαβα από τον ίδιο τον Κύριο.

Λουκάς 9:11β-17

¹³ «Δώστε τους εσείς να φάνε».