Ο Εξάψαλμος

Σύντομη Εισαγωγή

Υπόλοιπο ενός παρελθόντος, εντεταγμένο στο σημερινό εκκλησιαστικό τυπικό, είναι μια ομάδα έξι ψαλμών, που αποτελούσαν το κυρίως σώμα της ακολουθίας του όρθρου κατά το παλαιότερο τυπικό, που ονομαζόταν ασματικό, και ψαλλόντουσαν αντιφωνικά.

Είναι εκπληκτικοί ψαλμοί σε περιεχόμενο. Εκφράζουν αγωνίες, παρακλήσεις, απορίες, ευχαριστίες, διαμαρτυρίες της προσευχόμενης ψυχής. Εκφράζουν το κυρίως θέμα της πίστεως, αφού όλα τα παραπάνω (αγωνία, παράκληση, απορία, ευχαριστία, διαμαρτυρία) συναπαρτίζουν το “σώμα” της πίστεως της προσωπικής, για την οποία ακόμα και οι απόστολοι παρακαλούσαν να τους την αυξήσει ο Χριστός.

Όσοι λοιπόν έχετε την δυνατότητα, προσθέσθε στην πρωινή σας προσευχή και αυτούς τους έξι ψαλμούς. Θα γεμίσουν φως την ψυχή σας ώστε να ελευθερωθείτε από την αυταπάτη μιας εύκολης πίστεως. Να απαλλαγείτε από μια πίστη ιδεολόγημα. Να κατανοήσετε και σεις μαζί με τον Βλ. Πασκάλ ότι μια πίστη που δεν αμφιβάλλει είναι πεθαμένη πίστη.

Ας αγωνιστούμε “αιματηρά” μέχρι να γίνει η πίστη μας (η εμπιστοσύνη μας δηλαδή στον Χριστό, όχι η δογματική πίστη της Εκκλησίας)… «κόκκος σινάπεως» και τότε τα “βουνά” των προβλημάτων της ζωής μας θα είναι δυνατόν να μετατεθούν… στην θάλασσα του ελέους του Θεού.

Ὁ Ἑξάψαλμος

Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. Τρίς

Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Δίς

Ψαλμός 3

2. Κύριε, πώς αυξηθήκαν οι εχθροί μου; Πολλοί στρέφονται εναντίον μου.
3. Πολλοί μου λένε: «Απ’ το Θεό για Σένα σωτηρία δεν υπάρχει».
4. Εσύ όμως Κύριε, είσαι ο βοηθός μου και η δόξα μου· Αυτός που την σκυμμένη κεφαλή μου υψώνει.
5. Καλώ με τη φωνή μου το Θεό και μ’ αποκρίνεται από το όρος της δικής Του αγιοσύνης.
6. Εγώ με ησυχία εξάπλωσα, αποκοιμήθηκα και ξύπνησα· αφού είμαι σίγουρος πως ο Κύριός μου οπωσδήποτε θα με βοηθήσει.
7. Δε σκιάζομαι πολυάριθμο λαό, που με έχθρα μού επιτίθεται και με κυκλώνει.
8. Ανάστα, Κύριε, και σώσε με, Θεέ μου! Τσάκισε των εχθρών μου την ισχύ, των ασεβών την βιαιότητα σαν τα σπασμένα δόντια να συντρίψεις.
9. Η σωτηρία μου από Σένα θα ’ρθει Κύριε, και στο λαό σου από Σένα η ευλογία.

Ψαλμός 37

2. Κύριε, μη μ’ επιπλήξεις πάνω στο θυμό Σου· και πάνω στην οργή Σου μη με τιμωρήσεις.
3. Γιατί με διαπέρασαν τα βέλη Σου· και με πιέζει το βαρύ Σου χέρι.
4. Δεν έχει μέρος υγιές το σώμα μου, γιατί Εσένα εξόργισα· πονούν τα κόκκαλά μου όλα, εξ’ αιτίας των αμαρτιών μου.
5. Οι ανομίες μου ξεπέρασαν το ύψος και από το κεφάλι μου· και σαν ασήκωτο φορτίο με πιέζουν.
6. Εβρώμισαν και σαπίσαν τα τραύματά μου από τις ανομίες μου.
7. Ταλαιπωρήθηκα, κυρτώθηκα εντελώς· θλιμμένος περπατώ όλη τη μέρα.
8. Τα σπλάγχνα μου είναι γεμάτα φλόγωση· και δεν υπάρχει υγεία στο κορμί μου. 

9. Φθάρηκα και τσακίστηκα ολότελα· κραυγάζω από τον πόνο της καρδιάς μου.
10. Κύριε, Εσύ γνωρίζεις όλη τη λαχτάρα μου, κι ο στεναγμός μου από Εσέ δεν απεκρύβη.
11. Χτυπάει η καρδιά μου ανάστατη, μ’ άφησε η δύναμή μου· ως και το φως ακόμα των ματιών μου σβήνει.
12. Οι φίλοι μου και οι γνώριμοί μου δεν συμπαραστάθηκαν· κι οι πιο δικοί μου από μακριά κοιτάνε.
13. Αυτοί που τη ζωή μου να αφαιρέσουν θέλουνε· αυτοί που θέλουν να με βλάψουν, με απειλούν πως θα με καταστρέψουνε, κι απάτες όλη μέρα σχεδιάζουν.
14. Όμως εγώ θα κάνω τον κουφό, ότι δεν άκουσα· και τον μουγγό, που να μιλήσει δεν μπορεί, θα παραστήσω.
15. Είμαι σαν ένας άνθρωπος που δεν ακούει τίποτα· κι απόκριση στο στόμα του δεν έχει.
16. Γιατί σ’ Εσένα, εγώ Κύριε ήλπισα· Εσύ να μου αποκριθείς, Θεέ και Κύριε μου περιμένω.
17. Είπα, βοήθησέ με, να μη χαρούν οι εχθροί μ’ εμένα, Κύριε, ούτε όταν τρεκλίζω να κομπάζουν.
18. Γιατί εγώ είμαι πρόθυμος να υποστώ τις μαστιγώσεις για τις αμαρτίες μου, και ο πόνος μου γι’ αυτές είναι παντοτινά εμπρός μου.
19. Την ανομία μου δημόσια ομολογώ και θα φροντίσω την εξάλειψη της δικής μου αμαρτίας.
20. Οι εχθροί μου όμως ζουν και αυξάνονται, και είναι ισχυρότεροι από εμέ αυτοί που με μισούν αδίκως.
21. Ανταποδίδουνε κακό για το καλό και με συκοφαντούν γιατί μονίμως ψάχνω καλωσύνη.
22. Μη με εγκαταλείψεις Κύριε και μην απομακρύνεσαι από εμένα.
23. Έλα να με βοηθήσεις Κύριε, γιατί εγώ μονάχα Εσένα έχω σωτήρα.

Ψαλμός 62

2. Θεέ και Κύριε μου, Εσένα αναζητώ απ’ τα χαράματα· διψάει για Σένα η ψυχή μου· η σάρκα μου Εσένα αποζητάει σε αυτή την έρημη, στεγνή κι άνυδρη γη μας.
3. Μέσ’ στο ναό τον άγιό Σου Σ’ αναζήτησα, τη δύναμή Σου και τη δόξα Σου να δω, εγώ γυρεύω.
4. Επειδή, είναι πιο καλή και απ’ τη ζωή, η ευσπλαγχνία Σου, τα χείλη μου Εσένα θα ανυμνούνε.
5. Όλη μου τη ζωή θα Σ’ ευλογώ και στ’ όνομα Σου πάντα θα προστρέχω.
6. Σαν από εκλεκτό συμπόσιο, χορτάτη θα ’ναι πάντα η ψυχή μου και με χαρούμενα τα χείλη μου, το στόμα μου θα Σ’ ανυμνήσει.
7. Τη νύχτα στο κρεβάτι μου η σκέψη μου σ’ Εσένα όλο γυρίζει και ψιθυρίζω προσευχές.
8. Γιατί μου στάθηκες βοηθός: στον «ίσκιο απ’ τις φτερούγες» Σου, ύμνους χαράς Σού ψάλλω.
9. Σε Σένα δόθηκε και δέθηκε μαζί Σου η ζωή μου Κύριε, και με στηρίζει πάντοτε το δυνατό Σου χέρι.
10. Εκείνοι που μάταια ζητούνε να με καταστρέψουνε, θα μπουν στα έγκατα της γης.
11. Στην εξουσία του ξίφους θα παραδοθούν· των τσακαλιών τροφή θα γίνουν.
12. Κι ο βασιλιάς «κατά Θεόν» και «ἐκ Θεοῦ» θα βρει χαρά· όποιος ορκίζεται στ’ όνομα του Θεού θα χαίρεται γιατί των ψευδολόγων θα κλειστεί το στόμα.

Ψαλμός 87

2. Κύριε Θεέ μου και σωτήρα μου, σ’ Εσένα φώναξα όλη τη μέρα, τη νύχτα μπροστά Σου στάθηκα δεόμενος.
3. Είθε να φτάσει ως Εσένα η προσευχή μου· άκουσε Σε παρακαλώ προσεκτικά τον θρήνο μου.
4. Η ψυχή μου είναι γεμάτη πόνο, και η ζωή μου πλησίασε στο θάνατο.
5. Με λογαριάζουν για νεκρό· είμαι σαν άνθρωπος δίχως πια δύναμη.
6. Παρατημένος μέσα στους νεκρούς, αυτούς που κείτονται στον τάφο. Αυτούς που πια δεν τους υπολογίζεις, δεν κάνεις τίποτε γι’ αυτούς!
7. Στα βάθη της αβύσσου μ’ έριξες, μέσ’ στου θανάτου τη σκιά και το σκοτάδι.
8. Βάρυνε πάνω μου ο δικός Σου ο θυμός· όλα τα κύματά Σου ξέσπασαν σε μένα.
9. Μάκρυνες από μένα τους γνωστούς, μ’ έκανες να ’μαι φρίκη για τα μάτια τους· έμεινα μόνος πια και δεν μπορώ απ’ την δυστυχία μου να διαφύγω.
10. Θολώσανε τα μάτια μου, από την φτώχεια αναγκεμένα. Όλη τη μέρα, Κύριε, Σου φώναζα, τα χέρια μου άπλωνα σ’ Εσένα.
11. Θα κάνεις θαύματα για τους νεκρούς; ή μήπως οι σκιές θα σηκωθούν να Σε δοξολογήσουν;
12. Θα διηγηθεί κανείς μέσα στον τάφο την αγάπη Σου και την αλήθεια Σου στον Άδη;
13. Άρα μπορούν μες στα τρισκόταδα ν’ αναφανούν τα θαύματα και η δικαιοσύνη Σου στη γη της λησμονιάς; Στον Άδη;
14. Αλλά εγώ, Κύριε, Εσένα προσκυνώ· και το πρωί η προσευχή μου Εσένα ψάχνει.
15. Γιατί με αποπαίρνεις Κύριε; Γιατί κρυμμένο μού κρατάς το πρόσωπό Σου;
16. Φτωχός και πένης είμαι εγώ από τα νειάτα μου, υψώθηκα κοινωνικά, αλλά και πάλι σε φτώχεια και αμηχανία περιήλθα.
17. Περάσαν από πάνω μου οι πυρωμένες της οργής Σου θύελλες, και με συγκλόνισαν οι φοβερές οι απειλές Σου.
18. Σαν τα νερά με κύκλωσαν απ’ όλες τις μεριές, γύρω μου σφίγγουν σαν κλοιός όλη τη μέρα. Έδιωξες από εμέ τους φίλους και τους γείτονες· απομακρύνθηκαν απ’ την δική μου την ταλαιπωρία.

Ψαλμός 102

1. Τον Κύριο, ψυχή μου δοξολόγησε, και όλη μου η ύπαρξη, το όνομα Του τ’ άγιο ας προσκυνήσει.
2. Τον Κύριο, ψυχή μου δοξολόγησε, και μην ξεχνάς καμιά απ’ τις δικές Του καλωσύνες!
3. Αυτόν που συγχωρεί όλες τις ανομίες σου, και θεραπεύει τις αρρώστιες σου όλες.
4. Αυτόν που από το θάνατο γλυτώνει τη ζωή, και Εσένα πλημμυρίζει με έλεος και καλωσύνη.
5. Αυτόν οπού σου δίνει όσα ποθήσεις αγαθά, και την νεότητά σου καθώς του αετού ανανεώνει.
6. Έργα δικαιοσύνης κάνει ο Κύριος και δίκαιη κρίση σ’ όλους τους κατατρεγμένους.
7. Φανέρωσε όλα Του τα σχέδια στο Μωυσή και στους Ισραηλίτες όλα Του τα έργα.
8. Ο Κύριος είναι πονετικός και γενναιόδωρος, ανεκτικός και εύσπλαγχνος πολύ.
9. Δεν είναι η οργή Του αδιάκοπη και δεν κρατά ο θυμός Του πάντα.
10. Ό,τι μας έπρεπε για τις αμαρτίες μας δε μας το ’κανε, κι ανάλογα με τις παρανομίες δεν μας δίνει.
11. Όσο είναι το ύψος τ’ ουρανού επάνω απ’ τη γη, τόσο απέραντη είναι η αγάπη Του για κείνους που Τον αγαπούνε.
12. Όσο απέχει από τη δύση η ανατολή, τόσο απομάκρυνε από μας τις ανομίες.
13. Όπως σπλαχνίζεται ο πατέρας τα παιδιά, έτσι σπλαχνίζεται ο Κύριος εκείνους που Τον αγαπούνε.
14. Γιατί το ξέρει Αυτός από τί πλασθήκαμε, θυμάται πως είμαστε χώμα.
15. Σαν το χορτάρι είναι του ανθρώπου η ζωή, σαν το λουλούδι των αγρών, καθώς ανθίζει.
16. Μα σαν ο λίβας πάνω του περνά, δεν υπάρχει πια, ούτε και φαίνεται ο τόπος που βρισκόταν.
17. Αλλά η αγάπη του Κυρίου, για κείνους που Τον σέβονται, ήτανε πάντα και θα είναι και παντοτινά· και η καλωσύνη του για των παιδιών Του τα εγγόνια.
18. Για κείνους που τηρούν τη διαθήκη Του, και που τις εντολές Του τις θυμούνται να τις κάνουν πράξη.
19. Ο Κύριος έστησε στον ουρανό το θρόνο Του κι η εξουσία Του απλώνεται στα πάντα.
20. Δοξάστε όλοι Του οι άγγελοι τον Κύριο, δυνάμεις ισχυρότατες, οπού γεμάτοι υπακοή, το θέλημά Του εκτελείτε.
21. Δοξάστε όλες οι δυνάμεις οι ουράνιες τον Κύριο, διάκονοί Του ευλαβείς, που στην εντέλεια το πρόσταγμά Του υλοποιείτε.
22. Δοξάστε όλα τα έργα Του τον Κύριο· σε κάθε τόπο δόξαζε τον Κύριο, ψυχή μου.

Ψαλμός 142

1. Εισάκουσε την προσευχή μου Κύριε, αφουγκράσου τη δέησή μου.
2. Εισάκουσέ μου κατά το έλεός Σου Κύριε, και μη με κρίνεις, γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι δίκαιος μπροστά στα δικά Σου τα μάτια.
3. Καταδίωξε ο εχθρός την ύπαρξή μου και με εξουδένωσε εντελώς. Με έκανε να αισθάνομαι το σκότος των νεκρών που έχουν ήδη αιώνες πριν πεθάνει.
4. Ολιγοψύχησε η ψυχή μου Κύριε και η καρδιά μου αναστατώθηκε.
5. Θυμήθηκα τις μέρες της δικής Σου παρουσίας Κύριε. Μελέτησα όλα τα έργα Σου, στις ενέργειες «των χειρών» Σου συχνά την σκέψη μου βυθίζω.
6. Άπλωσα τα χέρια μου προς Εσένα Κύριε. Η ύπαρξή μου δροσιά ζητάει σαν το άνυδρο χωράφι.
7. Δέξου την προσευχή μου Κύριε, με εγκαταλείπει η ψυχή μου. Μην αποστρέψεις το πρόσωπό Σου από εμένα Κύριε και καταλήξω πεθαμένος!
8. Φανέρωσέ μου γρήγορα το έλεός Σου Κύριε για μένα, που σε Σένα ελπίζω. Γνώρισέ μου τρόπο ζωής να πορευθώ, σε Σένα καταφεύγει η ψυχή μου.
9. Λύτρωσέ με από τους εχθρούς μου Κύριε, εγώ σ’ Εσένα προστρέχω.
10. Μάθε με να τηρώ το θέλημά Σου Κύριε, αφού Εσύ είσαι ο Κύριος της ζωής μου. Το πνεύμα Σου το αγαθό, σε δρόμο ορθό ας με οδηγήσει.
11. Με την αγάπη Σου –που είναι το όνομά Σου, θα με ζωογονήσεις Κύριε. Εξαιτίας του ελέους Σου θα ελευθερώσεις από την θλίψη την ψυχή μου.
12. Και τέλος, θα εξολοθρεύσεις όλους τους εχθρούς μου Κύριε και θα αφανίσεις όλους αυτούς που με ταλαιπωρούν, γιατί εγώ δικός Σου είμαι δούλος.