«Πώς ξέπεσες από τον ουρανό,
Εωσφόρε, γιέ της αυγής!»
(Ησαΐας 14:12)
«Οι Εβδομήντα επέστρεψαν με χαρά, λέγοντας, “Κύριε, ακόμα και οι δαίμονες υποτάσσονται σ’ εμάς όταν τους προστάζουμε στο όνομα Σου!” Και ο Ιησούς τους είπε, “είδα τον Σατανά να πέφτει σαν κεραυνός από τον ουρανό. Ιδού, σας έχω δώσει την εξουσία να πατάτε πάνω σε φίδια και σκορπιούς, και να κυριαρχείτε πάνω σε όλη τη δύναμη του εχθρού… Παρόλα αυτά να μην χαίρεστε για το γεγονός αυτό, ότι τα πνεύματα υποτάσσονται σ’ εσάς, αλλά να χαίρεστε επειδή τα ονόματά σας είναι γραμμένα στον ουρανό”».
Κατά τις πρώτες ημέρες ο Ιησούς εβδομήντα από αυτούς που τον ακολουθούσαν τους έστειλε να κηρύξουν το Ευαγγέλιο στις πόλεις και στα χωριά, σαν πρόβατα εν μέσω λύκων. Αυτό δεν είναι πολύ κολακευτικό για τους τοπικούς χωρικούς! Αλλά σύμφωνα με την κοσμολογία της Καινής Διαθήκης, όλος ο κόσμος και όλοι οι κάτοικοί του είναι δέσμιοι ενός αδυσώπητου εχθρού, και η μία αληθινή ελπίδα λύτρωσης έρχεται με την είδηση της εισβολής του Θεού στην “επικράτεια” του Σατανά. Οι απεσταλμένοι του Ιησού διδάσκουν ότι, «Η Βασιλεία του Θεού έχει έρθει κοντά σας» – που είναι το ισοδύναμο με τη φράση ότι ο Θεός ο ίδιος, σε πλήρη θεϊκή δύναμη, είναι πια επί σκηνής. Στους απεσταλμένους ειπώθηκε ότι το κήρυγμά τους θα είναι “ισοδύναμο” με την κρίση του Θεού, και θα ξεχωρίσει όσους επικροτούν το άγγελμά τους από εκείνους που το απορρίπτουν.
Οι Εβδομήντα επιστρέφουν από την αποστολή τους περιχαρείς. Είναι καταχαρούμενοι λόγω της επίδρασης που είχε το κήρυγμά τους. Δεν μπορούν να το πιστέψουν. Η υπερβολική έκπληξή τους φαίνεται να είναι τουλάχιστον εν μέρει, για τον εαυτό τους: «Οι δαίμονες υποτάσσονται σ’ ΕΜΑΣ!» Πραγματικά δεν έχουν ιδέα, σε αυτή τη φάση, για τη φύση της αποστολής τους. Πόσο εύκολα μας δελεάζει η σκέψη των δικών μας δυνάμεων! Ο Δάσκαλος τους διορθώνει με λέξεις που μεταφέρουν ένα μήνυμα για όλους εμάς εδώ σήμερα. Ας τον ακούσουμε:
Η άμεση αντίδραση του Ιησού, σε αντίθεση με εκείνη των Εβδομήντα, δεν είναι η αντίδραση κάποιου που είδε για πρώτη φορά την κυριαρχική δύναμη του Θεού εν δράσει! Και πράγματι δεν είναι η πρώτη φορά! Τα Ευαγγέλια μας δείχνουν παραδείγματα του Ιησού, που διατάσσει τους δαίμονες από τις πρώτες κιόλας μέρες του έργου του. Αλλά φαίνεται να υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο σε αυτό το συγκεκριμένο επεισόδιο. Πρόκειται για μια πρώιμη δοκιμή της εξουσίας της διδασκαλίας του, όταν αυτή ασκείται όχι από τον Ίδιο, αλλά από τους αντιπροσώπους Του. Ο Χριστός κοιτάζει στον αθέατο κόσμο πέρα από αυτούς. Αυτό είναι το αποκαλυπτικό σενάριο, που είναι κοινό σε όλα τα γραπτά της Καινής Διαθήκης, στο οποίο ο Θεός ανταγωνίζεται με τον Σατανά, για την κυριαρχία του σύμπαντος! Και ιδού! «Είδα τον Σατανά που πέφτει σαν κεραυνός από τον ουρανό.» Η εικόνα έχει προειδωθεί από τον Ησαΐα: «Πώς ξέπεσες από τον ουρανό, Εωσφόρε, γιέ της αυγής!» Τι εικόνα! Δεν υπάρχει κανένας πόλεμος στον ουρανό εδώ, καμία στρατιά αγγέλων, ούτε προπορευόμενες δυνάμεις με σημαίες, υπάρχει απλά ο προφορικός Λόγος του Θεού από ανθρώπους, όμως πιο ισχυρός και πιο εκμηδενιστικός από τα πιο προηγμένα όπλα. «Στον κεραυνό του Ευαγγελίου ο Σατανάς έπεσε κάτω όπως μια λάμψη αστραπής. Αυτό εκφράζει τη θεία και απίστευτη δύναμη της διδασκαλίας, που θα μπορούσε έτσι ξαφνικά, και με τέτοια βία να ρίξει κάτω τον πρίγκιπα του κόσμου εξοπλισμένο με όλες τις δυνάμεις του».
Έτσι ο Κύριός μας συνεπάρθηκε όπως και οι εβδομήντα μαθητές βλέποντας την αποτελεσματικότητα του Λόγου του Θεού, αλλά περισσότερο, επειδή βλέπει με αποκαλυπτική ενόραση, μέσα από τα φαινόμενα του κόσμου τούτου, τον Μέλλοντα Αιώνα. «Ιδού, σας έχω δώσει εξουσία να πατάτε πάνω σε φίδια και σκορπιούς, και πάνω σε όλη τη δύναμη του εχθρού.» Η θεϊκή πηγή της αποστολής του δικαιώνεται ανοιχτά με υπερβάλλουσα δύναμη και υπεροχή. Ο Ιησούς βλέπει στο μέλλον του έργου Του πάνω στη γη και διακηρύττει την απόλυτη κυριαρχία Του πάνω στον Εχθρό. Εκείνοι τους οποίους επιφορτίζει θα φέρουν εις πέρας αυτό το έργο και θα είναι θριαμβευτές στα έσχατα.
Αλλά εδώ προκύπτει ένα δίλημμα, με το οποίο είμαστε πολύ εξοικειωμένοι εμείς που εργαζόμαστε στον αμπελώνα. Θέλουμε να δούμε αποτελέσματα εδώ και τώρα! Επινοούμε όλα τα είδη προγραμμάτων και εφαρμογών. Χρησιμοποιούμε νέες τεχνικές και αναπτύσσουμε νέες στρατηγικές, και μερικές φορές αυτά φαίνεται να παράγουν αποτελέσματα. Κηρύσσουμε κηρύγματα, που φαίνεται να δονούν τις καρδιές των ανθρώπων. Διδάσκουμε μαθήματα που προσελκύουν πολλούς ανθρώπους. Προσφέρουμε νεανικές κατασκηνώσεις και συσσίτια και πρωτοβουλίες κατά των ναρκωτικών. Χρησιμοποιούμε νέες τεχνολογίες και νέα μουσική. Οι άνθρωποι ανταποκρίνονται και η επιδοκιμασία μας ανεβαίνει, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε, πω πω, είμαι πραγματικά αυτός που κάνει τη διαφορά! Πάμε στις συνεδριάσεις άλλων κληρικών και ανθρώπων από άλλες κοινότητες και, χωρίς πραγματικά νόημα, καταναλωνόμαστε σε έναν τρόπο ανταγωνιστικό. Αρχίζουμε να μεγαλαυχούμε. Αρχίζουμε να αισθανόμαστε ανώτεροι. Μιλάμε πολύ σχετικά με το πόσους ανθρώπους προσεγγίζουμε και πόσο καλά πηγαίνουν όλα. Πήγαινα σε συγκεντρώσεις ανθρώπων της Εκκλησίας για περισσότερα από σαράντα χρόνια και είμαι εδώ για να σας πω ότι το έχω δει αυτό το “αγώνισμα” για κατάληψη θέσης και προς μεγάλη μου ντροπή έχω συμμετάσχει και εγώ σε αυτό. Νομίζω ότι αυτό είναι ιδιαίτερα ένας πειρασμός στον χριστιανικό κόσμο και στον κόσμο τον οιονεί θεολογικά καθαρό.
Μας λέει ο Ιησούς: «Ιδού, σας έχω δώσει εξουσία… πάνω σε όλη τη δύναμη του εχθρού… Παρόλα αυτά μην χαίρεστε που τα πνεύματα υποτάσσονται σ’ εσάς. Να χαίρεστε μάλλον επειδή τα ονόματά σας είναι γραμμένα στον ουρανό».
Τα ονόματά σας είναι γραμμένα στον ουρανό! Σημειώστε τον τρόπο που η πρόταση συντάχθηκε. Ποιος έγραψε το όνομά σας; Εκείνος που έχει κάνει αυτό το γράψιμο δεν προσδιορίζεται, αλλά υπονοείται. Το όνομά σας είναι γραμμένο. Υπάρχει ένας αόρατος παράγοντας εδώ. Είναι πολύ παρόμοιο με την πρόταση στο κατά Ματθαίον στην οποίαν αναφέρεται: «τα βράχια σχίστηκαν, το καταπέτασμα του ναού σχίστηκε, οι νεκροί αναστήθηκαν». Υπάρχει Κάποιος που το κάνει αυτό. Το ίδιο συμβαίνει σ’ εκείνο το μεγάλο έπος: «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών». Το όνομα του Θεού δεν εμφανίζεται ποτέ, ούτε μια φορά στο σύνολο του έπους, και όμως πάνω από όλα και μέσα στον καθένα υπάρχει ένας θεϊκός σκοπός ενεργός επί το έργον: «υπάρχει μια θεότητα που διαμορφώνει τις επιτεύξεις μας». Οι ικανότητές μας δεν έχουν τίποτα να κάνουν με αυτό.
Δεν μπορώ να μιλήσω για σας, αλλά για τον εαυτό μου δεν έχω αισθανθεί ποτέ τόσο απαισιόδοξα σχετικά με τον κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν φαίνεται καν να νοιάζονται για τα εκατομμύρια των προσφύγων, τα παιδιά-στρατιώτες, το λιώσιμο των πάγων, την επιδημία των ναρκωτικών, την παρακμή σε θέματα ευγένειας, τους συνεχιζόμενους μάταιους πόλεμους, τις ρήξεις του κοινωνικού συμβολαίου, τους λησμονημένους φυλακισμένους, τις δολοφονίες που έχουν γίνει ρουτίνα και τα χίλια άλλα δεινά που έχει για κληρονομιά της η παρούσα ζωή. Ο Σατανάς δεν είναι απλά ένας δαίμονας (Screwtape) επικεντρωμένος σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο εδώ και σε ένα συγκεκριμένο εκκλησίασμα εκεί. Το κάνει αυτό, φυσικά, αλλά πολύ περισσότερο συνεπής, ο Σατανάς συνεχίζει να μολύνει τις αρχές και τις εξουσίες όπου αυτές εμφανίζονται.
Και είπε ακόμα, ο Κύριος και Διδάσκαλός μας: «Είδα τον Σατανά να πέφτει σαν κεραυνός από τον ουρανό». Κατά κάποιο τρόπο, με το έλεός Του, το έργο μας στο Όνομά του έχει θεσπισθεί να τελειοποιηθεί από αυτόν στην Πολιτεία του Θεού. Και όχι μόνο το καλό μας έργο, αλλά επίσης και το παρακινδυνευμένο μας έργο, χάρη στον Θεό, ακόμη και το ανεπαρκές μας κήρυγμα και οι αποτυχημένες προσπάθειές μας μπορεί να χρησιμοποιηθούν από Αυτόν, αν το επιλέξει, για να οικοδομήσει το Σώμα πάνω στον Μεγάλο Ακρογωνιαίο Λίθο. «Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μόνο αμυδρή αντίληψη της δύναμης που έχει το κήρυγμα του Ευαγγελίου, αλλά ακόμη και έτσι, επειδή αυτό μας διακατέχει παρά τη θέλησή μας, είναι εκείνο που επιτελεί τα θαύματα για τα οποία το προορίζει ο Θεός».
Καθώς πλησιάζω το 80στό έτος της ηλικίας μου, αρχίζω να αντιλαμβάνομαι ότι ίσως πλησιάζω στο τέλος της ωφέλιμης ζωής μου – ωφέλιμης με τον τρόπο που ο κόσμος κατανοεί την ωφέλεια. Υπάρχουν πολλά που ήθελα να πραγματοποιήσω και τα οποία δεν έκανα. Υπάρχουν πολλά που πραγματοποίησα, και τα οποία εύχομαι να μην είχα κάνει. Ο Κύριος μου επέτρεψε ορισμένες φορές να κατανοήσω ότι χρησιμοποίησε κάτι που έκανα στο όνομα του Χριστού, αλλά, απ’ όσο μπορώ να πω, πολύ πιο συχνά έκανε τη δουλειά του ο Σατανάς μέσα από τις πιο ειλικρινείς μου προσπάθειες. Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημά μου. Ο Κύριος δεν μου υποσχέθηκε επιτυχία. Ο Κύριος μου υποσχέθηκε θα γράψει το όνομά μου στον ουρανό. Μη επιχαίρετε με την επιτυχία σας, μας είπε, αλλά με την ουράνια κλήση σας.
Κανείς δεν το έχει πει καλύτερα από τον P. T. Forsyth:
«Είναι πιθανό να είσαι τόσο δραστήριος στην υπηρεσία του Χριστού που να καταλήξεις να ξεχάσεις να τον αγαπάς. Πολλοί κηρύττουν τον Χριστό, αλλά μπαίνουν μπροστά Του (τον κρύβουν) με τα αναρίθμητα δικά τους έργα. Αν γίνεις έτσι, θα είναι η καταστροφή σου! Ο Χριστός μπορεί να κάνει χωρίς τα έργα σου. Αυτό που θέλει είναι εσένα τον ίδιο. Αλλά αν έχει πραγματικά εσένα, τότε θα έχει και όλα σου τα έργα». Αμήν.
Φλ. Ράτλετζ
23 Οκτωβρίου 2016
Βαλτιμόρη, Μέριλαντ
Θεματολογικές ετικέτες