Ζωή και ζωοποιός είναι μόνον ο Χριστός, οι χτύποι της καρδιάς είναι απλώς επιβίωση. Είναι άλλο η Ζωή και άλλο η επιβίωση. Αφού λοιπόν Ζωή είναι ο Χριστός, τότε η Παναγία είναι Μητέρα της Ζωής, όπως λέει και το απολυτίκιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Γέννησε Αυτόν που είναι η όντως Ζωή και γίνεται και για μας “είσοδος” εις την Ζωήν. Η αγάπη μας γι’ Αυτήν και συνεπώς η προσευχή μας προς Αυτήν έχει αποδέκτη και στόχο τον Χριστό. Η αξία της Παναγίας έγκειται στο ότι κρατά στα χέρια Της τον Χριστό. Από Αυτόν αποχτά αξία. Για Εκείνον μας απασχολεί και μας ενδιαφέρει. Χωρίς τον Χριστό η Παναγία δεν δέχεται την αγάπη μας και την τιμή μας.
Υπάρχει εκ του Χριστού.
Τιμάται από τον Χριστό.
Την αγαπάμε για τον Χριστό, αφού γίνεται και μητέρα όλων όσων πιστεύουν στον Χριστό, όπως Εκείνος μας δίδαξε όταν ήταν στον Σταυρό και απευθυνόμενος στον μαθητή Του Ιωάννη του είπε: Να η μητέρα σου.
Χάριν λοιπόν του Χριστού, έχουμε γι’ Αυτήν μητρική αγάπη και απευθυνόμαστε σ’ Αυτήν ως αγαπημένο μας πρόσωπο.
Η παράκληση είναι παλαιά προσευχή προς Αυτήν, που μπορεί, με το έλεος του Χριστού, να γίνει για μας παράκλησις (=παρηγορία) στην καθημερινότητα της ζωής μας. Με αφορμή τις παρακλήσεις του Δεκαπενταυγούστου ας κάνουμε φιλοτιμία μας και ας αποκτήσουμε την συνήθεια και το υπόλοιπο διάστημα του χρόνου να απευθυνόμαστε στην Παναγία χρησιμοποιώντας τους δύο παρακλητικούς κανόνες.
Θεματολογικές ετικέτες