Περιοδικό "Ανοιχτοί Ορίζοντες" τευχ.1101 σελ.15

1............

2............

3. Ένα τρίτο ερώτημα αφορά τη στάση της ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο Α. Βέλλιος δήλωσε σαφώς ότι δεν πιστεύει και ότι δεν θέλει σταυρό στον τάφο του. Είναι η ελευθερία του και το δικαίωμά του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία γιατί τέλεσε την ακολουθία της κηδείας; Εδώ δεν τελεί κηδεία για αλλόθρησκους και αλλόδοξους! Με ποια λογική τελεί κηδεία για δεδηλωμένους άθεους, που μάλιστα δεν θέλουν τον σταυρό στον τάφο τους και τελειώνουν τη ζωή τους με τρόπο που δηλώνει απόρριψη της χριστιανικής πίστης; Δεν θέλει να πάρει θέση; Είναι από αδράνεια; Δεν ξέρει τι να πει; Δεν θέλει να φανεί αυστηρή; Αλλά εδώ δεν πρόκειται για αυστηρότητα ούτε για απόρριψη του θανόντος. Αυτόν τον κρίνει ο Θεός και μόνο. Αλλά δεν έπρεπε η Ορθόδοξη Εκκλησία να δείξει ότι έχει θέση, ότι κάθε συμπεριφορά δεν είναι χριστιανική και να καλέσει τους πιστούς και όλους τους άλλους σε μια συνειδητή και υπεύθυνη επιλογή;

Στην ζωή μας, τι χώρο και τι θέση κατέχει η Θεία Ευχαριστία; Η Εκκλησία ουσιαστικότερα. Κάθε πότε πηγαίνουμε στο Ναό; Γιατί πηγαίνουμε, αν και όταν πηγαίνουμε;

Άραγε δεν μπερδεύουμε τον Ναό-κτίριο, με την Εκκλησία; Έχουμε αποσαφηνίσει μέσα μας, ότι η Εκκλησία είναι το Μυστήριο του Σώματος του Χριστού, στο οποίο δια του Βαπτίσματός μας, γίναμε μέλη; Πολλές φορές, λέγοντας Εκκλησία, εννοούμε το κτίριο του Ναού. Εκεί βέβαια είναι ο χώρος που συγκεντρώνεται η Εκκλησία για να λατρεύσει τον Κύριό της. Συγκεντρώνονται οι Χριστιανοί, που είναι αδέλφια μεταξύ τους να λατρεύσουν τον Ένα-Κοινό τους Πατέρα. «Πάτερ ημών...» όπως λέμε στην προσευχή μας! Όχι πατέρα μου!

«Ο νεκρός δεν έχασε την θέση του

στην συνείδηση και τον νου των ανθρώπων

επειδή λείπει από τα μάτια τους»

J.H. Newman

Ο θάνατος γεννάει βαθειά οδύνη στην καρδιά του ανθρώπου. Πλην των άλλων όλων, και για το γεγονός, ότι ο χωρισμός φαντάζει μόνιμος. Το αγαπημένο πρόσωπο δεν είναι πια θεατό. Δεν μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί του. Έχει την παγωνιά του απόμακρου.

Το καράβι της ύπαρξης του ανθρώπου μας, χάθηκε στο τέρμα και στο γύρισμα του δικού μας οπτικού ορίζοντα. Όπως είπαμε δεν είναι σε μας θεατό, δεν είναι όμως ανύπαρκτο! Είναι κάτω από τα μάτια Αυτού που τα βλέπει όλα και όλους. Κάτω απ' τη στοργή Αυτού που είπε «ελάτε σε μένα όλοι οι κουρασμένοι από τα θέματα της ζωής και φορτωμένοι ποικίλα βάρη (σωστά, αλλά και άχρηστα) και εγώ θα σας ξεκουράσω»

Ξέρετε, άραγε (και συγνώμη για την ερώτηση) γιατί κάνουμε μνημόσυνα;

Πηγαίνετε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία;

Θεωρείτε έλλειψη ψυχική την μη συμμετοχή στην Θεία Λειτουργία της Κυριακής;

Αξιολογείτε ότι δεν «είναι δυνατόν» η Κυριακή να είναι "γυμνή" σαν τις άλλες μέρες; Ότι ταυτίζεται (η Κυριακή) με την Ανάσταση και την Ευχαριστιακή Ανάμνηση του Χριστού, όπως ο ίδιος μας υπέδειξε;

Ακόμα περισσότερο... κάθε πότε κοινωνάτε; Τι είναι για σας η Μετάληψη των Ευχαριστιακών Δώρων;