«Αφήστε τα παιδιά να ‘ρθουν κοντά μου, αν δεν γίνετε σαν αυτά δεν θα μπείτε στη Βασιλεία των Ουρανών». Ο λόγος δεν αφορά τις αρετές (που τα παιδιά δεν πρόλαβαν να έχουν), αλλά τη διάθεση! Την αμεσότητα δηλαδή της ειλικρίνειας και της εμπιστοσύνης προς τον πατέρα τους. Σε τελική ανάλυση την πίστη!

Μια παρέα παιδιών μού έθεσαν γραπτώς τα παρακάτω ερωτήματα. Ασυγχώρητο θα είναι να μην απαντήσουμε, όσο πιο  ικανοποιητικά μπορούμε, όχι τόσο στις ερωτήσεις, όσο στις αγωνίες αναζήτησης που εκφράζουν οι ερωτήσεις αυτές. Ακόμα χειρότερο θα είναι αν σκανδαλίσουμε «ἕνα τῶν μικρῶν τούτων». Γιατί όπως λέει και ο Σαββόπουλος για τα παιδιά: «Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα».

Με την ειλικρίνεια της θεολογικής αμεσότητας της διδαχής της Εκκλησίας, προσπαθήσαμε να επισημάνουμε τον Τροφοδότη που «κάνει το Τραπέζι» σ’ όλους, μικρούς και μεγάλους, για το οποίο τραπέζι κάποιος φώναξε: «Ευτυχισμένος όποιος "θα φάει ψωμί" στο τραπέζι της Βασιλείας του Θεού.»

Ας αφουγκραστούμε, λοιπόν, τα ερωτήματα-αγωνίες των παιδιών μας.

Συγγραφέας: Κοροβέσης Περικλής

Μια ματιά και μια θέαση ελεύθερη και συνεπώς χρήσιμη για μας. Ποιους εμάς; Τους χριστιανούς εννοούμε, που ενώ ακούσαμε ως "εντολή": «... ἔστω ὁ λόγος ἡμῶν ναί καί οὐ... τό ναί ναί καί τό οὐ οὐ...» αλληθωρίζουμε πολλάκις προς... το "παραδοσιακόν".

Σωστές επισημάνσεις και ουσιαστικές παρατηρήσεις δεν χάνουν το βάρος τους επειδή τυχόν αυτός που τις λέει δεν είναι χριστιανός, όπως δεν χάνει το κύρος της η Εκκλησία (κατ’ αντιστροφήν) από τους κληρικούς που δεν είναι συνεπείς. Το σωστό παραμένει σωστό και το λάθος είναι λάθος όποιος και αν το λέει.

Το Μυστήριο της Εκκλησίας που συνέστησε με το Αίμα του ο Χριστός "εξαχνώνεται" στις συνειδήσεις των σύγχρονων ανθρώπων, όταν αυτό το Μυστήριο γίνεται κρατικός θεσμός και μέτοχος της εξουσίας. Ο Χριστός δεν είχε καμιά απολύτως σχέση όχι μόνον με τον Πιλάτο, αλλά ούτε με το θρησκευτικό κατεστημένο του Άννα και του Καϊάφα...

Η Εκκλησία δοξάζεται απ’ τα αίματα των παιδιών της μαρτύρων και ντροπιάζεται απ΄ τις συνεργασίες των εκπροσώπων της που... γίνονται αντιβασιλείς και Πρόεδροι...!

Ας αφουγκραστούμε με τα μέσα αυτιά αυτήν την έξωθεν μαρτυρία.

Συγγραφέας: Ιερά Σύνοδος της Καθ. Ιεραρχίας

Εποχή της σχετικοκρατίας και του υποκειμενισμού όπως στους Ελληνιστικούς χρόνους και η εποχή μας, έφτασε πλέον στο άκρο άωτον και θέλει όχι μόνον να αξιολογεί αλλά και να ρυθμίζει την πραγματικότητα. Θέλει να μας πείσει ότι σημασία έχει, όχι η de facto κατάσταση, αλλά πως την νομίζουμε...

Όχι το ότι γεννήθηκες και βιολογικά είσαι γυναίκα, αλλά ότι αισθάνεσαι άντρας και πρέπει να είσαι! "Αναστήθηκε" ο Λουίτζι Πιραντέλλο και μας εμπαίζει «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε»!

Μέσα στον σάλαγο και την βαβούρα των ημερών νομίζουμε ότι το παρακάτω κείμενο των αδελφών μας των καθολικών της Ελλάδος, έχει να μας βοηθήσει σε ήρεμη και ορθή αποτίμηση και τοποθέτηση.

28 Σεπτεμβρίου 2017

Αγίου Αλκίσωνος

Όλοι μας επιθυμούμε, όταν έρθει η ώρα του θανάτου μας, να είμαστε ανάμεσα σε αγαπημένα πρόσωπα και ει δυνατόν στο χώρο που ζήσαμε (στο σπίτι μας), ούτε καν σε ένα νοσοκομείο...!

Για όλους είναι ευκταίο το να έχουν την παρηγοριά που δίνει η ανθρώπινη αγαπημένη παρουσία (του ή της συζύγου-παιδιών-φίλων) και το πέρασμα στην άλλη πλευρά του ποταμού (οδυνηρό και δύσκολο) να είναι όσο γίνεται μέσα στην "ζεστασιά" αυτής της ανθρώπινης παρουσίας...

Συγγραφέας: Zeffirelli Franco

Συγγραφέας: Ένωσης Ψυχιάτρων Παιδιών & Εφήβων

Αθήνα, 4/10/2017 Αρ. Πρωτ.: 197/2017

Προς

Τον Αξιότιμο Υπουργό Δικαιοσύνης κο Σ. Κοντονή

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Τον Αξιότιμο Υπουργό Υγείας κο Α. Ξανθό

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Θέμα: Θέσεις της Π.Ε.Ε.-ΕΝΩ.ΨΥ.Π.Ε. για το Σχέδιο Νόμου «Νομική αναγνώριση
της ταυτότητας φύλου - άρθρο 3- Εθνικός Μηχανισμός Εκπόνησης,
Παρακολούθησης και Αξιολόγησης των Σχεδίων Δράσης
για τα Δικαιώματα του Παιδιού»

Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί,

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος & Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Ἡ ἱστορία τῆς δημιουργίας προβάλλει στά μάτια μας μιά πανοραμική θέα τοῦ κόσμου. Ἡ Γραφή μᾶς διδάσκει ὅτι ἀρχικό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἦταν, ὁ ἄνθρωπος νά ἐργάζεται γιά τήν συντήρηση καί τήν προστασία τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος. Ἐντελῶς κατ’ ἀρχάς, ὅπως ἀναφέρει τό βιβλίο τῆς Γενέσεως, «ὑπῆρξε ἐποχή κατά τήν ὁποία δέν εἶχε ἀκόμη φυτρώσει κανένα εἶδος καλλιεργήσιμου φυτοῦ πάνω σ’ ὁλόκληρη τήν γῆ, γιατί οὔτε ὁ Θεός εἶχε βρέξει ἀκόμη, οὔτε ἄνθρωπος ὑπῆρχε, ὥστε νά καλλιεργήσει τήν γῆ» (Γεν. 2, 5). Ἡ γῆ μᾶς δόθηκε σάν ἱερό δῶρο καί κληρονομιά, γιά τά ὁποῖα ὅλοι εἴμαστε συνυπεύθυνοι, μέχρις ὅτου στήν τελική ἡμέρα τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ Χριστοῦ, τά πάντα στόν οὐρανό καί στήν γῆ ἀνακαινισθοῦν (Ἐφεσ. 1, 10).

Συγγραφέας: Phillips Tom

Εφημερίδα Guardian – Δευτέρα 28/08/2017.

Ήταν γύρω στα μεσάνυχτα όταν το ταξί σταμάτησε έξω από κάποιες εγκαταστάσεις που θύμιζαν φυλακή, και οι γονείς του Ζιόνγκ Τσένκζουό τον παρέδωσαν στον άνθρωπο που τον αποκαλούν «σατανικό νονό».

Νωρίτερα μέσα στη μέρα, οι τρεις τους είχαν ξεκινήσει από το σπίτι τους, πάνω από 600 χλμ μακριά, για κάτι που οι γονείς του Ζιόγνκ ισχυρίστηκαν ότι θα επρόκειτο για μια οικογενειακή εκδρομή. Στην πραγματικότητα όμως, ο προορισμός τους ήταν ένα κέντρο αποκατάστασης που λειτουργεί σαν στρατώνας, και αφορά παρεκκλίνοντες αλλά και εξαρτημένους από το διαδίκτυο εφήβους, που η εμμονή τους με την χρήση του ανησύχησε τους γονείς τους.

Πολλοί άνθρωποι παραξενεύονται και κάποιοι αντιδρούν σε τέτοιο ενδεχόμενο εκφράζοντας διαφωνία. Είναι σεβαστή κάθε αντίρρηση, απλώς πρέπει να είναι λογική και να "πατάει" θεολογικά.

Ας δούμε όμως το γιατί μιας τέτοιας αλλαγής.

Προσευχή είναι η πιο συνηθισμένη και κοινή θρησκευτική λέξη και ενέργεια. Αφορά χριστιανούς αλλά και ειδωλολάτρες. Αφορά συνειδητοποιημένους πιστούς αλλά και εξ έθους θρησκευομένους.

          Για την Εκκλησία του Χριστού προσευχή είναι η αναστροφή του ενδιαφέροντος και της προσοχής του ανθρώπου από τον εαυτό του προς τον Χριστό. Η προσπάθεια ελευθερίας από την εγωιστική αυτοαναφορικότητα στην ελευθερία της αγάπης.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Περί ἀπαγορεύσεως Ἐπιταφίου ὕμνου

εἰς τήν ἑορτήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου

Πρός ἅπαντας τούς κατά τό κράτος

Σεβασμιωτάτους Ἱεράρχας

Δεκαπενταύγουστος 2017

‘‘Πανήγυρις εστίν ο παρών βίος…’’

Είναι ένα παζάρι αυτή η ζωή. Ένας χώρος όπου μαζευόμαστε να πουλήσουμε και να αγοράσουμε. Ένα γεγονός για το οποίο δουλεύουμε ολοχρονίς. Μια ελπίδα ότι θα μπορέσουμε να πλασάρουμε την παραγωγή μας (όχι απαραίτητα υλική) για πώληση και τυχόν να αγοράσουμε ό,τι χρειαζόμαστε. Την παλιότερη εποχή, αυτή η διαδικασία γινόταν με αφορμή την γιορτή κάποιου αγίου και ονομαζόταν όπως αναφέραμε παζάρι, σήμερα γίνεται ρυθμισμένα από το καπιταλιστικό σύστημα, και κάτι τέτοια ονομάζονται διεθνείς εκθέσεις. Εκεί διακινούνται εμπορεύματα και ιδέες. Προϊόντα και προτάσεις λύσεων σε θέματα εργασιακά ή τεχνικά της καθημερινότητας. Πλήθος άπειρον συγκεντρώνεται και στα μεν και στα δε. Αργόσχολοι περίεργοι, αλλά και ενδιαφερόμενοι. Άνθρωποι που προμηθεύονται χρήσιμα και αναγκαία πράγματα, αλλά και αδιάφοροι περίεργοι, που ψωνίζουν ό,τι τους γυαλίσει και δαπανούν τα χρήματά τους σε άχρηστες και ανόητες αγορές. Η όλη διαδικασία έχει σύμφυτη και την ποιότητα και την απάτη. Καθένας που πάει εκεί, πρέπει να ξέρει τι όντως θέλει, και να αγοράζει ό,τι αξίζει και του χρειάζεται. Όταν τελειώσουν οι προσδιορισμένες ημέρες αυτού του αλισβερισιού, τότε ‘‘λύεται η παρούσα πανήγυρις’’, τότε τελειώνει το παζάρι και επιστρέφει καθένας στον χώρο και στο σπίτι του.

Συγγραφέας: Τσαμπρόπουλος Βασίλης

\Μουσική δεν μαθαίνεις στο Ωδείο. Στο Ωδείο μαθαίνεις τον τρόπο της, την τεχνική της. Μουσική μαθαίνεις, όταν ανακαλύπτεις τον εαυτό σου.

Η μελέτη στο πιάνο μοιάζει πολύ με τη προσευχή στον Θεό Είναι πορεία πνευματικής εξέλιξης και ανόδου του ανθρώπου. Ο δρόμος αυτής της εξέλιξης όμως είναι στενός, μα έτσι πρέπει. Μη σε φοβίζει αυτό.

Συγγραφέας: Σπυροπούλου Μαριαλένα

 «Σουτ, σου είπα, μπα σε καλό σου για κορίτσι». Ένα χέρι πετάχτηκε και έστριψε το αυτί της. «Άουτς, ρε γιαγιά». «Άχνα μη βγάλεις. Άκου τον παπά, άκου τους ψάλτες». Η μικρή κατσούφιασε και έστρεψε το βλέμμα προς τα κάτω. Έβλεπε με λεπτομέρεια το μωσαϊκό, τις μικρές κόκκινες ψηφίδες, τις ξυλόγλυπτες καρέκλες με τα λουλουδάκια στα πόδια, ύστερα χασμουρήθηκε με θόρυβο και έστρεψε με ανοιχτό στόμα το βλέμμα στον ουρανό. «Ουάου, η πλα-τυ-τέ-ρα των Ου-ρα-νών», διάβασε συλλαβιστά. «Τι ωραία Παναγία, γιαγιά, πόσα αστέρια έχει γύρω. Έχει και μαντίλι στο κεφάλι της, κοίτα, κρατάει αυτό το στρουμπουλό μωράκι», φώναξε η μικρή. Η γιαγιά συνοφρυώθηκε. «Ουφ, βαρέθηκα, ρε γιαγιά» και πήρε να κλοτσάει και με τα δυο της πόδια την καρέκλα τής μπροστινής της. Η μπροστινή αποδοκίμασε με δολοφονικό βλέμμα τη γιαγιά για τη διαγωγή τής μικρής. «Βα-ρέ-θη-κα, σου λέ-ω». «Σουτ, παιδί μου, μπα σε καλό σου, δεν θα ακούσουμε λειτουργία σήμερα. Σ' το ορκίζομαι θα βγεις έξω...» «Να βγω; Τρέχω».

Συγγραφέας: Hopkins Gerard Manley

Τζεράρντ Μάνλεϋ Χόπκινς
     1844-1889
  ______________________                               
Θεέ μου, κι αν σε μάχομαι, ξέρω πως είσαι δίκιος·
Μα, Κύριε, κι αυτά που εκλιπαρώ δίκαια είναι.
Γιατί ευτυχούνε των αμαρτωλών οι τρόποι, και γιατί
η απογοήτευση τους κόπους μου όλους τρέφει;
Κι εχθρός μου να 'σουνα, ώ φίλε μου μεγάλε,
πως συ χειρότερα θα μπόραες να με βλάψεις;
Ω, οι ηλίθιοι κι οι λάγνοι σ' ώρες λίγες
πιότερη ευτυχία βρίσκουν από με
που τη ζωή μου ολάκερη στη δούλεψή σου είχα.
Τις όχθες, κοίταξε, τις πυκνοφυλλωμένες,
ζωσμένες με μαιάνδρους χορταριών -
δροσάτο αγέρι τις κινεί · και τα πουλιά τριγύρω
χτίζουν αδιάκοπα· εγώ όμως όχι·
μον ζώ μέσα στην ένταση, του χρόνου τον ευνούχο,
και δεν γεννώ ούτ' ένα έργο π' αφυπνίζει.
Κύριε, βροχή στις ρίζες μου, σε ικετεύω, στείλε.

Συγγραφέας: Tarkovskey Andrei

Ο Αντρέι Ταρκόφσκυ – μικρός, νευ­ρικός, βίαιος, σχεδόν ασιατικός τύπος – δεν είναι λιγότερο απαιτητικός από τις ταινίες του. Όσο αδιαφορεί για την ικα­νοποίηση του κοινού, θεωρώντας πως το έργο που έχει να κάνει πρέπει να το κάνει, χωρίς να ενδιαφέρεται για μόδες και για επιτυχίες, άλλο τόσο δεν φροντίζει νά προσελκύσει τον Τύπο και άλλα κέντρα κοινής γνώμης. Απεχθάνεται την κινημα­τογραφική κριτική, που τη βρίσκει στο σύνολό της μέτρια. Αποφεύγει τους δη­μοσιογράφους. Αγαπά να προκαλεί, να διακηρύττει, λόγου χάρη, παρωχημένες θέσεις του τύπου: Ο άνδρας είναι για να ενεργεί και να δημιουργεί. Η γυναίκα για ν’ αγαπά τον άνδρα.

Συγγραφέας: Γκανάς π.Ευάγγελος

Στὸ ἑλ­λη­νι­κὸ τρα­γού­δι ἡ ἀ­να­φο­ρὰ σὲ θρη­σκευ­τι­κὰ καὶ πνευ­μα­τι­κὰ θέ­μα­τα, ἐμ­πνε­ό­με­να ἀ­πὸ τὴ χρι­στι­α­νι­κὴ πα­ρά­δο­ση, εἶ­ναι σχε­δὸν ἀ­νύ­παρ­κτη [...]. Ἂν θε­λή­σου­με, ἐν τού­τοις, ν' ἀ­νι­χνεύ­σου­με τὶς ὅ­ποι­ες σκόρ­πι­ες, ἀλ­λὰ ἐ­ξέ­χου­σες, πα­ρεκ­βά­σεις ἀ­πὸ τὸν κα­νό­να αὐ­τὸ τῆς σι­ω­πῆς θὰ πρέ­πει δί­χως ἄλ­λο νὰ ἀ­να­φερ­θοῦ­με σὲ δυ­ὸ κύ­ρι­ες τά­σεις τῆς με­τα­πο­λε­μι­κῆς στι­χουρ­γι­κῆς. Στὴν πρώ­τη πε­ρί­πτω­ση ἐ­πι­λέ­γον­ται λέ­ξεις-κλει­διά, φόρ­μες τῆς λει­τουρ­γι­κῆς πα­ρά­δο­σης, οἰ­κεῖ­ες ἐμ­πει­ρί­ες τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς ζω­ῆς, ἰ­δι­αί­τε­ρα τῆς λα­ϊ­κῆς θρη­σκευ­τι­κό­τη­τας, ἐν­σω­μα­τω­μέ­νες ὅ­μως σ' ἕ­να ἐν­τε­λῶς και­νού­ριο πε­ρι­ε­χό­με­νο. Τυ­πι­κὴ πε­ρί­πτω­ση αὐ­τῆς τῆς προ­ο­πτι­κῆς εἶ­ναι τὰ τρα­γού­δια τοῦ Νί­κου Γκά­τσου σὲ μου­σι­κὴ τοῦ Μά­νου Χατ­ζι­δά­κι.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

"Και στη φουφού του καστανά στάχτη να γίνεις σατανά " (Μ. Κανά).

Φαίνεται πως αυτή η ‘’θεολογία’’ του λαϊκού τραγουδιού ενέπνευσε κάποιον ιερέα σε μια μεγαλούπολη της κεντρικής δυτικής Ελλάδος να παραθέσει σε προσκύνηση(!!) ένα τέτοιο διαλυτικό ‘’των του διαβόλου μηχανημάτων’’ κάστανο που του δόθηκε από τον πατέρα Παΐσιο προ 27ετίας. Βέβαια…αντί ‘’διαλύσεως’’ το πράγμα περιεπλάκη και πας νοήμων άνθρωπος και χριστιανός κατειρωνεύεται δικαίως και βασίμως όλο αυτό το βλάσφημο θέατρο, που επικαιροποίησε και πάλι την προφητεία του Χριστού: ‘’δι υμάς βλασφημείται το όνομά μου εν τοις έθνεσιν’’ (Ησαΐας 52,5).

ΟΜΙΛΙΑ  ΤΟΥ  ΠΑΠΑ  ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ

                                                    Πλατεία του Αγίου Πέτρου

                                                                    Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

Ολοκληρώνεται σήμερα η περίοδος του Πάσχα, πενήντα ημέρες που, από την Ανάσταση του Ιησού ώς την Πεντηκοστή, σημαδεύονται  ειδικά  από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι, πράγματι, η κατ’ εξοχήν πασχάλια Δωρεά. Το δημιουργό Πνεύμα είναι εκείνο που δίνει πάντα υπόσταση σε καινούργια πράγματα. Δύο καινοτομίες μάς υποδεικνύονται στα σημερινά αναγνώσματα : στο πρώτο ανάγνωσμα, το Πνεύμα σχηματίζει από τους μαθητές έναν καινούργιο λαό, στο Ευαγγέλιο, δημιουργεί στα βάθη των μαθητών  μια καινούργια καρδιά.

Συγγραφέας: Γκανάς π.Ευάγγελος

«Ήδη και όχι ακόμα»

Εβρ. 9, 1-7

            Στο καλοκαίρι των Ορθοδόξων σίγουρα δεσπόζει το πρόσωπο της Παναγίας. Κέντρο της λατρείας είναι βεβαίως ο Αύγουστος με τις παρακλήσεις και κορύφωση η εορτή της Κοιμήσεως, όμως και σήμερα γιορτάζουμε μια άλλη, λιγότερο γνωστή, γιορτή της Παναγίας: την Κατάθεση της τιμίας Εσθήτος.

(Πέντε χρόνια από τον θάνατο

του μακαρίου Μητροπολίτη μας Μελετίου)

Η χρονική απόσταση από τα πράγματα και τα γεγονότα και πριν απ’ όλα από τα πρόσωπα, έχει διπλό αποτέλεσμα. Άλλα τα κάνει θαμπά και λησμονημένα και άλλα τα αποκαθαίρει από την σκόνη της καθημερινής τύρβης, που μοιραία επικάθεται σ’ αυτά από την αναταραχή της κίνησης. Όταν η κίνηση σιγά και παύει, τότε το τοπίο αποσαφηνίζεται και τότε αποδεικνύεται αν είναι ενδιαφέρον και γοητευτικό, ή είναι σύνηθες και αδιάφορο.

Συγγραφέας: Αεράκης π.Δανιήλ

………………………………………………………… 

Ζητᾶμε θαύματα, γιὰ νὰ πιστέψουμε! Πολλὲς φορὲς χρησιμοποιοῦμε «ἐργαλεῖα» θαυμάτων, χωρὶς νὰ πιστεύουμε ὅτι θὰ γίνη θαῦμα. Τὰ κρατᾶμε καὶ τὰ περιφέρουμε τὰ ἐργαλεῖα αὐτά, λυπᾶμαι πού θὰ τὸ πῶ, ὡς μιὰ εὐλαβῆ ἀπάτη!

Συγγραφέας: Nguen Peter

Το Μαρτύριο του Alfred Delp και η Αποστασία του Sebastian Rodrigues

Τι είναι αυτό που κάνει τελικά έναν χριστιανό μάρτυρα -  ο ηρωισμός  του ή η χάρις του Θεού;

Το μαρτύριο είναι μία ριζική κλήση να  καταλάβει κάποιος το  είδος της αυτοθυσίας του Χριστού πάνω στον Σταυρό για χάρη των άλλων.

Πεντηκοστή 2017

Η προσευχή για τους νεκρούς γίνεται με προσφορά της Θ. Ευχαριστίας την τρίτη, την ενάτη και την τεσσαρακοστή ημέρα από του θανάτου, με το λεγόμενο Μνημόσυνο. Δηλαδή με την παράκληση στον Χριστό να "θυμάται" μονίμως τον αγαπημένο από μας (τους συγγενείς και από την κοινότητα στην οποία ανήκε) νεκρό.

William Newton

Γράφοντας για τους μάρτυρες βρίσκομαι μπροστά σε μία πρόκληση, όταν αναλογίζομαι τις δικές μου πολυάριθμες απιστίες προς τον Κύριο, ακόμα και κάτω από τις πιο ασήμαντες κοινωνικές πιέσεις! Για να χρησιμοποιήσω μία αγγλική φράση, δεν μπορώ να «κρατάω το ίδιο καντήλι» (δηλαδή να είμαι ισάξιος) όπως αυτό που κρατάνε γίγαντες, όπως οι άγιοι Thomas More και Maximillian Kolbe. Και συγχρόνως, ενώ δεν μπορώ να είμαι ισάξιος, όσον αφορά την αντιστοίχηση με την πίστη τους, υπάρχει άλλος τρόπος με τον οποίο μπορώ! Η φράση «κρατάω το ίδιο καντήλι» προέρχεται από μία εποχή πριν τον ηλεκτρισμό ή το φωταέριο, όταν ένας ασκούμενος θα κράταγε ένα φως πάνω από την εργασία του δασκάλου του, έτσι ώστε να του φέγγει. Με την ελπίδα, ότι εκείνος, και οι υπόλοιποι ασκούμενοι, μ’ αυτή την συμμετοχή μπορεί να μάθαιναν και να μιμούνταν. Αυτό μπορώ οπωσδήποτε να το κάνω.

Το βιβλίο που παρουσιάζουμε απόψε κυκλοφόρησε το 2009[1]. Μεταφράστηκε στα ελληνικά και κυκλοφόρησε το 2015[2]. Ο συγγραφέας του είναι Αμερικανός ερευνητής που πήρε υποτροφία για να παρουσιάσει ένα θρησκευτικό φαινόμενο και αφορά την προσπάθεια για ανανέωση μιας Μητροπόλεως της Εκκλησίας μας. Θεωρεί την έρευνά του ‘εθνογραφική’ και την έκανε με πολυάριθμες επισκέψεις του στην Πρέβεζα όπου διέμενε και συνεχώς το 2000-2001 (σ. 16). Είχε προηγηθεί η προσχώρησή του στην Εκκλησίας μας με τη βάπτισή του στην ίδια Μητρόπολη μια δεκαετία νωρίτερα και όπως ο ίδιος δηλώνει «σκοπός μου δεν είναι ούτε να ‘αγιογραφήσω’ κάποιον, ούτε να ‘ξεσκεπάσω’, αλλά περισσότερο να δώσω, κατά το δυνατόν, λεπτομερή περιγραφή της συγκεκριμένης πορείας μιας πνευματικής αλλαγής. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον, σε όλο το βιβλίο, προσπάθησα να διαπλέξω τις ιστορίες των πρωταγωνιστών με τη δική μου ανάλυση των κινήτρων που βρίσκονται πίσω από τη στάση τους» (σ. 18).

Συγγραφέας: Cantalamessa Raniero

από την Τρίτη Ομιλία της M. Σαρακοστής 2017 από τον π. Raniero Cantalamessa

...Έχουμε πάντα τον πειρασμό να τοποθετούμε το επείγον πριν από το σημαντικό και το "πρόσφατο" πριν από το "αιώνιο". Αυτή η τάση αυξήθηκε ειδικά εξαιτίας του γρήγορου βηματισμού της επικοινωνίας και της μόνιμης ανάγκης των μέσων της για περισσότερα νέα.

Συγγραφέας: Γιανναράς Χρήστος

Συγγραφέας: Anders Günther

1. Η σύγχρονη μαζική κατανάλωση είναι ένα άθροισμα ατομικών επιδόσεων∙ ο κάθε καταναλωτής είναι ένας κατ’ οίκον εργαζόμενος, που δουλεύει αμισθί στην παραγωγή του μαζικού ανθρώπου.

(...) Είναι πασίγνωστο ότι ο βιομηχανικός συγκεντρωτισμός, ο οποίος κυριαρχούσε μέχρι την προηγούμενη γενιά, έχει εγκαταλειφθεί −κυρίως για στρατηγικούς σκοπούς− κι έδωσε τη θέση του στη διάχυτη ανάπτυξη. Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό, είναι πως αυτή αρχή δεν περιορίζεται μόνο στην κατανάλωση αλλά εφαρμόζεται και στην παραγωγή του μαζικού ανθρώπου. 

Δεδομένου ότι, σύμφωνα μ’ ένα γνωστό γερμανικό ρητό, «ο άνθρωπος είναι ό,τι τρώει» (με μια μη-υλιστική έννοια του όρου), μπορούμε να πούμε πως ο μαζικός άνθρωπος παράγεται μέσα από την κατανάλωση μαζικών εμπορευμάτων. Μέσω αυτής, ο καταναλωτής, εργαζόμενος κατ’ οίκον, μετασχηματίζει τον εαυτό του σε μαζικό άνθρωπο. (...)

Κάποιοι αναγνώστες-επισκέπτες του site μας www.enoriako.info, μάς εξέφρασαν την απορία, κάποιοι την έκπληξη, και κάποιοι την αντίρρηση, για άρθρα που αναρτήσαμε, τώρα τελευταία, αλλά και για τις κατά περιόδους μεταφράσεις κηρυγμάτων κληρικών, που δεν είναι ορθόδοξοι! Και, γιατί να το κρύψουμε, κάποιοι σκανδαλίστηκαν κιόλας!! Σκέφτηκαν: Τι θέλουν αυτοί (οι αιρετικοί...) σ’ ένα ορθόδοξο site; Τι έχουν να μας πουν;

Συγγραφέας: Cantalamessa Raniero

Η Βίβλος την αποκαλεί λίθινη καρδιά: ‘‘Και αφελώ την καρδίαν την λιθίνην εκ της σαρκός υμών και δώσω υμίν καρδίαν σαρκίνην’’ (Ιεζ 36, 26), λέει ο Θεός μέσω του προφήτου Ιεζεκιήλ. Μια λίθινη καρδιά είναι μια καρδιά κλειστή μπροστά στο θέλημα του Θεού και στην οδύνη των αδελφών, η καρδιά κάποιου που συσσωρεύει απεριόριστες ποσότητες χρημάτων και παραμένει αδιάφορος στην απελπισία του ανθρώπου που δεν έχει ένα ποτήρι νερό να δώσει στα παιδιά του. Είναι ακόμα η καρδιά του ανθρώπου που αφήνεται να τον διακατέχουν βρόμικα πάθη και είναι έτοιμος να σκοτώσει για τα πάθη αυτά ή για να κάνει διπλή ζωή. Ας μη στρέφουμε το βλέμμα μας μόνο έξω προς τους άλλους, μπορούμε να πούμε πως στην πράξη αυτό περιγράφει και τις δικές μας καρδιές ως λειτουργών του Θεού και ως χριστιανών που κάνουν πράξη την πίστη τους αν εξακολουθούμε να ζούμε βασικά ‘‘για τον εαυτό μας’’ και όχι ‘‘για τον Κύριο’’.

Συγγραφέας: Χιωτέλλη Καίτη

Σκέψου τους ήρωες των μυθιστορημάτων ! Τι καλά

πούναι κλεισμένοι στα δεμένα τους βιβλία.

Αν βγαίναν ήταν φόβος να χαθούν

μέσα στο πλήθος. Να χαθεί κι η ιστορία.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Κι αν κάνουμε μια προσπάθεια να φανταστούμε, στο πρόσωπο αυτών των γυναικών μπορούμε να βρούμε τα πρόσωπα πολλών μητέρων και γιαγιάδων, το πρόσωπο παιδιών και νέων που υπομένουν το βάρος και τον πόνο τόσων αδικιών τόσο απάνθρωπων. Βλέπουμε να κατοπτρίζονται μέσα τους τα πρόσωπα εκείνων που, διαβαίνοντας στην πόλη, νιώθουν την οδύνη της δυστυχίας, την οδύνη της εκμετάλλευσης και της προδοσίας. Στα πρόσωπά τους βλέπουμε επίσης τα πρόσωπα εκείνων που βιώνουν την καταφρόνια, επειδή είναι πρόσφυγες, ορφανεμένοι από πατρίδα, σπίτι, οικογένεια. Τα πρόσωπα εκείνων που το βλέμμα τους φανερώνει μοναξιά και εγκατάλειψη, γιατί τα χέρια τους είναι υπερβολικά τραχιά. Αυτές οι γυναίκες κατοπτρίζουν το πρόσωπο γυναικών, μητέρων που κλαίνε βλέποντας τη ζωή των παιδιών τους να μένει θαμμένη κάτω από το βάρος της διαφθοράς  που τα στερεί από τα δικαιώματά τους και συντρίβει πολλές ανατάσεις της ψυχής τους, κάτω από την παραλύουσα και άγονη γραφειοκρατία που δεν επιτρέπει ν’ αλλάξουν τα πράγματα. Μέσα στην οδύνη τους έχουν το πρόσωπο όλων εκείνων που, διαβαίνοντας στην πόλη, βλέπουν την αξιοπρέπειά τους σταυρωμένη.

Συγγραφέας: Welby Justin

Σήμερα, σε όλη την Αίγυπτο, αλλά ιδιαιτέρως επώδυνα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην Τάντα και στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου στην Αλεξάνδρεια, ο λαός του Θεού έχει ήδη συγκεντρωθεί για να προσκυνήσει Εκείνον που ήταν νεκρός και τώρα είναι ζωντανός.

Φέτος, για τελευταία φορά μέχρι το 2025 η ημέρα του Πάσχα πέφτει την ίδια μέρα σε όλη την Εκκλησία και σε όλο τον κόσμο. Έτσι, λοιπόν, αυτή τη χρονιά, εν χορω, σε Δύση και Ανατολή, σε όλες τις γλώσσες διακηρύσσουμε μαζί ότι ο Χριστός αναστήθηκε.

Το Πάσχα είναι η Εορτή των Εορτών και η ημέρα του Πάσχα είναι η Ημέρα των Ημερών. Οι Πατέρες μιλούν για την ημέρα του Κυρίου ως «όγδοη ημέρα», μια ημέρα χωρίς τέλος, την αρχή μιας νέας δημιουργίας και της αιωνιότητας.

Συγγραφέας: Παπαθανασίου Θανάσης

«Παύσον Εκκλησίας τα σκάνδαλα!»

Είναι μια προσευχή που απευθύνεται στην Παναγία και ακούγεται στις εκκλησίες το βράδυ της Μ. Παρασκευής. Που σημαίνει ότι οι πιστοί καλούνται να γνωρίζουν την κατάσταση της Εκκλησίας τους, να γνωρίζουν ότι το σώμα της πληγώνεται, και να νοιάζονται γι’ αυτό.  

Ο Stephen R. Lloyd-Moffett δεν έμεινε σε μια βιβλιοθήκη σαν τυπικός δυτικός scholar να... ανακατεύει χαρτιά ψάχνοντας βιβλιογραφία προκειμένου να στήσει ένα master ή ένα doctora! Έψαχνε την ζωντανή σάρκωση και το απτό παράδειγμα των όσων διάβαζε. Πήρε την γυναίκα του και τον γιο του (νεογέννητο) και μετακόμισε στον Παντοκράτορα, το όμορφο προάστιο της Πρέβεζας, προκειμένου να σπουδάσει αυτό που ανακάλυψε. Η εγγύτητα του τόπου διαμονής έδινε στον Stephen R. Lloyd-Moffett την άνεση τριπλής ερεύνης. Να συναναστρέφεται τον μακαριστό Μητροπολίτη οπότε και όσες φορές ήθελε, να τον... "ανακρίνει" και να έχει ιδίοις όμμασι γνώμη για το πως εκείνος (ο π. Μελέτιος) σκέπτεται, ζει και αντιδρά στους πειρασμούς και τα θέματα της καθημερινότητας. Δεύτερον είχε την χρονική απλωσιά να συναντάει "τυχαία" ανθρώπους στις ασχολίες και τα επαγγέλματά τους, αλλά και σε ένα καφέ και να μαθαίνει σε ανύποπτο χρόνο την γνώμη και τις κρίσεις που υπήρχαν για τον Επίσκοπο Μελέτιο. Και τρίτον με την "εξοπλιστική" ιδιότητα του ξένου (Αμερικανός) είχε άνετη πρόσβαση σε αυτά που οι άνθρωποι σκέφτονται, αλλά... δε λένε για τους συντοπίτες τους, ενώ έχουν παγιώσει γνώμη γι’ αυτούς και μάλιστα τους άρχοντές τους στους οποίους εννοείται στις καθημερινές σχέσεις φέρονται με υποτέλεια.

Συγγραφέας: Cantalamessa Raniero

Πρώτη Ομιλία της  Σαρακοστής 2017

    Το Άγιο Πνεύμα μας οδηγεί στο Μυστήριο της Κυριότητας του Χριστού

1. ‘‘Εκείνος μαρτυρήσει περί εμού’’

Κάτι μου έκανε εντύπωση καθώς διάβαζα φέτος την εναρκτήρια προσευχή της Λειτουργίας της Πρώτης Κυριακής της Σαρακοστής.

Συγγραφέας: Παπαθανασίου Θανάσης

Ας μη βιαστούμε όσοι θέλουμε να βάλουμε τον ζωντανό Θεό στα δικά μας γοβάκια. Η παράδοση της Εκκλησίας έχει μιλήσει για μάρτυρες που κέρδισαν τον παράδεισο, για μάρτυρες που τον έχασαν μέσα στον ναρκισσισμό τους, για αποστάτες που βολεύτηκαν με την άρνηση και -προσοχή!- για αποστάτες που τον κέρδισαν με την εξευτελισμένη αγάπη τους. Παραθέτω απόσπασμα από κείμενό μου:

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

«Επίστρεψε σε μένα με όλη σου την καρδιά … γύρνα στον Κύριο» (Ιωήλ 2:12, 13). Ο προφήτης Ιωήλ κάνει αυτή την έκκληση στους ανθρώπους στο όνομα του Κυρίου. Κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται αποκλεισμένος: «Συγκέντρωσε τους ηλικιωμένους, μάζεψε τα παιδιά, ακόμα και τα νεογέννητα στο στήθος, το γαμπρό.. και τη νύφη» (Ιωήλ 2,16). Όλοι οι πιστοί προσκαλούνται να έρθουν και να λατρέψουν τον Θεό τους, «διότι Εκείνος είναι σπλαχνικός και ελεήμων, απρόθυμος στον θυμό και αφθονούν στην ακλόνητη αγάπη (Ιωήλ 2,13)».       

Συγγραφέας: Recalcati Massimo

Massimo Recalcati

Το σύμπλεγμα του Τηλέμαχου

εκδ. ΚΕΛΕΥΘΟΣ

σελ. 53-56

Η εποχή μας μοιάζει να καλύπτει με ψεύτικη ευφορία τη δύσκολη συνθήκη του ανυπεράσπιστου και της ερημίας που συνοδεύει την ύπαρξη.

Συγγραφέας: Hacker P. M. S.

«(…) Οι επιστήμονες στο πεδίο της “τεχνητής νοημοσύνης” υποστηρίζουν πως οι μηχανές τους μπορούν ν’ αναγνωρίζουν και να ταυτοποιούν αντικείμενα, να κάνουν επιλογές και να παίρνουν αποφάσεις, κοντολογίς να σκέφτονται.

Συγγραφέας: Μόσχος Ν. Δημήτριος

γράφει ο Δημήτριος Ν. Μόσχος, επίκουρος καθηγητής Εκκλησιαστικής Ιστορίας, Τμήματος
θεολογίας Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Η πρόσφατη σύσκεψη μεταξύ Καθηγητών Θεολογικών Σχολών και Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά τον καθιερωμένο εορτασμό της μνήμης του ιερού Φωτίου στη Μονή Πεντέλης στις 6 Φεβρουάριου 2017 με αφορμή τη θαυμάσια εισήγηση του Καθηγητού του Τμήματος Ποιμαντικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Θεόδωρου Γιάγκου με θέμα «Μ. Φώτιος και Αγιος Νικόδημος Αγιορείτης. Η συμβολή τους στην αποτύπωση του Κανονικού συνειδότος» έδωσε βήμα για τη διατύπωση σοβαρών παρατηρήσεων σχετικά με την ορθή ερμηνεία των Κανόνων που αφορούν τις σχέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τους μη Ορθόδοξους Χριστιανούς και ειδικά με τους Αρχαίους Ανατολικούς (Προχαλκηδονίους) που εξακολουθούν να απομονώνονται εκκλησιαστικά, παρά τις πράγματι μαρτυρικές συνθήκες του ιστορικού τους βίου και τους φοβερούς διωγμούς που υφίστανται, όπως με διαύγεια και θάρρος επεσήμανε στη συζήτηση που ακολούθησε ο Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών Χρήστος Βούλγαρης.

Τα πόδια μου δεν αντέχουν και τα αρθριτικά μου μου κλέβουν τον ύπνο. Τα μάτια μου ‘’κοντύνανε’’ και η πίεσή μου θέλει παρακολούθηση…

Αυτά και άλλα πολλά ανάλογα θα ακούσει κανείς αν βρεθεί κοντά σ᾿ έναν παππού ηλικιωμένο. Θα τα ακούσει και θα τα ξανακούσει. Η επανάληψη φέρνει ανακουφιστική εκτόνωση. Είναι χαλαρωτικός εγωισμός αυτοαναφορικότητας, μας κάνει το κέντρο των γύρω μας. Είναι η συνηθισμένη ‘’παρηγόρια ‘’ των ηλικιωμένων!  Όλων; Όχι. Υπάρχουν και εξαιρέσεις που μακάρι να αναιρούσαν τον κανόνα…

Συγγραφέας: Lacroix Xavier

Ζούμε σε μια εποχή αποσύνθεσης της οικογένειας. Σύγχυσης των ρόλων. Ασάφειας των δεσμεύσεων. Η εγωκεντρική αυτονόμηση δεν διστάζει να ανατρέπει και τα... βιολογικώς ισχύοντα. Βρισκόμαστε μπροστά σε μία σχετικοποίηση της διαφοράς μεταξύ πατρικού και μητρικού ρόλου.

Συνδέεται κάπως με την σχετικοποίηση της θέσεως του σώματος κατά την γέννηση. Πράγματι κατά τη γέννηση είναι που φαίνεται ξεκάθαρα η διαφορά μεταξύ πατέρα και μητέρας. Ο Αριστοτέλης έλεγε: «Να είσαι μητέρα σημαίνει να τίκτεις μέσα σου, και το να είσαι πατέρας σημαίνει να γενάς έξω από σένα». Όντως, η μητέρα έχει άμεσα μια σχέση πιο σαρκική. Κυοφορεί, φέρνει στον κόσμο το παιδί. Ο πατέρας είναι αυτός που γονιμοποίησε την μητέρα. Παραμένει στο πλευρό της, αποδέχεται το παιδί, το αναγνωρίζει, το ονοματοδοτεί. Δημιουργεί δεσμούς με ένα πλάσμα που είναι κάτι άλλο από αυτόν, και αυτή η διαφορά εκκίνησης θα αφήσει ίχνη. Έτσι, ο λόγος της μητέρας θα είναι περισσότερο ένας  λόγος - στήριγμα - συνοδεία· ενώ ο λόγος του πατέρα θα είναι ένας λόγος - έκκληση.

Συγγραφέας: Δρακόπουλος Παναγιώτης

Είναι γνωστόν ότι η λογοτεχνική κριτική δέχεται τις αρές και τα αναθέματα τόσο των λογοτεχνών όσο και του κοινού. Η κριτική, σπανίως κατηγορείται απλώς και μόνον ως άχρηστη. Συνηθέστερα χαρακτηρίζεται επιβλαβής, αυθαίρετη ή και υποπροϊόν υποσυνειδήτου -τουλάχιστον- μίσους κατά των δημιουργών, ο δε κριτικός (στον όποιο δεν αναγνωρίζεται ιδιότης δημιουργού), φέρει έναν όγκο αισθημάτων απαξίας, ως νέος Άτλας, επί της γραφίδος του.

Σκέψεις στη Γιορτή του Αγίου Thomas Becket

Αρχιεπίσκοπος Justin Welby

Το μαρτύριο είναι μία έννοια που χρειάζεται να διαλευκανθεί. Σημαίνει να δίνει κανείς μαρτυρία, για το φως του Χριστού, τη στιγμή του μεγαλύτερου σκότους: όταν το σπαθί πέφτει, το όπλο εκπυρσοκροτεί, οι φλόγες ανεβαίνουν, φλόγες του σκότους ορατές. Οι φλόγες της κόλασης, που επιζητούν την καταστροφή όλων των μαρτυριών για την αγαθότητα του Θεού στο πρόσωπο του Χριστού.  

Συγγραφέας: Becket Thomas

ΙΝΤΕΡΛΟΥΔΙΟ

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

κηρύσσει στην καθεδρική Εκκλησία το πρωί των Χριστουγέννων 1170.

"Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας". Ο δέκατος τέταρτος στίχος του δευτέρου κεφαλαίου του Ευαγγελίου κατά Λουκάν. Στο όνομα του Πατέρα και του Γιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

«Πού είναι ο νεογέννητος βασιλιάς των Ιουδαίων; Είδαμε ν’ ανατέλλει το άστρο του και ήρθαμε να τον προσκυνήσουμε» (Ματθ. 2, 2).

Μ’ αυτά τα λόγια οι μάγοι, από τις μακρινές χώρες που ήρθαν, μας μαθαίνουν το κίνητρο της μακράς διαδρομής τους: να προσκυνήσουν τον νεογέννητο βασιλιά. Να δουν και να προσκυνήσουν: δύο πράξεις που προεξάρχουν στην ευαγγελική διήγηση: είδαμε ένα αστέρι και θέλουμε να προσκυνήσουμε.