Συγγραφέας: Merton Thomas

 

Η πληρότητα μιας ανθρώπινης ζωής δεν υπολογίζεται μόνο με ό,τι συμβαίνει στο σώμα. Η ζωή δεν είναι υπόθεση σωματικής μόνο δύναμης ή υγείας ή ικανότητας να χαίρεται κανείς. Τι είναι ζωή;

Κάτι πολύ περισσότερο από την αναπνοή μέσα στα ρουθούνια μας, τους κτύπους του αίματος στους καρπούς των χεριών μας ή την αντίδραση στους εξωτερικούς ερεθισμούς. Όλ’ αυτά τα πράγματα είναι σημαντικά για μια πλήρη ανθρώπινη ζωή, αυτά ωστόσο δεν αποτελούν μόνα τους τη ζωή σ’ όλη της την πληρότητα. Μπορεί ένας άνθρωπος να τάχη όλ’ αυτά κι ωστόσο να είναι βλάκας. Όποιος μονάχα αναπνέει, τρώει, κοιμάται κι εργάζεται, αλλά χωρίς συνείδηση, χωρίς σκοπό και χωρίς να έχει δικές του ιδέες, δεν είναι αληθινά άνθρωπος. Κατ’ αυτή την αποκλειστικά φυσική έννοια, ζωή είναι μόνο η απουσία του θανάτου. Αυτοί οι άνθρωποι δε ζουν, αλλά φυτοζωούν.

Για να ζει ένας άνθρωπος δεν αρκεί ν’ ασκεί εκείνες μόνο τις ενέργειες που ανήκουν στη ζωή των φυτών και των ζώων. Δεν αρκεί μόνο να υπάρχει, να μεγαλώνει, να αισθάνεται, ούτε μόνο να μετακινείται, να τρέφεται και τα παρόμοια. Πρέπει να κάνει τις ενέργειες που χαρακτηρίζουν ιδιαίτερα το είδος της ανθρώπινης ζωής. Πρέπει, δηλαδή, να σκέπτεται λογικά. Προπάντων πρέπει να κατευθύνει τις πράξεις του με αποφάσεις ελεύθερες, που παίρνει με τη φώτιση του στοχασμού του. Επιπλέον, αυτές οι αποφάσεις πρέπει να συντελούν στη διανοητική, ηθική και πνευματική ανάπτυξή του. Πρέπει να συντελούν στο ν’ αποκτήσει περισσότερη συνείδηση για τις ικανότητες, που έχει, να γνωρίζει και να ενεργεί ελεύθερα. Πρέπει ν’ αναπτύξουν και να επεκτείνουν την ικανότητά του ν’ αγαπάει τους άλλους και ν’ αφιερώνεται στην ευεργεσία τους, γιατί μ’ αυτές τις πράξεις ο άνθρωπος ολοκληρώνεται τέλεια.

Με μια λέξη, για να ζει ένας άνθρωπος οφείλει να γίνει πλέρια και ολοκληρωτικά δραστήριος, όλος ζωή στο σώμα του, στις αισθήσεις του, στη διάνοια και στη θέλησή του.

Αλλά πρέπει επίσης αυτή η ζωή να έχει μια κάποια τάξη και συνάφεια. Βλέπομε συχνά ανθρώπους για τους οποίους λένε ότι «ξεχειλίζουν από ζωή», αλλά στην πραγματικότητα αυτοί απλώς παλεύουν κατά της ασυναρτησίας τους.

Πραγματικά, ζωή σημαίνει υπεραφθονία, όχι όμως εκρήξεις. Συχνά εκείνοι που ξεχειλίζουν από ζωή απλώς βυθίζονται στο θάνατο με πελώριο πλατάγημα. Αυτοί δεν υπερνικούν το θάνατο, αλλά, απεναντίας, του παραδίνονται με τόσο κτηνώδη ζωικότητα, ώστε μπορούν να παρασύρουν μαζί τους πολλούς άλλους στην άβυσσο.

 

Από το βιβλίο του Thomas Merton: " Ο καινούργιος ανθρωπος"