Πέθανε ο φιλόσοφος Paul Ricoeur, τον Μάιο του 2005. Ήταν χριστιανός ώριμος σε αρετές, και πλούσιος σε σοφία. Αυτά που έλεγε την Μ.Εβδομάδα του 2000 σε επίσκεψή του στο Taize, δεν μας αφορούν απλώς,... μας μεγαλώνουν!

Τα παραθέτουμε και στη συνέχεια δίνουμε το γράμμα του ηγουμένου του Taize, Ροζέ Σουτς στην οικογένεια του P.Ricoeur με αφορμή το θάνατο του φιλοσόφου. Το γράμμα έχει λόγια ενός "οσιομάρτυρα" της αγάπης του Χριστού! Ας πλατύνουμε τις καρδιές μας.

Ονομαζόταν Laurent Barthélémy Ani Guibahi. Θα γινόταν 15 ετών τον επόμενο μήνα. Ήταν μαθητής της Γ' Γυμνασίου στο Γυμνάσιο Simone Ehivet Gbagbo στο Yopougon. Και σύμφωνα με το προσωπικό του σχολείου, ήταν ένα αδύναμο και διακριτικό αγόρι. Ένας μαθητής του μέσου όρου.

Σύναξη τεύχος.155 σελ.94-95

Διάβηκες των μελλούμενων τον φράχτη

κι έχεις περάσει εκεί που η πυγολαμπίδα

σαν αστραπή πετάει: Να λάμψει-να χαθεί

αγγίζει τις κληματαριές,

και τα σκοτάδια ανέγγιχτα τ’ αφήνει

Mario Luzi, Γοτθικό τετράδιο

 Να γράψεις για ένα πρόσωπο που αγαπάς έχει πάντα τον κίνδυνο να υπερβάλλεις. Και όταν χρειαστεί να κάνεις του προσώπου την αποτίμηση κινδυνεύεις να το ζωγραφίσεις, όπως ίσως δεν ήταν, αλλά όπως συ θα ήθελες. Θα προσπαθήσω να διέλθω σώος, κάτω από αυτά τα «Καυδιανά δίκρανα» αποφεύγοντας τον σύγχρονο κίνδυνο της... "αγιοποιήσεως".

Δυο λόγια για την Καίτη Χιωτέλλη στο σαρανταήμερο μνημόσυνό της.

Padre Giuseppe,

Τώρα που έφυγες... «κατορθώνοντας» να μην έχεις μάσκα, και είσαι ελεύθερα γυμνός ενώπιον του Παλαιού των Ημερών του Τρισαγίου, επίτρεψε σε μένα (συνάδελφο, μικρότερό σου κατά μια δεκαετία, από την άλλη πλευρά του Αδρία) να σε ρωτήσω, κάποια πράγματα, που ο τρόπος σου τα ξύπνησε μες την συνείδησή μου...