Κατήχηση, Κυριακοδρόμιο

Κυριακή προ των Φώτων – «Κανένας δεν μαρτυρεί για τον μάρτυρα»

Ο λόγος του ποιητή (P.Celan) ισχύει στον απόλυτο βαθμό για τον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή! Έχει τον δυναμισμό και το περιεχόμενο που σιγουρεύουν και βεβαιώνουν για την αλήθεια των λεγομένων του.

Η προσωπική του ποιότητα που χτίστηκε και φανερώθηκε με τον τρόπο του, ασφαλίζει συνειδήσεις για την αλήθεια των όσων μαρτυρεί. Ακόμα και οι δύσπιστοι, μπροστά του υφίστανται ρωγμές στο εγωιστικό κέλυφος της αυταρέσκειάς τους.

Όπως μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Μάρκος αρχίζοντας την διήγηση περί του προσώπου του Χριστού, ο Βαπτιστής είναι ένας απεσταλμένος ακριβώς μ’ αυτήν την διακονία: Να μαρτυρήσει περί του Φωτός! Να εξομαλύνει τις δυσκολίες συνάντησής μας με τον Χριστό. Να μας βεβαιώσει ότι Αυτός είναι και δεν πρέπει να περιμένουμε άλλον.

Ο Βαπτιστής μάς αποσαφηνίζει ότι τα καίρια της ζωής δεν είναι λόγια αλλά τρόπος! Πρέπει να μιλάμε για το θέμα, αλλά περισσότερο πρέπει να ζούμε κατά τις προδιαγραφές του θέματος. Λόγια γυμνά δεν πείθουν. Ο τρόπος που γεννιέται από την διδασκαλία βεβαιώνει. Γι’ αυτό και ο Βαπτιστής κήρυττε και βάπτιζε. Επεσήμαινε ότι χρειάζονται καρποί – αποτελέσματα, γιατί κάθε άκαρπο δέντρο «ἐκκόπτεται καί εἰς πῦρ βάλλεται». Φώναζε, ότι πρέπει πριν απ’ όλα να ελευθερωθούμε από αυταπάτες για την ποιότητα καταγωγής μας, αφού «ὁ Θεός ἐκ τῶν λίθων δύναται ἐγεῖραι τέκνα», και ότι ακόμα και αν είμαστε… «γεννήματα ἐχιδνῶν» η προσωπική μας ποιότητα θα καθορίσει την σχέση και όχι η τυχόν καλή ή κακή καταγωγή. Δίδασκε τους συμπατριώτες του τότε και διδάσκει και μας σήμερα: Να μοιραζόμαστε από αγάπη (ὁ ἔχων δύο χιτῶνας καὶ βρώματα μεταδότω). Να μη καταχρώμεθα την εργασιακή μας θέση για προσωπικά οφέλη. Να μη ταλαιπωρούμε και διασύρουμε άλλους με την ισχύ της θέσεως που κατέχουμε.

Ο Βαπτιστής είναι μάρτυρας για τον Χριστό που έρχεται. Επισημαίνει με ειλικρινή απλότητα τα δεδομένα: Είναι ισχυρότερός μου. Δεν είμαι άξιος ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών του να λύσω (έργο των δούλων, εκείνη την εποχή). Εγώ συμβολικά βαπτίζω στο νερό, Εκείνος θα βαπτίζει με την «φωτιά» (που καίει κάθε ψεύτικο) του Αγίου Πνεύματος. Μια «φωτιά» που ξεκαθαρίζει τα πράγματα (…τὴν ἅλωνα) και διατηρεί τα υγιή και χρήσιμα (τὸν σῖτον εἰς τὴν ἀποθήκην αὐτοῦ) και κατακαίει με άσβεστο πυρ, ό,τι νοσηρό.

Το πρόσωπο του Βαπτιστή είναι ο πρόλογος της δημόσιας εμφανίσεως του Χριστού. Φωνάζει: «Να ο αμνός (ο Πασχάλιος, της θυσίας) του Θεού που αναλαμβάνει στην πλάτη Του την αμαρτία του κόσμου».! Μία είναι η αμαρτία. Η εγωιστική αυτονόμηση του ανθρώπου. Ο χωρισμός από τον Θεό. Η κόλαση τελικά του αυτοεγκλεισμού απ’ την οποία έρχεται ο Χριστός να μας ελευθερώσει με τον τρόπο και την διδασκαλία Του, πράγματα που είναι αυτά τα οποία προλέγει, προτυπώνει, και προαναγγέλλει, ο Πρόδρομος και Βαπτιστής.

Η προετοιμασία των Χριστιανών για τον εορτασμό των Θεοφανείων, που είναι η φανέρωση τού ποιος είναι ο «άνθρωπος» Χριστός αλλά και τι προτείνει ως «απαίτηση» σχέσεώς μας μαζί Του και ως τρόπο ζωής, δεν γινόταν να μην έχει κύριο συστατικό στοιχείο τον Βαπτιστή και Πρόδρομο Ιωάννη. Αυτός μας εισάγει και μας επεξηγεί το θέμα. Αυτός μαρτυρεί για τον Μάρτυρα. Αυτός μας μαθαίνει την θυσία, χωρίς την οποία καμμία σχέση δεν χτίζεται. Εμείς τον ευχαριστούμε. Και ως έκφραση ευγνωμοσύνης μετά την γιορτή των Θεοφανείων (την επομένη ακριβώς) επιτελούμε Σύναξη γι’ αυτόν ευχαριστήριο, για την πολύτιμη προσφορά του να μας δηλοποιήσει το πρόσωπο του Χριστού και να μας δείξει με τον τρόπο του και τα λόγια του, τον δρόμο πρόσβασης, ετοιμάζοντας την οδόν Κυρίου και κάνοντας, πρώτος αυτός, ευθείς (καταφάνερους – βατούς) τους δρόμους που οδηγούν στον Χριστό.

Ας ανασκοπήσουμε με σοβαρότητα τους λόγους και τον τρόπο του Βαπτιστού και ας αφουγκραστούμε μέσα απ’ όλα όσα δίδασκε και διδάσκει, αυτά που επί της ουσίας μάς λέει και είναι δύο πράγματα:

α. Ότι το κακό με τις μικρές αμαρτίες που φανταζόμαστε ότι έχουμε, είναι… ότι δεν μένουν πολύ καιρό μικρές!

και β. Η αγάπη μιας μικρής αμαρτίας… είναι μια μεγάλη αμαρτία!

Αν δεν τον ακούσουμε, δεν θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε τον Αμνό του Θεού και δεν θα Τον αφήσουμε (τον Αμνόν) να σηκώσει απ’ την ψυχή μας το βάρος των αμαρτιών μας.

Με αγάπη και ευχές

π. Θεοδόσιος

Αφήστε μια απάντηση