(Προφ. Ησαΐας κεφ. 52, 53, 54)
Τα κεφάλαια 52, 53, 54, στο βιβλίο του Προφήτη Ησαΐα αποτελούν μαζί με τον Ψαλμό 21 τις πιο σαφείς και δυνατές Μεσσιανικές προφητείες.
Στον Ησαΐα βλέπουμε «όλη» την «βιογραφία» του Χριστού: «ὡς παιδίον ἐναντίον αὐτοῦ…» μέχρι της αμορφίας του Σταυρού «τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον».
Στον Ψαλμό 21 βλέπουμε τις λεπτομέρειες των Παθών του Πάσχοντος Δούλου. «Συναγωγή πονηρευομένων», «κῦνες πολλοί», «διεμερίσαντο τὰ ἰμάτιά μου».
Όλα αυτά αποτελούν σαφείς προφητείες των ερχομένων. Προφητεία είναι η μετοχή αγίου ανθρώπου στις ενέργειες του Θεού, ώστε να μπορεί να περιγράφει υποθέσεις και συμβάντα που θα λάβουν χώρα στο μέλλον. Το μέλλον για τους ανθρώπους είναι άγνωστο. Για τον Θεό όμως τα πάντα (παρελθόν, παρόν, μέλλον), είναι ένα διαρκές παρόν. Από και με την χάρη του Θεού οι προφητείες «έβλεπαν» τα μέλλοντα και τα προέλεγαν. Γι’ αυτό ο άγιος Αθανάσιος επεξηγώντας αυτήν την προφητική λειτουργία διευκρινίζει: «οὐχί ἐκ τῆς προφητείας ἡ προδοσία ἀλλ’ ἐκ τῆς προδοσίας ἡ προφητεία». Όταν λοιπόν στο Ευαγγέλιο γράφεται η επεξήγηση: «ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθέν ὑπὸ τοῦ προφήτου…», εννοεί ότι πραγματώνεται στο παρόν αυτό που ο προφήτης είχε προειδεί χρόνια πριν φτάσει να είναι (το γεγονός) ιστορικό συμβάν.
Ο Σταυρός του Χριστού ουσιαστικά αποτελεί το «φυτόν» του Παραδείσου. Η σκιά του, προ Χριστού, γεννάει προφητείες· και η ύψωσή του, μετά Χριστόν, γεννάει Χριστιανούς, που αποφασίζουν να πεθάνουν για την Αγάπη Του και από αγάπη. Όταν κρατήσει κανείς τους κλάδους του δένδρου της ζωής (Μάρτυς Θεόδωρος στην Πέργη της Παμφυλίας), τότε γνωρίζει να διακρίνει το καλό και το πονηρό. Ή μάλλον τότε εκλέγει το καλό αντί του πονηρού.
Ο Χριστός μας έδωσε τον Σταυρό Του, ζυγόν δικαιοσύνης. Ο Πάσχων Δούλος έχει τον Σταυρό τρόπο και τον προτείνει και σε μας («…ἀράτω τὸν Σταυρόν καὶ ἀκολουθείτω…»).
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Μόνον έτσι «ἔστι κληρονομία τοῖς θεραπεύουσι Κύριον…» «καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι δίκαιοι» (Ησ. 54, 17).
……………………………………………………………………………
52 Έλα Σιών· σήκω κι ανάλαβε τη δύναμή σου! Ντύσου τα πιο ωραία σου φορέματα, Ιερουσαλήμ, αγία πόλη· γιατί δεν θα διέλθει δια σου ειδωλολάτρης, ούτε ακάθαρτος. 2 Τη σκόνη τίναξε, από πάνω σου· σήκω, Ιερουσαλήμ η αιχμαλωτισμένη. Τα δεσμά λύσε από το λαιμό σου, Σιών πόλη αιχμαλωτισμένη. 3 Πράγματι, ο Κύριος λέει για το λαό του: «Παραδοθήκατε στη σκλαβιά χωρίς κανένας να πληρώσει τίποτε για σας· γι’ αυτό και δίχως λύτρα θα ελευθερωθείτε».
4 Έτσι λέει ο Κύριος, ο Θεός: «Πρώτα ο λαός μου πήγε πρόσφυγας στην Αίγυπτο να ζήσει εκεί, κι έπειτα ήρθαν οι Ασσύριοι και τον υποδουλώσαν χωρίς λόγο. 5 Γιατί είστε ακόμα εδώ; Αυτά λέει ο Κύριος προς το λαό Του· επειδή σεις ο λαός που άδικα αιχμαλωτισθήκατε, απορείτε και θρηνείτε· με αφορμή όμως εσάς το όνομά μου βλασφημείται από τα έθνη. 6 Για να τελειώσει αυτό (η βλασφημία) θα μάθει ο λαός μου την μέρα εκείνη που θα σας λυτρώσω, ποια δύναμη έχω εγώ και τ’ όνομά μου, όταν θα παρευρίσκομαι, εγώ που σας μιλάω».
7 Πόσο είν’ ωραία, όταν απ’ τα βουνά τον αγγελιοφόρο βλέπεις να ‘ρχεται, που τις καλές ειδήσεις φέρνει· που αναγγέλλει την ειρήνη και όλα τα καλά· τη σωτηρία διακηρύττει και λέει στη Σιών: «Ο Θεός θα είναι βασιλιάς σου». 8 Οι φύλακές σου αλαλάζουν, φωνάζουνε από χαρά όλοι μαζί· γιατί θα δούνε με τα μάτια τους τον Κύριο να επιστρέφει να ελεήσει την Σιών.
9 Ξεσπάστε σε φωνές χαράς όλα της Ιερουσαλήμ τα ερείπια, γιατί έδωσε παρηγοριά ο Κύριος στο λαό του· λύτρωσε την Ιερουσαλήμ. 10 Ο Κύριος μπροστά σ’ όλα τα έθνη, φανέρωσε την παντοδυναμία του κι όλα τα πέρατα της γης θα δουν πώς ο Θεός μας σώζει.
11 Απομακρυνθείτε! Βγείτε απ’ τη Βαβυλώνα· πράγμα ακάθαρτο μην αγγίζετε! Βγείτε από ‘κει, εξαγνιστείτε εσείς, που του Κυρίου μεταφέρετε τα σκεύη. 12 Ετούτη τη φορά δεν θα ‘στε αναγκασμένοι με βιάση να βγείτε, ούτε και σαν φυγάδες να ξεκινήσετε-γιατί ο Κύριος μπροστά σας θα βαδίζει, και επίσης θα ‘ναι οπισθοφυλακή σας ο Θεός του Ισραήλ!
Τα μελλοντικά παθήματα του δούλου του Κυρίου
13 «Ο Δούλος μου θα προκόψει· θα εξυψωθεί, θα δοξαστεί, πολύ ψηλά θ’ ανέβει. 14 Πολλοί έχουν εκπλαγεί γι’ αυτόν, γιατί ήταν τόσο παραμορφωμένη η όψη του· διέφερε απ’ την όψη των ανθρώπων. 15 Έτσι θα εκπλαγούν γι’ αυτόν αμέτρητα έθνη και βασιλιάδες άφωνοι θα μείνουν, γιατί θα δουν εκείνο που ποτέ δεν τους διηγήθηκαν, θα μάθουν κάτι που δεν είχανε ως τότε ακούσει»
53 Κύριε, ποιος θα το πίστευε αυτό που τώρα ακούσαμε; Η δύναμη του Κυρίου σε ποιον μ’ αυτόν τον τρόπο έχει φανερωθεί; 2 Ο Δούλος του Κυρίου εμφανίσθηκε σε μας σαν το μικρό παιδί, σαν τρυφερό φυτό και σαν την ρίζα που σε ξεραμένη γη, φυτρώνει. Δεν υπάρχει σ’ αυτόν κάλλος και ομορφιά· τον είδαμε και ήταν άμορφος. 3 Ήτανε περιφρονημένος απ’ τους ανθρώπους κι εγκαταλελειμμένος· άνθρωπος φορτωμένος θλίψεις, του πόνου σύντροφος, τόσο που να γυρίζουνε αλλού οι άνθρωποι το πρόσωπο τους. Τον αγνοήσαμε σαν να ‘ταν ένα τίποτα, του δώσαμε την καταφρόνια μας, εκτίμηση καθόλου.
4 Αυτός, όμως, φορτώθηκε τις θλίψεις μας κι υπέφερε τους πόνους τους δικούς μας. Εμείς νομίζαμε πως όλα όσα τον βρήκαν ήταν τραύματα, πληγές και ταπεινώσεις από το Θεό. 5 Μα ήταν οι αμαρτίες μας ο λόγος που αυτός πληγώθηκε, οι ανομίες μας η αιτία που υποφέρει. Για χάρη της δικής μας σωτηρίας εκείνος τιμωρήθηκε και από τις πληγές του βρήκαμε εμείς την θεραπεία. 6 Όλοι εμείς πλανιόμασταν σαν πρόβατα· είχε πάρει ο καθένας το δικό του δρόμο. Ο Κύριος παρέδωσε Αυτόν στα βάσανα για τις δικές μας αμαρτίες.
7 Βασανιζόταν κι όμως ταπεινά υπέμενε, χωρίς παράπονο κανένα. Σαν πρόβατο που τ’ οδηγούνε στη σφαγή. Όπως το αρνί που στέκεται άφωνο μπροστά σ’ αυτόν που το κουρεύει, ποτέ του δεν παραπονέθηκε. 8 Σ’ αυτήν του την ταπείνωση καταδικάσθηκε αδίκως. Κανένας δεν μπορεί ν’ ανακαλύψει την καταγωγή του. Πέθανε και η ζωή του αφαιρέθηκε απ’ τη γη. Εξαιτίας των αμαρτιών των ανθρώπων οδηγήθηκε στον θάνατο. 9 Φτιάξαν τον τάφο του ανάμεσα στους ασεβείς, το μνήμα κοντά στους παραπεταμένους· κι όμως, δεν είχε πράξει ανομία καμιά και δόλος δεν είχε βρεθεί στο στόμα του.
10 Ο Κύριος όμως θέλησε να τον συντρίψει με τον πόνο· έκανε τη ζωή του θυσία εξιλέωσης. Γι’ αυτό θα δει απογόνους· τα χρόνια του θα ‘ναι πολλά και θα εκπληρωθεί μ’ αυτόν το θέλημα Κυρίου. 11 Ύστερα απ’ την ταλαιπωρία της ψυχής του, η αμοιβή του θα ‘ναι να χορτάσει φως. Λέει ο Κύριος: «ο δίκαιος δούλος μου, με τη γνώση του θελήματος μου, θα ελευθερώσει πολλούς από την ενοχή, γιατί θα πάρει επάνω του τις ανομίες τους. 12 Γι’ αυτό και θα του δώσω θέση ανάμεσα στους μεγάλους και θα μοιράσει αυτός τα λάφυρα στους ισχυρούς. Επειδή ο ίδιος τη ζωή του την παρέδωσε στο θάνατο και δέχτηκε να συγκαταλεχθεί με τους αμαρτωλούς. Αυτός βάσταξε πολλών τις αμαρτίες στους ώμους του, και μεσιτεύει υπέρ των αμαρτανόντων».
Η αιώνια αγάπη του Κυρίου προς τον Ισραήλ
54 Ψάλε εσύ, Ιερουσαλήμ άτεκνη, που ποτέ δε γέννησες! Φώναξε από χαρά και πανηγύρισε, εσύ που ωδίνες τοκετού ποτέ δεν ένιωσες! Γιατί ο Κύριος λέει πως περισσότερα είναι τα παιδιά της ανύπαντρης, απ’ τα παιδιά της έγγαμης γυναίκας. 2 Πλάτυνε τη σκηνή σου! Άπλωσε τα παραπετάσματα της κατοικίας σου χωρίς δισταγμό! Μάκρυνε τα σχοινιά της και τους πασσάλους στέριωσε. 3 Γιατί θα επεκταθείς δεξιά κι αριστερά. Τη γη που κατοικούν τώρα τα έθνη, οι απόγονοι σου θα την πάρουν πάλι κι οι ερημωμένες πόλεις θα κατοικηθούν.
4 Μη φοβάσαι και δε θα ταραχτείς· μη ντρέπεσαι, δε θα ταπεινωθείς. Θα λησμονήσεις τη ντροπή της νιότης σου και δε θα θυμάσαι πια της χηρείας σου τον εξευτελισμό. 5 Γιατί άντρας σου θα γίνει ο δημιουργός σου, που τ’ όνομά του είναι Κύριος του σύμπαντος· και λυτρωτής σου θα γίνει ο Άγιος Θεός του Ισραήλ, που ονομάζεται Θεός όλης της γης.
6 Ο Κύριος τώρα δεν σε καλεί σαν μια γυναίκα εγκαταλειμμένη που πεθαίνει. Λέει ο Θεός σου: «Περιφρονεί ποτέ κανείς εκείνη τη γυναίκα που αγάπησε στα νιάτα του;
7 »Λίγο καιρό μονάχα σ’ εγκατέλειψα· το πρόσωπό μου το ‘κρυψα για μια στιγμή από σένα, μα θα σε σπλαχνιστώ μ’ αγάπη αιώνια. Αυτά τα λέω εγώ ο Κύριος, ο λυτρωτής σου.
8 »Την εποχή του Νώε ορκίστηκα πως τα νερά δε θ’ ανεβούνε πια, τη γη να πλημμυρίσουν. Έτσι και τώρα ορκίζομαι ότι δεν πρόκειται πια να θυμώσω εναντίον σου ούτε να σ’ επιπλήξω. 9 Μπορεί να μετατοπιστούνε τα βουνά, να μετακινηθούνε λόφοι, αλλά η αγάπη μου από σένα δε θα λείψει κι η συμφωνία μου για ειρήνη δε θα αλλάξει. Αυτά τα λέω εγώ ο Κύριος, που σε σπλαχνίζομαι.
10 »Αχ, δυστυχισμένη, ταραγμένη, απαρηγόρητη Ιερουσαλήμ! Τώρα εγώ αντί για πέτρες, με σμαράγδια θα σε ξαναχτίσω και με ζαφείρια θα στεριώσω τα θεμέλια σου. 11 Θα κάνω από ρουμπίνια τις επάλξεις, σου, τις πύλες σου από κρύσταλλα που αστράφτουν· κι από πολύτιμα πετράδια όλα τα τείχη σου. 12 Όλα σου τα παιδιά απ’ τον Κύριο θα διδάσκονται και θα ‘ναι η ευτυχία τους μεγάλη. 13 Θ’ ασκείς τη δικαιοσύνη και θα στεριώσεις. Μακριά από σένα η αδικία! Δε θα ‘χεις τίποτε να φοβηθείς. Μακριά από σένα ο τρόμος! Δε θα σε πλησιάζει. 14 Αν κάποιος σου επιτεθεί δε θα το κάνει με τη συγκατάθεση μου· και θ’ αποτύχει όποιος θα πολεμήσει εναντίον σου.
15 »Εγώ δημιουργώ τον σιδερά, που στ’ αναμμένα κάρβουνα φυσάει και φτιάχνει όπλα φονικά· αλλά εγώ δημιουργώ κι εκείνον που μπορεί και τ’ αχρηστεύει. 16 Το κάθε όπλο θ’ αποτύχει, που φτιάχνεται εναντίον σου, και τον καθένα που θα στρέφει εναντίον σου τα λόγια του, θα τον αποστομώνεις. Αυτό επιφυλάσσω για τους δούλους μου και η βοήθεια τους προέρχεται από μένα». Αυτά λέει ο Κύριος.
……………………………………………………………………………
Αναφορά στα παραπάνω κεφάλαια του προφήτη Ησαΐα γίνεται στα εξής χωρία της Καινής Διαθήκης:
Ματθ. 8,17
Μαρκ. 9,11
Ιωάν. 12,38
Πράξ. 8,32
Ρωμ. 10,16 και 15,21
Α’ Κορ. 15,3
Α’ Πέτρ. 2,22
Θεματολογικές ετικέτες