- Συγγραφέας: Coleridge Mark
Κάθε ένας από μας έχει κάνει κάποιου είδους ταξίδι για να είναι εδώ απόψε: κάποιοι φτάνουν απο κοντά, κάποιοι φτάνουν από μακριά. Αλλά δεν είμαστε μόνο εμείς, διότι η ιστορία των Χριστουγέννων είναι γεμάτη με ταξίδια. Έχουμε το ταξίδι του Ιωσήφ και της Μαρίας στη Βηθλεέμ για την απογραφή του πληθυσμού. Έχουμε το ταξίδι των βοσκών για να συναντήσουν το παιδί και μετά την επιστροφή στα χωράφια τους. Έχουμε το ταξίδι των αγγέλων στη γη για να κάνουν την διακήρυξη τους και να τραγουδήσουν το τραγούδι τους πριν επιστρέψουν στον ουρανό. Και φυσικά υπάρχει το ταξίδι του ίδιου μωρού από τη μήτρα στο φως.
Αλλά δεν είναι μόνο η ιστορία των Χριστουγέννων που είναι γεμάτη με ταξίδια. Το ίδιο είναι και η Βίβλος, και για έναν πολύ καλό λόγο. Στην Αγία Γραφή, το ταξίδι είναι η κύρια αλληγορία που περιγράφει την σχέση μεταξύ του Θεού και ανθρώπου Ο πραγματικός Θεός ποτέ δεν μας αφήνει όπου και όπως είμαστε, αλλά, αντίθετα, μας καλεί να αφήσουμε ό,τι μας είναι γνωστό και να ξεκινήσουμε για ένα ταξίδι που μας οδηγεί στο άγνωστο. Τώρα, ένα ταξίδι είναι μια κίνηση από ένα σημείο στο άλλο. Κυριολεκτικά, τότε, είναι μια εξάρθρωση, και αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ένα εκτόπισμα, ακόμα και ένα επώδυνο εκτόπισμα. Ο Θεός του Αβραάμ, ο πατέρας της πίστης μας, είναι ένας ουσιαστικά Θεός που “εκτοπίζει” λέγοντας: “Πηγαίνετε από την χώρα σας... στην γη που θα σας δείξω” (Γεν 21: 1). Το κάλεσμα προς τον Αβραάμ ήταν το κάλεσμα προς την Μαρία και τον Ιωσήφ και φτάνει σε εμάς την αυτή νύχτα των Χριστουγέννων.
Όλα τα ταξίδια της Αγίας Γραφής βλέπουν στο τέλος του μεγάλου ταξιδιού που βρίσκεται στην καρδιά της βιβλικής θρησκείας. Δεν είναι ένα σωματικό ταξίδι, αλλά ένα πνευματικό ταξίδι. Είναι το ταξίδι έξω από τον κόσμο του φαίνεσθαι, στον κόσμο του είναι. Εφόσον διανύουμε αυτό το ταξίδι, καταφέρνουμε να επιστρέψουμε στον Παράδεισο, που είναι ο στόχος όλων των ταξιδιών μας.
Στο τέλος της βιβλική ιστορίας του Κάιν και του Άβελ, διαβάζουμε ότι ο Κάιν, δολοφόνος του αδελφού του, φεύγει μακριά για να ζήσει "στη γη του Νοντ, ανατολικά της Εδέμ» (Γεν 4:16).
Τώρα η εβραϊκή λέξη “νοντ” (nod = κλίση της κεφαλής από την νύστα) δεν έχει καμία σχέση με τον ύπνο αλλά σημαίνει “περιπλάνηση”. Έτσι, ο Κάιν πηγαίνει να ζήσει στη γη της περιπλάνησης, και σε εκείνο το σημείο το καθήκον του ανθρώπου είναι να μετατρέψει όλη του την περιπλάνηση σε ταξίδι. Ποιά είναι η διαφορά; Όταν περιπλανείσαι δεν ξέρεις που πηγαίνεις. Όταν ταξιδεύεις, ξέρεις. Πέρα από όλες τις περιπλανήσεις μας, ταξιδεύουμε για το σπίτι στον Παράδεισο. Και αυτό το ταξίδι βρίσκεται στην καρδιά της ιστορίας των Χριστουγέννων.
Ένα από τα φαινομενικά αστέρια όχι μόνο της ιστορίας των Χριστουγέννων, αλλά της παγκόσμιας ιστορίας είναι ο Ρωμαίος αυτοκράτορας, Καίσαρας Αύγουστος. Έχει αναφερθεί στο Ευαγγέλιο και έχει μείνει στην ιστορία ως ο σπουδαιότερος των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, αυτός που (είπαν) έφερε την ειρήνη σε όλο τον κόσμο και ήταν ένας αληθινός σωτήρας του λαού. Με τον τεράστιο πλούτο και την στρατιωτική δύναμη του, ο Αύγουστος ήταν η εξουσία προσωποποιημένη. Θα μπορούσε ακόμη, να διατάξει μια απογραφή του συνόλου της αυτοκρατορίας του, για να μετρήσει όσους ανήκαν σ 'αυτόν, όπως ο βασιλιάς στο λογιστήριο του μετρά τα χρήματα του. Ο κόσμος ανήκε στον Αύγουστο, ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν.
Σε αυτόν τον κόσμο της εξουσίας, όπου ο Καίσαρας φαίνεται να κυβερνά, έρχεται το μωρό - αδύναμο, εξαρτώμενο, φτωχό, γεννημένο στην άκρη του κόσμου που φαινόταν να έχει σημασία.
Η αντίθεση μεταξύ του Καίσαρα και του Χριστού, Αυγούστου και Ιησού, φαίνεται γελοία στον κόσμο του φαίνεσθαι. Αλλά στον κόσμο του είναι δεν είναι o Καίσαρας, αλλά το μωρό που φέρνει την ειρήνη, δεν είναι ο Καίσαρας αλλά το μωρό που είναι ο σωτήρας και στον οποίο ανήκει ο κόσμος. Στον κόσμο του φαίνεσθαι, οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ Καίσαρα και του παιδιού είναι παράλογη. Στον κόσμο του είναι, οποιαδήποτε σύγκριση είναι εξίσου παράλογη, αλλά για τον αντίθετο λόγο. Το παιδί δεν είναι ένα μικρό πιόνι στα σχέδια του αυτοκράτορα, τουναντίον ο αυτοκράτορας είναι ένα μικρό πιόνι στα σχέδια του Θεού, τα οποία έρχονται στην πληρότητα τους με το νέο μωρό.
Τα Χριστούγεννα θα λένε πάντα ότι στην πραγματικότητα δεν είναι δύναμη που κυριαρχεί, αλλά η αδυναμία, δεν είναι ο πλούτος που επικρατεί, αλλά η φτώχεια, δεν είναι η βία που επικρατεί, αλλά η ειρήνη, δεν είναι ο φόβος, αλλά η αγάπη. Είναι μόνο στον κόσμο της ψευδαίσθησης που η δύναμη, ο πλούτος, η βία και ο φόβος φαίνεται να υπερισχύουν. Η αλήθεια που αναγγέλλεται απόψε είναι διαφορετική και γυρίζει τον κόσμο στο κεφάλι του, σαν η περιφέρεια γίνεται το κέντρο.
Στον κόσμο της ψευδαίσθησης, ο κόσμος του τι φαίνεται να υπάρχει, είναι πάντα κρύος και σκοτεινός. Δεν αδειάζει ποτέ κανένα δωμάτιο στο πανδοχείο. Αλλά μόλις εισέλθουμε στον κόσμο του τι πραγματικά υπάρχει τον κόσμο της αλήθειας, τότε βρίσκουμε πάντα ζεστασιά και φως και αρκετό χώρο σε ένα πανδοχείο 5-αστέρων.
Απόψε δεν περιπλανόμαστε απλώς μέσα στον ναό. Ερχόμαστε σε ένα πνευματικό ταξίδι: από την ψευδαίσθηση στην αλήθεια, έξω από τον κόσμο του φαίνεσθαι, στον κόσμο του είναι, από το σκοτάδι στο φως. Καθώς διανύουμε αυτό το ταξίδι, βλέπουμε (όπως και οι βοσκοί) τους ουρανούς ανοιχτούς και παίρνουμε μια γεύση του Παραδείσου, του αληθινού μας σπιτιού, τον στόχο όλων των ταξιδιών μας. Γι αυτό τον λόγο το τραγούδι των αγγέλων γίνεται δικό μας τραγούδι εδώ απόψε: “Δόξα στο Θεό στον ύψιστο ουρανό και ειρήνη στους φίλους του εδώ στη γη”. Αμήν.
Ομιλία του Αρχιεπισκόπου Μαρκ Κόουλεριτζ από την Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία,
Καθεδρικός ναός του Αγίου Στεφάνου,
Χριστούγεννα 2015