Πάπας Φραγκίσκος
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!
Στο σημερινό Ευαγγέλιο, ο Ευαγγελιστής Λουκάς εξιστορεί ότι ο Ιησούς, καθώς ταξίδευε προς την Ιερουσαλήμ, εισέρχεται στην πόλη και καλωσορίζεται στο σπίτι δύο αδελφών: της Μαρίας και της Μάρθας (Λουκάς 10, 38-42). Και οι δύο τους καλωσόρισαν τον Κύριο, αλλά το έκαναν με διαφορετικούς τρόπους. Η Μαρία κάθισε στα πόδια του Ιησού και άκουσε τον λόγο του (10:39), ενώ η Μάρθα είναι πολύ απασχολημένη ετοιμάζοντας πράγματα. Κάποια στιγμή, λέει στον Ιησού, «Κύριε, δεν σε απασχολεί που η αδελφή μου με άφησε μόνη μου να κάνω το σερβίρισμα; Πες της να με βοηθήσει» (10, 40). Και ο Ιησούς αποκρίνεται, «Μάρθα, Μάρθα, είσαι νευρική και ανήσυχη για πολλά πράγματα. Υπάρχει ανάγκη για ένα μόνο πράγμα. Η Μαρία επέλεξε το καλύτερο κομμάτι και δεν θα της αφαιρεθεί» (41-42).
Με το να απασχολεί τον εαυτό της και να κάνει πράγματα, η Μάρθα διατρέχει τον κίνδυνο να ξεχάσει -και αυτό είναι το πρόβλημα- την παρουσία του επισκέπτη της, που σε αυτή την περίπτωση είναι ο Ιησούς. Ξεχνάει την παρουσία του επισκέπτη της.
Ένας επισκέπτης δεν χρειάζεται μονάχα να σερβιριστεί, να φάει, και να φροντιστεί από κάθε άποψη. Πάνω από όλα είναι απαραίτητο να ακουστεί να -θυμηθείτε καλά αυτή τη λέξη- να ακούμε. Ότι ο επισκέπτης μπορεί να καλωσοριστεί ως ένα πρόσωπο, με την ιστορία του, με την καρδιά του πλούσια από συναισθήματα και σκέψεις, έτσι ώστε να μπορεί να νοιώσει πραγματικά ότι είναι μέσα στην οικογένεια. Αλλά αν καλωσορίσεις ένα επισκέπτη στο σπίτι σου και εξακολουθήσεις να κάνεις πράγματα, και τον έχεις να κάθεται και να είναι σιωπηρός, εσύ τον σιώπησες, όπως την πέτρα· ένας επισκέπτης φτιαγμένος από πέτρα. Όχι.
Ένας επισκέπτης πρέπει να ακούγεται. Σαφώς, η απάντηση που δίνει ο Ιησούς στη Μάρθα (όταν της λέει ότι μόνο ένα πράγμα είναι απαραίτητο) βρίσκει την πλήρη σημασία του μέσα από το άκουσμα του λόγου του ίδιου του Ιησού. Αυτού του λόγου που φωτίζει και διατηρεί όλα εκείνα που είμαστε και όλα αυτά που κάνουμε. Αν πρόκειται να προσευχηθούμε, για παράδειγμα, μπροστά στον Σταυρό, και μιλάμε και μιλάμε και μιλάμε και ύστερα φεύγουμε, δεν ακούμε τον Ιησού. Δεν του επιτρέπουμε να μιλήσει στις καρδιές μας.
Να ακούμε! Αυτή η λέξη είναι το κλειδί. Μην το ξεχνάτε. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι ο λόγος του Ιησού μας φωτίζει και μας διατηρεί και φυσικά διατηρεί όλα αυτά που είμαστε και κάνουμε.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι στο σπίτι της Μάρθας και της Μαρίας, ο Ιησούς (πριν από Κύριος και Δάσκαλος) είναι ένας ταξιδιώτης και επισκέπτης. Άρα, η απόκριση του έχει αυτή την πρώτη και πιο άμεση σημασία: «Μάρθα, Μάρθα, γιατί ανησυχείς τόσο πολύ για τον καλεσμένο ώστε φτάνεις στο σημείο να ξεχνάς την παρουσία του;» Ο επισκέπτης από πέτρα!!
Για να τον καλοδεχτούμε, δεν είναι απαραίτητα πολλά πράγματα. Αντίθετα, μόνο ένα πράγμα είναι αναγκαίο: Να τον ακούσεις! Να ακούσεις τον λόγο του. Επίδειξε του μία αδερφική συμπεριφορά, έτσι ώστε να νοιώσει ότι βρίσκεται μέσα στην οικογένεια, και όχι σε κάποιο προσωρινό μέρος περαστικός!!
Κατανοώντας την με αυτό τον τρόπο, η φιλοξενία, που είναι μία από τις πράξεις ελέους, δείχνει όντως ως μία ανθρώπινη και Χριστιανική αρετή, μία αρετή που ο σημερινός κόσμος διατρέχει τον κίνδυνο να παραμελήσει. Στην πραγματικότητα, υπάρχει βεβαίως ένας αυξανόμενος αριθμός ξενώνων και καταλυμάτων, αλλά σε αυτά τα μέρη, η πραγματική φιλοξενία δεν βρίσκεται πάντα παρούσα…!
Διάφορα βεβαίως ινστιτούτα ιδρύονται για να βοηθήσουν σε πολλές μορφές αρρώστιας, μοναξιάς, περιθωριοποίησης, αλλά συγχρόνως… μειώνεται η πιθανότητα ένας που είναι ξένος, περιθωριοποιημένος, αποκλεισμένος, να μπορέσει να βρει κάποιον έτοιμο να τον ακούσει! Τον ξένο, τον πρόσφυγα, τον μετανάστη κανείς δεν θέλει να ακούσει τη θλιβερή του ιστορία. Ακόμα και στο ίδιο του το σπίτι κάποιος, μέσα στην ίδια του την οικογένεια, είναι ευκολότερο να βρει εξυπηρέτηση και φροντίδα διαφόρων ειδών παρά ακρόαση και καλωσόρισμα.
Σήμερα είμαστε τόσο απασχολημένοι και σε τόσο βιασύνη, με τόσα πολλά προβλήματα (κάποια εκ των οποίων είναι ασήμαντα), που στερούμαστε της ικανότητας να ακούμε. Είμαστε σταθερά απασχολημένοι, και άρα δεν έχουμε χρόνο να ακούμε.
Θα ήθελα να αναρωτηθούμε όλοι μας, και ο καθένας να απαντήσει στην καρδιά του: Εσύ, άνδρα, έχεις χρόνο να ακούσεις τη γυναίκα σου; Εσύ γυναίκα, έχεις χρόνο να ακούσεις τον άνδρα σου; Εσείς, γονείς, έχετε χρόνο, να ξοδέψετε έτσι ώστε να ακούσετε τα παιδιά σας, ή «τους παππούδες σας», τους ηλικιωμένους;
«Οι παππούδες μιλάνε συνέχεια, είναι βαρετοί». Αλλά έχουν ανάγκη να ακουστούν! Να ακούτε λοιπόν! Σας ζητάω να μάθετε να ακούτε και να αφιερώνετε περισσότερο χρόνο σ’ αυτό. Στην ικανότητα να ακούς βρίσκεται η πηγή της ειρήνης.
Ας μας διδάξει η Παρθένος Μαρία, η Μητέρα του αφουγκρασμού, της υπακοής και της συγκέντρωσης, να γίνουμε θερμοί και φιλόξενοι προς τους αδελφούς και τις αδελφές μας. Αμήν.
Θεματολογικές ετικέτες