Κατήχηση

Κυριακή των Βαΐων – Εορτασμός της Κυριακής των Βαΐων των παθών του Κυρίου

Ομιλία της Αγιότητός του Πάπα Φραγκίσκου

Πλατεία του Αγίου Πέτρου 

30η Παγκόσμια Ημέρα Νεότητας 

Κυριακή, 29 Μαρτίου 2015

Στην καρδιά αυτής της γιορτής, η οποία δείχνει τόσο χαρμόσυνη, υπάρχουν τα λόγια που ακούσαμε στον ύμνο από την Επιστολή προς Φιλιππησίους:  «Εταπείνωσεν εαυτόν » (2:8). Η ταπείνωση του Ιησού.

Αυτά τα λόγια μάς δείχνουν την οδό του Θεού και, συνεπώς, αυτήν που θα πρέπει να είναι  η οδός των Χριστιανών : η ταπείνωση.Μια οδός που δεν θα πάψει ποτέ να μας εκπλήσσει και να μας δημιουργεί πρόβλημα: δεν θα συνηθίσουμε ποτέ έναν ταπεινό Θεό!

Η ταπείνωση είναι πάνω απ’ όλα η οδός του Θεού: ο Θεός ταπεινώνει τον εαυτό του για να περπατήσει μαζί με τον λαό του, για να υποστεί την απιστία τους. Αυτό το βλέπει κανείς όταν διαβάζει την ιστορία της Εξόδου. Πόσο ταπεινωτικό για τον Κύριο να ακούει όλη αυτή την μουρμούρα, όλα αυτά τα παράπονα, που μπορεί να στρέφονταν ενάντια στον Μωυσή, αλλά τελικά ήταν ενάντια σ’ Εκείνον, στον Πατέρα τους, που τους είχε απελευθερώσει από την σκλαβιά και τους οδηγούσε στο ταξίδι μέσα από την έρημο προς  την γη της επαγγελίας.      

Αυτή την εβδομάδα, τη  Μεγάλη Εβδομάδα, που μας οδηγεί στο Πάσχα, θα πάρουμε αυτή την οδό της αυτοταπείνωσης του Ιησού. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα είναι αυτή η εβδομάδα «Μεγάλη» και για εμάς!

Θα νιώσουμε την περιφρόνηση των ηγετών του λαού του και τις απόπειρές τους να τον παγιδέψουν. Θα είμαστε εκεί στην προδοσία του Ιούδα, ενός από τους Δώδεκα, που θα Τον πουλήσει για 30 αργύρια. Θα δούμε τον Κύριο να  συλλαμβάνεται και να μεταφέρεται σαν εγκληματίας, να εγκαταλείπεται από τους μαθητές του, να σύρεται μπροστά στο Συνέδριο, να καταδικάζεται σε θάνατο, να δέχεται ράπισμα και προσβολές. Θα ακούσουμε τον Πέτρο, τον «βράχο» ανάμεσα στους μαθητές, να Τον αρνείται τρεις φορές. Θα ακούσουμε τα ουρλιαχτά του πλήθους, υποκινημένου από τους ηγέτες του, να ζητάει να απελευθερωθεί ο Βαραββάς, και ο Ιησούς να σταυρωθεί. Θα Τον δούμε χλευασμένον από τους στρατιώτες, τυλιγμένον σε πορφυρό ιμάτιο και με αγκάθινο στεφάνι στο κεφάλι. Και ύστερα, στη διάρκεια της θλιμμένης πορείας Του, και κάτω από τον σταυρό, θα ακούσουμε τις βρισιές των ανθρώπων και των αρχηγών τους, που Τον ειρωνεύονταν ως Βασιλιά και ως Υιό του Θεού.            

Αυτή είναι η οδός του Θεού, η οδός της ταπείνωσης. Είναι η οδός του Ιησού. Δεν υπάρχει άλλη. Και δεν μπορεί να υπάρξει ταπείνωση χωρίς να ταπεινωθεί κανείς.

Ακολουθώντας ολοκληρωτικά αυτή την οδό, ο Υιός του Θεού έλαβε «μορφήν δούλου» (Φιλ. 2:7). Πράγματι, ταπείνωση σημαίνει επίσης υπηρεσία. Σημαίνει να αφήνεις χώρο στον Θεό διαμέσου της «απογύμνωσης» από τον εαυτό σου, της «κένωσής» σου, όπως λέει η Γραφή. Αυτό – η κένωση – είναι το ακρότατο σημείο στο οποίο μπορεί να ταπεινωθεί κανείς.

Υπάρχει, ωστόσο,  και μια άλλη οδός, αντίθετη προς την οδό του Χριστού. Είναι η κοσμικότητα, η κοσμική οδός. Η κοσμικότητα μας προσφέρει την οδό της ματαιοδοξίας, της έπαρσης, της επιτυχίας… Είναι η άλλη οδός. Ο πονηρός την πρότεινε αυτή την οδό και στον Ιησού, στην διάρκεια των σαράντα ημερών στην έρημο. Αλλά ο Ιησούς την απέρριψε στη στιγμή. Με Αυτόν, και μονάχα με την δική Του χάρη, με την βοήθεια Του, μπορούμε και εμείς να νικήσουμε αυτό τον πειρασμό της ματαιοδοξίας, της κοσμικότητας, όχι μόνο σε κρίσιμες στιγμές, αλλά και στην καθημερινή ζωή.

Στην προσπάθειά μας αυτή, μας βοηθάει και μας ενισχύει το παράδειγμα τόσο πολλών ανδρών και γυναικών, οι οποίοι, στη σιωπή και εν κρυπτώ, θυσιάζουν καθημερινά τον εαυτό τους για να υπηρετήσουν κάποιους  άλλους: έναν ασθενή συγγενή, ένα μοναχικό ηλικιωμένο πρόσωπο, έναν ανάπηρο , τον άστεγο…   

Αναλογιζόμαστε επίσης πόσο ταπεινώνονται όλοι εκείνοι που, εξαιτίας της  πιστής στο Ευαγγέλιο ζωής τους, αντιμετωπίζουν διακρίσεις και πληρώνουν προσωπικό τίμημα. Αναλογιζόμαστε επίσης τους αδερφούς και αδερφές μας που διώκονται επειδή είναι Χριστιανοί, τους μάρτυρες της δικής μας εποχής – και είναι πολλοί. Δεν δέχονται να απαρνηθούν τον Ιησού και υπομένουν με αξιοπρέπεια προσβολές και κακώσεις. Τον ακολουθούν στον δικό Του δρόμο. Μπορούμε να μιλάμε αληθινά για « νέφος μαρτύρων» – είναι οι μάρτυρες της εποχής μας (Εβρ. 12:1).   

 

Στην διάρκεια αυτής της εβδομάδας, ας πάρουμε κι εμείς αποφασιστικά μαζί τους την ίδια οδό της ταπείνωσης, με απέραντη αγάπη για Εκείνον, τον Κύριό μας και Σωτήρα μας. Η αγάπη θα μας οδηγήσει και θα μας δώσει δύναμη. Γιατί όπου είναι Αυτός, εκεί θα είμαστε κι εμείς (Ιω. 12:26). 

Αφήστε μια απάντηση