Συγγραφέας: Ἀεράκης Δανιήλ Γ. ἀρχ/της

Κλαίει ἡ Παναγία; Καί πόσο κλαίει; Καί γιατί κλαίει; Καί μέχρι πότε θα κλαίη; Καί φτάνει τό κλᾶμα της; Μήπως τά δάκρυα πρέπει νά μοσχοβολοῦν; Μήπως πρέπει ν’ ἀναμιχθοῦν μέ ἀρώματα; Μήπως ἀπό δακρυρροοῦσα πρέπει νά τήν κάνουμε καί μυροβλύζουσα; Καί δέν θά σταματήση ἡ ροή τῶν δακρύων; Καί δέν θά στερέψει το μύρο; Καί μήπως πρέπει δίπλα ἀπό τήν εἰκόνα της πού «ἀενάως» (!) τρέχει δάκρυα καί ἀναβλύζει μύρο, νά στήσουμε καί την εἰκόνα τοῦ Μυροβλήτου; Καί μήπως τά «Δημήτρια», πού ξεκινοῦν ἕνα μῆνα πρίν τή γιορτή τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, πρέπει να ἐπεκταθοῦν καί νά ἑορτάζωνται σέ ἐτήσια βάσι; Καί μήπως καί οἱ Κυριακάτικες Λειτουργίες πρέπει νά συντμηθοῦν, ὥστε νά διατίθεται ὅλος ὁ χρὀνος στήν προσκύνησι τῆς εἰκόνας τῆς παρηγορήτριας καί στή διανομή τοῦ ἁγίου Εὐχελαίου; Καί μήπως ὕστερα ἀπό τόσα «καταπληκτικά φαινόμενα» (!) εἶναι καιρός νά πάη στήν ἄκρη ἡ Ἁγία Γραφή; Τί νά τήν κάνουμε ἄλλωστε, ἀφοῦ λύσαμε τό θέμα τῆς σωτηρίας μας μέ δάκρυα, με μύρα, μέ εὐχέλαια, γιατί ὄχι καί μέ… φανουρόπιττες;

• Γνωρίζουμε ὅτι θά σπεύσουν πολλοί νά μᾶς κατηγορήσουν. Καί φυσικά καί ἀρκετοί κληρικοί, μικρόσχημοι καί μεγαλόσχημοι. Μᾶς ἐνδιαφέρει; Θά θυσιάσουμε λοιπόν τόν ἀπόστολο Παῦλο γιά κάποιο «ἀείρροο» θεομητορικό δάκρυ; Θά προτιμήσουμε νά ἀκοῦμε κυρίως «γεροντάδες» καί «γερόντισσες» νά μιλᾶνε για «ὁσίους» τῆς ἀρεσκείας τους, πού πρέπει πάσῃ θυσίᾳ καί αὐτοί ν’ ἁγιοκαταταχθοῦν, ἀπό τό νά ἐπιλέγουμε κήρυκες τῆς ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ;
• Ἄς πάρουμε τά πράγματα μέ τή σειρά:

1. ● Ναί, χρειάζονται τά δάκρυα, ἀλλ’ ὄχι ἀπό τά μάτια τῆς Παναγίας Παρθένου, πού δέν ἐνοχοποιεῖται γιά κάποια ἁμαρτία, ὥστε νά χρειάζεται νά κλάψη καί νά ἐξομολογηθῆ. Χρειάζονται δάκρυα ἀπό τά μάτια ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν. Νά θρηνήσουμε γιά τίς πτώσεις μας. Νά πονέσουμε γιά τήν ἄρνησί μας. Νά δακρύσουμε ἐξομολογούμενοι μπροστά σέ διακριτικό πνευματικό γιατί μολύναμε τή γῆ μέ τήν ἄθλια παρουσία μας. Νά κλάψουμε ἐδῶ, σέ τούτη τή ζωή, ὅσο ἔχουμε ἀκόμη καιρό. Νά γίνουμε ζωντανές εἰκόνες δακρύβρεκτες, ὥστε νά μήν καταλήξουμε ἐκεῖ, ὅπου ἀσταμάτητοι θά εἶναι «ὁ κλαυθμός καί ὁ βρυγμός τῶν ὀδόντων» (Ματθ. η΄ 12).
2. ● Ναί, ὑπάρχουν στήν Καινή Διαθήκη καί δάκρυα καί μύρα, μά πρόκειται γιά ἐκεῖνα πού ρέουν ἀπό τά μάτια τῆς ἁμαρτωλῆς γυναίκας. Κλαίει στά πόδια τοῦ Χριστοῦ γιατί εἶναι «ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή» (τροπάριο της Κασσιανῆς). Τήν εἰκόνα τῆς δακρυρροούσης ἁμαρτωλῆς γυναίκας διασώζει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς: «Καί ἰδού γυνή ἁμαρτωλός στᾶσα ὀπίσω παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ κλαίουσα, ἤρξατο βρέχειν τούς πόδας αὐτοῦ τοῖς δάκρυσι καί ταῖς θριξί τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμασσε καί κατεφίλει τούς πόδας αὐτοῦ καί ἤλειφε τῷ μύρῳ» (Λουκ. ζ΄ 37-38). Ποιός πιστός χριστιανός δεν θἄθελε κι αὐτός νά κλάψη μπροστά στόν ἀναμάρτητο Ἰησοῦ Χριστό καί νά προσφέρη μαζί μέ τίς βρωμιές τῶν ἁμαρτιῶν του καί τό ἄρωμα τῆς μετανοίας του;
3. ● Ναί, χρειάζονται τά δάκρυα, ὄχι βέβαια τῆς Παναγίας μας, ἀλλά τά δικά μας γιά νά σπάση ὁ βράχος τῆς σκληρότητας καί ν’ ἀναπηδήση ἡ συμπάθεια καί ἡ συμπόνια γιά τόσους συνανθρώπους μας πού πονοῦν καί ὑποφέρουν, πού βασανίζονται καί κακοποιοῦνται, πού πολτο­ποιοῦνται στίς μηχανές ἀγρίων πολέμων.
4. ● Ναί, χρειάζονται τά δάκρυα, γιατί ἀτενίζοντας τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου ὁμολογοῦμε ὅτι «ἔπαθεν ὑπέρ ἡμῶν» (Α΄ Πέτρ. β΄ 21).
5. ● Ὄχι, δέν χρειάζονται συμπληρώματα μέσα στη λατρεία τοῦ Ὀρθοδόξου Ναοῦ, μέσα στό ὑπέρλαμπρο θαῦμα τῆς θείας Εὐχαριστίας. Δέν χρειάζονται κατά παραγγελίαν ἤ κατ’ ἐπιταγήν ἤ κατά συνήθειαν τακτά» «εὐχέλαια». Τό Εὐχέλαιο εἶναι μυστήριο. Ἀλλά δέν τελεῖται, ὅποτε ὁρίζει ὁ «παπᾶς». Τελεῖται ὅταν ὑπάρχουν δύο πόνοι: Ὁ πόνος τῆς ἀρρώστιας καί ὁ πόνος τῆς ἁμαρτίας. Δηλαδή, ὅταν ὑπάρχη ἀσθενής, πού ὑποφέρει, τότε προσκαλεῖται ὁ πρεσβύτερος (ὁ ἱερέας). Και ἀφοῦ ὁ εὐλαβής λειτουργός διαπιστώση ὅτι καί ὁ ἀσθενής ὅσο καί οἱ περί αὐτόν ἔχουν ἐξομολογηθῆ, τότε τελεῖ τό ἱερό μυστήριο τοῦ Ευχελαίου (Ἰακ. ε΄ 14). Τί εἶναι τό εὐχέλαιο; Κεράκι νά τό ἀνάψουν ὅλοι; Ἀντίδωρο νά τό πάρουν οἱ ἐκκλησιασθέντες;…
6. ● Ὄχι, δέν χρειάζονται τριάντα μέρες γιά νά τιμᾶται ὁ ἅγιος Δημήτριος ἤ ὁποιοσδήποτε ἄλλος Ἅγιος. Οὕτε χρειάζεται νά μεταφέρωνται εἰκόνες τῆς Παναγίας ἤ λείψανα ἁγίων, ὡς θέλγητρα γιά νά συναχθοῦν πολλοί. Ὁ Ναός ἔχει τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας. Καί εἶναι μία ἡ Παναγία! Καί δέν θέλει ἡ Παναγία στρατιωτικά ἀγήματα νά μεταφερθῆ σέ Ναό! Τί τήν κάναμε τήν Παναγία; «Σόου;»…
7. ● Ὄχι, δέν χρειάζονται ὅλα τά Ψ, πού καταδικάζει ὁ Κύριός μας, γιά νά ξεγελάσουμε «ἑαυτούς καί ἀλλήλους», ὅτι τάχα εἴμαστε θρησκευτικοί ἄνθρωποι! Ὅταν ἔρχεται ἡ ἡμέρα τῆς ἑορτῆς αγίου, ὀφείλουμε νά τελοῦμε τήν πιό κατανυκτική θεία Λειτουργία. Ὀφείλουμε νά ἐπιβάλλουμε τήν τάξι καί τήν εὐπρέπεια. Ὀφείλουμε νά ἑτοιμαζώμαστε ἐπαρκῶς γιά κήρυγμα Χριστοκεντρικό.

• Ἀπό τά προγράμματα, πού εἴδαμε γιά τά φετινά «Δημήτρια» (καί μέ ἀφορμή ἄλλων ἁγίων ἔχουμε παρεμφερεῖς ἐκδηλώσεις καί ἀνοήτους ἀνωφελεῖς πανηγυρισμούς) οἱ πλεῖστοι κληθέντες ὁμιλητές ἀναφέρονται σέ πρόσωπα πού προσφάτως ἁγιοκατατάχτηκαν καί σέ ἄλλα, πού προωθοῦνται γιά ἁγιοκατάταξι. Χριστός δέν ὑπάρχει γιά νά Τόν κηρύττουμε; Καινή Διαθήκη δέν ὑπάρχει γιά νά τήν ἑρμηνεύουμε; Πατερικός λόγος δέν ὑπάρχει γιά νά οὐσιοποιῆ τήν χριστιανική μας ζωή; Μήπως γιά ὅλα φταίει ὁ… Ἡσαΐας (α΄ 11-20); Φυσικά ὁ μεγαλοφωνότατος προφήτης δέν φταίει. Ἐκεῖνος προειδοποιεῖ, ἐμεῖς ὅμως δέν τόν ἀκοῦμε…