ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
OMIΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ
Βασιλική του Βατικανού
Κυριακή 15 Μαΐου 2016
«Δεν θα σας αφήσω ορφανούς» (Ιω 14, 18).
Η αποστολή του Ιησού, που αποκορυφώνεται με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, είχε αυτόν τον ουσιώδη σκοπό : να αποκαταστήσει τη σχέση μας με τον Πατέρα, που η αμαρτία την είχε καταστρέψει· να μας αποσπάσει από την κατάσταση των ορφανών και να μας επαναφέρει στην κατάσταση των υιών και θυγατέρων.
Ο απόστολος Παύλος, όταν γράφει στους χριστιανούς της Ρώμης, τους λέει : «Όσοι καθοδηγούνται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι παιδιά του Θεού. Δεν λάβατε ένα πνεύμα που να σας κάνει δούλους και να σας οδηγεί στον φόβο· αλλά το Πνεύμα που λάβατε σας κάνει παιδιά του Θεού. Αυτό το Πνεύμα μας δίνει το θάρρος να λέμε τον Θεό : «Αββά !», δηλαδή : Πατέρα !» (Ρωμ 8, 14-15). Αυτή είναι η σχέση που ανασυστάθηκε : η πατρότητα του Θεού αποκαθίσταται μέσα μας χάρη στο λυτρωτικό έργο του Χριστού και στη δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Το Πνεύμα δόθηκε από τον Πατέρα και μας οδηγεί στον Πατέρα. Ολόκληρο το έργο της σωτηρίας είναι ένα έργο ανα-γέννησης, κατά την οποία η πατρότητα του Θεού, μέσω της προσφοράς του Υιού και του Πνεύματος, μας ελευθερώνει από την κατάσταση των ορφανών στην οποία είχαμε πέσει. Και στην εποχή μας συναντάμε διάφορα σημεία της κατάστασής μας ως ορφανών : αυτή η εσωτερική μοναξιά που βιώνουμε ακόμα και μέσα στο πλήθος και που μπορεί κάποτε να γίνει θλίψη υπαρξιακή· αυτή η δήθεν αυτονομία ως προς τον Θεό που συνοδεύεται από ένα είδος νοσταλγίας της εγγύτητάς του· αυτός ο διάχυτος πνευματικός αναλφαβητισμός που εξαιτίας του είμαστε ανίκανοι να προσευχηθούμε· αυτή η δυσκολία να αντιληφθούμε ως αληθινή και πραγματική την αιώνια ζωή, ως πλήρωμα κοινωνίας που βλασταίνει εδώ κάτω και φτάνει σε πλήρη άνθηση πέραν του θανάτου· αυτή η δυσκολία να αναγνωρίσουμε τον άλλον ως αδελφό, καθότι παιδί του ίδιου Πατέρα· και άλλα παρόμοια σημεία.
Σε όλα αυτά αντιπαρατίθεται η υιική κατάσταση, που είναι η αρχική μας κλήση, είναι αυτό για το οποίο γίναμε, το πιο βαθύ μας DNA, αλλά που καταστράφηκε και που, για να αποκατασταθεί, χρειάστηκε η θυσία του Μονογενούς Υιού. Από την απέραντη προσφορά αγάπης που είναι ο θάνατος του Ιησού πάνω στον σταυρό ανάβλυσε για όλη την ανθρωπότητα, σαν ένας τεράστιος χείμαρρος χάριτος, η διάχυση του Αγίου Πνεύματος. Αυτός που εισδύει με πίστη μέσα σ’ αυτό το μυστήριο της αναγέννησης ξαναγεννιέται στην πληρότητα της ζωής των παιδιών του Θεού.
« Δεν θα σας αφήσω ορφανούς ». Σήμερα, γιορτή της Πεντηκοστής, αυτά τα λόγια του Ιησού μας φέρνουν στη σκέψη τη μητρική παρουσία της Παναγίας στο Ανώγειο. Η Μητέρα του Ιησού βρίσκεται μέσα στην κοινότητα των μαθητών που έχουν συγκεντρωθεί να προσευχηθούν : είναι ζωντανή μνήμη του Υιού και ζωντανή επίκληση του Αγίου Πνεύματος. Είναι η Μητέρα της Εκκλησίας. Στη μεσιτεία της εμπιστευόμαστε ιδιαίτερα όλους εκείνους τους χριστιανούς και τις κοινότητες που αυτή τη στιγμή έχουν περισσότερη ανάγκη της δύναμης του Παρακλήτου, Υποστηρικτή και Παρηγορητή, του Πνεύματος της αλήθειας, της ελευθερίας και της ειρήνης.
Το Πνεύμα, όπως βεβαιώνει επίσης ο απόστολος Παύλος, μας κάνει να ανήκουμε στον Χριστό. « Αν κάποιος δεν έχει το Πνεύμα του Χριστού, αυτός δεν ανήκει στον Χριστό » (Ρωμ 8, 9). Και στερεώνοντας τη σχέση εξάρτησής μας από τον Κύριο Ιησού, τη σχέση που μας κάνει να ανήκουμε στον Χριστό, το Πνεύμα μας εισάγει σε μια καινούργια δυναμική αδελφοσύνης. Μέσω του πανανθρώπινου αδελφού που είναι ο Ιησούς, μπορούμε να βρισκόμαστε σε σχέση με τους άλλους μ’ έναν καινούργιο τρόπο, όχι πια ως ορφανοί, αλλά ως παιδιά του ίδιου, καλού και σπλαχνικού, Πατέρα. Κι αυτό αλλάζει τα πάντα ! Μπορούμε να κοιταζόμαστε σαν αδέρφια, και οι διαφορές μας άλλο δεν κάνουν παρά να πολλαπλασιάζουν τη χαρά και τον θαυμασμό ότι ανήκουμε σ’ αυτή τη μοναδική πατρότητα και αδελφότητα.