Αξιότιμοι Κύριοι υπεύθυνοι της ιστοσελίδας ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ

Επειδή η ιστοσελίδα σας, κατά πώς φαίνεται, θέλει να έχει σχέση με τον Χριστό και την Εκκλησία, θέλω και εγώ, σαν πρόσωπο που του κάνατε την… τιμή να το "παρουσιάσετε", να Σας ρωτήσω τα παρακάτω και να θεωρήσω αυτονόητη την δημοσίευση των ερωτημάτων μου.

Συγγραφέας: Αρανίτσης Ευγένιος

Φαίνεται πως είναι δύσκολο να μη συμπαθείς κάποιον που σου επέτρεψε την ευτυχία μιας βαθύτερης ματιάς σε ζητήματα τόσο ακανθώδη όσο η κατανόηση της οπτικής που συνδέει το φως με το αίνιγμα του θανάτου, κι έτσι εκείνο που αισθάνομαι για τον Ράμφο είναι το είδος της αποδυναμωμένης έστω αγάπης, της ανάμεικτης με θαυμασμό, ένα υπόλειμμα της οποίας κατορθώνει να αντιστέκεται στην απογοήτευση ηρωικά.

Όπως ο υλισμός με όλες τις μορφές του − την επιστημονική, την οικονομική, την ψυχολογική − σάρωσε ευτυχώς τη στείρα σπιριτουαλιστική ρητορική προτού να εισαγάγει κι αυτός με τη σειρά του ένα νέο βερμπαλισμό, έτσι και οι φιλοσοφίες του μηδενός είναι στην ουσία είναι καλό αντίδοτο στα γούστα της αστικής σκέψης, στη βλακώδη αισιοδοξία της, στον απατηλό ιδεαλισμό της και στη θετικιστική ισοπέδωση του πραγματικού που την χαρακτηρίζει. Ο ίλιγγος του μηδενός είναι μια καλή πνευματική θεραπεία για τον μικροαστό με την υπερβολική του αυτοπεποίθηση. […]

Συγγραφέας: Κυριαζόπουλος Σπυρίδων

Ὅπως καί ἄν ὀνομάζεται σήμερα ὁ λόγος περί Θεοῦ, εἴτε Ἐπιστήμη, εἴτε Φιλοσοφία, εἴτε Θεολογία, εἴτε Μεταφυσική, ἀναγνωρίζει πλέον ὅτι γιά τό Ὑπερβατικό μπορεῖ νά μιλήσει μονάχα ὁ Ὑπερβατικός.

Συγγραφέας: Chergé Christian de

 Με μια προφητική προαίσθηση του μαρτυρίου του, ο ηγούμενος Κριστιάν ντε Σερζέ της μοναχικής κοινότητας στον Άτλα της Τιβιρίνας στην Αλγερία έγραφε:

«Αν μου συνέβαινε κάποια μέρα (που θα μπορούσε να είναι και σή­μερα) να είμαι θύμα της τρομοκρατίας, η οποία φαίνεται ότι θέλει να κα­ταβροχθίσει όλους τους ξένους που ζουν στην Αλγερία, θα ήθελα η κοι­νότητά μου, η Εκκλησία μου, η οικογένεια μου να θυμηθούν ότι η ζωή μου ήταν δοσμένη στο Θεό και σ' αυτή τη χώρα.

Συγγραφέας: Μπουκάλας Παντελής

Με τον διαβόητο «αριθμό του θηρίου» συμβαίνει ό,τι περίπου και με τα ζώδια: Παρότι οι αστρονομούντες δεν είναι βέβαιοι αν οι αστερισμοί του ζωδιακού κύκλου είναι δώδεκα ή δεκατρείς, έχει στηθεί παγκοσμίως ολόκληρη αποδοτικότατη επιχείρηση με βάση το «μαγικό» 12 και όχι το «γρουσούζικο» 13. Μια επιχείρηση που εκμεταλλεύεται «την υπέροχη βλακεία του κόσμου» όπως την καυτηριάζει στον «Βασιλιά Ληρ» ο Σαίξπηρ, που απελπίστηκε φαίνεται να βλέπει ανθρώπους να πιστεύουν πως η μοίρα τους δεν εξαρτάται από τη δική τους στάση και δράση αλλά από την κίνηση των άστρων.

Συγγραφέας: Θεοφίλου π.Δημήτριος

Ένας παπάς με την ουσιαστική έννοια της λέξης, δηλαδή πατέρας και όχι τελεστής μυστηρίων μόνον, μας έστειλε το παρακάτω κείμενο για το οποίο τον ευχαριστούμε θερμά.

Συγγραφέας: Berger Klaus

Kάποτε στην "αγκαλιά" μιας μητέρας έγινε η σύλληψη δίδυμων αγοριών.

Oι βδομάδες περνούσαν, τα αγόρια αναπτύσσονταν.

Ωριμάζοντας ο νους, μεγάλωνε η χαρά, η αγαλλίαση.

- Πες, δεν είναι η σύλληψή μας κάτι το μεγαλειώδες; Δεν είναι υπέροχο που ζούμε;

Συγγραφέας: Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός

Του Αγίου Ιωάννου του "Δαμασκηνού" λόγος.

Συγγραφέας: Γιαμβριάς Χρήστος

Συγγραφέας: Καραγιάννης Δημήτρης

Συγγραφέας: Ζουμπουλάκης Σταύρος

... Σήμερα ὅμως ζοῦμε σέ μιά κοινωνία πατροκτονική. Ὁ πατέρας ἀπαγορεύεται νά εἶναι πατέρας· καί ἀκόμη πιό πολύ ἀπαγορεύεται, νά θέλει νά εἶναι πατέρας. Καί αὐτός ὁ δυστυχής, παίρνει τό σύνθημα σάν τάχα σημεῖο προόδου· καί ἀπό τό φόβο μή καί φερθῆ στό παιδί του αὐστηρά, σάν τούς παλαιούς μπαμπάδες, γίνεται λίγο σαχλαμάρας· καί κάνει στά παιδιά του τόν φίλο! Μά τά παιδιά, καί ἰδίως οἱ ἔφηβοι, δέν θέλουν φίλους! Φίλους βρίσκουν. Εὔκολα. Καί ἄνετα!... Πατέρα θέλουν, νά τά μυσταγωγήσει στήν ζωή· νά τούς δώσει νά καταλάβουν σωστά, τί εἶναι ἡ ζωή.

Ἡ σημερινή οἰκογένεια, δέν παραδίνει τίποτε! Τό αἴτημα φροντίδας τῶν γονιῶν γιά τά παιδιά τους, στόν σύγχρονο κόσμο περιορίζεται στήν διατροφή, στίς σπουδές, στήν ὑγεία, καί στήν ἐπαγγελματική ἀποκατάσταση.

Τραγική ἡ ἐποχή μας. Ζητεῖ, ἀπό τά παιδιά, νά ἐξελίσσωνται ἀπό βιολογική καί νομική πλευρά, ὅσο τό δυνατό πιό γρήγορα· καί ἀποδοτικά· καί ἀπό τούς γέρους, ὅταν δέν εἶναι πιά παραγωγικοί, ἤ ὅταν εἶναι ἁπλά ἐνοχλητικοί, νά πεθαίνουν μιά ὥρα νωρίτερα· καί, ἄν ἀργοῦν, μέ εὐθανασία! Πῶς νά ἐξελιχθῆ τό παιδί σωστά, ὅταν ὁ πατέρας, ἀντί νά ἐμπιστευθῆ στό παιδί του, ἐφόδιο γιά τήν ζωή του, τήν πίστη στόν Χριστό, ἁπλά τοῦ ἐμπιστεύεται τήν πιστωτική του κάρτα; Καί δείχνει ἔτσι στό παιδί του μυαλά πιό παιδικά ἀπό ὅ,τι ἔχει ἐκεῖνο; Ἀλλά καί τί νά τοῦ παραδώσει, ὅταν ὁ ἴδιος δέν ἔχει τίποτα;  ....

Συγγραφέας: Frankl Viktor E.

Συγγραφέας: Ιερείς Πρεβέζης

Όπως και "τότε" έτσι και φέτος δεν βρισκόταν χώρος για να γεννηθεί. Όλα τότε ήταν γεμάτα, έτσι και τώρα. Καρδιές, στομάχια, χέρια! Ούτε να συμπονέσουν (καρδιές), ούτε να αισθανθούν (στομάχια), ούτε να δώσουν (χέρια) μπορούσαν. Οι άνθρωποι την εποχή της γέννησης του Ιησού Χριστού δεν "χώραγαν" κανέναν. Έτσι ο Χριστός αφού δεν έγινε δεκτός από καμιά καρδιά κατέφυγε να γεννηθεί σ´ ένα στάβλο για να τον ζεστάνουν οι καρδιές των ζώων.

THOMAS MERTON

Αν το πνεύμα μου προσπαθεί να επιβάλει σιωπή στην σάρκα μου δια της βίας, αργά ή γρήγορα η σάρκα μου θα εκδικηθεί το πνεύμα μου μολύνοντάς το κρυφά, με χίλια-δυο δηλητήρια. Η πικρία και η δυστροπία είναι οι συνηθέστεροι καρποί ενός ασκητισμού, που περιορίζεται στο να ασκεί μόνο το σώμα. Το πνεύμα μου είναι φυσικά ανώτερο από την σάρκα μου, αλλά δεν είναι ανεξάρτητο από την σάρκα μου. Θερίζει ό,τι σπέρνει σ’ αυτήν. Και εάν μεν της φέρεται με υπερβολική αδυναμία, αργά ή γρήγορα θα ανακάλυψει σ’ αυτήν, την εικόνα και την καταδίκη της αδυναμίας του. Αν όμως πάλι της φέρεται με βιαιότητα, αργά ή γρήγορα θα δεχθεί από αυτήν το αποτέλεσμα της βιαιότητάς του. Ο ψευδοασκητής αρχίζει συνήθως με το να είναι υπερβολικά αυστηρός με τον εαυτό του, αλλά καταλήγει, εξ ίσου συνήθως, με το να είναι υπερβολικά αυστηρός με όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό του.

Συγγραφέας: Saint-Exupery Antoine de

-      Τι πάει να πει «ημερώσει;» 

-      Εσύ δεν είσαι απ' εδώ, είπε η αλεπού, τι γυρεύεις; 

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Ἐάν οὖν μή εἰδῶ τήν δύναμιν τῆς φωνῆς, ἔσομαι τῷ λαλοῦντι βάρβαρος. (Α΄ Κορ. 14, 11)

… οὐ διαβάλλων τήν φωνήν ταῦτα λέγει, ἀλλά δεικνύς, ὅτι

ἐμοί ἀνωφελής, ἕως ἄν ᾖ ἀσαφής.......

Ἰωάν. Χρυσοστόμου ὁμιλία ΛΕ' (γ) εἰς Α' πρός Κορινθίους.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι σαφής και ξεκάθαρος: αν δεν καταλαβαίνεις τι λες, είναι ανώφελη η προσευχή!

Έτσι είναι. Έχουν απόλυτο δίκιο. Δεν χρειάζονται μεταφράσεις. Για ποιο λόγο άλλωστε; Μετά από τόσα χρόνια δεν τα μάθαμε; Τα μάθαμε..!

-         Ότι σου εστίν…

-         Ότι πρέπει σοί …

-         Ότι αγαθός…

Τα λέμε και ’μεις από μικρά παιδιά μαζί με τον παπά.

Επιστολή της Α.Θ.Π. προς τον Αρχιεπ. Μεγάλης Βρεταννίας περί συμπληρώσεως της μεταφράσεως στην αγγλική γλώσσα της Θ. Λειτουργίας.pdf

Όταν μεταφράζεις παρορμητικά αποδίδεις

   με ανταποδοτική ελευθεριότητα.

Η μεταγραφή ωστόσο είναι κάτι πολύ περισσότερο

   από συναισθηματικό φόρο τιμής.

(Νεεμίας)

"Παρηγοριά από τον Θεό" σημαίνει στα εβραϊκά το όνομα ενός από τους ενδοξότερους διοικητές των Εβραίων, του Νεεμία (433 π.Χ.). Άνθρωπος του Θεού με ικανότητες και προσόντα και βασική αρχή του την αγάπη για τον Θεό. Με την σύνεση και τον δυναμισμό του κατόρθωσε να ελευθερώσει και τον υπόλοιπο λαό του Θεού που είχε μείνει στην Βαβυλώνα, αιχμάλωτος. Μπόρεσε να ξαναχτίσει τα τείχη της κατεστραμμένης Ιερασουλήμ και το σπουδαιότερο να αποκαταστήσει την λατρεία του Θεού και την τιμή και τήρηση της αργίας του Σαββάτου.

Συνήθης αντίρρηση όσων έχουν διαφορετική γνώμη για το θέμα των μεταφράσεων είναι η… τουρκοκρατία! Ότι δήθεν τότε δεν χρειάστηκαν μεταφράσεις! Όμως η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα. Ο άγιος Κοσμάς είναι η αμεσότερη διάψευση. Και όσον αφορά την γλωσσική μορφή των διδαχών του και όσον αφορά την αγωνία του να μη γίνουν αλλόγλωσσοι (τουρκόφωνοι ή αλβανόφωνοι) οι χριστιανοί.

Και εκατόν ογδόντα χρόνια (το 1638!) πριν τον άγιο Κοσμά († 1779), ο Μάξιμος Καλλιουπολίτης συνειδητοποιεί ότι: "τό κοινόν τῆς Ἐκκλησίας πάγει ὀλίγον κατ᾿ ὀλίγον φθειρόμενον" γιατί δεν "δύνονται νά γρικήσουν τήν Θείαν Γραφήν" και αναλαμβάνει την μετάφραση της Καινής Διαθήκης στην Νεοελληνική!!

Συγγραφέας: Ιερείς Πρεβέζης

Επειδή κατ’ επανάληψιν έφτασε και σε μας η πληροφορία ότι "κάποιοι" (ανάμεσα στους οποίους ατυχώς και κληρικοί) μας συκοφαντούν και μας μέμφονται ότι δήθεν υπογράψαμε σε "λευκό χαρτί" την απάντηση στους δώδεκα ιερείς του Λεκανοπεδίου των Αθηνών, θέλουμε να διασαφήσουμε:

α. ότι σε δύο ιερατικές συνάξεις που έγιναν τον Νοέμβριο και μετά από συζητήσεις που διήρκεσαν πάνω από 2 ώρες η κάθε μία οι πατέρες ελευθέρως, μετά το πέρας των συνάξεων, και χωρίς την παρουσία κανενός υπευθύνου κατέθεταν το όνομά τους για συνυπογραφή της απαντήσεως. Κανένας δεν "ενοχλήθηκε" να υπογράψει. Αντιθέτως κάποιοι ιερείς (23) είτε επειδή δεν συμφωνούσαν απολύτως, είτε επειδή διέφυγε της προσοχής τους δεν υπέγραψαν. Κανένας δεν τους ενόχλησε. Κανένας δεν τους μέμφθηκε. Άλλωστε η πρόταση συνυπογραφής της απαντήσεως προέκυψε από ιερέα που δεν υπέγραψε.

β. Ο Δεσπότης μας μάς έχει δώσει απόλυτη άνεση και ελευθερία γνώμης. Είμαστε παιδιά του χωρίς να "φωνάζουμε" "Ὑπέρ τοῦ πατρός καί Ἀρχιεπισκόπου…". Αισθανόμαστε ευρύχωρα μαζί του και βιώνουμε την ελευθερία των τέκνων του Θεού.

γ. Ποτέ δεν "μαζέψαμε υπογραφές" για κανένα θέμα. Ποτέ δεν στείλαμε συνηγορίες για εκρεμότητες, ούτε ηθικές, ούτε οικονομικές. Ποτέ δεν δώσαμε διαβεβαιώσεις ήθους και… φρονημάτων των προϊσταμένων μας, αφού, δόξᾳ τῷ Θεῷ, έχουν. Και όταν έχεις ήθος δεν χρειάζεσαι ούτε χαρτιά ούτε λόγια.

Μια ομάδα από τους κληρικούς

που συνυπέγραψαν

  Αγαπητοί αδελφοί

          Τον τελευταίο καιρό (περίπου τα δύο προηγούμενα χρόνια) άρχισαν πολλές ενορίες της Μητροπόλεώς μας να χρησιμοποιούν στην Λατρεία την δημοτική γλώσσα. Να λειτουργούν (όλη την Θεία Λειτουργία ή μόνον κάποιες ευχές-της αγίας αναφοράς συνήθως) να βαπτίζουν και να ευλογούν γάμους στην Νέα Ελληνική.

Τα ίδια τα βιβλικά κείμενα λαμβάνουν ως δεδομένο αυτονόητο και προαπαιτούμενο, για την απήχηση τους σ' αυτούς προς τους οποίους απευθύνονται, την νοηματική κατανόηση. 

Από την διδασκαλία του αποστόλου Παύλου είναι προφανής η απαίτηση τα λεγόμενα (κήρυγμα) να είναι κατανοητά στους ακροατές, γιατί αλλιώς όπως λέει ο απόστολος στην προς Κορινθίους Α' επιστολή του "ἑάν σάλπιγξ ἄδηλον φωνήν δῶ...οὐδείς ἐτοιμασθήσεται πρός πόλεμον." (14.8)

Συγγραφέας: MacDonald George

...Aλλά για εκείνον που θέλει να ζήσει στο έπακρο την θεϊκή εικόνα της ύπαρξής του, χωρίς να θέλει να περιορίσει τον εαυτό του σε μια αποσπασματική γωνία της Βασιλείας του Θεού, αφήνοντας τα υπόλοιπα επιδόρπιο στους δαίμονες, χιλιάδες ερωτήματα θα ανακύψουν, τα οποία η Βίβλος ούτε που αγγίζει. Μήπως πράγματι δεν πρέπει να ασχολείται με τέτοια ερωτήματα; Μήπως αυτά βρίσκονται πέρα από τα όρια της ευθύνης του; ...

Συγγραφέας: MacDonald George

Ο Ιησούς είναι ο δημιουργός και ο σωτήρας της διανοίας μας καθώς και της πιο πολύτιμης καρδιάς μας. Τίποτα που δεν σκέφτεται αυτός δεν αξίζει να σκέφτεσαι. Όμως κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να σκεφτεί όπως Εκείνος, έκτος και αν γίνει αγνός όπως και Εκείνος.

Συγγραφέας: MacDonald George

Ούτε ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, ούτε ο Ευαγγελιστής Μάρκος μπορεί να μας δίνουν επιπλέον πληροφορίες για οποιαδήποτε τυχόν λόγια που διατυπώθηκαν από τον Κύριό μας μετά το, "Θεέ μου, Θεέ μου γιατί με εγκατέλειψες". Και οι δύο, μαζί με τον Ευαγγελιστή Λουκά, μιλούν για μια δυνατή κραυγή πριν παραδώσει το πνεύμα Του. Μεταξύ των δύο αυτών γεγονότων ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει τα λόγια: "Θεέ μου, στα χέρια σου παραδίδω το Πνεύμα μου". Ο ίδιος δεν αναφέρει κάτι για την προσευχή της απόγνωσης "Θεέ μου, Θεέ μου γιατί με εγκατέλειψες". Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης δεν καταγράφει την προσευχή μήτε το "Θεέ μου, στα χέρια σου παραδίδω το Πνεύμα μου" αλλά ούτε και την δυνατή κραυγή. Μας λέει μονάχα πως αφού Του προσφέρθηκε το ξύδι είπε, "τετέλεσται" (Έχει ολοκληρωθεί) και έγειρε το κεφάλι Του και παρέδωσε το πνεύμα.

Συγγραφέας: Lewis C.S.

Με λόγια που σε κάνουν να δακρύσεις, ο Αυγουστίνος περιγράφει την απόγνωση στην οποία τον βούλιαξε ο θάνατος του φίλου του Νεβρίδιου (Εξομολογήσεις iv,10). Στη συνέχεια καταλήγει σε ένα ηθικό δίδαγμα.

Συγγραφέας: Lewis C.S.

Η "παρακμή της θρησκείας", για την οποία τόσο συχνά θρηνολογούμε (ή καλωσορίζουμε), πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι φανερή λόγω των άδειων εκκλησιών.

Συγγραφέας: Lewis C.S.

"Δεν μπορεί κάποιος να είναι καλός άνθρωπος χωρίς να είναι χριστιανός;"

Συγγραφέας: Lewis C.S.

Στην εκκλησία -αλλά και εκτός εκκλησίας- λέμε πολλά πράγματα χωρίς να συνειδητοποιούμε τι λέμε. Π.χ. στο Σύμβολο της Πίστης λέμε ότι πιστεύουμε στην «άφεση αμαρτιών». Το επαναλάμβανα και εγώ επί χρόνια πριν αναρωτηθώ γιατί άραγε αυτό είχε μπει στο Σύμβολο της Πίστης.

Συγγραφέας: Lewis C.S.

Αν ρωτήσετε σήμερα είκοσι ανθρώπους ποια νομίζουν ότι είναι η ανώτερη αρετή, οι δεκαεννέα από αυτούς θα απαντήσουν η ανιδιοτέλεια. Αν όμως ρωτούσατε οποιονδήποτε από τους μεγάλους Χριστιανούς του παρελθόντος, αυτός θα απαντούσε η Αγάπη. Βλέπετε τι συνέβη;

Συγγραφέας: Lewis C.S.

‘Πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε τον Ιησού Χριστό;’ Αυτό είναι ένα ερώτημα που περιέχει μια κωμική χροιά. Γιατί το πραγματικό ερώτημα δεν είναι πως να ερμηνεύσουμε εμείς τον Χριστό, αλλά πως ερμηνεύει Εκείνος εμάς.

Συγγραφέας: Cronin A. J.

Από την Αυστρία πήγα στην Ιταλία. Κάθε πρωί, το λίγο καιρό που έμεινα στο χαλασμένο χωριουδάκι, το Καστελμάρε, κοντά στο Λιβόρνο, έβλεπα τη γριά Μαρία Μπεντέλι. Κοντούλα, λεπτή και σουφρωμένη, με γυμνά πόδια, μ' ένα μαύρο βρώμικο ρούχο, ένα μαύρο μαντίλι γύρω απ' το κεφάλι της. Οι αδύνατοι ώμοι της λύγιζαν κάτω από το βαρύ κοφίνι που κουβάλαγε. Ήταν η προσωποποίηση του τραγικού ανθρώπου. Το αδύνατο μελαχρινό της πρόσωπο, σφιχτό και χιλιοβασανισμένο, έμοιαζε νάχει ζυμωθεί με τόση δυστυχία, ώστε είχαν απομείνει πάνω της ανεξίτηλα τα απομεινάρια της θλίψης.

Συγγραφέας: Cronin A. J.

Εδώ πια η κρυφή επανάσταση που ζυμωνόταν τόσον καιρό μέσα μου, εναντίον του στενού κορσέ που έβαζε στους ανθρώ­πους η θρησκεία, έφτασε στο κατακόρυφο. Γεμάτος περηφάνεια για τις κριτικές μου ικανότητες, άρχισα να βρίσκω αδύνατα ση­μεία στην Αγία Γραφή και είχα πολλές αντιρρήσεις τώρα πια για την αθανασία της ψυχής, ύστερα μάλιστα από την καινούργια μου ιδιότητα του φοιτητή της Βιολογίας. Οι μελέτες μου στην Α­νατομία και στους άλλους κλάδους της επιστήμης μου μού σταθε­ροποιούσαν τη στάση της αδιαφορίας που είχα εγκαινιάσει. Ό­ταν παντρεύτηκα, μ' όλο που από διεστραμμένη αίσθηση τιμής κράτησα τους εξωτερικούς τύπους του Καθολικού δόγματος, διό­λου δε σκεφτόμουν να τηρώ τους κανόνες και τις υποχρεώσεις του. Οι φυσικές δυνάμεις αναμοχλεύονταν πολύ έντονα μέσα μου. Και όταν ακόμα η συνείδηση μου μ' ενοχλούσε, φρόντιζα να την πνίγω κάτω από ένα πλήθος κοσμικών ενδιαφερόντων. Μ' όλο που ποτέ μου δεν απαρνήθηκα το Χριστιανισμό - ήμουν πολύ δει­λός για να το κάμω αυτό - τον απολησμόνησα αρκετά, μ' αυτές τις καινούργιες μου απασχολήσεις. Είχα φτάσει πια στο ύψιστο σημείο του εγωισμού.

Συγγραφέας: Cronin A. J.

Θα πρέπει ένας άνθρωπος να είναι τυφλός και απίστευτα ανόητος αν, φτάνοντας στα χρόνια της ωριμότητας, δεν αναρωτιέται πότε-πότε, μες στην παραζάλη της ζωής: «Για ποιο σκοπό ήρθα στον κόσμο; Γιατί ζω;»

Όταν είναι κανείς νέος, ο καιρός κυλάει τόσο γρήγορα, οι διασκεδάσεις είναι τόσο πολλές, και το τέρμα του δρόμου της ζωής μοιάζει νάναι τόσο μακριά, ώστε δεν υπάρχει καιρός για τέτοιες αυτοαναλύσεις. Τουλάχιστον, σε μένα, αυτό είχε συμβεί. Οι φοιτητές της ιατρικής, συνήθως, δε διακρίνονται για την ευσέβεια τους και, φυσικά, ούτε γω ήταν δυνατόν να αποτελώ εξαίρεση σ' αυτό τον κανόνα. Στα εργαστήρια της ανατομίας, όπου διαμελίζονται σε χίλια-δυό κομμάτια τα απομεινάρια του ανθρώπου, το ανθρώπινο σώμα δε μου φάνηκε τίποτα περσότερο από μια πολύπλοκη μηχανή. Στις αυτοψίες που είχα παρακολουθήσει, τί­ποτα δέν είδα που να με κάμει να πιστέψω ότι υπάρχει μες στο κορμί μια ψυχή αθάνατη. Όταν συλλογιόμουν τον Θεό, άθελα μου στο στόμα μου χάραζε ένα χαμόγελο ανωτερότητας, που έδειχνε την περιφρόνηση που αισθανόμουν για έναν τόσο παμπάλαιο μύθο.

Συγγραφέας: Ζιάκας Θεόδωρος

Συγγραφέας: Δρακόπουλος Παναγιώτης

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ είναι η Αισθητική. Επειδή η αισθητική είναι ξένη και εχθρική προς την πίστη, είναι αναίρεση της πίστης. Μια όμορφη λειτουργία είναι παράστα­ση. Μια όμορφη εικόνα είναι ζωγραφιά. Ένα όμορφο τροπάριο είναι τραγούδι. Δεν υπάρχουν όμορφες θρησκείες.

Συγγραφέας: Δρακόπουλος Παναγιώτης

Ένα βιβλίο που απασχολεί τις κριτικές (και όχι μόνο) στήλες του διεθνούς τύπου κι έγινε best seller - στη Βρετανία μάλιστα ξεπέρασε ακόμα και την αυτοβιογραφία του Μάϊκλ Τζάκσον, παραμένοντας πάνω από 30 εβδομάδες στον πίνακα των 10 πρώτων σε πωλήσεις μη λογοτεχνικών βιβλίων - είναι το Α Brief History of Time του Stephen W. Hawking (τίτλος ελληνικής έκδοσης: Το χρονικό του χρόνου, εκδ. Κάτοπτρο). Θα συζητήσουμε το βιβλίο αυτό, ανταποκρινόμενοι σε αίτημα αναγνωστών μας, διότι όπως φαίνεται προκάλεσε κάποια σύγχυση και πάντως ζωηρές συζητήσεις στο φιλοσοφικό και θεολογικό κοινό - κατά το προηγούμενο, άλλωστε, της «Τύχης και αναγκαιότητας» του Ζακ Μονό.

Συγγραφέας: Δρακόπουλος Παναγιώτης

Συγγραφέας: Δρακόπουλος Παναγιώτης

ΠΟΛΛΟΙ αναγνώστες μας ζητούν να διατυπώσουμε την άποψή μας για το θέμα των αμβλώσεων. Θα επιχειρή­σω εδώ μια τοποθέτηση, όχι χωρίς δισταγμούς. Φοβούμαι ότι το θέμα δεν προσφέρεται σε μονοδιάστατες απαντήσεις. Γι’ αυτό και η θέση μας βρίσκεται μάλλον δίπλα σε ερωτήματα κι όχι σε απαντήσεις. Θα ήταν, ίσως, φρονιμότερο, το κείμενο που ακολουθεί να θεωρηθή αφορμή για συζήτηση των αναγνωστών απ' αυτές τις στήλες, κι όχι σαν μια κατηγορηματική τοποθέτηση.

Συγγραφέας: Μπαστιάς Κωστής

Α

Η εβδομάδα των παθών κεντρίζει τη μνήμη των ανθρώπων. Ξανα­φέρνει στη θύμηση τους τη μορφή του Χριστού και κάθε άνθρω­πος ανασυνθέτει αυτή τη μορφή, κατά την πίστη του, ή τα κρι­τήρια της απιστίας του.

Συγγραφέας: Dostoevsky Fyodor

Φ. Ντοστογιέφκσι – Αδελφοί Καραμάζωφ

«- Το φοβερό και σοφό πνεύμα, το πνεύμα της αυτοκατα­στροφής και της ανυπαρξίας, το μεγάλο πνεύμα μίλησε μαζί Σου στην έρημο και τα βιβλία μας λένε πως τάχα «Σ’ έβαλε σε πειρασμό». Είναι σωστό αυτό;