(Προφ. Ησαΐας κεφ. 52, 53, 54)
Τα κεφάλαια 52, 53, 54, στο βιβλίο του Προφήτη Ησαΐα αποτελούν μαζί με τον Ψαλμό 21 τις πιο σαφείς και δυνατές Μεσσιανικές προφητείες.
Στον Ησαΐα βλέπουμε «όλη» την «βιογραφία» του Χριστού: «ὡς παιδίον ἐναντίον αὐτοῦ…» μέχρι της αμορφίας του Σταυρού «τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον».
Στον Ψαλμό 21 βλέπουμε τις λεπτομέρειες των Παθών του Πάσχοντος Δούλου. «Συναγωγή πονηρευομένων», «κῦνες πολλοί», «διεμερίσαντο τὰ ἰμάτιά μου».
Ξαναρχίσαμε την περίοδο προετοιμασίας για το Πάσχα, που ονομάζουμε Σαρακοστή από τον αριθμό των ημερών και Μεγάλη από τον μεγαλύτερο κόπο που υπονοεί.
Αρχίζει την Καθαρή Δευτέρα και τελειώνει το Σάββατο του Λαζάρου. Η Κυριακή των Βαΐων, που ακολουθεί, θεωρείται ανεξάρτητη Δεσποτική (του Δεσπότου Χριστού δηλαδή) εορτή και εξ αυτού έχει κατάλυση ψαριού. Η Μεγάλη Εβδομάδα έχει την δική της νηστεία για τα εορταζόμενα κάθε ημέρα πρόσωπα και για τα περιστατικά της ζωής και πορείας του Χριστού προς τον Σταυρό.
Από τη Βαβυλώνα και την Αίγυπτο μέχρι τους διωγμούς στη μεσαιωνική Ευρώπη και, αργότερα, στους τόπους της ναζιστικής θηριωδίας, οι Εβραίοι έχουν περάσει πάρα πολλά, και δεν είναι κατ' ανάγκην ωφέλιμο να αντιληφθούμε αυτές τις δοκιμασίες σε συμψηφισμό με τα επακόλουθα της τωρινής επιθετικότητας του κράτους του Ισραήλ.
Ἀποκατάσταση τοῦ… ἀδελφοῦ
Σχόλια γιά μιά καριέρα πού ἔληξε ἀδόξως!
……………………………………………………………………………..
"Οὐαί εἰς ἡμᾶς" (ἐφώναξεν ὁ Πατριάρχης καί μετ᾿ αὐτοῦ συμφώνως οἱ Ἱεράρχαι, ὅτε παρά τινων, ἐπροβλήθη ἀμαθής τις καί ἀνάξιος πρός ἀρχιεράτευσιν) - Οὐαί εἰς ἡμᾶς ἄν καταστήσωμεν τυφλόν ὁδηγόν εἰς τούς πλανωμένους!
Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.
...Κανένα σφάλμα δεν κάνει τον άνθρωπο λιγότερο αγαπητό, αλλά και κανένα σφάλμα δεν περνά τόσο απαρατήρητο από εμάς τους ίδιους, όσο αυτό. Επιπλέον, όσο περισσότερο το έχουμε εμείς οι ίδιοι, τόσο περισσότερο το απεχθανόμαστε όταν το εντοπίζουμε στους άλλους...
Αγαπητοί αδελφοί
Ο Φλεβάρης είναι συνδεδεμένος με την Γιορτή της Υπαπαντής του Χριστού. Η γιορτή αυτή τον χαρακτηρίζει και είναι η αρχή του.
Στις ομιλίες μου μέχρι τώρα είπα πολλά για την προσευχή. Και τώρα, πριν συνεχίσω με το κύριο θέμα μου, θα ήθελα να ασχοληθώ με τη δυσκολία που μερικοί άνθρωποι έχουν στο να καταλάβουν την όλη ιδέα της προσευχής.
«Μπορώ να πιστέψω στο Θεό, αλλά αυτό που δεν μπορώ να χωνέψω είναι η ιδέα, ότι ο Θεός προσέχει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που ταυτόχρονα, την ίδια στιγμή, απευθύνονται σ᾿ αυτόν».
Το ερώτημα, που τελικά προκύπτει, είναι το εξής: «Τι είδους μαρτυρία θα μπορούσε να αποδείξει την αποτελεσματικότητα της προσευχής;». Το πράγμα, για το οποίο προσευχόμαστε, μπορεί να συμβεί, αλλά πώς μπορείς ποτέ να ξέρεις ότι δεν θα συνέβαινε ούτως ή άλλως;
Στον τάφο μας
θα έπρεπε να γράψουν
μια επιγραφή:
Εδώ σ΄αυτό το μνήμα
κείται κάποιος
που ο φόβος
οι άλλοι τι θα πουν
και η ματαιοδοξία
να αρέσει
τόσο του έκλεψαν
ό,τι είχε πιο δικό του
που σχεδόν
δεν κείται εδώ κανείς.
Γ. Σαραντάρης
Αγαπητοί αδελφοί
Αμέσως μετά τις ευχές για το καλωσόρισμα του νέου χρόνου (πράγμα χωρίς ιδιαίτερο νόημα, αφού για έναρξη μια νέας χρονομέτρησης πρόκειται) η Αγία μας Εκκλησία μας καλεί να γιορτάσουμε τα Θεοφάνεια. Δηλαδή το Βάπτισμα του Σωτήρος Χρηστού, με το οποίο άρχισε, αφού φανερώθηκε, «ἡ τῆς Τριάδος προσκύνησις». Στο Βάπτισμα υπήρξε η πρώτη σαφής ένδειξη και φανέρωση της μιας θεότητος σε τρία Πρόσωπα. Γι᾿ αυτό η γιορτή ονομάζεται Θεοφάνεια. Φανέρωση της Θεότητος.
Ο σημερινός κόσμος και ο σύγχρονος άνθρωπος λατρεύει τον εαυτό του και δεν τον πολυαπασχολεί το ποιος είναι ο Θεός του. Όπως έλεγε και ο μέγας Παπαδιαμάντης: «Ἐπέστη ὁ καιρός τῆς αὑτολατρείας καί πᾶσαι αἱ ἄλλαι θρησκεῖαι κατηργήθησαν. Ἀρκεῖ νά ἱκανοποιεῖ τις τά πάθη του καί πρός τί χρήζουσιν αἱ ἄλλαι λέξεις;».
Μη ψάχνεις για το πώς συνέβη!
Όπου θέλει ο Θεός σταματά η φυσική τάξις.
Θέλησε. Μπόρεσε.
Κατέβηκε. Έσωσε. Για τον Θεό όλα είναι δυνατά.
Σήμερα, Αυτός που είναι η μόνη πραγματικότης γίνεται άνθρωπος, γίνεται αυτό που δεν ήταν, δηλαδή πλάσμα. Ήταν Θεός και έγινε άνθρωπος, χωρίς να πάψει να είναι Θεός. Χωρίς εγκατάλειψη της θεότητος, έγινε άνθρωπος· αλλά ούτε προκόπτοντας, έγινε από άνθρωπος Θεός! Ήταν Λόγος Παντοκράτωρ και χωρίς να υποστεί φθορά, έγινε σάρκα, κρατώντας αμετάβλητη την θεϊκή Του φύση.
Αγαπητοί αδελφοί
Πόσες φορές γιορτάσαμε στην ζωή μας μέχρι τώρα τα Χριστούγεννα; Ο καθένας μας τόσες, όσοι και οι ετήσιοι κύκλοι της ζωής του!
Πόσο συνειδητοποιήσαμε μέχρι τώρα το θέμα;
Εδώ η απάντηση είναι… ποικίλη.
Δεκαπενταύγουστος 2012
Αγαπητοί αδελφοί
Η ρουτίνα της καθημερινότητας είναι από τις πιο ενοχλητικές εμπειρίες. Δημιουργεί κούραση και βαριεστημάρα. Φέρνει ακεφιά. Γεννάει κακή διάθεση και αδιαφορία για όλα. Κάνει τους ανθρώπους νευρικούς και κακόκεφους, έτοιμους για έκρηξη και καυγά.
Αυτά τα βιώματα ατυχώς συνακολουθούν την πλειοψηφία των ανθρώπων. Μέσα σ’ αυτά γεννήθηκε και ήταν και η Παναγία. Όμως αυτή ήξερε να υποδεχτεί μέσα στην ρουτίνα της καθημερινότητάς της, το θαυμαστό σχέδιο του Θεού και να το γιορτάσει με χαρά και γαλήνη.
Άνθρωποι από χρήμα
Είναι ένα «Απλοϊκό τραγούδι» του Λόρκα, όπως το είχε τιτλοδοτήσει ο ίδιος. «Απλοϊκό», ναι, πάντως τους τέσσερις πρώτους στίχους θα τους ζήλευε ο Μπρεχτ, και ίσως να ’χαν θέση σε κάποιο δράμα του Σαίξπηρ, λ.χ. στον «Εμπορο της Βενετίας».
Ἀξιότιμε καί ἀγαπητέ κ………..
Ἔλαβα τό κείμενο πού μοῦ ἐστείλατε. Τό ἐμελέτησα μέ προσοχή. Μοῦ ἥταν καί γνωστό.
Πῶς τό βλέπω; Ἡ γνώμη μου δέν ἔχει ἀξία. Ἐγώ πρέπει, ὀφείλω, νά διδάσκω αὐτά πού λέγει ἡ πίστη μας, ὁ Χριστός, οἱ ἅγιες Γραφές Του.
Αγαπημένε μου, Κύριε Ιησού Χριστέ,
δεν μπορώ να σκεφτώ και εγώ, σαν τους μεγάλους,
το πρόσωπό Σου και την αγάπη Σου!
Είμαι μικρός (μικρή) ακόμα και σκέφτομαι με τον δικό μου τρόπο.
Σε θέλω μια ζεστή αγκαλιά.
Σε θέλω μια ζεστή ατμόσφαιρα.
Σε θέλω στην ηλικία μου,
γιατί, αφού δέχτηκες και έγινες άνθρωπος
φυσικά πέρασες και από την ηλικία μου.
Εσύ ήσουν ένας "μικρός-Μεγάλος",
εγώ είμαι απλά μικρός (μικρή).
Θέλω να με βοηθήσεις να σε αγαπήσω σωστά.
Θέλω να με βοηθήσεις να γίνω σωστός (σωστή).
Σωστός (σωστή), όπως θέλεις Εσύ.
Σε παρακαλώ λοιπόν προστάτεψέ με.
Σκέπασε με την στοργή Σου τους γονείς και τα αδέλφια μου.
Σκέπασε με την φροντίδα Σου τους συμμαθητές και τους φίλους μου.
Βοήθησέ με να τους αγαπάω όλους.
Μάθε με να είμαι γεμάτος (γεμάτη) αγάπη όπως εσύ.
Διώξε κάθε κακία μου.
Βοήθησε, όλους τους ανθρώπους και εμένα, να καταλάβουμε, ότι μονάχα αν Σου μοιάσουμε θα είμαστε ευτυχισμένοι και στα εύκολα και στα δύσκολα.
Δώσε αυτή η μέρα (η νύχτα) που έρχεται να είναι ήρεμη για όλους και για μένα.
Η Παναγία Παρθένος Μαρία, η μητέρα Σου, που μας την έδωσες και για δική μας μητέρα, μαζί με τον άγιο μου (………) καθώς και όλους τους αγίους Σου, που Σε αγαπούν σωστά και αγαπούν και εμάς με τον δικό Σου τρόπο, ας Σε παρακαλούν για όλους μας. ΑΜΗΝ.
Καλημέρα (Καληνύχτα) Χριστέ μου.
Αγαπητοί ενορίτες
Οι ουσιαστικές απαντήσεις για την ανθρώπινη ζωή δεν δίδονται προς άλλους αλλά προς τον εαυτό μας! Για τα καίρια της ζωής δεν χρειάζεται να απολογηθούμε σε τρίτους, αλλά στην ψυχή μας. Όσα μας είναι εσωτερική πίεση και απορία θέλουν επαρκείς για την καρδιά και την σκέψη μας τοποθετήσεις. Τα θεμελιώδη ερωτηματικά απαιτούν προσωπική ειλικρίνεια όχι επικοινωνιακή διπλωματία.
Πώς ζούμε; Γιατί έτσι και όχι αλλιώς; Πόσο μας "χορταίνει" η σχέση μας με τον άνθρωπό μας; Τί κανονίζει την συμπεριφορά μας; Τί έχει αξία στη ζωή μας;
Ἴσχυσε, πάτερ, καί γιά σένα ἐκεῖνο τό ἀρχαῖο:
"Πέτρε φιλεῖς με; ποίει ἅ λέγω,
ποίμανέ μου τήν ποίμνην
καί φίλει οὕς φιλῶ, συμπάσχων τοῖς ἁμαρτάνουσιν
ὅρα μου τήν πρός σέ εὐσπλαγχνίαν
καί τῷ σταυρῷ ἁλιεύειν, διδάχθητι".
Ὅλα αὐτά τά χρόνια συνέπασχες τοῖς ἁμαρτάνουσιν καί τούς ἁλίευες μέ τόν Σταυρό, στόν ὁποῖον ἔβλεπαν ὅτι ἤσουν καρφωμένος. Δέν πρότεινες τόν Σταυρό! Τόν ἔδειχνες μέ τήν δική σου Σταύρωση! Στήν ζωή σου ἔβλεπαν "οἱ ἀγρευόμενοι ἰχθύες" τήν χαράν τήν διά τοῦ Σταυροῦ ἐρχομένην καί προσκυνοῦσαν, Τόν ἐν τῷ Γολγοθᾷ Σταυρωθέντα.
Ὅμως τί σημασία ἔχει νά περιγράψουμε ὄμορφα τί κατάφερες;
Ἡ μεγαλύτερη ὕβρις στή μνήμη ἑνός ἀνθρώπου εἶναι ἡ ὡραιοποίηση.
Η πατρότητα σήμερα χαρακτηρίζεται από το ακόλουθο παράδοξο: η νεότερη γενιά των παιδιών έχει κοντά της, τις περισσότερες φορές, τον πατέρα, ο οποίος αναλαμβάνει σήμερα μεγαλύτερη φροντίδα και ευρύτερη παρουσία στην ανατροφή των παιδιών του. Παράλληλα, στην ίδια αυτή γενιά, η μορφή του πατέρα έχει γίνει αβέβαιη.
Όταν είσαι ακόμα έφηβος και ουσιαστικά μόλις αρχίζεις να γνωρίζεις τον κόσμο γύρω σου είναι μπλέξιμο να "βλέπεις" δύο κόσμους! Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, είναι σχιζοφρενικό!
O Bertrand Révillion
παίρνει συνέντευξη από την Mireille Dumas
Μια ασυνήθιστη δημοσιογράφος, της οποίας οι τηλεοπτικές εκπομπές σπάνια αφήνουν κάποιον αδιάφορο. Άγνωστοι και περιθωριακοί, Μοναχοί ή πόρνες έρχονται να της αποκαλύψουν ένα μέρος από το μυστικό της ζωής τους. Η Mireille Dumas αντλεί τον πόθο της να ρωτά τους άλλους από τα μυστικά της παιδικής της ηλικίας. Αυτό που προσπαθεί να καταλάβει με τις ερωτήσεις της είναι το μυστήριο του ανθρώπου. Ίσως και το μυστήριο του Θεού…
Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων στον κόσμο.
Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει όσους ζουν μόνο για την εαυτό τους αναζητώντας μόνο προσωπικές ηδονές, θεωρώντας τον Άνθρωπο και την Φύση, απλώς σαν ένα ακατέργαστο υλικό, που μπορεί να πάρει όποιο σχήμα τους βολεύει.
Γεωργίου Φλωρόφσκι
Θέματα Εκκλησιαστικής Ιστορίας
Η ιεραποστολική εργασία πρέπει να αρχίζει πρώτα απ’ όλα με τη μετάφραση, όπως είναι ανάγκη πάντα να αρχίζει στη δημοτική γλώσσα. Το Ευαγγέλιο πρέπει να μεταφραστεί και να γραφεί, ή με οποιοδήποτε τρόπο να σχετιστεί με τη γλώσσα της χώρας - αλλά καθώς το έργο προχωρεί δημιουργούνται προβλήματα.
Αγαπητοί ενορίτες
Καλά Χριστούγεννα και καλές εορτές.
Πολλά χρόνια πέρασαν με ασάφεια και άγνοια για τα γεγονότα και τα έθιμα που σχετίστηκαν με την γιορτή των Χριστουγέννων. Θεωρήσαμε λοιπόν χρήσιμες μερικές επεξηγήσεις που θα δώσουν την δυνατότητα πληρέστερης κατανόησης των συμβαινόντων. Ας τις δούμε.
Όντας εφημέριος μιας ενορίας, το πρώτο που αντιλαμβάνεσαι και ζεις, είναι το βίωμα και η παρατήρηση, ότι το εκκλησίασμα συναπαρτίζεται από δύο βασικές μεγάλες ομάδες ενοριτών. Πρώτον, αυτούς που έχουν συνείδηση της ενοριακής σχέσεως και δεσμεύσεως, έχοντας τον ναό, τον ιερέα και τους ενορίτες· πατρικό σπίτι, πατέρα και αδελφούς. Και δεύτερον, αυτούς που έχουν μια σχέση θρησκευτικής συνήθειας, αρκετά παγιωμένη αλλά και παγωμένη, ώστε να μη διανοούνται προσωπικές σχέσεις στον ενοριακό χώρο, ειμή μόνον θρησκευτικά καθήκοντα ατομικώς εκπληρούμενα.
"Μια κοπελίτσα έχω ερωτευτεί και τρελλαίνομαι, γιατί αυτή δεν ανταποκρίνεται στον έρωτά μου! Βόηθα με δάσκαλε!".
Αυτά έλεγε ο Αγλάϊος στον μάγο Κυπριανό παρακαλώντας τον να κάνει την Ιουστίνη να τον ερωτευτεί. Μπροστά στον μάγο Κυπριανό όλη η πόλη της Αντιόχειας στεκόταν… γονατιστή. Όλοι τον έτρεμαν. Ένα κοριτσόπουλο πώς θα αντιστεκόταν;! Κι όμως! Το κοριτσόπουλο με την δύναμη του Χριστού απέδειξε ιστό αράχνης τα δίχτυα που προσπάθησαν να την τυλίξουν. Ο Κυπριανός κατάπληκτος από το περιεχόμενο της νεαρής, την ερωτεύτηκε και ο ίδιος, όπως λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος! Συγχρόνως γέμισε περιέργεια για το από που αντλεί αυτή τη δύναμη η Ιουστίνη!
Εισήγηση του αρχιμ. Θεοδοσίου Μαρτζούχου,
στο ετήσιο Λειτουργικό Συνέδριο
της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Τήνος 19-21 Σεπτεμβρίου 2011
π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος
Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Σύνδεσμος Ν.Ε.Ο.Σ. αγ. Ματθαίος. ΧΑΝΙΑ 2011
"Χαίρετε! Είμαι ο Τζίμυ Μπράουν και σας κάλεσα απόψε εδώ. Δε με ξέρετε ούτε σας ξέρω. Κι όμως όλοι δεχτήκατε αυτή την πρόσκληση και ούτε ένας σας δεν αναρωτήθηκε ποιος είναι αυτός ο άγνωστος που μας καλεί. Αλλά όλοι σας παραβλέψατε αυτή τη λεπτομέρεια προκειμένου να μη λείψετε από μια ακόμη εκδήλωση. Αυτά είχα να σας πω και γι' αυτό σας κάλεσα. Μπορείτε να συνεχίσετε. Καλή σας νύχτα!"
Συνέκδημος (συνοδοιπόρος-συνταξιδιώτης δηλαδή) είναι μια προσπάθεια να έχει καθένας που θέλει να προσευχηθεί ευχερή και κατανοητή βοήθεια στον μεγάλο κόπο της προσευχής. Το συνημμένο αρχείο λοιπόν είναι ένα μικρό προσευχητάριο προς χρήση όλων με τα παρακάτω περιεχόμενα:
Δεκαπενταύγουστος 2011
Αγαπητοί ενορίτες,
Φῶς ἡ τεκοῦσα, Θεοτόκε, σκοτισθέντα μέ νυκτί ἁμαρτημάτων, φωταγώγησον Σύ, φωτός οὖσα δοχεῖον...
Αυτό επαναλαμβάναμε τα βράδυα των παρακλήσεων του δεκαπενταυγούστου στους Ναούς. Δηλαδή: Συ Θεοτόκε που γέννησες το Φως (Χριστό), φωταγώγησε κι εμένα που με καλύπτει το σκοτάδι των αμαρτημάτων μου, Συ που έγινες δοχείο του φωτός...
Όλοι πιστεύουμε ότι είμαστε ανοιχτομάτηδες. Ακόμα και όσοι ψάλλαμε κάθε απόγευμα του δεκαπενταύγουστου αυτόν τον ύμνο! Ατυχώς για τους περισσότερους δεν μας «μίλησε». Επαναλάβαμε λόγια αλλ' όχι νοήματα. Χαρήκαμε τον ήχο αλλά όχι το περιεχόμενο. Μείναμε στην ατμόσφαιρα και δεν μπορέσαμε να δούμε την πρόταση! Τέλος πάντων. Ας σκύψουμε να αφουγκραστούμε τι μας λέει και τι μας προτείνει.
ΙΟΥΝΙΟΣ 2011
Αγαπητοί ενορίτες.
Στις αρχές του 4ου αιώνα κατηγορούμενοι οι χριστιανοί της περιοχής της Καρχηδόνας, ότι, παρά τις απαγορεύσεις του Διοκλητιανού συγκεντρώθηκαν την Κυριακή, απάντησαν: "Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το Δείπνο του Κυρίου".
Σήμερα ένα μεγάλο ποσοστό όσων δηλώνουν χριστιανοί ορθόδοξοι παραδέχονται ότι σπάνια πηγαίνουν στην Κυριακάτικη Ευχαριστία. Όμως η Ευχαριστία, λέει η Εκκλησία, είναι η πηγή και η αρχή όλης της χριστιανικής ζωής.
Σήμερα τα τρία τέταρτα των νέων που παρουσιάζονται στην εκκλησία για θρησκευτικό γάμο δηλώνουν ότι πιστεύουν, αλλά δεν πηγαίνουν στην εκκλησία!
Και οι πρώτοι και οι δεύτεροι… πιστεύουν με τον δικό τους τρόπο.
Για ζωή μετά τον θάνατο μιλάνε όλες σχεδόν οι θρησκείες. Θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς ότι εκφράζουν τη φυσική αποστροφή του ανθρώπου για τον θάνατο, τον τρόμο της φύσης μας μπροστά στην απειλή της ανυπαρξίας.
Γράφει ο πάντοτε σημερινός και πάντοτε οικείος, σε πανανθρώπινη κλίμακα, Πασκάλ: «Δεν ξέρω ποιος με έβαλε στον κόσμο, ούτε τι είναι ο κόσμος, ούτε τι είμαι εγώ ο ίδιος.
Ο τρόμος της εμπειρίας του σεισμού διεγείρει μεταφυσικά ερωτήματα σε πιστούς και απίστους. Ο καταστροφικός σεισμός στη Λισσαβώνα, το 1755, θα έλεγε κανείς ότι σημάδεψε τον πνευματικό βίο της Ευρώπης: Κλόνισε εντυπωσιακά την ενθουσιώδη πίστη των Διαφωτιστών στη «φιλάνθρωπη ορθολογικότητα» της φύσης, που φιλοδοξούσαν να την προβάλλουν σαν υποκατάστατο της θείας πρόνοιας. Πώς να υποκαταστήσεις τη μεταφυσική αναφορά με την εμπιστοσύνη στη λογική της φύσης, όταν η φύση εμπεριέχει και τον παραλογισμό μιας αδυσώπητης καταστροφικότητας;
Έξω είναι νύχτα, από το ποτάμι ανεβαίνει τσουχτερή δροσιά. Τα φώτα στην πόλη πολλά, μα οι δρόμοι έρημοι σχεδόν. Τί κάνουν άραγε αυτές τις ώρες οι Μοσχοβίτες, πού να μαζεύεται η νεολαία, πώς να διασκεδάζει. Θα ρωτήσω την Τανιούσα, αύριο στις μιάμιση, στη γέφυρα του Μόσκβα.
Ερώτ: Ποιός ο ρόλος της πίστης για τους νέους;
Για τον ρόλο της πίστης, τί να πώ; Δεν ορίζεται αυτός ο ρόλος, ανακαλύπτεται και γίνεται γνωστός μόνο εμπειρικά. Ποιός είναι ο ρόλος της μουσικής για τους νέους, ή της φιλίας, ή του έρωτα; Μόνο από τη γεύση των καρπών μπορούμε να αποτιμήσουμε αξίες. Η πίστη μπορεί να είναι μιά τυφλή στράτευση, μιά καταφυγή αδυναμίας. Μπορεί όμως να είναι και μιά ερωτική εμπιστοσύνη και αυτοπαράδοση, που δίνει νόημα στον καθημερινό βίο και μεταμορφώνει το παράλογο σε λόγο και το αδιέξοδο σε ελπίδα.
Θα ήθελα να σημειώσω κάποια συμπεράσματα από ένα πρόσφατο ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη. Δίχως απαιτήσεις αντικειμενικότητας, αφού τα συμπεράσματα μου είναι «προσωπικά», εμπειρίες μιας αναπόδεικτης βεβαιότητας. Και με διάθεση, που θέλω από την αρχή να την ομολογήσω «αποφατική», μια και η Πόλη παραμένει στη συνείδηση μου το «χαμένο κέντρο» του «νοητού τόπου» που είναι η Ελλάδα.
Σέβομαι τους φίλους μου (και τους μη φίλους) που έχουν απορρίψει το επίμοχθο άθλημα της μεταφυσικής αναζήτησης και προτιμάνε τη δογματική πίστη στο «μεγαλειώδες και ανιδιοτελές Τίποτα». Όμως δεν μπορώ να συγκρατήσω την έκπληξη μου, κυρίως ως δάσκαλος, όταν οι ίδιοι θέλουν ταυτόχρονα να εμφανίζονται και μαχητικοί υπερασπιστές της Λογικής και μάλιστα της αρχαιοελληνικής!
ΟΡΘΙΟ ΜΑΛΛΙ, ΚΟΚΚΑΛΩΜΕΝΟ, ΞΥΡΙΣΜΕΝΟΙ ΚΡΟΤΑΦΟΙ, μαύρο γυαλί, πρόσωπο δίχως βλέμμα. Μπουφάν κατάστιχτο μεταλλικές αιχμές, κολλητό παντελόνι. Τόπος συνάθροισης πάντοτε κάποια θύρα. Θύρα 7, θύρα 9, θύρα 14.
1. Η πτώση από τη ζωή στην επιβίωση
Ό,τι ονομάζουμε ήθος του ανθρώπου είναι η αναφορά στην υπαρκτική περιπέτεια της ελευθερίας του: Το ήθος φανερώνει αυτό που είναι κατ' αρχήν ο άνθρωπος ως εικόνα του Θεού, δηλαδή ως πρόσωπο, αλλά και αυτό που γίνεται οάνθρωπος μέσα από την περιπέτεια της ελευθερίας του — ύπαρξη αλλοτριωμένη ή «καθ' ομοίωσιν» του Θεού. Αυτή η θεώρηση του ήθους μας επιτρέπει να προσεγγίσουμε το πραγματικό περιεχόμενο (περιεχόμενο ζωής και υπαρκτικής εμπειρίας) που έδωσε στην αλήθεια της πτώσης και της αμαρτίας η ορθόδοξη εκκλησιαστική εμπειρία.
Στη συνείδηση των περισσοτέρων ανθρώπων σήμερα η λέξη πίστη έχει ένα πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο: Σημαίνει την ανεξέταστη αποδοχή άρχων και αξιωμάτων, τη συγκατάθεση σε μια θεωρία ή διδαχή που παραμένει αναπόδεικτη.
Αν διερωτηθούμε, πως άρχισαν οι άνθρωποι να μιλάνε για το Θεό, πως μπήκε στη ζωή τους αυτό το πρόβλημα, θα διαπιστώσουμε μάλλον τρεις βασικές αφετηρίες, τις σπουδαιότερες:
Υπάρχουν γνώσεις η επιστήμες που τις ονομάζουμε θετικές: Διεκδικούν τη θετικότητα, δηλαδή τη σιγουριά, το χαρακτήρα της αναμφισβήτητης βεβαιότητας. Κάθε άνθρωπος μπορεί να τις επαληθεύσει με την παρατήρηση, το πείραμα ή τον μαθηματικό λογισμό. Αναφέρονται στην πραγματικότητα του κόσμου που μας περιβάλλει, είναι γνώσεις ή επιστήμες της φυσικής πραγματικότητας.
π. Βασίλειος Βολουδάκης
''Ο πατήρ Μάρκος Μανώλης και η δημοσιογραφία ως έργον Θεού''
ΟΡΘΟΔ. ΤΥΠΟΣ αριθμ. φυλ. 1855/26.11.10
''Ήσαν και αγιορείτες Πατέρες, που κατά καιρούς διεμήνυαν με προσκυνητάς τη γνώμη τους για τον π. Μάρκο με αφορμή τις θέσεις του «Ο.Τ», χωρίς να έχουν την πνευματική ορατότητα που είχε εκείνος. Ακόμη και ο π. Παΐσιος, του είχε διαμηνύσει κάποτε ότι «θα πάει στην κόλαση χωρίς να το καταλάβει», αλλά ο π. Παΐσιος, παρά την αναμφισβήτητη αγιότητα του –την οποία ευλαβούμαι με ευγνωμοσύνη– είχε τότε κάνει λάθος, όπως έχει κάνει λάθος και στα όσα έγραψε για το χάραγμα του αντιχρίστου και από την αναπαραγωγή του λάθους αυτού, ταλαιπωρείται μέχρι σήμερα το Ορθόδοξο πλήρωμα''.
Αυτά για....αντιστοίχηση........!!!!
Αξιότιμοι Κύριοι υπεύθυνοι της ιστοσελίδας ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ
Επειδή η ιστοσελίδα σας, κατά πώς φαίνεται, θέλει να έχει σχέση με τον Χριστό και την Εκκλησία, θέλω και εγώ, σαν πρόσωπο που του κάνατε την… τιμή να το "παρουσιάσετε", να Σας ρωτήσω τα παρακάτω και να θεωρήσω αυτονόητη την δημοσίευση των ερωτημάτων μου.
Φαίνεται πως είναι δύσκολο να μη συμπαθείς κάποιον που σου επέτρεψε την ευτυχία μιας βαθύτερης ματιάς σε ζητήματα τόσο ακανθώδη όσο η κατανόηση της οπτικής που συνδέει το φως με το αίνιγμα του θανάτου, κι έτσι εκείνο που αισθάνομαι για τον Ράμφο είναι το είδος της αποδυναμωμένης έστω αγάπης, της ανάμεικτης με θαυμασμό, ένα υπόλειμμα της οποίας κατορθώνει να αντιστέκεται στην απογοήτευση ηρωικά.
Όπως ο υλισμός με όλες τις μορφές του − την επιστημονική, την οικονομική, την ψυχολογική − σάρωσε ευτυχώς τη στείρα σπιριτουαλιστική ρητορική προτού να εισαγάγει κι αυτός με τη σειρά του ένα νέο βερμπαλισμό, έτσι και οι φιλοσοφίες του μηδενός είναι στην ουσία είναι καλό αντίδοτο στα γούστα της αστικής σκέψης, στη βλακώδη αισιοδοξία της, στον απατηλό ιδεαλισμό της και στη θετικιστική ισοπέδωση του πραγματικού που την χαρακτηρίζει. Ο ίλιγγος του μηδενός είναι μια καλή πνευματική θεραπεία για τον μικροαστό με την υπερβολική του αυτοπεποίθηση. […]
Ὅπως καί ἄν ὀνομάζεται σήμερα ὁ λόγος περί Θεοῦ, εἴτε Ἐπιστήμη, εἴτε Φιλοσοφία, εἴτε Θεολογία, εἴτε Μεταφυσική, ἀναγνωρίζει πλέον ὅτι γιά τό Ὑπερβατικό μπορεῖ νά μιλήσει μονάχα ὁ Ὑπερβατικός.
Με μια προφητική προαίσθηση του μαρτυρίου του, ο ηγούμενος Κριστιάν ντε Σερζέ της μοναχικής κοινότητας στον Άτλα της Τιβιρίνας στην Αλγερία έγραφε:
«Αν μου συνέβαινε κάποια μέρα (που θα μπορούσε να είναι και σήμερα) να είμαι θύμα της τρομοκρατίας, η οποία φαίνεται ότι θέλει να καταβροχθίσει όλους τους ξένους που ζουν στην Αλγερία, θα ήθελα η κοινότητά μου, η Εκκλησία μου, η οικογένεια μου να θυμηθούν ότι η ζωή μου ήταν δοσμένη στο Θεό και σ' αυτή τη χώρα.
Με τον διαβόητο «αριθμό του θηρίου» συμβαίνει ό,τι περίπου και με τα ζώδια: Παρότι οι αστρονομούντες δεν είναι βέβαιοι αν οι αστερισμοί του ζωδιακού κύκλου είναι δώδεκα ή δεκατρείς, έχει στηθεί παγκοσμίως ολόκληρη αποδοτικότατη επιχείρηση με βάση το «μαγικό» 12 και όχι το «γρουσούζικο» 13. Μια επιχείρηση που εκμεταλλεύεται «την υπέροχη βλακεία του κόσμου» όπως την καυτηριάζει στον «Βασιλιά Ληρ» ο Σαίξπηρ, που απελπίστηκε φαίνεται να βλέπει ανθρώπους να πιστεύουν πως η μοίρα τους δεν εξαρτάται από τη δική τους στάση και δράση αλλά από την κίνηση των άστρων.
Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι. Αυτό το site είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια "βάση δεδομένων" για όλους τους φίλους του ενοριακού κέντρου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Πρεβέζης. Επειδή πολλοί από την παρέα του ενοριακού, πλέον δεν ζουν την καθημερινότητά τους στην πόλη της Πρέβεζας, ήδη από ετών "μοιραζόμαστε" μαζί τους ό,τι έχουμε και συζητάμε. Φυσικά και με όποιον άλλον τα βρίσκει ενδιαφέροντα και τον απασχολούν. Ατυχώς ο εκκλησιαστικός "χώρος", για τα ελληνικά δεδομένα, έχει πολύ απολυτότητα και φανατισμό, και το χειρότερο, αυτά τα νομίζει γνησιότητα και μπερδεύει (ηθελημένα ή αθέλητα) το δόγμα με την πίστη! Φαντάζεται ότι μια αλαζονική βεβαιότητα που στηρίζεται στο δόγμα (είμαστε Ορθόδοξοι) αποτελεί τεκμήριο ποιότητας, ξεχνώντας πεισματικά τον λόγο του Χριστού "οὐ πᾶς ὁ λέγων με, Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν…". Αυτό το "ηλεκτρονικό παράθυρο" του Ναού μας επιθυμεί να κάνει τους επισκέπτες του ευαίσθητους στην διάκριση, που υπάρχει ανάμεσα στην σκέψη και στην αμφιβολία. Δεν επιθυμεί να είναι ένα "εκκλησιαστικό μπακάλικο" που μοιράζει τα πάντα σε μικρά πακέτα… στους πελάτες του! Πιστεύει ότι ο λόγος της Εκκλησίας και των χριστιανών δεν πρέπει να γεννάει χασμουρητό βαριεστιμάρας, αλλά να διεγείρει σε προσπάθεια αναζήτησης της Βασιλείας του Θεού, η πύλη της οποίας είναι "κρυμένη" μέσα στην καρδιά μας, όπως είπε ο Χριστός. Όλα τα κείμενά μας σ᾿ αυτό στοχεύουν. Σ᾿ αυτή την εύρεση της οδού και της πύλης. Άλλωστε για τους μη χριστιανούς σημασία δεν έχουν τα γραφόμενα. Η ποιότητα και η τελειότητα μιας θρησκείας κρίνεται από τις αρετές των πιστών της. Οι άνθρωποι "κατακτώνται" όχι με τα λόγια, αλλά με τα παραδείγματα. Όλα τα λόγια αυτού του site σ᾿ αυτό στοχεύουν: να γίνουν αφορμή να γεννηθεί παράδειγμα.
Ελπίζουμε ότι με την επίσκεψη σας σε αυτή την ιστοσελίδα θα ενημερωθείτε για το πνευματικό ταξίδι σας προς τον Ιησού και ότι θα βοηθηθείτε να πλησιάσετε και να γνωρίσετε την Μητέρα μας Εκκλησία. Η τεχνολογία είναι ένας τεράστιος τρόπος επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών. Έχει κάνει τον κόσμο μας μικρότερο, αλλά έχει κάνει τα μέσα επικοινωνίας τεράστια. Είναι σημαντικό να κρατάμε την προσευχή στη ζωή μας πάντα σταθερή και "ίδια" ακόμα και όταν η τεχνολογική πρόοδος αλλάζει σχεδόν καθημερινά. Να ξέρετε ότι παραμένετε στις προσευχές μας καθημερινά καθώς σας ζητάμε να θυμάστε και μας στη δική σας.
Πιστεύουμε στον Θεό-Χριστό
- Που υποστηρίζει τους ζωντανούς με καλοσύνη·
- και ανασταίνει τους νεκρούς με μεγάλο έλεος.
- Στηρίζει αυτούς που δεν αντέχουν και πέφτουν.
- Θεραπεύει τους ασθενείς που πρέπει να γίνουν καλά.
- Απελευθερώνει τους αιχμαλώτους σε κάθε είδους αιχμαλωσία.
- Διατηρεί την πίστη με κείνους που κοιμούνται στο χώμα.-
Δεν είναι η προσευχή μια παθητική τελετουργία. Κάθε λόγος προσευχής προϋποθέτει και συγχρόνως δημιουργεί τον κόσμο για τον οποίον μιλάει. Μιλάμε με ιερότητα για ο,τιδήποτε προσευχόμαστε. Ακριβώς γι’ αυτό ας συμπαραλάβουμε το ιερότερο ανθρώπινο πρόσωπο την Μαρία Θεοτόκο, την Παναγία μας, αρχηγό και βοηθό μας στην προσευχή μας
- για όσους υποφέρουν από κάθε είδους ασθένεια·
- για τους οικονομικούς και κοινωνικούς μετανάστες·
- για τους φτωχούς εργάτες·
- για τους αδύναμους και καταπιεσμένους·
- για τους φυλακισμένους και τους εξαρτημένους σε κάθε είδους φυλακή και αιχμαλωσία·
- για μας τους ίδιους (τελευταία) τώρα ειδικά στην περίοδο νηστείας μας, ώστε η εκούσια πείνα και δίψα της Εκκλησίας μας (μέλη της οποίας είμαστε) να μην είναι απλώς μια πείνα από έλλειψη τροφής, αλλά να πεινάμε και να ζητάμε να χορτάσουμε απ’ Αυτόν που έρχετα
