Ατυχώς, μετά από τρεις συνεχείς εκδόσεις του βιβλίου του μακάριου Πατέρα μας Μελετίου Μητροπολίτου Πρεβέζης «Το χάραγμα του αντιχρίστου» και παρέλευση δεκαετίας από την εξάντληση της τελευταίας…, «πάλιν πλοῖα, και δίκτυα»! Ξανά ο αντίχριστος στο προσκήνιο συναποκομίζων τα εργαλεία του σφραγίσματος και τα μορμολύκεια της αφελούς τρομάρας που γεννάει κάθε άγνωστο!
Πριν καλά-καλά την είσοδο στην χιλιετία, προεξαγγέλθηκε από ψευδοπροφήτες (εκείθεν και εντεύθεν του Ατλαντικού) και η είσοδος στην κοσμική κονίστρα, αυτού του απεχθούς αντίχριστου! Θα σφραγίσει… θα απαγορεύσει… θα απειλήσει… θα προκαλέσει πείνα… θα κάνει οπαδούς… έλεγαν, έγραφαν και διέδιδαν! Ήδη έλεγαν (οι φοβούμενοι εκεί όπου «οὐκ ἦν φόβος»), με το bar code στο οποίο εμπεριέχεται (666) ο αντίχριστος βάζει σφραγίσματα παντού! Η λογική απέπτη και η θεολογία ήταν άγνωστος.
Όμως πρέπει να το ομολογήσουμε ήδη, πολύ πριν, είχε συκοφαντηθεί ο Χριστός από μια φρικαλέα… «θεολογία» ως επουράνιος δυνάστης, που αυθαίρετα και ετσιθελικά (Θεός είναι, κάνει ό,τι θέλει…) καταδικάζει αντιφρονούντας στην αιώνια κόλαση, τιμωρεί αμαρτωλούς για λάθη και αμαρτίες, γενικά συμπεριφέρεται ως θυμωμένος άρχοντας, που κατεξουσιάζει των αρχομένων, ευαρεστούμενος ή θυμούμενος αναλόγως της συμπεριφοράς των υπηκόων! Ο Θεός περιγραφόταν ως επουράνιος χωροφύλακας, που αστυνομεύει την ζωή των ανθρώπων, με ευαισθησία στις σεξουαλικές αμαρτίες και στην… αίρεση! Προσοχή. Οι σωματικές αμαρτίες είναι μεγάλες, όχι γιατί διαπράττονται με τα γεννητικά όργανα αλλά γιατί είναι εξάρτηση δυσαπόσπαστος, και η αίρεση από την άλλη είναι χωρισμός από του Θεού. ΟΜΩΣ από την πλευρά μας, όχι από την πλευρά Του! Από τις αμαρτίες μου κινδυνεύω να πάω στην κόλαση (πράγμα αφόρητα οδυνηρό γι’ Αυτόν), δεν κινδυνεύω από Εκείνον, ούτε θα με στείλει Αυτός.
Ανατρέψαμε δυστυχώς την θεολογία του Πατρικού Οίκου (Βασιλεία του Θεού), στον οποίον ο Πατέρας μοιράζεται την περιουσία Του χωρίς δεύτερη κουβέντα μπροστά στην αναιδή απαίτηση του γιού Του, και βγαίνει «κάθε δειλινό» στο δρόμο να δει, αν ο άσωτος επιστρέφει, ή γιατί ο πρεσβύτερος δεν έμαθε να αγαπά (ενώ «βλέπει» ότι όλη η περιουσία είναι δική του… πάντα τά ἐμά σά ἐστί) και δεν θέλει να εισέλθει, και κάναμε τον Πατρικό Οίκο διοικητική διάρθρωση ρόλων, σαν σκηνικό επίγειου βασιλείου. Λες και οι αρετές είναι βασιλική ευαρέσκεια και ο Παράδεισος ανταμοιβή πεπραγμένων και όχι ποιοτική ταυτότητα αγάπης. Νομίσαμε ότι ο ληστής… απλώς την σκαπούλαρε! Δεν καταλάβαμε την συγχώρεση της πόρνης!
Ακόμα χειρότερα, δεν αφεθήκαμε σε μαθητεία κοντά στον Πέτρο. Ένα κομμένο αυτί, τρεις αρνήσεις, φευγιό απ’ τον Γολγοθά, κι’ όλα αυτά σε ένα απόγευμα! Μετά από τρία χρόνια, μετά από διδασκαλίες, μετά την αναγνώριση στον Χριστό: Συ είσαι ο Γιος του Θεού, μετά από περίπατους στα κύματα, μετά από απορρίψεις: Ύπαγε οπίσω μου σατανά… (αντίχριστε;;;), μετά την προφητεία: Πριν να λαλήσει ο κόκορας θα μ’ έχεις αρνηθεί όχι μία αλλά τρεις φορές!! Κι’ όλα αυτά γίνανε… Και μετά ακούγοντας Ανάσταση να λέει «θυμόσοφα»…: Φλυαρίες γυναικών!! Κατόπιν συντριβή, από τα άδεια και εγκαταλελειμμένα οθόνια και το πεταμένο σουδάριο…
Και ύστερα διαβεβαίωση ότι «ὄντως ἠγέρθη ὁ Κύριος καὶ ὤφθη Σίμωνι». Τον είδε; Πού; Πότε; Μάλλον Τον κατάλαβε. Και κατόπιν η συνάντηση μετά την Ανάσταση, εκεί που έγινε και η αρχή…, στην Γαλιλαία. Και τότε: Σίμων μ’ αγαπάς περισσότερο απ’ αυτούς; Αυτοί δεν με αρνήθηκαν… Δεν έκοψαν κανένα αυτί… Δέχθηκαν να πλύνω τα πόδια τους… Δεν περπάτησαν στα κύματα… Δεν φώναξαν ότι είμαι Γιος του Θεού… Δεν προσπάθησαν να με εμποδίσουν να σταυρωθώ… Γι’ αυτό σε ρωτάω αν μ’ αγαπάς περισσότερο απ’ αυτούς… Όλοι σας το ίδιο αγαπημένοι μού είστε… (ακόμα και η πληγή μου ο Ιούδας…) αλλά συ, Βράχε Πέτρε, έχεις απάνω σου εκφράσεις και πτυχές πολλών ανθρώπινων δεδομένων. Συ τώρα που γυρίζεις, ΣΤΗΡΙΞΟΝ τους αδελφούς σου, αφού θα είσαι ο αρχηγός της Εκκλησίας μου.
Αντί όλων αυτών, μια αγχώδης… θεολογία βλάσφημη και απαράδεκτη, όπως είπαμε, αφού κατ’ αυτήν, σε τελική ανάλυση αν… «χαραχθείς», δεν υπάρχει επιστροφή…! Δηλαδή η… σφραγίδα του διαβόλου είναι ισχυρότερη της σφραγίδος του Θεού!; Ενώ εμείς παρακαλούμε για το μωρό στις ευχές της ογδόης ημέρας «… ἀνεξάρνητον μεῖναι τό ὄνομά Σου ἐν αὐτῷ…»; Λοιπόν, μπορείς να εγκαταλείψεις τον Χριστό, αλλά δεν μπορείς να φύγεις (και με την βοήθεια του Χριστού!!) απ’ τα χέρια του διαβόλου; Τι… μέγεθος βλασφημίας είναι κάτι τέτοιο;; Και ακόμα χειρότερα να θεωρείς κάτι τέτοιες αντιλήψεις… απόγειο της Θεολογίας ενώ είναι βλασφημία του Αγίου Πνεύματος;!
Στην ιστορική διαδρομή (του παρελθόντος αλλά και του… μέλλοντος) πολλά πρόσωπα «ενσάρκωσαν» αντίχριστες αντιλήψεις. Ο κύριος και πρώτος αντίχριστος φανερώνεται στους πειρασμούς του Χριστού στην έρημο και στον Γολγοθά! «Τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων;» Ακόμα και ο Πέτρος, όταν αντιτίθεται στην πορεία του Χριστού προς τον Σταυρό, ακούει ότι είναι… σατανάς, αφού δεν φρονεί τα του Θεού…! Συνεπώς το θέμα-πρόβλημα του αντιχρίστου δεν είναι εξωτερικό τεχνικό ή κάποιου φυσικού προσώπου, αλλά των δαιμονικών αντιλήψεων αντίθεσης στην πορεία ζωής που προτείνει ο Χριστός. Φυσικά, η πορεία ζωής, δεν υλοποιείται με… bar code, που στις μέρες μας… καταργήθηκε και απόχτησε άλλο τεχνικό σχήμα… χωρίς μπάρες!!
Ο Χριστός διευκρίνισε τα θέματα με την διαζευκτική επιλογή υπακοής και λατρείας… «ἤ Θεῷ ἤ μαμμωνᾷ…». Μαμμωνάς ήταν ο Θεός του χρήματος…, δηλαδή η λατρεία της αυταπάτης της παντοδυναμίας! Έχω λεφτά, τα μπορώ όλα! Δεν χρειάζομαι κανέναν και τίποτε…, πλούσιος εἰμί καί πεπλούτηκα…! Υπάρχει χειρότερο αντίχριστο φρόνημα; Και μείς ψάχνουμε νούμερα και βλαμμένους… Όπως υπομνηματίζει στο επίμετρο ο π. Mikhael Polsky, ο αντίχριστος ανακυκλώνεται επαναλαμβανόμενος με τις έξι μέρες εργασίας…, δεν υπάρχει δηλαδή έβδομη ημέρα Κυρίου…
Υποδομή και… υποστήριξη όλων αυτών των θεολογικών ανοητολογημάτων γίνονται και είναι, όλες οι κατά καιρούς και με αφορμή ιατρικά (COVID-19) και κοινωνικά γεγονότα (επίσκεψη στη σελήνη) συνωμοσιολογίες, που δίνουν εφαλτήριο και στα περί αντιχρίστου. Η δεισιδαιμονία και ο ανορθολογισμός ανθίζουν μαζί και συμπορεύονται ως καλοί… σύζυγοι! Στα έκτακτα και στις απρόοπτες συνθήκες οι άνθρωποι αισθάνονται αδύναμοι και ανασφαλείς και εύκολα δέχονται αστήρικτες θεωρίες ως ψυχική τους παράκληση-παρηγοριά! Τα συναισθήματα του φόβου γίνονται «λίπασμα» αυξητικό όλων αυτών, χωρίς να χρειάζεται (κατ’ αυτούς) καμμία αποδεικτική τεκμηρίωση πλην της αγχώδους «θυμοσοφίας»…: κάτι μας κρύβουν!
Η όλη διαδικασία είναι ψυχολογική ανάγκη για… βεβαιότητα, ασφάλεια και αυτοεκτίμηση, ψυχολογικά κενά που σε περιόδους κρίσης μεγιστοποιούνται. Και όλα αυτά συμβαίνουν και σε χριστιανούς, που υποτίθεται εμπιστεύονται τον Χριστό ως Κύριο της ζωής τους και λένε κάθε Κυριακή στην Ευχαριστία: «Σοί παρακατατιθέμεθα τήν ζωήν ἡμῶν ἃπασαν καί τήν ἐλπίδα, Δέσποτα Φιλάνθρωπε…», «Στα χέρια σου Φιλάνθρωπε Κύριε αφήνουμε όλη μας την ζωή και την ελπίδα…».
Είναι κωμικοτραγική η θέση και η κατάσταση όσων αποδέχονται όλα αυτά και αγωνιούν για τον αντίχριστο, που όμως η κοινωνική τους απομόνωση αυξάνει την… πίστη τους σε θεωρίες συνωμοσίας, και την «θεολογική» τους μέριμνα να αποφύγουν τον αντίχριστο… υβρίζοντας και «μισόντας» ίσως, όσους διαφωνούν θεολογικώς και ελλόγως… Ἂβυσσος ἂβυσσον ἐπικαλεῖται… (Ψαλμ. 41,8).
Ξαναεκδίδουμε τον κόπο του μακαρίου Πατέρα μας Μελετίου, γιατί σήκωσε και πάλι στις μέρες μας κεφάλι η «θεολογική» ανοησία και απειλεί με γελοιοποίηση την πίστη! Εκείνος ο Μακάριος Πατέρας μας Μελέτιος, μόνος, κόντρα στη θεολογική ανοησία και στην αδελφική εγκατάλειψη και με αυτό του το βιβλίο, έγινε μέτοχος του Μακαρισμού του Χριστού: Μακάριοι ἐστέ ὃταν ὀνειδίσωσι…
Φιλοδοξούμε λοιπόν και μείς με την τωρινή έκδοση να πάρουμε «κάτι» από αυτόν τον Μακαρισμό…
Εισαγωγή στη καινούργια έκδοση (4η) του βιβλίου του Μητροπολίτη Πρεβέζης Μελετιου: Το χάραγμα του Αντιχρίστου.
Εκδόσεις ΙΩΝΑΣ
Δεκέμβριος 2020
Θεματολογικές ετικέτες