Αρχιεπ. Παρισιού Μιχαήλ Ωπτί
«Καὶ ἔλεγεν· οὕτως ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὡς ἂν ἄνθρωπος βάλῃ τὸν σπόρον ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ καθεύδῃ καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ὁ σπόρος βλαστάνῃ καὶ μηκύνηται ὡς οὐκ οἶδεν αὐτός. Αὐτομάτη γὰρ ἡ γῆ καρποφορεῖ, πρῶτον χόρτον, εἶτα στάχυν, εἶτα πλήρη σῖτον ἐν τῷ στάχυϊ. Ὅταν δὲ παραδῷ ὁ καρπός, εὐθέως ἀποστέλλει τὸ δρέπανον, ὅτι παρέστηκεν ὁ θερισμός. Καὶ ἔλεγε· πῶς ὁμοιώσωμεν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ; ἢ ἐν τίνι παραβολῇ παραβάλωμεν αὐτήν ; ὡς κόκκον σινάπεως, ὃς ὅταν σπαρῇ ἐπὶ τῆς γῆς, μικρότερος πάντων τῶν σπερμάτων ἐστὶ τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ ὅταν σπαρῇ, ἀναβαίνει καὶ γίνεται μείζων πάντων τῶν λαχάνων, καὶ ποιεῖ κλάδους μεγάλους, ὥστε δύνασθαι ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνοῦν. Καὶ τοιαύταις παραβολαῖς πολλαῖς ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον, καθὼς ἠδύναντο ἀκούειν, χωρὶς δὲ παραβολῆς οὐκ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον· κατ᾿ ἰδίαν δὲ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἐπέλυε πάντα» (Μαρκ 4, 26-34).
Καλημερίζω τις Μεγαλειότητές σας!
Ναι, το ξέρω, είστε περισσότερο συνηθισμένοι να σας προσφωνούν: «Καλημέρα, αγαπητοί αδερφοί» ή κάπως έτσι. Ωστόσο, επέλεξα να σας προσφωνήσω σήμερα με έναν από τους τίτλους που δικαιωματικά σας ανήκουν εφόσον έχετε βαπτισθεί εις το όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και μέσω του μυστηρίου του Χρίσματος -που δεχθήκατε αμέσως μετά το Βάπτισμα- συμμετέχετε στο βασιλικό, στο ιερατικό και στο προφητικό αξίωμα του Χριστού. Έτσι εχρίοντο κάποτε και οι Βασιλείς της Γαλλίας. Άρα το Χρίσμα μάς κάνει όντως μετόχους του βασιλικού αξιώματος του Χριστού και εξάλλου αυτό είναι καταφανές και από το ανάγνωσμα που διαβάσαμε, όπου γίνεται λόγος ακριβώς για τη «Βασιλεία» του Θεού. Πού βρίσκεται όμως αυτή η Βασιλεία; Που είναι κρυμμένο αυτό το Βασίλειο; Γιατί ξέρουμε πως συνήθως ένα Βασίλειο αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο έθνος ή σε μία συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Που είναι λοιπόν η περιοχή για το Βασίλειο που μας μιλάει ο Χριστός;
Ξέρουμε πως οι Εβραίοι έχουν την υπεσχημένη γη, τη Γη της Επαγγελίας. Από την άλλη, οι Μουσουλμάνοι, όταν αποτελούν πλειοψηφία σε μία χώρα, κάνουν λόγο για «γη του Ισλάμ». Και οι Χριστιανοί; Πού είναι το Βασίλειο των Χριστιανών; Οι δημογράφοι μας λένε πως οι Χριστιανοί στον κόσμο μπορεί να είναι περισσότεροι και από 2 δισεκατομμύρια. Δηλαδή, είμαστε δύο δισεκατομμύρια και δεν ξέρουμε πού βρίσκεται το Βασίλειό μας;
Ναι, όντως έτσι είναι! Διότι η περιοχή όπου μπορεί να εγκαθιδρυθεί αυτό το «Βασίλειο του Θεού» δεν είναι άλλη από την καρδιά μας.
Αν μέσα στην καρδιά μας μπορεί να υπάρξει έστω και λίγη αγάπη, έστω και ένα τόσο δα μικρό ψήγμα, δεν πρέπει να έχετε καμία αμφιβολία πως ο Θεός μπορεί να έρθει και να ενδυναμώσει αυτό το ψήγμα με τη δίκη Του Αγάπη, μπορεί να έρθει και να κάνει αυτή την αγάπη να θεριέψει, αν βέβαια εμείς Του το επιτρέψουμε. Μπορεί ο Θεός να αυξήσει αυτή την αγάπη μέσα μας, ακριβώς όπως αυτόν τον ελάχιστο κόκκο σινάπεως που τον βλέπουμε να μεταμορφώνεται στο πιο μεγάλο και στο πιο όμορφο δένδρο ανάμεσα σε όλα τα φυτά του οπωρώνα.
Πολλές φορές σκεφτόμαστε πως πρέπει να καταβάλουμε μεγάλη προσπάθεια για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε με τον τρόπο και την ποιότητα που θα ήθελε ο Θεός να αγαπάμε. Όμως ο Ιησούς μας λέει πως αυτή η αγάπη που φυτρώνει στην καρδιά μας, αυτό το Άγιο Πνεύμα που μας δίνεται με το Βάπτισμα και το Χρίσμα, θα ενεργήσει με ένα τρόπο που περνά πολλές φορές απαρατήρητος σε μας, όπως συμβαίνει και με τον σπόρο που έσπειρε στη γη ο γεωργός του ευαγγελικού αναγνώσματος και που μεγάλωνε και θέριευε ενόσω ο γεωργός κοιμόταν.
Αλλά εφόσον ο Ιησούς αγαπούσε τις παραβολές, επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ και εγώ μια παραβολή για να σας δείξω πώς μπορούμε να αξιοποιούμε το Άγιο Πνεύμα που ενεργεί μέσα μας για να έρθουμε πιο κοντά στην πραγμάτωση της Βασιλείας.
Πριν από κάμποσο καιρό, ζούσε σε έναν πεδινό τόπο ένας κύριος που είχε δύο υπηρέτες. Κάποια μέρα, ο κύριος ζήτησε από τους υπηρέτες του να μεταφέρουν σε έναν φίλο του, που ζούσε σε ένα σπίτι ψηλά στο βουνό, τέσσερα μεγάλα σακιά αλεύρι, που καθένα ζύγιζε τουλάχιστον 20 κιλά. Μπροστά στη δυσκολία αυτού του αιτήματος οι δύο υπηρέτες, που ήταν πολύ ευλαβείς, πήγαν στο παρεκκλήσι να προσευχηθούν. Έμειναν και οι δύο πολλή ώρα προσευχόμενοι, σε απόλυτη σιωπή. Τέλος, ετοιμάσθηκαν για να εκτελέσουν την επιθυμία του κυρίου τους. Εκείνη όμως τη στιγμή, ο κύριος απευθύνθηκε στον πρώτο υπηρέτη λέγοντάς του: «Το ξανασκέφτηκα και νομίζω πως τρία σακιά θα αρκέσουν στο φίλο μου. Οπότε εσύ θα πάρεις μόνο ένα σακί». Ο υπηρέτης ευχαριστήθηκε πάρα πολύ που ο καλός Θεός άκουσε την προσευχή του και ξεκίνησε την ανάβαση με ένα σακί. Ο άλλος υπηρέτης ομοίως ξεκίνησε την ανάβαση με τα δύο σακιά. Μετά από μακρά διαδρομή ανέβηκαν τελικά και οι δύο στο σπίτι του φίλου, ψηλά στο βουνό, και έφτασαν μάλιστα σχεδόν μαζί. Ο φίλος του κυρίου υποδέχθηκε τον πρώτο υπηρέτη, αλλά επιφύλαξε μία ολόθερμη ευχαριστία για τον δεύτερο: «Ειλικρινά σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που σήκωσες αγόγγυστα τόσο βαρύ φορτίο!»
Μετά από λίγο, οι υπηρέτες πήραν το δρόμο της επιστροφής. Ο πρώτος λοιπόν γυρνάει και λέει στο δεύτερο υπηρέτη: «Έπρεπε να προσευχηθείς όπως εγώ. Ζήτησα από το Θεό να μου ελαφρύνει το φορτίο. Και ο καλός Θεός εισάκουσε την προσευχή μου». Και ο δεύτερος του απαντά: «Εγώ ζήτησα από το Θεό να με ενδυναμώσει για να κουβαλήσω το φορτίο. Και ο καλός Θεός επίσης εισάκουσε την προσευχή μου!»
Αγαπητοί μου αδελφοί, αυτή είναι η δύναμη που μας χαρίζει ο Θεός, και δεν είναι άλλη από το Άγιο Πνεύμα!
Εσείς άραγε, όταν προσεύχεστε, μοιάζετε περισσότερο στον πρώτο ή στο δεύτερο υπηρέτη;
Θεματολογικές ετικέτες