Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Γεννήθηκα μέσα σε οικογένεια όχι απλώς χριστιανική, αλλά με απαράβατες παραδοσιακές αρχές και συντηρητισμό που φάνταζε γνησιότητα πίστεως. Στο σπίτι μας οι ακρότητες έμοιαζαν αυθεντικότητα. Η έλλειψη κρίσεως, πίστη. Η απουσία του γέλιου, σοβαρότητα. Το αναντίρρητο, διαγωγή κοσμιωτάτη. Η υποχρεωτική συμμετοχή στις ακολουθίες, ανυποχώρητη απαίτηση των γονέων. Η εξομολόγηση, οικογενειακό καθήκον αναπόδραστο κατά κυριολεξίαν, από το οποίο όμως γίνονταν αποδράσεις με την υποκρισία και το ψέμα!! Παντελόνια στα κορίτσια και βάψιμο καθώς και extreme κούρεμα στα αγόρια ήταν αδιανόητη διαφθορά. Η ατμόσφαιρα του σπιτιού ήταν «βουλιαγμένη» μέσα στο σαράκι του χρέους της συνεχούς ενοχής και της μαζοχιστικής λατρείας της θυσίας!

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ

Βασιλική του Αγίου Πέτρου

Τρίτη, 30 Αυγούστου 2022

Τα αναγνώσματα αυτής της γιορτής -που προέρχονται από την ακολουθία "για την Εκκλησία"- θέτουν μπροστά μας δύο περιπτώσεις απορίας-προβληματισμού: τον προβληματισμό του Παύλου μπροστά στο σχέδιο σωτηρίας του Θεού (πρβλ. Εφεσ. 1,3-14) κι εκείνον των μαθητών, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Ματθαίου, στη συνάντησή τους με τον αναστημένο Ιησού, ο οποίος στη συνέχεια τους ανάθεσε την αποστολή να κηρύξουν σε όλα τα έθνη (πρβλ. Ματθ. 28,16-20). Ένας διπλός προβληματισμός. Ας εμβαθύνουμε σ’ αυτά τα «πεδία», όπου ο άνεμος του Αγίου Πνεύματος πνέει δυνατά, έτσι ώστε να φύγουμε από αυτή την γιορτή και από αυτή την συνέλευση των Καρδιναλίων, ακόμη πιο έτοιμοι να "διακηρύξουμε σε όλα τα έθνη τα θαύματα του Κυρίου" (βλ. Αντιφωνικό Ψαλμό).

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Φτάνουν σε μας αρνητικά και απορριπτικά σχόλια ευσεβών φανατικών, που νομίζουν την απαγόρευση σκέψης ποιότητα πίστης! Τα σχόλια αφορούν το γεγονός ότι δημοσιεύουμε-αναρτούμε κείμενα διδασκαλίας του Πάπα ή άλλων χριστιανών με τους οποίους (ως μη ώφελε, και σκανδαλίζοντας τους εκτός Εκκλησίας!!) είμαστε (δαιμονικά) χωρισμένοι!

Σ’ όλα αυτά λέμε κι εμείς αυτό που είπε ο αββάς Παύλος ο απλούς όταν βρέθηκε μπροστά σε ένα γεγονός... "διαφοροποίησης"(!): Μά τόν Ἰησοῦν, οὐ μέλλει με!! Το ίδιο ακριβώς λέμε κι εμείς: Δεν είναι δικό μας θέμα το δαιμονικό έργο να θέλουμε να βάλουμε φράχτες στις ενέργειες του Πνεύματος του Θεού.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΒΙΡ[1]

          Η σχέση του ανθρώπου με τον Δημιουργό του, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό δεν επιτρέπεται και δεν μπορεί να είναι μια απλώς διανοητική αλλαγή σκέψεως, χωρίς καμία σωματική ˝συνέπεια˝.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Σήμερα γιορτάζουμε τον θάνατο μιας Γιαγιάς.

Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος πέθανε. Εν προκειμένω, έστω κι αν πρόκειται για την Παναγία, ήταν ένας ηλικιωμένος άνθρωπος. Βεβαίως η ποιότητα είναι προσωπική και όχι των συνθηκών! Δεν είναι της ηλικίας αλλά της καταστάσεως την οποία κανείς κουβαλάει στην καρδιά του. Ο σημερινός θάνατος αυτής της γιαγιάς της Παναγίας, για μας τους χριστιανούς αναζωπυρώνει την πίστη.

Όλοι οι άνθρωποι θα πεθάνουμε, και οι ηλικιωμένοι έχουν συνδυασμένο ηλικιακά ως φυσικό επακόλουθο και συνέπεια τον θάνατο. Ο θάνατος βέβαια συναρτάται με τα γεράματα, αλλά αυτό δεν τον κάνει να μην είναι και απρόσκλητος επισκέπτης και σε άλλες ηλικιακές φάσεις. Στα συνήθη φυσικά δεδομένα της ζωής, ένας άνθρωπος που κλείνει τον βιολογικό του κύκλο, κλείνει και την ζωή του· πεθαίνει, όπως λέμε. Ο σημερινός άνθρωπος αναζωπυρώνει για μας τους χριστιανούς την πίστη. Πώς αναζωπυρώνει την πίστη, σε μας τους χριστιανούς, ο θάνατος της Παναγίας; Με τα αξιολογικά της κριτήρια και με την ποιότητα του τρόπου της ζωής της. Δηλαδή; Καίγοντας τον εγωισμό μας. Κινητοποιώντας μας σε αγάπη.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Κυριακὴ Θ΄ Ματθαίου, Προεόρτια Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου

14-08-2022

Σήμερα διαβάσαμε ένα κομμάτι από το Ευαγγέλιο, το οποίο είναι από τα πιο μεγαλειώδη και συγχρόνως τραγικά θέματα. Οι Απόστολοι μέσα σε μια βάρκα θαλασσοπνίγονται και ξαφνικά εμφανίζεται ο Χριστός να περπατάει πάνω στην ταραγμένη θάλασσα. Νομίζουν ότι είναι φάντασμα. Μέσα στην ταραχή των συνθηκών και της σύγχυσης πιστεύουν κέτι τέτοιο και αρχίζουν να φωνάζουν, όπως φωνάζουμε όλοι μας όταν είμαστε τρομαγμένοι. Σε τέτοιες συνθήκες, η ένταση της φωνής γίνεται μεγαλύτερη γιατί αυταπατόμαστε ότι αν ακούμε τη φωνή μας παρηγοριόμαστε. Ο Χριστός τούς λέει: «Δεν είναι φάντασμα η υπόθεση. Εγώ είμαι, μη φοβάστε».

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Δεκαπενταύγουστος 2022

Ο γνωστός μεγάλος πολιτικός διανοητής Φράνσις Φουκουγιάμα γράφει, στο βιβλίο του «Ταυτότητα», ότι «Οι πολιτισμοί μπορούν να αξιολογηθούν από τον τρόπο μεταχείρισης που επιφυλάσσουν στις γυναίκες»!!

Η σημερινή γιορτή της Κοίμησης της Παναγίας είναι ένας ποιοτικά βεβαιωτικός υπομνηματισμός αυτής της επισήμανσης–παρατήρησης. Για την Εκκλησία του Χριστού το επισημότερο και αγιώτερο πρόσωπο είναι μια γυναίκα. Αυτό το πρόσωπο η Εκκλησία δεν το παρουσιάζει για πολιτισμική αξιολόγηση της, αλλά για φανέρωση της ποιότητας, που αξίζει να επισημανθεί και προβληθεί. Η Εκκλησία του Χριστού βγαίνοντας από το κουκούλι της Συναγωγής, στο οποίο ήδη η γυναίκα ήταν έντιμος σύντροφος του ανδρός, αναπόσπαστα συνδημιουργημένη με αυτόν, ελευθέρως αναμειγνυόμενη στον κοινωνικό βίο, συνάντησε την γυναίκα στον τότε πολιτισμό, στην καλύτερη περίπτωση, ως ένα είδος πολυτελείας ή οικιακού κοσμήματος. Αλλά και συνεκδοχικά δούλη και σκεύος ηδονής υπηρέτρια της πανδήμου Αφροδίτης.

Συγγραφέας: Γιαννακόπουλος π.Ιωήλ

«Κύριε Ιησού, γνωρίζεις πολύ καλά πόσο μεγάλη είναι στην εποχή που ζούμε η ανάγκη του βλέμματός Σου, της φωνής Σου. Γνωρίζεις ότι ένα μόνο βλέμμα Σου μπορεί να αναστατώσει τις ψυχές μας και η φωνή Σου μπορεί να μας βγάλει από την ακαθαρσία της ζωής μας! Το γνωρίζεις καλύτερα από μας, ότι η παρουσία Σου είναι απαραίτητη στη γενιά αυτή, που δεν γνωρίζει την αγάπη Σου, τον λόγο Σου.

Σε παρακαλούμε όχι για να δούμε το πρόσωπό Σου, όπως το είδαν οι Γαλιλαίοι, ούτε για να χαρούμε τη χαρά των ματιών Σου, ούτε με τον τρελό εγωισμό να Σε νικήσουμε με την παράκλησή μας. Δεν ζητάμε να σε δούμε με τη δόξα της δεύτερης φανέρωσής Σου, ούτε να ακούσουμε τις σάλπιγγες των αγγέλων και όλη την άλλη λειτουργία της τελευταίας ημέρας του κόσμου, της Δευτέρας Παρουσίας Σου, ούτε ζητάμε τη λάμψη του προσώπου την ώρα της Μεταμόρφωσής Σου -το ξέρεις, είμαστε τόσο μικροί για να έχουμε μια τέτοια απαίτηση.

Εσένα θέλουμε πάνω απ’ όλα, γυμνό από τα μεγαλεία Σου αυτά. Μόνο εσένα θέλουμε· όχι τη μορφή Σου -δεν είμαστε άξιοι. Θέλουμε το πληγωμένο Σώμα Σου, με το ένδυμα του κηπουρού, όπως Σε είδε η Μαρία. Του οδοιπόρου, όπως Σε είδαν ο Λουκάς και ο Κλεόπας. Του επαίτη ψαρά, όπως Σε είδαν οι επτά ψαράδες Απόστολοι.

Θέλουμε να μας δουν τα μάτια Σου εκείνα, που διαπερνούν τη σάρκα μας, να ακούσουμε τα λόγια Σου εκείνα, που θεραπεύουν την πληγωμένη ψυχή μας. Αυτά τα μάτια, που ματώνουν την ψυχή σαν πέφτουν πάνω της. Αυτά τα λόγια, που της μιλούν με τόση τρυφερότητα! Θέλουμε να ακούσουμε τη φωνή Σου, που ταράσσει τους δαίμονες και μαγεύει τα παιδιά!

Αυτό το εσωτερικό θαύμα θέλουμε όχι τα άλλα τα εξωτερικά...».

Οι άγιοι στην Εκκλησία της Ανατολής (Ορθόδοξη Εκκλη­σία) είναι οι Χριστιανοί που αγάπησαν με όλη τους την ύπαρξη (σώμα και ψυχή) τον Χριστό και την Βασιλεία Του.

Άνθρωποι σαν όλους, έχουν «διαφορετικό» την διάθεση της αγάπης για το πρόσωπο του Χριστού. Η αγάπη σε καμμιά σχέση δεν είναι λόγια και θεωρίες, πολύ περισσότερο στην σχέση με τον Θεό.

Συγγραφέας: Stefanowicz Dawn

Μια Προειδοποίηση Από Τον Καναδά:

Ο Ομοφυλοφιλικός Γάμος

Διαβρώνει Θεμελιώδη Δικαιώματα

της Dawn Stefanowicz

”Είμαι ένα από τα έξι ενήλικα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων που πρόσφατα κατέθεσαν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, ζητώντας από το Δικαστήριο να σεβαστεί την αρχή των πολιτών να διατηρήσουν τον αρχικό ορισμό του γάμου: την ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας που αποκλείει όλους τους άλλους, έτσι ώστε τα παιδιά να γνωρίζουν και να μπορούν να ανατραφούν από τους βιολογικούς γονείς τους. Επίσης ζω στον Καναδά, όπου ο γάμος του ιδίου φύλου κατοχυρώθηκε με ομοσπονδιακή εντολή το 2005.
Είμαι η κόρη ενός γκέι πατέρα που πέθανε από AIDS. Περιέγραψα την εμπειρία μου στο βιβλίο μου: Η Επίδραση των Ομοφυλόφιλων Γονέων. Πάνω από πενήντα ενήλικα παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφιλους γονείς έχουν επικοινωνήσει μαζί μου για να μοιραστούν τις ανησυχίες μου για το γάμο ατόμων του ιδίου φύλου και την ανατροφή των παιδιών. Πολλοί από εμάς παλεύουμε με την δική μας σεξουαλικότητα και την αίσθηση του φύλου, λόγω των επιδράσεων στα οικιακά περιβάλλοντα που μεγαλώνουμε.

Θα ήταν η χριστιανική ζωή της προσευχής απλά ένας τρόπος για να αποφύγουμε τα προβλήματα και τις ανησυχίες της σύγχρονης ύπαρξης;

Εάν προσευχόμαστε στο Πνεύμα, σίγουρα δεν φεύγουμε από τη ζωή, δεν απορρίπτουμε την ορατή πραγματικότητα για να δούμε τον Θεό· γιατί το Πνεύμα του Κυρίου έχει γεμίσει ολόκληρη τη γη. Η προσευχή δεν μας κάνει τυφλούς στον κόσμο, αλλά μεταμορφώνει την άποψη μας για τον κόσμο και μας κάνει, με όλους τους ανθρώπους, και όλη την ανθρώπινη ιστορία, στο φως του Θεού.

Η προσευχή στο πνεύμα και την αλήθεια μας δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε με αυτή την άπειρη αγάπη, αυτή την αδιάσπαστη ελευθερία, που λειτουργεί πέρα από όλες τις πολυπλοκότητες και τις επιπλοκές της ανθρώπινης ύπαρξης.

Τόμας Μέρτον,
Οι Τρόποι της Αληθινής Προσευχής (Απόσπασμα) - Εκδόσεις Ελάφι, 1997

Συγγραφέας: Αγ. Απόστολος Ιάκωβος

Αδελφοί, 

Κουβαλάμε θησαυρό σε πήλινα σκεύη και έτσι φαίνεται ότι, αυτή η μεγάλη δύναμη, ανήκει στον Θεό και δεν προέρχεται από εμάς (Β΄ Κορ 4:7).

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π. Θεοδόσιος

Ο Χριστός λέει στο Ευαγγέλιο ότι αν κάποιος Τον εμπιστευτεί και αποφασίσει να Τον ακολουθήσει, πρέπει να εγκαταλείψει τον μέχρι τότε τρόπο ζωής του και να "πεθάνει"!! Να βαπτιστεί. Δηλαδή να βυθιστεί συμβολικά μέσα στο νερό (κάτω από το οποίο δεν υπάρχει ανθρώπινη ζωή) δηλοποιώντας τον "θάνατο" του μέχρι τότε τρόπου ζωής, και την, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αναγέννηση, στο νέο τρόπο ζωής της Βασιλείας του Θεού, στην οποία με το Βάπτισμα πολιτογραφείται.

Κάνοντας ο Χριστός διευκρίνιση για το θέμα, μας διαβεβαιώνει ότι «ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται». Και η πράξη της Εκκλησίας λέει και είναι (ακόμα και στην σημερινή τυπική διάρθρωση του Μυστηρίου) ότι πρώτα κατηχούμε και μετά βαπτίζουμε.

Συγγραφέας: DILLARD WILLIAM

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Εκκλησία και ο κόσμος σήμερα είναι αυτό της πορνογραφίας.  Μελέτες δείχνουν τις καταστροφικές συνέπειες της πορνογραφίας στο ανθρώπινο άτομο, στο γάμο, στην οικογένεια και στην ηθική ζωή της κοινωνίας γενικότερα.  

Αγαπημένε Κύριε,

Δεν είμαι πια πιτσιρίκι, αλλά δεν είμαι και ενήλικας. Είμαι... Κι εγώ δεν ξέρω τι είμαι! Άλλοτε θέλω να είμαι μεγάλος και άλλοτε υποστρέφω στον ανεύθυνο μικρό. "Θέλω" ό,τι νομίζω πως με συμφέρει κάθε φορά, από την κάθε πλευρά. Πορεύομαι...! Προς τα πού; Όλα μού είναι ασαφή. Κι Εσύ, παρότι σ’ αγαπώ, (τέλος πάντων προσπαθώ να σ’ αγαπώ) ασαφής μου φαίνεσαι. Γιατί δεν μου δείχνεις το πρόσωπό Σου; Προσπαθώ να καταλάβω αυτό που άκουσα από τον Θεολόγο στο σχολείο, ότι δηλαδή μια τέτοια συνάντηση, χωρίς προϋποθέσεις, είναι συντριβή. Γι’ αυτό ο Χριστός την αποφεύγει. Είναι η αναλογία της "συνάντησης" του χαρτιού με την φωτιά. Ενώ ο Χριστός θέλει η συνάντηση μαζί Του να έχει την αναλογία της "συνάντησης" του χρυσού με τη φωτιά, που κάνει τον χρυσό καθαρότερο και λαμπρότερο.

«Για έναν ψηλό, σκυφτό, ηλικιωμένο άντρα...»

 Μόνος ο Γιάννης πια (μετά την αναχώρηση της Κατερίνας του εδώ και μια επταετία) μέσα στο μεγάλο και άδειο σπίτι του (φύγαν στα σπίτια τα δικά τους τα παιδιά) ανακαλύπτει μια μέρα σε ένα ντουλάπι (που φύλαγε η μακαρίτισσα όλα τα χαρτιά και τα βιβλία των παιδιών τους, τρία τον αριθμό, ζωή να ‘χουν) ένα μεγάλο τετράδιο-ημερολόγιο του Δημήτρη, του μεγάλου γιου τους. Δεν το ‘ξερε ότι ο γιος τους κρατούσε ημερολόγιο! Το πιθανότερο είχε επηρεαστεί απ’ αυτόν, αφού όλοι στο σπίτι ήξεραν... «το ημερολόγιο του μπαμπά» που ήταν κλειδωμένο στο ντουλάπι με την τζαμένια πόρτα. Το ξαναθυμάται κι αυτός και ξεκλειδώνει, το παίρνει και ρίχνεται στο διάβασμα.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Σκέψου μια ανύπαντρη μητέρα που πηγαίνει στην Εκκλησία της ενορίας της και λέει στον ιερέα που βρίσκεται εκεί: «Θέλω να βαπτίσω τον γιο μου», κι εκείνος της λέει: «Όχι, δεν μπορείς, γιατί δεν είσαι παντρεμένη...»

Ας έχουμε κατά νου ότι... Αυτή η μαμά είχε το θάρρος να συνεχίσει την εγκυμοσύνη μόνη της και τώρα που πηγαίνει στην Εκκλησία τι βρίσκει; Μια κλειδωμένη πόρτα! Και αφήνεται πάλι μόνη της...

Αν συνεχίσουμε σε αυτό το μονοπάτι και με αυτή τη στάση, δεν θα κάνουμε το σωστό για τους ανθρώπους. Δεν θα τους κάνουμε ανθρώπους του Θεού. Θα τους σπρώξουμε να μισούν τον Θεό.

Ο Ιησούς δημιούργησε τα επτά μυστήρια κι εμείς με αυτού του είδους τη στάση δημιουργήσαμε ένα όγδοο: Το μυστήριο των ποιμαντικών εθίμων!

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Στις 5 Μαΐου, ο Ιησουίτης James Martin έγραψε ένα σημείωμα στον Πάπα στα ισπανικά, ζητώντας του να απαντήσει σε μερικές από τις ερωτήσεις που συνήθως θέτουν Καθολικοί που ανήκουν στην ΛΟΑΤ+ κοινότητα.

Λίγες ημέρες αργότερα, ο πάπας Φραγκίσκος του έστειλε μια χειρόγραφη απάντηση στα ισπανικά.

- Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να γνωρίζουν οι ΛΟΑΤ+ για τον Θεό;

Η ερώτησή σας φέρνει στο μυαλό μου μια πολύ απλή απάντηση:

Ο Θεός είναι Πατέρας και δεν αρνείται κανένα από τα παιδιά του!

Ο τρόπος με τον οποίο ενεργεί ο Θεός μπορεί να συνοψιστεί στις εξής λέξεις: "Εγγύτητα· Έλεος· Ευαισθησία".

Σε αυτό το μονοπάτι θα βρείτε τον Θεό.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Όλοι μας θεωρούμε ότι η Εκκλησία είναι ένας κατεστημένος θεσμός που εκφράζεται με τους παπάδες, τους δεσποτάδες, ή τον Αρχιεπίσκοπο! Μεγάλο λάθος! Η Εκκλησία του Χριστού είναι το μυστήριο του Σώματος του Χριστού, τα μέλη του οποίου είμαστε ΟΛΟΙ εμείς διά του Βαπτίσματος. Κάθε βαπτισμένος είναι μέλος του Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας. Μα εγώ δεν έχω σχέση με την Εκκλησία και δεν μετέχω στη ζωή της, θα μού πεις. Λάθος σου! Όμως ακόμα και έτσι είσαι μέλος της Εκκλησίας, μέλος που νοσεί ίσως, αλλ᾿ όμως μέλος. Όπως στο φυσικό μας σώμα αποτελεί μέλος του και το πόδι και το δόντι, ακόμα και αν πονούν ή αν για κάποιο λόγο δεν τα αισθανόμαστε! Το να είναι κανείς χριστιανός σημαίνει να ανήκει στην κοινότητα της Εκκλησίας. Χριστιανός σημαίνει "κοινή ζωή" ἐν Χριστῷ. Ο Χριστός ο ίδιος ανήκει στην κοινότητα αυτή, ως κεφαλή της και Κύριός της. Η ενότητα αυτή πραγματοποιείται και φανερώνεται κυρίως στα Μυστήρια του Βαπτίσματος και της Θείας Ευχαριστίας.

Ο Ψάλτης: Εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπό τοῦ νῦν καί ἕως τοῦ αἰῶνος (ἐκ γ’)

Ο διάκονος ή ο ιερέας λέει τα Ειρηνικά και ο ψάλτης ψάλει μετά από κάθε δέηση, Κύριε ελέησον.

Ο Ιερέας: Εν ειρήνη, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Ο Ψάλτης: Κύριε ἐλέησον.

Ο Ιερέας:

Για την ειρήνη του ουρανού, που Εκείνος χορηγεί, και για την σωτηρία των ψυχών μας, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Για την ειρήνη σύμπαντος του κόσμου και την σταθερότητα των αγίων Εκκλησιών του Θεού, καθώς και για την ένωση των πάντων εν Χριστώ, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Γι’ αυτόν εδώ τον Ιερό Ναό και για όσους με πίστη, ευλάβεια και φόβο Θεού συνάζονται σ᾽αυτόν, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Για τον αρχιεπίσκοπο μας ................., για τους τιμίους πρεσβυτέρους, για τους διακόνους του Χριστού, και για όλους, κληρικούς και λαϊκούς, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Για τον παρευρισκόμενο λαό που αναμένει την Χάρη του αγίου Πνεύματος, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Για όσους προσευχητικά γονατίζουν, σωματικά και ψυχικά, μπροστά στον Χριστό, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Για να ενισχυθούμε προς τήρηση των εντολών του Θεόυ, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Για να μας χορηγήσει ο Χριστός πλουσίως τα ελέη Του, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Για να δεχθεί ως προσευχητικό θυμίαμα την γονυκλισία μας, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Για όλους όσους χρειάζονται την βοήθεια του Χριστού, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Για να μας λυτρώσει από κάθε θλίψη και αναστάτωση και κίνδυνο και ανάγκη, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Κύριε, με το έλεός Σου, ανάλαβε να μας προστατεύσεις, να μας διαφυλάξεις, να μας ελεήσεις και να μας σώσεις.

Χορός: Αμήν.

Αφού μνημονεύσαμε την Παναγία, Άχραντη, Υπερευλογημένη, Ένδοξη, Δέσποινα μας Θεοτόκο, την αειπαρθένο Μαρία, καθώς και όλους τους αγίους, πλέον τον εαυτό μας και τους άλλους, όπως και όλη την ζωή μας, ας την αφήσουμε στα χέρια του Θεού.

Ο Ψάλτης: Σοί Κύριε.

Ο Ιερέας: Γιατί σε σένα πρέπει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση, στον Πατέρα, στον Υιό και στο άγιο Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων.

Ο Ψάλτης:  Αμήν.

Ο Ιερέας: Ακόμη μια φορά γονατίστοι, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Ο Ψάλτης: Κύριε ἐλέησον.

Ο Ιερέας

ΣΤΑΣΙΣ Α´

Ἄχραντε, ἀμίαντε, ἄναρχε, ἀόρατε, ἀκατάληπτε, ἀνεξιχνίαστε, ἀναλλοίωτε, ἀνυπέρβλητε, ἀμέτρητε, ἀνεξίκακε, Κύριε, ὁ μόνος ἀθάνατος· τό φῶς τό ἀπρόσιτο· Σύ πού ἔφτιαξες τόν οὐρανό τήν γῆ καί τήν θάλασσα· καί ὅλα ὅσα ὑπάρχουν σέ αὐτά. Σύ, πού πρίν ἀκόμα Σοῦ ζητήσωμε κάτι, μᾶς τό δίνεις. Σέ παρακαλοῦμε καί Σέ ἱκετεύομε:

Δέσποτα φιλάνθρωπε, Πατέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ· ὁ ὁποῖος γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους, καί γιά τήν σωτηρία μας, κατῆλθε ἀπό τόν οὐρανό καί μέ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔλαβε σάρκα ἀπό τήν ἔνδοξη Ἀειπάρθενο καί Θεοτόκο Μαρία, καί ἔγινε ἄνθρωπος, καί σάν ἄνθρωπος κοντά μας, πρῶτα μᾶς δίδαξε μέ λόγια, ὕστερα ὅμως μᾶς τό ἔδειξε καί μέ ἔργα, ὅταν βάδιζε πρός τό σωτήριο Πάθος καί ἄφησε σέ μᾶς, τούς ταπεινούς καί ἁμαρτωλούς καί ἀνάξιους δούλους Σου, τό ὑπόδειγμα, νά κλίνωμε τά γόνατα καί νά σκύβωμε τό κεφάλι ὅταν θέλωμε νά Σέ παρακαλέσωμε, νά συγχωρήσεις, σέ μᾶς τίς ἁμαρτίες μας, καί στόν λαό σου τά ἀπό ἄγνοια λάθη του,

Σύ, Πολυέλεε καί Φιλάνθρωπε Πατέρα ἄκουγέ μας, Σέ παρακαλοῦμε, ὅποτε καί ἄν Σέ ἐπικαλούμεθα. Ἰδιαιτέρως ἄκουσέ μας σήμερα, πού ἑορτάζομε τήν μεγάλη ἑορτή τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, κατά τήν ὁποία ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἀφοῦ ἀνελήφθη στούς οὐρανούς, καί κάθισε στά δεξιά Σου, ἔστειλε στούς ἁγίους μαθητές καί ἀποστόλους Του τό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί Ἐκεῖνο ἦλθε καί ἐκάθισε στόν καθένα ἀπό αὐτούς· καί ἐγέμισαν ὅλοι μέ τήν ἀνεξάντλητη χάρη Του· καί ἄρχισαν νά μιλοῦν ξένες γλῶσσες, ἄγνωστές τους μέχρι τότε· νά κηρύττουν τά μεγαλεῖα Σου· καί νά κάνουν προφητεῖες.

Τώρα λοιπόν, πού Σέ παρακαλοῦμε, εἰσάκουσέ μας·

Θυμήσου μας, τούς εὐτελεῖς καί κατακρίτους καί ἐλευθέρωσέ μας ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῶν ψυχῶν μας, Σύ πού τόσο μᾶς ἀγαπᾶς!

Γονατιστοί μπροστά Σου, Σέ ἱκετεύουμε δέξου μας, ἁμαρτήσαμε, καί ἐνώπιόν Σου εἴμαστε ἔνοχοι. Ὅμως, ἀπό τήν στιγμή πού γεννηθήκαμε, ἀφιερωθήκαμε σέ Σένα. Ἀπό τήν κοιλιά τῆς μητέρας μας, Σύ εἶσαι ὁ Θεός μας ἔστω καί ἄν δέν πορευθήκαμε σωστά.

Σέ ἐγκαταλείψαμε καί ἡ ζωή μας βουτήχθηκε στήν ἁμαρτία. Γυμνωθήκαμε ἀπό τήν χάρη Σου, καί χάσαμε τήν ἄνεση νά ἀπευθυνόμαστε σάν παιδιά Σου σέ Σένα. Ὅμως καί πάλι, τήν ἐλπίδα μας σέ Σένα τήν στηρίζομε καί στήν ἀπέραντη Εὐσπλαγχνία Σου.

Συγχώρησε, Κύριε, τίς ἁμαρτίες μας, πού ἀπό ἄγνοια κάναμε στά νιάτα μας.

Καθάρισέ μας ἀπό τό κάθε τι, πού βαρύνει τήν συνείδησή μας.

Μή μᾶς λησμονήσεις στά γηρατειά μας· μή μᾶς ἐγκαταλείψεις, τότε πού σιγά-σιγά ἡ ζωή μας σβήνει. Ἀξίωσε μας, πρίν ἐπανέλθουμε στήν γῆ, νά ἔχουμε ἐπιστρέψει σέ Σένα.

Δές μας εὐσπλαγχνικά. Βάλε ἀντιστάθισμα στίς ἁμαρτίες μας τούς οἰκτιρμούς Σου. Ἀντίταξε τήν ἄβυσσο τῆς εὐσπλαγχνίας Σου στό πλῆθος τῶν πλημελημμάτων μας.

Δές, Κύριε, ἀπό τό ἅγιο κατοικητήριό Σου τόν λαό Σου, πού γονατιστός γύρω μου περιμένει τό ἔλεός Σου. Ἔλα κοντά μας, μέ τήν καλωσύνη Σου. Ἀπάλλαξέ μας ἀπό τήν καταδυναστεία τοῦ Διαβόλου.

Στήριξε τήν ζωή μας στόν ἅγιο νόμο Σου.

Πάρε τόν λαό Σου κάτω ἀπό τήν προστασία τῶν ἀγγέλων Σου. Σύναξε μας ὅλους στήν βασιλεία Σου. Δῶσε τήν συγγνώμη Σου σέ ἐκείνους πού ἔχουν τήν ἐλπίδα τους σέ Σένα.

Συγχώρεσέ μας, καί ἐμᾶς τούς κληρικούς καί ὅλον τόν λαό Σου, γιά τά ἁμαρτήματά μας. Καθάρισέ μας, μέ τήν δύναμη τοῦ ἁγίου Σου Πνεύματος. Διάλυσε τίς παγίδες, πού μᾶς στήνει ὁ διάβολος.

Μέ τίς πρεσβεῖες γιά ὅλα αὐτά τῆς πανάχραντης Μητέρας Σου καί ὅλων τῶν ἁγίων Σου.

Ο Ψάλτης: Άμήν.

Ο Ιερέας:

- Κύριε, με το έλεός Σου, ανάλαβε να μας προστατεύσεις, να μας αναστήσεις από τις πτώσεις μας, να μας διαφυλάξεις, να μας ελεήσεις και να μας σώσεις.

- Αφού μνημονεύσαμε την Παναγία, Άχραντη, Υπερευλογημένη, Ένδοξη, Δέσποινα μας Θεοτόκο, την αειπαρθένο Μαρία, καθώς και όλους τους αγίους, πλέον τον εαυτό μας και τους άλλους, όπως και όλη την ζωή μας, ας την αφήσουμε στα χέρια του Θεού.

Ο Ψάλτης: Σοί Κύριε.

Ο Ιερέας: Γιατί σύ εἶσαι ὁ ἐλεήμων Σωτήρας μας, Χριστέ ὁ Θεός, καί σέ σένα ἀναπέμπουμε δόξα στόν Πατέρα, στόν Υἱό καί στό Ἅγιο Πνεῦμα, τώρα καί πάντοτε καί στούς αἰώνες τῶν αἰώνων.

Ο Ψάλτης: Ἀμήν.

Ἰδιόμελα. Ἦχος δ'

Παράδοξα σήμερον, εἶδον τά ἔθνη πάντα ἐν πόλει Δαυΐδ, ὅτε τό Πνεῦμα κατῆλθε τό ἅγιον ἐν πυρίναις γλώσαις, καθώς ὁ θεηγόρος Λουκᾶς ἀπεφθέγξατο. Φησί γάρ· Συνηγμένων τῶν Μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, ἐγένετο ἦχος, καθάπερ φερομένης βιαίας πνοῆς, καί ἐπλήρωσε τόν οἶκον οὗ  ἦσαν καθήμενοι· καί πάντες ἤρξαντο φθέγγεσθαι, ξένοις ρήμασι, ξένοις δόγμασι, ξένοις διδάγμασι, τῆς ἁγίας Τριάδος.

Τό Πνεῦμα τό ἅγιον ἥν μέν ἀεί, καί ἔστι καί ἔσται, οὐτε ἀρξάμενον οὔτε παυσόμενον, ἀλλ’ ἀεί Πατρί καί Υἱῷ συντεταγμένον, καί συναριθμούμενον· ζωή, καί ζωοποιοῦν· φῶς καί φωτός  χορηγόν· αὐτάγαθον, καί πηγή ἀγαθότητος· δι’ οὗ Πατήρ γνωρίζεται, καί Υἱός δοξάζεται, καί παρά πάντων γινωσκεται, μία δύναμις, μία σύνταξις, μία προσκύνησις, τῆς ἁγίας Τριάδος.

Τό Πνεῦμα τό ἅγιον, φῶς καί ζωή, καί ζῶσα πηγή νοερά. Πνεῦμα σοφίας, Πνεῦμα συνέ­σεως· ἀγαθόν, εὐθές νοερόν, ἡγεμονεῦον, καθαῖρον τά πταίσματα. Θεός καί θεοποιοῦν· πῦρ ἐκ πυρός προϊόν, λαλοῦν, ἐνεργοῦν, δι­αιροῦν τά χαρίσματα· δι’ οὗ Προφῆται ἅπαν­τες, καί Θεοῦ Ἀπόστολοι, μετά Μαρτύρων ἐστέφθησαν· Ξένον ἄκουσμα, ξένον θέαμα, πῦρ διαιρούμενον εἰς νομάς χαρισμάτων.

Δόξα, καί νῦν. Ἦχος πλ. β'.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καί τά πάν­τα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν, καί ζω­ῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλῖδος, καί σῶσον ἀγαθέ τάς ψυχάς ἡμῶν.

Ο Ιερέας: Ακόμη μια φορά γονατιστοί, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Ο Ψάλτης: Κύριε ἐλέησον.

Ο Ιερέας

ΣΤΑΣΙΣ Β΄

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ καί Θεέ μας· τότε πού ἤσουν ἐδῶ στήν γῆ, σ᾿ ἐκείνους πού Σέ πίστευαν Θεό καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου, ἔδινες τήν εἰρήνη Σου καί τήν δωρεά τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νά εἶναι σ’ αυτούς γιά πάντα κληρονομία ἀναφαίρετη.

Αὐτήν τήν χάρη, αὐτήν τήν δωρεά, τήν ἔστειλες μέ τρόπο ὁλοφάνερο, τήν ἡμέρα τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, στούς μαθητές καί ἀποστόλους Σου, ἀφοῦ γέμισες τό στόμα τους, μέ τήν χάρη πού τούς ἔδωσαν οἱ πύρινες γλῶσσες· Καί τότε ὅλοι ἐμεῖς, ἄνθρωποι ἀπό διαφορετικά ἔθνη, ἀκούσαμε ἀπό τό στόμα τους, στή δική μας γλῶσσα, ποιός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός!

Καί ἀπό τότε, μᾶς φώτισε τό φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀπαλλαγήκαμε ἀπό τό νοητό σκοτάδι· πάψαμε νά λατρεύουμε τό ψέμα καί νά ζοῦμε στήν πλάνη.

Ναί, ἀπό τότε, πού μέ τρόπο αἰσθητό στά φυσικά μας μάτια, διένειμες στούς ἀποστόλους Σου τίς πύρινες γλῶσσες, ἀρχίσαμε νά ἐμπιστευόμαστε Ἐσένα. Τότε φωτισθήκαμε. Τό πιστεύουμε, καί τό ὁμολογοῦμε, καί τό διακηρύττουμε, ὅτι Σύ εἶσαι ὁ Θεός μας. Σύ, μαζί μέ τόν Πατέρα καί μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα· ὁ ἕνας Θεός μας· μία Θεότης· μία Δύναμη καί μία Ἐξουσία.

Σύ λοιπόν, Κύριε, τό ἀπαύγασμα τῆς δόξης τοῦ ἀνάρχου Πατέρα μας, ὁ ἀπαράλλακτος καί ἀμετακίνητος χαρακτήρας τῆς Οὐσίας Του, ἡ πηγή τῆς Χάρης καί τῆς Σοφίας, ἄνοιξέ μας τῶν ἁμαρτωλῶν, τά χείλη. Καί δίδαξέ μας, πῶς καί γιά τί πρέπει νά προσευχώμαστε.

Σύ γνωρίζεις ὅλες τίς ἁμαρτίες μας, κι ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι ἡ εὐσπλαγχνία Σου θά τίς νικήσει· ὅσες κι ἄν εἶναι. Στεκόμαστε μπροστά Σου μέ φόβο ἐπιρρίπτοντας τήν ἀπόγνωση τῆς ψυχῆς μας στήν ἀπεραντοσύνη τοῦ ἐλέους Σου.

Κυβέρνησε τήν ζωή μας, Κύριε· Σύ πού κυβερνᾶς ὁλόκληρη τήν κτίση· Σύ πού μέσα στήν τρικυμία τῆς ζωῆς αὐτῆς, εἶσαι τό ἤρεμο λιμάνι μας.

Ἀξίωσέ μας νά μάθουμε τόν δρόμο Σου καί νά τόν βαδίζουμε.

Δῶσε μας Πνεῦμα σοφίας· νά κυβερνάει τήν σκέψη μας·

Δῶσε μας Πνεῦμα συνέσεως, σέ μᾶς τούς ἀνόητους.

Δῶσε νά ἔχουμε Πνεῦμα εὐλάβειας καί φόβου, σέ ὅλες μας τίς πράξεις καί τίς ἐνέργειες.

Δῶσε τό εὐθές Σου Πνεῦμα νά γεμίσει τόν ψυχικό μας κόσμο.

Δῶσε τό ἡγεμονικό Σου Πνεῦμα, νά κυβερνάει καί νά στηρίζει τούς λογισμούς μας καί τίς σκέψεις μας.

Μόνο ἔτσι, Κύριε, μόνο ἄν κάθε ἡμέρα, καί στό κάθε μας βῆμα, ὁδηγούμαστε στό σωστό ἀπό τό Πνεῦμα Σου τό ἅγιο, θά γίνουμε ἄξιοι νά τηροῦμε τίς ἐντολές Σου, καί νά ἔχουμε συνεχῶς στήν μνήμη μας τήν ἔνδοξη Δευτέρα Παρουσία Σου, τότε πού θά ἔλθεις, νά μᾶς κρίνεις κατά τά ἔργα μας.

Μή μᾶς ἀφήνεις, Κύριε, νά μᾶς ξεγελᾶνε οἱ πρόσκαιρες καί φθαρτές ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλά βοήθησέ μας, νά ἐπιθυμοῦμε νά ἀπολαύσουμε τούς θησαυρούς τῆς ζωῆς κοντά σέ Σένα.

Σύ Κύριε, μᾶς τό εἶπες: Ὅ,τι κι ἄν ζητήσει ὁ καθένας μας στό Ὄνομά Σου, θά τό πάρει ἀπό τόν συναΐδιο Θεό Πατέρα Σου. Καί γι᾿ αὐτό, καί ἐγώ ὁ ἁμαρτωλός, σήμερα, πού ἑορτάζομε τήν ἐπιφοίτηση τοῦ ἁγίου Σου Πνεύματος, Σέ ἱκετεύω: Ὅσα ζήτησα γιά σωτηρία μας, ἱκανοποίησέ τα.

Ναί, Κύριε, πλουσιοπάροχε καί πανάγαθε, μεγάλε Εὐεργέτη ὅλων· Σύ πού μᾶς δίνεις πάντοτε περισσότερα ἀπ' ὅσα σοῦ ζητᾶμε· Σύ, πού εἶσαι πάντοτε γεμᾶτος εὐσπλαγχνία καί συμπόνια· Σύ, πού ἔγινες γιά χάρη μας ἄνθρωπος, σέ ὅλα ὅμοιος μέ μᾶς, ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία· καί μᾶς ἀγαπᾶς τόσο, πού, ὅταν μᾶς βλέπεις νά λυγίζωμε τά γόνατά μας, λυγίζεις καί Σύ ἀπό ἀγάπη, ἀπό εὐσπλαγχνία καί ἀπό καλωσύνη γιά μᾶς, καί συγχωρεῖς τίς ἀμαρτίες μας.

Ἄκουσέ με ἀπό τόν ἅγιο Θρόνο Σου, Κύριε. Λυπήσου τόν κόσμο Σου, Κύριε. Ἁγίασε τό λαό Σου.

Φύλαξέ τόν κάτω ἀπό τήν σκέπη τῶν πτερύγων Σου.

Μή μᾶς παραβλέπεις. Μή μᾶς ξεχνᾶς. Ἔργα τῶν χειρῶν Σου εἴμαστε! Σέ σένα μόνο ἁμαρτάνουμε· ἀλλά καί Ἐσένα μόνο λατρεύουμε. Δέν δεχθήκαμε και δέν προσκυνήσαμε ποτέ ἄλλον Κύριο. Ποτέ δέν ἁπλώσαμε παρακλητικά τά χέρια μας σέ ἄλλον Θεό!

Παράβλεψε τά παραπτώματά μας. Συγχώρησε τίς ἁμαρτίες μας. Δέξου τήν ἱκεσία, πού γονατιστοί Σοῦ ἀπευθύνομε. Ἅπλωσε μας χέρι βοηθείας, καί πρόσδεξε τήν προσευχή μας, σάν θυμίαμα δεκτό καί εὐάρεστο, πού φθάνει ἐνώπιον τῆς ὑπεράγαθης βασιλείας Σου.

Μέ τίς πρεσβεῖες τῆς πανάχραντης Μητέρας Σου καί ὅλων τῶν ἁγίων Σου.

Ο Ψάλτης: Αμήν.

Ο Ιερέας:

- Κύριε, με το έλεός Σου, ανάλαβε να μας προστατεύσεις, να μας αναστήσεις από τις πτώσεις μας, να μας διαφυλάξεις, να μας ελεήσεις και να μας σώσεις.

- Αφού μνημονεύσαμε την Παναγία, Άχραντη, Υπερευλογημένη, Ένδοξη, Δέσποινα μας Θεοτόκο, την αειπαρθένο Μαρία, καθώς και όλους τους αγίους, πλέον τον εαυτό μας και τους άλλους, όπως και όλη την ζωή μας, ας την αφήσουμε στα χέρια του Θεού.

Ο Ψάλτης: Σοί Κύριε.

Ο Ιερέας: Μέ τήν συγκατάβαση καί τήν Χάρη τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ μαζί μέ τόν Ὁποῖον καθώς καί μέ τό Πανάγιο, Ἀγαθό καί Ζωοποιό Πνεῦμα εἶσαι Εὐλογητός τώρα καί πάντοτε καί τούς αἰώνες τῶν αἰώνων.

Ο Ψάλτης: Ἀμήν.     

Ἰδιόμελα τοῦ Στίχου. Ἦχος γ'.

Νῦν εἰς σημεῖον τοῖς πᾶσιν, ἐμφανῶς αἱ γλῶσσαι γεγόναοιν· Ἰουδαῖοι γάρ, ἐξ ὦν κα­τά σάρκα Χριστός, ἀπιστία νοσήσαντες, θεϊ­κῆς ἐξέπεσον χάριτος, καί τοῦ θείου φωτός οἱ ἐξ ἐθνῶν ἠξιώθημεν, στηριχθέντες τοῖς λόγοις τῶν Μαθητῶν, φθεγγομένων τήν δόξαν τοῦ εὐεργέτου τῶν ὅλων θεοῦ· μεθ’ ὦν τάς καρ­δίας σύν τοῖς γόνασι κλίναντες, ἐν πίστει προσκυνήσωμεν, τῷ ἁγίῳ Πνεύματι στηριχθέντες, Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Στίχ. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός καί Πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.

Νῦν τό Παράκλητον Πνεῦμα, ἐπί πᾶσαν σάρ­κα ἐκκέχυται· Ἀποστόλων γάρ χορείας ἀρξάμενον, ἐξ αὐτῶν κατά μέθεξιν τοῖς πιστοῖς τήν χάριν ἐφήπλωσε, καί πιστοῦται αὐτοῦ τήν κραταιάν ἐπιφοίτησιν, ἐν πυρίνῳ τῷ εἴδει τοῖς Μαθηταῖς διανέμον τάς γλώσσας, εἰς ὑμνῳδίαν καί δόξαν Θεοῦ· διό τάς καρδίας νοερῶς ἐλλαμπόμενοι, ἐν πίστει στηριχθέντες τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, δυσωποῦμεν σωθῆναι τάς ψυχάς ἡ­μῶν.

Στίχ. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου σου, καί τό Πνεῦμα σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ.

Νῦν περιβάλλονται κράτος, οἱ Χριστοῦ ἀφ’ ὕψους Ἀπόστολοι· ἐγκαινίζει γάρ αὐτούς ὁ Παράκλητος ἐν αὐτοῖς καινιζόμενος, μυστικῇ καινότητι γνώσεως· ἥν ταῖς ξέναις φωναῖς καί ὑψηγόροις κηρύττοντες, τήν ἀΐδιον φύσιν τε καί ἁπλῆν, τρισυπόστατον σέβειν τοῦ εὐεργέ­του τῶν ὅλων Θεοῦ, ἡμᾶς ἐκδιδάσκουσι·  διό φωτισθέντες τοῖς ἐκείνων διδάγμασι, Πατέρα προσκυνήσωμεν, σύν Υἱῷ καί Πνεύματι, δυσωποῦντες σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Δόξα, καί νῦν. Ἦχος πλ.δ’.

Δεῦτε λαοί, τήν τρισυπόστατον Θεότητα προσκυνήσωμεν, Υἱόν ἐν τῷ Πατρί, σύν ἁγίῳ Πνεύματι. Πατήρ γάρ ἀχρόνως ἐγέννησεν Υἱόν, συναΐδιον καί σύνθρονον, καί Πνεύμα ἅγιον ἦν ἐν τῷ Πατρί, σύν Υἱῷ δοξαζόμενον·  μία δύναμις, μία οὐσία, μία Θεότης, ἥν προσκυνοῦντες πάντες λέγομεν· Ἅγιος ὁ Θεός, ὁ τά πάντα δημιουργήσας δι’ Υἱοῦ, συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἅγιος ἰσχυρός, δι’ οὗ τόν Πατέρα ἐγνώκαμεν, καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐπεδήμησεν ἐν κόσμῳ. Ἅγιος ἀθάνατος, τό Παράκλητον Πνεῦμα, τό ἐκ Πατρός ἐκπορευόμενον, καί ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενον· Τριάς ἁγία, δόξα σοι.

Ο Ιερέας: Ακόμη μια φορά γονατιστοί, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Ο Ψάλτης: Κύριε ἐλέησον.

Ο Ιερέας

ΣΤΑΣΙΣ Γ´

Χριστέ ὁ Θεός, ἡ ἀστείρευτη πηγή  τῆς ζωῆς καί τοῦ φωτός· ἡ συναΐδια μέ τόν Πατέρα δημιουργική δύναμη· πού ἐξεπλήρωσες μέ τόν καλλίτερο τρόπο ὁλόκληρη τήν θεία Οἰκονομία, γιά τήν σωτηρία μας·

Σύ, πού ἔκοψες τά ἄλυτα δεσμά τοῦ θανάτου.

Σύ, πού ἔσπασες τίς κλειστές πύλες τοῦ ἅδη καί πάτησες κάτω ἀπό τά πόδια Σου ὅλα τά πονηρά πνεύματα.

Σύ, πού πρόσφερες, θυσία ἄμωμο γιά μᾶς, τόν ΕΑΥΤΟ Σου, τό σῶμα Σου τό ἄχραντο, τό ἄθικτο καί ἀμόλυντο ἀπό κάθε ἁμαρτία, καί μέ τήν φρικτή αὐτή καί ἀνέκφραστη ἱερουργία, μᾶς ἐχάρισες τήν αἰώνια ζωή.

Σύ, ἡ μεγαλώνυμη σοφία τοῦ Θεοῦ Πατρός,

Σύ, ὁ μεγάλος συμπαραστάτης τοῦ κάθε ἀνθρώπου πού δοκιμάζεται,

Σύ, πού φωτίζεις ἀκόμη καί ἐκείνους πού ζοῦν σέ "χώρα καί σκιά θανάτου",

Σύ, πού μετρᾶς τά χρόνια μας· καί ὁρίζεις στόν καθένα μας τήν στιγμή τοῦ θανάτου.

Σύ, πού κατεβάζεις στόν ἅδη, ἀλλά καί βγάζεις ἀπό τόν ἅδη.

Σύ, πού μέ τήν ἀρρώστια μᾶς εὐεργετεῖς, καί ὑγιεῖς μᾶς ἐλευθερώνεις.

Σύ, πού οἰκονομεῖς ὅλα τά ἐδῶ γιά τήν σωτηρία μας, καί τά μέλλοντα τά κατευθύνεις στό καλό· καί σ᾿ ἐκείνους πού πέθαναν, τούς δίνεις πάλι ζωή καί ἐλπίδα γιά σωτηρία καί ἀνάπαυση.

Σύ, Δέσποτα παντοκράτορ, Θεέ καί Σωτήρα μας, ἐλπίδα τοῦ κόσμου ὁλόκληρου.

Σύ, πού αὐτήν τήν τελευταία μεγάλη καί σωτήρια ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, μᾶς ἐφανέρωσες τό μυστήριο τῆς ἁγίας, ὁμοουσίου, συναΐδιας, ἀδιαιρέτου καί ἀσυγχύτου Τριάδος, καί μέ μορφή πυρίνων γλωσσῶν ἐξέχεες στούς ἁγίους ἀποστόλους Σου, τήν ἐπιφοίτηση καί τήν παρουσία τοῦ ἁγίου καί ζωοποιοῦ Σου Πνεύματος, καί τούς ἔκαμες Εὐαγγελιστές, κήρυκες καί ὁμολογητές τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης μας καί τῆς ἀληθινῆς θεολογίας.

Σύ, πού κατά τήν μεγάλη αὐτή καί σωτήρια γιά μᾶς ἑορτή, καταδέχεσαι τίς ταπεινές μας προσευχές γιά τούς νεκρούς, καί τούς δίνεις ἄνεση καί ἀναψυχή ἀπό τήν θλιβερή κατάστασή τους,

Ἐπάκουσέ μας, τῶν ταπεινῶν Σου δούλων,

Σέ Σένα στρεφόμαστε, Χριστέ, Κύριε τῆς αἰώνιας δόξας, καί ἀγαπητέ Υἱέ τοῦ Ὕψιστου Πατρός· ἀΐδιο φῶς, ἐξ ἀϊδίου φωτός· Ἥλιε τῆς Δικαιοσύνης·

Σέ ἱκετεύουμε:

Ἀνάπαυσε τίς ψυχές τῶν δούλων Σου, τῶν κεκοιμημένων πατέρων καί ἀδελφῶν μας, καί τῶν λοιπῶν κατά σάρκα συγγενῶν μας, καί ὅλων τῶν ὀρθοδόξων ἀδελφῶν. Σοῦ τούς μνημονεύομε, γιατί ἔχεις ἐξουσία σέ ὅλα, καί στά χέρια Σου κρατᾶς τά πέρατα τῆς γῆς.

Ἀνάπαυσέ τους, Κύριε,  σέ κατάσταση φωτεινή, σέ κατάσταση ἀναψυχῆς, ἐκεῖ ὅπου δέν ὑπάρχει ὀδύνη, λύπη καί στεναγμός· κατάταξε τά πνεύματά τους στίς σκηνές τῶν δικαίων· καί κάμε τους να ἔχουν εἰρήνη καί χαρά.

Σέ παρακαλοῦμε ἐμεῖς, γιατί οἱ νεκροί, πού βρίσκονται στίς συνθῆκες θανάτου "στόν ἅδη", δέν Σέ ὑμνοῦν, οὔτε τολμοῦν νά ἐξομολογοῦνται.

Ἐμεῖς οἱ ζωντανοί Σέ δοξολογοῦμε.

Ἐμεῖς Σέ ἱκετεύομε.

Ἐμεῖς Σοῦ προσφέρομε εὐχές ἐξιλεωτικές καί θυσίες καί προσφορές, γιά τίς ψυχές τους.

Δέξου λοιπόν, Δέσποτα Χριστέ, τίς δεήσεις καί τίς ἱκεσίες μας.       

Ἀνάπαυσε τούς πατέρες μας, τίς μητέρες μας, τούς ἀδελφούς μας, τίς ἀδελφές μας, τά τέκνα μας, καί κάθε ἄλλον συγγενῆ καί ὁμογενῆ μας· καί ὅλες ἀνεξαιρέτως τίς ψυχές τῶν ἀδελφῶν μας Χριστιανῶν, πού ἀναπαύθηκαν μέ τήν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ζωῆς κοντά Σου.

Κατάταξε τά πνεύματα καί τά ὀνόματά τους στό Βιβλίο τῆς ζωῆς, στήν ἀγκαλιά τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαάκ καί τοῦ Ἰακώβ. Στήν χώρα τῶν ζώντων πού εἶσαι Σύ, στήν βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, στόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς.

Ὁδήγησέ μας ὅλους, μέ  τούς φωτεινούς Σου ἀγγέλους, κοντά Σου. Καί ὅταν θά ἔλθει ἡ ἡμέρα καί ἡ ὥρα, πού Σύ ὥρισες, ἀνάστησε καί τά σώματά μας, κατά τίς ἀληθεῖς ὑποσχέσεις Σου.

Δέν ὑπάρχει θάνατος, Κύριε, γιά μᾶς τούς δούλους Σου. Δέν εἶναι θάνατος γιά μᾶς, οὔτε συμφορά, ὅταν φεύγωμε ἀπό τό σῶμα καί ἐρχόμαστε σέ Σένα, τόν Θεό μας. Μετάβαση εἶναι, ἀπό μιά κατάσταση λυπηρή, σέ ἄλλη καλή καί χαρούμενη καί ἀνάπαυση καί χαρά!

Καί ἄν σέ κάτι Σέ πικράναμε, σπλαγχνίσου μας Κύριε. Κανένας δέν θά βρεθεῖ ἐνώπιον Σου καθαρός ἀπό ρύπο ἁμαρτίας, ἔστω καί ἄν ἡ ζωή του εἶναι μόνο μιά ἡμέρα. Ἕνας ὑπῆρξε στήν γῆ ἀναμάρτητος. Σύ, ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός, ἀπό τόν ὁποῖο ὅλοι μας ἐλπίζομε νά βροῦμε ἔλεος καί ἄφεση ἁμαρτιῶν.

Γι᾿ αὐτό, Κύριε, σάν ἀγαθός καί φιλάνθρωπος Θεός, καί σέ μᾶς καί σέ ὅλους τούς κεκοιμημένους, συγχώρησέ μας τά παραπτώματά μας· τά ἑκούσια καί τά ἀκούσια· τά ἐν γνώσει· τά ἐν ἀγνοία· ὅσα θυμόμαστε καί ὅσα ξεχάσαμε· εἴτε τά διαπράξαμε μέ λόγο, εἴτε μἐ ἔργο, εἴτε κατά διάνοια, εἴτε μέ ὁποιοδήποτε τρόπο, καί μέ ὁποιαδήποτε κίνηση.

Ἐκείνους μέν, πού πρόλαβαν καί ἔφυγαν, ἐλευθέρωσέ τους ἀπό κάθε βάρος καί κρῖμα καί δῶσε τους ἄνεση.

Ἐμᾶς δέ, πού στέκομε γονατιστοί μπροστά Σου, εὐλόγησέ μας· καί δῶσε μας, τέλος καλό καί εἰρηνικό· καί τήν φρικτή καί φοβερή ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας Σου, ἄνοιξέ μας τά σπλάγχνα τοῦ ἐλέους Σου καί τῶν οἰκτιρμῶν Σου, καί κάμε μας ἄξιους, νά γίνουμε μέτοχοι ὅλοι τῆς βασιλείας Σου, τῆς αἰώνιας καί ἀτελεύτητης, μέ τίς πρεσβείες τῆς πανάχραντης Μητέρας Σου.

Ο Ψάλτης: Αμήν.

Ο Ιερέας:

- Κύριε, με το έλεός Σου, ανάλαβε να μας προστατεύσεις, να μας αναστήσεις από τις πτώσεις μας, να μας διαφυλάξεις, να μας ελεήσεις και να μας σώσεις.

- Αφού μνημονεύσαμε την Παναγία, Άχραντη, Υπερευλογημένη, Ένδοξη, Δέσποινα μας Θεοτόκο, την αειπαρθένο Μαρία, καθώς και όλους τους αγίους, πλέον τον εαυτό μας και τους άλλους, όπως και όλη την ζωή μας, ας την αφήσουμε στα χέρια του Θεού

Ο Ψάλτης:  Σοί Κύριε.

Ο Ιερέας: Γιατί σύ εἶσαι ἡ ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας καί σέ σένα ἀναπέμπουμε δόξα, στόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, τώρα καί πάντοτε και στούς αἰώνες τῶν αἰώνων.

Ο Ψάλτης: Ἀμήν.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’

Εὐλογητός εἶ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ πανσόφους τούς ἁλιεῖς άναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τό Πνεῦμα τό ἅγιον, καί δι’ αὐτῶν τήν οἰκουμένην σαγηνεύσας, φιλάνθρωπε, δόξα σοι. (ἐκ γ’) 

Ἀπόλυσις

O ἐκ τῶν πατρικῶν κόλπων κενώσας ἑαυτόν, και τήν ἡμετέραν ὅλην ἀνθρωπείαν προσλαβόμενος φύσιν, καί θεώσας αὐτήν, μετά δέ ταῦτα εἰς οὐρανούς αὖθις ἀνελθών, καί ἐν δεξιᾷ καθίσας τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, τό τε θεῖον καί ἅγιον, καί ὁμοούσιον, καί ὁμοδύναμον, καί ὁμόδοξον, καί συναΐδιον Πνεῦμα καταπέμψας ἐπί τους ἁγίους αὐτοῦ Μαθητάς καί Ἀποστόλους, καί διά τούτου φωτίσας μέν αὐτούς, δι’ αὐτῶν δε πᾶσαν τήν οἰκουμένην, Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν, ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καί παναμώμου ἁγίας αὑτοῦ Μητρός, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, πανευφήμων, Θεοκηρύκων καί πνευματοφόρων Ἀποστόλων, καί πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεῆσαι καί σῶσαι ἡμᾶς διά τήν ἑαυτοῦ ἀγαθότητα. Ἀμήν.

Δι’ εὐχῶν...   

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Το Άγιο Πνεύμα θέλει να είμαστε μαζί και διδάσκει την Εκκλησία πώς να περπατάει. Οι μαθητές ήταν κρυμμένοι στο υπερώο· το Πνεύμα κατέβηκε τότε και τους έκανε να βγουν έξω. Χωρίς το Πνεύμα, ήταν μόνοι τους, απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, κουλουριασμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο. Με το Πνεύμα ανοίχτηκαν στον κόσμο.

Κύριε Ιησού Χριστέ,

Συ πριν αναληφθείς υποσχέθηκες να στείλεις το Πνεύμα το Άγιο, στην ύπαρξη, τις ψυχές και τα σώματα δηλαδή, των αποστόλων και μαθητών Σου, ώστε να συνειδητοποιήσουν τον τρόπο συνέχισης του έργου που Συ άρχισες και να αποκτήσουν εσωτερική αγιότητα και δύναμη γι’ αυτό.

Αξίωσε και μας, Κύριε, μιας τέτοιας δωρεάς, που θα μας στηρίξει στην απόφαση και θα μας βοηθήσει στην απόκτηση του αγιασμού μας, που είναι το θέλημά Σου.

Δώσε μας:

- Πνεύμα Σοφίας, για να αξιολογούμε σωστά την ζωή·

- Πνεύμα σύνεσης, για διάκριση των σωστών επιλογών και αποφάσεων·

- Πνεύμα διδακτικό, για θυσιαστική συνεισφορά στους αδελφούς μας·

- Πνεύμα καρτερίας, για άρση του όποιου σταυρού μας και υπέρβασης των εμποδίων της σωτηρίας μας·

- Πνεύμα γνώσεως, για μια ουσιαστική αυτογνωσία και μια ήρεμη και σαφή γνώση, της πίστης της Εκκλησίας Σου για Σένα.

Βοήθησέ μας, Κύριε, να μη περιμένουμε, με την αυταπάτη "διευκολυντικής απάθειας» το Πνεύμα Σου ούτε και να περιμένουμε την αλλαγή μας, μηχανικά, αλλά με αποφασιστικό δυναμισμό, κάθε θυσίας από μέρους μας, προκειμένου να γίνει η καρδιά μας προσφερόμενη κατοικία γι’ Αυτό.

Έλα, Πνεύμα Άγιο, Κύριε του Φωτός, γέμισε τις καρδιές μας, κατασκηνώνοντας μονίμως σ’ αυτές, με την "φωτιά" της Θείας Αγάπης.

Έλα, Συ, Φως όλων όσων όντως ζουν, διείσδυσε στο βάθος και της δικής μας καρδιάς και φώτισέ την, ενισχύοντάς μας στον κόπο του καθαρισμού της. Έλα, Συ Πατέρα των φτωχών, και δώσε μας θησαυρούς που αντέχουν στη δοκιμασία του Φωτός και δώσε μας την δύναμη να απορρίψουμε ό,τι μας χωρίζει από την αγάπη Σου και το Φως Σου.

Εμφύτευσε στην ψυχή μας την παιδική αγάπη για τον Θεό Πατέρα μας και βοήθησέ μας να αυξήσουμε την αδελφική αγάπη, που είναι η απαρχή της ουσιαστικής υπαρξιακής αλλαγής μας, και "απόκτηση" της όντως Ζωής. Αμήν.-

Συγγραφέας: Μαρζτούχος π. Θεοδόσιος

περιοδικο Σύναξη τευχ.161 Ιανουάριος -Μάρτιος 2022

Ιω. Χρυσόστομος, Λόγος 18

Εἰς τήν πρός Ρωμαίους

Νηπιοβαπτισμός αθέλητος και φυσικά... "ανομολόγητος".

Σύμβολα είναι μικρές και ευσύνοπτες διατυπώσεις-ανακεφαλαιώσεις του περιεχομένου της Χριστιανικής Πίστεως. Υπάρχουν αρκετά.

Κατά πρώτον τα διαφαινόμενα μέσα στα κείμενα των επιστολών του Αποστόλου Παύλου (Ρωμ. 6, 17· Α΄ Τιμ. 6, 20· Β΄ Τιμ. 1, 13) και το, για κάποιους, σύμβολο των αποστολικών χρόνων(!) από την Α΄ Τιμ. 3, 16: «Ὁμολογουμένως μέγα ἐστί τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον, Θέος ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν πνεύματι, ὥφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ», και βέβαια το Σύμβολο της Νίκαιας.

Η λέξη Σύμβολο πάρθηκε από τον χώρο των στρατιωτικών, οι οποίοι καθόριζαν μια έκφραση ή λέξη που έπρεπε ο εισερχόμενος στο στρατόπεδο να προφέρει και ο φύλακας-σκοπός να γνωρίζει, ώστε να διακρίνει τους οικείους από τους εχθρούς και κατασκόπους.

Συγγραφέας: Μαρζτούχος π. Θεοδόσιος

Ανάληψη 2022

Τι είναι αυτή η μυστηριώδης γιορτή της Αναλήψεως; Μια γιορτή "προκλητική" για την λογική του κόσμου και τους «νόμους της φύσης», αφού η λέξη "ανάληψη" "αντιστέκεται" στη διαρκή κάθοδο και πτώση, καθώς είναι μια λέξη που ακυρώνει τους νόμους της βαρύτητας και της πτώσης· μια λέξη που ακυρώνει τα συναισθήματα της λύπης που φέρνει ο αποχωρισμός από ένα αγαπημένο πρόσωπο. Γιατί, δεν πρέπει να το ξεχνάμε, πως η Ανάληψη είναι μια γιορτή στην οποία γιορτάζουμε ένα χωρισμό. Και παρόλα αυτά η διάθεση όλων μας είναι χαρούμενη και αισιόδοξη· μια ατέλειωτη άνοδος προς τον Αναστημένο Χριστό.

Αγαπημένε μας, Κύριε Ιησού Χριστέ.

Βοήθησέ μας μας να συμπεριλάβουμε στις προσευχές μας ανθρώπους σαν αυτά τα παιδιά που σήμερα ήρθαν στο Ναό Σου, και που ατυχώς, δεν τα γνωρίζουμε καλά. Όμως είναι δικά Σου παιδιά και μεις πρέπει να δεχόμαστε όλους με την αγάπη που μας υπέδειξες να αποκτήσουμε και να έχουμε προς τον κάθε πλησίον, που τελικά είσαι ΕΣΥ! Βοήθησέ μας να αγαπήσουμε αυτά τα νέα παιδιά που αρχίζουν την σταδιοδρομία τους.

Σήμερα, Κύριε, θέλουμε να προσευχηθούμε μαζί μ’ αυτούς τους νεαρούς ανθρώπους που "εξετάζονται" για να ξεκινήσουν τις σπουδές της κατάρτισής τους για την επαγγελματική τους πορεία. Βρίσκονται και αυτοί στην πίεση που όλοι μας ζούμε, μπροστά σε κάθε εξέταση. Θέλουμε να προσευχηθούμε γι’ αυτούς, ώστε:

- Να έχουν, με την βοήθειά σου, την δυνατότητα να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εξέτασης. Όχι χαριστικά ως... ρουσφέτι Σου προς τους προσευχομένους(!) αδιάβαστους, αλλά επειδή θα τα προστατεύσεις από το να τους συμβεί ό,τιδήποτε απρόοπτο· ψυχολογικό, ιατρικό ή τεχνικό!

- Να είναι ελεύθερα αληθινά και σκεπτόμενα πρόσωπα.

- Να έχουν δημιουργικές ιδέες και να Σε ακολουθήσουν (αν δεν το έκαναν μέχρι τώρα...) συνειδητοποιώντας ότι η Εκκλησία Σου δεν είναι ούτε κτίριο, ούτε θεσμός καταφυγής, αλλά κοινότητα πιστών και "γυμναστήριο" αγάπης.

- Να Σε γνωρίσουν και να Σε έχουν οδηγό ζωής, τώρα και σ’ όλο το διάστημα του βίου τους, κατανοώντας ότι χωρίς Εσένα είναι (και αυτοί όπως και εμείς)... "χαμένοι".

Εμάς τους μεγαλύτερους βοήθησέ μας να είμαστε αυτοί που τώρα θα δώσουν, αλλά και θα δίνουν πάντοτε την κληρονομιά της πίστης, στα νέα αυτά παιδιά, με τον τρόπο που ζούμε, εκφράζουμε και εκδηλώνουμε, αυτήν την πίστη.

Μας είπες, Κύριε, ότι ποτέ δεν μας ξεχνάς ακόμα και στις δύσκολες καταστάσεις και στις αποτυχίες μας και Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ γι’ αυτό!

Τώρα, μαζί μ’ αυτά τα νεαρά παιδιά, σε παρακαλούμε να έχουν αίσια και ευχάριστη κατάληξη σ’ αυτή τους την εξέταση. Τελικώς να μάθουν εκείνο, που όντως τους συμφέρει, ανεξαρτήτως αν ονομάζεται επιτυχία ή αποτυχία, εμπιστευόμενοι, ακόμα και σε μια τέτοια δυσάρεστη εκδοχή, την φροντίδα Σου.

Ξέρουμε, Κύριε, ότι Συ δεν αποκαθιστάς απλώς, αλλά Μεταμορφώνεις. Αυτό ζητάμε γι’ αυτούς και για μας.

Γένοιτο. Αμήν.-

Συγγραφέας: Μπάρλας Γιώργος

Το βιβλίο -μια ακόμη εξαιρετική έκδοση που μας έρχεται από την Πρέβεζα και τις εκδόσεις «Ιωνάς»-  είναι εν πολλοίς μια πολεμική του χριστιανού συγγραφέα κυρίως έναντι των διαφόρων απόψεων ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι και τόσο διαφορετικός από παρόμοιες θρησκείες.

Συγγραφέας: Χριστόπουλος Δημήτρης

Για αρκετά χρόνια, ως αντιπρόεδρος πρώτα και κατόπιν πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω όχι μία ή δύο, αλλά πολλές φορές, τη βαθιά αποστροφή που προκαλεί η Ρωσία ως οντότητα, σε φιλελεύθερα δυτικά περιβάλλοντα, και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.

Συγγραφέας: Ροσσολάτος π.Σεβαστιανός (πρώην αρχιεπίσκοπος Καθολικών Ελλάδος

• Οδηγούσα και άκουγα ραδιόφωνο. Επέτειος της αναρχικής πυρπόλησης του κτιρίου της MARFIN. Κατάκριση κατά της τυφλής βίας, που σκότωσε μέσα στις φλόγες ακόμη και μια μητέρα που κυοφορούσε το παιδί της. Και έλεγε η σχολιάστρια: Αν το παιδί αυτό είχε γεννηθεί, θα ήταν τώρα 12 ετών, θα πήγαινε στο Γυμνάσιο!!!

Όμως οι ίδιοι άνθρωποι, όταν αλλάζει το σκηνικό, με διαφορετική βία και θανάτωση αθώων και ανυπεράσπιστων, αλλάζει και η αξιολόγηση. Έτσι, αυτό που πιο πάνω προξενούσε αποτροπιασμό, τώρα βρίσκει υπερασπιστές, ακόμη και διεκδικητές «δημοκρατικών δικαιωμάτων»! Δύο μέτρα και δύο σταθμά! Ιδού πώς:

«Ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς!» λέμε. Τι ιδέα και τι αδιανόητη απαίτηση από μένα να πιστέψω σε κάτι τέτοιο! Γεννιόμαστε σε έναν κόσμο όπου τα πάντα πάνω του "δηλώνουν" ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αυτόν τον κόσμο.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Μέσα στις τόσες ταινίες, που έχουν γυριστεί και κυκλοφορήσει αφ’ ης υπάρχει κινηματογράφος, υπάρχει ένας αρκετά μεγάλος αριθμός ταινιών, που ασχολούνται με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Άλλες σοβαρές, άλλες αστείες, άλλες βλάσφημες, άλλες κωμικές, άλλες πιστές στο Ευαγγελικό κείμενο και άλλες φιλελεύθερα και αυθαίρετα αποστασιοποιημένες, αναλόγως του ψυχικού περιεχόμενο του σκηνοθέτη.

Συγγραφέας: Cantalamessa Raniero

Στην αφήγησή του για τα Πάθη, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης δίνει ιδιαίτερη σημασία στο διάλογο του Ιησού με τον Πιλάτο, και πάνω σε αυτό θέλουμε να εκθέσουμε τις σκέψεις μας για λίγα λεπτά πριν προχωρήσουμε στη Λειτουργία μας.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Θεώρησα σήμερα, που είναι και η επίσημη γιορτή ενός μεγάλου ασκητή και νηστευτή, του αγίου Ιωάννη της Κλίμακος, όπως τον λέμε, να πω λίγες σκέψεις για το μεγάλο εποχιακό και ολοχρόνιο θέμα της νηστείας. Μια υπόθεση κακοποιημένη, ιδιαιτέρως σήμερα, που και οι χριστιανοί ακόμα δεν νηστεύουν!

Συγγραφέας: Πινακούλας π.Αντώνιος

Στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα η ελληνική κοινωνία παρουσιάζει φαινόμενα που η συνάρτησή τους κάνει διακριτή την είσοδό της στους Νέους Χρόνους. Η Εκκλησία, ο κυριότερος πνευματικός και πολιτικός παράγοντας της εποχής, θα βρεθεί στο κέντρο των εξελίξεων και των μετασχηματισμών, τόσο ως φορέας των στοιχείων του μεσαιωνικού κόσμου όσο και ως θεσμός που δέχεται τις επιδράσεις των νέων κατευθύνσεων.

Συγγραφέας: Γκανάς π.Ευάγγελος

Στις σύγχρονες θεολογικές συζητήσεις στον τόπο μας, αν υπάρχουν ακόμα συζητήσεις που να μπορούν να θεωρηθούν θεολογικές, «φονταμενταλιστές» είναι πάντα οι άλλοι.

Συγγραφέας: Τρεμπέλας Παναγιώτης Ν. / Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Το βάπτισμα (και ο γάμος, όταν άρχισε να ιερουργείται) και οι χειροτονίες ήταν τα μυστήρια, που συνδέονταν αυτονόητα με την προσφορά της Ευχαριστίας, στην Θεία Λειτουργία. Ήταν...! Τώρα έχει μείνει συνδυασμένη μόνον η χειροτονία.

Αυτή η ιστορική πραγματικότητα λογικά φωτίζει την θεολογική πραγματικότητα, ότι δεν υπάρχουν δύο τάξεις χριστιανών μέσα στην Εκκλησία!

Συγγραφέας: Ζαν-Φιλίπ

Η προσευχή είναι η πιο δύσκολη ασχολία.

Είναι ο πιο ασυνήθιστος κόπος.

Αποτελεί την γνησιότερη έκφραση-έλεγχο της αγάπης.

Αν δεν μιλάς με κάποιον, δεν τον αγαπάς. Όταν τον αγαπάς θέλεις να μιλάς διαρκώς μαζί του.

Σε όλα τα θέματα βεβαίως οι στρεβλώσεις είναι κακό. Στην προσευχή όμως οι στρεβλώσεις μιας διαρκούς αυτοαπασχόλησης, έστω... πνευματικά(!) (πείσμα – απαίτηση – θυμός – γινάτι – ανωριμότητα εγωκεντρικών αιτημάτων...) κάνουν την προσευχή γελοία ασχολία. Σε διαμετρική αντίθεση από την μεγαλειώδη εικόνα της αγαπητικής προσευχής, όταν γίνεται για άλλους!

Παραθέτουμε την καθημερινή προσευχή ενός Γάλλου ιερέα, ο οποίος φτάνοντας στην Ιερωσύνη μέσα από οδυνηρότατες εμπειρίες αλλά και από γοητευτικότατες (με την ουσιαστική έννοια... «ἐκπλαγέντες ἀπό τῆς χαρᾶς»...) ιερατικές παρουσίες θυσιαστικής αγάπης, έχει κάνει την ασχολία με τα τραγικά πρόσωπα... της νύχτας της Βουλώνης του Παρισιού, ποιμαντική φροντίδα και μέριμνά του! Τα λόγια της προσευχής που παραθέτουμε «μιλάνε μόνα τους»...

Συγγραφέας: Σακελλαρίου Αλέξανδρος

Συγγραφέας: Αγνώστου συγγραφέως

- Αποφυγή προσβλητικών λόγων

 και μόνο τρυφερά και γλυκά λόγια για τους άλλους.

- Αποφυγή της δυσαρέσκειας και της αχαριστίας

 και γέμισμα της καρδιάς με ευγνωμοσύνη.

- Αποφυγή του θυμού και γέμισμα του εαυτού μας

 με πραγματική ευγένεια και υπομονή.

- Αποφυγή της απαισιοδοξίας

 και αγκάλιασμα της αισιόδοξης διάθεσης.

- Αποφυγή της ανησυχίας

 και γέμισμα με εμπιστοσύνη στον Θεό.

- Αποφυγή της γκρίνιας

 και απόλαυση των απλών και μικρών πραγμάτων της ζωής.

- Αποφυγή του άγχους

 και γέμισμα του χρόνου και του μυαλού με προσευχή.

- "Νηστεία" από την πίκρα και την θλίψη

 και γέμισμα με ήρεμη χαρά ακόμα και στα δύσκολα.

- "Νηστεία" από εγωισμό

  και εξοπλισμό με συμπόνοια και αγάπη για τους άλλους.

- "Νηστεία" από εκδικητική ασέβεια και θράσος

  και γέμισμα με συγχωρητικότητα και συμφιλίωση.

- Εξοπλισμός με "σιωπή" υπομονής

 και γέμισμα με διάθεση να ακούμε τους άλλους.

                      ("Διαθήκη" ενός αγίου γέροντα-ιερέα)

Συγγραφέας: Ρωσικό Ορθόδοξο Σεμινάριο της Γαλλίας

Μήνυμα από το Ρωσικό Ορθόδοξο Σεμινάριο της Γαλλίας για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

"Το Ορθόδοξο Σεμινάριο Sainte-Geneviève στο Epinay-sous-Sénart, όπου Ρώσοι και Ουκρανοί ζουν αρμονικά για περισσότερο από μια δεκαετία, δεν έχει άλλη πλευρά σε αυτόν τον πόλεμο από εκείνη των αθώων θυμάτων του.

Συγγραφέας: Μητροπολίτης Ιωάννης της Δούβνας

Ο Μητροπολίτης Ντούμπνα Ιωάννης (Αρχιεπισκοπή των Ρωσικών Ορθόδοξων Εκκλησιών της Δυτικής Ευρώπης) απέστειλε ανοικτή επιστολή στον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο:

Συγγραφέας: Παπαθανασίου Θανάσης

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος