ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ, ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΜΟΥ,
ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΟΥ
JOHN DONNE[1]
Καθώς στον δρόμο βρίσκομαι προς τον ιερό εκείνο χώρο
Όπου μαζί με τον χορό Σου των αγίων για πάντα
Θα γίνω μουσική δική σου· καθώς φτάνω
Κουρντίζω το όργανο εδώ στη θύρα
Και συλλογιέμαι εδώ από πριν τι έχω χρέος να κάνω τότε[2].
Αφού οι γιατροί μου απ’ την αγάπη τους κατάφεραν να γίνουν
Κοσμογράφοι, κι ο χάρτης τους, εγώ, απλωμένος
Ένα με το κρεβάτι αυτό, έτσι που να μπορέσουνε να δούνε
Πως αυτή είναι η νοτιοδυτική μου ανακάλυψη,
Μέσα απ’ τις στενωπούς του πυρετού και εξαιτίας τους να πεθάνω[3].
Χαίρομαι που σ’ αυτές τις στενωπούς βλέπω τη δύση μου.
Γιατί, αφού τα ρεύματά τους κανέναν δεν αφήνουν να γυρίσει πίσω,
Πώς θα μπορέσει να με πληγώσει η δύση μου; Όπως δύση κι ανατολή
Σ’ όλους τους χάρτες τους επίπεδους (όπως εγώ) συμπίπτουν,
Έτσι κι ο θάνατος αγγίζει την Ανάσταση.
Είναι ο Ειρηνικός Ωκεανός το σπίτι μου; Ή είναι
Τα πλούτη της Ανατολής; Είναι η Ιερουσαλήμ;
Οι πορθμοί του Anyan[4] του Μαγγελάνου και του Γιβραλτάρ,
Όλο στενωποί, και μόνο στενωποί οδηγούν σ’ αυτά,
Είτε κατοίκησε εκεί ο Ιάφεθ, είτε ο Χαμ είτε ο Σήμ.
Συλλογιζόμαστε πως ο Παράδεισος κι ο Γολγοθάς,
Ο σταυρός του Χριστού και του Αδάμ το δέντρο στον ίδιο τόπο έστεκαν.
Κοίταξε, Κύριε, και βρες και τους δύο Αδάμ ανταμωμένους μέσα μου.
Καθώς ο ιδρώς του πρώτου Αδάμ το πρόσωπό μου περιβάλλει,
Κάνε το αίμα του Αδάμ του έσχατου να γίνει μια αγκαλιά για την ψυχή μου.
Έτσι δέξου με, Κύριε, μες στην πορφύρα του τυλιγμένον.
Από τούτα τ’ αγκάθια του δωσ’ μου το άλλο στέμμα του.
Κι όσο για τις ψυχές των άλλων που κήρυξα σ’ αυτούς τον λόγο σου,
Ετούτο ας είναι το κείμενο του λόγου μου, το κήρυγμά μου στους δικούς μου:
«Για να μπορέσει ν’ αναστήσει, ο Κύριος ανατρέπει».
[1] Τζων Νταν (1572-1631). Εξέχων άγγλος ποιητής, ιερέας και θεολόγος "μυστικός". Παντρεύτηκε την Άννα Μουρ και απέκτησε επτά παιδιά. Μετεστράφη (καταγόμενος από ρωμαιοκαθολική οικογένεια) στον Αγγλικανισμό με την αντιιησουΐτικη διατριβή του «Ψευδομάρτυρας».
Διετέλεσε εφημέριος του Αγίου Παύλου και από το 1615 έως το 1621 εκφωνούσε τα κηρύγματά του μπροστά στον βασιλιά Κάρολο Α΄. Πέθανε στον άμβωνα, όπως τόθελε και ο ίδιος το 1631.
Τα κηρύγματά του είναι από τα καλύτερα στην Αγγλική γλώσσα, ένα ασυνήθιστο κράμα πάθους ευγλωττίας και γνώσης. Είχε ονομαστεί «Μονάρχης του ευφυολογήματος». Μετέφρασε στα ελληνικά 12 «φτερουγίσματα ευφημίας» ο δικός μας Κώστας Καρυωτάκης, που εκδόθηκαν με τίτλο «Τολμώντας τη μετάφραση ξεχωριστής ποίησης» εκδ. ΑΡΜΟΣ.
[2] Εννοεί ότι η προσευχή που κάνει ως ασθενής είναι μια πρόβα για την αιώνια δοξολογία της μέλλουσας ζωής.
[3] Per fretum febris (μέσα από τις στενωπούς του πυρετού). Ενώ νοτιοδυτική ανακάλυψη, εννοεί το αποκορύφωμα των επιτευγμάτων, επειδή στους χάρτες της εποχής νοτιοδυτικά ήταν η terra incognita.
[4] Ο πορθμός του Anyan δεν υπάρχει, τότε θεωρούσαν ότι περνούσε από τις δυτικές ακτές της Β. Αμερικής και έβγαινε στις ανατολικές, εκεί που είναι σήμερα οι πάγοι του Βόρειου πόλου.
