Συγγραφέας: Αγγελάκης Γιώργος

(Επιφανειακή βαφή)

Γύφτε,

η ώρα που φοβόμαστε θαρρώ πως έχει φτάσει.

Στις στοές που υπάρχουν κάτω από την παλαιά πόλη της Ρώμης έχουν ταφεί τόσο οι απλοί χριστιανοί όσο και οι μάρτυρες εκείνης της εποχής (όσοι δηλαδή έχυσαν το αίμα τους για τον Χριστό, θυσιάζοντας τη ζωή τους για να μην Τον αρνηθούν).

Οι κατακόμβες, όπως λέγονται αυτές οι στοές, είναι τόποι άγιοι και ιεροί για τους χριστιανούς. Σημεία αναφοράς και τόποι προσευχής. Όντας οι χριστιανοί τότε εκτός νόμου και μη έχοντας φανερούς τόπους προσευχής (δηλαδή ναούς), τελούσαν και τη Θεία Ευχαριστία σ´ εκείνα τα υπόγεια. Και φυσικά ενταφίαζαν τους νεκρούς και τους Μάρτυρες τους περίπου στον ίδιο χώρο.

Συγγραφέας: Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος

Η μαγεία του Παπαδιαμάντη την οποία επαινεί και παρουσιάζει ο νομπελίστας μας Οδ. Ελύτης έχει και σπουδαιότερη πλευρά, αυτήν του περιεχομένου του εσωτερικού. Όχι μόνον γοητευτική, ακριβολόγος, αλλά και ουσιαστική επισήμανση θεμάτων. Όχι μόνον εξωτερική ομορφιά, αλλά και εσωτερική ποιότητα. Αυτό είναι που τελικά γοητεύει, αλλιώς καταντά ιδιότυπη δημαγωγία και λεξιλαγνική παράθεση το παπαδιαμαντικό κείμενο.

Παραθέτουμε τρία μικρά τμήματα. Το πρώτο από τους "Χαλασοχώρηδες" για να σκεφτούμε τα πολιτικά. Το επόμενο από το ¨Λόγοι εκκλησιαστικοί και μελέται" η τελευταία παράγραφος. Και ολόκληρο το άρθρο "Εκκλησιαστικοί ρήτορες και Ιερά Σύνοδος". Τα δύο από το πέμπτο τόμο των Απάντων του ΔΟΜΟΥ. Ταύτα δε πάντα προς νουθεσίαν ημών γέγραπται. 

Τα κείμενα έχουν γραφεί το 1888...!

Συγγραφέας: Ρωμανός ο Μελωδός

Ο παλαιός ο ποιητής, (Ρωμανός ο Μελωδός) έγραψε ένα πανέμορφο θεολογικά αφήγημα της σχέσης του Χριστού με κάθε άνθρωπο, μέσω του Πέτρου.

Ο νέος ποιητής, (Τάσος Λειβαδίτης) όμορφα και λιγόλογα μας επανέλαβε, πανέμορφα επίσης, ότι για να μας συγχωρήσει έγινε άνθρωπος! Αρκεί να γείρουμε στον τοίχο και να κλάψουμε.

Ας τους αφουγκραστούμε με την σειρά ώστε να πάψουμε να φοβόμαστε πια και να ... γεμίσει ο χιτώνας μας._

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Το Βάπτισμα είναι μια πολύ σοβαρή και υπεύθυνη επιλογή, τόσο για την στάση απέναντι στο δικό μας βάπτισμα, όσο και απέναντι στο βάπτισμα στο οποίο οδηγούμε τα μικρά μας παιδιά. Είναι ο τρόπος ένταξης στην Εκκλησία του Χριστού. Είναι η επικύρωση της σχέσης κάποιου με τον Χριστό. Είναι για μας τους Έλληνες συστατικό της εθνικής ιδιοπροσωπίας μας τελικώς περισσότερο (δυστυχώς) από το να είναι θρησκευτική πράξη. Η σύγχυση περί το θέμα με την παγιωθείσα ιδιωτικότητά του, που τελικώς αναιρεί την κοινότητα την εκκλησιαστική, είναι πολύ μεγάλη, και από αυτό προέκυψε και το φυλλάδιο που κρατάς στα χέρια σου.

Συγγραφέας: Καραποστόλης Βασίλης

«Δεν μετανιώνω για τίποτα». «Ό,τι έγινε, έγινε». H δήλωση ακούγεται συχνά και σε τόνους που δεν σηκώνουν αμφισβήτηση. Άνθρωποι που φαίνεται πως προσπαθούν να κάνουν έναν απολογισμό της ζωής τους, αποδεικνύεται πως δεν επιθυμούν παρά μιαν επίδειξη. Θα ήθελαν να δείχνουν αδέσμευτοι, «ξεπλυμένοι» από άχρηστες μνήμες. Δεν κοιτάνε προς τα πίσω αυτοί, μόνο μπροστά. Δεν έχει νόημα - ισχυρίζονται - να σκαλίζουμε τα περασμένα, αφού τα περασμένα δεν διορθώνονται. Ίσια μπροστά λοιπόν η ματιά, εμπιστοσύνη στο μέλλον! Αλλά, μήπως αυτός που το φωνάζει είναι μόνο ο φόβος τους;

Στην αντίρρηση των διαφωνούντων για την χρήση εικόνων από την Εκκλησία και στην κατηγορία ότι είμαστε... ειδωλολατρούντες, όλοι οι παπάδες απαντούν σωστά, λέγοντας: Δεν είναι ειδωλολατρεία, δεν προσκυνούμε το ξύλο και τα χρώματα αλλά το εικονιζόμενο πρόσωπο, «Ἡ τῆς εἰκόνος τιμή ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει»!! Δεν θεωρούμε ταυτόσημα, το πρόσωπο του Χριστού, της Παναγίας ή των αγίων, με τις εικόνες τους. Όπως και στις φωτογραφίες, όλοι ξέρουμε, ότι ο εικονιζόμενος δεν ταυτίζεται με την έντυπη απεικόνιση του προσώπου του!

Όμως σε μας η φωτογραφία του γεννάει σκέψεις και συναισθήματα και μας «ξυπνάει» στο να τον σκεφτούμε. Με τον ίδιο τρόπο και στις εικόνες η ζωγραφική και συμβολικά αναγωγική παρουσίαση του προσώπου του Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων, γεννάει μέσα μας προσευχητική διάθεση και προσπάθεια μίμησης. Και βέβαια για την παλαιότερη εποχή οι εικόνες λειτουργούσαν ως τα βιβλία των αγραμμάτων. Αυτό σημαίνει ότι τα βιβλία  ήταν τα κυρίως απαιτούμενα και χρήσιμα (Ευαγγέλια-Επιστολές· η Εκκλησία του Χριστού ήταν πάντοτε συνδυασμένη με το βιβλίο) και τα αντικαθιστούσαν απλώς οι εικόνες στην περίπτωση των αγραμμάτων.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Πριν λίγες μέρες, συνάντησα έναν μετανάστη που, για να αποφύγει τους ελέγχους, μετακινούνταν με τα πόδια! Τον ρώτησα πώς αντέχει και τι τρώει σ’ αυτές τις πορείες του. Με κοίταξε έκπληκτος και μου είπε ότι έχει να φάει... τρεις ημέρες.

Πέθανε ο φιλόσοφος Paul Ricoeur, τον Μάιο του 2005. Ήταν χριστιανός ώριμος σε αρετές, και πλούσιος σε σοφία. Αυτά που έλεγε την Μ.Εβδομάδα του 2000 σε επίσκεψή του στο Taize, δεν μας αφορούν απλώς,... μας μεγαλώνουν!

Τα παραθέτουμε και στη συνέχεια δίνουμε το γράμμα του ηγουμένου του Taize, Ροζέ Σουτς στην οικογένεια του P.Ricoeur με αφορμή το θάνατο του φιλοσόφου. Το γράμμα έχει λόγια ενός "οσιομάρτυρα" της αγάπης του Χριστού! Ας πλατύνουμε τις καρδιές μας.

Ζωή και ζωοποιός είναι μόνον ο Χριστός, οι χτύποι της καρδιάς είναι απλώς επιβίωση. Είναι άλλο η Ζωή και άλλο η επιβίωση. Αφού λοιπόν Ζωή είναι ο Χριστός, τότε η Παναγία είναι Μητέρα της Ζωής, όπως λέει και το απολυτίκιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Γέννησε Αυτόν που είναι η όντως Ζωή και γίνεται και για μας "είσοδος" εις την Ζωήν. Η αγάπη μας γι’ Αυτήν και συνεπώς η προσευχή μας προς Αυτήν έχει αποδέκτη και στόχο τον Χριστό. Η αξία της Παναγίας έγκειται στο ότι κρατά στα χέρια Της τον Χριστό. Από Αυτόν αποχτά αξία. Για Εκείνον μας απασχολεί και μας ενδιαφέρει. Χωρίς τον Χριστό η Παναγία δεν δέχεται την αγάπη μας και την τιμή μας.

Υπάρχει εκ του Χριστού.

Τιμάται από τον Χριστό.

Την αγαπάμε για τον Χριστό, αφού γίνεται και μητέρα όλων όσων πιστεύουν στον Χριστό, όπως Εκείνος μας δίδαξε όταν ήταν στον Σταυρό και απευθυνόμενος στον μαθητή Του Ιωάννη του είπε: Να η μητέρα σου.

Χάριν λοιπόν του Χριστού, έχουμε γι’ Αυτήν μητρική αγάπη και απευθυνόμαστε σ’ Αυτήν ως αγαπημένο μας πρόσωπο.

Η παράκληση είναι παλαιά προσευχή προς Αυτήν, που μπορεί, με το έλεος του Χριστού, να γίνει για μας παράκλησις (=παρηγορία) στην καθημερινότητα της ζωής μας. Με αφορμή τις παρακλήσεις του Δεκαπενταυγούστου ας κάνουμε φιλοτιμία μας και ας αποκτήσουμε την συνήθεια και το υπόλοιπο διάστημα του χρόνου να απευθυνόμαστε στην Παναγία χρησιμοποιώντας τους δύο παρακλητικούς κανόνες.

Δεν θυμάμαι μια μέρα, μια στιγμή, που ανακάλυψα την Ευχαριστία. Απλά έχω το βίωμα ότι πάντα ήμουν μέσα! Είχα χάσει τη μητέρα μου πολύ μικρή και η Λειτουργία ήταν για μένα ένας τρόπος να συνδέσω τη γη με τον ουρανό, τους ζωντανούς με τους νεκρούς σε μια ζωή, μια μνήμη, μια πίστη. Στο χωριό μου η Λειτουργία ειδωμένη μέσα από τα παιδικά μου μάτια ήταν πανέμορφη, το ίδιο και οι εκκλησιαστικές γιορτές.

Αργότερα, αφού είχα μετακομίσει στην πόλη, η Λειτουργία ήταν για μένα σαν καταφύγιο. Σαν μια στιγμή που μου ανήκε.

Περί τῆς σοφίας μέ τήν ὁποία πρέπει νά συγχωροῦνται οἱ ἐξομολογούμενοι

Πρέπει αὐτοί πού ἔχουν λάβει ἀπό τόν Θεό τήν ἐξουσία «τοῦ δεσμεῖν και λύειν» νά ἐλέγχουν τήν κατάσταση τῆς ἁμαρτίας καί τήν διάθεση ἐπιστροφῆς τοῦ ἁμαρτήσαντος καί ἀπό αὐτά νά καταλήγουν στην ἐπιλογή κατάλληλης θεραπείας τῆς ἀρρώστιας. Μήπως συγκαταβαίνοντας στούς πρόθυμους καί ἀπαιτώντας τό τέλειο ἀπό τούς ἀμελεῖς δέν βοηθήσουμε κανένα στήν σωτηρία του.

Ἡ ἀρρώστια τῆς ἁμαρτίας δέν εἶναι ἁπλῆ καί μονοδιάστατη ἀλλά πολυποίκιλη καί πολυειδής καί βλαστάνει πολλές βλαβερές παραφυάδες μέ τίς ὁποῖες ἁπλώνει πολύ τό κακό ἄν δέν ἀποκοπεῖ μέ τήν δύναμη τῆς τέχνης τοῦ πνευματικοῦ.

Συγγραφέας: Clément Olivier

(Μια, ατυχώς, πάντοτε επίκαιρη, διδασκαλία)

Ο εικοστός αιώνας τελειώνει με μια μεγάλη νίκη της χριστιανικής πίστης. Νίκη ανέλπιστη γιατί, μετά τη ρωσική επανάσταση και την εξάπλωση των μαρξιστικών καθεστώτων παντού στον κόσμο, ένας επιθετικός, καταστροφικός αθεϊσμός έμοιαζε να κερδίζει ακάθεκτα έδαφος.

με αφορμή την κτίση

- ❖ -

Δοξασμένος νάσαι, Πανάγαθε, Ύψιστε και Παντοδύναμε Χριστέ. Σε Σένα μονάχα, ταιριάζουν τα εγκώμια, η δόξα κι η τιμή και κάθε ευλογία! Κανένας άνθρωπος δεν είναι άξιος ούτε και να προφέρει τ᾿ όνομά Σου.

Δοξασμένος νάσαι, Κύριε, για όλα σου τα πλάσματα και ξέχωρα, για τον κυρ αδελφό, τον Ήλιο, που μας φέρνει τη μέρα και μας φωτίζει· και που είναι όμορφος και αστραφτερός και που με τη μεγάλη και πανέμορφη λάμψη μαρτυράει για Σένα.

Δοξασμένος νάσαι, Κύριε, για τον αδελφό μας τον άνεμο,

καθώς επίσης και για το σύννεφο. Για τη γαλήνη όπως επίσης και για όλους τους καιρούς, Συ, που μ᾿ όλα αυτά εμάς στηρίζεις, τα πλάσματά σου τα λογικά!

Δοξασμένος νάσαι, Κύριε, για τον αδελφό μας το νερό, που είναι χρήσιμο και ταπεινό όσο επίσης και πολύτιμο και αγνό!

Δοξασμένος νάσαι, Κύριε, για την αδελφή μας την φωτιά, που με αυτή ζεσταίνεις τα κορμιά μας και φωτίζεις όλων μας τη νύχτα, κι είναι ωραία και χαρούμενη και δυνατή και ρωμαλέα!

Δοξασμένος νάσαι, Κύριε, και για την Γη, που είναι συγχρόνως αδελφή μας και μητέρα μας που μας τρέφει και μας βαστάζει, αλλά γεννάει επίσης πλήθος οπωρικά και άνθη πολύχρωμα και δέντρα!

Δοξολογείτε κι ευλογείτε πάντοτε τον Κύριο, αδελφοί μου, κι ευχαριστείτε κι υπηρετείτε Τον με δέος και ταπείνωση μεγάλη.

άγ. Φραγκίσκος της Ασσίζης

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

(T. Tranströmer)

(Θεολογία του σώματος)

Η διδασκαλία της Εκκλησίας του Χριστού για την σωτηρία των ανθρώπων εννοείται ότι συμπεριλαμβάνει τον όλον άνθρωπο. Η λέξη ψυχή εξυπονοεί σύνολον τον άνθρωπο.

Συγγραφέας: Mauriac François

Πολλές φορές έρχονται να με δουν ξένοι δημοσιογράφοι. Τους φοβάμαι, καθώς στέκομαι διχασμένος ανάμεσα στην επιθυμία μου να εξωτερικεύσω τη σκέψη μου και το φόβο μήπως δώσω όπλα σ’ ένα συνομιλητή που δεν γνωρίζω τα αισθήματά του. Σ’ αυτού του είδους τις συναντήσεις κρατώ πάντα κάποιες επιφυλάξεις.

Εκείνο το πρωινό ο νεαρός Ισραηλινός, που μου έπαιρνε συνέντευξη για λογαριασμό μιας εφημερίδας του Τελ Αβίβ, κέρδισε αμέσως τη συμπάθεια μου κι έτσι δεν χρειάστηκε να αντισταθώ πολύ, αφού η συζήτησή μας πήρε αμέσως έναν προσωπικό τόνο.

Συγγραφέας: Williams Rowan

«Η επιθυμία να είσαι κατ’ εικόνα Θεού χωρίς να φτάσεις στην εικόνα του Χριστού, είναι μια επιθυμία για αμεσότητα, που θέλει τα πάντα χωρίς αναζήτηση της πορείας σου και χωρίς ενεργοποίηση του εαυτού σου˙ είναι μια ναρκισσιστική επιθυμία του εγώ να βρίσκει την ησυχία του στον Θεό, τον αθάνατο και παντοδύναμο, ώστε να μη θεωρεί απαραίτητο ‘να αφήνει τη ζωή του να σταυρώνεται και να βιώνει τη οδυνηρή νύχτα.»

Rowan Williams,
Former Archbishop of Canterbury
The Wound of Knowledge

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

(Αλ. Καμύ)

Σκέψεις με αφορμή την "σημερινή" ημέρα.

Κείτονταν έρημη η Ιερουσαλήμ,

κι απ' τη φωτιά κατεστραμμένη

Και οὑκ ἧν τόπος τῶ κτήνει παρελθεῖν

Κει πέρα υπήρχαν εχθροί, που όμως δεν την κατάστρεψαν

Κι ακόμα κατάσκοποι και συμφεροντολόγοι μέσα εκεί

Οταν ο Νεεμίας αυτός και οι άντρες του,

έβαλαν τα χέρια τους να ξαναχτίσουν τα τείχη.

Και έτσι εχτίσανε, καθώς να χτίζουν οι άντρες πρέπει

Με το σπαθί στο 'να χέρι και στο άλλο το μυστρί.

T.S. Eliot

Τέταρτο Χορικό

"Δέκα χορικά απ' το Βράχο"

Μετά από είκοσι χρόνια;

Έχοντας τέσσερα παιδιά;

Η έκπληξη και η απορία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του ερωτώντος. Απορούσε και έφριττε! Τον ήξερε ότι ήταν λίγο "παρτάκιας" αλλά δεν περίμενε ότι θα εγκατέλειπε κυριολεκτικά στο δρόμο τέσσερα παιδιά, σε σχολικές βαθμίδες από Γυμνάσιο και κάτω, και την γυναίκα του, που αυτός διάλεξε, και θα... "έστριβε" αδιαφορώντας! Ζητώντας αναίσχυντα συναινετικό διαζύγιο, χωρίς δεσμεύσεις γι αυτόν, διώχνοντάς την κιόλας από το (κατά τον νομικό τύπο) σπίτι του, για το οποίο φυσικά και η Μαρία είχε κουραστεί.

«Ακούστε με λοιπόν "απόγονοι του Ιακώβ" και όσοι έχετε απομείνει "Ισραηλίτες", Σεις που εγώ σας φροντίζω απο την στιγμή που ήρθατε στον κόσμο και σας εκπαιδεύω από μικρά παιδιά μέχρι τα γεράματα σας!

Εγώ είμαι Θεός όλης της ζωής σας, μέχρι το τέλος της! Εγώ σας ανέχομαι αφού εγώ σας δημιούργησα. Εγώ θα σας υψώσω, εγώ θα σας αναλάβω επί των "ωμών" μου, εγώ θα σας σώσω».

(Ησαΐας 46, 3-4)

Όταν η Εκκλησία και οι παπάδες δεν φοβόντουσαν τον ίσκιο τους και έβλεπαν τις ανάγκες που πίεζαν για συνειδητότερη σχέση με την Λατρεία, τότε πρότειναν αναμορφώσεις... Βέβαια και τότε η κατηγορία για αίρεση «έδινε και έπαιρνε». Διαχρονικό όπλο των ζηλωτών της "ἠσβολωμένης"... πίστεως! Τώρα όλα αυτά απαγορεύονται! Άλλωστε τελείωση η... Τουρκοκρατία!! Το κείμενο του Γ. Βερίτη: Το αναμορφωτικό κίνημα των Κολλυβάδων, από το βιβλίο «Γ. Βερίτη, Άπαντα», (τ. ΙΙ, Πεζά, εκδ. "Η ΔΑΜΑΣΚΟΣ", 1958, σελ. 76-80), είναι ουσιαστικές σκέψεις και θεωρήσαμε χρήσιμο να τις παρουσιάσουμε μια και το συγκεκριμένο βιβλίο έχει από χρόνια εξαντληθεί. Απολαύστε ένα κείμενο που «θα γεμίσει τα πνευμόνια σας αέρα ελευθερίας».

Συγγραφέας: Williams Rowan et al

Μια συζήτηση ενδιαφέρουσα και ουσιαστική. Μια επιβεβαίωση του ότι όλοι μας αποτελούμε μια συνισταμένη "δυνάμεων" που μας επηρέασαν. Μια χρήσιμη για τους χριστιανούς... "αντιπαράθεση" αφού αυτός που σε αμφισβητεί σε δυναμώνει.

Ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι ήταν πατέρας και διδάσκαλος των χριστιανών, για τα θέματα και τις δυσκολίες του σήμερα. Δεν ήταν ιστορικό υπόλοιπο του Βασιλείου της Αγγλίας, ούτε επικαλείται παρελθοντικές προσφορές της Εκκλησίας του, για τωρινή κοινωνική αποδοχή της. Ας τον αφουγκραστούμε. Ατυχώς σε μας τέτοιες δημόσιες συζητήσεις είναι... αδιανόητες! Παραθέτουμε περίληψη της συζήτησης. Όσων τα αγγλικά είναι επαρκή μπορούν να την παρακολουθήσουν πλήρη στο παρακάτω λινκ:

«Ο νεκρός δεν έχασε την θέση του

στην συνείδηση και τον νου των ανθρώπων

επειδή λείπει από τα μάτια τους»

J.H. Newman

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

«Βάλτε ένα όμορφο σταφύλι στο πατητήρι και θα βγει ένας απολαυστικός χυμός. Η ψυχή μας στο πατητήρι του Σταυρού παράγει ένα χυμό που την τρέφει και την δυναμώνει!

Όλοι είμαστε καθρεφτάκια, μέσα στα οποία καθρεφτίζεται ο Θεός. Πώς θέλετε να αναγνωρίζεται ο Θεός μέσα σε μια ακάθαρτη ψυχή;»

Γι’ αυτό το δίπολο (διδασκαλία ενός αγίου κληρικού) μιλούσε πάντα ο μακάριος Μητροπολίτης Πρεβέζης Μελέτιος… και το υλοποιούσε!

Εκείνος "πατήθηκε" στο πατητήρι του Σταυρού, εμάς τρέφει και δυναμώνει ο παραχθείς χυμός…

Εκείνος ήταν ένας κατακάθαρος καθρέφτης, εμείς βλέπουμε, μέσα σ’ αυτόν, τον Χριστό...

Το Σάββατο, 20 Ιουνίου στο μνημόσυνό του, στον Ναό του αγίου Κωνσταντίνου Πρεβέζης, τρία χρόνια από τον θάνατό του, ας προσευχηθούμε γι’ αυτόν, ευχαριστώντας τον Χριστό για την παρουσία του Μελετίου στην ζωή μας.

...Ταυτότητα του χριστιανού, κατά την διδασκαλία του π. Μελετίου, είναι ο λόγος του Πατριάρχου Ιωσήφ στους αδελφούς του: «τοῦ Θεοῦ εἰμί ἐγώ» (Γεν. 50, 18-23). Δηλαδή είμαι δούλος του Θεού και δεν γίνεται να ενεργήσω διαφορετικά από τον Κύριό μου. Κάτι τέτοιο όμως ούτε εύκολο είναι, ούτε αποχτιέται με λόγια και σκέψεις και χαρτιά. Δούλος του Θεού ο Ιωσήφ έγινε με απόφασή του, όταν οι αδελφοί του (όχι οι αντίπαλοί του...!) τον πούλησαν δούλο στους Ισμαηλίτες εμπόρους! Η έκφραση «δοῦλος τοῦ Θεοῦ» είναι αυτοπροσδιορισμός και όχι θεόθεν επιβολή. Είναι επιλογή σχέσης στην Ευαγγελική κλίμακα του Χριστού: Δούλος-Μισθωτός-Υιός. Είναι απόφαση ελεύθερη να γίνει κάποιος πιστός και φρόνιμος δούλος. Το Βάπτισμα είναι εισαγωγικό βήμα σε μια τέτοια πορεία, που προσδιορίζεται από την ποιότητά της και όχι από το πιστοποιητικό βαπτίσεως του Ληξιαρχείου! Ο Χριστός δίδαξε ότι όποιος θέλει να Τον ακολουθήσει θα πάρει τον σταυρό του και θα Τον ακολουθήσει. Κάτι τέτοιο είναι υποστατή υπαρξιακή αλλαγή, όχι αρχειακή ταξινόμηση. Δεν ακολουθείς τον Χριστό... κατ’ όνομα! Τον ακολουθείς εν τη πράξει. Οι κοινωνίες έγιναν χριστιανικές και ρύθμισαν τα της λειτουργίας τους (συνήθειες-νομοθεσία-τρόπος και ποιότητα ζωής) όταν τα επιμέρους μέλη, που συναπαρτίζουν την κοινωνία, έγιναν χριστιανοί και δούλοι του Θεού. Για την Εκκλησία, έλεγε ο π. Μελέτιος, αυτό πρέπει να είναι το μέλημά της και ο κόπος της: να γίνουν οι άνθρωποι χριστιανοί. Όταν αυτό υλοποιηθεί, τα υπόλοιπα θα προκύψουν.....

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

- Τι είναι αυτό που ζήτησε;

Αυτή την απορία εξέφρασε προς την προϊσταμένη της κλινικής του ο Δρ.W.M, νεαρός πολυτάλαντος γιατρός στο μεγάλο νοσοκομείο του Εδιμβούργου, ζητώντας να ικανοποιήσει την περιέργειά του, από την πρωτοφανή αντίδραση του ετοιμοθάνατου τραυματία που περιέθαλπε!

Ρωτούσε για το βιβλίο, γιατί τον γιατρό τον ένοιαζαν τα βιβλία! Είχε διαβάσει πολλά. Χρήσιμα και άχρηστα. Με περιεχόμενο αλλά και "σκουπίδια". Παλιά διάβαζε και την Βίβλο! Τόσο ανόητος ήμουν, έλεγε αυτοσαρκαζόμενος όταν συζητούσε τέτοια θέματα στο νοσοκομείο με συναδέλφους. Όμως είχε πάψει να κάνει κάτι τέτοιο από φοιτητής...! Απ´ όταν ένα βράδυ, σε ένα ξέφρενο μεθύσι με συναδέλφους φοιτητές, και έχοντας ξεμείνει από χρήματα, πούλησε σε ενεχυροδανειστήριο την Βίβλο που του είχε δώσει η μάνα του, όταν έφυγε για τις σπουδές.

Είναι αλήθεια ότι είχε ταραχτεί τότε ακόμα και μέσα στο μεθύσι του! Η Βίβλος είχε την αφιέρωση σ´ αυτόν της μάνας του με το όνομα της! Τόσος πρόστυχος είχε καταντήσει; Δεν είχε ιερό και όσιο; Όλα τα ισοπέδωνε;

Συγγραφέας: Πανώτης Αριστείδης

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Όλοι μας θεωρούμε ότι η Εκκλησία είναι ένας κατεστημένος θεσμός που εκφράζεται με τους παπάδες, τους δεσποτάδες, ή τον Αρχιεπίσκοπο! Μεγάλο λάθος! Η Εκκλησία του Χριστού είναι το μυστήριο του Σώματος του Χριστού, τα μέλη του οποίου είμαστε ΟΛΟΙ εμείς διά του Βαπτίσματος. Κάθε βαπτισμένος είναι μέλος του Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας. Μα εγώ δεν έχω σχέση με την Εκκλησία και δεν μετέχω στη ζωή της, θα μού πεις. Λάθος σου! Όμως ακόμα και έτσι είσαι μέλος της Εκκλησίας, μέλος που νοσεί ίσως, αλλ᾿ όμως μέλος. Όπως στο φυσικό μας σώμα αποτελεί μέλος του και το πόδι και το δόντι, ακόμα και αν πονούν ή αν για κάποιο λόγο δεν τα αισθανόμαστε! Το να είναι κανείς χριστιανός σημαίνει να ανήκει στην κοινότητα της Εκκλησίας. Χριστιανός σημαίνει "κοινή ζωή" ἐν Χριστῷ. Ο Χριστός ο ίδιος ανήκει στην κοινότητα αυτή, ως κεφαλή της και Κύριός της. Η ενότητα αυτή πραγματοποιείται και φανερώνεται κυρίως στα Μυστήρια του Βαπτίσματος και της Θείας Ευχαριστίας.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Ησαΐας 9:2-7, Προς Τίτον 2:11-14, Λουκάς 2:1-20

Τα Χριστούγεννα του 1914, οι στρατιώτες πήραν το ρίσκο, διέσχισαν την γραμμή της μάχης και ζωντάνεψαν ένα απόγευμα φιλίας και ποδοσφαίρου. Αυτή τη στιγμή επέλεξαν όλοι φέτος, είτε σε διαφημίσεις είτε σε ομιλίες. Η ανακωχή επισημαίνει κάτι από την ουσία των Χριστουγέννων, σύμφωνα με την οποία ο Θεός στέλνει τον Υιό του, αυτό το εύθραυστο σημείον ειρήνης, σε έναν εξαντλημένο κατασπαραγμένο από τον πόλεμο κόσμο. Το πρόβλημα είναι ότι ο τρόπος που γίνεται σήμερα αυτή η διήγηση μοιάζει να τελειώνει με ένα ‘και ζήσανε αυτοί καλά’.

Κάποτε συνάντησα ένα γνωστό μου στο δρόμο, έχω ευχάριστα νέα, μου είπε. Τι, του λέω, αναστήθηκαν οι νεκροί; Από τότε φοβάμαι τις λέξεις. Τι τις θέλεις κι άλλες απογοητεύσεις’’. (Τ. Λειβαδίτης, Εορταστικά, Ποίηση τομ. 3)

Είμαστε όλοι επιβάτες ενός αεροπλάνου το οποίο κάποια μέρα θα πέσει, όχι από τον πιλότο, αλλά από τις αντοχές του και θα συντριβεί πάνω σ᾿ ένα ‘’βουνό’’. Ο περισσότερος κόσμος αυτό το ξεχνάει. Ο Σπύρος σήμερα μας έκανε να το ξαναθυμηθούμε επώδυνα. Και εγώ και σεις σε τέτοια θέματα νομίζουμε, ότι πρόκειται να μιλήσουμε για κάτι που ισχύει για τους άλλους, όχι για μας. Ζούμε σ ένα κόσμο, που το ερωτηματικό του θανάτου τρομάζει. Και προτιμάμε να το παραβλέπουμε. Οι χριστιανοί όμως πρίν από μας άλλα και τώρα και πάντοτε, κοιτάνε τον θάνατο κατάματα…

Συγγραφέας: Ευαγγελιστής Μάρκος

 Κατά Μάρκον

Σεβασμιώτατοι Πατέρες

Σχεδόν ταυτόχρονα έφτασαν σε μας, από μέρους Σας σταλμένες, δύο εγκύκλιοι. Η μία αφορούσε την κατ’ έτος συνήθεια ανάγνωσης ενός κειμένου εκ μέρους Σας στην Θ. Λειτουργία της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως, που αφορά και παρουσιάζει (;) τις ιερατικές κλήσεις, και μια άλλη που αφορούσε την διαδικασία και τα απαιτούμενα για την "έγκριση" ύπαρξης ιστοσελίδας ή προσωπικού blog των κληρικών! Όλων των κληρικών; Όχι! Μόνον των ιερέων, των διακόνων και των μοναχών!!... Εξαιρέσει των αρχιερατικών...!!!
Κάθε αποδέκτης αυτών των δύο εγγράφων, αφού τα διαβάσει, είναι μοιραίο να κάνει κάποιες σκέψεις.

Συγγραφέας: Ευαγγελιστής Λουκάς

Κατά Λουκάν

Συγγραφέας: Lewis C.S.

Οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να περάσουν από την αντίληψη μιας αφηρημένης θεότητας στον Ζώντα Χριστό. Αυτό δεν με εκπλήσσει. Η αφηρημένη θεότητα δεν κάνει και δεν απαιτεί τίποτα. Είναι εκεί αν τη θελήσεις, όπως ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκη.

Συγγραφέας: Moffett Stephen R. Lloyd

Από τις εκδόσεις ΙΩΝΑΣ, που θα κάνουν την εμφάνισή τους τον προσεχή Ιούνιο με έκδοση μετάφρασης διδακτορικής διατριβής (του επίκουρου καθηγητή Stephen Lloyd Moffett στο Πολυτεχνείο της Καλιφόρνια των ΗΠΑ) για το πρόσωπο του αειμνήστου και Μακαρίου Μητροπολίτου Πρεβέζης Μελετίου, θα εκδοθεί επίσης η Καινή Διαθήκη σε μια ρέουσα και σημερινή γλώσσα σε τρία τομίδια.

Έχουν ετοιμασθεί το Κατά Λουκάν και το Κατά Μάρκον και τα αναρτούμε για ωφέλεια των αδελφών με ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα εισαγωγικά κείμενα του C.S.Lewis .

Συγγραφέας: Γκανάς π.Ευάγγελος

Παρουσίαση του βιβλίου από τον Πατέρα Ευάγγελο Γκανά, Εφημέριο Αγ. Μελετίου Σεπολίων

Πάπας Φραγκίσκος

Για μια Εκκλησία φτωχή και των φτωχών

μετάφρ. Θεόδωρος Κοντίδης

Πόλις, 2014

Συγγραφέας: Γιακαλής Αμβρόσιος

EP.: Ποιο πιστεύετε πως είναι σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα της Eκκλησίας;

AΠ.: Ο εαυτός της. Δεν ξέρει πώς να αιτιολογήσει την ύπαρξή της σε ένα κόσμο που αλλοτριώνεται συνεχώς απομακρυσμένος από κάποια ιδεώδη στερεότυπα, όπως π.χ. θρησκεία, πατρίδα, οικογένεια.

EP.: Mιλάτε, δηλαδή, για κρίση ταυτότητας;

AΠ.: Aκριβώς. Eδώ, πρόκειται για αιφνίδια συνειδητοποίηση μιας εξέλιξης που άρχισε πριν αρκετούς αιώνες. Συγκεκριμένα: H Kαινή Διαθήκη μιλά για Eκκλησία-Σώμα Xριστού ή για τοπικές Eκκλησίες: Pώμης, Kορίνθου, Eφέσου κ.λπ. Σήμερα όμως έχουμε εντελώς άλλη κατάσταση: Έχουμε Eκκλησία Eλλάδος, Pωσίας, Σερβίας κ.λπ. Aν δηλώσω ότι ανήκω π.χ. στην «Eκκλησία του Xριστού», θα νομίσουν πως πρόκειται για ένα καινούριο θρησκευτικό σύλλογο που ιδρύθηκε πριν λίγα χρόνια στην Aθήνα.

Συγγραφέας: Welby Justin

Ο αρχιεπίσκοπος Justin κήρυξε στην Αγία Τράπεζα του Sword- Point (Σημείου του Ξίφους) στον Καθεδρικό ναό του Canterbury. Το θυσιαστήριο  χτίστηκε στον τόπο όπου μαρτύρησε ο άγιος Θωμάς Μπέκετ στις 29 Δεκεμβρίου 1170.

Γίνεται μόνο μία Λειτουργία τον χρόνο – μια πολύ πρωινή Ευχαριστία στην επέτειο του θανάτου του αγίου Θωμά, με λειτουργό τον αρχιεπίσκοπο του Canterbury.

Συγγραφέας: Welby Justin

Κυριακή 5 Απριλίου 2015

Αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρυ

Σ’ αυτόν εδώ τον Καθεδρικό ναό, συχνά το βλέμμα μου σταματά στις πέτρες. Αυτές έχουν δει τα πάντα· από τις κραυγές των μοναχών γύρω από τον Θωμά κάτω στην κρύπτη, ως τους ολολυγμούς των σειρήνων στους βομβαρδισμούς. Τόσο πολλοί άνθρωποι ήρθαν κι έφυγαν, τόσο πολλές αλλαγές συνέβησαν, ωστόσο οι πέτρες δεν μετακινούνται. Έτσι είναι από τη φύση τους οι μεγάλες πέτρες, σημειώνουν μια τελικότητα, μια κατεστημένη θέση. Μας λένε ‘’εσείς μπορεί ν’ αλλάζετε, να ζείτε , να πεθαίνετε, αλλά εμείς είμαστε πέτρες, μια φορά που τοποθετηθήκαμε κάπου δεν μετακινούμαστε. Επαγρυπνούμε.’’ Οι πέτρες μιλούν σιωπηλά για χιλιετίες, από τους Stonehenge ως τις 10 Εντολές, μόνο που δεν είναι μαρτυρίες, αλλά μυστήρια – ή κανόνες.

Συγγραφέας: Αγνώστου συγγραφέως

Φταίει που δεν καταλαβαίνουν οι πιστοί τα λόγια;

Αυτό που θα γίνει σε λίγο με τους πιστούς τη μέρα της Μεγάλης Παρασκευής να είναι ντίρλα μεσημεριάτικα από το πιώμα και τις ορδές των διασκεδαστών, που δεν θα προλάβουν λόγω shopping,  να βγαίνουν  το βράδυ είναι ένα καινοφανές έθιμο που παλιότερα ήταν αδιανόητο. Βέβαια, οι άνθρωποι με τις σχετικές επιχειρήσεις περιμένουν πως και πως αυτή τη μέρα-άντε κι αύριο μέχρι το απόγευμα-που δεν θα τους το χαλάσουμε εμείς. Για την ασυμβατότητα με το πολύ θρησκευτικό συναίσθημα μιλάμε, αυτό που τόσοι και τόσοι το κάνουν δημόσια δήλωση.

«… Καθαρίστε την Εκκλησία από το παλιό προζύμι, ώστε να είστε νέο ζυμάρι… Το πραγματικό δικό μας Πάσχα είναι ότι θυσιάστηκε για μας ο Χριστός…»(Α’ Κορ. 5, 7).

«Μεγάλωσα σε μια περίοδο, όπου στη χώρα μου, η λέξη Θεός… δεν γραφόταν με κεφαλαίο. Η πίστη στο Χριστό, για τη χώρα μου, ήταν σημάδι ανοησίας και παραλογισμού. Όμως, μια συγκεκριμένη μέρα κάθε άνοιξη, τα σπίτια γέμιζαν από ασυνήθιστες μυρωδιές φαγητών και πολύχρωμα αυγά. Παντού κυριαρχούσε μια γιορτινή αίσθηση. Μου άρεσε να ψήνω κουλίτς (ρωσικό τσουρέκι) και να βάφω αυγά! Εκείνη τη μέρα ο κόσμος πήγαινε στο νεκροταφείο. Για πολλούς ήταν η μόνη μέρα του χρόνου, όπου μνημονεύονταν οι νεκροί συγγενείς. Αν έτρωγες στο Πασχαλινό τραπέζι και πήγαινες στο νεκροταφείο, τότε είχες γιορτάσει το Πάσχα!! Όταν γνώρισα το Χριστό κατάλαβα ότι τα έθιμα είχαν γεννηθεί σε κοινωνίες που Τον είχαν αγαπήσει και το εξέφραζαν μ’ αυτούς τους τρόπους, ενώ η δική μου κοινωνία δεν είχε καμμία γνωριμία μαζί Του, απλώς τηρούσε συνήθειες και ανταπέδιδε "εποχιακές ευχές"»! (Galina Sampsonova).

Συγγραφέας: Ζιάκας Θεόδωρος

Θεόδωρος Ι. Ζιάκας

(Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε ως πρόλογος στο βιβλίο του Πάνου Τζώνου: Ιλιάδα ο κόσμος μας, εκδ. Εξάντας, Αθήνα 2003.)

Το βιβλίο αυτό διαπιστώνει ότι το σύστημα κοσμοθεωρητικού προσανατολισμού, που προσφέρει το κείμενο της Ιλιάδας για τον κόσμο της Ιωνίας του 8ου π.Χ. αιώνα, παραμένει αξιόπιστο και για τον σύγχρονο δικό μας κόσμο. Το ίδιο διαπιστώνει και για το Ευαγγελικό κείμενο, ένα κείμενο τον 1ου και του 2ου αιώνα μ.Χ., όπως τουλάχιστον το προσέλαβαν οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ

                                           Βασιλική του Βατικανού

                                                         Πέμπτη 2 Απριλίου 2015   

« Ἡ χείρ μου συναντιλήψεται αὐτῷ καὶ ὁ βραχίων μου κατισχύσει αὐτόν»(Ψαλ [88]89,22).  Έτσι σκἐπτεται ο  Κύριος όταν λέει μέσα του : «Εὗρον Δαυὶδ τὸν δοῦλον μου, ἐν ἐλαίω ὰγίῳ μου ἔχρισα αὐτόν»(στ.21). Έτσι σκέπτεται ο Πατέρας μας κάθε φορά που «βρίσκει» έναν ιερέα. Και προσθέτει ακόμα : «Καὶ ἡ ἀλήθειά μου καὶ τὸ ἔλεός μου μετ’ αὐτοῦ… αὐτὸς ἐπικαλέσεταί με : Πατήρ μου εἶ σύ, Θεός μου καὶ ἀντιλήπτωρ τῆς σωτηρίας μου»(στ.25.27)

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Ομιλία της Αγιότητός του Πάπα Φραγκίσκου

Πλατεία του Αγίου Πέτρου 

30η Παγκόσμια Ημέρα Νεότητας 

Κυριακή, 29 Μαρτίου 2015

Στην καρδιά αυτής της γιορτής, η οποία δείχνει τόσο χαρμόσυνη, υπάρχουν τα λόγια που ακούσαμε στον ύμνο από την Επιστολή προς Φιλιππησίους:  «Εταπείνωσεν εαυτόν » (2:8). Η ταπείνωση του Ιησού.

Το τροπάριο της Κασσιανής, 2014

Άπειρα συναισθήματα φορτισμένα και εκρηκτικά γέμισαν δάκρυα τα μάτια χιλιάδων χριστιανών που αφουγκράστηκαν ανά τους αιώνες αυτό το όντως πανέμορφο ποιήμα της μεγάλης υμνογράφου Κασσιανής ή Κασσίας. Η φόρτιση των εννοιών και οι εναλλαγές των εικόνων, μαζί με την ένταση της αίσθησης της αμαρτωλότητας, βρήκαν έκφραση και ανακούφιση σ αυτό τον ύμνο. Πολλοί μουσικόφιλοι και περίεργοι χρονομέτρησαν την μουσική διάρκεια και την απόδοση στις μονωδίες και τις χορωδιακές αποδόσεις του ύμνου. Κόντρες, έπαινοι, συνωστισμοί για να ακούσουμε την  Κασσιανή αποτελούσαν μέχρι το κοντινό μας παρελθόν την εκκλησιαστική ατμόσφαιρα της Μ. Τρίτης. Τώρα αυτά έχουν ατονήσει. Τώρα οι νεότερες γεννιές ευχαρίστως θα πάνε στην συναυλία του….αλλά καθόλου δεν θα τους απασχολεί η απόδοση της Κασσιανής.

Συγγραφέας: Χιωτέλλη Καίτη

Η αυγή έδεσε με τ'αλαβάστρινο γεφύρι της

τη μέρα με τη νύχτα.

Δέσαν οι αχτίδες τοξωτές

με τη θερμή τους χειραψία

μια με την άλλη τις ψηλές βουνοκορφές.

Συγγραφέας: Στάθης

Συγγραφέας: Ευδοκίμωφ Μισέλ

Στὴν κρίση τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, θὰ ἤθελα νὰ πῶ μιὰ λέξη γιὰ τὸν ἐρωτισμό. Ἡ σύγχρονη λογοτεχνία καὶ ὁ κινηματογράφος ἔχουν ἀφθονία ἐρωτικῶν σκηνῶν.

Συγγραφέας: Λαζαρίδου Αστερόπη

Πέντε χρόνια στο ντιβάνι είναι αρκετά για να γνωρίσεις τα μυστικά, τα τεχνάσματα και τα κλισέ μιας θεραπευτικής διαδικασίας με μεγάλη απήχηση και αμφιλεγόμενη αποτελεσματικότητα.

1. Ασφάλισε την καρδιά μου ο Θεός· με δόξασε· μου "άνοιξε" το στόμα μου ενάντια σ᾿ αυτούς που με μισούν· με γέμισε ευτυχία.

2. Δεν υπάρχει άγιος άλλος όσο ο Θεός, ούτε δίκαιος μεγαλύτερος από Εσένα, ούτε κανένας άλλος άγιος όσο εσύ Κύριε.

3. Μη καυχάσθε, μη υψηλοφρονείτε, μη λέτε λόγια υπερήφανα. Μόνο ο Θεός είναι Παντογνώστης και Αυτός μονάχα μπορεί και τελειώνει σίγουρα τα έργα Του.

4. Η δύναμη των ισχυρών, ασθένησε και οι αδύναμοι περιβληθήκανε μεγάλη ισχύ.

5. Πλούσιοι ξέπεσαν και πεινασμένοι έκαναν περιουσία. Μια στείρα απόχτησε εφτά παιδιά και μια πολύτεκνη έμεινε μόνη.

6. Ο Θεός "θανατώνει" και ο Θεός ζωογονεί. Φέρνει τον άνθρωπο έως τον θάνατο, και Αυτός είναι που μας ανεβάζει από τον "Άδη".

7. Ο Θεός επιτρέπει, ο ένας να πλουτεί, και ο άλλος να φτωχαίνει. Αυτός τον έναν υψοί και τον άλλο ταπεινώνει.

8. Ο Θεός αναδεικνύει τον φτωχό, και αυτόν που γυμνός σέρνεται σαν τον Ιώβ στην κοπριά, τον ανυψώνει, και με τους κυβερνήτες τον καθίζει διάδοχο ένδοξων θρόνων.

9. Ο Θεός εκπληρώνει τις προσευχές, και Αυτός είναι που ευλογεί τα "χρόνια" του δικαίου ανθρώπου!

10. Ο Κύριος "αδυνατίζει" τον αντίδικό Του, είναι ο μόνος άγιος. Ας μη χαίρεται υπερήφανα ο σοφός για το δικό του το μυαλό, ούτε ο ισχυρός για την μεγάλη του ισχύ, ούτε και ο πλούσιος για τα πολλά του τα λεφτά· αλλά αν κάποιος θέλει να καυχιέται ας χαίρεται, γιατί γνωρίζει τον Θεό και αγωνίζεται το θέλημά Του να τηρήσει, σε τούτη την ζωή. Ο Κύριος είναι Δεσπότης του παντός, τα σύμπαντα κατ᾿ εντολήν Του λειτουργούνε· Αυτός είναι ο "δικαστής" όλης της γης, και απ᾿ Αυτόν πρέπει να παίρνουν ισχύ οι διοικούντες. Αυτός είναι που τελικά θα επιβάλλει τον ιδεώδη Βασιλιά, τον Μεσσία, τον Χριστόν Κυρίου!