«Εάν έλθει κάποιος ξένος προς εσάς, από άλλη χώρα, δεν θα τον (θλίψετε) ταλαιπωρήσετε. Όπως είναι για σας ο συμπατριώτης σας έτσι θα είναι και αυτός που ήλθε από ξένη χώρα προς εσάς. Θα τον αγαπήσεις όπως τον εαυτό σου, γιατί και σεις ξένοι ήσασταν στην Αίγυπτο. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας και εγώ διατάσσω».
Λευιτ. 19, 33-34
Εξοδ. 22, 21
(β’ Κοντάκιο Ἀποτομῆς Κεφαλῆς Προδρόμου)
Επίμετρο από τον Θεόδωρο Ζιάκα στο βιβλίο του C. S. Lewis «Το μεγάλο Διαζύγιο», δηλαδή σχόλια στον εκούσιο και αυτοπροαίρετο χωρισμό του ανθρώπου από τον Θεό.
Ο Jean Vanier, ιδρυτής του Κέντρου Αναπήρων στο Αρς, όπου ζουν άνθρωποι με διανοητικά προβλήματα, καθώς και όσοι έχουν αποφασίσει να ζουν μαζί τους, βρίσκει τη δύναμη να πολεμήσει για την πίστη και τον Αναστημένο Χριστό.
Στις 8:30 το βράδυ την, Τετάρτη, 27 Ιουλίου 2016 από την κατοικία του Αρχιεπισκόπου, στην Κρακοβία, όπου διαμένει ο Πάπας για την αποστολική επίσκεψή του, συνδέθηκε με ζωντανή εικόνα και ήχο με την ιταλική νεολαία που ήταν παρούσα στην Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας (WYD), συγκεντρωμένη στο Παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννη Παύλου Β 'στην Κρακοβία. Ο Πάπας απάντησε στις ερωτήσεις τριών νεαρών εκπροσώπων.
Σας χαιρετώ, σας χαιρετώ θερμά, βλέπω σε εσάς τόσο ενθουσιασμό και τόση χαρά. Αλλά όμως πρέπει να σας πω κάτι που θα λυπήσει τις καρδιές σας. Ας σιωπήσουμε. Είναι κάτι που αφορά κάποιον από εσάς
Ο Μaciej ήταν λίγο πάνω από τα 22. Σπούδασε γραφιστική και άφησε την δουλειά του για να εργαστεί εθελοντικά για την WYD (Παγκόσμια Ημέρα Νεότητας). Στην πραγματικότητα όλα τα σχέδια του συνεδρίου είναι δικά του. Κατά τη διάρκεια της εργασίας αυτής ξανα-ανακάλυψε την Πίστη του.
Μέσα στον ετήσιο εορταστικό εκκλησιαστικό κύκλο κατέχει σπουδαία θέση η γιορτή του δεκαπενταύγουστου. Η Κοίμηση της Παναγίας. Το Πάσχα του καλοκαιριού, όπως το ονομάζουν κάποιοι...ευσεβείς.
Το πέμπτο κεφάλαιο απο το βιβλιο "Το μεγάλο Διαζύγιο" του C.S.Lewis
... Προτιμώ να είμαι κολασμένος παρά να έρθω μαζί σου.'Ηρθα εδώ για να πάρω τα δικαιώματά μου, έτσι; 'Οχι για να μυξοκλαίγομαι ζητώντας λίγη ελεημοσύνη πεσμένος στα πόδια σου. Αν δεν μπορούν να με δεχτούν χωρίς εσένα, θα γυρίσω πίσω. 'Ηταν σχεδόν ευτυχισμένος τώρα που μπορούσε, με μια έννοια, να απειλήσει.
«Και όταν η Κιβωτός ξεκίνησε, ο Μωυσής προσευχήθηκε και είπε: Κύριε «ἐξεγέρθητι» μαζί μας και ας διασκορπισθούν απ’ εμπρός μας οι εχθροί σου και ας φύγουν όλοι οι μισούντες σε» (Αριθμ. 10, 34). Απ’ αυτό το περιστατικό και με αυτή την αφορμή ο ψαλμός 67 επαναλαμβάνει την προτρεπτική προστακτική της ικεσίας, για συνοδεία στην πορεία προς την Σιών. Ο Ψαλμός είναι ο πλέον δυσερμήνευτος κατά τον π. Ιωήλ Γιαννακόπουλο, όμως η γενική ιδέα του είναι σαφής: Ο Θεός είναι ο νικητής των εθνών. Και, κατά τον άγιο Αθανάσιο, προανακηρύττει την κατάργηση των δαιμόνων!
Ψαλμός προοιμιακός του ημερήσιου κύκλου προσευχής, αφού κατά την ιδιότυπη Γραφική προσμέτρηση «... καί ἐγένετο ἑσπέρας καί ἐγένετο πρωΐ ἡμέρα...», η "ημέρα" δηλαδή αρχίζει αφ’ εσπέρας! Και εκεί μεν (στο πρώτο κεφάλαιο Γενέσεως-Πεντάτευχος) ημέρα σημαίνει αόριστο διάστημα (η εβδόμη δεν κλείνει με το σύνηθες... και ἐγένετο ἑσπέρας, ἡμέρα ἑβδόμη!!) όμως στην κατά ακριβολογία χρήση της λέξεως, ο Γραφικός προσδιορισμός έκανε αρχή της εόρτιας ημέρας τον εσπερινό. Οι πατέρες και διδάσκαλοι των χριστιανών όρισαν εναρκτήρια προσευχή του εσπερινού τον ψαλμό 103, ως αφετηριακή στιγμή της πορείας προς τον Χριστό.
Ποιος είσαι; Πού και γιατί πηγαίνεις; Πρέπει να απαντήσετε... Μη κάνετε το λάθος να απαιτείτε απ’ την κοινωνία μας (... την όποια) να μην έχει από σας καμιά αξίωση! Δεν βοηθούν οι αυταπάτες...!
Τα παραπάνω δεν είναι ερωτηματικά του μυαλού. Είναι υπαρξιακά κενά που χρειάζονται επειγόντως κάλυψη, γιατί αλλιώς αν δεν καλυφθούν θα "μπάζουν" στην ζωή σας... προβλήματα... άχρηστα... και λάθη...!!
Λοιπόν θα πείτε, έχεις να προτείνεις κάτι; Στις διαπιστώσεις-διαγνώσεις συμφωνούμε. Ποια λύση-απάντηση, όμως, υπάρχει;
.... Βλέπω ἀνθρώπους παράφρονες καί μανιασμένους πού χαζολογοῦν. Ἀνθρώπους, πού δέν ξέρουν οὔτε τί λένε οὔτε τί διαβεβαιώνουν, πού τολμοῦν ὅμως νά ἀποφαίνονται χωρίς να γνωρίζουν καί νά ὰναθεματίζουν αὐτά πού ἀγνοοῦν, καί ἔτσι νά γίνονται γελοῖα τά δικά μας ἀπό τούς μή πιστεύοντες. Ἀνθρώπους πού οὔτε γιά σωστό τρόπο ζωῆς φροντίζουν οὔτε νά πράττουν τό καλό ἔμαθαν. ...
«Ο άνθρωπος γεννιέται στο πλαίσιο της ισλαμικής κουλτούρας σαν μια λέξη ή ένα σημείο στίξης σ’ ένα βιβλίο που είναι η Ούμμα, η κοινότητα των πιστών», μας θυμίζει ο Αδωνις. Το εγώ του ατόμου δεν καθορίζεται από τον εσωτερικό του κόσμο, αλλά από τα ιερά κείμενα και τη συναίνεση της κοινότητας, κι έτσι του αφαιρείται η δυνατότητα να κινηθεί και να αναπτύξει τη δημιουργικότητά του. Εγκλειστος στο εσωτερικό ενός κύκλου που έχει χαραχθεί από τα ιερά κείμενα, ο πιστός υφίσταται τη βία της επιβολής και εκπέμπει, με τη σειρά του, τη βία σε οποιονδήποτε βρίσκεται έξω απ’ αυτόν τον κύκλο.
Δύο κείμενα για... "χίλιες" σκέψεις
Θέματα που... σκανδαλίζουν την ταπεινή (;) αυτάρκεια και αυταρέσκεια των ορθοδόξων είναι τα παρακάτω! Ακουμπήματα οδυνηρών πληγών που «φλεγμαίνουν καί αἱμορραγοῦν» και όσοι «δεν καταλαβαίνουν»... «δεν ξέρουν που πατούν και που πηγαίνουν».
Όμως όλα αυτά (οι διηρημένοι χριστιανοί) είναι πέτρες σκανδάλου και λίθοι προσκόματος, για ανθρώπους που σκέπτονται όπως θέλει ο Χριστός, που λέει: Να σας βλέπουν αγαπημένους και ενωμένους (τους μαθητές μου) και να πιστέψουν ότι ο Θεός με απέστειλε. Δηλαδή να πιστέψουν στην θεότητα του Χριστού!
Ας ακούσουμε τον π. Raniero Cantalamessa στην διδασκαλία του στην Σύνοδο των Αγγλικανών και ας διαβάσουμε το κείμενο του αρχισυντάκτη του ελληνικού καθολικού περιοδικού «Ανοιχτοί Ορίζοντες» με περίσκεψη, καλή διάθεση και αγωνία, για το σκάνδαλο της διαίρεσης μας, και ας προσευχηθούμε (ας προσευχόμαστε πάντοτε) να σηκώσει ο Χριστός από τον ανθρώπινο δρόμο τις εμποδίζουσες "πέτρες" και να "παύση τα σχίσματα".
....Όλα είχαν τον χρόνο τους, κι εγώ είχα λάβει μια νέα ζωή. Ξέρω πως έχω την τιμή να είμαι γυναίκα ενός μάρτυρα. Δεν υπάρχει ελπίδα ή κουράγιο ή μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον.
...
Στις 19 Ιουλίου γιορτάζει ένας Ρώσος Άγιος, που για εκείνους (τους Ρώσους) είναι πασίγνωστος και σε μας σχεδόν άγνωστος, ο όσιος Σεραφείμ, που έζησε στην περιοχή του Σάρωφ. Ένα πρόσωπο μεγαλειώδες και μια φανέρωση του Χριστού (στο πρόσωπο του Αγίου) γοητευτικότατη. Ένα πρόσωπο για το οποίο η Παναγία έδωσε διαβεβαίωση: «Αυτός είναι από την γενεά μας», όταν τον θεράπευσε νεαρό από την τρίχρονη ταλαιπωρία της υδρωπικίας, ενώ ήταν ετοιμοθάνατος.
Όταν οι γονείς μου χώρισαν, ο πατέρας μου με εγκατέλειψε. Η αρρώστια του, σχιζοφρένεια, πρώτα τον έστειλε στο κελί της φυλακής και μετά σε ψυχιατρείο.
Ο ελληνικός εθνικισμός
από τον Όμηρο στον Ευριπίδη
Απόσπασμα
Ποιος είναι ο παραδοσιακός τρόπος ποιμαντικής;
Για να απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, πρώτα πρέπει να κατανοήσουμε τι σημαίνει «εκκλησιαστική παράδοση» και, μετά, να διευκρινίσουμε τι είναι αυτό που αποτελεί την αυθεντία και το εκκλησιαστικό φρόνημα του ποιμένα.
Τρίτη 21 Ιουνίου 2016
Ο Αρχιεπίσκοπος προσεύχεται για τα πρώτα μέλη της μοναστικά-εμπνευσμένης κοινότητας για νεαρούς Χριστιανούς, «Μακάρι να φύγετε από εδώ για να θρέψετε τον κόσμο».
Καθώς περνούν οι μέρες ξεφυτρώνουν και κάποιοι που δημοσιοποιούν την διαφωνία τους τουλάχιστον όσον αφορά το πώς χαρακτηρίζονται οι άλλες Εκκλησίες.
Σ’ αυτήν που πλέον τρώει μαζί Του εις Εμμαούς
Αναστάσιμο
Φέτος το Πάσχα καλώς όρισες, Χριστέ,
Κι έλα να γιοματίσουμε μαζί ψωμί και ψάρι.
Θα πλημμυρίζουν μύρα γύρω οι πασχαλιές
Και θα σου ψάλω το αναστάσιμο τροπάρι.
Ένα ποίημα του μεγάλου Άρη Αλεξάνδρου ως μνημόσυνο, του σαν σήμερα θανάτου του..... και εις διαρκή μας υπενθύμιση , ότι δεν θα υπάρχουμε χωρίς τον δικό μας χώρο... Και ο "χώρος" ειναι η πίστη, η ποιότητα, το ήθος, οι σχέσεις και ο θάνατος.
«Σταυρώθηκα με τον Χριστό. Δεν ζω πλέον εγώ αλλά είναι ο Χριστός που ζει μέσα μου» (Γαλ. 2, 19). Σε αυτά τα λόγια, ο Απόστολος Παύλος εκφράζει δυναμικά το μυστήριο της χριστιανικής ζωής, η οποία μπορεί να συνοψιστεί στην πασχαλινή δυναμική του θανάτου και της ανάστασης που λαμβάνεται και αρχίζει στο βάπτισμα.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
OMIΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ
Βασιλική του Βατικανού
Κυριακή 15 Μαΐου 2016
«Δεν θα σας αφήσω ορφανούς» (Ιω 14, 18).
Η αποστολή του Ιησού, που αποκορυφώνεται με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, είχε αυτόν τον ουσιώδη σκοπό : να αποκαταστήσει τη σχέση μας με τον Πατέρα, που η αμαρτία την είχε καταστρέψει· να μας αποσπάσει από την κατάσταση των ορφανών και να μας επαναφέρει στην κατάσταση των υιών και θυγατέρων.
Υπάρχουν άραγε χριστιανοί στο Κατάρ; Και πόσοι να είναι άραγε σ’ αυτή τη χώρα της απόλυτης μοναρχίας; Ελάχιστοι, αν βέβαια δεν σφάλλει η εγκυκλοπαίδεια (της Εκδοτικής Αθηνών) που ενημερώνει πως «η ολότητα σχεδόν του γηγενούς πληθυσμού και ένα μεγάλο μέρος των μεταναστών είναι μουσουλμάνοι σουνίτες». Αυτό το ισχνότατο «σχεδόν» αφορά η διένεξη δύο πατριαρχείων, που ερίζουν για την «πνευματική δικαιοδοσία επί του Κατάρ». Το Πατριαρχείο της Αντιοχείας κατήγγειλε την εισπήδηση των Ιεροσολύμων στα δικά του πνευματικά εδάφη και, ενοχλημένο, αποφάσισε να μη συμμετάσχει στη Σύνοδο της Ορθοδοξίας στην Κρήτη. Και «έλεος» να πει εδώ κάποιος μη αξιωματούχος της χριστιανοσύνης, και «Σώσον, Κύριε», θα το ’χει το δίκιο του. Γιατί είναι αδύνατο να κατανοήσει κανείς –και πολύ περισσότερο να συγχωρήσει– μια φιλονικία για το σχεδόν μηδέν. Αν οι ευλογημένοι διαφωνούν για τα τριτεύοντα, πώς θα ομονοήσουν στα μείζονα;
Τρεις στάσεις στις προσευχές της Αγίας Πεντηκοστής.
(Μνημόσυνο Μητροπολίτου Μελετίου)
Το Σάββατο 11 Ιουνίου στον Ιερό Ναό Αγ. Κωνσταντίνου Πρεβέζης, θα προσφερθεί απ᾿ τον επίσκοπο και τους ιερείς της πόλεως η Θ. Ευχαριστία και θα τελεσθεί μνημόσυνο για τον αείμνηστο Μητροπολίτη Πρεβέζης Μελέτιο.
Η ανθρώπινη ζωή είναι συνυφασμένη με το στημόνι του χρόνου και διαπλέκεται μαζί του (με τον χρόνο) σε μια πορεία μυστήριο, όσον αφορά το...μήκος του «ρούχου που υφαίνεται». Ο χρόνος δίνει και δυνατότητες στον άνθρωπο αλλά συγχρόνως και του αφαιρεί ζωτική ικμάδα οδηγώντας τον προς το τέρμα.
Μην κάνεις λάθος: εάν πράγματι αναστήθηκε ήταν ακριβώς όπως το σώμα· εάν η διάλυση των κυττάρων δεν αντιστράφηκε, το μόριο δεν επανασυνδέθηκε τα αμινοξέα δεν αναζωπυρώθηκαν, τότε η Εκκλησία θα πέσει.
Ο Bono για τον Χριστό
Αυτή η συνέντευξη με τον Bono σχετικά με τον Ιησού Χριστό είναι απλ(ά)ώς συναρπαστική. Διαβάστε την και εμπνευστείτε!
Θάνατε, περήφανος μην είσαι,
έστω και αν μερικοί σε αποκαλούν
ισχυρό και τρομερό,
διότι εσύ δεν είσαι.
Φυσικά, οι συνάδελφοί μου ψυχολόγοι το βρήκαν αλλόκοτο, και επί πλέον - τολμώ να πω – κάπως ενοχλητικό. Εδώ που τα λέμε, από τότε που ιδρύθηκε η ψυχολογία προ ενός αιώνα περίπου, συνήθιζε να εστιάζει σε αντίθετο θέμα, ήτοι, στην ψυχολογία της θρησκευτικής πίστης. Πράγματι, η προέλευση της μοντέρνας ψυχολογίας από πολλές απόψεις είναι στενά συνδεδεμένη με τους ψυχολόγους που σαφέστατα πρότειναν ερμηνείες για την πίστη στον Θεό.
Ο Χριστός ανέστη απ’ τους νεκρούς,
τον θάνατο νικώντας με τον θάνατό Του·
χαρίζοντας σ’ όλους εμάς,
νεκρούς και ζωντανούς,
την μόνιμη Ζωή Του.
* * *
Την Ανάσταση του Χριστού αφού την είδαμε,
ας προσκυνήσουμε τον Ιησού
τον Άγιο και Κύριο Θεό μας,
τον μόνο αναμάρτητο.
Τον Σταυρό και την αγία Σου Ανάσταση, Χριστέ,
και προσκυνούμε και υμνούμε και τιμούμε.
Εσύ είσαι, ο μοναδικός μας ο Θεός
και μεις μόνον Εσένα λατρεύουμε και προσκυνούμε, και
και στο δικό Σου όνομα, μονάχα αναφερόμαστε.
Δεύτε λοιπόν όλοι μαζί οι χριστιανοί
ας προσκυνήσουμε την Αγία του Χριστού τριήμερη Ανάσταση,
γιατί με τον Σταυρό Του
έφερε χαρά σ’ όλο τον κόσμο!
Παντοτινά λοιπόν δοξάζοντας τον Ιησού
την Ανάστασή Του ας ανυμνούμε.
Ο Κύριος υπέμεινε για μας Σταυρό,
και με τον θάνατό Του,
νίκησε και κατάργησε "χάριν ἡμῶν", τον μόνο μας εχθρό,
τον θάνατό μας.
«Κάθε μέρα είναι η ημέρα της κρίσεως» έλεγε ο "άθεος" Αλμπέρ Καμύ, θεολογώντας πολύ καλύτερα από παπάδες και από δεσποτάδες, αφού επαναλάμβανε με λόγο συγκαιρινό την απόφανση του Χριστού: «περί παντός ἀργοῦ λόγου, λόγον δώσουσι οἱ ἄνθρωποι» (Ματθ. 12, 36). Δηλαδή για κάθε περιττό και ανωφελή λόγο θα τους απαιτηθεί να δώσουν λόγο οι άνθρωποι. Και, φυσικά αυτός ο λόγος υπομνηματισμένος από τον άλλο Του λόγο, ότι θα μας μετρήσει με τον τρόπο που μετράμε και ότι δεν Τον νοιάζει αν κηρύξαμε στο όνομα Του, ή βγάλαμε δαιμόνια με το όνομα Του, αφού τελικά δεν αποφύγαμε τον κίνδυνο και κάναμε το φάρμακο φαρμάκι και φαρμακωθήκαμε γινόμενοι τελικώς εργάτες της ανομίας... εμείς οι ιεροκήρυκες!!!
Μεγάλη Παρασκευή και στην πλατεία μιας πόλης ο Δεσπότης καταριέται τον υπουργό Παιδείας για το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία και τον Σύλλογο των Άθεων, που παραθέτει... «φανερό δείπνο» με κρέατα σε μέρα τέτοιας νηστείας.
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;!
Η Ανάσταση στάθηκε κάρφος στον οφθαλμό της απιστίας. Ο σκεπτικισμός την είδε σαν το μεγάλο παράδοξο μέσα στα πλαίσια της Ιστορικής μνήμης κι οι Κυριακάτικοι κι εποχιακοί Χριστιανοί προτιμούν να μην μιλούν γι' αυτήν. Τους δημιουργεί δυσάρεστες αντιευδαιμονιστικές αμηχανίες, ασυμβίβαστες προς το πνεύμα του κοινωνικά ταχτοποιημένου ανθρώπου, ή κείνου που έχει σαν μοναδικό ιδανικό την κοινωνική σταδιοδρομία και ταχτοποίηση.
Όταν τελείωσε το δράμα, γύρισε καθένας στη θέση του! Ο Υιός στον Πατέρα, οι ψαράδες στα δίχτυα τους. Αυτά που εγκατέλειψαν στην ακρογιαλιά της Τιβεριάδος, βρέθηκαν άλλα χέρια "συνετά" και τα συμμάζεψαν, τα φρόντισαν και τάβαλαν σε σίγουρο μέρος, με την φρόνηση του ανθρώπου που ξέρει ότι τα όνειρα διαρκούν λίγο και η πείνα κρατάει πολύ, όσο η ίδια η ζωή. Η γυναίκα του Σίμωνα, ο Ζεβεδαίος, ο πατέρας του Ιάκωβου και του Ιωάννη, ο αδερφός του Θωμά, νοιάστηκαν τα καΐκια, τα δίχτυα και τις απόχες και τα περιφρούρησαν με τη σκέψη ή μάλλον την βεβαιότητα, ότι όλοι αυτοί (Πέτρος - Ιάκωβος - Ιωάννης - Θωμάς κ.λ.π.) θα γύριζαν μια μέρα πίσω! Η βασιλεία είναι ωραία αλλά και η λίμνη είναι ωραία και γεμάτη ψάρια! Καλή η αγιότητα, αλλά ο άνθρωπος δε ζει μόνο με πνεύμα. Το ψάρι στο πιάτο είναι ασφαλέστερο και προτιμότερο, από μια θέση στον ουρανό!
Ένας κήπος με ένα ελαιοτριβείο, από το οποίο είχε πάρει και το όνομά του (Γεθσημανή), ήταν το συνηθισμένο καταφύγιο του Χριστού και των μαθητών του, στο διάστημα της τρίχρονης κοινής τους διαβίωσης, είτε για να αποφύγουν τον θόρυβο και τη δυσωδία της πόλεως, είτε γιατί δεν ήθελαν να στοχοποιούνται.
Έτσι και τώρα (στον τελευταίο χρόνο), αφού γιόρτασαν μαζί το Πάσχα, και τους παρέδωσε (στους Αποστόλους και σε όλους εμάς) τον τρόπο που θα Τον θυμόμαστε, το Σώμα Του και το Αίμα Του ως φάρμακο της αθανασίας μας, τους πήρε και ξαναπήγαν στη Γεθσημανή.
"Κύριο Κουρτς – πέθανε"
Μια δεκάρα για τον Γέρο-Γκάη
Κοινή διακήρυξη της Αυτού Αγιότητος Βαρθολομαίου, Οικουμενικού
Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως,
Της Αυτού Μακαριότητος Ιερωνύμου, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος του Αγίου Πατρός Φγαγκίσκου
Αγαπητοί αδελφοί,
Αυτοί οι γιοι και αδελφοί μας έλαβαν την κλήση για τον βαθμό του πρεσβυτέρου. Όπως γνωρίζετε, ο Κύριος Ιησούς είναι ο μόνος Αρχιερέας της Καινής Διαθήκης, αλλά στο Πρόσωπό Του ακόμα και όλοι όσοι ανήκουν στον Άγιο Λαό του Θεού αποτέλεσαν λαό ιερέων.
(Εισαγωγικό σχόλιο σε ουσιαστικό κείμενο-ομιλία, του αειμνήστου Πρωτοπρ. π. Κ. Παπαγιάννη)
‘’Η ενορία ιδρύθηκε το 1905 από Γαλικιανούς και ΚαρπαθοΡώσους, και από τότε παλεύει να διατηρήσει, να διαφυλάξει, το παλιό ημερολόγιο, και τη Σλαβονική, που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει ή να καταλάβει. (Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο στα Σλαβονικά!) Ένας άδειος τύπος, νομιμοφροσύνη –σε ποιόν, για ποιο πράγμα; Για χάρη της παιδικής τους ηλικίας, των γονέων τους! Μια ταυτότητα στη μέση του Αμερικανικού πλουραλισμού…Το ερώτημα μου είναι: τι μπορούμε να κάνουμε; Τι πρέπει να κάνουμε; Μπορούμε να βάλουμε καινούριο κρασί σ αυτούς τους παλιούς ασκούς’’.
Al. Schmeman
Ημερολόγιο. σελ. 164
Κάποια κυρία, της οποίας και ο παππούς και ο πατέρας υπήρξαν μεγάλοι εθνικοί ευεργέτες μας, η οποία μεγάλωσε και σπούδασε στο Λονδίνο, όταν ρωτήθηκε από εμένα, γιατί δεν εκκλησιάζεται στον ναό που βαπτίστηκε, μου απάντησε, ότι δεν μπορεί να προσευχηθεί σε ναό από τον οποίο λείπει το κατανυκτικό (κατά την άποψή της) Όργανο.
Εἴμαστε Εὐρωπαῖοι θέλοντας καὶ μή, εἴμαστε οἱ μοναδικοὶ Εὐρωπαῖοι ποὺ ἀντιμετωπίζουμε τὴν Εὐρώπη σὰν μιὰ ἐπιθυμητὴ λύση εὐκολίας κι ὄχι σὰν τὴν «ὁλοκλήρωση τῆς ἀνθρωπότητας», ὅπως ἀντιμετώπιζε τὴν εὐρωπαϊκὴ ἰδέα ἕνας φιλόσοφος σὰν τὸν Χοῦσερλ.
Βασιλική του Βατικανού
Μέγα Σάββατο, 26 Μαρτίου 2016
«Ο Πέτρος έτρεξε στο μνημείο» (Λκ 24, 12). Ποιες σκέψεις άραγε συγκλόνιζαν το πνεύμα και την καρδιά του Πέτρου σ’ αυτή τη διαδρομή ;
εσένα τον αληθινά παρόντα κάτω απ’ αυτά τα σχήματα·
Όλη η καρδιά μου υποτάσσεται μπροστά σου,
αφού να σε θεωρήσει πλήρως, αστοχεί.
αλλά μόνο την ακοή μπορεί κανείς άφοβα να εμπιστεύεται :
πιστεύω ό,τι είπε ο Υιός του Θεού :
τίποτα άλλο από τον αληθινό λόγο για την αλήθεια.
εδώ είναι το ίδιο κρυμμένη και η ανθρώπινη ιδιότητα :
και στις δύο ωστόσο πιστεύοντας και ομολογώντας τες,
ζητώ εκείνο που ζήτησε ο μετανοημένος ληστής.
« Ο Θεός μου» κι εγώ σε ομολογώ :
Κάνε με να πιστεύω σ’ εσένα όλο και περισσότερο,
σ’ εσένα να έχω την ελπίδα μου, εσένα ν’ αγαπώ.
το ζωντανό ψωμί που δίνει στους ανθρώπους ζωή,
δώσε στην ψυχή μου να ζει από σένα,
κι εδώ τη δική σου γλυκύτητα να γεύεται παντοτινά.
εμένα τον ακάθαρτο καθάρισε με το αίμα σου
που μια του σταγόνα κάνει να σωθεί
όλος ο κόσμος από όλες τις αμαρτίες του.
κάνε σε παρακαλώ εκείνο που τόσο διψώ,
να σε διακρίνω με αποκαλυμμένη μορφή
ευτυχισμένος στη θέαση της δόξας σου.
Παλατινάτο
Μεγάλη Παρασκευή, 25 Μαρτίου 2016
Ω Σταυρέ του Χριστού !
Ω Σταυρέ του Χριστού, σύμβολο της θεϊκής αγάπης και της ανθρώπινης παρανομίας, εικόνα της υπέρτατης θυσίας από αγάπη και του ακραίου εγωισμού από ηλιθιότητα, όργανο θανάτου και πορεία της ανάστασης, σημείο της υπακοής και έμβλημα της προδοσίας, αγχόνη του διωγμού και σημαία της νίκης.
Ω Σταυρέ του Χριστού, σε βλέπουμε ακόμα σήμερα υψωμένο στα πρόσωπα των αδελφών μας των σκοτωμένων, των καμένων ζωντανών, των σφαγμένων και αποκεφαλισμένων από βάρβαρα ξίφη και μέσα στην άτολμη σιωπή.
Μας συγχωρείτε αλλά δεν βρέθηκε η σελίδα που ζητήσατε στους καταλόγους μας.
Πιθανώς οφείλεται σε παλιό σύνδεσμο.
Αν θέλετε μπορείτε να ξαναπρόσπαθήσετε, να αναζητήσετε το περιεχόμενο που ζητάτε στην Αναζήτηση , να αναφέρετε το θέμα στον διαχειριστή της ιστοσελίδας ή να επιστρέψετε στην αρχική σελίδα για να βρείτε το θέμα σας μέσω περιήγησης στο μενού επιλογών.
«Παιδιά μου, αυτά σας τα γράφω για να σας προτρέψω να μην αμαρτάνετε. Αν κάποιος όμως αμαρτήσει, έχουμε συνήγορο κοντά στον Πατέρα τον δίκαιο Ιησού Χριστό. Αυτός θυσιάστηκε για να μας ελευθερώσει από τις αμαρτίες μας, και μάλιστα θυσιάστηκε όχι μόνο για τις δικές μας αμαρτίες, αλλά και όλου του κόσμου. Το βέβαιο κριτήριο πως τον έχουμε γνωρίσει είναι ότι τηρούμε τις εντολές του. Όποιος λέει "τον γνώρισα", δεν τηρεί όμως τις εντολές του, είναι ψεύτης· δε λέει την αλήθεια. Όποιος όμως υπακούει στο λόγο του, ασφαλώς αυτός αγαπάει το Θεό με όλη του την καρδιά. Μόνο έτσι έχουμε τη βεβαιότητα πώς είμαστε ενωμένοι μαζί του. Όποιος λέει πως μένει σταθερά ενωμένος μαζί του οφείλει να ζει όπως ακριβώς έζησε εκείνος».
Α’ Καθ. Επιστ. Ιωάννη, κεφ. 2, 1-6
Κυριακή 27 Μαρτίου 2016
«Ένας Κόσμος Μεταμορφωμένος, Μια Ζωή Ελπίδας»
Λουκάς 24:1-12
Χτες το βράδυ, στην εκκλησία του Harty, στην κορυφή του Sheppey, με τον άνεμο να ουρλιάζει, με το φως των κεριών, προσπαθώντας να ζεσταθούμε ο ένας κοντά στον άλλον, γιορτάσαμε το φως του Χριστού που, γεμάτο χαρά και ελπίδα, μεταφέρουμε μέσα σε έναν κόσμο φόβου και σκότους. Στη σκιά των Βρυξελλών, με τη μνήμη της Στρεμπένιτσα, η ελπίδα μπορεί να μοιάζει πολύ-πολύ μακριά. Οι άνθρωποι εδώ θα νιώθουν ότι η ελπίδα έχει σβήσει εξαιτίας της αρρώστιας, της στέρησης, της ανεργίας, των φροντίδων για τα οικονομικά, της οικογενειακής κατάρρευσης. Όταν η ελπίδα αποτυγχάνει, ο φόβος πλησιάζει, και οι ψίθυροι με πονηριά εξαπατούν το μυαλό μας.
Αγ. Πατρικίου της Ιρλανδίας
«Το εξομολογούμαι στον Κύριό μου και δεν ντρέπομαι στην παρουσία του: από τότε που Τον γνώρισα στην νεότητά μου, η αγάπη του Θεού μεγάλωσε εντός μου, και μέχρι σήμερα, με την χάρη του Κυρίου, φύλαξα την πίστη... Εκείνος που τόσο συχνά συγχώρησε την ανοησία μου και την αμέλεια να ανταποκριθώ σε ό,τι μου ενέπνεε το Πνεύμα, με λυπήθηκε επειδή έβλεπε ότι είμαι στην διάθεση Του προς όφελος χιλιάδων ανθρώπων. Είθε ο Θεός να θελήσει τα πνευματικά μου τέκνα να με ξεπεράσουν σε έργα ανώτερα και σε καρπούς σωτηρίας εκατονταπλασσίως περισσότερους! Θα είναι η δόξα μου, γιατί υιός σοφός ευφραίνει πατέρα (Παρ. 10, 1).
Αγαπημένοι μου, εσάς αναζήτησα και όχι τα αγαθά σας. Ό,τι μου δόθηκε, δωρεάν κι αυτό το μοίρασα. Για σας τα αγαθά, για μένα οι κόποι και οι κίνδυνοι, και ήρθα προς εσάς και πήγα παντού για χάρη σας, ακόμη και σε περιοχές που κανένας ποτέ δεν είχε έλθει να ευαγγελισθεί τον Χριστό και να βαπτίσει. Με την χάρη του Θεού περάτωσα το έργο με εγρήγορση και μεγαλοκαρδία... Ο Χριστός ο Κύριός μας έγινε φτωχός χάριν ημών, και εγώ, φτωχός και ταλαίπωρος, καθημερινά περιμένω να με σκοτώσουν ή να με παγιδεύσουν ή να αιχμαλωτισθώ. Προσδοκώντας όμως τις ουράνιες ανταμοιβές δεν φοβάμαι τίποτα από αυτά, και ρίχνομαι ο ίδιος στα χέρια του παντοδύναμου Θεού που με διάλεξε για αυτή την αποστολή...
Πώς να του ανταποδώσω όλες του τις ευεργεσίες προς εμένα; Και αν κατάφερα να πραγματοποιήσω κανένα αγαθό έργο από αγάπη στον Θεό μου, κανείς να μη πει ότι εγώ, ο απαίδευτος, το κατόρθωσα αλλά ότι πρόκειται για θείο δώρο. Του ζητώ να μου επιτρέψει να χύσω το αίμα μου για το Όνομά Του, να στερηθώ ταφής και το πτώμα μου, κατακομματιασμένο να εγκαταλειφθεί βορά στα αρπακτικά όρνεα και στα θηρία».
Αγίου Πατρικίου Εξομολόγησις 44-59, SC 249, 118-128
Κήρυγμα της Μεγάλης Παρασκευής 2016
Βασιλική του Αγίου Πέτρου
Σάββατο 26 Μαρτίου 2016
«Ο Θεός μας συμφιλίωσε μαζί του διά του Χριστού, και ανέθεσε σ’ εμάς να υπηρετούμε το έργο της συμφιλίωσης […].Το ζητούμε στο όνομα του Χριστού, συμφιλιωθείτε με τον Θεό. Αυτόν που δεν γνώρισε αμαρτία, τον ταύτισε ο Θεός με την αμαρτία για χάρη μας, για να μπορέσουμε εμείς μέσω εκείνου να δικαιωθούμε με την ίδια τη δικαιοσύνη του Θεού. Ως συνεργοί του Θεού σας παρακαλούμε ακόμη να μην αφήσετε να πάει χαμένη η χάρη που δεχτήκατε από αυτόν. Γιατί εκείνος λέει μέσα στη Γραφή : Την κατάλληλη στιγμή σε άκουσα, την ημέρα της σωτηρίας σε βοήθησα. Να, τώρα είναι ο καιρός της χάρης, να, τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας ! (2Κορ 5, 18 - 6,2).
C.A.R.A. Auxilium
Castelnuovo di Porto (Roma)
Μεγάλη Πέμπτη, 24 Μαρτίου 2016
Οι κινήσεις μιλούν περισσότερο απ’ όσο οι εικόνες και οι λέξεις. Οι κινήσεις. Υπάρχουν, στον Λόγο του Θεού που διαβάσαμε, δύο κινήσεις : ο Ιησούς που υπηρετεί, που πλένει τα πόδια. Αυτός που ήταν ο αρχηγός, πλένει τα πόδια των άλλων, των δικών του, των μικρότερων. Η δεύτερη κίνηση : ο Ιούδας που συναντά τους εχθρούς του Ιησού, εκείνους που δεν θέλουν την ειρήνη με τον Ιησού, για να πάρει τα χρήματα για τα οποία τον πρόδωσε, τα τριάντα αργύρια. Δύο κινήσεις. Και σήμερα το ίδιο, υπάρχουν δύο κινήσεις : η πρώτη είναι η αποψινή : όλοι εμείς, μαζί, μουσουλμάνοι, ινδοί, καθολικοί, κόπτες, ευαγγελικοί, αλλά αδελφοί, παιδιά του ίδιου Θεού, που θέλουμε να ζούμε ειρηνικά, σ’ ένα σύνολο. Η άλλη κίνηση είναι αυτή που έγινε τρεις μέρες πριν : κίνηση πολέμου, καταστροφής σε μια πόλη της Ευρώπης, από μέρους ανθρώπων που δεν θέλουν να ζουν ειρηνικά. Αλλά πίσω από αυτή την κίνηση, όπως πίσω από τον Ιούδα, υπήρχαν άλλοι. Πίσω από τον Ιούδα ήταν αυτοί που έδωσαν τα χρήματα ώστε να τους παραδοθεί ο Ιησούς. Πίσω από την προ τριών ημερών κίνηση σ’ αυτή την ευρωπαϊκή πρωτεύουσα υπάρχουν οι κατασκευαστές, οι έμποροι των όπλων που θέλουν αίμα, όχι ειρήνη· που θέλουν τον πόλεμο, όχι την αδελφοσύνη.
Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι. Αυτό το site είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια "βάση δεδομένων" για όλους τους φίλους του ενοριακού κέντρου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Πρεβέζης. Επειδή πολλοί από την παρέα του ενοριακού, πλέον δεν ζουν την καθημερινότητά τους στην πόλη της Πρέβεζας, ήδη από ετών "μοιραζόμαστε" μαζί τους ό,τι έχουμε και συζητάμε. Φυσικά και με όποιον άλλον τα βρίσκει ενδιαφέροντα και τον απασχολούν. Ατυχώς ο εκκλησιαστικός "χώρος", για τα ελληνικά δεδομένα, έχει πολύ απολυτότητα και φανατισμό, και το χειρότερο, αυτά τα νομίζει γνησιότητα και μπερδεύει (ηθελημένα ή αθέλητα) το δόγμα με την πίστη! Φαντάζεται ότι μια αλαζονική βεβαιότητα που στηρίζεται στο δόγμα (είμαστε Ορθόδοξοι) αποτελεί τεκμήριο ποιότητας, ξεχνώντας πεισματικά τον λόγο του Χριστού "οὐ πᾶς ὁ λέγων με, Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν…". Αυτό το "ηλεκτρονικό παράθυρο" του Ναού μας επιθυμεί να κάνει τους επισκέπτες του ευαίσθητους στην διάκριση, που υπάρχει ανάμεσα στην σκέψη και στην αμφιβολία. Δεν επιθυμεί να είναι ένα "εκκλησιαστικό μπακάλικο" που μοιράζει τα πάντα σε μικρά πακέτα… στους πελάτες του! Πιστεύει ότι ο λόγος της Εκκλησίας και των χριστιανών δεν πρέπει να γεννάει χασμουρητό βαριεστιμάρας, αλλά να διεγείρει σε προσπάθεια αναζήτησης της Βασιλείας του Θεού, η πύλη της οποίας είναι "κρυμένη" μέσα στην καρδιά μας, όπως είπε ο Χριστός. Όλα τα κείμενά μας σ᾿ αυτό στοχεύουν. Σ᾿ αυτή την εύρεση της οδού και της πύλης. Άλλωστε για τους μη χριστιανούς σημασία δεν έχουν τα γραφόμενα. Η ποιότητα και η τελειότητα μιας θρησκείας κρίνεται από τις αρετές των πιστών της. Οι άνθρωποι "κατακτώνται" όχι με τα λόγια, αλλά με τα παραδείγματα. Όλα τα λόγια αυτού του site σ᾿ αυτό στοχεύουν: να γίνουν αφορμή να γεννηθεί παράδειγμα.
Ελπίζουμε ότι με την επίσκεψη σας σε αυτή την ιστοσελίδα θα ενημερωθείτε για το πνευματικό ταξίδι σας προς τον Ιησού και ότι θα βοηθηθείτε να πλησιάσετε και να γνωρίσετε την Μητέρα μας Εκκλησία. Η τεχνολογία είναι ένας τεράστιος τρόπος επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών. Έχει κάνει τον κόσμο μας μικρότερο, αλλά έχει κάνει τα μέσα επικοινωνίας τεράστια. Είναι σημαντικό να κρατάμε την προσευχή στη ζωή μας πάντα σταθερή και "ίδια" ακόμα και όταν η τεχνολογική πρόοδος αλλάζει σχεδόν καθημερινά. Να ξέρετε ότι παραμένετε στις προσευχές μας καθημερινά καθώς σας ζητάμε να θυμάστε και μας στη δική σας.
Πιστεύουμε στον Θεό-Χριστό
- Που υποστηρίζει τους ζωντανούς με καλοσύνη·
- και ανασταίνει τους νεκρούς με μεγάλο έλεος.
- Στηρίζει αυτούς που δεν αντέχουν και πέφτουν.
- Θεραπεύει τους ασθενείς που πρέπει να γίνουν καλά.
- Απελευθερώνει τους αιχμαλώτους σε κάθε είδους αιχμαλωσία.
- Διατηρεί την πίστη με κείνους που κοιμούνται στο χώμα.-
Δεν είναι η προσευχή μια παθητική τελετουργία. Κάθε λόγος προσευχής προϋποθέτει και συγχρόνως δημιουργεί τον κόσμο για τον οποίον μιλάει. Μιλάμε με ιερότητα για ο,τιδήποτε προσευχόμαστε. Ακριβώς γι’ αυτό ας συμπαραλάβουμε το ιερότερο ανθρώπινο πρόσωπο την Μαρία Θεοτόκο, την Παναγία μας, αρχηγό και βοηθό μας στην προσευχή μας
- για όσους υποφέρουν από κάθε είδους ασθένεια·
- για τους οικονομικούς και κοινωνικούς μετανάστες·
- για τους φτωχούς εργάτες·
- για τους αδύναμους και καταπιεσμένους·
- για τους φυλακισμένους και τους εξαρτημένους σε κάθε είδους φυλακή και αιχμαλωσία·
- για μας τους ίδιους (τελευταία) τώρα ειδικά στην περίοδο νηστείας μας, ώστε η εκούσια πείνα και δίψα της Εκκλησίας μας (μέλη της οποίας είμαστε) να μην είναι απλώς μια πείνα από έλλειψη τροφής, αλλά να πεινάμε και να ζητάμε να χορτάσουμε απ’ Αυτόν που έρχετα