Όλοι οι άνθρωποι έχουμε την φιλοτιμία να πιστεύουμε για τον εαυτό μας ότι βλέπει και αξιολογεί σωστά και ενεργεί πάντα με τον ενδεδειγμένο τρόπο στην επικοινωνία και τις σχέσεις με τους άλλους. Από την σχέση με τον εαυτό μας και με του οικιακούς, μέχρι τη σχέση με τον Θεό.
Κάθε ένας από μας έχει κάνει κάποιου είδους ταξίδι για να είναι εδώ απόψε: κάποιοι φτάνουν απο κοντά, κάποιοι φτάνουν από μακριά. Αλλά δεν είμαστε μόνο εμείς, διότι η ιστορία των Χριστουγέννων είναι γεμάτη με ταξίδια. Έχουμε το ταξίδι του Ιωσήφ και της Μαρίας στη Βηθλεέμ για την απογραφή του πληθυσμού. Έχουμε το ταξίδι των βοσκών για να συναντήσουν το παιδί και μετά την επιστροφή στα χωράφια τους. Έχουμε το ταξίδι των αγγέλων στη γη για να κάνουν την διακήρυξη τους και να τραγουδήσουν το τραγούδι τους πριν επιστρέψουν στον ουρανό. Και φυσικά υπάρχει το ταξίδι του ίδιου μωρού από τη μήτρα στο φως.
Στη σημασία του Brexit και της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, αναφέρεται σε άρθρο του στη βρετανική Guardian o διάσημος θεωρητικός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, επισημαίνοντας ότι «βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη στιγμή στην εξέλιξη της ανθρωπότητας».
...Όπως λέει ο Λιούις στο ποίημά του, η κρίση πρέπει να αρχίσει με μας προσωπικά. Τα σπανιότερα λόγια που μπορεί κανείς να ακούσει από ένα συγγραφέα είναι οι λέξεις: «Κύριοι, έκανα λάθος!». Αλλά, τα λόγια αυτά είναι εκείνα που καθένας πρέπει να πει μπροστά στον Θεό, όταν τον συναντήσει...
Κυριε Ιησού Χριστέ,
Αν για μας η εμπειρία της παιδικής (σου) ηλικίας είναι τόσο δύσκολη, δεν είναι το ίδιο για σένα, Υιέ του Θεού.
Αν εμείς σκοντάφτουμε στον δρόμο που οδηγεί σε κοινωνία μαζί σου εξαιτίας της σμικρότητάς σου, εσύ μπορείς να μετακινήσεις όλα τα εμπόδια που δεν μας αφήνουν να το κάνουμε αυτό.
Ξέρουμε ότι εσύ δεν θα ησυχάσεις ώσπου να μας βρεις καθ’ ομοιότητα μαζί σου και μ’ αυτή την (ίδια) σμικρότητα.
Επίτρεψέ μας σήμερα, Υιέ του Θεού, να περιοριστούμε ακριβώς στην καρδιά σου. Δώσε μας να μπορούμε να μην υπολογίζουμε τον εαυτό μας μεγάλον στις εμπειρίες μας.
Αντίθετα δώσε μας να γίνουμε μικροί όπως εσύ, έτσι ώστε να μπορούμε να περιοριστούμε κοντά σ’ εσένα και να λάβουμε από εσένα άφθονη ταπεινοσύνη και πραότητα.
Μη μας στερήσεις την αποκάλυψή σου, την επιφάνεια της παιδικότητάς σου στις καρδιές μας, ώστε μ’ αυτήν να μπορέσουμε να θεραπεύσουμε όλη την υπεροψία και όλη την αλαζονεία μας.
Έχουμε πολύ μεγάλη ανάγκη … να αποκαλύψεις εσύ μέσα μας την απλότητά σου, περιορίζοντας εμάς, και στην πραγματικότητα την Εκκλησία και ολόκληρο τον κόσμο, σ’ εσένα. Ο κόσμος μας είναι καταπονημένος και εξαντλημένος, γιατί καθένας προσπαθεί να δει ποιος είναι ο μεγαλύτερος.
Υπάρχει ένας ανελέητος ανταγωνισμός ανάμεσα σε κυβερνήσεις, εκκλησίες, λαούς, μέσα σε οικογένειες, ανάμεσα σε ενορίες :
Ποιος από μας είναι ο μεγαλύτερος ; Ο κόσμος σαπίζει από επώδυνες πληγές εξαιτίας αυτής της βαριάς αρρώστιας :
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος ; Αλλά σήμερα βρήκαμε σ’ εσένα, Υιέ του Θεού, το μόνο μας φάρμακο.
Εμείς, κι ο κόσμος ολόκληρος, δεν θα βρούμε σωτηρία ή ειρήνη εκτός αν πάμε πίσω να σεσυναντήσουμε και πάλι στη φάτνη της Βηθλεέμ. Αμήν.
Εφτακόσια χρόνια πριν την γέννηση του Χριστού ο μέγας προφήτης Ησαΐας (= ο Θεός σώζει) προφητεύει στο έβδομο κεφάλαιο του βιβλίου του ότι: «... γι' αυτό θα σας δώσει ο Κύριος το εξής θαυμαστό σημάδι (= θαύμα)· η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο και θα κληθεί το όνομά του Εμμανουήλ (= ο Θεός είναι μαζί μας)...» (Ησ. 7, 14). Άραγε να εννοεί ο προφήτης ότι πριν ο Θεός δεν ήταν μαζί με τον λαό του; Άραγε να εννοεί το Εμμανουήλ σαν κλητική ονομασία; Όμως, ο Θεός ήταν παρών σε όλη την ιστορική διαδρομή του λαού του, και όταν γεννήθηκε ο προφητευόμενος, δεν έλαβε το Εμμανουήλ ως όνομα, αλλά το Ιησούς!
Το Εμμανουήλ σημαίνει (όπως επισημαίνει ο ερμηνευτής π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος) πραγματική κατάσταση, δηλαδή εννοεί περισσότερο ότι με την γέννηση αυτού του Παιδιού ο Θεός θα είναι σαν εμάς, και όχι απλώς μια κλητική ονοματική προσφώνηση ενός προσώπου, έστω και του αγιότερου!
Οι λέξεις βρίσκονται παντού μέσα μας. Χοροπηδάνε ως σκέψεις, περπατάνε ως παρηγορητικά λόγια, ταξιδεύουν στην ανάγκη του άλλου, βυθίζονται στη σιωπή ή στο αδιέξοδο, ψάχνουν να βρουν την ολοκλήρωση, δηλώνουν την έλλειψη. Οι λέξεις είναι το μόνο όπλο που έχουμε σε αυτή τη ζωή. Η μητρική σχέση δομείται με λέξεις. Ο έρωτας ανθίζει με λέξεις. Η φιλία ανδρώνεται με λέξεις. Η ψυχοθεραπεία θεραπεύει με λέξεις. Η γραφή φτιάχνει κόσμους με λέξεις. Οι άνθρωποι συνδεόμαστε από την πρώτη στιγμή με τον εαυτό μας και τους άλλους με λέξεις. Η γλώσσα δεν είναι μόνον ένα εργαλείο. Είναι ο τρόπος που δομείται ο εγκέφαλος, είναι η λειτουργία των αρχών της ζωής. Μιλάω και η λογική βάζει σε τάξη τα πράγματα. Μαθαίνω πώς να εκφράζομαι, μαθαίνω να ακούω τις λέξεις του άλλου, και έτσι κινείται ο κόσμος. Ετσι συγκινείται ο κόσμος.
Οι άνθρωποι έχασαν την ευλάβεια και τον σεβασμό προς καθετί το ιερό, καθώς επίσης και την ταπείνωση, που κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται ανάξιος όχι μόνο να επιτελεί αλλά και να βλέπει απλώς θαύματα. Έτσι, σήμερα διψούν για θαύματα όσο ποτέ άλλοτε. Μεθυσμένοι από την υπερηφάνεια, την αυτοπεποίθηση και την άγνοια, τρέχουν απρόσεκτα, απερίσκεπτα και παράτολμα σε καθετί το θαυματουργικό. Δεν αρνούνται, μάλιστα, να λάβουν μέρος και οι ίδιοι στην επιτέλεση θαυμάτων· το αποφασίζουν χωρίς σκέψη. Αυτή η τάση είναι επικίνδυνη περισσότερο από ποτέ. Γιατί πλησιάζουμε σταδιακά στην εποχή που θ' αρχίσουν να γίνονται πολυάριθμα και εκπληκτικά θαύματα, θαύματα που θα πλανύσουν και θα σύρουν στην απώλεια τους σαρκικούς ανθρώπους.
Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ
Περιοδικό "Ανοιχτοί Ορίζοντες" τευχ.1101 σελ.15
1............
2............
3. Ένα τρίτο ερώτημα αφορά τη στάση της ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο Α. Βέλλιος δήλωσε σαφώς ότι δεν πιστεύει και ότι δεν θέλει σταυρό στον τάφο του. Είναι η ελευθερία του και το δικαίωμά του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία γιατί τέλεσε την ακολουθία της κηδείας; Εδώ δεν τελεί κηδεία για αλλόθρησκους και αλλόδοξους! Με ποια λογική τελεί κηδεία για δεδηλωμένους άθεους, που μάλιστα δεν θέλουν τον σταυρό στον τάφο τους και τελειώνουν τη ζωή τους με τρόπο που δηλώνει απόρριψη της χριστιανικής πίστης; Δεν θέλει να πάρει θέση; Είναι από αδράνεια; Δεν ξέρει τι να πει; Δεν θέλει να φανεί αυστηρή; Αλλά εδώ δεν πρόκειται για αυστηρότητα ούτε για απόρριψη του θανόντος. Αυτόν τον κρίνει ο Θεός και μόνο. Αλλά δεν έπρεπε η Ορθόδοξη Εκκλησία να δείξει ότι έχει θέση, ότι κάθε συμπεριφορά δεν είναι χριστιανική και να καλέσει τους πιστούς και όλους τους άλλους σε μια συνειδητή και υπεύθυνη επιλογή;
Ο ηγούμενος Odilo του φημισμένου γαλλικού Αββαείου του Cluny εισήγαγε τη γιορτή «Όλων των Ψυχών» το 998 για τα μέλη του δικού του θρησκευτικού τάγματος.
Περιοδικό ΣΥΝΑΞΗ τευχ.139 σελ. 78-84.
Το τι γινόταν στο παρελθόν, εκατό ή διακόσια χρόνια πριν, δεν έχει καμιά σχέση με το τι γίνεται σήμερα. Δεν μπορεί η εκκλησία να επικαλείται συνεχώς αυτό το παρελθόν. ζει πλέον σε μία μετα-Κωνσταντίνεια εποχή, έχοντας ουσιαστικά χάσει την υποστήριξη της εγκόσμιας εξουσίας. Αν η Ελλαδική Εκκλησία δεν αντιληφθεί ότι ουσιαστικά αποτελεί ένα πολύ μικρό ποσοστό του ελληνικού λαού, δεν θα παύσει να απαιτεί την αυθεντία επί όλου του λαού.
Η πρόσφατη αναστάτωση απ” αφορμής του εγγράφου του Υπουργείου Παιδείας (10 Ιουλίου 2008) περί δυνατότητας απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει πανηγυρικά να χαιρετιστεί, νομίζω, ως μια εξαιρετική ευκαιρία: Ως πρώτης τάξεως αφορμή για να συνειδητοποιήσει κανείς πόσο πηχτή είναι η ιλύς στην οποία καλείται να κωπηλατήσει η συζήτηση του ζητήματος!
Ντυμένος τον εσπιλωμένο της σαρκός χιτώνα
τον αναβαλλόμενο το φως ώσπερ ιμάτιο
προσπαθώ να παραστήσω· θέατρο σκιών.
Μαξίμ Γκόρκι
Από το βιβλίο «Τα παιδικά χρόνια»
Στα θρησκευτικά, είχαμε δάσκαλο έναν ωραίο νεαρό παπά, με πλούσια μαλλιά. Ο παπάς δε μ’ αγαπούσε, γιατί δεν είχα την «Ιερά ιστορία της Παλαιός και της Καινής Διαθήκης», και γιατί κορόιδευα τον τρόπο που μιλούσε.
Μόλις έμπαινε στην τάξη, πρώτη του δουλειά ήτανε να με ρωτήσει:
...Δημόσιοι υπάλληλοι, εξαρτώμενοι από το υπουργείο, τον διευθυντή, την επιθεώρηση, με ένα αναλυτικό πρόγραμμα κι ένα σχολικό βοήθημα ως μόνα εφόδια, κατάσαρκα μέσα στον σημερινό αδιάφορο κόσμο, μόνοι σ’ ένα χωριό ή σε μια γειτονιά της αχανούς Αθήνας, αθωράκιστοι, ζητούμε όσο τίποτε άλλο την προστασία της Εκκλησίας. Οι ιερείς έχουν την ασφάλεια του ναού, την αποδοχή από τους πιστούς που τους περιβάλλουν. Ο λόγος τους βρίσκει άμεση πρόσβαση στις ακολουθίες, εκβάλλει και στηρίζεται στα μυστήρια. Εμείς πρέπει μόνο να διδάξουμε. Μέσα σε πλαίσια αναιρετικά της χριστιανικής διδασκαλίας: βαθμολογώντας, ακλουθώντας σχηματικές άσχετες με την εσωτερική υφή του λόγου του Ευαγγελίου διδακτικές ενότητες, μέσα στα ίδια πλαίσια που διδάσκονται η ιστορία, η φυσική, η βιολογία -έχοντας μάλιστα να παλαίψουμε μαζί τους....
...Μια αδιαβροχοποίηση της θρησκείας από τον παλμό της ζωής, να πώς φαίνεται να λειτούργησε το μάθημα των θρησκευτικών. Η εκκλησία εμφανίστηκε ως το Super Market μεταφυσικής τεκμηρίωσης της κυρίαρχης ιδεολογίας του συστήματος. Πρέπει να εργάζεται έξω από το σπίτι (το βασίλειό της) η γυναίκα; Tι σχέση έχει η σύγχρονη εργασία με την εργασία του μικρού Iησού κοντά στον Ιωσήφ; Eπιβάλλεται η ελεημοσύνη, γιατί όμως αγνοείται η κοινωνική δικαιοσύνη; H θεία ευχαριστία είναι καθήκον μας, τι έχει να κάνει όμως με τη ζωή μας;...
Η 28η Οκτωβρίου 2016, είναι η 75η επέτειος του μεγάλου ΟΧΙ στη βία και την υποδούλωση, που αντέταξε η Ελλάδα το 1940, των τότε 7 εκατομμυρίων, απέναντι στην Ιταλία των 44 εκατομμυρίων.
Μετά την απόκρουση της πρώτης ιταλικής επίθεσης και την κατάληψη θέσεων του ιταλικού στρατού από τον ελληνικό στρατό, ο Μουσολίνι σχεδίασε μια δεύτερη, μεγαλύτερη επίθεση, για ν’ ανατρέψει την εις βάρος του έκβαση του πολέμου. Η γενική αναλογία ήταν 25 ιταλικές μεραρχίες έναντι 5 ελληνικών. Κεντρικό σημείο της ελληνικής άμυνας ήταν το ύψωμα 731. Απέναντι ακριβώς, σε απόσταση ασφαλείας, εγκατέστησε το παρατηρητήριό του ο ίδιος ο Μουσολίνι. Κάτι σαν Ξέρξης στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Η ιταλική, ανοιξιάτικη, εαρινή αντεπίθεση, με την επονομασία «επιχείρηση πριμαβέρα» άρχισε την αυγή της 9ης Μαρτίου 1941, υπό την προσωπική επίβλεψη του Ντούτσε.
[fluid][html css_xs="width:100%;"]
«Ο μηχανισμός με τον οποίο μια πολύ σκληρή κατάσταση μάς αποκτηνώνει, βρίσκεται στο ότι η ενέργεια που μας παρέχουν τα ευγενή συναισθήματα είναι, γενικά, περιορισμένη. Αν η κατάσταση απαιτεί να πάμε πέρα από αυτήν, ζητάμε τη συνδρομή κατώτερων συναισθημάτων (φόβος, πόθος, δόξα, τιμές), που είναι πλουσιότερα σε ενέργεια.
Εισαγωγικά.
Σάλαγος λοιπόν και πάλι στον γκιαούρ οντά για το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία! Κατήχηση θα είναι το μάθημα ή διδασκαλία της πολιτιστικής υποδομής του τόπου; Το κράτος ή η διοίκηση της εκκλησίας ρυθμίζει το θέμα; Συζητάμε ή μονομερώς αποφασίζουμε; Είμαστε συναποφασίζοντες ή απλώς το κράτος λαμβάνει υπ’ όψιν τις παρατηρήσεις της Εκκλησίας, που είναι η επικρατούσα θρησκεία στον τόπο;
Ας δούμε το θέμα ως παρελθόν, κι ας σκεφθούμε με ψυχραιμία το τώρα και το μέλλον.
Γράφω ποιήματα μέσα στα πλαίσια που ορίζουν οι υπεύθυνες υπηρεσίεςΠου δεν περιέχουν τη λέξη: Ελευθερία, τη λέξη: ΔημοκρατίαΔεν φωνασκούν: Κάτω οι τύραννοι ή: Θάνατο στους προδότεςΠου παρακάμπτουν επιμελώς τα λεγόμενα φλέγοντα γεγονόταΓράφω ποιήματα άνετα και αναπαυτικά για όλες τις λογοκρισίεςΑποστρέφομαι τετριμμένες εκφράσεις όπως: σαπίλα ή καθάρματα ή πουλημένοιΕκλέγω σε πάσα περίπτωση την αρμοδιότερη λέξηΑυτήν που λέμε "ποιητική": στιλπνή, παρθενική, ιδεατώς ωραία.Γράφω ποιήματα που δεν στρέφονται κατά της καθεστηκυίας τάξεως
....
Δεν υπάρχει αμφιβολία: τα αυτιά του αφασικού δεν ακούν. Η αξίωση που δια στόματος Πόποβιτς ζητείται, δεν πρόκειται να βρει ανταπόκριση. Είναι τούτα μοίρα του αγωνιζόμενου για την αλήθεια, του αληθινά πνευματικού στην εποχή μας: δ ε ν α κ ο ύ γ ε τ α ι ....
Κινδυνεύεις να σε μετρήσουν στους ανθέλληνες, αν ξεκαθαρίσεις ότι τα δόγματα περί κληρονομημένης φυλετικής υπεροχής και περιουσίου λαού είναι αστεία, ανούσια και κυρίως επικίνδυνα. Και δεν τα έχεις ανάγκη για να νιώσεις σέβας απέναντι σε όσους έζησαν πριν από σένα σε τούτα τα μέρη, πάσχισαν (όσοι πάσχισαν) για να τα κάνουν ανθρωπινότερα, και κάποια στιγμή σού τα παρέδωσαν για να τα παραδώσεις με τη σειρά σου. Και σίγουρα (ιδού ένα επιπλέον σίγουρο), ποιμένες και πολιτικάντες που διαλαλούν χρησιμοθηρικά, κυρίως μπροστά σε κάμερες, την πίστη τους και την ευλάβειά τους, θα σε κατατάξουν στην κατηγορία των βδελυγμάτων, αν διανοηθείς να υποστηρίξεις την παράλογη ιδέα ότι μια χαρά Ελληνας, μια χαρά φιλόπατρις Ελληνας, ακέραιος, πλήρης, όχι κατά 67% ή κατά 78%, μπορεί να είναι κι ένας μη ορθόδοξος Ελληνας.
… μένει απολιθωμένη στη γραφειοκρατική δομή και στη δίψα κυριάρχησης επί της κοινωνίας. Μια αγκυλωμένη θεσμική εκκλησία ουδέποτε παίρνει την πρωτοβουλία να παραιτηθεί από προνόμιά της, τα οποία αντιστρατεύονται το Ευαγγέλιο και την αποστολή της.
«…μια φωνή και μια σιωπή
μια φωνή σιωπής
η φωνή της σιωπής μου…»
Samuel Beckett
Αυτό τον καιρό γίνεται συζήτηση και πολλοί ασχολούνται με την απόφαση ενός συμπατριώτη μας δημοσιογράφου και συγγραφέα να θέσει τέρμα στη ζωή του λόγω του αθεράπευτου καρκίνου του.
Αρρώστια από αρρώστια διαφέρει. Το Αλτσχάιμερ πάντως, από το οποίο πάσχουν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο, είναι ίσως εκείνη που διαφέρει περισσότερο από όλες τις άλλες. Η φοβερή αυτή αρρώστια συντρίβει προοδευτικά ό,τι ανθρώπινο μέσα στον άνθρωπο.
... Ευθυνόμαστε όμως για το κακό που βρίσκει τον άλλο, ακόμη και όταν είμαστε αθώοι....
...Η αυτοκτονία, η πιο μοναχική πράξη του ανθρώπου, μια πράξη που δεν προαναγγέλλεται αλλά μαθεύεται εκ των υστέρων, γίνεται εδώ αντικείμενο συζήτησης και διαπραγμάτευσης....
George Herbert 1593-1633
Η Αγάπη προσφέρθηκε και με υποδέχτηκε, όμως η ψυχή μου
αποτραβήχτηκε,
Ένοχη από σκόνη και αμαρτία.
Αλλά η Αγάπη άμεσα, παρατηρώντας ότι δίσταζα,
από την πρώτη είσοδό μου,με πλησίασε,
ρωτώντας με γλυκά, εάν κάτι μου έλειπε.
Ένας καλεσμένος, απάντησα, που να αξίζει να βρίσκεται εδώ!
Αγάπη είπε, Εσύ θα είσαι αυτός!
Εγώ, ο αγενής, ο αγνώμων;
Αχ, Αγαπητέ μου, δεν μπορώ να σε αντικρίσω!
Η Αγάπη κράτησε το χέρι μου, και απάντησε χαμογελώντας:
Ποιος έφτιαξε τα μάτια παρά εγώ;
Αλήθεια, Κύριε, αλλά τα αμαύρωσα· άφησε την ντροπή μου να πάει εκεί
που της αξίζει...
Και μήπως δεν γνωρίζεις, λέει η Αγάπη, ποιος βάσταξε την ευθύνη;
Αγαπητέ μου, τότε εγώ θα υπηρετήσω...! Πρέπει να καθίσεις, λέει η
αγάπη, και να γευτείς τη σάρκα μου!!
Και έτσι κάθισα και έφαγα....
Η πληρότητα μιας ανθρώπινης ζωής δεν υπολογίζεται μόνο με ό,τι συμβαίνει στο σώμα. Η ζωή δεν είναι υπόθεση σωματικής μόνο δύναμης ή υγείας ή ικανότητας να χαίρεται κανείς. Τι είναι ζωή;
«Εάν έλθει κάποιος ξένος προς εσάς, από άλλη χώρα, δεν θα τον (θλίψετε) ταλαιπωρήσετε. Όπως είναι για σας ο συμπατριώτης σας έτσι θα είναι και αυτός που ήλθε από ξένη χώρα προς εσάς. Θα τον αγαπήσεις όπως τον εαυτό σου, γιατί και σεις ξένοι ήσασταν στην Αίγυπτο. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας και εγώ διατάσσω».
Λευιτ. 19, 33-34
Εξοδ. 22, 21
(β’ Κοντάκιο Ἀποτομῆς Κεφαλῆς Προδρόμου)
Επίμετρο από τον Θεόδωρο Ζιάκα στο βιβλίο του C. S. Lewis «Το μεγάλο Διαζύγιο», δηλαδή σχόλια στον εκούσιο και αυτοπροαίρετο χωρισμό του ανθρώπου από τον Θεό.
Ο Jean Vanier, ιδρυτής του Κέντρου Αναπήρων στο Αρς, όπου ζουν άνθρωποι με διανοητικά προβλήματα, καθώς και όσοι έχουν αποφασίσει να ζουν μαζί τους, βρίσκει τη δύναμη να πολεμήσει για την πίστη και τον Αναστημένο Χριστό.
Στις 8:30 το βράδυ την, Τετάρτη, 27 Ιουλίου 2016 από την κατοικία του Αρχιεπισκόπου, στην Κρακοβία, όπου διαμένει ο Πάπας για την αποστολική επίσκεψή του, συνδέθηκε με ζωντανή εικόνα και ήχο με την ιταλική νεολαία που ήταν παρούσα στην Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας (WYD), συγκεντρωμένη στο Παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννη Παύλου Β 'στην Κρακοβία. Ο Πάπας απάντησε στις ερωτήσεις τριών νεαρών εκπροσώπων.
Σας χαιρετώ, σας χαιρετώ θερμά, βλέπω σε εσάς τόσο ενθουσιασμό και τόση χαρά. Αλλά όμως πρέπει να σας πω κάτι που θα λυπήσει τις καρδιές σας. Ας σιωπήσουμε. Είναι κάτι που αφορά κάποιον από εσάς
Ο Μaciej ήταν λίγο πάνω από τα 22. Σπούδασε γραφιστική και άφησε την δουλειά του για να εργαστεί εθελοντικά για την WYD (Παγκόσμια Ημέρα Νεότητας). Στην πραγματικότητα όλα τα σχέδια του συνεδρίου είναι δικά του. Κατά τη διάρκεια της εργασίας αυτής ξανα-ανακάλυψε την Πίστη του.
Μέσα στον ετήσιο εορταστικό εκκλησιαστικό κύκλο κατέχει σπουδαία θέση η γιορτή του δεκαπενταύγουστου. Η Κοίμηση της Παναγίας. Το Πάσχα του καλοκαιριού, όπως το ονομάζουν κάποιοι...ευσεβείς.
Το πέμπτο κεφάλαιο απο το βιβλιο "Το μεγάλο Διαζύγιο" του C.S.Lewis
... Προτιμώ να είμαι κολασμένος παρά να έρθω μαζί σου.'Ηρθα εδώ για να πάρω τα δικαιώματά μου, έτσι; 'Οχι για να μυξοκλαίγομαι ζητώντας λίγη ελεημοσύνη πεσμένος στα πόδια σου. Αν δεν μπορούν να με δεχτούν χωρίς εσένα, θα γυρίσω πίσω. 'Ηταν σχεδόν ευτυχισμένος τώρα που μπορούσε, με μια έννοια, να απειλήσει.
«Και όταν η Κιβωτός ξεκίνησε, ο Μωυσής προσευχήθηκε και είπε: Κύριε «ἐξεγέρθητι» μαζί μας και ας διασκορπισθούν απ’ εμπρός μας οι εχθροί σου και ας φύγουν όλοι οι μισούντες σε» (Αριθμ. 10, 34). Απ’ αυτό το περιστατικό και με αυτή την αφορμή ο ψαλμός 67 επαναλαμβάνει την προτρεπτική προστακτική της ικεσίας, για συνοδεία στην πορεία προς την Σιών. Ο Ψαλμός είναι ο πλέον δυσερμήνευτος κατά τον π. Ιωήλ Γιαννακόπουλο, όμως η γενική ιδέα του είναι σαφής: Ο Θεός είναι ο νικητής των εθνών. Και, κατά τον άγιο Αθανάσιο, προανακηρύττει την κατάργηση των δαιμόνων!
Ψαλμός προοιμιακός του ημερήσιου κύκλου προσευχής, αφού κατά την ιδιότυπη Γραφική προσμέτρηση «... καί ἐγένετο ἑσπέρας καί ἐγένετο πρωΐ ἡμέρα...», η "ημέρα" δηλαδή αρχίζει αφ’ εσπέρας! Και εκεί μεν (στο πρώτο κεφάλαιο Γενέσεως-Πεντάτευχος) ημέρα σημαίνει αόριστο διάστημα (η εβδόμη δεν κλείνει με το σύνηθες... και ἐγένετο ἑσπέρας, ἡμέρα ἑβδόμη!!) όμως στην κατά ακριβολογία χρήση της λέξεως, ο Γραφικός προσδιορισμός έκανε αρχή της εόρτιας ημέρας τον εσπερινό. Οι πατέρες και διδάσκαλοι των χριστιανών όρισαν εναρκτήρια προσευχή του εσπερινού τον ψαλμό 103, ως αφετηριακή στιγμή της πορείας προς τον Χριστό.
Ποιος είσαι; Πού και γιατί πηγαίνεις; Πρέπει να απαντήσετε... Μη κάνετε το λάθος να απαιτείτε απ’ την κοινωνία μας (... την όποια) να μην έχει από σας καμιά αξίωση! Δεν βοηθούν οι αυταπάτες...!
Τα παραπάνω δεν είναι ερωτηματικά του μυαλού. Είναι υπαρξιακά κενά που χρειάζονται επειγόντως κάλυψη, γιατί αλλιώς αν δεν καλυφθούν θα "μπάζουν" στην ζωή σας... προβλήματα... άχρηστα... και λάθη...!!
Λοιπόν θα πείτε, έχεις να προτείνεις κάτι; Στις διαπιστώσεις-διαγνώσεις συμφωνούμε. Ποια λύση-απάντηση, όμως, υπάρχει;
.... Βλέπω ἀνθρώπους παράφρονες καί μανιασμένους πού χαζολογοῦν. Ἀνθρώπους, πού δέν ξέρουν οὔτε τί λένε οὔτε τί διαβεβαιώνουν, πού τολμοῦν ὅμως νά ἀποφαίνονται χωρίς να γνωρίζουν καί νά ὰναθεματίζουν αὐτά πού ἀγνοοῦν, καί ἔτσι νά γίνονται γελοῖα τά δικά μας ἀπό τούς μή πιστεύοντες. Ἀνθρώπους πού οὔτε γιά σωστό τρόπο ζωῆς φροντίζουν οὔτε νά πράττουν τό καλό ἔμαθαν. ...
«Ο άνθρωπος γεννιέται στο πλαίσιο της ισλαμικής κουλτούρας σαν μια λέξη ή ένα σημείο στίξης σ’ ένα βιβλίο που είναι η Ούμμα, η κοινότητα των πιστών», μας θυμίζει ο Αδωνις. Το εγώ του ατόμου δεν καθορίζεται από τον εσωτερικό του κόσμο, αλλά από τα ιερά κείμενα και τη συναίνεση της κοινότητας, κι έτσι του αφαιρείται η δυνατότητα να κινηθεί και να αναπτύξει τη δημιουργικότητά του. Εγκλειστος στο εσωτερικό ενός κύκλου που έχει χαραχθεί από τα ιερά κείμενα, ο πιστός υφίσταται τη βία της επιβολής και εκπέμπει, με τη σειρά του, τη βία σε οποιονδήποτε βρίσκεται έξω απ’ αυτόν τον κύκλο.
Δύο κείμενα για... "χίλιες" σκέψεις
Θέματα που... σκανδαλίζουν την ταπεινή (;) αυτάρκεια και αυταρέσκεια των ορθοδόξων είναι τα παρακάτω! Ακουμπήματα οδυνηρών πληγών που «φλεγμαίνουν καί αἱμορραγοῦν» και όσοι «δεν καταλαβαίνουν»... «δεν ξέρουν που πατούν και που πηγαίνουν».
Όμως όλα αυτά (οι διηρημένοι χριστιανοί) είναι πέτρες σκανδάλου και λίθοι προσκόματος, για ανθρώπους που σκέπτονται όπως θέλει ο Χριστός, που λέει: Να σας βλέπουν αγαπημένους και ενωμένους (τους μαθητές μου) και να πιστέψουν ότι ο Θεός με απέστειλε. Δηλαδή να πιστέψουν στην θεότητα του Χριστού!
Ας ακούσουμε τον π. Raniero Cantalamessa στην διδασκαλία του στην Σύνοδο των Αγγλικανών και ας διαβάσουμε το κείμενο του αρχισυντάκτη του ελληνικού καθολικού περιοδικού «Ανοιχτοί Ορίζοντες» με περίσκεψη, καλή διάθεση και αγωνία, για το σκάνδαλο της διαίρεσης μας, και ας προσευχηθούμε (ας προσευχόμαστε πάντοτε) να σηκώσει ο Χριστός από τον ανθρώπινο δρόμο τις εμποδίζουσες "πέτρες" και να "παύση τα σχίσματα".
....Όλα είχαν τον χρόνο τους, κι εγώ είχα λάβει μια νέα ζωή. Ξέρω πως έχω την τιμή να είμαι γυναίκα ενός μάρτυρα. Δεν υπάρχει ελπίδα ή κουράγιο ή μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον.
...
Στις 19 Ιουλίου γιορτάζει ένας Ρώσος Άγιος, που για εκείνους (τους Ρώσους) είναι πασίγνωστος και σε μας σχεδόν άγνωστος, ο όσιος Σεραφείμ, που έζησε στην περιοχή του Σάρωφ. Ένα πρόσωπο μεγαλειώδες και μια φανέρωση του Χριστού (στο πρόσωπο του Αγίου) γοητευτικότατη. Ένα πρόσωπο για το οποίο η Παναγία έδωσε διαβεβαίωση: «Αυτός είναι από την γενεά μας», όταν τον θεράπευσε νεαρό από την τρίχρονη ταλαιπωρία της υδρωπικίας, ενώ ήταν ετοιμοθάνατος.
Όταν οι γονείς μου χώρισαν, ο πατέρας μου με εγκατέλειψε. Η αρρώστια του, σχιζοφρένεια, πρώτα τον έστειλε στο κελί της φυλακής και μετά σε ψυχιατρείο.
Ο ελληνικός εθνικισμός
από τον Όμηρο στον Ευριπίδη
Απόσπασμα
Ποιος είναι ο παραδοσιακός τρόπος ποιμαντικής;
Για να απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, πρώτα πρέπει να κατανοήσουμε τι σημαίνει «εκκλησιαστική παράδοση» και, μετά, να διευκρινίσουμε τι είναι αυτό που αποτελεί την αυθεντία και το εκκλησιαστικό φρόνημα του ποιμένα.
Τρίτη 21 Ιουνίου 2016
Ο Αρχιεπίσκοπος προσεύχεται για τα πρώτα μέλη της μοναστικά-εμπνευσμένης κοινότητας για νεαρούς Χριστιανούς, «Μακάρι να φύγετε από εδώ για να θρέψετε τον κόσμο».
Καθώς περνούν οι μέρες ξεφυτρώνουν και κάποιοι που δημοσιοποιούν την διαφωνία τους τουλάχιστον όσον αφορά το πώς χαρακτηρίζονται οι άλλες Εκκλησίες.
Σ’ αυτήν που πλέον τρώει μαζί Του εις Εμμαούς
Αναστάσιμο
Φέτος το Πάσχα καλώς όρισες, Χριστέ,
Κι έλα να γιοματίσουμε μαζί ψωμί και ψάρι.
Θα πλημμυρίζουν μύρα γύρω οι πασχαλιές
Και θα σου ψάλω το αναστάσιμο τροπάρι.
Ένα ποίημα του μεγάλου Άρη Αλεξάνδρου ως μνημόσυνο, του σαν σήμερα θανάτου του..... και εις διαρκή μας υπενθύμιση , ότι δεν θα υπάρχουμε χωρίς τον δικό μας χώρο... Και ο "χώρος" ειναι η πίστη, η ποιότητα, το ήθος, οι σχέσεις και ο θάνατος.
Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι. Αυτό το site είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια "βάση δεδομένων" για όλους τους φίλους του ενοριακού κέντρου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Πρεβέζης. Επειδή πολλοί από την παρέα του ενοριακού, πλέον δεν ζουν την καθημερινότητά τους στην πόλη της Πρέβεζας, ήδη από ετών "μοιραζόμαστε" μαζί τους ό,τι έχουμε και συζητάμε. Φυσικά και με όποιον άλλον τα βρίσκει ενδιαφέροντα και τον απασχολούν. Ατυχώς ο εκκλησιαστικός "χώρος", για τα ελληνικά δεδομένα, έχει πολύ απολυτότητα και φανατισμό, και το χειρότερο, αυτά τα νομίζει γνησιότητα και μπερδεύει (ηθελημένα ή αθέλητα) το δόγμα με την πίστη! Φαντάζεται ότι μια αλαζονική βεβαιότητα που στηρίζεται στο δόγμα (είμαστε Ορθόδοξοι) αποτελεί τεκμήριο ποιότητας, ξεχνώντας πεισματικά τον λόγο του Χριστού "οὐ πᾶς ὁ λέγων με, Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν…". Αυτό το "ηλεκτρονικό παράθυρο" του Ναού μας επιθυμεί να κάνει τους επισκέπτες του ευαίσθητους στην διάκριση, που υπάρχει ανάμεσα στην σκέψη και στην αμφιβολία. Δεν επιθυμεί να είναι ένα "εκκλησιαστικό μπακάλικο" που μοιράζει τα πάντα σε μικρά πακέτα… στους πελάτες του! Πιστεύει ότι ο λόγος της Εκκλησίας και των χριστιανών δεν πρέπει να γεννάει χασμουρητό βαριεστιμάρας, αλλά να διεγείρει σε προσπάθεια αναζήτησης της Βασιλείας του Θεού, η πύλη της οποίας είναι "κρυμένη" μέσα στην καρδιά μας, όπως είπε ο Χριστός. Όλα τα κείμενά μας σ᾿ αυτό στοχεύουν. Σ᾿ αυτή την εύρεση της οδού και της πύλης. Άλλωστε για τους μη χριστιανούς σημασία δεν έχουν τα γραφόμενα. Η ποιότητα και η τελειότητα μιας θρησκείας κρίνεται από τις αρετές των πιστών της. Οι άνθρωποι "κατακτώνται" όχι με τα λόγια, αλλά με τα παραδείγματα. Όλα τα λόγια αυτού του site σ᾿ αυτό στοχεύουν: να γίνουν αφορμή να γεννηθεί παράδειγμα.
Ελπίζουμε ότι με την επίσκεψη σας σε αυτή την ιστοσελίδα θα ενημερωθείτε για το πνευματικό ταξίδι σας προς τον Ιησού και ότι θα βοηθηθείτε να πλησιάσετε και να γνωρίσετε την Μητέρα μας Εκκλησία. Η τεχνολογία είναι ένας τεράστιος τρόπος επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών. Έχει κάνει τον κόσμο μας μικρότερο, αλλά έχει κάνει τα μέσα επικοινωνίας τεράστια. Είναι σημαντικό να κρατάμε την προσευχή στη ζωή μας πάντα σταθερή και "ίδια" ακόμα και όταν η τεχνολογική πρόοδος αλλάζει σχεδόν καθημερινά. Να ξέρετε ότι παραμένετε στις προσευχές μας καθημερινά καθώς σας ζητάμε να θυμάστε και μας στη δική σας.
Πιστεύουμε στον Θεό-Χριστό
- Που υποστηρίζει τους ζωντανούς με καλοσύνη·
- και ανασταίνει τους νεκρούς με μεγάλο έλεος.
- Στηρίζει αυτούς που δεν αντέχουν και πέφτουν.
- Θεραπεύει τους ασθενείς που πρέπει να γίνουν καλά.
- Απελευθερώνει τους αιχμαλώτους σε κάθε είδους αιχμαλωσία.
- Διατηρεί την πίστη με κείνους που κοιμούνται στο χώμα.-
Δεν είναι η προσευχή μια παθητική τελετουργία. Κάθε λόγος προσευχής προϋποθέτει και συγχρόνως δημιουργεί τον κόσμο για τον οποίον μιλάει. Μιλάμε με ιερότητα για ο,τιδήποτε προσευχόμαστε. Ακριβώς γι’ αυτό ας συμπαραλάβουμε το ιερότερο ανθρώπινο πρόσωπο την Μαρία Θεοτόκο, την Παναγία μας, αρχηγό και βοηθό μας στην προσευχή μας
- για όσους υποφέρουν από κάθε είδους ασθένεια·
- για τους οικονομικούς και κοινωνικούς μετανάστες·
- για τους φτωχούς εργάτες·
- για τους αδύναμους και καταπιεσμένους·
- για τους φυλακισμένους και τους εξαρτημένους σε κάθε είδους φυλακή και αιχμαλωσία·
- για μας τους ίδιους (τελευταία) τώρα ειδικά στην περίοδο νηστείας μας, ώστε η εκούσια πείνα και δίψα της Εκκλησίας μας (μέλη της οποίας είμαστε) να μην είναι απλώς μια πείνα από έλλειψη τροφής, αλλά να πεινάμε και να ζητάμε να χορτάσουμε απ’ Αυτόν που έρχετα
