«Ήδη και όχι ακόμα»

Εβρ. 9, 1-7

            Στο καλοκαίρι των Ορθοδόξων σίγουρα δεσπόζει το πρόσωπο της Παναγίας. Κέντρο της λατρείας είναι βεβαίως ο Αύγουστος με τις παρακλήσεις και κορύφωση η εορτή της Κοιμήσεως, όμως και σήμερα γιορτάζουμε μια άλλη, λιγότερο γνωστή, γιορτή της Παναγίας: την Κατάθεση της τιμίας Εσθήτος.

Όταν έγινε το κοριτσάκι τριών χρονών το ανέβασαν οι γονείς του στην Ιερουσαλήμ  και το «παρουσίασαν» στον Κύριο, προσφέροντας και δώρα. Την δέχθηκε με τα δώρα της ο ιερέας Οδαέ που ονομαζόταν και Βαραχίας και ήταν πατέρας του Ζαχαρία. Όλοι οι ιερείς του ναού χαίρονταν και εύχονταν στην Μαριάμ και ευλογούσαν τους γονείς της Ιωακείμ και Άννα. Μετά από αυτά επέστρεψαν στην Ναζαρέτ.

Νοέμβριος 2008

Αγαπητοί ενορίτες

Ο Νοέμβριος είναι ο μήνας που συνδυάζεται με τον Ναό μας α­φού στις 13 του μήνα γιορτάζει ο άγιός μας και φυσικά και μείς μαζί του. Σ’ αυτόν τον μήνα επίσης έχουμε την γιορτή των Εισοδίων της Παναγίας και στην πόλη μας αυτή την ημέρα γιορτάζουμε όλοι μαζί την Πανα­γία την Πρεβεζάνα (εικόνα της Παναγίας μ’ αυτή την προσω­νυμία από την εποχή της Τουρκοκρατίας).

Ας δούμε λοιπόν κάποια θέματα με αφορμή αυτές τις δύο γιορτές, ξεκινώντας βεβαίως από την γιορτή της Παναγίας.

‘’ Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις

πώς να σου πώ το σ’  αγαπώ να το πιστέψεις’’;

Ατυχώς  βρισκόμαστε στην κατάσταση που περιγράφει το τραγούδι. Οι λέξεις έχασαν το βάρος του νοήματός τους και ψεύτισαν από άγνοια ή φθορά και μείς μείναμε να λέμε Ευαγγελισμός και να εννοούμε…κρίνους που δίνει ο Γαβριήλ στην Παναγία και να καταδικάζουμε να καταντήσουν, πελώρια γεγονότα, σε αφελείς ανοησίες, που επιπλέον γεννάνε χαζές εγωϊστικές απορρίψεις στα μυαλά των σύγχρονων ανθρώπων. Όμως…

25η Μαρτίου 2014, Ευαγγελισμός της Θεοτόκου  

 Ο Χριστός παρεμβαίνει και επεμβαίνει στην ανθρώπινη ζωή. Γίνεται άνθρωπος. Η ερημιά της ανθρώπινης μοναξιάς σταματάει. Δέχεται, Αυτός που έφτιαξε τον κόσμο, να γίνει Ένας μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο. Να γίνει σωτηρία του κόσμου. Μια αμυδρή αναλογία θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς στην φανταστική πιθανότητα, ένας άνθρωπος να αγαπάει τόσο πολύ τα… μυρμήγκια ώστε, όχι απλώς και μόνον να τα φροντίζει, αλλά και να δεχτεί να γίνει… μυρμήγκι για την σωτηρία τους! Πώς λοιπόν ένα τέτοιο θέμα στην πραγματική του εκδοχή και διάσταση (όχι την φανταστική αναλογία που είπαμε) να μην είναι Ευαγγελισμός; Δηλαδή καλά νέα. Χαρούμενες ειδήσεις. Αλλαγή των δεδομένων της ζωής; Αφού Αυτός που γίνεται άνθρωπος είναι ο κτίστης και Δημιουργός και συνεπώς το γεγονός είναι κεφαλαιώδους σημασίας για αυτά που θα ακολουθήσουν. (Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον… ψάλλουμε στο απολυτίκιο της εορτής).

Στην αντίρρηση των διαφωνούντων για την χρήση εικόνων από την Εκκλησία και στην κατηγορία ότι είμαστε... ειδωλολατρούντες, όλοι οι παπάδες απαντούν σωστά, λέγοντας: Δεν είναι ειδωλολατρεία, δεν προσκυνούμε το ξύλο και τα χρώματα αλλά το εικονιζόμενο πρόσωπο, «Ἡ τῆς εἰκόνος τιμή ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει»!! Δεν θεωρούμε ταυτόσημα, το πρόσωπο του Χριστού, της Παναγίας ή των αγίων, με τις εικόνες τους. Όπως και στις φωτογραφίες, όλοι ξέρουμε, ότι ο εικονιζόμενος δεν ταυτίζεται με την έντυπη απεικόνιση του προσώπου του!

Όμως σε μας η φωτογραφία του γεννάει σκέψεις και συναισθήματα και μας «ξυπνάει» στο να τον σκεφτούμε. Με τον ίδιο τρόπο και στις εικόνες η ζωγραφική και συμβολικά αναγωγική παρουσίαση του προσώπου του Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων, γεννάει μέσα μας προσευχητική διάθεση και προσπάθεια μίμησης. Και βέβαια για την παλαιότερη εποχή οι εικόνες λειτουργούσαν ως τα βιβλία των αγραμμάτων. Αυτό σημαίνει ότι τα βιβλία  ήταν τα κυρίως απαιτούμενα και χρήσιμα (Ευαγγέλια-Επιστολές· η Εκκλησία του Χριστού ήταν πάντοτε συνδυασμένη με το βιβλίο) και τα αντικαθιστούσαν απλώς οι εικόνες στην περίπτωση των αγραμμάτων.

Μάρτιος 2008

Αγαπητοί ενορίτες

Τα απογεύματα των Παρασκευών της Μεγάλης Σαρακοστής (εκτός της τελευταίας Παρασκευής)  μαζευόμαστε στον ναό για να κάνουμε όλοι μαζί την βραδινή μας προσευχή και να ψάλλουμε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας.

Χαίρεται ο καθένας από μας με τους ανθρώπους που αγαπά και στέλνει χαιρετισμούς σ’ όσους έχει αγαπημένους. Με το ίδιο σκεπτικό λέμε και τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Την αγαπάμε και θέλουμε να είμαστε σε επικοινωνία μαζί της. Πάντοτε προσευχόμαστε στην Παναγία, αλλά, έρχεται τώρα και η εποχή (άνοιξη) και η ατμόσφαιρα με τα λουλούδια να στολίζουν την εικόνα της, που δημιουργούν και συναισθηματική προδιάθεση συμμετοχής στην ακολουθία.

1 Απριλίου 2016

Οι προσευχές που κάνουμε στην Παναγία άραγε πόσο έχουνε ένα ξεκαθαρισμένο περιεχόμενο στις συνειδήσεις μας; Δεν είναι προσευχές με αφορμή για κάποια γιορτή της Παναγίας, αλλά είναι για το πρόσωπο της Παναγίας καθ΄ εαυτό και αυτό τις κάνει και πιο απλές αυτές τις πέντες Παρασκευές της Μεγ. Σαρακοστής αλλά και πιο περίεργες. Ουσιαστικά, αυτές οι πέντε βραδιές είναι από κοινού η προσευχή που ο καθένας, υποτίθεται, κάνει μόνος του κάθε βράδυ μετά το δείπνο, μετά το βραδινό φαγητό. Κάνουμε δηλαδή ένα απόδειπνο, στο οποίο εντάξαμε και τους Χαιρετισμούς της Παναγίας.

«Σε ζητούν έξω η μάνα Σου και οι συγγενείς Σου»! Λένε μια μέρα στον Χριστό, όταν Αυτός βρισκόταν σε ένα κλειστό χώρο που ήταν πολύς κόσμος. Και τότε Εκείνος αντείπε: «Ποια είναι η μάνα μου και ποιοι είναι οι συγγενείς μου;»

»Μάνα μου και συγγενείς μου δεν είναι όσοι έχω μαζί τους συγγένεια αίματος ή θεσμική συγγένεια –όπως έχουμε εμείς οι Χριστιανοί, καλή ώρα– αλλά μάνα μου και συγγενείς μου είναι όσοι καταλάβουνε ποιος είμαι και τι έχω να τους προσφέρω. Όσοι συνειδητοποίησαν τι έχω να τους πω και τους ενδιαφέρει».