- Συγγραφέας: Polsky Mikhael
Τι σημαίνει το "περίφημο" 666, ο αριθμός δηλαδή του θηρίου για το οποίο μιλάει ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψη;
Τα θηρία, στην βιολογική εκδοχή τους, αποτελούν φόβο και γεννούν αποτροπιασμό στους ανθρώπους.
Τα θηρία, στην ψυχολογική εκδοχή τους, τυραννάνε τον ανθρώπινο ψυχισμό στην "λογική" μεταποιημένων εμπειριών και κακοφορμισμένων προβλημάτων.
Τα θηρία στην πνευματική-θρησκευτική τους εκδοχή, είναι έκφραση παρομοίωσης που σημαίνει τον σατανά και τους αγγέλους του και την πομπή του.
Τέτοια θέματα είναι που φαντάζουν στην κουφόνοια των σημερινών ανθρώπων ή άρρωστα και ανύπαρκτα ή το αντίθετο σε άλλους, που την θρησκευτική σχέση την συνδυάζουν με έναν αριθμό με φοβίες και αποτροπαϊκά άγχη ως μέγας και αναπόδραστος κίνδυνος!!
Όμως τα πιο αγαπημένα μας παιδιά, λέει ο Ισαάκ ο Σύρος, είναι τα γεννήματα του μυαλού μας. Σ’ αυτό ποντάρει και ο διάβολος. Να μας πείσει να... "υιοθετήσουμε" κάποια από τα παιδιά του! Γι’ αυτό τον νοιάζει ένα... "χάραγμα", που θα διανοίγει είσοδο προσπέλασης για αλλοίωση των κριτηρίων αξιολόγησης των θεμάτων της ζωής μας και... υιοθεσίας "τέκνων" του...!!.
Ο Θεός είναι αλήθεια, και ο διάβολος ψέμα. Πατέρας δηλαδή και γεννήτορας του ψεύδους. Όταν αυτό συνειδητοποιηθεί, τότε απομυθοποιείται η ενδημούσα τερατολογία περί του θηρίου που... θα έρθει (λες και δεν είναι εδώ) και γίνεται συνειδητό ότι το θηρίο, ο αντίχριστος, είναι ο ίδιος σε κάθε εποχή... «ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου», ο σατανάς.
Για να εξαπατήσει μπορεί και να μας τραγουδήσει κάτι ευχάριστο μεν, στα αυτιά της ψυχής, αλλά όμως απατηλό. Παρ’ ότι χαμένος θέλει να κινείται σαν νικητής, ρίχνοντας πυροτεχνήματα, αφού δεν μπορεί να είναι φως. Ο Χριστός είναι το πράο και ταπεινό και μόνιμο φως.
Το 666 είναι απλώς ο αριθμός της "πολιτικής" του ταυτότητας. Η εξήγησή του μας δίνει τα βασικά "στοιχεία" ταυτότητάς του.
Ο πατήρ Μιχαήλ Πόλσκυ (ο Χριστός να αναπαύει την ψυχή του εν χώρα Ζώντων) μας δείχνει-ξεσκεπάζει (στο συνημμένο) με το θεολογικότατο κείμενο του «Ο αριθμός του θηρίου» και με λογική συστοίχιση παρόντος-παρελθόντος-μέλλοντος, Παλαιάς Διαθήκης και Νέας Διαθήκης, το μεγαλύτερο και χειρότερο τραγούδι-ψέμα του διαβόλου. Το ότι αυτός, ο διάβολος δηλαδή, μας προτείνει... άλλον για Θεό, παρά τον Όντα. Μας απατά με το δέλεαρ της αυτόνομης και «όπως θέλουμε» κάλυψης των θεμάτων (...πάντα σοί δώσω, ἐάν...) γιατί στα αμβλυοπούντα μάτια μας η τήρηση του θελήματος του Θεού φαντάζει κατάλυση της αυτονομίας, ενώ είναι εξυγίανση και μεγιστοποίηση της.
Στην περίοδο της δουλείας των Εβραίων στους Αιγυπτίους ο εκάστοτε Φαραώ απαιτούσε απ’ αυτούς ολοήμερη εργασία πλινθοποιίας. Η "κλοπή" λοιπόν του χρόνου και η απασχόληση είχε σκοπό να ξεχνούν οι Εβραίοι τον Θεό και την λατρεία Του και σε τελική ανάλυση τον εαυτό τους και ουσιαστικά να καταλήγουν από άνθρωποι μηχανές. Αυτό ζητάει και ο αντίχριστος και πάντοτε και σήμερα! Ένα συνεχές εργασιακό εξάρι (6) χωρίς την έβδομη ημέρα λατρείας του Θεού και αναπαύσεως!
Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψη ξεσκεπάζει αυτό το ψεύτικο τραγούδι του διαβόλου και την δαιμονική πίεση μέσω αναγκών (πωλεῖν καί ἀγοράζειν) σε μια λατρεία, που εξουθενώνει και τελικώς εξαφανίζει στο σκοτάδι και την ταλαιπωρία, τωρινή και μεταθανάτιο, τους ανθρώπους.
Όμως για τους χριστιανούς και για κάθε άνθρωπο υπάρχει ο αιώνιος Πατέρας και Δημιουργός μας. «Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να μας απομακρύνει από την αγάπη Του. Ο Θεός βρίσκεται ανάμεσα μας ως φιλεύσπλαχνος πατέρας, που ο ίδιος βγαίνει έξω πρωί και βράδυ για να δει αν ο γιος του επέστρεψε στο σπίτι και, μόλις τον δει να επιστρέφει, τρέχει να τον αγκαλιάσει. Μια αγκαλιά που θέλει να αναλάβει, να εξαγνίσει και να ανυψώσει την αξιοπρέπεια των παιδιών Του. Ένας πατέρας που η αγκαλιά του είναι "... Χαρμόσυνα νέα για τους φτωχούς, θεραπεία για τους αρρώστους, ελευθερία για τους αιχμαλώτους, ανακούφιση για αυτούς που θρηνούν" (Ησαΐας 61,1-2). Ο Θεός-Πατέρας μας περπάτα στο πλευρό μας, μας απελευθερώνει από την ανωνυμία, από μια ζωή αδειανή και εγωιστική και μας φέρνει στο σχολείο των συναντήσεων. Μας απομακρύνει από την φρενίτιδα του ανταγωνισμού και την αυτοαπορρόφηση και ανοίγει μπροστά μας το μονοπάτι της ειρήνης. Αυτή η ειρήνη που γεννιέται με την αποδοχή των άλλων, αυτή η ειρήνη που γεμίζει τις καρδιές μας, κάθε φορά που κοιτάμε προς αυτούς που βρίσκονται σε ανάγκη, τους αδελφούς και τις αδερφές μας.
Οι άνθρωποι που περπάτησαν στο σκοτάδι έχουν δει λαμπρό και εκπληκτικό φως. Και εμείς οι ίδιοι πρέπει να είμαστε μάρτυρες αυτού του φωτός» (Ομιλία τοῦ πάπα Φραγκίσκου στο Madison Square Garden, 25/9/2015).
Πρέπει επειγόντως και απαραιτήτως να μάθουμε... να βλέπουμε πρώτα τον Πατέρα μας, που μας περιμένει και μας αποδέχεται απ’ όποιας ποιότητος (ακόμα και της χειρότερης και δαιμονικής) δρόμο επιστρέφουμε, και μετά, να μη αγνοούμε τα νοήματα του διαβόλου (Β’ Κορ. 2, 10). Γι’ αυτό ας ακούσουμε με τα αυτιά του νου μας τις επεξηγήσεις-διδασκαλία του π. Μιχαήλ Πόλσκυ.