ΙΝΤΕΡΛΟΥΔΙΟ
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
κηρύσσει στην καθεδρική Εκκλησία το πρωί των Χριστουγέννων 1170.
“Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας”. Ο δέκατος τέταρτος στίχος του δευτέρου κεφαλαίου του Ευαγγελίου κατά Λουκάν. Στο όνομα του Πατέρα και του Γιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
Αγαπητά τέκνα του Θεού, το κήρυγμά μου, τούτο το πρωί των Χριστουγέννων, θα είναι πολύ σύντομο. Θα ήθελα μόνο να στοχαστείτε με την καρδιά σας το βαθύ νόημα και το μυστήριο των λειτουργιών μας των Χριστουγέννων.
Γιατί κάθε φορά που κάνουμε Λειτουργία, τελούμε ξανά τα Πάθη και το Θάνατο του Κυρίου μας· και αυτή την ίδια μέρα των Χριστουγέννων κάνουμε τη λειτουργία για να πανηγυρίσουμε τη Γέννησή Του. Έτσι, τη στιγμή που χαιρόμαστε τον ερχομό Του για τη σωτηρία των ανθρώπων, ξανά προσφέρνουμε στο Θεό το Σώμα Του και το Αίμα Του, θυσία, αφιέρωμα και εξαγνισμό για τις αμαρτίες ολόκληρου του κόσμου. Την ίδια νύχτα, σαν αυτή που πέρασε, πλήθος αγγέλων των ουρανών φάνηκε εμπρός στους ποιμένες της Βηθλεέμ, λέγοντας: “Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας”· αυτή την ώρα μόνο μέσα σ’ ολόκληρο το έτος, που εορτάζουμε ταυτόχρονα τη Γέννηση του Κυρίου μας και τα Πάθη Του κα το Θάνατό Του επάνω στο Σταυρό. Αγαπημένοι, στα μάτια του Κόσμου, μοιάζει παράξενη συμπεριφορά ένα τέτοιο πράγμα. Γιατί ποιός στον Κόσμο πενθεί και χαίρεται μαζί, [και] για τον ίδιο λόγο; Είτε η χαρά θα είχε αναλωθεί από το πένθος, είτε το πένθος θα είχε παραμεριστεί από τη χαρά· μόνο σ’αυτά μας τα Χριστιανικά μυστήρια μπορούμε να χαιρόμαστε και να πενθούμε μαζί για τον ίδιο λόγο. Τώρα συλλογιστείτε για μια στιμή το νόημα της λέξης “ειρήνη”. Δε σας φαίνεται παράξενο που οι άγγελοι προμηνούσαν την Ειρήνη, όταν λυμαίνεται αδιάκοπα τον κόσμο ο Πολεμος και ο φόβος του Πολέμου; Δε σας φαίνεται πως οι αγγελικές φωνές λαθεύτηκαν; Πως η υπόσχεσή τους σήμαινε απογοήτευση και απάτη;
Σκεφθείτε τώρα, με ποιο τρόπο μίλησε ο ίδιος ο Κύριός μας για την Ειρήνη. Είπε στους μαθητές Του: “Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν”. Ήθελε άραγε να πει την ειρήνη όπως την αντιλαμβανόμαστε: ειρήνη του Βασιλείου της Αγγλίας με τους γείτονές του, ειρήνη των βαρόνων με το Βασιλέα, τον οικογενειάρχη που λογαριάζει τα ειρηνικά κέρδη του, το σκουπισμένο τζάκι, το καλύτερο κρασί του στο τραπέζι για ένα φίλο, τη γυναίκα του τραγουδώντας στα παιδιά του; Αυτοί οι άνθρωποι, οι μαθητές Του, δεν ήξεραν τέτοια πράγματα· φεύγανε για να ταξιδέψουν μακριά, για να δοκιμαστούν σε στεριές και θάλασσες, για να γνωρίσουνε τα βασανιστήρια, τα δεσμωτήρια, την αποκαρδίωση, για να υποστούν το μαρτυρικό θάνατο. Ποιό ήταν λοιπόν το νόημά Του; Αν το αναρωτηθείτε, θυμηθείτε ότι έλεγε ακόμη: “ου καθώς ο κόσμος δίδωσι, εγώ δίδωμι υμίν”. Μ’ αυτό τον τρόπο έδωσε την ειρήνη στους μαθητές Του· όχι όπως τη δίνει ο κόσμος.
Αναλογιστείτε ακόμη κάτι που ίσως ποτέ δεν το συλλογιστήκατε. Δεν είναι μόνο ο ταυτόχρονος εορτασμός της Γέννησης και του Θανάτου του Κυρίου μας στην εορτή των Χριστουγέννων· την άλλη μέρα εορτάζουμε ακόμη το μαρτύριο του πρώτου Μάρτυρά Του, του μακαρισμένου Στεφάνου. Νομίζετε είναι τυχαίο πως η μέρα του πρώτου Μάρτυρα ακολουθεί τη μέρα της Γέννησης του Χριστού; Όχι, καθόλου. Όπως ακριβώς χαιρόμαστε μαζί και πενθούμε για το θάνατο των Μαρτύρων. Πενθούμε, για τις αμαρτίες του κόσμου που τούς έκαμε να μαρτυρήσουν· χαιρόμαστε, γιατί μια ψυχή ακόμη πήγε να προστεθεί στους Αγίους των Ουρανών, για τη δόξα του Θεού και για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Αγαπημένοι, δε σκεπτόμαστε ένα μάρτυρα μόνο και μόνο σαν ένα καλό Χριστιανό που θανατώθηκε επειδή ήταν Χριστιανός· αν ήταν έτσι, θα πενθούσαμε μονάχα. Δεν τον σκεπτόμαστε μόνο και μόνο σαν ένα καλό Χριστιανό που ανυψώθηκε στη χορεία των Αγίων· αν ήταν έτσι, θα χαιρόμασταν μονάχα· και μήτε το πένθος μας μήτε η χαρά μας είναι σαν αυτές που ξέρει ο κόσμος. Ένα Χριστιανικό μαρτύριο δεν είναι τυχαίο πράγμα· οι Άγιοι δε γίνουνται στην τύχη. Ένα Χριστιανικό μαρτύριο δεν είναι ακόμη το αποτέλεσμα της βούλησης ενός ανθρώπου να γίνει Άγιος, όωπς ένας άνθρωπος με τη θέληση και την προσπάθεια μποερί να γίνει κυβερνήτης ανθρώπων. Ο μαρτυρικός θάνατος είναι πάντα βουλή Θεού, είναι σημείο της αγάπτης Του για τους ανθρώπουςμ για να τους γωτίσει και να τους οδηγήσει για να τους φέρει ξανά στο δρόμο Του. Δεν είναι ποτέ ανθρώπινη επιδίωξη· γιατί ο αληθινμός μάρτυρας είναι εκείνος που έγινε όργανο του Θεού, που έχασε τη θέλησή του μέσα στο θέλημα του Θεού, και που δεν επιθυμεί τίποτε πια για τον εαυτό του, ούτε καν τη δόξα του μάρτυρα. Όπως λοιπόν επί-γής η Εκκλησία πενθεί μαζί και χαίρεται, με τρόπο που ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει· έτσι και οι Άγιοι στους Ουρανούς υψώθηκαν αφού ταπείνωσαν τον εαυτό τους ως την τελευταία βαθμίδα, και φαίνουνται, όχι όπως τους βλέπουμε εμείς, αλλά μέσα στο Θείο φως, όθε αντλούν το είναι τους.
Σήμερα σας μίλησα, αγαπητά τέκνα του Θεού, για τους μάρτυρες των περασμένων, και σας παρακαλώ να θυμηθείτε ιδιαίτερα το μάρτυρά μας της Καντερβουρίας, τον μακαρισμένο Αρχιεπίσκοπο Ελφέγο· γιατί αρμόζει, την ημέρα της Γέννησης του Χριστού, να θυμόμαστε τί λογής είναι αυτή η Ειρήνη που μας έφερε· και γιατί, αγαπητά μου παιδιάμ νομίζω πως δε θα κηρύξω άλλη φορά μπροστά σας· και γιατί μπορεί, σε μικρό διάστημα, να έχετε ακόμη ένα μάρτυρα, ίσως όχι τον τελευταίο. Θα ήθελα να τα κρατούσατε στην καρδιά σας αυτά τα λόγια που σας λέω, και να τα σκεφτείτε αργότερα. Στο όνομα του Πατέρα και του Γιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Θεματολογικές ετικέτες