Όταν κάποιο βιβλίο καταλήξει σε εκδοτική επιτυχία είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι και άλλος εμπορικός τομέας (του σινεμά εν προκειμένω) θα θελήσει να επωφεληθεί αυτή του την επιτυχία. Εντεύθεν και εκείθεν του Ατλαντικού πάρα πολλά βιβλία έγιναν κινηματογραφικές ταινίες. Τις τελευταίες ημέρες «απειλούμαστε» και με μία ακόμα. «Βγαίνει» κατ᾿ αυτάς σε ταινία στον κινηματογράφο το βιβλίο του Dan Brown «Κώδικας Da Vinci».
Επειδή έγινε αρκετός θόρυβος με το συγκεκριμένο βιβλίο, αφού είχε τεράστια εκδοτική επιτυχία, θεωρήσαμε καλό να κάνουμε μερικές διευκρινήσεις, αναγκαίες και απαραίτητες όπως φαίνεται, και από τον θόρυβο που ξεσηκώνουν διαφωνούντες και συμφωνούντες.
Το βιβλίο στο εξώφυλλο αυτοσυστήνεται ως μυθιστόρημα. Δηλαδή αυθαίρετο κατασκεύασμα, παραμύθι χονδρικώς. Ο συγγραφέας διαμαρτύρεται στην κατηγορία ότι έγραψε ένα αντιχριστιανικό βιβλίο. Οι αναγνώστες το διαβάζουν με την γοητεία αστυνομικού μυθιστορήματος και (αυτή είναι η ειρωνεία και το τραγικό) γεμάτοι απορίες για τον Χριστό και την ιστορία Του από… το μυθιστόρημα.
Απ᾿ αυτό το σημείο ξεκινά και η όλη υπόθεση. Άγνοια και περιέργεια. Ενδιαφέρον και επιθυμία απόρριψης. Ψευδής αναζήτηση και «εύκολη» γνώση. Σύγχυση κριτηρίων και διευκόλυνση υποτίθεται τοποθέτησης.
Όλοι οι άνθρωποι απαιτούν από τον εαυτό τους την ποιότητα της αναζήτησης, λόγου ύπαρξης και περιεχομένου ζωής. Μέσα στην σύγχυση όμως της σημερινής πραγματικότητας (ναι, σε όλα) καθώς και μέσα στην ανυπαρξία σχέσεως με τον Χριστό και την Εκκλησία (κάποτε μας βαφτίσανε αλλά μετά τόσα χρόνια… εύρε γύρευε…) από την μία, δεν ξέρουμε τί πιστεύουμε και από την άλλη, γινόμαστε «γενίτσαροι» ψυχικά, όσον αφορά την σχέση με το «σπίτι» μας που είναι η Εκκλησία και ο Χριστός. Πολλές φορές ισχύει αυτό που λέει ο Γκαίτε στην συζήτηση με τον Έκερμαν: Συμπεριφερόμαστε ψυχολογικά άρρωστα. Ψάχνουμε να βρούμε κάτι το αληθινά μεγάλο για να μπορούμε να το μισούμε.
Για το πρόσωπο του Χριστού μάς έχει επισημανθεί, απ᾿ όταν ήταν σαράντα ημερών βρέφος, ότι θα είναι «σημείο αντιλεγόμενο». Μέχρι τώρα δεν υπάρχει υπόθεση που να μην έγινε γύρω από το πρόσωπό Του. Κάθε λέξη της Καινής Διαθήκης πέρασε χίλιες δυο φορές από την δοκιμασία της κριτικής. Αυτή η διαμάχη συνεχίζεται δύο χιλιάδες χρόνια. Στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού, που είναι ο καθρέφτης της Δυτικής κουλτούρας, το λήμμα «Ιησούς» είναι δεύτερο σε καρτέλες, το πρώτο ανήκει στην λέξη «Θεός». Ένας καθηγητής ψυχολογίας στην Σορβώνη, ο Binet-Sanglé, έγραψε τέσσερεις τόμους με περισσότερες από 2000 σελίδες για να παρουσιάσει «επιστημονικά» τον χαρακτήρα του Ιησού! Τον θέλει «θεομανή», «ασταθή», «σιτόφοβο», «σεξουαλικά ανίκανο», «ομοφυλόφιλο», «άυπνο», και άλλα χειρότερα (!;) απ᾿ όσα λέει ο Brown για τον Χριστό και την Μαγδαληνή.
Δεν είναι μονάχα δικαίωμα, αλλά και καθήκον κάθε ανθρώπου να σκέφτεται όπως νομίζει. Όμως «αναλύσεις» σαν κι αυτές είναι παράδοξα πολύτιμες, αφού ένας «αλήτης» και «τρελός» Ιησούς μεγαλώνει απείρως περισσότερο τις δυσκολίες αυτών, που νομίζουν, ότι από παρεξήγηση πήρε την θέση του Θεού.
Η Εκκλησία δεν φοβάται ούτε αναλύσεις, ούτε ερμηνείες, ούτε τοποθετήσεις. Ο άγιος Γρηγόριος ο Μέγας διακηρύσσει: Μου είναι πολύ πιό χρήσιμη η επίμονη αμφιβολία του Θωμά από την εύκολη πίστη της Μαγδαληνής!
Εμείς.
Ας Τον ρωτήσουμε με ειλικρίνεια:
Μα Εσύ ποιος είσαι; (Κατά Ιωαν. 19, 9).
Ας ψάξουμε με κόπο και ειλικρίνεια να βρούμε την απάντηση Του, που σε μας (σε αντίθεση με τον Πιλάτο) θα δώσει.
Ας ευχαριστήσουμε τους λεγόμενους «άπιστους», το έργο των οποίων δεν εκτιμήθηκε πάντοτε όσο έπρεπε από τους χριστιανούς, αφού αυτοί γίνονται αφορμή να διακρίνουμε με τιμιότητα και θάρρος ό,τι γνωρίζουμε και ό,τι πιστεύουμε εμείς γι᾿ Αυτόν.
Ας πούμε σε όλους, ότι δεν αναζητούν καταφύγιο στην πίστη μονάχα οι γυναίκες, οι γέροι και οι άτυχοι.
Ας τους δώσουμε να καταλάβουν ότι ο δύσκολος τοκετός με τον οποίο γεννιέται ο κόσμος μας έχει για μαιευτήρα το Ευαγγέλιο και βρίσκεται κάτω από την γιγαντιαία σκιά του σταυρού.
Ας τους βοηθήσουμε να συνειδητοποιήσουν ότι μετά τον Χριστό οι άνθρωποι δεν είπαν τίποτε καινούργιο, τίποτε συγκεκριμένο ή και απλώς ωφέλιμο, που να έρχεται σε αντίθεση με την διδασκαλία Του.
Ας βαθύνουμε όμως και μεις στη πίστη μας στο πρόσωπο του Χριστού και ας το καταλάβουμε ότι, όσο ταπεινώνεται ο Ιησούς, τόσα περισσότερο αυξάνεται το μυστήριο Του.
Ο Χριστός είναι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Τα ψέματα έχουν κοντά πόδια.
Με «κοντά πόδια» ούτε τον δρόμο καλύπτεις, ούτε την αλήθεια βρίσκεις.
ο εφημέριός σας
π. Θεοδόσιος
Θεματολογικές ετικέτες