ΣΤΟ ΓΑΛΛΟΦΩΝΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΩΝ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ «PRESENCE» (δηλαδή «ΠΑΡΟΥΣΙΑ») διαβάσαμε με συγκίνηση την επιστολή του γέροντα ιερέα π. Αλοϋσίου Γιανίτο, ο οποίος εφέτος γιόρτασε την 70ή επέτειο της ιερατικής χειροτονίας του και την 97η επέτειο των γενεθλίων του. Πρόκειται πραγματικά για μια πολύ πρωτότυπη επιστολή, η οποία μπορεί να γίνει πολύτιμο δίδαγμα για πολλούς. Ακριβώς για τον διδακτικό αυτό χαρακτήρα μεταφράζουμε και στην παρούσα στήλη μια ουσιαστική παράγραφο της επιστολής:
«Έχω ένα φίλο, συνομήλικό μου, ο οποίος αρνείται ότι είναι γέροντας, και δεν θέλει να τον αποκαλούν με αυτό τον τίτλο, και ο ίδιος δίνει την εξήγηση: “δεν είμαι γέροντας· είμαι απλά μεγάλος στην ηλικία”. Αυτός λοιπόν ο φίλος μου είναι ευχαριστημένος, γιατί είναι μεγάλος στην ηλικία, αλλά όχι γέροντας· εγώ είμαι γέροντας, και χαίρομαι και καυχιέμαι γιατί είμαι γέροντας. Άρχισα να αγαπώ τα γεράματα από τότε που ήμουν νέος, σε ηλικία δεκαπέντε ετών. Κατά τις θερινές διακοπές διάβασα ένα φιλοσοφικό κείμενο του Μάρκου Τούλλιου Κικέρωνα για τα γεράματα. Από το μικρό εκείνο τεύχος διατηρώ ακόμα στη μνήμη μου μερικές φράσεις, τις οποίες ο Κικέρωνας έβαζε στο στόμα του γέροντα Κάτωνα: “Στους γέροντες βρίσκεται η λογική, η σύνεση και η σοφία”, θυμούμαι και μια άλλη φράση εναντίον εκείνων που υποστηρίζουν ότι στα γεράματα ο άνθρωπος χάνει τη μνήμη του. Ο Κάτων υποστήριζε ότι στους γέροντες ελαττώνεται η μνήμη, μονάχα όταν δεν την εξασκούν. Ο Κικέρωνας απορούσε επίσης γιατί ο Κάτων εργαζόταν πολύ και στα γεράματά του, και τον παρομοίαζε με τον γεωργό, ο οποίος φυτεύει δέντρα, παρόλο που γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να γευτεί τους καρπούς αυτών των δέντρων…
Το μπαστούνι είναι η τύχη, η χαρά, η σωτηρία των γερόντων. Το δικό μου το μπαστούνι είναι ο φίλος μου και ο μάρτυράς μου για τα ευτυχισμένα μου γεράματα και για τη χαρά μου να είμαι γέροντας.
Στην ηλικία μου δεν χρειάζομαι πολλά για να είμαι ευτυχισμένος. Μου φτάνει ένα κομμάτι ξύλο, το οποίο γίνεται το τρίτο πόδι μου. Αγαπώ πολύ το μπαστούνι μου, γιατί αυτό μου επιτρέπει να ζω, να περπατώ, να είμαι δραστήριος, να μπορώ να χρησιμοποιώ και το άλλα δύο πόδια μου. Κινώντας, βήμα βήμα,το μπαστούνι μου, κάθε μέρα βαδίζω αργά, αλλά σταθερά, χαίρομαι και απολαμβάνω τη ζωή μου· με το μπαστούνι μακραίνει η ζωή μου… Ανακάλυψα ότι στα γεράματα πρέπει να ξέρει κανείς να ζει, να δημιουργεί πάντοτε νέες αιτίες και νέα ενδιαφέροντα στη ζωή του. Το μπαστούνι με βοηθά να αναζητώ, να ανακαλύπτω, να δημιουργώ νέα κίνητρα για τη ζωή μου, ευχάριστα και χρήσιμα και για μένα και για τους ανθρώπους γύρω μου… Η ζωή μας είναι σύντομη, αλλά κάθε μέρα που περνά πρέπει να την ξυπνούμε και να την προεκτείνουμε, ανακαλύπτοντας και δημιουργώντας νέα κίνητρα ζωής».
(Εφημερίδα “Καθολική”,
αριθμ. φύλλου 215 , Σάββατο 30 Δεκ 2017 , σελ.2)
Θεματολογικές ετικέτες