Βρισκόμαστε στο στάδιο Madinson Square Garden, ένα μέρος συνώνυμο μ’ αυτήν την πόλη. Αποτελεί το μέρος όπου συντελούνται σημαντικά αθλητικά, καλλιτεχνικά και μουσικά δρώμενα που προσελκύουν ανθρώπους όχι μόνο από αυτή την πόλη αλλά και από ολόκληρο τον κόσμο. Σε αυτό το μέρος που αντιπροσωπεύει και την ποικιλία και τα κοινά ενδιαφέροντα τόσων πολλών διαφορετικών ανθρώπων, ακούμε τα εξής λόγια: «Οι άνθρωποι που περπάτησαν στο σκοτάδι είδαν ένα εκπληκτικό και λαμπρό φως» (Ησαΐας 9, 1). Οι άνθρωποι που περπάτησαν, συνεπαρμένοι από τις δραστηριότητες τους και την καθημερινότητα τους, με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους, με τις ανησυχίες και τις προσδοκίες τους, έχουν δει ένα εκπληκτικό και λαμπρό φως. Οι άνθρωποι που περπάτησαν, με όλες τις χαρές και τις ελπίδες τους, με τις απογοητεύσεις και τις λύπες τους, έχουν δει ένα εκπληκτικό και λαμπρό φως.
Σε κάθε εποχή, ο λαός του Θεού καλείται να συλλογιστεί αυτό το φως. Ένα φως για τα έθνη, όπως το εξέφρασε ιλαρά ο πρεσβύτης Συμεών κατά την Υπαπαντή. Ένα φως προορισμένο να λάμπει σε κάθε γωνιά αυτής της πόλης, στους συνανθρώπους μας, σε κάθε κομμάτι της ζωής μας. «Οι άνθρωποι που περπάτησαν στο σκοτάδι είδαν ένα εκπληκτικό και λαμπρό φως». Ένα ιδιαίτερο χάρισμα του λαού του Θεού είναι η ικανότητα να βλέπει, να συλλογίζεται ακόμα και στις «σκοτεινότερες στιγμές» το φως που φέρνει ο Χριστός. Ο πιστός λαός του Θεού μπορεί να δει, να διακρίνει και να συλλογιστεί την ζωντανή παρουσία Του στο μέσο της ζωής, στο κέντρο της πόλης.
Μαζί με τον προφήτη Ησαΐα μπορούμε να πούμε: «Οι άνθρωποι που περπατούν, αναπνέουν και ζουν στο μέσο ενός σκοτεινού νέφους είδαν ένα εκπληκτικό και λαμπρό φως και ένιωσαν την ανάσα του φρέσκου αέρα. Το να ζει κανείς σε μία μεγάλη πόλη δεν είναι πάντα εύκολο. Ένα πολυπολιτισμικό πλαίσιο παρουσιάζει πολλές σύνθετες προκλήσεις. Ωστόσο, οι μεγάλες πόλεις είναι μια υπενθύμιση των κρυμμένων θησαυρών που υπάρχουν στον κόσμο μας: στην ποικιλομορφία των πολιτισμών τους, των παραδόσεων τους και των ιστορικών τους βιωμάτων. Στην ποικιλία των γλωσσών τους, των εθίμων τους και των διαφορετικών διατροφικών τους συνηθειών. Οι μεγάλες πόλεις ενώνουν τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους εμείς οι άνθρωποι έχουμε ανακαλύψει να εκφράσουμε το νόημα της ζωής, όπου και αν βρισκόμαστε.
Αλλά οι μεγάλες πόλεις κρύβουν επίσης όλους αυτούς τους ανθρώπους που δεν φαίνονται να ανήκουν εδώ ή είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Στις μεγάλες πόλεις, πίσω από τον βρυχηθμό της κίνησης, πίσω από το «ταχύ βήμα της αλλαγής», τόσα πρόσωπα περνούν απαρατήρητα, διότι δεν έχουν το «δικαίωμα» να βρίσκονται εδώ, δεν έχουν δικαίωμα να είναι μέρος της πόλης. Είναι οι ξένοι, τα παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο, αυτοί που στερούνται ιατρικής περίθαλψης, οι άστεγοι, οι παραμελημένοι ηλικιωμένοι. Αυτοί οι άνθρωποι στέκονται στα περιθώρια των μεγάλων λεωφόρων μας, στους δρόμους μας, μέσα σε εκκωφαντική ανωνυμία. Γίνονται μέρος ενός αστικού περιβάλλοντος που όλο και περισσότερο θεωρείται δεδομένο, στα μάτια μας και κυρίως στις καρδιές μας. Γνωρίζοντας ότι ο Χριστός εξακολουθεί να περπατά στους δρόμους μας, ότι είναι μέρος της ζωής των ανθρώπων Του και ότι σχετίζεται με εμάς με την ατέλειωτη ιστορία της λύτρωσης, μας γεμίζει με ελπίδα. Μια ελπίδα που μας ελευθερώνει από τις δυνάμεις που μας ωθούν στην απομόνωση και στην έλλειψη ενδιαφέροντος για τις ζωές των άλλων, για την ζωή στην πόλη μας.
Μια ελπίδα που μας απελευθερώνει από άδειες «σχέσεις», από αφηρημένες αναλύσεις ή από «εντυπωσιακές» καθημερινότητες. Μια ελπίδα που δεν φοβάται την ανάμιξη, που ενεργεί σαν προζύμι οπουδήποτε τύχει να ζούμε και να δουλεύουμε. Μια ελπίδα που μας κάνει να δούμε, ακόμα κι όταν βρισκόμαστε στη μέση μιας σκοτεινής νεφέλης, την παρουσία του Θεού καθώς συνεχίζει να περπατά στους δρόμους της πόλης μας. Με τι μοιάζει αυτό το φως καθώς ταξιδεύει στους δρόμους μας; Πού συναντούμε τον Θεό, που ζει μαζί μας μέσα στο νέφος των πόλεων μας; Πώς θα συναντήσουμε τον Χριστό, ζωντανό και εν δράσει στην καθημερινότητα των πολυπολιτισμικών μας πόλεων; Ο Προφήτης Ησαΐας μπορεί να μας καθοδηγήσει σ’ αυτή την διαδικασία «μαθήσεως του να βλέπουμε». Μας παρουσιάζει τον Χριστό ως «Υπέροχο Σύμβουλο, Παντοδύναμο Θεό, Αιώνιο Πατέρα, Πρίγκιπα της Ειρήνης». Με αυτόν τον τρόπο μας παρουσιάζει τη ζωή του Υιού, ώστε η ζωή Του να γίνει δική μας ζωή.
Υπέροχος Σύμβουλος. Τα Ευαγγέλια μας διηγούνται πόσοι πολλοί άνθρωποι πλησίασαν τον Ιησού για να Τον ρωτήσουν: «Κύριε, τί πρέπει να κάνουμε;». Το πρώτο πράγμα που κάνει ο Ιησούς ανταποκρινόμενος είναι να προτείνει, να ενθαρρύνει, να δώσει κίνητρα. Συνεχώς επαναλαμβάνει στους μαθητές Του να βγουν, να βγουν έξω. Τους προτρέπει να βγουν έξω και να συναντήσουν τους άλλους όπου αυτοί βρίσκονται πραγματικά, και όχι εκεί όπου εμείς θεωρούμε ότι βρίσκονται. Βγείτε έξω, ξανά και ξανά, βγείτε έξω χωρίς φόβο, χωρίς δισταγμό. Βγείτε έξω και διακηρύξτε αυτή την χαρά που προορίζεται για όλους τους ανθρώπους.
Ο Παντοδύναμος Θεός. Στο πρόσωπο του Ιησού, ο ίδιος το Θεός έγινε Εμμανουήλ, δηλαδή ο Θεός μαζί μας, ο Θεός που περπατά δίπλα μας, που αναμιγνύεται στις ζωές μας, στα σπίτια μας, ανάμεσα «στις κατσαρόλες και τα τηγάνια μας» όπως συνήθιζε να λέει η Αγία Τερέζα του Ιησού.
Ο Αιώνιος Πατέρας. Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να μας απομακρύνει από την Αγάπη Του. Βγείτε έξω και διακηρύξτε, βγείτε έξω και δείξτε ότι ο Θεός βρίσκεται ανάμεσά μας ως φιλεύσπλαχνος Πατέρας που ο ίδιος βγαίνει έξω, πρωί και βράδυ, για να δει αν ο γιός του επέστρεψε σπίτι και, μόλις τον δει να επιστρέφει, τρέχει να τον αγκαλιάσει. Μια αγκαλιά που θέλει να αναλάβει, να εξαγνίσει και να ανυψώσει την αξιοπρέπεια των παιδιών του. Ένας πατέρας που η αγκαλιά του είναι «χαρμόσυνα νέα για τους φτωχούς, θεραπεία για τους αρρώστους, ελευθερία για τους αιχμαλώτους, ανακούφιση για αυτούς που θρηνούν» (Ησαΐας 61, 1-2).
Πρίγκιπας της Ειρήνης. Βγείτε να συναντήστε τους άλλους και μοιραστείτε τα χαρμόσυνα νέα πως ο Θεός, ο Πατέρας μας, περπατά στο πλευρό μας. Μας απελευθερώνει από την ανωνυμία, από μια ζωή αδειανή και εγωιστική και μας φέρνει στο σχολείο των συναντήσεων. Μας απομακρύνει από την φρενίτιδα του ανταγωνισμού και την αυτο-απορρόφηση και ανοίγει μπροστά μας το μονοπάτι της ειρήνης. Αυτή η ειρήνη που γεννιέται με την αποδοχή των άλλων, αυτή η ειρήνη που γεμίζει τις καρδιές μας κάθε φορά που κοιτούμε προς αυτούς που βρίσκονται σε ανάγκη, τους αδερφούς και τις αδερφές μας.
Ο Θεός ζει στις πόλεις μας. Η Εκκλησία ζει στις πόλεις μας και θέλει να μοιάζει όπως η μαγιά στη ζύμη. Θέλει να σχετίζεται με όλους, να στέκεται στο πλευρό όλων, καθώς διακηρύσσει τα θαύματα του Υπέροχου Συμβούλου, του Παντοδύναμου Θεού, του Αιώνιου Πατέρα, του Πρίγκιπα της Ειρήνης.
«Οι άνθρωποι που περπάτησαν στο σκοτάδι έχουν δει λαμπρό και εκπληκτικό φως». Και εμείς οι ίδιοι είμαστε μάρτυρες αυτού του φωτός.
Κήρυγμα του Πάπα Φραγκίσκου στο, χωρητικότητας 20000 θέσεων, Madison Square Garden
Θεματολογικές ετικέτες