Αγ. Πατρικίου της Ιρλανδίας

«Το εξομολογούμαι στον Κύριό μου και δεν ντρέπομαι στην παρουσία του: από τότε που Τον γνώρισα στην νεότητά μου, η αγάπη του Θεού μεγάλωσε εντός μου, και μέχρι σήμερα, με την χάρη του Κυρίου, φύλαξα την πίστη... Εκείνος που τόσο συχνά συγχώρησε την ανοησία μου και την αμέλεια να ανταποκριθώ σε ό,τι μου ενέπνεε το Πνεύμα, με λυπήθηκε επειδή έβλεπε ότι είμαι στην διάθεση Του προς όφελος χιλιάδων ανθρώπων. Είθε ο Θεός να θελήσει τα πνευματικά μου τέκνα να με ξεπεράσουν σε έργα ανώτερα και σε καρπούς σωτηρίας εκατονταπλασσίως περισσότερους! Θα είναι η δόξα μου, γιατί υιός σοφός ευφραίνει πατέρα (Παρ. 10, 1).

Αγαπημένοι μου, εσάς αναζήτησα και όχι τα αγαθά σας. Ό,τι μου δόθηκε, δωρεάν κι αυτό το μοίρασα. Για σας τα αγαθά, για μένα οι κόποι και οι κίνδυνοι, και ήρθα προς εσάς και πήγα παντού για χάρη σας, ακόμη και σε περιοχές που κανένας ποτέ δεν είχε έλθει να ευαγγελισθεί τον Χριστό και να βαπτίσει. Με την χάρη του Θεού περάτωσα το έργο με εγρήγορση και μεγαλοκαρδία... Ο Χριστός ο Κύριός μας έγινε φτωχός χάριν ημών, και εγώ, φτωχός και ταλαίπωρος, καθημερινά περιμένω να με σκοτώσουν ή να με παγιδεύσουν ή να αιχμαλωτισθώ. Προσδοκώντας όμως τις ουράνιες ανταμοιβές δεν φοβάμαι τίποτα από αυτά, και ρίχνομαι ο ίδιος στα χέρια του παντοδύναμου Θεού που με διάλεξε για αυτή την αποστολή...

Πώς να του ανταποδώσω όλες του τις ευεργεσίες προς εμένα; Και αν κατάφερα να πραγματοποιήσω κανένα αγαθό έργο από αγάπη στον Θεό μου, κανείς να μη πει ότι εγώ, ο απαίδευτος, το κατόρθωσα αλλά ότι πρόκειται για θείο δώρο. Του ζητώ να μου επιτρέψει να χύσω το αίμα μου για το Όνομά Του, να στερηθώ ταφής και το πτώμα μου, κατακομματιασμένο να εγκαταλειφθεί βορά στα αρπακτικά όρνεα και στα θηρία».

Αγίου Πατρικίου Εξομολόγησις 44-59, SC 249, 118-128