Θα ήταν η χριστιανική ζωή της προσευχής απλά ένας τρόπος για να αποφύγουμε τα προβλήματα και τις ανησυχίες της σύγχρονης ύπαρξης;

Εάν προσευχόμαστε στο Πνεύμα, σίγουρα δεν φεύγουμε από τη ζωή, δεν απορρίπτουμε την ορατή πραγματικότητα για να δούμε τον Θεό· γιατί το Πνεύμα του Κυρίου έχει γεμίσει ολόκληρη τη γη. Η προσευχή δεν μας κάνει τυφλούς στον κόσμο, αλλά μεταμορφώνει την άποψη μας για τον κόσμο και μας κάνει, με όλους τους ανθρώπους, και όλη την ανθρώπινη ιστορία, στο φως του Θεού.

Η προσευχή στο πνεύμα και την αλήθεια μας δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε με αυτή την άπειρη αγάπη, αυτή την αδιάσπαστη ελευθερία, που λειτουργεί πέρα από όλες τις πολυπλοκότητες και τις επιπλοκές της ανθρώπινης ύπαρξης.

Τόμας Μέρτον,
Οι Τρόποι της Αληθινής Προσευχής (Απόσπασμα) - Εκδόσεις Ελάφι, 1997

Συγγραφέας: Μαφρέδας Στέλιος Θ.

Όταν βγαίναμε απ' το σπίτι

τον κρατούσα πάντοτε από το

μικρό δάχτυλο του χεριού του.

Ο πατέρας μου! ψιθύριζα

καθώς συγχρόνιζα το βήμα μου με το δικό του

και του χάιδευα τους ρόζους.

Καμάρωνα που ήσαν τόσο σκληροί.

Σκληροί, σαν τη ζωή μας...

             Στέλιος Θ. Μαφρέδας

             Από το "Άξονας περιστροφής"

             των εκδόσεων Μεταίχμιο

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Ο Στέλιος Μαφρέδας, γέννημα και θρέμμα της Πρέβεζας, γνωστός ως φυσική υπόσταση και παρουσία σε όλους σχεδόν τους κατοίκους της γενιάς που προηγείται είναι άγνωστος στους περισσότερους, ως ποιητής. Για να ισχύσει το moto της τελευταίας (2021) ποιητικής του συλλογής «Βήμα πριν» (Εκδόσεις των Φίλων), «έλλειμμα των γενεών από χρήση σε χρήση μεταφέρομαι, χωρίς ποτέ να καλυφτεί»! 

Συγγραφέας: Ανωνύμου τινός Χριστιανού

Δεν αγαπάς…

Και φαίνεται!

Δεν αγαπάς κανέναν! Ούτε τον εαυτό σου…!

Συγγραφέας: Blamires Harry

Αφήνοντας το προσωπικό παρόν, ο ποιητής μεταφέρεται και πάλι, αυτή τη φορά στο  παρόν του τεχνικού πολιτισμού. Απηχεί τις λέξεις του Μilton από το  Samson Agonistes. Με τον τρόπο αυτόν, οικειώνεται τη στάση του προφητικού ποιητή καθώς  κρίνει τον σύγχρονο τεχνικό πολιτισμό. Βλέπει τη δημόσια ζωή των ημερών του σαν μια λιτανεία μορφών, που υποτίθεται πως είναι ενδιαφέρουσες, από τον στρατιωτικό, τον εμπορικό, τον πολιτισμικό, τον πολιτικό, τον διοικητικό και τον βιομηχανικό χώρο. Όλες χάνονται στο σκοτάδι, όλες βαδίζουν προς τον θάνατο – ‘το κενό μες στο κενό’, γιατί η εγκόσμια κατάστασή τους αποκρύβει μια εσωτερική κενότητα, και ο θάνατος προς τον οποίον πορεύονται γίνεται αντιληπτός από τον τεχνικό πολιτισμό τους μόνο με όρους κενότητας. (Για διευκρίνιση των ‘διαστρικών διαστημάτων’, EC 102, ο σ. παραπέμπει στο σχόλιό του πάνω στο τελευταίο μέρος του κουαρτέτου, όπου σημειώνει: Θυμηθείτε ότι η πορεία προς τον θάνατο του κενού μες στο κενό οδηγεί στα ‘διαστρικά διαστήματα’, εκεί που δεν υπάρχουν άστρα.)

Συγγραφέας: Updike John

Μην κάνεις λάθος: εάν πράγματι αναστήθηκε ήταν ακριβώς όπως το σώμα· εάν η διάλυση των κυττάρων δεν αντιστράφηκε, το μόριο δεν επανασυνδέθηκε τα αμινοξέα δεν αναζωπυρώθηκαν, τότε η Εκκλησία θα πέσει.

Συγγραφέας: Αδαμίδου Άντια et al

Το κάθε ποίημά του μπορεί να τεθεί εύκολα ως θέμα διδακτορικής διατριβής. Για κάθε στίχο του υπάρχουν αμέτρητα σχόλια που μπορούν να τον περιγράψουν. Άλλοτε είναι εύκολος να τον κατανοήσεις και άλλοτε τόσο δύσκολος ώστε η κάθε του λέξη «χάνεται» μες στο μυαλό σου. Η δυναμική του προσωπικότητα φαίνεται στα περισσότερα από τα έργα του ενώ πολλά από αυτά φαίνονται να απευθύνονται στον εαυτό του.

Συγγραφέας: Χιωτέλλη Καίτη

Στο νάρθηκα ψηλά της εκκλησιάς

η κυρά-Λένη, η κόρη του μανάβη

κι η Μάρθα, η κυρά του παπουτσή

κι η Ρήνα, η γερόντισσα η κουτσή

κι όποια καλοκυρά της γειτονιάς

έρχεται τη συχώρεση να λάβη.

Συγγραφέας: Πούλιος Λευτέρης

Έτσι σταμάτησε αυτή η διδαχή

Ο θάνατος πορεύεται πάνω στη γη

δίχως ν’ αφήνει ίχνη.

Πέφτεις μέσα στο δίχως όρια κενό

και παραμένεις μέσα στην ουσία.

Γι’ αυτό δεν με τρομάζει ο θάνατος.

Το κέντρο όλων είναι ο Θεός.

Βλέπω απ’ το κέντρο φωτεινούς ιριδισμούς

που εκτοξεύονται στις τροχιές των άστρων

και του εσώτατου κόσμου.

Δεν υπάρχει χάνω ή κερδίζω,

αλλά ένα άγιο

για όλους κοινό τέρμα.

Συγγραφέας: Χιόνης Αργύρης

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν – τάχα χαιρετώντας – σ’ άλλους
Τ’ αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή – το χειρότερο – τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα.

Αργύρης Χιόνης

Συγγραφέας: Καρούζος Νίκος

Όσοι ονομάζουν θείο
το πρόσωπό μου και σύγχρονα μιλούν
για "κάποιον
επαναστάτη απ' τη Ναζαρέτ ή μάλλον
κοινωνικό μεταρυθμιστή",
φαίνεται πως χρησιμοποιούν τη γλώσσα
όπως οι κυρίες την πούδρα
στο τραπεζάκι του καθρέφτη τους.
Ωστόσο είναι κι η γλώσσα κάτι θείο.
Αχ πώς με παίρνει η θλίψη
βλέποντας να πιστεύουν εξάλλου
πως κινούν ένα βράχο, βράχο που κατρακυλά
και λιώνει κάθ' εμπόδιο εμπρός του,
τραβώντας απ' την ψυχή φράσεις
σαν ένδυμα μαρκησίου.
"Του ωραίου η Ιδέα" και τ'ανάπαλιν.
"Ομορφιά κι Αιωνιότητα". "Η αθανασία περπατά
σε τρισευτυχισμένες λέξεις απάνω",
Λόγια καθώς πρέπει από όπου λείπω
σαν το χιόνι απ' τους τόπους της Μεσημβρίας.
Με υμνούν περίεργα, με είπαν
ακόμη και λίθινο όνειρο.
Οι λάτρεις μου αυτοί πολλοί. Και ατενίζουν
τον ουρανό παρόμοια με φόντο
για το ζωγράφισμα των ιδεών τους!
Δε με ρωτούν, λοιπόν, πώς έγινε
κι έμαθαν κάπως τ' όνομά μου;

N.Καρούζος
Οιδίπους τυραννούμενος και αλλά ποιήματα

 Εκδ.Ικαρος 2014

Συγγραφέας: Χιωτέλλη Καίτη

Συγγραφέας: Χιωτέλλη Καίτη

Σκέψου τους ήρωες των μυθιστορημάτων ! Τι καλά

πούναι κλεισμένοι στα δεμένα τους βιβλία.

Αν βγαίναν ήταν φόβος να χαθούν

μέσα στο πλήθος. Να χαθεί κι η ιστορία.

Συγγραφέας: Χιωτέλλη Καίτη

Η αυγή έδεσε με τ'αλαβάστρινο γεφύρι της

τη μέρα με τη νύχτα.

Δέσαν οι αχτίδες τοξωτές

με τη θερμή τους χειραψία

μια με την άλλη τις ψηλές βουνοκορφές.

Συγγραφέας: Σταματέλου Νόνη

Έβρεχε όλη νύχτα στη Μονμάρτη...

Το κορίτσι που ετοιμάζει τα πρωινά

γελάει συγκρατημένα.

Συγγραφέας: Σκομπτσόβα Μαρία

Έψαξα για τραγουδιστές και για προφήτες

που περιμένουν κοντά στην κλίμακα

που ανεβάζει στους ουρανούς.

Βλέπουν σημάδια του μυστηριακού τέλους,

Τραγουδούν ασύλληπτα για μας τραγούδια…!

Συγγραφέας: Σαχτούρης Μίλτος

Έψαχνα να βρώ το σπίτι μου... Γύρω

πέφταν μεγάλα αγκωνάρια από τους

τοίχους των άλλων σπιτιών που γκρεμίζονταν

και είναι θαύμα πως δεν πέφταν πάνω μου.

Συγγραφέας: Σαχτούρης Μίλτος

Έχασα το δρόμο μου, βρέθηκα σε

μια ξένη γειτονιά που δε μου θύμιζε 

τίποτε από τη δική μου.

Συγγραφέας: Σαμπαζιώτης Παναγιώτης

Μπήκε Δεκέμβρης.

Απ’ το πρωί μετράμε τα τζάκια
τις σόμπες, τις ντάνες τα ξύλα.
Η πραγματικότητα απέχει πολύ
από τις φαντασιώσεις μας.

Συγγραφέας: Σαραντάρης Γιώργος

Στον τάφο μας

θα έπρεπε να γράψουν

μια επιγραφή:

Εδώ σ΄αυτό το μνήμα

κείται κάποιος

που ο φόβος

οι άλλοι τι θα πουν

και η ματαιοδοξία

να αρέσει

τόσο του έκλεψαν

ό,τι είχε πιο δικό του

που σχεδόν

δεν κείται εδώ κανείς.

Γ. Σαραντάρης

Συγγραφέας: Ρωμανός ο Μελωδός

Ο παλαιός ο ποιητής, (Ρωμανός ο Μελωδός) έγραψε ένα πανέμορφο θεολογικά αφήγημα της σχέσης του Χριστού με κάθε άνθρωπο, μέσω του Πέτρου.

Ο νέος ποιητής, (Τάσος Λειβαδίτης) όμορφα και λιγόλογα μας επανέλαβε, πανέμορφα επίσης, ότι για να μας συγχωρήσει έγινε άνθρωπος! Αρκεί να γείρουμε στον τοίχο και να κλάψουμε.

Ας τους αφουγκραστούμε με την σειρά ώστε να πάψουμε να φοβόμαστε πια και να ... γεμίσει ο χιτώνας μας._

Συγγραφέας: Ρωμανός ο Μελωδός

Ρωμανού του Μελωδού

Κοντάκιον

Προοίμιον

Η Παναγία παρθένος γεννά τον υπερούσιο

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

ή ο ποιητής της «διπλανής πόρτας»,

Θωμάς Ιωάννου

Είμαι παπάς και, όσο και αν για κάποιους δεν έχω αρμοδιότητα να ασχολούμαι με την ποίηση, γιατί κάτι τέτοιο θεωρείται άσχετο με την ιδιότητα μου, θα ’θελα να τους πω, ότι σφάλλουν βασίμως και ολοκληρωτικά. Όλοι αυτονόητα δικαιούνται να ασχολούνται με την ποίηση, και να τη θαυμάζουν, και να τη διαβάζουν. Για τον κάθε παπά ειδικώς, αυτό το αυτονόητο δικαίωμα, είναι καθημερινή ασχολία.

Συγγραφέας: Μάινας Ελευθέριος

Ντυμένος τον εσπιλωμένο της σαρκός χιτώνα

τον αναβαλλόμενο το φως ώσπερ ιμάτιο

προσπαθώ να παραστήσω· θέατρο σκιών.

Συγγραφέας: Λουντέμης Μενέλαος

Συγγραφέας: Καρούζος Νίκος

(Απόσπασμα)

Άνοιξη φθινόπωρο καλοκαίρι χειμώνας

ο Μπαχ ανεβαίνει πάντα στους αιθέρες

γελαστός άγγελος του δρυμού

μεγάλος ιδοκτήτης

Συγγραφέας: Ιωάννου Θωμάς

Αμήχανοι εκ γενετής

Δεν ξέρουμε

Τι να κάνουμε

Το στόμα και τα χέρια μας

Και καπνίζουμε τον ένα φόβο

Πάνω στον άλλο

Συγγραφέας: Αναγνωστάκης Μανώλης

 
Γράφω ποιήματα μέσα στα πλαίσια που ορίζουν οι
          υπεύθυνες υπηρεσίες
Που δεν περιέχουν τη λέξη: Ελευθερία, τη λέξη:
          Δημοκρατία
Δεν φωνασκούν: Κάτω οι τύραννοι ή: Θάνατο στους
          προδότες
Που παρακάμπτουν επιμελώς τα λεγόμενα φλέγοντα
          γεγονότα
Γράφω ποιήματα άνετα και αναπαυτικά για όλες τις
          λογοκρισίες
Αποστρέφομαι τετριμμένες εκφράσεις όπως: σαπίλα ή
          καθάρματα ή πουλημένοι
Εκλέγω σε πάσα περίπτωση την αρμοδιότερη λέξη
Αυτήν που λέμε "ποιητική": στιλπνή, παρθενική,
          ιδεατώς ωραία.
Γράφω ποιήματα που δεν στρέφονται κατά της
          καθεστηκυίας τάξεως

Συγγραφέας: Αλεξάνδρου Άρης

Ένα ποίημα του μεγάλου Άρη Αλεξάνδρου ως μνημόσυνο, του σαν σήμερα θανάτου του..... και εις διαρκή μας υπενθύμιση , ότι δεν θα υπάρχουμε χωρίς τον δικό μας χώρο... Και ο "χώρος" ειναι η πίστη, η ποιότητα, το ήθος, οι σχέσεις και ο θάνατος.

Συγγραφέας: Αγγελάκης Γιώργος

(Επιφανειακή βαφή)

Γύφτε,

η ώρα που φοβόμαστε θαρρώ πως έχει φτάσει.

Συγγραφέας: Auden Wystan Hugh

Μια και μπήκαμε στην προετοιμασία για τα Χριστούγεννα, θεωρήσαμε ως ουσιαστική εισαγωγή, το ποίημα του μεγάλου Γ.Χ. Ώντεν, "Προσφυγικό Μπλουζ".

Ο Χριστός είναι ο Μεγάλος Πρόσφυγας, που ατυχώς για μας, δεν θέλουμε να "χωρέσει" κοντά μας και μαζί μας.

Συγγραφέας: Rilke Rainer Maria

Ὁ καθένας μας ἔχει μιά νύχτα μπροστά του,

στή διάρκεια τῆς ὁποίας,

θά τοῦ προκαλέσουν φόβο,

τά ὅσα μέσα του ἄφησε ἀνεπεξέργαστα,

θά ᾿ρθοῦν κοντά του πιεστικά οἱ συμφορές,

ἀπ᾿ τίς ὁποῖες ἀποστρέφει το βλέμμα,

οἱ ὁφειλές πού δέν ἐξοφλεῖ,

ἡ θλίψη πού δέν παραδέχεται.

Μιά νύχτα

στή διάρκεια τῆς ὁποίας

θά γίνει περισσότερο παρά ποτέ

κτῆμα καί παιχνίδι τοῦ θανάτου του...

R. M. Rilke

Συγγραφέας: Rilke Rainer Maria

Πετύχαμε μέσῳ τῶν ποιητῶν καί

τῶν λογοτεχνῶν νά πείσουμε τούς

ανθρώπους πώς ἡ ἐμπειρία πού

ἀποκαλοῦν ἔρωτα εἶναι ἡ μόνη

ἀξιοσέβαστη προϋπόθεση γιά νά

παντρευτεῖ κανείς.

   Τούς πείσαμε ὅτι ὁ γάμος μπορεῖ

καί ὀφείλει νά καθιστᾶ αὐτόν τόν

ἐνθουσιασμό μόνιμο!...

   Τούς πείσαμε ὅτι ἕνας γάμος

πού δέν τό ἐπιτυγχάνει αὐτό

δέν εἶναι πλέον δεσμευτικός...!!!

R. M. Rilke

Συγγραφέας: Nesin Aziz

Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή

κόψ' τη φωνή σου

σώπασε επιτέλους

κι αν ο λόγος είναι αργυρός

η σιωπή ειναι χρυσός.

Συγγραφέας: Herbert George

Ένα σπασμένο, Κύριε, ΘΥΣΙΑΣΤΉΡΙΟ, ο δούλος σου υψώνει,

φτιαγμένο από μια καρδιά, και που με δάκρυα το στεριώνει·

που είναι τα μέρη του όπως το χέρι σου τα ’χει προσαρμοσμένα·

κανενός μάστορα τα σύνεργα δεν τα ’χουν με τον ίδιο τρόπο αγγιγμένα.

                Μια ΚΑΡΔΙΑ μόνο γίνεται

                σε μια τέτοια πέτρα να μοιάσει

                που τίποτα άλλο εκτός

                απ’ τη δική σου δύναμη να μην μπορεί να κομματιάσει.

                Για τούτο και κάθε κομμάτι

                της σκληρυμένης μου καρδιάς

                σ’ αυτήν εδώ έρχεται τη συναρμογή

                το όνομά σου να δοξολογεί.

Γιατί αν συμβεί εγώ να παραμένω ατάραχος,

αυτές οι πέτρες ίσως δεν θα πάψουνε να σε δοξολογούν.

Ω, ας γινότανε να ’ναι δική μου η ΘΥΣΙΑ σου η ευλογημένη,

κι αγίασε αυτό εδώ το ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ώστε δικό σου να μένει.

George Herbert. 1593-1633

Συγγραφέας: Herbert George

George Herbert 1593-1633

Η Αγάπη προσφέρθηκε και με υποδέχτηκε, όμως η ψυχή μου
αποτραβήχτηκε,
Ένοχη από σκόνη και αμαρτία.
Αλλά η Αγάπη άμεσα, παρατηρώντας ότι δίσταζα,
από την πρώτη είσοδό μου,με πλησίασε,
ρωτώντας με γλυκά, εάν κάτι μου έλειπε.

Ένας καλεσμένος, απάντησα, που να αξίζει να βρίσκεται εδώ!
Αγάπη είπε,  Εσύ θα είσαι αυτός!
Εγώ, ο αγενής, ο αγνώμων;
Αχ, Αγαπητέ μου, δεν μπορώ να σε αντικρίσω!
Η Αγάπη κράτησε το χέρι μου, και απάντησε χαμογελώντας:
Ποιος έφτιαξε τα μάτια παρά εγώ;

Αλήθεια, Κύριε, αλλά τα αμαύρωσα· άφησε την ντροπή μου να πάει εκεί
που της αξίζει...
Και μήπως δεν γνωρίζεις, λέει η Αγάπη, ποιος βάσταξε την ευθύνη;
Αγαπητέ μου, τότε εγώ θα υπηρετήσω...! Πρέπει να καθίσεις, λέει η
αγάπη, και να γευτείς τη σάρκα μου!!
Και έτσι κάθισα και έφαγα....

Συγγραφέας: Hopkins Gerard Manley

Τζεράρντ Μάνλεϋ Χόπκινς
     1844-1889
  ______________________                               
Θεέ μου, κι αν σε μάχομαι, ξέρω πως είσαι δίκιος·
Μα, Κύριε, κι αυτά που εκλιπαρώ δίκαια είναι.
Γιατί ευτυχούνε των αμαρτωλών οι τρόποι, και γιατί
η απογοήτευση τους κόπους μου όλους τρέφει;
Κι εχθρός μου να 'σουνα, ώ φίλε μου μεγάλε,
πως συ χειρότερα θα μπόραες να με βλάψεις;
Ω, οι ηλίθιοι κι οι λάγνοι σ' ώρες λίγες
πιότερη ευτυχία βρίσκουν από με
που τη ζωή μου ολάκερη στη δούλεψή σου είχα.
Τις όχθες, κοίταξε, τις πυκνοφυλλωμένες,
ζωσμένες με μαιάνδρους χορταριών -
δροσάτο αγέρι τις κινεί · και τα πουλιά τριγύρω
χτίζουν αδιάκοπα· εγώ όμως όχι·
μον ζώ μέσα στην ένταση, του χρόνου τον ευνούχο,
και δεν γεννώ ούτ' ένα έργο π' αφυπνίζει.
Κύριε, βροχή στις ρίζες μου, σε ικετεύω, στείλε.

Συγγραφέας: Donne John

Θάνατε, περήφανος μην είσαι,
έστω και αν μερικοί σε αποκαλούν
ισχυρό και τρομερό,
διότι εσύ δεν είσαι.

Συγγραφέας: Eliot T. S.

 "Κύριο Κουρτς – πέθανε"
Μια δεκάρα για τον Γέρο-Γκάη

Συγγραφέας: Eliot T. S.

Κρύο ταξίδι κάναμε. Η χειρότερη εποχή του χρόνου για ταξίδι.

Μαρτύρων θεῖος χορός, τῆς Ἐκκλησίας ἡ βάσις, τοῦ Εὐαγγελίου ἡ τελείωσις, ὑμεῖς ἔργῳ τοῦ Σωτῆρος τὰ ῥητὰ ἐπληρώσατε·

Συγγραφέας: Ασάφ

1. Προσέξτε, λαέ μου, στην διδασκαλία μου. Ανοίξτε τα αυτιά σας και ακούστε τα λόγια μου.
2. Θα σας μιλήσω με διδακτικές ιστορίες, θα σας διηγηθώ με ενθουσιασμό αρχαίες ιστορίες με βαθειά νοήματα.

Συγγραφέας: Χιωτέλλη Καίτη

Σ’ αυτήν που πλέον τρώει μαζί Του εις Εμμαούς

                     Αναστάσιμο

Φέτος το Πάσχα καλώς όρισες, Χριστέ,

Κι έλα να γιοματίσουμε μαζί ψωμί και ψάρι.

Θα πλημμυρίζουν μύρα γύρω οι πασχαλιές

Και θα σου ψάλω το αναστάσιμο τροπάρι.

Συγγραφέας: Tennyson Alfred

ΕΝΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ

Λοξοκοιτάζοντας ψηλά τον ουρανό

Τη νύχτα είπε, «Οι περιπλανήσεις

Αυτού του τόσο περίπλοκου Σύμπαντος

Το τίποτα των πάντων μου διδάσκουν».

Συγγραφέας: Lewis C.S.

«Απ’ όλες τις αναπηρίες και τις ήττες μου,

ω! κι ακόμα πιο πολύ,

από τις νίκες μου, που ’μοιαζε νά ’χα·
από τα ευφυολογήματα, που εξαπέλυα για χάρη Σου,

Συγγραφέας: Donne John

Καθώς στον δρόμο βρίσκομαι προς τον ιερό εκείνο χώρο

Όπου μαζί με τον χορό Σου των αγίων για πάντα

Θα γίνω μουσική δική σου· καθώς φτάνω

Κουρντίζω το όργανο εδώ στη θύρα

Και συλλογιέμαι εδώ από πριν τι έχω χρέος να κάνω τότε[2].